nx دارای 28 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
داروهای ضد درد
Analgesicsدرد یك حالت حسی و نمایانگر اختلال در بدن می باشد. درد را می توان از دو طریق عضوی تحت تاثیر قرار داد . نخست می توان از راه محیطی حساسیت گیرنده های مربوطه را به قدری كاهش داد كه تحریك پذیری آنها توسط موجهای درد كاهش یافته و یا از بین برود كه نتیجه این عمل كاهش و یا از بین رفتن احساس درد می باشد . همچنین می توان برای القاء آنالژزی موجهای درد را كه به تالاموس وارد شده و بر روی قشرهای حساس مغز اثر می نمایند تضعیف نموده و یا از بین برد. با سنتز و كشف آنالژزیك های جدید تقسیم بندی ضد درد
ها به تركیبات غیر مخدر و تركیبات مخدر دیگر رایج نبوده و امروزه آنها را از نظر قدرت اثر به دو گروه عمده ضد دردهای ضعیف و ضد دردهای قوی الاثر تقسیم می نمایند . گروه اول را تركیباتی تشكیل می دهند كه جهت مداوای دردهای ساده و متوسط مناسب بوده و اكثر آنها دارای اثر تب بر (آنتی پیرتیك ) ، ضد التهابی ( آنتی فلوژستیك ) و ضد روماتیسمی نیز می باشند. دردهای بسیار شدید مانند دردهای ناشی از اعمال جراحی ، دردهای سرطانی ، كولیك های كلیوی و صفراوی را نمی توان با تركیبات گروه اول تسكین داد و بدین منظور از ضد دردهای قوی كه اكثراً جزو تركیبات مخدر هستند استفاده بعمل می آید.
الف ـ دارو های ضد درد ضعیف و متوسط الاثر : مشتقات اسید سالیسیلیك ، مشتقات پاراهیدروكسی آنیلین (پاراآمینو فنل ها ) ، مشتقات پیرازول ، مشتقات اسید آنترا نیلیك و مشتقات فنیل آلكانوئیك اسید ها و تركیبات وابسته گروههای اصلی ضد دردهای ضعیف و متوسط الاثر را تشكیل می دهند. طیف درمانی این داروها وسیع تراز مشتقات مرفین بوده بر خلاف ضد دردهای مخدر حتی در مصارف طویل المدت نیز ایجاد اعتیاد نمی نمایند. ضد دردهائی از این گروه كه در سنتز و آزاد شدن پروستاگلاندین ها دخالت نموده و قادر به ورود به سیستم اعصاب مركزی باشند، دارای اثر پائین آورنده حرارت بدن كه در اثر آزاد شدن موضعی پروستاگلاندین ها توسط پیروژن های میكرواورگانیسم ها افزایش یافته است نیز می باشند. این تركیبات كه به دارو های تب بر ( Antipyretics ) معروف هستند اثری بر بوی محرارت معمولی بدن ندارند.
1 ـ مشتقات اسید سالیسیلیك : اسید سالیسیلیك خود به علت اثر التهاب آور آن بر روی مخاط معده به عنوان یك داروی ضد درد قابل استفاده نبوده ولی مشتقاتش مانند اسید استیل سالیسیلیك (آسپیرین ) ، سالیسیل آمید . اتوكسی بیزآمیدوژنتیزیك اسید دارو های ضد درد خوبی را نمایانگر می باشند. اسید استیل سالیسیلیك : در سال 1898 دانشمندی به نام Hoffmann كه سعی می كرد یك مشتق سالیسیلات با قابلیت تحمل بهتر و سمیت كمتر از اسید سالیسیلیك به دست آورد موفق به سنتز اسید استیل سالیسیلیك در كارخانه بایر آلمان شد . این تركیب امروز نیز یكی از مهمترین داروها ئی است كه از لحاظ كمی در دنیا بیش از مواد داروئی دیگر تهیه و مصرف می شود. اثر آنتی پیرتیكی و آنالژزیكی آسپیرین مانند اسید سالیسیلیك است ولی قابلیت تحمل آن بهتر می باشد و می توان از مخلوط كردن آن با كربنات منیزیوم و یا
هیردوكسید آلومینیم از التهابات مخاط معده كه توسط مشتقات اسید سالیسیلیك بوجود می آیند، جلوگیری نموده و یا خطر التهاب را كاهش داد. برای ایجاد اثر داروئی ، اسید سالیسیلیك كه در اثر هیدولیز آسپیرین در بده بوجود می آید به تنهایی مسئول نبوده و اثر ، بیشتر از تمامی مولكول آسپیرین می باشد. آسپیرین در بعضی افراد ایجاد واكنشهای حساسیتی مانند آسم و كهیر می نماید . با وجود اینكه سمیت این دارو كمتر از سالیسیلات سدیم و اسید سالیسیلیك است ولی مسمومیتهائی با آسپیرین نیز گزارش شده است. مقادیر 30 ـ 40 گرم از آسپیرین كشنده می باشد.
مشخصات : آسپیرین از پودر متبلور سفید و یا بلورهای بیرنگ تقریباً بدون بو و ترش مزه ای كه در اتا نول خیلی خوب ، در اتر و كلروفرم خوب و در آب به دشواری حل می گردند تشكیل شده است. نقطه ذوب آسپیرین 136 ـ 140 درجه می باشد. آسپیرین در هوای خشك پایدار بوده ولی توسط رطوبت به آهستگی هیدرولیز شده و بوی اسید استیك از آن به مشام می رسد، این تركیب همچنین توسط آب جوش ، هیدركسید ها و كربنات های قلیائی هیدرولیز می شود. سنتز : از استیله كردن اسید سالیسیلیك توسط حرارت با استانیدرید در مجاورت كمی اسید سولفوریك به عنوان كاتالیزور آسپیرین بدست می آید:
روش های شناسایی : علاوه بر روش های فیزیكی و فیزیكو شیمیائی مانند IR، GC، HPLC . TLCو می توان از روش های شیمیائی زیر نیز استفاده نمود. الف ـ آسپیرین در اثر حرارت با آب جوش هیرولیز شده و اسید سالیسیلیك ایجاد شده با یون های Fe3+ ایجاد رنگ بنفش می نماید. ب ـ در اثر حرارت آن با سود 6 نرمال و سپس اسیدی نمودن محلول سرد شده توسط اسید سولفوریك 6 نرمال رسوب سفید بلوری از اسید سالیسیلیك ایجاد می شود كه پس از شستشو و خشك كردن ، نقطه ذوب آن را اندازه گیری می نمایند (نقطه ذوب اسید سالیسیلیك 156 ـ 160 درجه است .) .
ج ـ چنانچه به حاصل صافی عمل هیدرولیز فوق كمی اتانول و اسید سولفوریك غلیظ اضافه نمایند. بوی اتیل استات ایجاد می شود (استر از اسید استیك ایجاد شده در واكنش ب و الكل اتیلیك ) .
تعیین مقدار : آسپیرین را می توان با محلول سود یك دهم نرمال در مجاورت معرف فنل فتالئین تیتر نمود . طبق فارماكوپه آمریكا می توان ابتدا آسپیرین را با مقدار مشخصی محلول سود نیم نرمال حرارت داده و پس از مدتی اضافی سود را با اسید سولفوریك نیم نرمال تیتر نموده و از مقدار سود مصرفی به مقدار آسپیرین پی برد. ناخالصیها : همان طور كه ذكر شد آسپیرین به راحتی هیرولیز شده و از آن اسید سالیسیلیك بوجود می آید. اسید سالیسیلیك از ناخالصیهای مهم است و می توان با یون های آهن سه ظرفیتی وجود و یا عدم وجود آنرا در آسپیرین مشخص نمود
حداكثر مقدار مجاز اسید سالیسیلیك در آسپیرین پنج در ده هزار است . از مقایسه رنگ محلول اتانولی این غلظت از اسید سالیسیلیك كه به آن محلول آمونیم فری سولفات اضافه شده است با رنگ محلول اتانولی آسپیرین محتوی آمونیم فری سولفات . به مقدار بیشتر از این ناخالصی پی میبرند.
موارد استفاده ك از اسید استیل سالیسیلیك اكثراً برای برطرف نمودن درد و تب و نیز در حالات حاد و مزمن عوارض روماتیسمی استفاده بعمل می آید. برای استفاده موفقیت آمیز دردرمان عوارض روماتیسمی بایستی مقادیر اولیه زیاد كه بتوانند مقدار آسپیرین خون را به 30 میلی گرم در 100 میلی لیتر پلاسما برسانند مصرف نمود. در این حالت عوارض جانبی مانند سرگیجه ‚ سر درد و صوت كشیدن در گوشها نادر نیستند. در استفاده طویل المدت از آسپیرین امكان مداخله در سنتز پروترومبین در كبد و آمادگی بیشتر برای خونریزی وجود داشته و همچنین به علت اثر بر روی مخاط معده ‚ خونریزیهای محدود ( در سطح میكرو ) بوجود می آیند . در سالهای گذشته از غلظت های پائین آسپیرین برای پیشگیری و معالجه ترومبوز نیز استفاده به عمل آمده است.
اثر آسپیرین احتمالا به دلیل متضاد بودن آن با برادی كینین و یا وقفه در سنتز و آزاد شدن پروستاگلاندین ها می باشد. احتمال داده می شود كه اثر ضد درد آن مربوط به تاثیر محیطی روی منشاء و محل پیدایش درد و ایجاد اتساع عروق است. كما اینكه اثر ضد تب آن نیز به احتمال قوی مربوط به اتساع عروق و ازدیاد اتلاف حرارتی از راه پوست می باشد . شواهدی تجربی نیز در دست است كه آسپیرین با تاثیر بر مركز عصبی تنظیم حرارت در هیپوتالاموس اثر ضد تب خود را اعمال می نماید.
وابسته به اندازه ذرات و فرمولاسیون ‚ آسپیرین در معده و یا قسمتهای فوقانی روده باریك بسرعت جذب شده و دو ساعت پس از مصرف مقدار آن در سطح خون به حداكثر خواهد رسید. در ابتدا مقدار آسپیرین تغییر نیافته در خون بر اسید سالیسیلیك برتری دارد ولی پس از مدت كوتاهی قسمت عمده آن در خون هیدرولیز شده گروه استیل را از دست می دهد. دفع آسپیرین عمدتاً از راه كلیه ها انجام می گیرد و سرعت دفع بستگی به PH ادرار دارد به صوری كه با ادرار قلیائی حدود هشتاد و پنج درصد یك واحد به صورت سالیسیلات آزاد و بقیه آن به صورت فرمهای مزدوج در مدت كوتاهی دفع می گردند. در صورتی كه با ادرار اسیدی به علت جذب مجدد اسید سالیسیلیك آزاد . عمل طولانی تر است و فقط حدود ده درصد یك دوز به صورت آزاد و قسمت عمده آن به صورت فرمهای مزدوج شده (گلوكورنید ، سولفات و غیره ) دفع می شوند. مقدار كمی از سالیسیلات نیز در كبد به اسید ژنتیزیك اكسیده شده سپس به شكل مزدوج دفع می گردد .
سالیسیل آمید : سالیسیل آمید در سال 1834 كشف و در سال 1890 تجویز آن به عنوان یكی از مشتقات اسید سالیسیلیك با قابلیت تحمل خوب توصیه گردید ولی در ابتدا نتوانست در دارو سازی جائی برای خود باز كند تا اینكه در سال 1946 در آمریكا مجدداً مورد توجه قرار گرفته و وارد بازار داروئی شد. این دارو دارای اثر ضد درد و ضد تب خوبی می باشد. ، ولی اثر ضد عوارض روماتیسم آن كم است و علت آنرا می توان احتمالا در ناتوانی سالیسیل آمید به ایجاد كمپلكس شلات ( Chelate ) جستجو نمود .
اتز آمید : اثر ضد درد این تركیب كه اتیل اتر از سالیسیل آمید است دو برابر سالیسیل آمید بوده و اثر تب بر آن نیز بهتر از سالیسیل آمید می باشد. دفع این تركیب آهسته بوده و واحد مصرفی پس از 48 ساعت كاملا از بدن دفع می گردد.
اسید ژنتیزیك : این تركیب یك آنتی اكسیدان قوی با موارد استفاده متعدد می باشد. ملح سدیم آن دارای سمیت و نیز اثر ضد درد و تب بر كمتر از سدیم سالیسیلات است و از آن گاهی در درمان عوارض روماتیسمی استفاده می شود. اثر آن احتمالا ممانعت از عمل آنزیم هیالورونیداز است. 2ـ مشتقات پارا ـ هیدروكسی آنیلین (پارا آمینو فنل ها )
اثر ضد درد مشتقات آنیلین در سال 1886 توسط هپ ( Hepp ) و كاهن ( Cahn ) كشف شد . این دو دانشمند با علم به اثر سمی آنیلین كه همان ایجاد مت هموگلوبین و ممانعت از انتقال اكسیژن است برای از بین بردن سمیت آن اقدام به تحقیق در باره تركیبات دیگری از این گروه نموده و در سال 1887 موفق به كشف اثر تب بر و ضد درد استانیلید گردیدند . استانیلید در ابتدا مورد استفاده فراوان قرار می گرفت، ولی چون این تركیب نیز در بدن هیدولیز شده و از آن مشتقات سمی مانند آنیلین به وجود می آیند دیگر بندرت از آن استفاده می شود. سایر مشتقات مهم آنیلین كه سنتز و تحت آزمایشات فارماكولوژیكی قرار گرفته اند در جدول زیر ذكر گردیده اند. به طور كلی هر نوع استخلافی بر روی گروه آمین كه باعث كاهش قدرت بازی این گروه شود یك كاهش فعالیت فیزیولوژیكی تركیب را نیز به همراه خواهد داشت.م یك نوع از این استخلاف استیله كرده است كه در اثر ان استانیلید ایجاد می شود.
استانیلید كه بهترین نمونه كاهش قدرت بازی گروه آمین توسط استیله شدن است در دوزهای زیاد سمی و در دوزهای كم بدون اثر ضد درد قابل ملاحظه ای می باشد. نمونه دیگر فرمانیلید است كه علاوه بر عوارض جانبی قوی به راحتی هیدولیز می گردد. همولوگهای بزرگتر از استانیلید نیز به علت بدی حلالیت دارای اثر ضعیف می باشند. چنانچه این استخلاف توسط اسید های عطری انجام گیرد ، نمی توان تركیبات بدست آمده را به دلائل مختلف به عنوان داروی ضد درد مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال بنز آنیلید فاقد اثر ضد درد بوده ، سالیسیل آنیلید دارای اثر ضد قارچ واگزالژین دارای سمیت زیاد می باشد. آنیلین های هیدروكسیل دار در مواضع اورتو‚ متاوپارا كه به نام آمینو فنل ها معروف هستند ‚ به علت سمیت كمتر مورد توجه بیشتری می باشند. پارا آمینو فنل یك متابولیت آنیلین است كه سمیت آن كمتر از دن ایزومر دیگر می باشد . با وجود اینكه این تركیب دارای اثر ضد درد و تب بر قوی است ولی به دلیل سمی بودن مصرف آن به عنوان دارو مجاز نیست .
با استیله نمودن گروه آمین پارا ـ آمینو فنل ‚ جسمی به نام انـاستیل ـ پارا ـ آمینو فنل (استامینوفن ) ایجاد می شود كه یك داروی مسكن و تب بر نسبتاً خوب می باشد . راه دیگر برای كاهش سمیت پارا ـ آمینو فنل اتری كردن گروه هیدروكسیل فنلی می باشد.
از مهمترین تركیباتی ك بدین روش بدست آمده اند می توان آنیزیدین وفنتیدین را نام برد كه اتیل و متیل اتر از پاراآمینو فنل می باشند . با استیله كردن گروه آمین و اتری كردن گروه هیوگسیل فنلی یكی از مهمترین مشتقات داروئی پارا ـ آمینو فنل به نام فناستین كه اتیل اتر از آن استیل پارا آمینو فنل می باشد سنتز و معرفی گردید . همولوگ های متیل و پروپیل اتر ازآن ـ استیل ـ پارا آمینو فنل به علت واكنش های جانبی شدید مانند ایجاد تهوع . دیورز و غیره مصرف داروئی ندارند.
فناستین : این تركیب از بلورهای براق بیرنگ و یا پودر متبلور سفید تلخ مزه كه در اتانول و كلروفرم بخوبی حل شده و در آب و اتر نامحلول می باشند‚ تشكیل شده است. نقطه ذوب فناستین 134 ـ 137 درجه می باشد. در اثر حرارت فناستین با اسید های معدنی رقیق گروه آمید و در اثر حرارت با اسید های معدنی غلیظ گروه آمید و گروه اتوكسی تجزیه می گردند.سنتز : پارا – نیتروفنل را د ر محیط اسیدی با اتانول و یا قلیائی بادی اتیل سولفات تبدیل به پارا ـ نیتروفنتیدین نموده سپس گروه نیترو را توسط براده آهن در محیط اسیدی احیاء می نمایند. از حرارت دادن 4 اتوكسی آنیلین بدست آمده با استانیدرید و یا اسید استیك گلاسیال ، فناستین بدست می آید:
3 ـ مشتقات پیرازول (5 ـ پیرازولون ها و 3 و 5 ـ پیرازولیدین دی اون ها )با وجود اینكه مدتهای زیادی از ورود مشتقات پیرازولون به بازار داروئی گذشته است هنوز هم بعضی از این تركیبات جزو مهمترین داروهای ضد درد ‚ ضد تب و ضد التهابی می باشند. پیرازولون ها در طبیعت وجود نداشته و همگی از راه سنتز بدست می آیند . اولین تركیب از این گروه داروئی بنام فنازون است كه در سال 1883 توسط دانشمندی به نام كنور ( Knorr ) سنتز شد. این دانشمند قصد داشت تركیباتی از كینولین كه شبیه كینین باشند سنتز نماید ولی ماده ای كه او از تركیب استیل استیك استربافنیل هیدرازین بدست آورد با فرمولی كه او تصور نموده بود مغایرت داشت. اما این ماده (فنازون ) و تركیبات مشابه آن در آزمایشات فارماكولوژیكی اثرات ضد درد‚ ضد تب و ضد التهابی خوبی را نشان دادند مهمترین آنالژزیك ها و
آنتی فلوژیستیكهای این گروه كه اكثراً جزو داروهای رسمی می باشند عبارتند از 5 پیرازولون ها مانند فنازون ‚ آمینوئ فنازون دی پیرون ‚ پروپی فنازون ‚ ایزوپروپیل آمینو فنازون ‚ ایزو پروپیل آمینو فنازون ‚ نیفنازون ‚ مورازون و 3 ‚5 پیرازولیدین دی اونها مانند فنیل بوتازون ‚ اوكسی فن بوتازون ‚ فنوپیرازون ‚ موفبو تازون و سولفین پیرازون.
ادامه خواندن مقاله داروهاي ضد درد
نوشته مقاله داروهاي ضد درد اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.