nx دارای 41 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
اجرای آسفالت گرم
مقدمهقبل از حمل و پخش مخلوطی آسفالتی سطح راه باید در طول مورد نظر آماده شود چنانچه قرار است آسفالت بر روی قشر اساسی و یا زیراساس اجرا شود لازم است هرگونه پستی و بلندی (ناهمواری) برطرف و سطح راه كاملا مسطح گردد و سپس توسط هوای فشرده و یا غیره كلیه خاك و خاشاك از سطح راه حذف و سپس پریمكت شود.
پریمكت– پریمكت Primcoat عبارت است از پخش یك قشر قیر با ویسكوزیته كم از نوع MC یا SC بر روی قشر اساس كه به منظورهای نفوذ در خلل و فرج اندود كردن و چسباندن قشر آسفالت به سطح اساس به مقدار 1 تا 2 كیلوگرم در متر مربع دستگاه قیرپاش انجام می شود.– عملیات پریمكت 24 ساعت قبل از اجرای آسفالت انجام می شود و لازم است د
ستگاه به طور كاملاً یكنواخت و با درجه حرارت معین در سطح راه پخش نماید. – حداقل مصرف قیر مناسب برای سطح شنی راه كه خلل و فرج آن كم باشد برابر 8/0 كیلوگرم در متر مربع و در سطح راه با بافت درشت دانه و پر منفذ 2 كیلوگرم متر مربع می باشد.– استفاده از انواع قیر پریمكت در سطح اساس بستگی به درجه حرارت هوادارد به طوری كه در هوای سرد قیر RC- 70 و در هوای معتدل قیر MC-70 و برای هوای گرم قیر از نوع SC- 70 استفاده می شود.
– متوسط مصرف قیر پریمكت 2/1 كیلوگرم در متر مربع می باشد و حداقل درجه حرارت قیر پریمكت 70 درجه سانتیگراد برای قیر RC و برای قیر SC برابر 110 درجه سانتیگراد خواهد بود.– حداقل درجه حرارت هوا جهت اجرای پریمكت باید بیش از 10 درجه سانتیگراد باشد و ضمناً در هوای مه آلود، مرطوب و بارانی اجرای آن مجاز نمی باشد.– در صورت نیاز به اجرای آسفالت تازه بر روی آسفالت قدیمی لازم است كه قبل از اجرا سطح راه توسط جاروی مكانیكی و یا هوای فشرده كاملا تمیز و عاری از گرد و غبار شده و سپس به منظور ایجاد چسبندگی بین لایه های آسفالت قدیم و جدید یك قشر تك كت Tack Coat بر روی آسفالت كهنه پخش شود.تك كت– تك كت Tack coat پخش یك لایه بسیار نازك امولسیون قیر رقیق شده و یا قیر مخلوط RCO می باشد كه به مقدار 3/0 الی 6/0 كیلوگرم در متر مربع بر روی قشر آسفالت قدیمی پخش می گردد. ضروری است كه هنگام اجرای تك كت سطح راه خشك و تمیز بوده و هوا نیز مه آلود و بارانی نباشد.– دستگاه پخش تك كت باید كاملا سالم بوده تا بتواند تك كت را به طور كاملا یكنواخت در سطح جاده پخش نماید.– هنگام اجرای پریمكت و یا تك كت می بایست جاده و یا خیابان مسدود گردیده و هیچ نوع عبور و مرور بر سطح آن صورت نگیرد.
– جهت كنترل مقادیر وزنی پریمكت یا تك كت پخش شده آزمایش سینی Plate انجام می شود. بدین منظور از یك سینی به ابعاد مشخصی 30*30 سانتیمتر كه وزن آن نیز قبلا تعیین گردیده است و در مسیر قیرپاش در سطح جاده قرار می دهند استفاده می شود قیری كه در سطح جاده پخش می شود بر روی سینی ریخته شده و پس از توزین در آزمایشگاه مقدار قیر پخش شده در متر مربع را تعیین می نمایند.نمونه برداری از مصالح سنگی– لازم است حداقل هفته ای یك بار از مصالح سنگی مورد استفاده در كارگاه به روش (ASHTO- T2) كه در فصول بعدی به آن اشاره شده است نمونه برداری گردیده و بر روی آنها اعم از دانه ریز و دانه درشت به صورت جداگانه آزمایشات دانه بندی، حدود خمیری، ارزش ماسه ای، تعیین درصد شكستگی، انجام گرفته و نتایج را با مشخصات فنی مقایسه و در صورت تطابق با استاندارد از آنها استفاده شود.– لازم است از مصالح سنگی سیلوهای گرم و غبار حاصل از غبارگیر، نمونه برداری و آزمایشات لازم بر روی آنها انجام و نتایج با مشخصات فنی مورد ارزیابی واقع شود.– ضروری است كه از هر یك تن قیر ورودی به كارگاه یك نمونه برابر استاندارد AASHTO- T40 اخذ و آن را تحت آزمایش های نفوذی و گروه ویسكوزیته قرار داده و نتایج با مشخصات فنی AASHTO-M26 , AASHTO-M20 مقایسه گردد.
اجرای آسفالت– طرح آسفالت به روش مارشال (MARSHAL) توسط آزمایشگاه مكانیك خاك انجام و آسفالت در كارخانه برابر طرح ارائه شده از جانب آزمایشگاه ساخته و تولید شود و كارخانه آسفالت باید مجهز بوده و دارای تجهیزات لازم برای آنچه كه در فصول بعدی شرح داده خواهد شد باشد.– باید دقت شود داخل كامیونهایی كه آسفالت حمل می نمایند تمیز و عاری از روغن، گل و لای و گرد و غبار باشد. ظرفیت تولید آسفالت و تعداد كامیون ها باید متناسب با ظرفیت پخش فینیشر
باشد و حداكثرزمان تولید آسفالت تا پخش آن بیش از 2 ساعت نگردد. باید سطح آسفالت را با ضخامت یكنواخت و مورد نیاز در سطح خیابان یا جاده پخش نماید.– ضخامت آسفالت باید طوری تنظیم شود تا پس از متراكم شدن (غلطك خوردن) برابر ضخامت مشخصات فنی خواسته شده گردد.– باید دقت لازم به عمل آید كه محل اتصال عرضی آسفالت هم سطح و یكنواخت شود.– درجه حرارت پخش مخلوط آسفالتی بستگی به نوع قیر ودانه بندی مصالح سنگی فصل اجرای كار و محیط، نوع و تعداد غلطك ها دارد. حداقل درجه حرارت برای آسفالت با دانه بندی پیوسته 120 درجه سانتیگراد می باشد.– كوبیدن اسفالت با غلطك های مختلف عملكرد متفاوت دارند ولی غلطك های مورد استفاده در متراكم كردن باید خودرو بوده و همچنین از غلطك های نوع كششی و بیش از 8 تن وزن در متراكم كردن آسفالت استفاده نگردد.– روی چرخ های غلطك باید گل گیر و لوله آبپاش و لوله آبپاش وجود داشته باشد تا از چسبیدن آسفالت به چرخ های آن جلوگیری كند. استفاده از گازوئیل و روغن سوخته به روی چرخ غلطك مجاز نمی باشد. سرعت غلطك ها در هنگام تراكم آسفالت نباید از 5 كیلومتر در ساعت تجاوز نماید.– عمل تراكم آسفالت باید بلافاصله پس از پخش مخلوط آسفالتی، صورت گیرد و حداقل درجه حرارت آسفالت نباید در هنگام تراكم از 120 درجه سانتیگراد تجاوز ننماید.– در قسمت هایی كه به دلیل مختلف استفاده از غلطك های بزرگ میسر نیست از غلطك های كوچك استفاده شود و رعایت لازم جهت رسیدن به تراكم مناسب صورت گیرد.– حداكثر سرعت غلطك نباید از 5 كیلومتر در ساعت تجاوز نماید. در مرحله اول باید بلافاصله پس از پختن آسفالت توسط غلطك های بزرگ میسر نیست از غلطك های كوچك استفاده شود و رعایت لازم جهت رسیدن به تراكم مناسب صورت گیرد.– حداكثر سرعت غلطك نباید از 5 كیلومتر در ساعت تجاوز نماید. در مرحله اول بلافاصله پس از
پخش آسفالت توسط غلطك فلزی بین 8 تا 12 تن آسفالت اطو و در مرحله دوم زمانی كه در جه حرارت آسفالت 95 درجه سانتیگراد می باشد و حالت خمیری دارد از غلطك لاستیكی استفاده و سرعت غلطك های لاستیكی 4 تا 5 كیلومتر در ساعت و فاصله دو غلطك باید طوری تنظیم شود تا از 60 متر بیشتر نگردد . در مرحله نهایی و تكمیلی آرایش سطح آسفالت باید از غلطك بوزن 8 تن استفاده شود.– لازم است از آسفالت متراكم شده در ازا هر 250 متر خطر عبور تعداد یك نمونه حجیم آسفالت اخذ و نسبت به اندازه گیری ضخامت آسفالت در حداقل سه نقطه اقدام شود. در صورتی كه
آسفالت بدون توزین و چشمی ساخته می شود و تهیه آن توسط كارخانه نگرفته است به جای فاصله 250 متر، از هر صد متر نمونه برداری و ضخامت آن دقیقاً تعیین گردد.– در تمام طول مسیر آسفالت ریزی باید اقدامات ویژه نسبت به نصب علائم ایمنی و اخباری به كار گرفته شود تا از عبور و مرور وسائل جلوگیری نمایند. زمانی وسائل نقلیه مجازند از روی آسفالت متراكم شده عبور نمایند كه آسفالت ریزی باید اقدامات ویژه نسبت به نصب علائم ایمنی و اخبار
ی به كار گرفته شود تا از عبور وسائل جلوگیری نمایند. زمانی وسائل نقلیه مجازند از روی آسفالت متراكم شده عبور نمایند كه آسفالت آنقدر سرد شده باشد تا اثر چرخ بر روی آن باقی نماند و حداكثر درجه حرارت آسفالت سرد شده نباید از 40 درجه سانتیگراد تجاوز ننماید.– نمونه برداری از آسفالت كوبیده شده در فاصله 100 یا 250 متر همان طوری كه شرح داده شد و به منظورهای زیر انجام می گیرد:– تعیین ضخامت آسفالت– تعیین درصد قیر آسفالت نسبت به مصالح و كل آسفالت– آزمایش وزن مخصوص آسفالت– تعیین درصد كوبیدگی آسفالت– آزمایش مقاومت، نرمی و فضای خالی آسفالتكه ذیلاً نسبت به روش نمونه گیری و انجام آزمایش ها پرداخته می شود:نمونه گیری از آسفالتنمونه برداری از آسفالت در حین اجرا– نمونه برداری یا نمونه گیری به اندازه خود آزمایش مهم می باشد. در هنگام نمونه گیری لازم است احتیاط و دقت لازم به عمل آمده تا نمونه اخذ شده حاوی تمام پارامترهای قابل قبول، از كیفیت كل آسفالت باشد. یك نمونه برداری مناسب باید نمایانگر خصوصیات اسفالت تهیه شده از مركز تولید ساخت و تا موقع مصرف باشد نمایانگر خصوصیات آسفالت تهیه شده از مركز تولید، ساخت و تا موقع مصرف باشد كه با انجام آزمایش بر روی آن و بررسی نتیجه به دست آمده در مورد صحت نمونه گیری قضاوت خواهد شد.
نمونه گیری از روی تسمه نقاله: هنگام نمونه برداری از روی تسمه نقاله آن را متوقف ساخته و مقدار دو قالب نمونه، از وسط تسمه بر می داریم و جهت انجام آزمایش ها، به آزمایشگاه فنی و مكانیك خاك ارسال می نمائیم.نمونه برداری از كامیون:لازم است به طور اتفاقی از كامیون حامل آسفالت نمونه برداری شود. بدین منظور مقدار حداقل 5 قالب نمونه برداشته شده را روی آسفالت سفره ریخته و پس از تقسیم بندی برابر روشی كه در فصول تقسیم بندی و نمونه برداری شرح داده خواهد شد آن را تقسیم می كنیم و نمونه موردنظر
را برداشته و به منظور انجام آزمایش های لازم ان را به آزمایشگاه منتقل كنیم.نمونه برداری پس از متراكم كردن آسفالتنمونه برداری توسط دستگاه كرگیری (Core) با مته به قطر 4 اینچ از نوع سه الماسه انجام می شود. در صورت موجود نبودن دستگاه كرگیری نمونه آسفالت های لازم در طول مسیر جاده به اب
عاد حداقل 20*20 توسط اره و یا چكش و قلم و با توجه به مقادیر ارائه شده در جدول زیر برداشته می شود. پس از برداشتن نمونه آن را از قیر پریمكت چسبیده و خاك را پاك نموده و بسته بندی می نماییم و با رعایت های لازم در حمل آن را به آزمایشگاه آسفالت می فرستیم. درجه حرارت محیط در نگهداری و حمل نمونه به منظور جلوگیری از هم پاشیدگی آن نقش به سزایی دارد.بزرگترین سایز دانه در مخلوط آسفالتی وزن تقریبی نمونه سطح مخلوطی متراكم شده2 اینچ (50 میلی متر) 16 كیلوگرم 1500 سانتی متر مربع اینچ (1-38 میلیمتر) 11 كیلوگرم 900 سانتی متر مربع1 اینچ (25 میلیمتر) 9 كیلوگرم 900 سانتی متر مربع اینچ (5/12 میلیمتر) 3/7 كیلوگرم 645 سانتی متر مربع اینچ (5/12 میلیمتر) 5/5 كیلوگرم 400 اینچ (5/9 میلیمتر) 6/3 كیلوگرم 230 میلیمتر نمره 4 (7/4 میلیمتر) 8/1 كیلوگرم 230 میلیمتر
لازم است بر روی نمونه های اخذ شد مشخصات كامل نمونه شامل:– شماره نمونه– محل نمونه برداری با مختصات یا كیلومتر محل نمونه برداری شده– نام پروژه– شماره پرژوه– نام نمونه گیرنده
– ساعت و تاریخ نمونه برداری– وضعیت هوا در هنگام نمونه برداری، قید گردددر تهیه گزارش بایاد اطلاعاتی چون: وضعیت جغرافیایی محل منبع نمونه اخذ شده، كارخانه و نوع آن، مقدار پخت، مشخصات قیر و اجزا معدنی مصالح به كار رفته فواصل محل نمونه برداری از كارخانه و معدن و … درج گردد.– در آزمایشگاه فنی و مكانیك خاك بر روی نمونه های اخذ شده آزمایش های به شرح زیر كه روش انجام و استاندارد آن آمده است انجام می گردد:الف: تعیین ضخامت آسفالت– جهت تعیین ضخامت دقیق آسفالت، پس از حذف كامل خاك و قیر چسبیده به آن كه تراشیدن آن با كاردك تیز امكان پذیر است و ضخامت آسفالت را با كولیس و یا خط كش حداقل در سه نقطه تعیین و سپس معدل آنها به عنوان ضخامت آسفالت گزارش می شود.ب: آزمایش تعیین درصد قیر در آسفالت1- قبل از انجام ازمایش لازم است وسائل و ابزار كار شامل، یك دستگاه سانتریفوژ برقی و یا دستی، فیلتر آزمایش، مواد حل شامل بنزین و یا تتراكلروكربن، پیمانه جهت ریختن بنزین و یا حلال در دستگاه سانتریفوژ اون با درجه تنظیم ترازو با دقت 1/0 گرم، كاردگ برس و یا قلم مویی، كاسه (ظرف جهت نمونه) را آماده می نماییم.2- آسفالت را در دمای 5 110 درجه سانتی گراد در اون گذارده تا باز شود و پس از خارج نمودن از اون و سرد شدن آن مقدار حدود 1200 گرم نمونه را در پیاله دستگاه كه قبلا وزن آن مشخص شده است ریخته و وزن آن را تعیین می نماییم.3- جداگانه وزن فیلتر را تعیین می نماییم.4- پیاله محتوی آسفالت را وزن نموده و در دستگاه سانتریفوژ سوار می كنیم و سپس فیلتر توزین شده را بر روی آن قرار داده درب دستگاه را بسته و با پیچ های موجود محكم می نماییم. بعد درب دستگاه سانتریفوژ را گذارده و با قلاب یا گیره ها درب آن را محكم می نماییم.
5- در حداقل 5 مرحله و هر مرحله 250 سانتی متر مكعب حلال بنزین یا تتراكلروكربن را از قیف بالای دستگاه به درون آن ریخته و اگر دستگاه سانتریفوژ دستی است دسته را آن قدر گردانده تا كلیه بنزین یا قیر حل شده از شیر پایین دستگاه تخلیه شود. در صوت برقی بودن دستگاه كلید آن را روشن می كنیم. سپس با درجه مربوطه سرعت گردش و ویبره شدن آن را تنظیم می كنیم. این كارها را تا زمانی صورت می گیرد كه تمام قیر حل شده و بنزین و یا حلال تمیز از دستگاه خارج شود.6- در این مرحله چفت دستگاه را باز و درب آن را بر می داریم. پس از باز كردن پیچ فیلتر و پیاله را با احتیاط برداشته و در داخل اون قرار می دهیم تا فیلتر و مصالح آسفالت در درجه حرارت 110 خشك شوند. پس از خشك شدن آنها را از اون خارج نموده و فیلتر و ظرف و مصالح را دقیقاً وزن می
كنیم و آنها را بر روی الك های ، 4 ، 20، 40، 100 و 200 دانه بندی می نماییم و سپس نمودار دانه بندی را رسم و با نمودار مشخصات فنی لازم مقایسه می كنیم.ج: آزمایش وزن مخصوص آسفالت و درصد كوبیدگی– وزن (نمونه آسفالت را در هوا) را با ترازو به دقت 1/0 گرم تعیین و سپس نمونه را در موم داغ فرو برده و پس از خارج كردن آن را وزن نموده (وزن نمونه با موم) را تعیین و در برگ آزمایش یادداشت می نماییم.– وزن نمونه در آب را با استفاده از قانون ارشمیدس تعیین می نماییم به این شكل كه هر جسمی كه بدرون آب داخل شود به اندازه وزن مایع هم حجمش از وزن آن كاسته خواهد شد.
د: تعیین فضای خالی V.M.Aدرصد وزنی مصالح سنگی * وزن مخصوص نمونه مارشال = -100 درصد حجمی فضای خالی مصالح سنگیوزن مخصوص مصالح سنگی نتایج به دست آمده از آزمایش را با نتایج استاندارد و مشخصات فنی مقایسه می نماییم.شرح كل آزمایشهای آسفالت در بخش طرح مخلوط آسفالت های گرم به روش مارشال كه طی استاندارد ASTM-D 1559 آمده كاملا شرح داده شده است.در كارگاه ساختمانی وظیفه تكنسین مقیم در آزمایشگاه فنی و مكانیك خاك است كه نتایج را به مهندس ناظر مقیم كارگاه گزارش نماید و ضمناً جهت مقایسه نتایج می توان از استانداردهایی به شرح زیر استفاده نمود:مشخصات فنی و استاندارد مصالح، قیر و آسفالتمصالح سنگینمونه برداری از مصالح سنگی AASHTO T-2دانه بندی مصالح سنگی AASHTO T-11هیدرومتری AASHTO T- 88مشخصات فنی فیلر AASHTO M-17دانه بندی فیلر AASHTO M-37دانه بندی فیلر AASHTO M-39مشخصات مصالح ریزدانه در مخلوط آسفالتی AASHTO M-6نرمی مصالح ریزدانه AASHTO T-176ارزش ماسه ای AASHTO T 96سایش مصالح سنگی به روش لس آنجلس AASHTO T104
مقاومت مصالح سنگی در برابر عوامل جوی AASHTO T 84وزن مخصوص و جذب آن مصالح ریزدانه AASHTO T- 85وزن مخصوص و جذب آب مصالح درشت دانه AASHTO T-100, T-133وزن مخصوص فیلر BS- 63قیرنمونه برداری از قیر AASHTO T-47مشخصات قیرهای نفوذی AASHTO M-20مشخصات قیرهای ویسكوز و آزمایشات مربوطه AASHTO M-226مخلوط های آسفالتینمونه برداری از مخلوط های آسفالتی AASHTO T-168طرح مخلوط های آسفالتی AASHTO D-1559چسبندگی قیر و دانه بندی AASHTO T- 164چسبندگی قیر به مصالح AASHTO T-182تعیین درصد پوشش قیردانه درشت AASHTO T-166وزن مخصوص مخلوط آسفالت كوبیده شده AASHTO T-166وزن مخصوص ماكزیمم مخلوطهای آسفالتی AASHTO T-206دانسیته مخلوط آسفالتی كوبیده شده AASHTO T-209مشخصات كارخانه آسفالت AASHTO T- 230بازرسی و نظارت كارخانه آسفالت AASHTO M-156
مواد افزودنی و تاثیر آن در آسفالتمقدمه: افزودنی ها به موادی اطلاق می گردد كه در زمان تهیه آسفالت به مخلوط قیر و مصالح سنگی اضافه می شوند. افزودن این مواد باعث تغییرات ویژه در بتن آسفالتی شده و نهایتاً بهبود مشخصات فنی آسفالت را در پی خواهند داشت.مهمترین عواملی كه در به كارگیری مواد افزودنی در مخلوط های بتن آسفالتی موثر می باشند عبارتند از:– كاهش قیمت آسفالت– ضخامت كم لایه های آسفالتی حاوی مواد افزودنی– كم شدن مرمت های روزمره و طولانی شدن فواصل بین بهسازی رویه های آسفالتی– بالا رفتن فشار مجاز آسفالت– به كار گرفتن تولیدات جامد صنعتی و وسایل جدید در تولید و اجرا– بكار گرفتن ضایعات صنایع و بهداشت محیط زیستكه مختصراً توضیحات لازم داده خواهد شد:الف: مواد افزودنی باعث جایگزین شدن مصالح و قیر شدن و صرفه جویی در مقدار مصرف قیر باعث كاهش مخارج آسفالت خواهد شد.ب: به كارگرفتن مواد افزودنی باعث افزایش استقامت و قدرت باربری آسفالت شده و می توان برای بار ترافیك مشخص لایه آسفالت نازكتری به كار برد. با استفاده از مواد افزودنی مختلف می توان خواص مكانیكی بتن آسفالتی را در دراز مدت بهبود بخشیده و مقدار بهسازی و مرمت
ها را كاهش داد.ج: با پیشرفت صنایع و افزایش تنوع در تولیدات هر روز مواد جدیدی كه پتانسیل به كارگیری در تهیه آسفالت را دارند به بازار عرضه می شوند. گسترش و توسعه تكنولوژی روسازی راه ایجاب می نماید كه چنین مواردی در تهیه بتن آسفالت های مرغوب تر به كار گرفته شوند. ضمناً با تولید و عرضه ماشین آلات و وسائل آزمایشگاهی مدرن و دقیق تر سهولت بیشتر در اجرای عملیات آسفالتی میسر می‌گردد.د: به موازات تولیدات مفید صنایع مواد زائد نیز حاصل می شود كه به علت ویژگی های فیزیكی و مكانیكی به مقدار زیاد بعنوان ماده چسب و افزودنی به كار گرفته می شوند. كه این كار استفاده دو جانبه دارد، از طرفی به مصرف رسیدن این مواد به تمیز شدن محیط زیست كمك می نماید و از طرف دیگر به عنوان یك منبع جدید در صنعت روسازی مورد بهره برداری قرار می گیرند و هدف از استفاده مواد افزودنی بهبود در عملكرد روسازی ها، پایین آوردن مرمت و بهسازی و كاهش مخارج در پروژه های راهسازی خواهد بود.معمول ترین خرابی هایی كه در روسازی آسفالت مشهود می گردد عبارتند از:تغییر شكل های موضعی به علت نشست لایه های زیرین در اثر بار ترافیك، ایجاد شیار و موج در سطح اسفالت، قیرزدگی، ایجاد و انواع ترك ها كه منجر به پاشیدگی و عریان شدن آسفالت می گردد و در فصول قبل به آن پرداخته شد. میزان خرابی ها با توجه به بار ترافیك و شرایط جوی متفاوت می باشد. به منظور كاهش خرابیها مهمترین نكاتی كه در رابطه با انتخاب و نحوه عملكرد مواد افزودنی می توان در نظر گرفت تاثیر این مواد در تعیین ویسكوزیته مخلوط می باشد. چون آسفالت در درجه حرارت های بالا به علت پایین بودن ویسكوزیته قیر، نرم و در درجات حرارت پایین سخت و حتی شكننده می شود. مواد افزودنی باعث كم شدن تغییر شكل ها، قیرزدگی ها، بهبود بخشیددن به مقاومت مخلوط در برابر سایش و فرسایش و جلوگیری از بروز ترك ها به ویژه ترك‌های پوست سوسماری و بهبود بخشیدن به خواص آسفالت های نامرغوب می شوند.تقسیم بندی مواد افزودنی– مواد افزودنی به چند گروه زیر تقسیم می شوند:پركننده ها (FIllers):این مواد بیشتر به منظور پر كردن فضای خالی بین دانه های مصالح سنگی و بهبود بخشیدن به دانه بندی مصالح پایدار كردن و بالا بردن كیفیت و چسبندگی بین دانه ها به كار برده م
ی شود كه از جمله این مواد می توان: گرد سنگ، سیمان، خاكستر ذغال سنگ، نرمه ذغال سنگ مرغوب، گوگرد و آهك را نام برد. لازم است میزان مخلوط پر كننده ها با درصد صحیح و به طور یكنواخت انجام گردد، زیرا كه مصرف مقدار بیش از حد این مواد (Filler) باعث می شود قیر كافی در مخلوط وارد نشده و بتن آسفالتی مقاوم حاصل نشود.– به طور متوسط نسبت وزنی مخلوط این مواد 5/0 تا 2/1 درصد می باشد. كه در زمان تهیه آسفالت به مخلوط اضافه می گردد.مواد جایگزین شونده (extenders):این گروه از مواد افزودنی بدین منظور به كار می روند كه با اضافه كردن آن ها در مخلوط مصرف مواد قیر كاهش یابد. از مهمترین این مواد می توان گوگرد، لیگنین Lignin (بافت گیاهی) را نام برد كه به كار بردن این مواد باعث كاهش مصرف قیر و صرفه جویی آن خواهد شد. مثلا در مصرف گوگرد، ویسكوزیته گوگرد بین 120 تا 160 درجه سانتیگراد كم شده و بتن آسفالتی حاصل ازمخلوط آنها دارای ویسكوزیته كم در درجه حرارت های اختلاط و كوبیدن است. این مواد باعث راحت كار كردن مخلوط شده و سختی خود را حفظ می‌كند.مصرف لیگنین Lignin علاوه بر صرفه جویی در مصرف قیر، باعث كم شدن حساسیت استقامت شده و مقاومت بالاتری به دست می دهد.مواد رشته ای یا الیاف (Fibers):این گروه از مواد شامل الیاف طبیعی (پنبه نسوز Rock wool) و الیاف مصنوعی (شیشه، الیاف پلی استر، الیاف پلی پروپلین) می باشند. اینگونه مواد افزودنی مخلوط را مسلح كرده و باعث تقویت بالا بردن مقاومت كششی و بالا رفتن حد مجاز تغییر شكل نهایی مخلوط می شوند.اكسید كننده‌ها Oxidants و اكسید شونده‌ها Anti Oxidants:اكسید كننده ها موجب بالا بردن سختی مخلوط آسفالت شده و در نتیجه باعث جلوگیری از خرابی هایی كه به علت نرمی آسفالت در درجه حرارت های بالا، بوجود می آیند، مثل گودی و شیار زیر چرخ به كار می رود. تاثیر این نوع مواد روی آسفالت، شبیه اكسید و سخت شدن آسفالت در طول عمر روسازی می باشند، ولی باید توجه نمود كه در نتیجه فعل و انفعالات شیمیایی متفاوت افزودن اكسید كننده ها خطر ترك های انقباضی را خواهند داشت.آنتی اكسیدها برای كم نمودن سرعت اكسیداسیون و سخت شدن آسفالت بوده و برای جلوگیری از خرابی ها در درجات حرارت پایین و بالا رفتن دوام آسفالت می باشند.
لازم به یادآوری است كه هر دو مواد اكسیدكننده ها و اكیسدشونده ها در زمان تهیه قیر به آن اضافه می شود.مشتقات نفتی یا هیدروكربن ها (Hydrocarbons)این مواد شامل قیر و سایر مشتقات نفتی می باشد و در هنگام تهیه آسفالت نو، از آسفالت های كهنه می توان آنها را در گروه مواد افزودنی به حساب آورد.در روسازی راه، دوباره سازی و بهسازی رویه آسفالت به روش سرد و یا گرم افزودن مقداری هیدروكربن های سبك، باعث نرم و جوان شدن روسازی خواهد شد و نقطه مقابل این عمل اضافه كردن مشتقات نفتی سنگین به مخلوط های آسفالتی بیش از اندازه نرم برای سخت نمودن آنهاست.اتصال دهنده ها Antistrips– این گروه مواد افزودنی برای بهبود بخشیدن و محكم تر شدن اتصالات بین قیر و مصالح سنگی به كار می روند و به صورت پر كننده و یا مایع مورد استفاده قرار می گیرند.پدیده جدا شدن دانه های مصالح سنگی در بتن آسفالتی (Stripping) می تواندمنجر به هم پاشیدن رویه آسفالتی شود. این نوع ضایعه یكی از انواع خرابی ها در روسازی می باشد، كه به خواص شیمیایی و رطوبت در رویه آسفالتی بستگی دارد.مواد افزودنی گروه اتصال دهنده های antistrips باعث قوی شدن باند شیمیایی بین دانه‌های مصالح و آسفالت در مجاورت با رطوبت خواهد شد.– به منظور جلوگیری از ترك های زودرس كه از مصرف مصالح سنگی حاوی خاك رس در آسفالت بوجود می آید استفاده مقداری آهك خشك و یا شستشوی مصالح با دوغاب آهك باعث بالا رفتن و مقاومت مخلوط و كم شدن حساسیت پایداری آن به درصد قیر می شود.لازم است تهیه دوغاب نسبت یك قسمت آهك و سه قسمت آب صورت گرفته و با نسبت 3 تا 5 درصد مصالح مصرف گردد، ضمناً چون آهك یك اكسید شونده است لذا سرعت سخت شدن آسفالت آغشته به آهك در مقایسه با مصرف آ
سفالت بدون آهك در عمر روسازی كمتر می باشند.لاستیكها و پلاستیكها یا پلیمرها (polymers):یكی دیگر از مواد افزودنی كه در چند سال گذشته نیز در پروژه های روسازی مورد استفاده قرار گرفته (پلیمرها) هستند كه شامل لاستیك، مواد پلاستیكی از نمونه لاستیك طبیعی، انواع لاستیك مصنوعی، پلاستیكها، پلی اتیلن، پلی پروپیلن، اتیل وینافزودن این مواد در بتنهای آسفالتی به دلایل زیر صورت می گیرد:– بتن آسفالتی حاوی مواد افزودنی یاد شده برای كنترل تغییر شكل های زیاد و نامطلوب و برای جلوگیری از بوجود آمدن ترك های انعكاسی هم برای روسازی سخت (بتن سیمانی) و هم برای روسازی نرم (بتن آسفالتی) به كار برده می شوند.– بتن آسفالتی حاوی مواد لاستیكی بیش از آسفالت معمو
لی خاصیت ارتجاعی از خود نشان می دهد و در مقابل شكنندگی و ترك خوردن مقاومت تر است.– افزودن مواد پلاستیكی به آسفالت باعث سفت شدن مخلوط و مانع بروز تغییر شكل های موضعی بزرگ در زیر چرخ های وسیله نقلیه خواهد شد.
– اثر پلیمرها بر روی مشخصات فنی آسفالت، كم نمودن وابستگی وحساسیت خواص مكانیكی مخلوط، استقامت و ویسكوزیته، نسبت به درجه حرارت است.
– طریقه افزودن این مواد افزودنی به شرح زیر است:1- این مواد به صورت قطعات ریز و خرد شده همانند پر كننده ها به نسبت 3 درصد وزنی به مصالح اضافه می شود.
ادامه خواندن مقاله در مورد اجراي آسفالت گرم
نوشته مقاله در مورد اجراي آسفالت گرم اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.