مقاله در مورد بررسي کيفيت بتن با دوام در برابر خوردگي ميلگردها

 nx دارای 21 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است فایل ورد nx  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد. این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد بخشی از متن nx : بررسی کیفیت بتن با دوام در برابر خوردگی میلگردها برای مشخص کردن بتن با دوام در برابر خوردگی میلگردها روشهای مختلفی ارائه شده است که هر آزمایش و روش پیشنهادی به پارامتر معینی توجه دارد . آزمایشهای بسیار ساده تا بسیار مشکل و پر هزینه در این مجموعه قرار دارد و معمولا” آزمایشهای دقیق تر و معتبر تر پر هزینه و زمان بر می باشند . دست اندرکاران همواره بدنبال آزمایشهای ساده ، کم هزینه و سریع هستند هر چند از دقت کمتری ممکنست بر خوردار باشند . معمولا” آزمایشهائی معتبر تلقی می گردند که مستقیما” به مسئله خوردگی میلگردها می پردازند . آزمایشهای غیر مستقیم همواره غیر معتبرتر تلقی میشوند ولی کاربرد آنها در دنیا رواج زیادی دارد . آزمایشهای زیر از جمله این موارد است و در هر بررسی باید مشخص کرد که از کدام آزمایش زیر بهره گرفته ایم . 1- آزمایش جذب آب حجمی اولیه ( کوتاه مدت ) و نهائی ( دراز مدت ) بتن BS1881 و ASTM C 642 2- آزمایش جذب آب سطحی ( ISAT ) بتن BS 1881 3- آزمایش جذب آب موئینه بتن RILEM 4- آزمایش مقاومت الكتریكی بتن 5- آزمایش نیم پیل ( پتانسیل خوردگی ) ASTM C 876 6- آزمایش پتانسیل و شدت خوردگی ) G 109 ) بروش گالوانیک 7- آزمایش شدت خوردگی بروش گالواپالس 8- آزمایش درجه نفوذ یون کلر بتن AASHTOT259 9- آزمایش تعین عمق نفوذ یون کلر در بتن 10 – آزمایش تعین پروفیل یون کلر و ضریب نفوذ آن C114 و C1218 و ASTM C1152 11 – آزمایش شاخص الکتریکی توانائی بتن برای مقابله با نفوذ یون کلرASTM 1202 هرچند عنوان برخی استانداردها و یا شماره آن در بالا ذکر شده است اما این آزمایشها ممکن است با تغییرات اندک و یا زیاد در استانداردهای دیگر نیز انجام شود که نتیجه آن الزاما” مشابه به استانداردهای دیگر نیست و از مفهوم واحد برخوردار نمی باشند . آزمایش جذب آب حجمی اولیه کوتاه مدت و دراز مدت : انواع آزمایش جذب آب حجمی وجود دارد . شکل و ابعاد نمونه ، طرز خشک کردن ( دما و مدت ) ، نحوه قرارگیری در آب ، دمای آب ( معمولی و جوشان ) ، مدت قرار گرفتن در آب و نحوه گزارش نتیجه از موارد اختلاف استانداردهای مختلف می باشد . بسیاری از استانداردها برای کنترل کیفیت قطعات بتنی پیش ساخته از این آزمایش استفاده می نمایند . مکعبی 10 ×10 و استوانه ای کوچک به قطر 5/7 تا 10 سانتی متر از اشکال و ابعاد رایج است . دمای خشک کردن نمونه ها از 40 تا 110 درجه متغیر می باشد. مدت خشک کردن از 24 ساعت ( دمای 110 ) تـــــــا 14 روز ( دمای 40 تا 50 ) پیش بینی شده است . در برخی استانداردها نحوه خاصی برای قرارگیری در آب و ارتفاع آب روی نمونه در نظر گرفته اند . دمای آب از 20 تا جوشانیدن آب منظور می شود . مدت قرار گیری در آب قرائت های مربوط به 10 دقیقه ، 30 و 60 دقیقه تا بیش از ســـــه روز می باشد . در اکثر استانداردها تعریف جذب آب حجمی نسبت وزن آب جذب شده به وزن نمونه خشک اولیه است . لازم به ذکر است اگر بخواهیم این ویژگی را در بتن های سبک با بتن معمولی مقایسه کنیم بهتر است نسبت حجم آب جذب شده به حجم نمونه را مد نظر قرار دهیم ، بهرحال مقایسه نتایج جذب آب حاصله از آزمایش طبق استانداردهای مختلف کاملا” گمراه کننده است . برخی کتب ، بتن ها را از نظر میزان جذب آب طبقه بندی می نمایند . بطور مثال گفته می شود جذب آب اولیه مربوط به 30 دقیقه طبق BS1881 بهتر است کمتر از 2 درصد باشد تا بتنی با دوام داشته باشیم . معمولا” گفته می شود جذب آب کوتاه مدت برای کنترل دوام بتن معتبر تر است زیرا خصوصیات سطحی بتن را به نمایش می گذارد . جذب آب سطحی : این آزمایش عمدتا” در انگلیس کاربرد دارد و جذب یک جهته را در روی نمونه خاص در منطقه محدود اندازه گیری می نمایند . نوع خشک کردن اولیه بتن ، زمان و وسایل مربوطه در این استاندارد مشخص شده است . این آزمایش عملا” در ایران کاربرد کمی دارد . جذب آب موئینه بتن : بسیاری معتقدند مکانیسم جذب آب بتن در مناطق مرطوب ، جــــــذر و مد و پاشش آب یا شالوده های واقع در منطقه خشک و بالای سطح آب با مکانیسم جذب موئینه شباهت دارد . Rilem آزمایش جذب آب موئینه را بر روی نمونه های مکعبی 10 سانتی متری بصورت زیر توصیه میشود . نمونه ها در دمای 40 تا 50 در آون خشک می شوند ، سپس چنان در بالای سطح آب قرار می گیرد که 5 میلی متر آن داخل آب باشد . در زمانهای مختلف و ترجیحا” پس از 3 ، 6 و 24 و 72 ساعت وزن نمونه اندازه گیری و وزن آب جذب شده تعیین می شود . سپس وزن آب ( حجم آب ) بر سطح نمونه ( حدود Cm2100 ) تقسیم می گردد تا ارتفاع معادل آب جذب شده بدست آید . (i برحسب میلیمتر ) C ثابت جذب موئینه و s ضریب جذب موئینه است . این مقادیر از برازاندن خطی بر نقاط بدست آمده در صفحه مختصات بدست می آید .هر کدام از این پارامتر ها دارای مفهوم خاصی است ولی s اهمیت بیشتری دارد و آهنگ جذب را نشان می دهد و هر چه کمتر باشد بهتر است . در انتهای آزمایش گاه نمونه را شکسته و ارتفاع واقعی جذب آب را بطور متوسط بدست می آورند و برای این منظور در آب ماده رنگی ( مانند لاجورد ) می ریزند . ارتفاع زیاد موئینه نشانه خوبی برای بتن نیست . در واقع بتن هائی که خلل و فرج ریزی دارند ممکنست ارتفاع موئینه زیادی داشته باشند و این نکته مهمی است که معمولا” در مفهوم نفوذ پذیری در برابر آب ، خلل و فرج ریزتر مطلوب تر تلقی می شوند . آزمایش مقاومت الکتریکی بتن : خوردگی پدیده الکترو شیمیائی است . عملا” میلگرد بصورت آندو بتن کاتد می شود و یک جریان الكتریکی بین میلگرد و سطح بتن بوجود می آید . مسلما” دراین حالت تحرک یون ها را شاهد هستیم . هر چه این حرکت بیشتر و سهل تر انجام شود به مفهوم آنست که مقاومت در برابر تحرک یونی کمتر است و با هدایت الکتریکی بتن بیشتر می باشد . بنابراین باید گفت یکی از راههای ساده آزمایش دوام بتن ، تعیین مقاومت ویژه الکتریکی آن می باشد . مقاومت الکتریکی بتن نیز مانند مقاومت هر جسم مرکب دیگر تابع اجزاء آن و ارتباط اجزاء با یکدیگر است . مقاومت الکتریکی سنگدانه ها و خمیــــــر سیمان سخت شده و نسبت مقدار هر یک در بتن و همچنین کیفیت وجه مشترک ( ناحیه انتقالی ) و مصرف افزودنیهای پودری معدنی تأثیر زیادی در مقاومت الکتریکی بتن دارد . وجود رطوبت و اشباع مقاومت الکتریکی را کم می کند . وجود ترکهای ریز که با آب پر شود به شدت مقاومت الکتریکی را کاهش می دهد . حتی اگر بجای آب از محلول آب نمک یا آب دریا استفاده کنیم افت شدیدی در مقاومت الکتریکی مشاهده خواهیم نمود . بنابراین سعی می شود مقاومت الکتریکی بتن های اشباع با آب نمک یا آب دریا اندازه گیری شود . اندازه گیری مقاومت الکتریکی ساده است . کافی است دو صفحه برنجی یا مسی را کاملا” در تماس با سطح نمونه بتن قرار دهیم و با یک اهم متر مخصوص ، مقاومت الکتریکی را بدست آوریم . اما این مقاومت الکتریکی باید بدون توجه به اثر ابعاد گزارش شود یعنی باید مقاومت ویژه الکتریکی تعیین و اعلام گردد تا بتوان آنرا با سایر بتن ها مقایسه نمود . برای این منظور از رابطه زیر استفاده می شود . مقاومت ویژه الکتریکی بتن بر حسب اهم متر R مقاومت الكتریكی قرائت شده از دستگاهA سطح نمونه ( سطح تماس صفحه برنجی با بتن )L فاصله بین دو صفحه تماس ( طول نمونه ) اعتقاد بر آن است که هرچه مقاومت ویژه الکتریکی بیشتر باشد بتن با دوام تر و مطلوب تری داریم. مقاومت ویژه الکتریکی بتن اشباع نوع بتن از نظر دوام در برابر خوردگی بیشتر از 200 عالی 200 -120 خوب 120- 50 متوسط کمتر از 50 ضعیفبرای اتصال مناسب صفحه برنجی با بتن معمولا” لایه نازکی از خمیــر سیمان نسبتا” شل را بکار می برند و صفحه را با فشار به خمیر سیمان و سطح بتن چسبانیده و اندازه گیری را به انجام می رسانند . میتوان گفت هیچ آزمایشی به سادگی و اعتبار این آزمایش برای تعیین کیفیت بتن بویژه از نظر تحرک یون کلر و OH در داخل بتن نمی باشد . اما جالب است بدانیم این آزمایش هنوز دارای دستورالعمل استانداردی نیست . هم چنین اختلاف نظر علماء بتن برای اندازه گیری R ( مقاومت اهمی ) و Z ( مقاومت ظاهری با در نظر گرفتن اثر القائی و خازنی ) بحث برانگیز است . برخی اعتقاد دارند کافی است R را بسادگی اندازه گیری کنیم و برخی معتقدند که در بتن اثر خازنی وجود دارد و باید وسایلی را بکار برد که بتواند Z را مشخص نماید ( بویژه در بتن های میکروسیلیس دار ) ، برخی نیز معتقدند که تفاوت چندانی بین Z و R عملا” وجود ندارد . امید است در آینده بتوان برای کنترل دوام بتن از این آزمایش سریع و کم هزینه استفاده نمود و باید دانست الزاما” مقاومت فشاری بیشتر به معنای مقاومت ویژه الکتریکی نمی باشد . بتن های حاوی میکروسیلیس بسته به میزان میکروسیلیس ، مقاومت الکتریکی 3 تا 10 برابر مقاومت الکتریکی بتن مشابه ولی بدون میکروسیلیس را دارا است در حالیکه مقاومت فشاری بتن ممکنست فقط 5 تا 15 درصد افزایش یابد . البته باید گفت اندازه گیری مقاومت ویژه الکتریکی بتن سخت شده داخل قطعه کار دشواری است .اگر میلگرد و بتن را مانند یک مدار برقی در نظر بگیریم اختلاف پتانسیل ، مقاومت و شدت جریان در آن وجود دارد . بدیهی است هر چه مقاومت الکتریکی بیشتر شود شدت جریان کمتر می گردد و شدت خوردگی نیز کم می شود . ضمن اینکه مقاومت الکتریکی بیشتر ، آغاز خوردگی را به تأخیر می اندازد . برخی اعتقاد دارند باید مقاومت الکتریکی بتن سطحی ( پوشش روی میلگرد ) را اندازه گیری کرد که منطقی بنظر می رسد . آزمایش نیم پیل ( Half Cell ) : همانگونه که گفته شد واقعا” یک جریان الکتریکی در بتن مسلح وجود دارد . پس باید بتوان آن را اندازه گیری نمود . اگر یک سر سیم را به میلگرد وصل کنیم و سر دیگر سیم را به کمک یک الکترود به سطح بتن مرطوب بچسبانیم و در این فاصله ولت متری را قرار دهیم ، اختلاف پتانسیل را بر صفحه دستگاه مشاهده می نماییم که در حدود چند ده تا چند صد میلی ولت است.بسته به نوع الکترود مصرفی ، ولتاژ قرائت شده متفاوت خواهد بود و قابل تبدیل به یکدیگر می باشند ، آزمایش نیم پیل دارای دستور العمل استاندارد برای کارگاه می باشد اما دستور استاندارد آزمایشگاهی ندارد . در کارگاه ASTM الکترود مس ـ سولفات مس را توصیه کرده است و در آزمایشگاه معمولا” از الکترود کالومل اشباع استفاده میشود . ASTM . C876 شروع فعالیت خوردگی را به صورت احتمالی و بشرح ذیل مشخص کرده است. احتمال شروع فعالیت خوردگی اختلاف پتانسیل v با الکترود مس ـ سولفات مس (mv ) بیش از 90 درصد 350< v حدود 50 درصد 200<v<350 کمتر از 10 درصد v < 200 در این آزمایش باید میلگردها بصورت متصل تداوم داشته باشند و قطع در آنها باعث اختلال در نتایج می گردد . باید دانست که این آزمایش فقط اختلاف پتانسیل موجود را به دست می دهد که پتانسیل خوردگی نام دارد و به هیچ وجه آهنگ خوردگی یا میزان خوردگی میلگرد را به نمایش نمی گذارد .در آزمایشهای آزمایشگاهی معمولا” میلگردی را داخل یک استوانه بتنی قرار می دهند و بخش عمده ای از بتن را در داخل آب دریا یا آب نمک ( با غلظت های متفاوت ) می گذارند و یک سر سیم را به میلگرد خارج از آب و الکترود را داخل آب دریا یا آب نمک قرار می دهند و ولتــاژ را قرائت می کنند . این آزمایش مستقیما” کیفیت بتن را بدست نمی دهد فقط می توان کیفیت بتن را در مقایسه با یکدیگر ارزیابی کرد ونشان داد کدام نمونه زودتر و کدام یک دیرتر فعالیت خوردگی را آغاز می نمایند .آزمایش نیم پیل و ارقام ذکر شده فقط برای میلگردهای بدون پوشش ( گالوانیزه ، اپوکسی و .. . . ) کاربرد و مفهوم دارند و برای میلگردهای پوشش دار و صنعت متفاوت خواهد بود. آزمایش پتانسیل و شدت خوردگی گالوانیکی ( ASTM G109 ) : هر چند دستور آزمایشگاهی فوق بصورت استاندارد برای تعیین تأثیر افزودنیها بر خوردگی میلگرد ارائه شده است اما این آزمایش را با تغییرات خالص می توان برای تعیین کیفیت دوام بتن نیز بخوبی بکار برد . در یک منشور بتنی دو ردیف میلگرد در بالا و پائین قرار داده می شود که سر و ته آنها مارپیچ شده است و بین آنها یک مقاومت 100 اهمی قرار دارد . در بالای منشور یک حوضچه چسبانیده میشود و داخل آن با آب نمک ( غلظت 3 درصد و بیشتر ) می ریزیم . نفوذ آب نمک باعث آند شدن میلگرد فوقانی و کاتد شدن میلگرد تحتانی می شود و خوردگی گالوانیکی رخ می دهد . بین دو میلگرد میتوان اختلاف پتانسیل و مقاومت الکتریکی را بدست آورد ( با وجود مقاومت 100 اهمی یا بدون آن ) همچنین می توان اختلاف پتانسیل و مقاومت الکتریکی بین حوضچه و میلگرد فوقانی ( بدون مقاومت 100 اهمی ) و مانند آن اختلاف پتانسیل و مقاومت الكتریكی بین حوضچه و میلگرد تحتانی را تعیین نمود . برای این کار از الکترود کالومل اشباع در داخل حوضچــه استفاده می گردد . ضمن اینکه هر اندازه گیری حاوی مفهوم خاصی است اما دستور استاندارد ASTM G109 فقط در هر زمان شدت جریان عبوری بین میلگردها را با توجه به وجود مقاومت 100 اهمی بر حسب . A بدست می آورد ( از تقسیم اختلاف پتانسیل به مقاومت ) و سپس مقدار کل جریان را بر حسب کولن با عنایت به رابطه زیر بدست می آید . از تقسیم شدت جریان به سطح جانبی میلگرد نیز شدت خوردگی بر حسب حاصل می شود . بالا بودن شدت خوردگی و همچنین کل جریان می تواند نشان دهنده کیفیت پائین بتن باشد .آزمایش در اصل از یك بتن فاقد ریز دانه بهره می گیرد كه بسیار نفوذ پذیر است ( مانند آبكش سوراخ می باشد ) و لذا اطراف نمونه با اپوكسی اندود میگردد . در حالیكه در آزمایش تغییر یافته ، بتن مورد نظر طبق طرح اختلاط پروژه ساخته میشود و میتوان از اپوكسی برای اندود كردن سطوح جانبی بهره گرفت و یا بدون اپوكسی آزمایش را به انجام رساند.بهرحال این آزمایش قابلیت های زیادی را برای به نمایش گذاردن كیفیت بتن در امر خوردگی دارد و تفسیر نتایج آن هم جالب و مشكل می باشد . آزمایش پتانسیل و شدت خوردگی به روش گالواپالسن : در این آزمایش نیز نمونه هائی شبیه به آزمایش نیم پیل تهیه میشود و یا میتوان در محل كارگاه بر روی قطعات موجود این آزمایش را انجام داد . ضمن تعیین اختلاف پتانسیل خوردگی ، افزایش های جزئی در پتانسیل ایجاد شده و شدت جریان مربوطه اندازه گیری میشود . در این آزمایش مقاومت الكتریكی نیز بدست می آید و با توجه به روابط موجود شدت خوردگی ( آهنگ خوردگی ) میلگردها تعیین می گردد . این آزمایش بسیار مهم و معتبر می با آزمایش تعیین عمق نفوذ یون كلر : در این آزمایش نمونه هائی كه در معرض یون كلر بوده اند ( آزمایشگاهی یا كارگاهی ) را بریده و مقطع را در معرض پاشش محلول نیترات نقره قرار میدهند . پس از مدتی محل حاوی یون كلر سفید شیـــری شده و با گذشت زمان سیاه میشود و میتوان عمق نفوذ یون كلر را با دقت كمتر از 2/0 میلی متر اندازه گیری نمود . مسلما” در این آزمایش باید نمونه های اولیه تقریبا” فاقد یون كلر باشند و یا میزان آن از آستانه حساسیت عملكرد محلول نیترات نقره كمتر باشد یا بتوان نفوذ یون كلر را مشاهده نمود . در این آزمایش مقادیر یون كلر در بتن بدست نمی آید . پروفیل یون كلر و ضریب نفوذ آن نیز قابل تعیین نیست . آزمایش تعیین پروفیل یون كلر و تعیین ضریب نفوذ : این آزمایش یكی از مهمترین و مشكل ترین آزمایشهای موجود است كه به تعیین پروفیل یون كلر و ضریب نفوذ آن می انجامد . وقتی نمونه ای در آزمایشگاه یا محل و همچنین قطعه بتنی در محل در معرض یون كلر بویژه در مدت طولانی قرار گیرد میتوان این آزمایش را با دقت خوب انجام داد . برای این منظور در زمان معین و مورد نظر ، پودر نمونه بتنی كه مربوط به عمق معینی است تهیه شده و مقدار یون كلر موجود در بتن طبق ASTM C114 تعیین میشود . برای تهیه پودر بتن و آماده سازی آن از دستور ASTM C1152 ( یون كلرمحلول در اسید ) و یا ASTM C1218 ( یون كلر محلول در آب ) استفاده میشود . در این آزمایش از روش پتانسیو متری برای تیتر كردن با محلول نیترات نقره استفاده میشود . این روش بسیار دقیق است و تا كنون روش دیگری با این دقت ابداع نشده است . معمولا” نتیجه این آزمایش بصورت درصد یون كلر در بتن و یا درصد یون كلر بتن نسبت به وزن سیمان گزارش میگردد . محدودیت یون كلر در بتن اولیه و یا گزارش یون كلر بتن قدیمی ، بصورت درصد نسبت به وزن سیمان بیان میشود و باید مشخص گردد طبق كدام روش (محلول در اسید یا محلول در آب ) انجام شده است .براساس نتیجه حاصله ، پروفیل یون كلر رسم میگردد . محور افقی عمق نمونه ( متوسط ) و محور قائم درصد یون كلر است . با توجه به نتایج حاصله و میزان یون كلر اولیه در بتن طبق قانون دوم Fick ، میتوان ضریب نفوذپذیری ( انتشار ) بتن در برابر یون كلر را بدست آورد ( Diffusivity Coeficient ) . این ضریب با دیمانسیون L2/T بیان میشود . حل معادلات مربوط به قانون دوم فیك با تقریب ها و روش های خاص انجام میشود كه نتایج متفاوتی را بدست میدهد . افزایش ضریب انتشار نشانه نفوذپذیری بیشتری بتن در برابر یون كلر است . آزمایش درجه نفوذ (مقاومت) بتن در برابر یون كلر : طبق AASHTO T259 كه یكـــــی از قدیمی ترین روشهای آزمایش مربوط به نفوذ یون كلر می باشد صرفا” مقاومت و درجه نفوذ در برابر یون كلر بدست می آید و نمیتواند معیار كمی برای عمر مفید بهره برداری از قطعه را ارائه دهد . نمونه های بتن چهار دال به ابعاد 305 × 305 میلی متر و ضخامت 76 میلی متر است در این روش بالای نمونه های بتنی پس از 28 روز ( یا هر سن مورد نظر ) در حدود 3 میلی متر سائیده شده و یك حوضچه كوچك روی آن قرار می گیرد . نمونه ها 14 روز در محیط مرطوب نگهداری و 14 روز خشك شده است و سن 28 روزه دارند . در حوضچه محلول نمك طعام 3 درصد ریخته و 90 روز در ان می ماند . پس از 90 روز ، دال ها خشك شده و نمك روی آن پاك میشود . از دالها سه نمونه بایستی از عمقهای 6/1 تا 13 میلی متر و 13 تا 25 میلی متر تهیه شود و طبق AASHTO T260 مقدار یون كلر آن بدست آید . مقدار متوسط یون كلر در هر عمق مورد نظر باید تعیین شود . ( قبل از نفوذ یون كلر و پس از آن ) اختلاف این دو باید محاسبه شود . مقدار متوسط یون كلر جذب شده و حداكثر ان باید گزارش گردد . آزمایش شاخص الكتریكی قابلیت مقابله بتن در برابر نفوذ یون كلر : در آزمایش ASTM C1202 مقدار جریان الكتریكی عبوری از استوانه ها با مغزه های بتنی به قطر 102 میلی متر و ضخامت 51 میلی متر در مدت 6 ساعت با اختلاف پتانسیل ثابت 60 ولت ( جریان مستقیم ) بدست می آید . یك نمونه در محلول نمك طعام و دیگری در سود روز آمد قرار دارد . مقدار كل جریان برحسب كولمب نمایانگر مقاومت بتن در برابر نفوذ یون كلر است و بصورت زیر طبقه بندی میشود . نفوذ پذیری بتن در برابر یون كلر جریان عبوری ( كولمب ) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ زیاد بیش تر از 4000 متوسط 4000-2000 كم 2000-1000 خیلی كم 1000-100 ناچیز كمتر از 100 همانگونه كه دیده میشود آزمایشهای متعددی برای كنترل دوام بتن بویژه در برابر یون كلر ابداع شده است كه بخشی از آنها كه در ایران رایج تر می باشد از نظر گذشت . آزمایشهای دیگری نیز در كشورهای مختلف دنیا مانند ژاپن و كشورهای اسكاندیناوی وجود دارد و هنوز این آزمایشها در مراحل گسترش و توسعه هستند . از جمله مشكلات كار این است كه هنوز ارتباط دقیقی بین نتایج آزمایشها و بحث خوردگی بدست نیامده است تا بتوان عمر قطعه را تعیین كرد . ضریب نفوذ یون كلر و یا آزمایشهای شدت خوردگی از همه آزمایشها كاربردی تر هستند و میتوان بر اساس آنها عمر را تخمین زد . با این حال خوردگی نیاز به سه عنصر یون كلر ، رطوبت و اكسیژن دارد و وجود هر كدام به تنهائی نمیتواند خوردگی در میلگرد بتن بوجود آورد . برخی معتقدند قلیائیت بتن نیز در شروع خوردگی مؤثر است كه منطقی بنظر میرسد بنابراین با نتایجی كه از این آزمایشها بدست می آید نمیتوان دقیقا” دوام را تخمین زد . توصیه میشود تا پیشرفت علمی بیشتر در این زمینه از ضوابط آئین نامه ای استفاده گردد . سعی شده است نرم افزارهائی برای تخمین عمر سازه های بتن مسلح تهیه شود كه در آنها اطلاعات جغرافیایی و محیطی وجود دارد و با دادن اطلاعاتی در مورد قطعه ، میلگرد و بتن موجود ( خصوصیات بتن شامل نوع سیمان ، نسبت آب به سیمان ، عیار سیمان و افزودنی ها ) بتوان عمر سازه را حدس زد . در ایران نیز اقداماتی برای تهیه این نرم افزار با توجه به شرایط محیطی موجود و اطلاعات دیگر محلی و داده های لازم در حال انجام است و سعی میشود نقایص نرم افزارهای قبلی اصلاح گردد . تخریب بتن ، آماده سازی محل تعمیر و میلگردها ، مواد و روشهای تعمیر مقدمه : در تعمیر بتنی كه در اثر خوردگی تخریب شده است باید اصول خاصی رعایت گردد تا مشكلات قبلی بزودی گریبانگیر قطعه نشود . برای این منظور باید به نظارت زیر توجه گردد : 1- كنترل وسعت خرابی با بررسیهای نظری كارگاهی و انجام آزمایشهای ساده2- تعیین وسایل تخریب و روش كار3- تعیین محدوده خرابی و شیار زنی برای مشخص كردن محدوده 4- هندسه تخریب 5- عمق تخریب6- بررسی میلگردها و تصمیم گیری در مورد گسترش تخریب7- زنگ زدائی و اصلاح میلگردها و تقویت و جایگزینی میلگردها8- آماده سازی سطح بتن و میلگردها و اعمال پوشش های لازم ، اشباع كردن و . . . 9- مواد تعمیری و كاربرد آنها10 – روشهای تعمیر و بكار گیری آنها ادامه خواندن مقاله در مورد بررسي کيفيت بتن با دوام در برابر خوردگي ميلگردها

نوشته مقاله در مورد بررسي کيفيت بتن با دوام در برابر خوردگي ميلگردها اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.