nx دارای 44 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
منابع زغالسنگ و معادن زیرزمینی
پیشگفتارتمام معدنهای زیرزمینی باید بطور مؤثری تهویه شوند اولاً برای تأمین اكسیژن كافی برای تنفس افراد، ثانیاً برای ایجاد شرایط كاری راحت برای كاركنان تا با حداكثر كارایی فعالیت كنند. ثالثاً برای رقیق كردن و خارج كردن گازها و گرد و غبار از معدن كه در غیر این صورت جو معدن را آلوده می كنند.
در اصل با عبور دادن حجم كافی از هوای كثیف كه از چاه خروج هوا خارج می شود به تمام اهداف بالا می توان رسید. برای ایجاد چنین جریان هوایی یك اختلاف فشار برای غلبه بر مقاومت معدن در برابر جریان هوا باید ایجاد شود. در معدنهای كوچك كاهی این امر به كمك تهویه طبیعی انجام می شود
.اما در بیشتر معدنهای امروزی اختلاف فشار كافی به صورت مؤثری با نصب یك پنكه مكنده در بالای دهانه چاه خروج هوا ایجاد می شود كه بوسیله پنكه‌های كمكی نصب شده در مدار اصلی تهوی و در نقاط پیش بینی شده تقویت می شود. در تمام این حالتها حفاریهای
معدنی باید چنان طراحی شوند كه حداقل مقاومت را در برابر جریان هوا بوجود بیاورند.علاوه بر مشكلات حرارت و رطوبت زیاد، گازها و گرد و غبار زیان آور مختلفی نیز در معدن تولید می شود. آنها شامل گازهای منوكسید كربن، متان، اكسید نیتروژن و سولفید هیدروژن برای هر كدام از این گارها حدود مجازی برای حداكثر سطوح تعیین شده است.به این ترتیب هم از بروز مشكلات فیزیولوژیكی خطرناك و هم از تشكی
ل مخلوط های انفجار آور در هوا مانند متان در بیشتر معدنهای زیرزمینی دیگر جلوگیری می شود. وقتی تمركز متان در هوا بین 5 تا 14 باشد در اثر یك شعله باز یك انفجار شدید می تواند رخ دهد. تمركز بیش از یك درصد متان در عمل مجاز نیست.
مقدمه:قبل از دهه 1990 ذغال سنگ مهمترین منبع سوختی اكثر كشورهای صنعتی جهان به ویژه آمریكا را تشكیل می داده و در حدود 90 درصد از نیاز انرژی آنها را تأمین نموده است. بعد از آن به دلیل تغییراتی كه در وضعیت نفت خام و گاز طبیعی در بازارهای بین المللی صورت گرفت اهمیت ذغال سنگ كاهش یافت. با این وجود در حال حاضر ذغال سنگ منبع اولیه سوخت جهت تولید الكتریسیته می باشد زیرا بسیار ارزانتر از سوختهای فسیلی دیگر و در بسیاری از كشورها فراوانتر از آنهاست. در آمریكا، به عنوان مهمترین كشور صنعتی جهان، در سال 2000 میزان مصرف ذغال سنگ برای تولید برق حدود 83 میلیون تن (91 درصد از كل مصرف آن) بوده است كه با این میزان بیش از نصف برق مصرفی آمذیكا تولید گریدید.
قبل از دهه 1970 گاز طبیعی ارزانترین سوخت مصرفی برای تولید الكتریسیته بوده است. در سال 1970 میانگین قیمت تمام شده برای هر میلیون Btu انرژی از گاز طبیعی 28 سنت، از ذغال سنگ 31 سنت و از نفت 42 سنت بوده است. از سال 1976 ذغالسنگ به ارزانترین سوخت برای تولید الكتریسته تبدیل شد. در حالیكه در همین سال نفت با 56/2 و ذغال سنگ با22/1 در درجات بعدی بوده اند. اگرچه هزینه تولید برق از ذغال سنگ افزایش یافته است با این وجود بسیار پایین تر از گاز طبیعی و نفت است.
قیمت میانگین ذغالسنگ تحویل شده برای تولید الكتریسیته در سال 2000 به ازاء هر تن (Short tonne) 28/24 دلار بوده است. نوسانات قیمت ذغال سنگ در بازار آمریكا از سال 1990 تا 1999 به صورت جدول شماره (1) بوده است. سیر نزولی قیمت آن به خوبی مشخص است.
كاربرد مهم دیگر ذغال سنگ تولید كك از آن است كه برای ذوب كانه آهن و تولید فولاد به كار می رود قیمت میانگین ذغال سنگ های ویژه یای كه برای ساختن كك استفاده می شود، در اوایل سال 1950 كاهش یافته است. از سال 1993 تا 2000 از 44/47 دلار در تن تا 45/44 دلار در تن كاهش یافته است. همانگونه كه از جدول(1) مشخص است قیمت ذغال سنگ استخراجی در معدن در سال 1995 حدود 1 دلار پایین تر از سال 1998 بوده است. این در حالی است كه این كاهش در 17 سال متمادی ادامه داشته است.
از آنجائی كه ذغال سنگ دارای فراوانی زیادی است . برای مدت های طولانی قیمت آن پایین مانده است، بنابراین در بسیاری از طرحهای تولید برق در آمریكا از آن استفاده می كنند(ارقامی كه در بالا آنها اشاره گردید از اطلاعات موجود در پایگاه اینترنتی eia.doe.gov مربوط به اطلاعات انرژی (Energy information sheet) استخراج گردیده اند.ار كاربردهای دیگر زغال سنگ، بویژه لیگنت، كاربرد ویژه آن جهت تولید نفت و گاز است. از این ذغال سنگ تا حدود 38 گالن در تن نفت بدست آمده است. ذغال سنگهای نوغ لیگنیت به دلیل مقدار مواد فرار بالا، نسبت به ذغال سنگ های رده بالا دارای پتانسیل بیشتری در این زمینه هستند. ذغال سنگ دارای كاربردهای دیگری در صنایع دیگر از جمله نساجی، سیمان، قند و غیره است.
این مواد اگرچه عمدتاً در افقهای زمانی اواخر پالئوزوئیك و مزوزوئیك دیده می شوند، اما ذغال سنگهای ترشیاری نیز ذخایر عظیمی را در سرتا سر دنیا تشكیل می دهند و مزیت نسبی آنها وضعیت آنها برای فعالیتهای معدنكاری آسانتر است و ذغال سنگهای ترشیاری در بسیاری از كشورها دارای كاربردهای زیادی برای تولید الكتریسیته هستند.بنابراین اجرای عملیات اكتشافی جهت پی جوئی ذغال سنگ در این منطقه نه تنها توجیه توسعه صنایع تولید برق و صنایع دیگر در منطقه می شود، محدودیت منابع نفت و گاز و دوری منطقه مورد مطالعه از این منابع توجیهی بر اكتشاف منابع دیگر انرژی در منطقه هستند.
مختصری در مورد ذخایر ذغال سنگ در حوزه كرمان:رسوبات ذغال دار در حوزه كرمان با میانگین ضخامت 4870 متر از شمال خاوری(2520 متر) به جنوب باختری(7400 متر) تغییر ضخامت می دهند. تعداد لایه های ذغالی كارپذیر و غیركارپذیر آن 94 لایه است كه 63 لایه آن با ضخامت حداكثر 3/0 تا 4/0متر هستند. ذغال خیزی اصلی در
بخشهای دهرود، داربید خون، ظغراجه قرار دارد و بخشهای نیزار، باب نیزو و دشت خاك فاقد ذغالخیزی است و فقط در بعضی از مناطق آن لایه های نازك و عدسی ذغال سنگ وجود دارد. ضریب ذغالخیزی كلی این حوزه 8/0 درصد و ضریب ذغالخیزی كارپذیر آن 24/0 درصد است. برشهای ذغالدار حوزه كرمان به 7 افق A،B، B1، C، C1، D، E تفكیك شده اند. افق های ذغالدار بوسیله فواصل غیر ذغالی به ضخامت 120 تا 440 متر از همدیگر جدا می شوند و در داخل هر افق ذغالدار، لایه های ذغالی نزدیك به هم (با فاصله 15 تا 20 متر از همدیگر) هستند. ضخامت لایه
های ذغالی معمولاً كمتر از یك متر است، در بعضی مناطق ضخامت لایه ذغالی به 8 تا 9 متر می رسد. ذغالخیزی اصلی صنعتی در افق D قرار دارد و ضریب ذغالخیزی كلی آن 2/6 درصد و ذغالخیزی صنعتی آن 6/3 درصد است. لایه های ذغالی از جوانب محو می‌وند و در بعضی نقاط به آرژیلیت ذغالدار و آرژیلیت تبدیل می شوند.
افق A مربوط به تریاس بالا و با ضخامت 60 تا 80 متر است و دارای 7 لایه ذغال می باشد. در قسمت های شمال باختری و مركزی ناحیه ذغالدار برونزد دارند و ضریب ذغالخیزی كلی این افق 67/1 درصد است و در آن لایه های كارپذیر دیده نمی شود.افق B مربوط به تریاس استو در 150 متری بالای افق A قرار دارد ضخامت برش آن 100 تا 120 متر است و تا 8 لایه ذغالی كه ضخامت هر یك 4/0 متر است وجود دارند. لایه های و آن در مناطق باب نیزو جنوبی،اشكلی و اسدآباد دارای ضخامت كارپذیر هستدند. ضریب ذغالخیزی كلی افق B در ناحیه كرمان 64/2 درصد و بیشترین آن در منطقه باب نیزو 16/4 است. ضریب ذغالخیزی كارپذیر آن 6/0 تا 84/0 درصد است.
افق B1 در 250 متری بالای افق B قرار دارد و در منطقه ذغالدار داربید خون شمالی دیده می شود. چهار لایه ذغالی در آن مشخص شده اند كه تنها یك لایه آن با ضخامت 5/0 تا 2/1 متر كارپذیر است. ضریب ذغالخیزی كلی این افق در داربید خون شمالی 21/1 و ضریب ذغالخیزی صنعتی آن 01/0 درصد است.
افق C در زیر بخش طغراجه (ژوراسیك زیرین) و در 160 متری بالای افق B1 قرار دارد. ضخامت این افق 120 متر است و تا 17 لایه ذغالسنگی دارد. لایه های ذغالی كارپذیر ، و در قسمت مركزی برش بخش پایین طغراجه قرار گرفته اند. در بعضی نقاط لایه های ، ، ، و نیز كارپذیر هستند. ضریب ذغالخیزی كلی افق C، 72/3 درصد و ضریب ذغالخیزی صنعتی آن 88/1 درصداست.
افق C1 در 310 متری بالای افق C قرار دارد و دارای ذغالخیزی ضعیف است. دارای 7 لایه ذغالی با ضخامت كلی 5/1 متر و فاقد لایه ذغالی كارپذیر است. میانگین ضخامت این افق 310 متر و ضریب دغالخیزی كلی آن 5/0 درصت است. ضخامت لایه های ذغال آن 1/0 تا 3/0 متر است.افق D مربوط به ژوراسیك میانی بوده و ضخامت آن 170 متر است و قسمت بزرگ ذغالخیزی
صنعتی ناحیه كرمان در افق D قرار دارد. در حدود 30 لایه با مجموع ضخامت 24/11 متر وجود دارد كه ضریب ذغالخیزی كلی آن 94/1 تا 94/7 درصد (میانگین 28/6) می باشد. بیشترین ذغالخیزی صنعتی در سه منطقه جنوب شرقی(هجدك باب نیزو)، مركزی (دره گر سراپرده)، شمال باختری(پابدانا خمرود) وجود دارد.افق E مربوط به ژوراسیك میانی است و در 120 متری بالای افق D واقع است. ضخامت آن از 110 تا 230 متر با میانگین 180 متر متغیر است. تا 13 لایه ذغالی در آن مشخص شده است كه ضخامت كلی آنها 6/4 متر است. ضریب ذغالخیزی كلی آن 16/3 درصد و ذغالخیزی صنعتی آن 96/1 درصد است. 5 لایه آن كارپذیر هستند.
از نظر كیفی ذغالسنگ های ناحیه كرمان از نوع هومیك هستند و ذغالهای ساپروپلیك در آنها وجود ندارد و تركیب پتروگرافی آنها از كلارین درخشان تا دورین مات متفاوت است. ماركهای گازی تا آنتراسیت بصورت پیاپی وجود دارد و در فاصله میان آنها ماركهای كك شو، كك شو چرب و گازی چرب و به مقدار كمتر چرب وجود دارد.ذغالسنگ های ناحیه كرمان اغلب از ماسرالهای گروه ویترینت تشكیل شده‌اند (در افق C، 45 تا 55 درصد و در لایه های بالای افق D، 96 تا 98 درصد) مقدار سمی ویترینت از 2 تا 26 درصد در نوسان است و از افق C به افق E كاهش می یابد. مقدار فوزینیت ها از 5 تا 27 درصد متغیر است. كیپتینیت ها به مقدار كم (1 تا 2 درصد) وجود دارند.
بخش بزرگی از مواد كانیایی ذغالسنگ كرمان از مواد رسی آواری(67 تا 90 درصد) و بعد از آن كربناتها، سولفورها، كوارتز و كلسدون هستند. شیوه تشكیل ذغال افقهای A،B، و C برجا (Authoctonous) و به ندرت نابرجا (Alloctonous) هستند و خاستگاه آنها با رخساره مردابی كنار دریا و بسته است.
از نظر كیفیت ذغالسنگ كرمان، مقدار رطوبت آنها در حدود 14/0 تا 5/1 درصد، مقدار خاكستر از 2 تا 40 درصد است از نظر مقدار خاكستر، آنها را به شش گروه دسته بندی كرده اند: 1-با خاكستر ناچیز (10%< A) با خاكستر كم (15-1/10) 3-با خاكستر متوسط (25-1/15) 4-با خاكستر نسبتاً زیاد (31-1) 5- با خاكستر زیاد (40-1/31) 6-با خاكستر خیلی زیاد (50-1/40) تركیب شیمیایی خاكستر دارای سیلیس 42 تا 53 درصد و آلومین 20 تا 27 درصد و اكسیدهای بازیك 12 تا 28 درصد است.
مقدار گوگرد از تا 44/7 درصد متغیر است كه از این نظر نیز به شش گروه تقسیم شده اند. مقدار فسفر آنها 002/0 تا 22/0 درصد است كه به 4 گروه تقسیم شده اند. مواد فرار آنها از 3 تا 5/43 درصد متغیر است كه بستگی به درجه متامورفیسم و تركیب پتروگرافی آنها دارد. ارزش گرمایی آنها از تا 9410 كیلوكالری بر كیلوگرم است. قابلیت پخت آنها از 6 تا 43 میلیمتر است و وزن مخصوص آنها 3/1 تا 8/1 گرم بر سانتیمتر مكعب، از نظر خودسوزی در گروه 1 و از نر گرد و غبار در زمره ذغالهای قابل انفجار تلقی می شوند.
در ذغالهای كرمان مارك (D) یا ذغال شعله ای وجود ندارد. مارگ(گ) یا گازی به صورت قطعات كوچك كه به صورت دو گروه تكنولوژی (گ 17) و (گ6) دارای مواد فرار 1/37 تا 5/43، قابلیت پلاسیسیته 7 تا 21 میلیمتر، كربن 2/80 تا 5/83 و هیدروژن 2/5 تا 3/6 درصد، ارزش گرمایی 8033 هستند.ذغالهای مارك (گ ژ) یا گازی چرب دارای گسترش زیاد است و ارزش گرمایی آن 8400 كیلوكاری بر كیلوگرم است. ذغالهای مارك چرب در ناحیه كرمان كم است. ذغال مارك كك شو در همان افقها دذر مناطقی كه ذغالهای مارك گازی چرب وجود دارند بطور گسترده مشاهده می شوند. ذغالهای مارك كك شو چرب دارای گسترش و اهمیت قابل توجه هستند. ذغالهای مارك K نسبت به مارك كك شو چرب دارای گسترش محدودتر است و این ذغالها دارای بهترین خواص كك دهی هستند و از نظر صنعتی اهمیت فراوان دارند.گسترش ذغالهای مارك كك شو لاغر (OC) در ناحیه كرمان محدود است. ذغالهای مارك غیر قابل پخت(HC) نیز دارای گسترش محدود هستند. ذغالهای مارك لاغر(T) در كناره باختری ناحیه كرمان دیده می شوند. ذغالهای مارك آنتراسیت (A) در ناحیه كرمان در افق C دهرود، دره گر و در افقهای A و B منطقه باب نیزوی جنوبی دیده می شوند. ارزش گرمایی آنها 9000 كیلوكالری بر كیلوگرم است.
بیشتر ذخایر ذغالسنگ كرمان دارای مارك كك شو است. ذخایر ممكن است گروه تخمینی ( ) تا عمق 1800 متر در مناطق ذغالدار كرمان 748 میلیون تن و ذخایر حوزه بادامویه كه بیشتر از ماركهای لاغر است در گروه ذخایر احتمالی ( )، 220 میلیون تن ارزیابی شده است
ادامه خواندن مقاله در مورد منابع زغالسنگ و معادن زيرزميني
نوشته مقاله در مورد منابع زغالسنگ و معادن زيرزميني اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.