nx دارای 19 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
سرگذشت دانش پزشكی تا رنسانس
پیش از پیدایش تاریخ تاریخ‌شناسان بر این باورند كه انسانهای كنونی فرزندان نیاكانی هستند كه روزگارانی در دشتهای پهناور و شكاف كوههای بلند به سر می‌بردند. دگرگونی زندگی، كه آدمیان به جای بهره‌گیری از توان جسمی خود، از نیروی خرد خویش یاری بگیرند، و از میان دشتها و درون شكاف كوهها به شهرهای پرشكوه بیایند، هزاران سال طول كشیده‌است.
آدمی در روزگاران قدیم بر روی زمینهای سرد و خیس (مرطوب) می‌زیست و با حیوانات خطرناكی كه در اطرافش بودند، دست و پنجه نرم می‌كرد. در آن روزگاران، مردم حیوانات را شكار می‌كردند تا گوشتشان را بخورند. استخوانهای همان حیوانات وسیله شكار و پوست آنها لباس انسانها بود. انسانها در گروههای بسیار كوچك زندگی می‌كردند و مانند فرزندان امروزی خود سخن گفتن نمی‌دانستند و با صداهای مبهم فریاد مانند، چیزهایی را به یكدیگر می‌گفتند، و بیشتر با اشاره دست چیزهای ساده را بیان می‌كردند.
نیاكان ما كه در روزگاران پیش از تاریخ زندگی می‌كردند، به سه چیز بسیار مهم، پی برده بودند. یكی اینكه استخوانهای درشت و نوك تیز، ابزار مفیدی است كه می‌تواند سلاح نبرد نیز قرار گیرد. سپس دریافتند كه می‌توان دسته‌ای نیز برای آن ابزار یا سلاح فراهم كرده تا بهتر به كار گرفته شود. كشف آتش گام بعدی آنان بود. بوسیله آتش، آدم توانست خوراك خود را پخته، بخورد. آتش وسیله‌ای تازه بود كه می‌توانست از هجوم حیوانات درنده نیز جلوگیری كند.
پزشكی غریزی انسانهای نخستین همواره در تیررس خطر مرگهای فوری و دردناك ناشی از بیماری و خطر مرگ فوری و هراس‌انگیز یورش حیوانات وحشی از هر طرف بودند. در چنان شرایط سخت و ترس‌آور، زندگی آرام، آسان به دست نمی‌آمد. به این ترتیب عمر كمتر از سی‌سال بود. دانش پزشكی آن زمان از روی غریزه حیوانی بود؛ و هرگاه زخمی بر بردن وارد می‌شد و یا جوش و عفونتی در بدن كسی پدید می‌آمد، با مكیدن زخم، زودتر بهبود بدست می‌آید.
همانگونه كه دانسته بودند پس از یك پرخوری، مالیدن دستها (ماساژ) بر شكم، موجب آرامش دل درد می‌گردد. ابزارهایی كه برای جنگ فراهم كرده بودند نیز، برای پاره كردن دمل‌های دستها و پاها و پشت و سایر جاهای بدن به كار رفت و سوزاندن محل زخم نیز نوعی مداوای دیگر شده بود كه جلوگیری از گسترش زخم می‌كرد و كسی كه از سوزاندن زخم جان سالم به در می‌برد، بهبود می‌یافت. هرچه گروههای كوچك بزرگتر می‌شدند، بیماریهای گوناگون گسترش بیشتری پیدا می‌كرد و میكروبها و ویروسهای بیماریها زیادتر می‌شدند و گروههای بیشتری را آلوده كرده و می كشتند. همانگونه كه اینك در مناطق غیربهداشتی جهان، بیماریهای گوناگون رواج دارند. این گونه كارهای پزشكی غریزی، رفته رفته به حالت روش درمانی درآمد كه با نظارت رئیس قبیله و با گروه رهبری انجام می‌گرفت و هر كس بیمار می‌شد، آن تجربه‌ها برای او فراهم بود.
دگرگونیهای نخستین با گذشت صدها سال، رفته‌رفته آدمیان كشش فراوانی به بررسی و تشریح بدن حیواناتی پیدا می‌كردند كه شكار كرده بودند. با راه‌پیمایی‌های طولانی نیز با طبیعت آشنا می‌شدند. اختراع چرخ، چگونگی كشت نباتات و تهیه ظروف سفالین نیز از پیشرفت‌های بعدی بود. طرز به كار گرفتن پشم حیوانات و الیاف گیاهی و انتخاب نوع خوراك، از بزرگترین حوادث به شمار می‌رفت، ولی باز هم بیماریهای سخت و آشفتگی روانی را با جادوگری، گرفتن خون و یا بریدن عضو درمان می‌كردند! به این ترتیب پزشك جادوگر دارای ارزش و اعتباری بود و ارزش او به طور طبیعی به اندازه تعداد افراد هر قبیله بود.
در سالهای میان 7000 و 4000 پیش از میلاد مسیح، نخستین قبیله‌ها كه مركز مجموعه تمدن آن روزگار بود، پدیدار شدند. با افزایش شمار افراد قبیله‌ها و نیز بالا رفتن تعداد قبیله‌ها، بیماریهای گوناگون نیز فزونی می‌گرفت، اما روش درمانی بسیار اندك بود.
در حدود 3000 سال پیش از میلاد، با پیشرفت تمدن در میان دو قبیله بزرگ ساكن مصر و سرزمین‌های سرسبز شمالی فرات آشنایی با مسائل پزشكی بیشتر شد، تا جایی كه افرادی متخصص بوجود آمدند كه كارشناسان پزشكی و دریافت مزد از این پیشه بود. ولی هرگاه نمی‌توانستند بیماری را معالجه كنند، و یا بیمار آنان می‌مرد، با شدیدترین كیفرها روبرو شده، گاهی نیز اعدام می‌شدند. داروهای آن زمان شامل جوشانده گیاهان، پیشاب حیوانات و مدفوع آنها و گاهی هم استخوان كوبیده شده حیوانات گوناگون بود.
مصر باستان باستانیان مصری نخستین گروه متمدن جهان بشر بوده‌اند كه روش تدریس درباره جسم انسان را پدید آوردند. طبیعت نیز ماده‌ای در اختیار آنان گذاشته بود تا بتوانند جسد اشخاص مهم را مومیایی كرده، در تابوتهای مخصوص در زیرزمین‌ها نگهداری كنند. آزمایشهای گوناگون به آنان نشان داده بود كه می‌بایستی پیش از مومیایی كردن اجساد، اعضای داخلی بدن، از قبیل معده، جگر، كلیه‌ها، قلب، ریه‌ها و جز آنها را بیرون آورده، در ظرفهای شیشه‌ای خالی از هوا قرار دهند.
اگرچه جادوگران در همه جا از نفوذ برخوردار بودند، برای درمان بیماران در مصر باستان، كارهای علمی پزشكی انجام می‌گرفت. از جمله اینكه پزشكان علمی مصری دریافته بودند كه با گذاردن گیاهان كوبیده، یا پخته به شكل پماد، بر روی زخمها، زودتر و بهتر درمان می‌شوند. نیز دریافتند كه با قرار دادن مفصلهای قطع شده و شكسته در جای خود، می‌توانند بار دیگر سلامت آن عضو را به دست آورند. به این ترتیب پزشكان جادوگر در میان عامه مردم حكمروا بودند، ولی پزشكان تجربی در كاخهای فرمانروایان و بزرگان به درمان بیماران می‌پرداختند.
در مصر باستان داروهای شیمیایی گوناگونی را برای درمان بیماران به كار می‌بردند كه بسیار مفید بوده است. با این حال بر این باور بودند كه «خون گاو» و «پیشاب انسان» و «پیه نهنگ دریایی» و «چشم خرگوش قرمز» و غیره می‌تواند ارواح خبیثه را دور سازد. مصریان باستان نیز نوشتن را می‌دانستند و نوعی ماده از گیاهی به نام «پاپیروس» را برای ساختن كاغذ و نگارش اكتشافات و آزمایشهای خود به كار می‌بردند.
تمدنهای جدید دیگر با آنكه تمدن سرزمین آریایی شمالی فرات و تمدن مصر هر كدام با ویژگیهای خود بر بیشتر تمدنهای دیگر برتری داشتند، با این حال تمدنهای جدید دیگر نیز برای پیشرفت و تكامل خود می‌كوشیدند، و در مجموع چنین كوششهایی بود كه در طول هزاران سال تمدن بشری را تا مراحل كنونی آن آورد. پزشكان چینی اهمیت «نبض» را كشف كرده، بیش از هزار بیماری را تشخیص داده بودند؛ و بیش از صد وسیله جراحی برای كارهای خود درست كرده بودند. آنان بیمارانی را كه باید مورد عمل جراحی قرار می گرفتند، با خواب مغناطیسی بیهوش می‌كردند و به این ترتیب درد و رنج آنان كمتر می‌شد.
ایرانیان نخستین گروهی بودند كه برای جلوگیری از گسترش بیماریها، دست به كار شدند و به این ترتیب روش پیشگیری از بیماریهای همگانی (نظام بهداشت عمومی) وارد تمدن انسانی گردید. آنان نخستین گروهی بودند كه برای جلوگیری از انتقال بیماریهای حیوانات، سر آنها را می‌بریدند تا خون از تنشان بیرون برود. آنان دریافته بودند كه خون می‌تواند مایه انتقال بیماری گردد.
پیدایش پزشكی در چین به سال 2800 پیش از میلاد می‌رسد. در این مرحله «طب سوزنی» به وجود آمده ، تمدن تازه‌ای آغاز شده بود. «پزشكان سوزنی» چین این فن را خیلی مهم می‌شمردند و معتقد بودند كه اگر نقاط حساس بدن آدمی را با روش خاصی سوزن بزنند، بیماری از میان می‌رود و سلامت بازمی‌گردد. با آنكه هنوز هم «طب سوزنی» ارزش پزشكی جهانی به دست نیاورده است، بسیاری از متخصصین طب سوزنی در سراسر دنیا، در این زمینه وجود دارند كه به درمان بیماریهای گوناگون می‌پردازند. هنوز دانش پزشكی جدید نتوانسته است تفسیر دقیقی برای «طب سوزنی» بیان كند. چینیان قدیم بیش از دو هزار بیماری را كشف كرده بودند.
تمدن یونانی مجموعه دانش پزشكی مصریان باستان رفته رفته در سالهای 600 سال پیش از میلاد به سوی یونان رفت و در طی صدها سال دگرگونیهای مهمی را پدید آورد.
جنگجویان یونانی دریافته بودند كه چگونه تیرهای دشمن را از بدن خویش درآورند و چگونه خونریزی را متوقف كنند. داروهای شفابخش را نیز می‌شناختند. به این ترتیب جنگجویان پس از چند روز شفا یافته، بار دیگر به جبهه جنگ برمی‌گشتند. در حالی كه این موضوع برای نیروهای دشمن مشخص نبود و به همین دلیل بسیاری از مجروحانشان می‌مردند.
ادامه خواندن مقاله سرگذشت دانش پزشكي تا رنسانس
نوشته مقاله سرگذشت دانش پزشكي تا رنسانس اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.