nx دارای 14 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
سیر تحویل تصفیه و تخلیص سرمهای درمانی
در اوایل سرمهای درمانی كه توسط پادزهر اسب تهیه می شد به صورت خام به مصرف می رسید. بدین ترتیب كه پس از تزریق دزهای معینی از زهر به بدن حیوان و اندازه گیری میزان پادزهر تولید شده، عمل خون گیری از اسب انجام قرار می گرفت.سپس خونهای گرفته شده در استوانه های شیشه ای كه داخل سرپوش فلزی آنها وزنه سربی آویزان شده بود، می گرفت.
چند ساعت پس از خونگیری وزنه سربی به آرامی رها می گردید و خونابه به تدریج در ظرف یك تا دو روز جدا می شد و این وزنه با فشار روی لخته مقدار بیشتری سرم را مجزا می كرد، سپس سرم شفاف و عاری از گویچه ها را به كمك سیفون خارج كرده و با افزودن مقداری فنل محلول در اتر، سرم را برای چند ماه تا یك سال در سردخانه رها می كردند. در این مدت مقدار زیادی آلبومین و پروتئین های غیر اختصاصی رسوب می‌كرد و پس از حذف رسوبات، سرم شفاف را پس از تعیین
عیار به حجم های حدودی 500 تا 1000 واحد بین المللی تقسیم نموده و پس از تأیید آزمایش های لازم سترونی و بی ضرری و حسن اثر، محصول نهایی آماده عرضه و مصرف پزشكی می‌گردید.چنین سرمی طبعاً دارای آلبومین ها و پروتئین های غیر اختصاصی سرم اسب بود و ناگزیر بدن بیمار پس از تزریق نسبت به تمامی پروتئین های موجود در سرم اسب حساس می شد و استفاده از سرم اسبی برای بار دوم معمولا با عوارض و آلرژی توأم بود.از این رو در دهه های قبل از جنگ جهانی دوم مسئله تصفیه سرم و تخلیص آن بسیار مورد توجه بود.روش های متعددی برای تصفیه
سرم به كار گرفته شده بود كه در زیر به پاره ای از آن ها به طور اختصار اشاره می شود.در سال 1903 در انگلستان ایمری مسئله تصفیه سرم با آنزیم ها را مطرح كرد ولی از كار او استقبال زیادی نشد. چرا كه به ازای از بین رفتن پروتئین های غیر اختصاصی پاره ای از پروتئین های اختصاصی هم از بین میر فت. در سال های 1939-1936 پارفنچف دانشمند لهستانی بررسی های جالبی در ضمیمه تصفیه سرم به كمك پپسین و سولفاتها در آمریكا به ثبت رساند.در سال 1954 در انگلستان ككویك و همكاران آنها از اتر به عنوان رسوب دهنده پروتئین ها استفاده نمودند.
بنزهاف نیز روشی را ارائه كرد كه با دناتوراسیون حرارتی و Salting out كار تصفیه صورت می گرفت. سیستم سولفات سدیم هاوو كه با افزایش تدریجی غلظت سولفات سدیم در پلاسما بود نیز یكی از روش های تصفیه بود.سیستم سولفات آمونیوم وودورث هم تا قبل از سیستم تصفیه با اتانل سرد یكی از كارآمدترین روش های تصفیه سرم درمانی بود.
بعدها كوهن روش اتانل سرد را ابداع كرد كه جامع ترین روش در آمریكا بود، در این روش با تغییر غلظت الكل اتیلیك در سرما پروتئین های پلاسما به پنج جزء اصلی تقسمی می شوند. مزیت استفاده از این روش این است كه به آسانی می توان موقع خنك كردن گلوبولینها با تبخیر آزاد كرده و برطرف شوند و عیب این روش هم این است كحه تمامی این مراحل باید در سرما انجام شود. و عده ای از پروتئین های پلاسما پس از تماس دائم با الكل خاصیت ابتدایی خود را از دست می دهئند و بی عمر می شوند.
:از میان تكنیك های متعدد تصفیه و و تخلیص پروتئین ها، روش های رسوبی متداولترین و با سابقه ترین روش جداسازی پروتئین های پلاسما محسوب می شوند كه در مقیاس وسیع جهت تولید فرآورده های بیولوژیك مانند سرم های درمانی كاربرد داشته اند.در جداسازی پروتئین های پلاسما با تكنیك های رسوبی میزان حلالیت دارای اهمیت می باشد كه به خصوصیات حلال و سایر اجزا مخلوط پلاسما مربوط است.
مهمترین عوامل موثر بر حلالیت پروتئین های عبارتند از: PH ، قد
رت یونی، دما و ثابت دی الكتریكرسوب دادن با تغییر PH: یكی از ساده ترین روش های جداسازی پروتئین ها به طریقه تنظیم PH محلول در نقطه ایزوالكتریك پروتئین مورد نظر برای ایجاد رسوب می باشد.ولی از این روش برای خارج كردن پروتئین های نامطلوب از مخلوط استفاده می شود. و برای رسوب دادن پروتئین ها به دلیل احتمال دناتوره شدن پروتئین ها كاربرد ندارد.
رسوب دادن توسط كاهش قدرت یونی:برخی از پروتئین ها را می توان با كاهش قدرت یونی رسوب داد ولی از آنجا كه برای این كار باید به محلول پروتئین ها اب اضافه شود، لذا با كاهش غلظت پروتئین های محلول، افزایش حلالیتئ آنها دور از انتظار نیست. از این رو این روش اغلب در مراحل پایانی خالص سازی، كه غلظت پروتئین ها در محلول به قدر كافی افزایش یافته، استفاده می شود.
رسوب دادن با افزایش قدرت یونی:پدیده Salting out شالوده تعدادی از تكنیك های مهم جداسازی و تخلیص پروتئین هاست كه با ایجاد غلظت بالایی از نمك خنثی در محلول پروتئینی و رسوب دادن بخشی از پروتئین ها موجب تفكیك و خالص سسازی و تغلیظ آنها می گردد و از رایج ترین روش های جداسازی به طریقه رسوبگیری به شمار می رود.
مطالعه پدیده Salting out پروتئین های سرم به كمك آنالیز و سانتریفوژ نشاندهنده تاثیر پیچیده نمك روی پروتئین ها است.مشخص شده است كه بین حلالیت نمك و تاثیر آن در رسوب پروتئین ها رابطه مستقیم وجود دارد. این ایده مبنای نظریه دبای در توجیه پدیده مذكور می باشد كه به بیان ساده می گوید:یون های نمك اكثر ملكول های قطبی محیط (حلال) را به طرف خود جذب كرده و اطراف مولكول های پروتئین از آنها خالی می گردد و متعاقباً بدنبال برخورد های تصادفی مولكول های پروتئین با یكدیگر تجمع مولكولی ایجاد و رسوب تشكیل می شود.
هرگاه نمك به محیط اضافه شود مولكول های حلال قطبی از اطراف پروتئین به طرف یون های نمك جذب می شود و مولكول های پروتئین به طور تصادفی در مجاورت یكدیگر قرار می گیرند، در حالی كه لایه آب به شكل موثر وجود ندارد تا مانع جذب آنها به یكدیگر شود، در نتیجه تجمع یافته و تشكیل رسوب می دهند. پروتئین های بزرگتر كه سطح بیشتری دارند (مولكول هایی با گروههای غیر قطبی) با مقادیر نمك كمتری رسوب می كنند و مولكول های كوچكتر كه گروههای غیر قطبی كمتری دارند در غلظت های زیادتر نمك رسوب می نمایند.
به دنبال بررسی های كمی پدیده Salting out رابطه ای خطی بین لگاریتم حلالیت یك پروتئین معین و قدرت یونی محلول در قالب معادله خط بیان می گردد:
در رابطه فوق: = حلالیت پروتئین = عرض از مبداء = قدرت یونی محلول = شیب خط یا Salting out constont برای یك پروتئین و نمك معین، مستقل از دما و PH است ولی به طور مشخص، تحت تاثیر هر دو عامل یاد شده قرار دارد.در روش های مبتنی بر Salting out معمولا جداسازی یك پروتئین معین به صورت رسوب در PH نزدیك نقطه ایزوالكتریك آن پروتئین بیشترین بازده را دارد. همچنین ممكن است در غلظت بالای نمك پروتئین ها در بیش از یك PH حداقل حلالیت را نشان دهند كه می تواند به دلیل تشكیل نمك های نامحلول پروتئین در آن PH خاص باشد.
میزان تاثیر نمك در پدیده مورد بحث به طبیعت آنیون و كاتیون ، حاصل از تفكیك یونی نمك خصوصاً به آنیون آن مربوط می شود. موثرترین آنیون ها، آنیون های چند ظرفیتی و موثرترین كاتیونها، انواع یك ظرفیتی آنها می باشند. میزان كارآیی آنیون ها و كاتیون ها به صورت زیر است:آنیون ها :
كاتیون ها : نمك های خنثی كه در این تكنیك ها مصرف می شود باید حتی المقدور خالص بوده و از حلالیت بالایی برخوردار باشند، به هنگام حل شدن تغییر قابل ملاحظه ای در PH و دمای محلول ایجاد نكنند و ارزان باشند. نكته آخر این چگالی محلول پس از افزودن نمك به نحوی تغییر میابد كه سانتریفیوژ را با مشكل مواجه نماید. از میان انواع نمك هایی كه مصرف آنها متداول است سولفات آمونیوم به دلیل ارزانی و حلالیت مناسب بیش از سایر نمك ها به كار گرفته شده است.
چگالی محلول اشباع آن در حدود 23/1 است كه ممكن است در عمل پس از اضافه كردن به محلول پروتئین چگالی آن با افزایش دهد و سانتریفیوژ را با مشكل مواجه نماید و همچنین اندكی محلول را اسیدی می‌كند كه در صورت لزوم می توان از بافر مناسب استفاده كرد.غلظت سولفات آمونیوم معمولا به صورت درصد اشباع (درصد محلول اشباع سولفات آمونیوم) بیان می شود. مقدار نمك سولفات آمونیوم لازم برای دست یابی به دردص اشباع مطلوب در یك لیتر محلول و در دمای 20 به صورت معادله زیر محاسبه می شود.
در معادله فوق:g : مقدار نمك خشك سولفات آمونیوم برحسب گرمS¬1 : غلظت اولیه سولفات آمونیوم (غلظت فعلی)S2 : غلظت ثانویه سولفات آمونیوم (غلظت مطلوبی كه باید ایجاد شود) می باشد.لازم به ذكر است كه هر دو غلظت S2 , S1 درصد حجمی- حجمی سولفات آمونیوم اشباع هستند. تكنیك های Salting out در مقایسه با سایر روش های جداسازی رسوبی پروتئین ها فاقد حساسیت دست و پا گیر بوده و از مزیت سادگی نسبی برخوردار است، به علاوه پروتئین های به دست آمده با این روش ها معمولا دناتوره نمی شوند و فعالیت بیوژیك خود را حفظ می كنند و بدلیل حضور نمك نسبت به پروتتئولیز و آلودگی باكتریایی مقاوم بوده و پایداری مناسبی دارن
د.به منظور نمك زدایی رسوبات پروتئین حاصل می توان آنها را در آب حل كرد. سپس اولترا فیلتراسیون نموده و یا به كمك دیالیز در آب، نمك رسوبات را حذف كرد كه به صورت مفصل این روش توضیح داده می شود.
ادامه خواندن مقاله در مورد سير تحويل تصفيه و تخليص سرمهاي درماني
نوشته مقاله در مورد سير تحويل تصفيه و تخليص سرمهاي درماني اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.