nx دارای 62 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
كارآموزی عمرانمقدمه گودبرداری : برای گودبرداریهای بزرگتر استفاده از بیل و كلنگ مقرون به صرفه نبوده و بهتر است از وسایل مكانیكی مانند لودر و غیره استفاده شود. در اینگونه موارد برای خارج كردن خاك از محل گودبرداری و حمل آن به خارج كارگاه معمولا از سطح شیبدار استفاده میگردد. بدین طریق كه در ضمن گودربرداری سطح شیبداری در كنار كود برای عبور كامیون و غیره ایجاد میگردد كه بعد از اتمام كار، این قسمت وسیله كارگر برداشته میشود.
تا چه عمقی گودبرداری را ادامه میدهیمظاهرا حداكثر عمق مورد نیاز برای گودبرداری تا روی پی میباشد. به علاوه چند سانتیمتر بیشتر برای فرش كف و عبور لولهها (در حدود 20 سانت یمتر كه 6 سانتیمتر برای فرش كف و 14 سانتیمتر برای عبور لوله میباشد.) كه در این صورت میباید محل پیهای نقطهای یا پیهای نواری و شناژها را با دست خاكبرداری نمود. ولی بهتر است كه گودبرداری را تا زیرسطح پیها ادامه بدهیم، زیرا در این صورت اولا برای قالببندی پیها آزادی عمل بیشتری داریم. در نتیجه پیهای ما تمیزتر و درستتر خواهد بود و درثانی میتوانیم خاك حاصل از چاهكنی و همچنین
نخالههای ساختمان را در فضای ایجاد شده بین پیها بریزیم كه این مطلب از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه میباشد، زیرا معمولا در موقع گودبرداری كار با ماشین صورت میگیرد در صورتی كه برای خارج نمودن نخالهها و خاك حاصل از چاه فاضل آب از محیط كارگاه میباید از وسایل دستی استفاده نمائیم كه این امر مستلزم هزینه بیشتری نسبت به كار با ماشین میباشد. البته در مورد پیهای نواری این كار عملی نیست زیرا معمولا پیسازی در پیهای نواری با شفته آهك میباشد كه بدون قالببندی بوده و شفته در محل پیهای حفر شده ریخته میشود در این صورت ناچار هستیم در ساختمانهائی كه با پی نواری ساخته میشود اگر به گودبرداری نیاز داشتیم گودربرداری را تا روی پی ادامه دهیم.
پی كنی اصولا پیكنی به دو دلیل انجام میشود.
دسترسی به زمین بكر با توجه به اینكه كلیه بار ساختمان بوسیله دیوارها یا ستونها به زمین منتقل میشود در نتیجه ساختمان باید روی زمینی كه قابل اعتماد بوده و قابلیت تحمل بار ساختمان را داشته باشد بنا گردد. برای دسترسی به چنین زمینی ناچار به ایجاد پی برای ساختمان میباشیم.
برای محافظت پایه ساختمان برای محافظت پایه ساختمان و جلوگیری از تأثیر عوامل جوی در پایه ساختمان باید پیسازی نمائیم در این صورت حتی در بهترین زمینها نیز باید حداقل پیهائی به عمق 40 تا 50 سانتیمتر حفر كنیم.
ابعاد پی عرض و طول و عمق پیها كاملا بستگی به وزن ساختمان و قدرت تحمل خاك محل ساختمان دارد. در ساختمانهای بزرگ قبل از شروع كار بوسیله آزمایشات مكانیك خاك قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده و از روی آن مهندس محاسب ابعاد پی را تعیین مینماید. ولی در ساختمانهای كوچك كه آزمایشات مكانیك خاك در دسترس نیست باید از مقاومت زمین در مقابل بار ساختمان مطمئن شویم. اغلب مواقع قدرت مجاز تحملی زمین برای ساختمانهای كوچك با مشاهده خاك پی و دیدن طبقات آن و طرز قرار گرفتن دانهها به روی همدیگر و یا با ضربه زدن به وسیله كلنگ به حل پی قابل تشخیص میباشد. گاهی اوقات نیز برای به دست آوردن اطمینان بیشتر میتوان اقدام به آزمایشات ساده محلی نمود كه چند نمونه از این آزمایشات ذیلا شرح داده میشود. قبل از انجام آزمایش جهت تعیین قدرت مجاز خاك باید از وزن ساختمان و میزان باری كه از طرف ساختمان به زمین وارد میشود آگاه شویم.
انواع پیها پیها از لحاظ نوع ساختمان و مقاومت زمین وزن ساختمان دارای انواع مختلف میباشد. اول و دوم پیهای نقطهای و پیهای نواری است كه در بخش ساختمانهای فلزی و آجری درباره آنها توضیح داده خواهد شد.
پیهای عمومی به اینگونه پیها كه رادیه ژنرال هم میگویند از بتن مسلح ساخته میشود و دارای محاسبات فنی مفصل و دقت اجرای فوقالعاده میباشند برای ساختمانهایی كه دارای وزن فوقالعاده زیاد بوده و یا ساختمانهایی كه در زمینهای سست ساخته میشود اینگونه پیها ایجاد میگردد. برای ساختن پیهای سراسری باید صفحهای از بتون به طول و عرض تمام زیربنای ساختمان به ضخامت محاسبه شده حداقل در حدود 80 تا 100 سانتیمتر ریخته شود میله گردهای این صفحه بتنی طبق محاسبه بدست میآید. طبعاً در محلهائی كه بار بیشتری وجود دارد میلهگردهای بیشتری گذاشته میشود مانند زیر و اطراف ستونها. آرماتورهای ریشه برای ایجاد ستونهای بتنی و یا صفحههای فلزی زیرستون برای ستونهای فلزی روی این صفحه بتنی قرار میگیرد. این صفحه بتنی مانند سینی بزرگی است كه ساختمان روی آن قرار میگیرد.
لایههای پیهای نواری:لایههای پیسازی در پیهای نواری به ترتی از پایین به بالا عبارتند از:1- شفتهریزی 2- كرسی چینی 3- شناژ4- ملات ماسه سیمان برای زیرایزولاسیون رطوبتی 5- قیروگونی برای ایزولاسیون رطوبتی 6- ملات ماسه سیمان برای پوشش روی قیروگونی 7- دیوار چینی اصلی. كرسی چینی معمولاً در طبقه همكف ساختمانها سطح اطاقها را چند سانتیمتری از كف حیاط یا كوچه بلندتر میسازند. به این اختلاف ارتفاع كرسی چینی میگویند. معمولاً كرسی چینی به سه علت انجام میشود. اول آنكه از قدیمالایام بشر تمایل داشت قدری بلندتر از كف زمین سكونت كند و بدین ترتیب احساس امنیت بیشتری مینمود. دوم آنكه ارتفاع طبقه همكف با سطح زمین مانع ورود برف و باران و برگ و خاشاك و غیره به داخل اطاقها میگردد. سوم آنكه چون اغلب زمینهائی كه ما برای ساختمان انتخاب میكنیم كاملاً مسطح نبوده و دارای شیب میباشند و از طرفی اطاقها و سالنهای ساختمان باید كاملاً در یك سطح ساخته شود. لذا برای مسطح كردن اطاقها قسمتهای پایین را بوسیله كرسی چینی با قسمتهای بلند آن هم سطح مینمایند.
عرض دیوارهای كرسی چینی بستگی به ارتفاع آن دارد. هر قدر این ارتفاع بیشتر باشد به علت وجود خاكی كه در پشت آن قرار میگیرد باید پهنای آن بیشتر شود تا بتواند در مقابل فشارهای جانبی كاملاً مقاومت نماید. این مسئله در دیوارهای اطراف ساختمان كه فشارهای خاك از یك طرف میباشد. باید بیشتر رعایت گردد. در هر حال عرض كرسی چینی باید قدری بیشتر از دیوار اصلی و قدری كمتر از پی زیر آن باشد. اگر ارتفاع كرسی چینی فقط در حدود 10 الی 15 سانتیمتر باشد میتواند پهنای آن مساوی دیوار روی آن باشد. باید برای كلیه دیوارها اعم از دیوارهای حمال و یا تیغهها و پارتیشنها پیسازی و كرسی چینی انجام شود.
كرسی چینی شناژشن به زبان فرانسه به معنای زنجیر و شناژ به معنی زنجیر كردن میباشد. این قسمت از ساختمان كه روی كرسی چینی و معمولا در یك تراز ساخته میشود برای متصل كردن كلیه پیها به همدیگر ایجاد میگردد در اثر وجود شناژ كلیه قسمتهای ساختمان به طور یكپارچه عمل نموده و كلیه نشستها یكنواخت بوده و نیروهای وارده اتفاقی (مانند زمینلرزه و باد) به یك نقطه ساختمان به تمام قسمتهای ساختمان منتقل گشته. در نتیجه از شدت نیروی وارده در یك نقطه كاسته شده و مانع خرابی ساختمان میگردد. همانطوری كه در بالا گفته شد معمولاً شناژهای افقی را روی كرسی چینی در طبقه همكف اجراء مینمایند ولی گاهی اوقات نیز در طبقات زیر هر سقف روی كلیه دیوارها شناژ اجراء میگردد و این شناژهای افقی كه در پایین و بالای دیوار ساخته میشود بوسیله شناژهای عمودی در چند نقطه به یكدیگر متصل میگردد. اجراء شناژ افقی و عمودی در ناحیههای زلزلهخیز مانند ایران الزامی میباشد زیرا این شناژها به نسبت قابل ملاحظهای از شدت خرابیهای وارده میكاهد.
در ساختمانهای مختلف شناژ را با مصالح متفاوت از قبیل تیرآهن، میلهگرد. و تیرچوبی و غیره میسازند. ولی متداولترین آن شناژ بتنی میباشد. این نوع شناژ از سه قسمت تشكیل میگردد.
قالببندی (كفراژبندی)در این مرحله روی كرسی چینی را با تخته و یا با آجر قالببندی مینمایند. انواع قالب و تفاوتهای آن در پیهای نقطهای به طور كامل شرح داده خواهد شد.
آرماتوربندیبرای ایجاد مقاومت در مقابل نیروهای كششی در بتن داخل شناژ بتنی چند ردیف در بالا و پایین میلهگرد طولی قرار میدهند و این میلهگردهای طولی را به وسیله میلهگردهای عرضی كه به آن خاموت میگویند به همدیگر متصل مینمایند. میلهگردهای طولی و عرضی را قبلاً مطابق شكل میبافتند و بعد در داخل قالببندی شناژ قرار میدهند. باید توجه داشت كه پهنای این قفسه بافته شده باید در حدود 5 سانتیمتر كوچكتر از پهنای قالب شناژ باشد (هر طرف 5/2 سانتیمتر) به طوری كه این میلهگردها كاملاً در بتن غرق شده و آن را از خورندگی در مقابل عوامل جوی محفوظ نگاه دارد این 5/2 سانتیمتر در مناطق مختلف و آب و هوای مختلف و همچنین محل قرار گرفتن قطعه بتونی (اینكه در داخل زمین قرار میگیرد و یا خارج آن) و همچنین میزان سولفاته بودن آبهای مجاور آن متفاوت است كه میزان آن بوسیله مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تعیین شده است. ایزولاسیون (عایق رطوبتی):
ایزولاسیون و یا عایقكاری به معنای جدا كردن یا جداسازی بكار میرود. ایزولاسیون انواع مختلف دارد مانند ایزولاسیونهای حرارتی كه در آن از پشم شیشه استفاده میكنند و یا ایزولاسیونهای صوتی كه در آن از انواع مانعهای صوتی استفاده میگردد و یا ایزولاسیون در مقابل اشعه X در بیمارستانها برای اطاقهای رادیوگرافی كه از ورقههای سرب استفاده میشود و با ایزولاسیونهای رطوبتی كه انواع مختلف دارد و متداولترین آن در ایران قیروگونی است.
سقف در ساختمانهای آجری همه نوع سقفی میتوان به كاربرد مانند سقفهای تیرچه بلوك، طاق ضربی، پیش ساخته و غیره. در مورد سقفهای تیرچه بلوك در بخش ساختمانهای بتونی توضیح داده خواهد شد و در این بخش فقط با سقفهای طاق ضربی آشنا میشویم. طاق ضربی معمولا در بین تیرآهنهای پوشش سقف انجام میشود. در بعضی از شهرستانهای ایران مانند یزد طاق ضربی را با خیز بلند در حدود نیمدایره روی دهانههای تا حدود 6 متر هم اجرا میكنند برای اجرا طاق ضربی بدین طریق عمل میكنند كه روی دهانههای اطاق را با فاصلههای تقریباً یك متر به یك متر تیرآهن مناسب كه نمره آن با توجه به دهانه اطاق به وسیله محاسبه تعیین شده است قرار میدهند و آنگاه بین آن را به وسیله آجرهای فشاری با ملات گچ و خاك پر
مینمایند. باید توجه نمود كه آجر طاق ضربی نباید كاملا زنجاب شده باشد (قبل از مصرف مدتی در آب قرار گرفته با شد) فقط باید آجر آب ندیده را بلافاصله قبل از مصرف در سطل آب فرو كرده و بعد در محل مناسب نصب نود. برای اطمینان از مقاومت طاق بعد از اتمام كار روی آن را به وسیله دوغابی از گچ میپوشانند تا كلیه منافذ طاق را كه احتمالاً خالی مانده است پر نمودهو جسم توپر و یكپارچهای ایجاد نماید.
بهتر است در فصل بارندگی از اجرا این قسمت خودداری شود زیرا در غیر این صورت چنانچه بعد از اجرا طاق ضربی و قبل از اجرا پوششهای دیگر روی آن اگر باران ببارد آب باران به واسطه عدم وجود منافذ لازم روی سقف باقی مانده و موجب فساد گچ گشته و ایجاد خسارت مینماید (گچ در مقابل رطوبت مقاوم نیست). خیزطاق ضربی باید در حدود 2 سانتیمتر باشد. اگر كمتر از 2 سانتیمتر باشد بواسطه تخت بودن طاق ممكن است در اثر نیروهایی كه از بالا به آن وارد میشود فرو ریزد و اگر بیشتر از 2 سانتیمتر باشد به علت آنكه مجبور هستیم از زیر سطح صافی داشته باشیم، ناچاراً باید خیز آن را از زیر با گچ و خاك پر نموده در این صورت طاق ما سنگینتر خواهد شد.
پیسازی در ساختمانهای فلزی در ساختمانهای فلزی بیشتر از پی نقطهای استفاده مینمایند و در زمینهای سست و ساختمانهای بسیار سنگین از پیهای سراسری (رادیه ژنرال) هم استفاده میكنند.
پیهای نقطهای پیهای نقطهای برای ساختمانهایی كه بار آن به طور متمركز (نقطهای) به زمین منتقل میشود ساخته میگردد مانند ساختمانهای فلزی و یا ساختمانهای بتونی. لایههای پیهای تكی یا نقطهای به شرح زیر است:1- زمین مناسب 2- بتن مگر3- میلهگردهای كف پی 4- بتون اصلی 5- صفحه زیرستون یا میلهگردهای ریشه پیهای تكی معمولا با ابعادی كه به وسیله مهندس محاسب با توجه به قدرت مجاز تحملی زمین و بار ستون تعیین میگردد ساخته میشود اینگونه پیها را اغلب با بتون مسلح میسازند. بتونی را مسلح میگویند كه داخل آن قطعات فولادی به كار رفته باشد. این قطعات معمولا میلهگرد آجدار و یا ساده میباشد.
بتن مگر بتن مگر كه به آن بتن لاغر یا بتن كم سیمان هم میگویند اولین قشر پیسازی در پیهای نقطهای میباشد. مقدار سیمان در بتن مگر در حدود 100 الی 150 كیلوگرم در مترمكعب است. در پیهای نقطهای بتن مگر به دو دلیل مورد استفاده قرار میگیرد. 1- برای جلوگیری از تماس مستقیم بتن اصلی پی با خاك
2- برای رگلاژ كف پی و ایجاد سطح كافی برای ادامه پیسازی ضخامت بتن مگر در حدود 10 سانتیمتر میباشد و معمولا قالببندی (چوبی یا آجری) از روی بتن مگر شروع میشود.
میلهگردهای كف پی اصولا بتن نیز مانند سایر مصالح ساختمانی در مقابل نیروهای كششی ضعیف بوده و در محل تارهای كششی تركهایی در آن ایجاد میشود لذا برای جلوگیری از تركیدن بتن، در محل تارهای كششی میلهگردهای فولادی قرار میدهند. فولاد آلیاژی است كه از دو عنصر اصلی آهن و كربن و عناصر فرعی دیگری تشكیل گردیده است. مقدار كربن این آلیاژ برحسب نوع فولاد آن از 2/0 الی 3/0 درصد در آهن متغیر میباشد. در بتن فولاد به صورت میلهردهای ساده به علامت ( ) و یا میلهگردهای آجردار با علامت مصرف میشود میلهگرد را با قطر آن میخوانند. با سیستم متریك میلهگرد با قطرهای 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 8 و 10 و 12 و 14 و 16 …
50 وجود دارد. تارهای كششی در پیهای نقطهای در كف پی بوده و میلهگردها را در دو جهت به صورت مشبك (در حدود 5 سانتیمتر بالاتر از كف) روی بتون مگر قرار میدهند. این آرماتورهای شبكهای را كه از قبل به اندازه متناسب (در حدود 5 سانتیمتر كوچكتر از ابعاد پی، 5/2 سانتیمتر از هر طرف) بافته شده است در كف پی قرار داده و زیر آن را با تكههای كوچك شن و یا تكههای بتن قدری بالاتر از كف پی قرار میدهند به طوری كه در موقع بتنریزی این شبكه كاملا در بتن غرق بشود و یا میتوان ابتدا در حدود 5 سانتیمتر در كف پی بتن ریخت و بعد این آرماتورها را روی آن قرار داده و بتنریزی را تا ضخامت تعیین شده در نقطه ادامه داد ولی این كار همیشه ممكن نیست زیرا اغلب مواقع وجود شبكههای شناژ مانع این كار میگردد، محل برخورد آرماتورهای چپ و راست را باید با مفتولهای غیرفنری 3 یا 4 به یكدیگر متصل نمود. باید توجه داشت كه سركلید آرماتورها به صورت چنگك خم شده و یا به صورت گونیا برگردانیده شود.
باید دقت شود كه كلیه محلهای برخورد میلهگردهای چپ و راست با مفتول بسته شد. طول d و شعاع R نسبت به نمره میلهگردهای مختلف متفاوت است و طبق آئیننامه و محاسبه برای میلهگردهای مختلف تعیین میگردد باید توجه داشت كه هیچوقت میلهگردهایی كه در داخل بتن قرار میگیرد نباید رنگآمیزی شده و یا به روغن آغشته شود زیرا در این صورت رنگ روی میلهگرد مانع چسبیدن بتن و فولاد به یكدیگر میگردد. باید دقت نمود میلهگردهای مصرفی صاف و بدون انحنای موضعی باشد.
فاصله میلهگردها باید یكنواخت باشد (در حدود 10 سانتیمتر) به طوری كه بزرگترین دانه بتن به راحتی از داخل آن رد بشود. در موقع بتنریزی باید دقت شود كه بتون پی یا ستون و یا دال بتونی كاملا یكپارچه و توپر و متراكم بوده و در آن حفرههای خالی وجود نداشته باشد (كرمو نباشد) برای این كار اغلب از ویبراتور استفاده مینمایند.
ویبراتور موتور برقی یا بنزینی كوچكی است كه در بتن تولید ارتعاش نموده و بتون را به تمام گوشههای قالب هدایت مینماید و در نتیجه مانع ایجاد فضای خالی در داخل بتن میگردد ولی باید توجه داشت كه اگر بتنی را بیش از حد لازم ویبره نمائیم دانههای درشتتر آن در زیر قرار گرفته و دانههای ریزتر و همچنین دوغ آب سیمان در رو قرار میگیرد كه این خود باعث غیریكنواختی و ضعف قطعه بتنی میگردد. بهتر است در صورت امكان همزمان با بتنریزی با تكهای میلهگرد و سر تیر باریكی از جنس چوب بتن كوبیده شود و یا با نواختن ضربههای ملایم به پشت قالب چوبی بتن راویبره نمائیم قبل از بتن ریزی باید محل پی را قالببندی نمود این قالببندی كه به آن كفراژ هم گفته میشود ممكن است چوب (تخته به ضخامت 2 الی 5/2 سانتیمتر كه در بازار به چوب روسی معروف است) یا فلز باشد.
در بعضی از ساختمانها قالب را با تیغههای آجری درست میكنند قالبهای آجری از لحاظ سرعت كار و اقتصادی مقرون به صرفه میباشد ولی به علت آنكه آجر آب بتون مجاور خود را به سرعت مكیده و آن را خشك كرده و مانع فعل و انفعال شیمیایی تدریجی آن گشته و در نتیجه بتن مجاور قالب به استقامت دلخواه نمیرسد بدین لحاظ باید در موقع استفاده از قالب آجری ابعاد پی را در حدود 5 سانتیمتر از هر طرف بیشتر از ابعاد محاسبه شده انتخاب نمود، و یا روی آجر را با ورقههای پلاستیك پوشانید تا آجر مستقیماً با بتن در تماس نباشد. در صورت اخیر باید دقت شود كه لبههای ورقه پلاستیك روی كف فونداسیون قرار نگیرد زیرا در این صورت این پلاستیك مانع چسبیدن و یكپارچگی بتن جدید بتون مگر میگردد.
ممكن است چنین تصور شود كه میتوان بلافاصله قبل از بتنریزی به وسیله آبپاشی دیوار آجری را سیراب نموده در نتیجه مانع آن بشویم كه آجر آب بتن مجاور خود را بمكد و آن را پوك نماید ولی چون در اثر این كار همیشه مقدار زیادی آب در محل پی جمع میشود و حجم این آب مقداری از فضای پی را اشغال كرده و مانع رسیدن بتون به تمام نقاط پی شده و پس از خشك شدن فضای خالی در كف پی بوجود آمده و در نتیجه نقطه ضعفی در آن ایجاد مینماید. یادآور میگردد كه بواسطه وجود آرماتورهای كف پی جمعآوری آب ریخته شده در كف پی بسیار مشكل بلكه غیرممكن میباشد. چنانچه برای بتنریزی از قالب چوبی استفاده شود بهتر است قبل از بتنریزی سطح تماس قالب با بتون را با نفت سیاه و یا روغنهای دیگر چرب نمود
تا در موقع باز كردن قالب به راحتی از بتن جدا شود. این روغن مالی و همچنین سایر روغن مالیهای كفراژ میباید قبل از كفراژبندی انجام شود زیرا اگر بعد از بستن قالب بخواهیم آن را روغن مالی كنیم ممكن است میلهگردهای بسته شده به روغن آغشته گردد كه این خود مانع چسبیدن بتون و فولاد و یكپارچگی آنها میگردد.
اجزاء تشكیل دهنده ساختمانهای فلزی ساختمانهای فلزی از اجزاء مهم زیر تشكیل میشود. 1- ستونها 2- پل یا تیرهای اصلی 3- تیرچهها 4- پروفیلهای اتصال مانند نبشی و تسمه - و غیره ستونها در ساختمانهای فلزی و ساختمانهای بتونی به آن قسمت از اجزاء كه تحت نیروی فشاری واقع هستند ستون میگویند. ستونها از مهمترین و حساسترین اجزاء ساختمانهای فلزی میباشند، بار سقفها بوسیله پلها به ستونها منتقل شده و وسیله ستونها به زمین منتقل میگردد.
قسمتهای مختلف ستون 1- قسمتهای اصلی ستون 2- تسمههای اتصال دهنده 3- صفحههای تقویتی 4- جوش 5- اتصال ستون به صفحه زیر ستون
قسمت اصلی ستون قسمت اصلی ستون عبارت از آن پروفیلی است كه بارهای فشاری را تحمیل مینماید. برای ساختن ستونها میتوان از پروفیلهای مختلف استفاده نمود، مانند دو عدد تیرآهن I معمولی و یا یك عدد آهن بال پهن و یا دو عدد ناودانی و یا یك عدد قوطی چهارگوش و یا چهار عدد نبشی و غیره در ایران برای ساختن ستونها معمولا از دو عدد تیرآهن I معمولی استفاده میشود و آنها را بوسیله تسمه به یكدیگر متصل مینمایند، گاهی نیز از آهنهای بال پهن كه به آنها H گفته میشود و یا قوطی چهارگوش استفاده میشود. در مواردی كه بار ستون زیاد است میتوان از سه عدد تیرآهن I كه به شكلهای مختلف به همدیگر متصل میشوند استفاده نمود. و در طبقات بالاتر كه بار ستونها كاهش مییابد میتوان از ادامه یكی از آهنهای I خودداری كرد.
برای ساختن ستونها از دو یا سه عدد I معمولی و یا سایر پروفیلها باید دقت كافی به عمل آورد تا ستونها كاملا مستقیم و راست ساخته شود زیرا كوچكترین انحنای ستون ممكن است بعد از بارگذاری منجر به كمانش ستون گشته و در نتیجه باعث تخریب ساختمان شود. در موقع ستونسازی به دو علت ممكن است انحنا در آن ایجاد بشود، اول آنكه امكان دارد تیرآهنهای مورد استفاده برای ساختن ستون در اثر حمل و نقل دارای پیچیدگی باشد دوم آنكه ممكن است در اثر جوشكاری غیرفنی و نادرست در ستون پیچیدگی ایجاتد بشود برای جلوگیری از این كار بهتر است بشرح زیر عمل گردد. البته اشكالات فوق اشكالات اجرائی میباشد نه محاسباتی زیرا فرض ما بر این است كه محاسبات درست انجام شده و ستون قادر به تحمل بار وارده میباشد.
ابتدا تیرآهنها را از لحاظ شماره انتخاب نموده و آنها را به طول معین كه در نقشههای محاسباتی قید گردیده برش میدهند آنگاه زیر دو سر و كمر ستون تیرآهنهائی قرار داده و ستون را روی این تیرآهنهای افقی كه به صورت تراز روی زمین قرار دادهاند میخوابانند قبل از این كار باید از راست بودن تیرآهنهای تكی كاملا مطمئن بوده و چنانچه تیرآهنها كاملا راست نباشد بهتر است آنها را عوض نموده و از تیرآهنهای مستقیم استفاده نمایند در صورتی كه این كار مقدور نباشد باید تیرآهنها بوسیله پتكهای سنگین كه در محلهای دقیق و حساب شده فرود میآید راست بشود، لازم به یادآوری است كه هر نوع ضربه زدن به تیرآهن حتی، جهت برطرف كردن پیچیدگیهای موضعی (راست كردن آن) و یا در اثر جابجایی و غیره در تیرآهن تنشهایی ایجاد میكند كه در آن باقیمانده و اگر تنشهای ایجاد شده در اثر بارگذاری هم جهت با این تنشها باشد موجب تخریب سریعتر قطعه میگردد بدین لحاظ هر قدر به تیرآهن قبل از مصرف ضربه كمتری زده شود بهتر است.
آنگاه تیرآهنهای ستونها را با فاصله معین كه در نقشه محاسباتی تعیین شده است كنار هم قرار داده و بوسیله تسمههایی كه از قبل بریده شده و آماده میباشد با خال جوش آنها را به یكدیگر متصل مینمایند و آنگاه برای جلوگیری از پیچیدگی نخست ابتدا و انتها و كمر ستونها را به تیرآهنهای زیر سری جوش داده و بعد كلیه ستونها را با خال جوش به یكدیگر متصل میكنیم و آنگاه جوشكاری را تكمیل مینمائیم و بدین ترتیب تا 90 درصد از پیچیدگی ستونها جلوگیری میشود.
ادامه خواندن مقاله كارآموزي عمران
نوشته مقاله كارآموزي عمران اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.