nx دارای 38 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
طاووس آبی هندیطاووس من با یك نر مشكلی درشت اندام با 3 مرغ آبی هندی، یك جوجه نر سفید و یك مرغ در سال 1963، طاووس بدلیل افسانه‌ای بودن و تقدس بیش از اندازه‌ای كه در آداب و سنن هندی داشت، به عنوان« پرنده ملی هند» اعلام شد. (آیا این مسئله، طاووس را متمایزترین نژاد پرندگان می‌كند؟ طاووس ماده چطور؟). توانایی طاووس ماده، در تخم‌گذاری، 3 تا 12 تخم است، با این
وجود 4 تا 6 تخم، متوسط تخم‌گذاری است. معمولاً، طاووس ماده دو روز روی تخم‌ها به طور جداگانه می خوابد. تخم‌های طاووس پس از 28 روز شكسته می‌شود و جوجه سر از آن بیرون می‌آورد. جوجه‌ها به عنوان Peachicks (جوجه طاووس) نام‌گذاری می‌شود. جهت اطلاعات بیشتر راجع بهRaising Chicks, Peachicks را ببینید. جهت آگاهی راجع به ایده‌هایی در مورد سازگاری اقلیمی طاووس‌های نر و ماده به بخش Acclimating Guineos مراجعه كنید.
جهت پرورش طاووسیان شما باید حداقل 400 فوت مربع (37 مترمربع) فضا داشته باشید. مرغ‌های بزرگتر، بهترند. سقف حداقل باید 2/61 فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهی، حداقل 40 اینچ زیرزمین. طاووس تا سه سالگی پرهای بلندشان را گسترده نمی‌كنند و سپس سال به سال پرهایشان می‌ریزد. در نیویورك آنها در اواخر جولای یا اوایل آگوست به پرریزی می‌كنند و تا سپتامبر آنرا به پایان می‌رسانند. این پرها دم واقعی طاووس نیستند خود این دسته دم، شامل 150-100 پوشش دم است كه با 20 Rectric (شاهپر) ساپورت می‌شوند.
بدن طاووسیانطاووسیان كم سن و جوان، دارای جثه‌های یكسان نیستند. اگر شما گروهی از طاووسیان هم سن داشته باشید، پس از چند ماه، معمولاً نرها دارای پاهای بلندتری خواهند بود. نكته دیگر، رنگ تازه از تخم بیرون آمدگان است. این رنگ از همان اول، مشخص و نمایان است در زیر، چند تصویر از پرهای اولیه طاووسیان نر و ماده آمده است.دسته‌بندی علمی طاووسیان.شاخه: Chorlataزیرشاخه: مهره‌داران.دسته: پرندگانگونه: Galliformsخانواده: Phasianina (قرقاولیان)زیرخانواده: Phasianinae (قرقاول)سرده: Pavo (طاووس رنگین‌كمانی)گونه‌های: Pavo Cristatus (آبیها) و Pavo Muticus (سبزها)
زیرمجموعه‌ها برای p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperatorسرده دیگری برای طاووسیان كنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تك شناخته شده، Afropavo Congenisis می‌باشد. در حال حاضر، اطلاعات كمی راجع به طاووسیان كنگویی در دسترس و شناخته شده است كه اولین بار در سال 1936 به ثبت رسید.نژاد طاووسیان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سیلون، شبه‌جزیره مالایا، و كنگو می‌باشد. طاووسیان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده میان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسیان، پرندگان بسیار پرتوان و پرطاقتی هستند و با مراقبت كافی، بین چهل تا پنجاه سال عمر می‌كنند. واژه “Peafowl” (طاووسیان) برمی‌گردد به نام این گونه پرنده. نر آن، “Peacock” و ماده آن، “Peahen” نام دارد. نوزادان زیر یكسال، “Peachicks” نام دارند.
طاووسیان در رنگهای بسیار گوناگونی، شامل آبی، سبز، سفید، قهوه‌ای روشن، و بنفش هستند. این رنگها و بسیاری از رنگهیای دیگر كه ذكر نشدند زائیده فكری بشر در تمام جهان است. طاووس هندی آبی و طاووس سبز، متداول‌ترین رنگهای طاووسیان یافته شده در جهان هستند. طاووسیان هندی آبی تاكنون متداول‌ترین طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسیهانی هستند كه مردم با بازدید از باغ‌وحش‌ها و پاركها، با آنها آشنا هستند.
جفتگیریمعمولاً طاووسیان در سن 2 سالگی، جفتگیری می‌كنند. گاهی طاووس‌های ماده یكساله هم روی تخم‌های بارور می‌خوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسیدن به سن یك‌سالگی تخم‌گذاری می‌كنند. بهترین شانس برای یك مرغ یكساله، جهت تخم‌گذاری كردن زمانی است كه در همان مرغدانی كه طاووس بالغ نر است، باشد. یك طاووس نر بالغ، طاووس نری است كه حداقل 3 ساله است. یك طاووس نر، تا زمانی كه 3 ساله نشود، كاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز
خواهد شد و طی 2 تا 3 سال، پرتر می‌شود. پس از اینكه طاووس پنج یا شش ساله می‌شود، طول دم ثابت می‌ماند و تا زمانیكه پرنده سالم باشد كیفیت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقی می‌ماند. دنباله دم در چرخه جفتگیری طاووس نر بسیاری مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ریخت و این، زمانی است كه فصل جفتگیری خواهد رسید. یك طاووس نر 2 ساله كه دارای یك دم 1 تا 2 فوتی است در این سن، برای جفتگیری مناسب‌تر از یك طاووس نر 2 ساله كه هیچ دنباله دمی ندارد، می‌باشد. یك طاووس نر بالغ، در شرایط اولیه، می‌تواند با پنج طاووس ماده
جفتگیری كند. زایایی و لقاح‌پذیری برای هر طاووس نر، باید دقیقتاً سنجیده شود تا مشخص شود كه هر طاووس نر با چند طاووس ماده می‌تواند جفتگیری موفقیت‌آمیز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسیان به منظور جفتگیری باید طاووس‌های نر و ماده بی‌نسبیت با هم (از یك خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگیری نسبی می‌تواند منجر به مشكلاتی برای تخم‌ها و جوجه‌ها شود. مهم نیست كه طاووس با چه سنی جهت جفتگیری، انتخاب یا خریداری می‌شود، مهم این است
كه پرنده‌ها سالم باشند. یك پرنده سالم، دارای پرهای با كیفیت، پاها و سرپنجه‌های مستقیم و چشمان شفاف و پر فعالیت است. طاووس‌های ماده، در آوریل، مورد لحاق قرار می‌گیرند و در هر روز یك تخم می‌گذارد تا اینكه یكدسته هفت تا ده تخمی بدست می‌آید. تخم‌ها، قهوه‌ای روشن هستند و از لحاظ اندازه، مانند تخم‌های بوقلمون است. اگر تخم‌ها جهت جوجه‌كشی از آشیانه جمع‌آوری شوند، یك طاووس ماده قادر است روی 30 تخم هم بخوابد. طاووس‌های ماده‌ای كه
آزادانه در زمین كشاورزی و اطراف مزارع، آزادانه پرسه می‌زنند، آشیانه‌های خود را در غلف‌های بلند، اطراف درختچه‌ها و پای بوته‌ها پنهان می‌كنند. آشیانه، حفره‌ای است كه روی زمین گسترده می‌شود و با علف مشخص و سجاف می‌شود. آشیانه‌ها در چنین مكان‌هایی، در بسیاری از مواقع توسط صاریخ (اپاسم)، راكون‌ها، و راسوها از بین می‌رود كه این حیوانات تخم‌ها را می‌خورند. طاووس‌های ماده‌ای كه در این آشیانه‌ها می‌نشینند، نسبت به حمله كایوتها، روباهها، و سگهای ولگرد كه طاووس‌های ماده را می‌كشند، حساس هستند. طاووس‌های ماده‌ای كه در
مرغدانی‌های گروهی نگهداری می‌شوند، جهت جای آشیانه، از لاستیكها و تایرهای قدیمی، جعبه‌های چوبی، و بشكه‌های خالی استفاده می‌كنند. این بخش‌ها باید با علوفه خشك یا كاه پر شوند تا آشیانه را مهیا سازند.
جوجه‌كشیروش‌های متعددی در جوجه‌كشی تخم‌های طاووسیان وجود دارد. اولین روش، جوجه‌كشی مصنوعی است. ما تخم‌ها را در دمای 100-99 درجه فارنهایت و در پیازه‌های مرطوبی با دمای 85-83 درجه فارنهایت جوجه‌آوری می‌كنیم. تخم‌ها بعد از 27 تا 30 روز، شكسته می‌شوند و جوجه‌ها سر از تخم بیرون می‌آورند. تخم‌ها باید پس از 10 رزو قرارگیری در مرحله جوجه‌كشی مصنوعی،
جوجه‌ها باید از لحاظ بارور بودن، بررسی شوند. اگر یك تخم بارور نباشد، باید از بخش جوجه‌كشی خارج شود تا هیچ مزاحمتی برای دیگر تخم‌های موجود در دستگاه جوجه‌كشی ایجاد نكند و باعث خراب شدن آنها نشود. تخم‌ها باید تا آنجا كه ممكن است، پس از تخم‌گذاری شدن، وارد بخش جوجه‌كشی شوند و هیچ تخمی نباید بیش از 10 روز قبل از شروع جوجه‌كشی، نگهداری شود. همچنین این قاعده در روش‌های متناوب جوجه‌كشی كه در بخش بعد به آن خواهیم پرداخت هم، بكار می‌رود.
جوجه‌كشی طبیعی تخم‌های طاووس، به راههای گوناگونی می‌تواند صورت گیرد. اولین روش، این است كه به طاووس ماده اجازه دهیم كه خود روی تخم‌هایش بخوابد و خود باعث تبدیل تخم‌هایش به جوجه شود. معمولاً طاووس‌های ماده عمل جوجه‌كشی را به خوبی انجام می‌دهند اما این روش، تعداد تخم‌هایی كه یك طاووس ماده می‌تواند در سال تولید كند را محدود می‌سازد. هنگامی كه ماده‌ای روی یك دسته تخم می‌خوابد، در آن فصل، هیچ تخم دیگری نخواهد گذاشت.
گهگداری، اگر آشیانه‌ای در حین جوجه‌كشی از بین رود، یك طاووس ماده، برای سری دوم تخم‌گذاری می‌كند و روی آنها می‌خوابد. روش دوم جوجه‌كشی طبیعی، كه فرصتی جهت تولید بیشینه تخم ایجاد می‌كند، استفاده از مرغ‌های كرچ و جوجه‌ها یا اردك‌ها می‌باشد. تخم‌های طاووس، به محض تخم‌گذاری جمع‌آوری می‌شوند و سپس به عنوان یك سری تخم، زیر یك جوجه یا اردك گذاشته می‌شوند. تعداد تخم‌ها، به سایز اردك یا جوجه‌ای كه جهت جوجه‌كشی استفاده
می‌شود بستگی دارد. تخم‌ها تا 2 روز قبل از رزو شكست طبیعی تخم‌ها، زیر مادر رضاعی قرار داده می‌شوند. تخم‌ها از آشیانه بیرون برده می‌شوند و در یك دستگاه جوجه‌كشی (Hatcher) قرار داده می‌شوند. یك سری جدید تخم زیر مرغ قرار داده می‌شوند و این روند مجدداً تكرار می‌شود. اگر اجازه دهیم كه تخم‌ها، زیر مادر رضاعی شكسته شوند، خطر بیماری در جوجه‌ها بسیار بیشتر است وبسیاری از مواقع، مرغ آنقدر كرچ نمی‌ماند كه اجازه دهد تخم‌های بیشتری، زیرش قرار داده شوند.
قانون “Thumb” در جوجه‌های كرچ طاووس، این است كه این جوجه‌ها كار خودرا با دمای كرچ 95 درجه فارنهایت و كاهش این دما تا 5 درجه در هر هفته، آغاز كنند. كرچ‌ها را می‌توان در خانه، به عمل آورد یا می‌توان آنها را خریداری كرد. مرغ كرچ، باید یك منبع گرمایی فراهم آورد تا جوجه‌ها در اثر تغییر دما، خیلی سرد یا خیلی گرم نشوند. مكان گرمازا باید به اندازه كافی بزرگ باشد تا جوجه‌ها برای گرم ماندن روی یكدیگر انباشته نشوند. محیط پرورش جوجه باید دارای یك طبقهدر
پایین باشد تا غذاها و زایدات اضافی به آن ریخته شود. آخرین چیزی كه یك محیط پرورش جوجه باید داشته باشد، یك سرپوش است. جوجه‌هایی كه تنها چند هفته سن دارند، اغلب پرندگان خوبی هستند. جوجه‌ها معمولاً یك روز پس از سر از تخم بیرون آوردن، در محیط پرورش جوجه گذاشته می‌شوند. این عمل، به آنها به اندازه كافی زمان می‌دهد تا كاملاً خشك شوند و قدرت كافی
جهت ایستادن را بدست آورند. سپس جوجه‌ها با استفاده از یك لامپ جهت گرمازایی، در یك جایگاه چوبی پرورش جوجه قرار داده می‌شوند. جوجه‌های زیر یك هفته سن، باید در گروه‌های كوچك نگهداری شوند تا بدون وجود هیچ رقابتی، خوردن و آشامیدن را یاد بگیرند. گاهی جوجه‌ها باید جهت خوردن و آشامیدن، آموزش داده شوند. این كار را می‌توان با قرار دادن یك جوجه آموزش
دهنده كه 3 تا 4 روزه است و خوردن و آشامیدن را یاد گرفته انجام داد. جوجه‌ها یا قرقاول‌ها هم می‌توانند به عنوان آموزش‌دهنده استفاده شوند. اگر هیچ جوجه آموزش دهنده‌ای در دسترس نباشد، من یك سنگ مرمر درخشان را برای جوجه‌ها جهت كم‌خوری، در كانتینر آب و غذای آنها قرار می‌دهم. در حالیكه خود را به سمت سنگ می‌كشند، همزمان خوردن و آشامیدن هم یاد می‌گیرند. همچنین، در هنگام یادیگری آنها، برایشان كاهو یا علف فراهم می‌كنم. رنگ سبز این دو، توجه جوجه‌ها را به خود جلب می‌كند و یك منبع غذایی طبیعی برای جوجه‌ها فراهم می‌آورند.تغذیه
طاووسیان نسبت به آنچه می‌خورند، سخت‌گیر نیستند. آنها ذرت پوست كنده شده، جو دوسر، غذای ماهی قزل‌آلا دانه گل آفتاب‌گردان، علف، حشرات، و بسیاری از غذاهای دیگر، می‌خورند. از آنجا كه طاووسیان، از خانواده قرقاول هستند، رژیم غذایی آنها، باید این چنین در ذهن نقش بندد نه غذا دادن به آنها مانند شخصی كه به یك جوجه غذا می‌دهد. مكان پرورش جوجه، در فصل تخم‌گیری با یك لایه غذای پرنده، غذادهی می‌شود. به آنها از چندین ماه قبل و تا چند ماه پس از فصل تخم‌گیری، یك غذای محافظ و مخصوص پرنده داده می‌شود. غذای خشك شده سگ كه با
این غذاها تركیب می‌شود یك منبع پروتئین گوشتی و همچنین یك غذای لذیذ برای طاووسیان فراهم می‌آورد. ذرت پوست كنده شده در ماههای زمستان به عنوان یك منبع كالری اضافی به غذای محافظ اضافه می‌شود تا باعث افزایش گرمای بدن آنها شود. به جوجه‌ها یك منبع كالری اضافی به غذای محافظ اضافه می‌شود تا باعث افزایش گرمای بدن آنها شود. به جوجه‌ها در شش ماه اول، یك غذای دارویی داده می‌شود و سپس تا یك سالگی به آنها غذای رشد پرنده می‌دهند پس از آنكه یك ساله شدند، به پرندگان غذای محافظ می‌دهند تا زمانیكه به سن تخم‌گیری برسندمكان زندگینیاز به پناهگاه برای طاووسیان با سن پرنده اجبار می‌گردد. همانطور كه قبلاً هم گفته شد، جوجه‌ها را می‌توان در جایگاههای پرورش جوجه نگهداری كرد تا زمانیكه به سن 2 تا 3 ماهگی برسند و دیگر نیازی به گرما نداشته باشند. سپس می‌توان جوجه‌ها را در مكنهایی كوچك یا یك مرغداری بزرگ نگهدرای كرد تا زمانیكه فروخته شوند یا به سن تخم‌گیری برسند. بپیگاههای پرورش جوجه نیاز به اتاقكها و فضای بیشتری دارند و این به دلیل دنباله بلند دم طاووس‌های نر است. یك مرغداری برای پرورش جوجه‌ها، حداقل باید دارای 6 فوت طول و 10 فوت عرض باشد تا پرنده نر
بتواند دم را كاملاً باز كند. بزرگی این مرغداری باید برحسب تعداد پرندگانی كه در این مرغداری نگهداری می‌شوند، تعیین گردد. به عنوان مثال، یك مرغداری برای یك جایگاه پرروش جوجه سه تایی، باید دارای 20 فوت درازا با یك مكان یا پناهگاهی متصل به انتهای آن باشد. مرغداری باید با یك شبكه سیمی پوشیده شود چون طاووسیان پرندگان نیرومندی هستند. پناهگاه آنها باید دارای 6 فوت طول، حداقل 8 فوت عرض و 8 فوت درازا باشد. نشستگاهها باید 4 تا 5 فوت زیرزمین قرار
داده شوند و به گونه‌ای باشند كه اگر مرغی شروع به تخم‌گذاری كرد بتوان آنرا جابجا كرد. یك نشستگاه مسطح و هموار “4*”2 توقالی باید به جای نشستگاه دایره‌ای استفاده شود. اگر یك نشستگاه دایره‌ای استفاده می‌شود، احتمال می‌رود كه پنجه‌های پرندگان در هوای سرد دچار سرمازدگی شود. یك نشستگاه مسطح، به پرنده اجازه می‌دهد كه بدون اینكه پنجه‌هایش اذیت شود، روی پاهایش بنشیند.متفرقه
طاووسیان پرندگان بسیار پرطاقتی هستند اما مراحل پیشگیری وجود دارد كه می‌توان نسبت به علامت آنها اطمینان حاصل كرد. ساده‌ترین راه، جهت سلامت نگهداشتن پرندگان بالغ، این است كه حداقل دوبار در سال به آنها كرم دهیم. بسیاری از بیماریهایی كه طاووسیان نسبت به آنها مستعدند، بسیاری انگل است. كرم‌های زیادی وجود دارند كه می‌توان آنها را به صورت معمولی یا تركیب شده در آب پرندگان به آنها خوراند. استفاده از قفس‌های سیمی، جایگاههای پرورش جوجه، در سالم نگهداشتن جوجه‌ها كمك می‌كند. دادن غذای دارویی مخصوص به جوجه‌ها، از بیمار شدن آنها پیشگیری می‌كند. این غذا، باید سالم و تازه باشد زیرا این مواد دارویی موجود در غذا، با گذشت زمان، خاصیت و تأثیرگذاری خود را از دست می‌دهند.
جانورشناسی: با طاووسیان و چشم‌های مصنوعی آنهاطاووس‌ها می‌دانند كه در این جهان، بسیار مورد توجهندتحقیقات نشان داده است كه طاووس های ماده، جفت خود را بر مبنای بال و پر، اندازه و تعداد چشم های روی بدنشان انتخاب می‌كنند. اما تاكنون دانشمندان نتوانسته اند بدانند كه آیا این انتخاب هیچ تأثیر مثبتی بر روی پرندگان و نوزادان دارد یا نه، خصوصاً چون نرها، هیچ كمكی در تخم گذاری به ماده نمی كنند.
در نامه ای به روزنامه Nature، مارین پتری بخش جانور شناسی دانشگاه آكسفورد آزمایشی را شرح داد كه در آن پتری گروهی از طاووسیان حاصل از طاووس های نر مختلف را به دست آورد. نوزادان نر با بیشترین تعداد چشم، به طور كلی در عرض 84 روز بزرگتر از دیگر جوجه ها شدند. آن گاه این طاووس های نر به جنگلی نزدیك پارك Whipsnade، جاییكه شكارگرانی مانند روباهان
نسبت به سایز دو سال پیش خود 41 درصد لاغرتر شده بودند، برده و رها شدند. طاووسیان بزرگتر شانس بیشتری برای دوام آوردن و بقا یافتن نسبت به پرندگان نحیف تر داشتند. یپتری اضافه كرد: «نتایج نشان می‌دهد كه نوزادان حاصل از نرهای زیباتر و جذاب تر، گرایش به رشد بیشتری دارند و این تبدیل به تفاوتهایی در شانس نجات یافتنشان تحت شرایط طبیعی می‌شود. این اطلاعات این ایده را به اثبات می رساند كه شاید مادگان، هنگامی كه با نرهای جذاب و گیرا جفت گیری می‌كنند، دارای ژن های زیست پذیرتری برای نوزادانشان می‌شوند.
طاووسیانبرگفته از wikipedia ، دانشنامه آزادی كه هركسی می‌تواند از آن استفاده كند. “peafowl” (طاووسیان) سه گونه از پرندگان از سرده Pare (نوعی طاووس رنگین كمانی) و Afropare (طاووس آفریقایی) از خانواده ترقاولیان، و Phasianidea می‌باشد. این پرندگان به دلیل دم گرانقیمت و خوب كه نتیجه آن، انتخاب خوب جفت است و بخشی از جفتگیری است، معروف هستند. طاووس نر، peacock و طاووس ماده peahen نام دارد اگرچه در كاربرد انگلیسی عمومی، “peacock” جهت دلالت بر همه طاووس ها گونه های آن عبارتند از:طاووس هندی: Pavo cristatas (طاووس كاكل دار)طاووس سبز: Pavo muticus (طاووس بی نوك)
طاووس كنگویی: Afropavo congolensis (طاووس رنگین كمانی آفریقایی)فهرست: یادآوری بال و پر جفتگیری طبقه بندی پیوست های اضافی و مرجع هایادآوریطاووسان آسیایی متعلق به سرده طاووس هستند كه شامل خانواده طاووسیان هندی، طاووسیان كاكلی، و پرنده شناخته شده با نام «دراگون» یا طاووس سبز بی نوك می‌باشد. برخی زیست شناسان معتقدند كه حداقل پنج گونه مشخص و بی آزار طاووسیان سبز وجود دارد در حالیكه برخی دیگر آنها را تنها به یك گونه با سه زیر مجموعه تقسیم می‌كنند.
طاووس دراگون Arakan ، دارای اصالت شمال غربی میان مار، و جنوب تبت است. طاووس دراگون امپراتور Siamese دارای اصالت جنوب شرقی میان مار و تایلند است. طاووس دراگون Annametic در جنگل های سبز كامبوج، ویتنام، لاس و جنوب چین تایپه زندگی می‌كند. طاووس سبز جاوایی، تنها مختص جزیره جاوا و اصالت همان منطقه است. طاووس منحصر به فرد مالایا، با نام طاووس بی نوك توسط طبیعت شناسان معرفی شد. تایپه شمالی، جایگاه اصلی مسحور كننده ترین نوع طاووس سبز می‌باشد. دراگون تایپه، «طاووس تایپه ای» متمایزترین نوع است.
طاووسیان طبیعتاً، در صرف بخش های مختلف گیاهی، گلبرگ ها، و در صورت امكان دانه های رشد یافته پراشتهاست اما حشرات و دیگر بندپایان، در رژیم غذایی ترجیح داده می‌شوند. مواد گیاهی، طاووس را مجهز به بافت موردنیاز جهت هضم استخوان های ریز و بخش های سفت خزندگان می‌كنند به استثنای برخی از قرقاولان مثل Ring- Neck، طاووسیان مجبور به شكار هستند. این بدان معناست كه پروتئین برای این حیوان، یك الزام واقعی برای سلامت بودن و تولید مثل كردن می‌باشد
ادامه خواندن مقاله طاووس آبي هندي
نوشته مقاله طاووس آبي هندي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.