nx دارای 8 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
بافت شناسی استخوان
استخوان یكی از سخت ترین بافتهای بدن انسان است و از نظر توانائی تحمل فشار، پس از غضروف، مقام دوم را داراست. استخوان به عنوان عمده ترین جزء اسكلت بالغین، از ساختمانهای گوشتی حمایت كرده، از اعضاء حیاتی مانند جمجمه و حفرات قفسه صدری حفاظت نموده و مغز استخوان كه در آن سلولهای خونی بوجود می ایند را در خود جای كی دهد. استخوان به عنوان منبع ذخیره كلسیم، فسفات و سایر یونهائی كه می توانند به طور كنترل شده آزاد یا ذخیره گردند عمل می كند تا غلظت این گونه یونهای مهم را در مایعات بدن ثابت نگه دارند. علاوه بر این اعمال، استخوانها دستگاهی از اهرمها را تشكیل میدهند كه نیروهای حاصل از انقباضات عضلاتی را چند برابر كرده و آنها را به حركات بدن تبدیل مینمایند.
استخوان یك بافت همبند تخصص یافته می باشد كه از ماده كلسیفیه بین سلولی، ماتریكس (بستر استخوانی)، و سه نوع مختلف سلول به شرح زیر تشكیل شده است:1-استئوبلاستها (Osteoblasts): مسئول سنتز اجزاء آلی ماتریكس (كلاژن نوع 1، پروتئولیكانها و گلیكوپروتئین ها) هستند.
2-استئوكلاستها (Osteoclasts): كلاژناز و سایر آنزیمهای پروتئولیتیك را ترشح نموده و فعالانه در جذب و قالب گیری مجدد بافت استخوانی دخالت دارند.3-استئوسیتها (Osteocytes): همان استئوبلاستها هستند كه پیرامون آنها را بستر استخوانی احاطه نموده است.
پنجاه درصد وزن خشك بستر استخوانی (ماتریكس) را ماده معدنی (Mineral) تشكیل می دهد كه در این میان كلسیم و فسفر كه كریستالهای هیدروكسی آپاتیت با تركیب Ca10(po4)6 (OH)2 را پدید می آورد، نسبت قابل توجهی را به خود اختصاص داده اند. مواد معدنی ماتریكسی قدرت زیادی جهت تحمل فشار و خم شدن به استخوان میدهند. مواد آلی ماتریكسی عمدتاً از
رشته‌های كلاژن تیپ I تشكیل شده‌اند كه قدرت زیادی جهت تحمل كشیده شدن (Tention) را به استخوان می دهند. لازم به ذكر است كه همراهی كریستالهای هیدروكسی آپاتیت با رشته های كلاژن، مسئول سختی و مقاومتی است كه مشخصه استخوان می باشد. بدین معنی كه پس از برداشته شدن قسمت معدنی استخوان (دكلسیفیه شدن) شكل آن حفظ می شود ولی مانند تاندون انعطاف پذیر می گردد و نیز بدنبال از بین رفتن قسمت آلی استخوان (رشته های كلاژن)، استخوان شكل خود را حفظ می كند ولی در عین حال شكننده شده و هنگامی كه در دست گرفته شود، به آسانی می شكنند.
استخوان نیز همچون بسیاری از بافتهای بدن دارای عروق، اعصاب و لنفاتیكها میباشد. از آنجا كه متابولیت ها قادر به انتشار از طریق بستر كلسیفیه استخوان نیستند، تبادلات بین استئوسیت ها و مویرگهای خونی بستگی به ارتباط سلولی از طریق كانالیكولهائی دارد كه بستر را سورخ می كنند. این كانالیكولها به به استئوسیتها امكان می دهند ك از طریق استطاله های فیلوپودی (Filopodia) با استئوسیتهای مجاور، با سط
وح داخلی و خارجی استخوان و نیز با عروق خونی كه از بستر میگذرند، ارتباط برقرار نمایند.سطوح داخلی تمام استخوانها با لایه ای از بافت همبند كه به ترتیب اندوست (Endosteum) و پریوست (Perioseum) خوانده می شود، مفروش شده است.اندوست، تمامی سطوح داخلی استخوان را مفروش می كند و از سلولهای پیش ساز استخوان همراه با مقدار كمی بافت همبند تشكیل شده و به میزان قابل توجهی از پریوست یا ضریع نازك تر است.پریوست، از یك لایه فیبرو خارجی شامل رشته های كلاژنی و فیبروبلاستها و یك لایه عروقی و پر سلول داخلی تشكیل شده است. لایه داخلی پریوست از سلولهای پهنی تشكیل یافته كه دارای پتانسیل تقسیم میتوزی بوده و قادر به تمایز به استئوبلاستها هستند. این سلولها نقش بارزی در رشد و ترمیم استخوان ایفا میكنند.
استخوانهای انسان از دو نوع بافت استخوان تشكیل شده است كه دارای ساختمان بافت شناسی اولیه یكسانی هستند ولی در مشاهده ماكروسكوپی برش عرضی با هم متفاوتند. این دو نوع استخوان عبارتند از:
1-استخوان قشری یا فسرده (Cortical or Compact Bone): نسبتاً ضخیم و فاقد عروق است و تنها یك كانال مركزی و اسكولار دارد. ترمیم شكستگی این استخوانها آهسته صورت می گیرد.2-استخوان اسفنجی (Cancellous or Spongy Bone): كاملاً واسكولار و به همین دلیل شكستگی این استخوانها تقریباً همیشه ترمیم می شوند.
در استخوانهای دراز انتهایی پیازی شكل استخوان كه بنام اپی فیز خوانده می شوند، از استخوان اسفنجی تشكیل یافته كه با لایه ای از استخوان متراكم پوشیده می شود. قسمت استوانه ای یا دیافیز تقریباً به طور كامل از استخوان متراكم تشكیل شده و مقدار اندكی استخوان اسفنجی سطح داخلی آنرا پیرامون حفره مغز استخوان احاطه كرده است. متافیز استخوانهای دراز و بیشتر استخوانهای پهن و كوتاه معمولاً هسته ای از استخوان اسفنجی دارند كه كاملاً توسط استخوان متراكم در بر گرفته می شود. این اختلافات در پراكندگی استخوانهای متراكم و اسفنجی، باعث اختلاف در روند ترمیم شكستگی های استخوانهای مختلف می شود.
استخوانها از نظر بافت شناسی و خصوصیات بیولوژیك بر دو نوعند:1-استخوان نابالغ، اولیه یا درهم بافته (Woven or Immature Bone)2-استخوان بالغ، ثانویه یا تیغه ای (Iamellar or Mature Bone)هر دو شكل دارای اجزاء ساختمانی یكسانی هستند ولی در عین حال تفاوتهائی نیز با یكدیگر دارند و هركدام خصوصیات ویژه خود را داراست:
استخوان در هم بافته، اسكلت جنینی را تشكیل می شدهد و در بدو تولد نیز استخوادن نوزاد از این نوع است. ولی با رشد و تكامل بدن، استخوان در هم بافته جای خود را به استخوان تیغه ای می دهد همچنین در روند ترمیم، نخستین بافت استخوانی كه ظاهر میشود (Callus) از نوع درهم بافته است كه موقتی بوده و با پیشرفت روند التیام شكستگی و شكل گیری مجدد استخوان (Remodeling)، استخوان تیغه یا جانشین آن میگردد.
سرعت رسوب و جذب (Depostion and Resorption) استخوان در هم بافته بیشتر از استخوان تیغه ای است و در مقایسه با استخوان تیغه ای، استخوان درهم بافته حاوی مقادیر كمتری مواد معدنی می باشد. تعداد استئوسیتها در واحد حجم استخوان در هم بافته، 4 برابر استخوان تیغه ای می باشد و برخلاف رشته های كلاژن در استخوان تیغه‌ای كه به صورت تیغه‌ای استخوانی، سازمان یافته اند، رشته های كلاژن در استخوان در هم بافته به طور نامرتب قرار گرفته اند.
با توجه به منظم بودن رشته های كلاژن و نیز بالا بودن غلظت آب و سلول و همچنین پائین بودن محتوای مواد معدنی استخوان در هم بافته، این استخوان به مراتب ضعیف تر از استخوان تیغه ای است و احتمال بروز فورمیتی در آن بیشتر از ا
بافت استخوانی یا درون غشائی از بافت مزانشیمی متراكم متراكم ایجاد میگردد كه بنام استخوان سازی داخل غشائی (Intra-Mombranous Ossification) خوانده می شود و یا درون قلبی غضروفی پدید می آید كه به استخوان سازی داخل غضروفی (Endochondral Ossification) اطلاق می شود.استخوان سازی داخل غشائی: منشا غالب استخوان ها پهن است و از آن جهت بدین نام خوانده می شود كه در غشاهای بافت مزانشیمی رخ می دهد. این نوع استخوان سازی به رشد استخوانهای كوتاه و ضخیم شدن استخوانهای بلند نیز كمك میكند.استخوان سازی داخل غضروفی: اساساً مسئول تشكیل استخوانهای كوتاه و باند است. در این نوع استخوان سازی، بافت استخوانی در جایگاهی كه غضروف وجود داشته، ظاهر می گردد و هیچگونه تبدیل غضروف به بافت استخوانی در میان نیست.ترمیم شكستگی ها Fractures Healing
استخوان نیز مانند دیگر بافتهای بدن التیام پذیر است. تفاوت فاحشی كه بین جوش خوردن و ترمیم سایر بافتهای بدن وجود دارد از طرفی مربوط به نحوه التیام و از طرف دیگر مربوط به رسوب كلسیم در آن میباشد. در جوش خوردن نسوجی از بدن نظیر پوست، محل التیام بوسیله نسج اسكارپر شده كه استخوان آن از نظر بافت شناسی با نسوج اولیه متفاوت است، درحالیكه در جوش خوردن استخوان اتصال قطعات شكسته با اسكار نبوده بلكه با نسجی كه از نظر بافت شناسی مشابه استخوان است، می باشد. درحقیقت پوست بریده، التیام می یابد، درحالیكه استخوان شكسته، بازسازی میگردد.
جوش خوردن شكستگی، از همان لحظه‌ای كه ضربه وارده باعث شكستگی میشود، شروع می گردد. درحقیقت آسیب سلولها و ماتریكس استخوان همراه با خونریزی ناشی از تروماذی حاد، باعث شروع پاسخ بافتی می شود كه از نظر هیستولوژی و هیستوشیمی به سه مرحله التهاب (Inflammation)، ترمیم (Repair) و شكل گیری مجدد (Remodeling) تقسیم میگردد.
ادامه خواندن مقاله در مورد بافت شناسي استخوان
نوشته مقاله در مورد بافت شناسي استخوان اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.