nx دارای 31 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
نتایج یک تحقیق در رابطه با آسیب دیدگی كشتی‌گیران
نتیجه‌ی یك تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان كشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تكنیك غلط و حركات ورزشی است. به گزارش ایسنا، در این تحقیق كه از سوی علی اكبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاكی از آن است كه در كل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وكوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شكستگی 96 درصد سوم و آسیب های كشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.
همچنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسك 50 درصد، ترك خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند. ضمن این كه آسیب دیسك با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.
به علت درگیر شدن كلیه‌ی اندام‌ها در ورزش كشتی می توان گفت هیچ یك از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است. به طوری كه در آسیب‌های استخوانی، شكستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترك خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیشترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند. در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و كوفتگی انگشتان دست گردن و كمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در كشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیشترین شیوع را داشته‌اند.
در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسك شده‌اند كه طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در كل میتوان مقدار آن را 60 درصد قلمداد كرد. به طوركلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته كه علت آن را میتوان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای كلیه‌ی فنون دانست. در سر و صورت، گوش بیشترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند كه با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد. دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.
از نظر فیزیكی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری و مقابله با حریف است. در تنه و ستون فقرات گردن و بعد از آن پشت و كمر بیشترین مقدار آسیب دیدگی را داشته كه شاید علت آن فشاری باشد كه در زمان اجرای فنون مختلف، به خصوص بلند شدند در مواقعی كه خم حریف را به صورت شكسته یا زانو زده گرفته و در خیمه حریف گیر كرده باشد.
در اندام تحتانی زانو و پس از آن ران شایع‌ترین عضوهای آسیب دیده می باشد كه می تواند علت آن محدود نبودن حركت مفصل زانو و پیچ خوردن آن هنگام دفاع در مقابل زیرگیری های حریف و یا هنگام چرخش در زمان زیرگیری از حریف مقابل و یا در برخورد مستقیم آن با زمین می تواند باشد. درزمینه علل بروز آسیب‌ها نیز باید گفت كه 84 درصد آسیب‌ها در شرایط تمرین مرتب ومنظم رخ داده است كه با نتیجه “احمد زاكانی” 33 درصد و 83 درصد هم‌خوانی داشته و می توان گفت در این سطح از ورزش باید به نقش دیگر عوامل در بروز آسیب‌ها توجه داشت.
در مورد میزان كاهش وزن تنها 32 د رصد از افراد در زمان بروز آسیب‌ها در حال كم كردن وزن و رژیم بوده‌اند. آمادگی روانی و شرایط روحی مناسب را می توان یكی ازعوامل دانست كه در بروز آسیب سهیم است، چرا كه 58 درصد از افراد در شرایط روحی نامناسب آسیب دیده‌اند. عدم حضور مربی نیز نمی تواند به عنوان یك عامل موثر قلمداد شود، چرا كه 92 درصد آسیب‌ها در حضور مربی و تنها 8 درصد آسیب‌ها در غیاب مربی واقع شده‌اند. در این‌باره باید متذكر شد كه مربی در اكثر جلسات تمرین حضور دارد و كمتر روزی وجود دارد كه مربی در محیط ورزش حضور نداشته باشد.
نتایج حاصله نشان می‌دهد: 62 درصد از آسیب‌ها در شرایط بروز خستگی مفرط واقع شده و 38 درصد آن به بروز خستگی مفرط ارتباطی نداشته‌اند. در نتیجه می توان این عامل را یك عامل موثر دانست و توجه و مراقبت مربیان و ورزشكاران را به این نكته سوق داد كه حتی‌الامكان از ادامه‌ی تمرین در شرایط بروزخستگی مفرط احتراز ورزند. در مورد عامل گرم كردن و برخورداری از امكانات و وسایل وتجهیزات نتایج موید آن است كه 90 درصد در شرایط بروزآسیب بدن خود را گرم كرده و 80 درصد از افراد از وسایل و امكانات استاندارد استفاده كرده بودند و در نتیجه این دو عامل را نمی توان عوامل مهمی دراین سطح ورزش در بروز آسیب دانست.
تمرین و تكنیك غلط و انجام حركات غیر ورزشی را می توان یكی از عوامل موثر در بروزآسیب‌ها دانست. به طوری كه 56 درصد آسیب‌ها درنتجیه تمرین و تكنیك غلط یا حركات غیر ورزشی رخ داده است. همچنین اكثر آسیب‌ها با 74 درصد در شرایط تمرین رخ داده است كه این نتیجه با نتایح “احمدزاكانی” مطابقت دارد. در ضمن مراقبت و ارایه راهكارها برای احتراز و كاهش آسیب‌ها در زمان تمرین باید بیشتر باشد.
نهایتا آسیب‌های قبلی را در بروز آسیب‌های ورزشی جدید نباید نادیده گرفت، چرا كه 60 درصد آسیب‌ها به دنبال آسیب‌های قبلی به وقوع پیوسته‌اند. در نهایت می توان عوامل موثر بروز آسیب در این تحقیق را به ترتیب خستگی مفرط با 62 درصد آسیب‌های قبلی 60 درصد و شرایط روحی نامناسب 58 درصد و تمرین و تكنیك غلط و حركات غیر ورزشی را 56 درصد بیان كرد.
پیشنهادات با توجه به یافته های تحقیق 1- به منظور آماده كردن كامل كشتی گیران در سطح ملی حضور یك مربی كشتی، همچنین روانشناس و پزشك متخصص ضروری است. 2- مربیان كشتی در رشته تخصصی خود لازم است. شایع‌ترین نوع صدمات در اعضای مختلف بدن را شناخته و ضمن جلب توجه و آگاهی كشتی گیران در جهت كاهش و احتراز از آن برنامه مناسبی را برای پیش‌گیری از بروز صدمات اتخاذ كند.
3- به منظور احتراز از اجرای تكنیك‌های غلط واجتناب از حركات غیرورزشی پیشنهاد می‌شود كه مربیان، ورزشكاران را به حضور مستمر، مداوم در كلاس‌های آموزشی و كسب مهارت اجرا و آگاهی‌های فنی و اخلاقی لازم ترغیب كنند.
4- تشكیل كلاس‌های آموزشی به جهت آگاه كردن مربیان و ورزشكاران نسبت به درمان و باتوانی كامل بعد از آسیب ها و راهكارهای جلوگیری از تشدید آنها ضروری است. 5- جهت كاهش احتمال بروز آسیب‌ها پیشنهاد می‌شود كه مربیان، ورزشكاران را از ادامه تمرین شدید یا برگزاری رقابت در شرایط روحی نامناسب و بروز خستگی مفرط بازداشته و حتی الامكان تمرین را با فعالیت‌های انفرادی برای آنان ادامه می دهند. 6- مربیان باید روش صحیح گرم كردن متناسب با رشته كشتی را به كشتی گیران بیاموزند و برای بالا بردن قدرت و انعطاف و سایر عوامل آمادگی جسمانی برنامه ها وحركات خاصی را پیش بینی كنند. 7- به منظور كاهش آسیب‌ها استفاده از وسایل حفاظی مثل گوش بند و زانوبند و وسایل استاندارد مثل كفش و تشك الزامی است. 8- پیشنهاد می‌شود كه جنبه‌های بهداشت فردی از جمله كوتاه بودن ناخن‌ها، رعایت اندازه ریش، استفاده از حوله و سایر موارد بهداشتی به وزرشكاران آموزش داده شود و در محل تمرین نیز وسایل و جعبه كمك های اولیه وجود داشته باشد.
پژوهش – ورزشسیستم ایمنی كشتی گیران با تغییرات سریع وزنی ضعیف می شود.
كمیته پزشكی فیلا باید تأثیر تغییرات رده وزنی كشتی گیران بر ایمنی هومورال آن ها را مورد توجه قرار دهد. به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، نتایج تحقیقات استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه ارومیه واستاد یار گروه ایمنی شناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران با بررسی ” اثر تمرینات كشتی در پیش از فصل مسابقه و فصل مسابقه روی ایمنی هومورال كشتی گیران جوان ” ، بیانگر آن است كه ورزشكاران در طی دوره هایی كه پاسخ های ایمنی پس از ورزش ِ شدید مهار می شود، نسبت به ابتلا به عفونت و بیماری حساس تر می شوند.
گفتنی است، دراین ارتباط ، سیستم ایمنی هومورال به عنوان اولین خطر دفاعی مهم بدن با توجه به ویژگی تمرینات كشتی، نوع رقابت و خصوصیات بدنی و فیزیولوژیك كشتی گیران ، جایگاه ویژه ای را از لحاظ تندرستی و دوام كشتی گیران در طول فصل پیش از مسابقه و فصل مسابقه دارد.
در این تحقیق 37 كشتی گیر سَبك ِ آزاد جوان و سالم ِ داوطلب با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش 19 نفر و شاهد 18 نفر تقسیم شدند.بر اساس این بررسی، گروه آزمایش در فصل پیش از مسابقه ( 3 ماه) و فصل مسابقه( 1 ماه) تمرینات معینی را انجام می دادند و گروه شاهد در برنامه تمرینات مورد نظر شركت نمی كردند.
نتایج بررسی اثر تمرینات كشتی در پیش از فصل و فصل مسابقه بر روی شاخص های منتخب ایمنی هومورال كشتی گیران ، نشان داد كه در وضعیت استراحت، دو گروه( آزمایش و شاهد) از نظر شاخص های منتخب ایمنی هومورال و متغیرهای تحت كنترل یكسان بوده اند، در فصل پیش از مسابقه ، غلظت های IgM , IgG, IgA سرم در دو گروه ، تغییر معنی داری نشان نداد.همچنین در فصل مسابقه، گروه آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد ، غلظت IgG40 درصد و غلظت IgA30 درصد كاهش داشت كه این تغییرات از نظر آماری معنی دار بودند. در دوره بازیافت، تغییر معناداری از نظر شاخص های منتخب ایمنی هومورال بین دو گروه مشاهده نشد.
نتایج این تحقیق نشان می دهد كه سیستم ایمنی هومورال كشتی گیران جوان در فصل مسابقه ، تحت تأثیر شدت تمرینات ، با تغییرات موقتی مواجه می شود كه با توجه به برگشت این تغییرات در دوره بازیافت ، اهمیت آنها كاملا مشخص نیست. از سوی دیگر، كاهش حجم پلاسما و تبادلات آنی خارج عروقی پروتئین های پلاسما می توانند از ساز و كارهای تاثیر گذار بر تغییرات میزان این ایمونوگلوبولین ها در سرم ورزشكاران در طول فصل مسابقه باشند. پژوهشگران در خاتمه تاكید كرده اند: تحقیق در خصوص دستگاه ایمنی كشتی گیران ، بسیار اندك بوده و انجام تحقیقات بیشتری را در این زمینه ضروری می سازد.
آیا تفاوتی در میزان بروز شدت آسیب های زانو دركشتی گیران با سایر ورزشكاران وجود دارد؟میزان بروز آسیب های زانو در كشتی گیران بالا است ( تقریبا مثل فوتبال ) ، اما شدت آن كمتر است، احتمالا به دلیل حركات پیچشی و خم شدن بیش از حد زانوها ، آسیب منیسك ( خصوصا قسمت خارجی آن) در این ورزش از همه رشته های دیگر شایعتر است .
شایعتر ین محل آسیب در كشتی گیران كجاست و اصولا مكانیسم آسیب در ورزش كشتی شامل چه مواردی است؟زانوها بیشترین احتمال آسیب را دارند. اگر چه صدمات شانه ، سر و گردن هم به طور معمول مشاهده می شوند . در كل تماس مستقیم با حریف یا تشك كشتی ، ضربات مستقیم به سر و صورت تحت فشار قرار گرفتن یا كشیده شدن گردن و شانه ، برخورد زانو در هنگام زیر گیری یا افتادن روی تشك ازجمله علل آسیب در ورزش كشتی می باشند. منظور از زمان آسیب یا Injury time چیست؟
در جریان مسابقه به هر كشتی گیر صدمه دیده حداكثر 2 دقیقه وقت درمان داده می شود تا به رقابت بازگردد( و گرنه نتیجه به سود حریف اعلام خواهد شد، مگر اینكه آسیب در اثر مانور غیر قانونی حریف باشد).این زمان حالات خونریزی دهنده را شامل نمی شود ( مثلا برایخونریزی از بینی ) ، ولی میزان وقتهایی كه برای مقابله و درمان خونریزی گرفته خواهد شد بر عهده داری مسابقه است. اگر خونریزی بیش از 5 دقیقه طول بكشد. داور می تواند بازی را خاتمه یافته اعلام كند. پس تصمیم سریع و صحیح در مرود توانایی ادامه كشتی توسط كشتی گیر برعهده پزشك تیم است . از سال 1992 به بعد تصویب شد كه استفاده از داروهای بی خطر در طی این زمان مجاز باشد: البته گلوكز خوراكی و یا مواد استنشاقی برای آسمی ها هم از جمله استثناء ها هستند. داروهای غیر مجاز ، در این شرایط غیر مجازند و استفاده از هر گونه دارویی در جهت كاستن از شدت درد( مثلا بی حس كنده های موضعی ممنوع است.
در مورد نحوه برخورد با پارگی ها و یا بریدگی های در حین مسابقه شرح دهید.پس ازپاك كردن خون ،برای جلوگیری از خونریزی بیشتر به روی ناحیه فشار وارد می كنند. سپس می توان روی زخم را با چسب های بیشتر به روی ناحیه فشار وارد می كنند سپس می توان روی زخم را با چسب های استریل پوشانید. كشتی گیر می تواند سریعا به مسابقه بازگردد. چون احتمال كنده شدن چسب های استریل پوشانید . كشتی گیری میتواند سریعا به مسابقه بازگردد . چون احتمال كنده شدن چسب و خونریزی مجدد وجود دارد ، بهتراست ، مقداری از زمان مجاز آسیب را ذخیره كند تا برای دفعات احتمال بعدی مورد استفاده قرار گیرد.
چگونه باید خونریزی از بینی را متوقف كرد؟اگر خونریزی شدید و غیر قابل كنرتل باشد ، داور حق دارد بازی را متوقف كند برای مقابل با این معضل. كستی گیر را خوانده ( در هر وضعیتی كه راحت تر است ) و از او میخواهند كه با فین كردن خون و لخته های موجود را در دستمالی تخلیه كند. میتوان پس از این كار ، دستمال را روی پره های بینی فشار داد تا مواد باقیمانده تخلیه شود. حال با استفاده از پنبه و یا كتان یك تكه و كافی سوراخ بینی را مسدود یا به اصطلاح تامپون می كنند. در بعضی موارد تامپون را به پماد یا ماده ای روغنی هم آغشته می كنند. اما استفاده از مواد نقض كننده عروقی ممنوع است.
اصلاح گوش گل كلمی به چه معناست ؟ چگونه نمی توان از ایجاد آن جلوگیری كرد؟ضربات و تروماهای مكرر به گوش سبب جدا شدن غضروف از بافت دور آن شده و در فاصله پدید آمده خون و سرم تجمع پیدا می كند. درصورت باقی ماندن این وضعیت ، هماتوم بوجود آمده ودر جریان خون غضروف اختلال ایجاد كرده و سبب غضروف سازی جدید در این ناحیه شده كه خود سبب بد شكل شدن گوش می شود.شاید مناسب ترین درمان ، تخلیه از راه ایجاد برشی كوچك باشد و پس از آن از مواد فشارنده ای استفاده می كنند تا این فضای بوجود آمده را مسدود نماید . استفاده از محافظهای سر در جلوگیری از ضربه های مكرر به گوش نقش موثری خواهند داشت .
ادامه خواندن مقاله نتايج يک تحقيق در رابطه با آسيب ديدگي كشتي‌گيران
نوشته مقاله نتايج يک تحقيق در رابطه با آسيب ديدگي كشتي‌گيران اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.