مقاله ‌مهرورزي

 nx دارای 28 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است فایل ورد nx  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد. این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد بخشی از متن nx : مهرورزی مقدمه:در جهان امروز مهرورزی نه تنها به تقویت فرهنگی در جامعه و پشتیبانی از آن منجر می‌شود بلكه موجب شناسایی هر چه بیش‌تر و مشابهت‌های مردمی می‌گردد و می‌تواند سبب شود كه انسان‌ها به درك درستی از همكاری برای رسیدن به سعادت همگان دست‌یابند.برای آنكه بتوان انتظارات جامعه را بهتر برآورده كرد، باید افق‌های مهر و محبت چنان گسترده شود كه تمامی فرهنگ های جهانی را تحت پوشش قرار دهد و مبنایی باشد كه رشد و تعالی هر جامعه‌ای بر آن نباشد. خلل‌پذیر است هر بنا كه می‌بینی مگر بنای محبت كه خالی از خلل استگویا به هین سبب است كه سازمان‌های جهانی تعلیم و تربیت از جمله یونسكو به صراحت یادآور می‌شود كه یادگیری در قرن بیست و یكم بر چهار ستون استقرار می‌یابد كه یكی از اركان یادگیری چگونه باهم زیستن است: كه خود یكی از ضروری‌ترین مهارت‌های یادگیری در جهان متكثر كنونی است و شامل مدارا، همزیستی، هم‌اندیشی و مهرورزی نسبت به یكدیگر است، تنها از طریق مهر و محبت دو جانبه همراه با تفاهم متقابل است كه می‌توان به صلح واقعی در هر جامعه‌ای دست یافت. هیچ ارتباط نافذ موثری بدون فرهنگ مهرورزی امكان‌پذیر نیست. اگر اولیاء و متولّیان فرهنگی و تربیتی جامعه، فرهنگ مهرورزی را در بین خود و نسل جدید‌ ترویج كنند و خود از این راهبردها به شكل منطقی و جاذب بهره‌بگیرند، افراد جامعه نیز خوی مدارا و تفاهم را در خود پرورش می‌دهند و در روابط بین فردی ومناسبات اجتماعی خود از طریق مهرورزی به مصالحه دست می‌یابند.اگر مهرورزی نباشد، هیچ اندیشه‌ای بارور نمی‌شود و هیچ جامعه‌ای به تعالی نمی‌رسد. محبت نیاز روحی انسانعاطفه درانسان استعدادی است كه او را از زندان «خود» خارج می‌كند و به سمت برقراری پیوند قلبی با دیگران براساس مهر و محبت سوق می‌دهد و از این طریق، بخشی از احتیاجات روحی انسان را كه جز در سایه محبت و عواطف و ارتباط قلبی با دیگران تأمین نمی‌شود، برآورده می‌سازد. محبت به عنوان یك نیاز اصیل روحی، در زندگی انسان و تأمین سلامت روحی و روانی او نقش بسزایی دارد و به آن حلاوت خاصی می‌بخشد. كسانی كه به جهت غرق شدن در خود، از برقراری پیوند روحی با دیگران محروم و از ارزش واهمیت آن بی خبرند، از چنان حلاوت معنوی و لذّت عاطفی در زندگی خود بی‌نصیب‌اند. محبتی كه براساس صفای قلبی بین دل‌های پاك و بی‌آلایش ایجاد می‌شود سبب می‌گردد، دل‌ها از نورانیّت و صفای همدیگر بهره‌مند شوند و محكم‌ترین و مطمئن‌ترین پیوند، میان صاحبان كمال به وجود آید. محبت قانونی است كه سلامت و سعادت و شادمانی و هماهنگی و همه‌ گونه كامیابی را برای آدمی به ارمغان می‌آورد؛ به شرط آنكه بدانیم چگونه و به چه اندازه از ین اكسیر حیاتی استفاده شود تا از افراط و تفریط كه هر یك عوارض نامطلوبی در تربیت دارند، پیش‌گیری شود. اگر كسی احساس كند كه در دل و قلب دیگری جا دارد، به راحتی نمی‌تواند از او دل بكند و آنچه بیش از همه انسانها را به یكدیگر پیوند می‌زند همین جایگاه‌ها است. پیوندی قوی‌تر از محبت نیم تواند انسان‌ها را به یكدیگر نزدیك سازد. پیوند ناشی از محبت، پیوندی است كه به سادگی گسسته نمی‌شود. هر چه پیوند عاطفی بین مربی و متربّی محك‌تر باشد، صداقت و یكرنگی و صفای بیش‌تری بین آنها رواج خواهد یافت و نادرستی وناراستی وتقلب كمتری در بین آنها شاهده خواهدشد. معلم واقعی كسی است كه محبت فراگران را به صورت عمیق در دل داشته باشد و آنان را همچون فرزندان خود دوست بدارد. بسیاری از رفتارهای ناهنجار فراگیران را كه معلول شرایط نامساعد خانواده و یا اطرافیان اوست با محبت و صبر و حوصله می‌توان درمان كرد. محبت معلم بدون آنكه شكل ترحم به خود بگیرد باید قلب او را تسخیر كرده و با نیروی معجزه‌آسای مهر و محبت بیماری روحی و روانی او را درمان كند. ارزش محبّت درتعالیم اسلامیبا توجه به آثار ونتایج مثبت و سازنده محبت‌ بین قلوب پاك و با ایمان، در تعالیم اسلامی توّجه خاصی به آن مبذول شده و به ایجاد الفت بین مؤمنین و پیدایش پیوند قلبی براساس مهرومحبت تاكید فراوان شده است. ذیلاً به مواردی از آن اشاره می‌شود. پیامبر اكرم(ص) فرموده است:اَلا و اِنَّ وُدَّالمُومِن، مِنْ اَعْظَمِ سَبَبِ الاْیمانِآگاه باشید كه مودّت و دوستی مؤمن، از بزرگ‌ترین عوامل ایمان است.از این جمله می‌توان دریافت كه محبّت و عاطفه از اركان ایمان است.وباز از آن حضرت است كه :خَیْرُ المُؤمنینَ مَن كانَ مَألَفَهً لِلمُومنینَ، وَلاخَیْرَ فیمَن لایُوءلَفُ وَلایَاءلِفُ بهترین مؤمنین كسی است كه با مؤمنین الفت بپذیرد، ئ خیری نیست دركسی كه نه با او الفت می‌گیرند، نه با كسی الفت می‌گیرد. و امام جعفر صادق فرموده است كه :مِنْ حُبَّ الرَّجُل دینَهَ، حُبُّهُ اَخاهُلازمه دوست داشتن دین، دوست داشتن برادر دینی است.و بار دیگر از سخنان گهربار حضرت روسل اكرم(ص) كه می‌فرمایند:« از دو نفری كه در راه خدا همدیگر را دوست می‌دارند، آنكه دیگری را بیش‌تر دوست می‌دارد، برتر است.» و بالاخره در حدیث تكان‌دهنده‌ای از رسول‌خدا(ص) می‌توان اهمیت محبت و دوستی بین مؤمنین را دریافت، آن جا كه می‌فرمایند:«سوگند به آنكه جانم بدست اوست، وارد بهشت نمی‌شوید مگر اینكه ایمان بیاورید، وایمان نمی‌آورید مگر این كه همدیگر را دوست بدارید.»با توجه به مراتب فوق، تردیدی باقی نمی‌ماند كه رابطه‌ی بین مؤمنی باید رابطه‌ای براساس ایمان و محبت قلبی باشد. به طور كلی رحم، مهربانی و ترحم امری است كه همیشه در ایلام مطرح است.وداستان ذیل مؤید این حقیق است.«مردی از اشراف جاهلیت خدوت رسول اكرم(ص) آمد ودید كه ایشان یكی از فرزندانشان را روی زانو خودشان نشانده‌اند و او را می‌بوسند و می‌بویند و به او محبت می‌كنند. رو كرد به پیغمبر(ص) و گفت: من ده تا بچّه دارم و هنوز درعمرم هیچ كدامشان را یك بارهم نبوسیده‌ام.» در یكی از روایاتی كه در این زمینه آمده است، نوشته‌اند‌«فَالْتَمَعَ وَجْهُ رَسولِ الله» پیغمبر اكرم(ص) از این حرف چنان ناراحت و عصبانی شد كه صورت مباركشان قرمز شد و لعمان (تغیّر) پیدا كرد فرمود: « مَنْ لایَرحَمْ لایُرحَم» آن كه نسبت به دیگری رحم نداشته باشد، خدا هم به او رحم نخواهد كرد. بنابه نقل فرمود: اگر خدا را از دل تو كنده است، من چه كنم؟! دو نوع محبّت گاهی مادر وپدری به فرزند خودشان محبّت دارند، خیر و سعادت او را خواهند. این خواستن خیر و سعادت فرزند، دو گونه ممكن است تجلّی داشته باشد. عدّه‌ای مقیاس محبت كردنشان این است كه بچّه هر خیر را می‌خواهد، همان را به او بدهد، هر چه می‌خواهد انجام دهد، همان را انجام دهد و;.. یعنی محبتش به این شكل ظهور می‌كند كه هر چه فرزندش دوست دارد در اخیارش قرار دهد و هر چه را دوست ندارد به او تحمیل نكند تا هرگز سبب ناراحتی او فراهم نگردد. این ك جور محبّت كردن است و یك جور محبت كردن، محبت مقرون به منطق است یعنی محبّت موافق با مصلحت كه شامل زمان حال فرزندان و زمان استقبال هر دو می‌شود. آن محبتی كه واقعاً احسان ومحبّت است، ممكن است خوشایند این بچ،ه باشد و ممكن است مطابق خوشایند او نباشد. با توجه به مطالب ذكر شده، یك معلم آگاه و با درایت در امر تعلیم و تربیت تیر محبتی را نسبت به دانش‌آموزانش ابراز می‌نماید كه موافق با مصلحت و همراه با منطق باشد. در غیر این صورت در فرآیند یاددهی ویادگیری موفق نخواهد بود. لزوم رعایت محبت نخستین لبخندی كه برلبان كودك نقش می‌بندد وچهره‌اش را شكوفا می‌كند، به زیباترین بیان احساس مهرطلبی و محبت‌پذیری او را متبلور می‌سازد. همه انسان ها اعم از كوچك و بزرگ محبت‌پذیر و مهرطلبند. به سخن دیگر قانون حاكم بر نفسانیات انسان به ویژه خردسالان و كوچك‌ترها به گونه‌ای است كه همواره تشویق‌پذیر و تنبیه‌گریز، محبت‌پذیر و خشم ستیز و سرانجام مهرطلب وقهرگریزند. بچّه‌ها دوست دارند پیوسته رفتارشان مورد توجّه وتأیید و تشویق دیگران به خصوص و الگوهای محبوبشان قرار گیرد. بچه‌ها دبستانی پیش از دیگران به رفتار محبت‌آمیز وتوجه مستمر معلمان خود نیاز دارند. چشمان پاك و معصوم كودكان دوره ابتدایی در انتظار تلاقی با نگاه پرمهر معلم هستند. نگاه پرمهر و خریدار معلم آهنگ كلام بیان شیرین و جذاب معلم اولین وپایدارترین درس محبت و طبیعی‌ترین پاسخ به فطری‌ترین نیاز كودكان است و بهترین درس‌ها آن است كه پاسخگوی نیازهای اساسی روانی‌‌شناختی واجتماعی كودكان و نوجوانان است. برای ایجاد ارتباطی عمیق وریشه‌دار باید توجّه كودك را به خود جلب كرد.نبی‌اكرم(ص) می‌فرمود: «كودكان را دوست بدارید ونسبت به آن‌ها مهربان باشید.» روش آن حضرت در خانواده این گونه بود كه هر روز صبح، دست محبت برسر فرزندان خود می‌كشید. رسول خدا(ص) در سیره ی تربیتی خویش خاطرنشان كرده است، همان وطر كه كودك به آب، غذا و هوا احتیاج دارد، به محبت و نوازش هم محتاج است. وی كودكان را می‌بوسید، در آغوش می‌گرفت و نوازش می‌كرد. معلم هم باید رئوف و مهربان باشد. صفت مهربانی برای مسلمانان یك فضلیت است. چرا كه در قرآن شریف صفت مؤمن را همین رأفت و مهربانی بیان نموده است.محمد رسول ا.. والذین مَعَهُ اَشِدَّاءُ عَلَی الكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَیْنَهُم محمّد فرستاده خداست یاران و همرانش بركافران بسایر قوی دل وسخت وبا یكدیگر بسیار مشفق و مهر باشد. پیروان پیامبر(ص) دارای دو صفت می باشند: اوّل سرسختی در مقابل دشمن دوّم دوستی و رأفت در میان دوستان.شاید در این فضایل انسانی، فضیلتی به این بزرگی خصوصاً برای معلّم نداشته باشیم. آن چنان كه از قرآن استفاده می‌شود، در صفات خداوند، صفتی بالاتر و بهتر ونورانی‌تر از رأفت نداریم. لذا در قرآن شریف اوّل صفتی كه برای پروردگار آورده شده است و یكصد و چهارده مرتبه نیز تكرار گردیده است، همین صفت است. پروردگار عالم روی این كلمه خیلی اصرار دارد مخصوصاً برای معلمان. خداوند روی كره‌ی زمین، اوّلین معلم است، بعد سایر مخلوقات، از الطاف خفیِه و جلبیّه خدا ایم كه، اوّل پیامبر آمد و بعد مخلوق مكلّف در این كره پیدا شد. حضرت آدم معلّم بود و بعد پیامبر. در قرآن می‌خوانیم كه پروردگار یك معلم را، با دست خود تربیت می‌كند یعنی موسی(ع) . وقتی بزرگ‌تر شد او را می‌فرستد زیر دست معلّم دیگر (حضرت شیب) وده سال نیز شاگردی او را می‌كند. سپس از جانب خدا خطاب می‌شود: اذهبا اِلَی فِرعَوْنَ إِنَّهُ طغی فَقُولاً لَهُ قَوّلاَ لَّیَناً لَّعَلَّهُ یَتَذَكَّرُ اَوْ یَخشیمی‌فرماید كه: بروید به رسالت به سوی فرعون كه او سخت در راه كفر وطغیان است و با او با كمال آرامی و نرمی سخن گوئید باشد كه متذكّر شود یا از خدا بترسد. بروی به سوی فرعوم كه او ادعی خدایی می كند و آن را هدایت كم. خداوند دوست دارد او هدایت شود. اكنون كه قصد ** به كلاس رفتن و هدایت او را داری مهربان باش، خشن‌نباش و بامهربانی و نرمی با فرعون صحبت كن. برای این كه خدا دوست دارد فرعون آدم شود.جاذبه‌هایی كه در عالم وجود دارد، نظیر قوّه‌ی جاذبه‌ای كه در كهكشان‌ها است و با جاذبه ای كه در بین حیوانات است و تمامی عنایاتی كه به عالم شده است، همه از رحمت خداوند است. در روایات می‌خوانیم كه پروردگار می‌فرماید: «من آنقدر مهربانم كه رحمت خود را به صد قسمت تقسیم كرده‌ام و یك قسم را به عالم وجود داده‌ام. محبتی كه در عالم هست نظیر آن كه مادر برای فرزند خویش، خود را به زحمت می‌اندازد و یا این جاذبه‌ها و عشق‌ها كه در میان انسان‌ها دیده می‌شود و در میان كل موجودات، تنها یك قسمت رحمت الهی است و مابقی رحمتش صد برابر رحمت همه مخلوقات است. و این همان اوّلین سوره‌ای است كه بر پیامبر اكرم (ص) نازل شده است و در آن می‌فرماید كه خداوند معلم است. وقتی كه در قرآن كریم راجع بر پیامبران مطالعه می‌كنیم، می‌بینیم خطاب به پیامبراكرم (ص) كه بالاترین پیامبر است، می‌فرماید: «ما تو را فرستادیم تا رحمت و رأفت برای همه باشی.» نقش محبت در آموزش دینی و اخلاقی از اصول بسیار مهم در آموزش دینی و اخلاقی، برخورد محبت‌آمیز با دانش‌آموزان است. تبدیل برخوردهای رسمی به برخوردهای صمیمی تأثیرهای بسیار مثبتی در فراگیران و جذب آنها به دین خواهد داشت و در برخوردهای محبت‌آمیز آنها با دیگران مؤثر خواهد بود. استفاده از برخوردهای تند در كلاس به خصوص در درس دینی كه با دل‌ها سروكار دارد، جز در موارد استثنایی، عاقلانه و صمیمانه نیست و نشانه‌ی ضعف معلم است. اهمیت این امر در امر تعلیم و تبلیغ، می‌توان در این آیه یافت: فَبِما رَحْمَهٍ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُمْ وَ لَو كُنتَ قطاً غَلیِظَ القَلْبِ لَانفَضُوا مِنْ حَولِكَ «رحمت خدا تو را با خلق مهربان و خوش‌خوی گردانید. اگر تندخوی و سخت‌دل بودی، مردم از گردِ تو پراكنده می‌شدند.» و نیز رسول خدا (ص) هم در این زمینه می‌فرمایند: «مطالب را به مردم بیاموزید، ولی خشونت نداشته باشید و بدانید كه آموزگاری ارزشمندتر از خشونت‌ورزی است.» و هم‌چنین می‌فرموده‌اند: «با كسی كه از شما درس می‌آموز به نرمی رفتار كنید.» در یكی از آراء تربیتی «ابن‌خلدون» نیز به محبت اشاره شده است آن‌جا كه می‌گوید: «محبت كردن به كودكان نه سخت‌گیری، زیرا سخت‌گیری علاقه‌ی كودك به یادگیری را كاهش می‌دهد و ممكن است او را دروغ‌گو و متملّق بار آورد. به خصوص، زمانی كه در توانش نیست عاجز بماند و بخواهد از عقوبت و كیفر رهایی یابد.» مهرورزی به دانش‌آموزان و اجتناب از آزار رساندن به ایشان، یكی از مهم‌ترین وظایف آموزگار است. نقش محبت در یادگیری دانش‌آموزان «یادگیری همان قدر كه یك امر هوشی و ذهنی است، یك امر عاطفی می‌باشد. »عواطف دانش‌آموز در تمامی فعالیت‌های او در محیط مدرسه مؤثر است. هر زمان كه برنامه مدرسه اعم از نوع برنامه و مواد آموزشی، روابط محصل و معلم و نیز روابط انسانی محیط مدرسه برای او مناسب باشد، او نیز از فعالیت‌های خویش لذّت خواهد برد و با خوش‌بینی برای ادامه آنها خواهد كوشید. بخش اعظم كار معلمی، مهر و محبت است. معلم باید محبت داشته باشد. محبت بدان معناست كه قلبش، دانش‌آموز خود را همچون فرزند، بی‌‌توقع و انتظار دوست می‌دارد و دلسوزی، مهر و عطوفت در وجود او موج می‌زند. محبت آموزگار به شاگرد خویش می‌تواند به صورت پذیرش، نوازش، نرمی در گفتار، برقراری فضای امن، حمایت، تعریف و تحسین، تشویق، عفو و اغماض، عذرپذیری و ; آشكار شود. این محبت باید به گونه‌ای باشد كه متعلم این رابطه حسنه محبت‌آمیز را احساس نماید ولی به معلم خویش وابستگی پیدا نكند. محبت درست معلم به متعلم باعث می‌شود: الف ـ ترس و اضطراب، بی‌حوصلگی، پرخاشگری، سهل‌انگاری در انجام وظیفه و اموری از این قبیل در متعلم ایجاد نشود و یا اگر داشته به صورت قابل ملاحظه‌ای كاهش یابد و یا حتی از بین برود. ب ـ متعلم جدی‌تر درس می‌خواند و حركت و جنب و جوش آن افزایش می‌یابد و از سوال كردن و دنبال نمودن بحث برای یادگیری استنكاف نمی‌كند. ج ـ متعلم به معلم خویش اعتماد می‌كند و مشكلاتش را با او در میان می‌گذارد و راهنمایی‌های او را مورد توجّه قرار می‌دهد و این امر به حل مشكلاتش می‌انجامد. د ـمتعلم به لزوم برقراری رابطه عاطفی با دیگران پی می‌برد و راه صحیح چگونه محبت كردن را نیز، عملاً یاد می‌گیرد و بدین وسیله «جامعه‌پذیری» در او تقویت می‌شود و حتی معلم را به عنوان اسوه‌ی خویش می‌پذیرد و از رفتارهای او سرمشق می‌گیرد و چگونه صحیح زیستن را می‌آموزد و شایستگی‌های اخلاقی، معنوی، اجتماعی و ; او را بكار می‌بندد. راپینز می‌گوید: «رمز زندگی، بخشش است. سخاوت، زندگی انسان را معنادار می‌كند. كلید موفقیت در هر نوع رابطه متقابل این است كه در ایجاد ارتباط پیشقدم شوید و از خودمایه بگذارید و سپس به محبت بخشیدن ادامه دهید. » اگر می‌خواهید دانش‌آموزان شما را بپذیرند، رابطه‌ی حسنه‌ای با آن‌ها برقرار سازید و محبّت خود را نثارشان كنید. وقتی به دانش‌آموز همچون یك فرزند علاقه‌مند باشیم، از خطاهای او دلگیر نمی‌شویم و از خدمت به او نیز در حد توانایی فروگذار نمی‌كنیم. زمانی كه به او می‌رسیم، از یاد می‌بریم كه در خارج از كلاس چه گرفتاریها، مشكلات و ناراحتیهایی ما را رنج می‌دهد و تنها آن فرزند مطرح می‌شود. هنگام ورود به كلاس هرچه در بیرون ذهن و دل را مشغول داشته است كنار زده شده، ترك می‌گردد. این محبت مشكل‌ترین كارهای معلمی را سهل می‌كند و خستگی‌های این كار را لذّت‌بخش و شیرین می‌نماید. «بچّه‌ها از كسانی كه آن‌ها را دوست ندارند چیزی نمی‌آموزند.» عنوان كتابی است كه در سال 1977 دیوید آپسی و فلورا ربیوك نوشتند. ****مسلم است كه چگونگی كیفیت رابطه معلم ـ شاگرد تا حد زیادی روی یادگیری او تأثیر می‌گذارد. به عنوان شاگرد وقتی معلمان خود را دوست می‌داشتیم یا به آن‌ها عشق می‌ورزیم، در خواندن درس‌هایشان سعی و تلاش بیش‌تری می‌گردیم. ما نه تنها بیش‌تر یاد می‌گرفتیم بلكه در كلاسی كه معلمش را دوست داشتیم، بهتر فعالیت می‌كردیم، بچّه‌ها برای معلمانی كه آن‌ها را دوست دارند، كم‌تر دردسر و مزاحمت ایجاد می‌كنند و كم‌تر برخورد نادرست با آن‌ها دارند. معلمان باید علاقه و محبت خود را، هم به صورت كلامی و هم از طریق ابزارهای غیركلامی چون: توجّه تمام و كمال به دانش‌آموزان، حفظ و تداوم ارتباط چشمی با آنان، لبخند زدن و ایما و اشاره نشان دهند. ما اغلب فراموش می‌كنیم كه اكثر دانش‌آموزان برای معلمانی كه به آن‌ها محبت می‌كنند و معلمانی كه آنها را مورد احترام قرار می‌دهند، هر كاری را انجام می‌دهند. در بیش‌تر موارد، دانش‌آموزان حاضرند، هر كاری بكنند تا تأیید چنین معلمانی را به دست آورند. به قول شاعر گرانقدر نظیری نیشابوری: درس معلّم اربود زمزه محبتی جمله به مكتب آورد طفل گریز پاراآشكار است كه معلمان باید در ابراز علاقه و محبت خویش نسبت به دانش‌آموزان صادق باشند وگرنه، احترام آنان نزد دانش‌آموزانی كه ریاكاری و دورنگی می‌بینند، رو به افول می‌گذارد. ادامه خواندن مقاله ‌مهرورزي

نوشته مقاله ‌مهرورزي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.