nx دارای 29 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
فیزیولوژی متابولیسم
تمرینات استقامت معمولاً توانائیهای ماهیچه ای شما را برای متابولیم چربی افزایش می‌دهد ولی مقداری چربی زمانی كه می خواهد تبدیل به انرژی مورد نیاز شما شود تجزیه نشده باقی می ماند. وقتی در یك دور Km10 می دوید، چهار برابر تلاش ممكن خود را در برابر یك مسابقه km40 دوچرخه سواری انجام می دهد و یا مثل زمانی كه شنای 2000 انجام می دهید، مثلاً مقداری چربی مصرف شده اندكی بیش از انرژی مورد نیاز شماست. تمایل چربی برای تجزیه و متابولیسم شدن در طول تمرین در برخی موارد و عدم تمایل آن به تجزیه و
تبدیل شدن به انرژی مورد توجه بسیاری قرار می گیرد. خصوصاً آنهاییكه می خواهند چربی اضافه را از دست بدهند و به موقعیت بدنی مناسبی برسند. این افراد معتقدند كه اگر شدت تمریناتی را كه باعث سوخت و ساز چربیها می شود (به بالاترین مقدار)را بیابند می تواند با انجام منظم آنها به وضعیت بدنی مناسب خود برسند. اخیراً محققین آزمایشگاه ساختمان بشری دانشگاه بیرمنگان به بررسی شدت تمریناتی كه باعث سوخت و ساز حداكثری چربیها می شوند در 18 دوچرخه سوار مرد استقامت با سابقه 3 ساله تمرینی، پرداختند. میانگین سنی این افراد 28 سال بود و حداكثر آنها هم 4/58 بود. تمام افراد تحت آزمایش خستگی بر روی یك كار سنج یا نیروسنج گردان كه در 95 وات شروع شده و هر 5 دقیقه 35 وات افزایش كار می یابد قرار گرفتند.
وقتی نرخ تغییرات تنفسی (R ) به عدد یك می رسد، مقدار كار به 35 وات در هر دقیقه افزایش می یابد، تا فرد به فرسودگی و خستگی برسد. مقدار R به طور ساده یعنی مقدار دی اكسید كربن آزاد شده توسط بدن نسبت به حجم اكسیژن مصرفی ( ) و از آن می توان برای ارزیابی و تخمین میزان درجه ای كه در آن چربیها و كربوهیدراتها به سوخت تبدیل می شوند، استفاده كرد. R به عنوان یك شاخص برای تجزیه چربیها و كربوهیدراتها عمل می كند. اكسیداسیون چربی نیاز به اكسیژن بیشتری نسبت به اكسیداسیون كربوهیدراتها دارد. حاصل
تقسیم ما می تواند عدد بزرگی باشد اگر چربی سوخت اصلی ما باشد. به همین ترتیب، اگر سوخت اصلی كربو هیدرات باشد این عدد متعادل تر است در حالیكه R بزرگتر می شود، زیرا اكسیژن كمتری لازم است. در واقع وقتی فیزیولوژیستها مقدار R را اندازه گیری می كنند و به مقدار 7/0 می رسند، تخمین می زنند كه 100 درصد انرژی مورد نیاز تمرین از چربی
تأمین شده است. وقتی R به عدد یك می رسد، كربوهیدراتها سوخت اصلی هستند و زمانی كه R به 85/0 می رسد متابولیسم و سوخت و ساز متعادلاً بین كربوهیدرات و چربی تقسیم شده است. برای هر ورزشكار در تحقیق بیرمنگام، داده ها و اطلاعات جمع آوری شده برای تشریح و ساخت منحنی میزان اكسیداسیون چربی نسبت به شدت تمرین مورد استفاده قرار می گیرد. این منحنی برای تعیین دو متغیر كلیدی برای هر مورد استفاده می شود:
1)fatmax- شدت تمرینی كه در آن بیشترین مقدار اكسیداسیون چربی رخ می دهد2)ناحیه fatmax- محدوده شدت تمرین كه در آن مقدار اكسداسیون در 10 درصدی fatmax باقی می ماند وقتی شدت تمرینات تا 40 درصد حداكثری افزایش می‌یابد، مقدار اكسیداسیون چربی هم افزایش می یابد و به حداكثر 6/0 گرم در دقیقه در شدت میانگین 64 درصدی می رسد. در این شدت سوخت چربی مقدار سوخت بسیار بالاست. برخی در همان 42 درصد حداكثری به سوخت چربی حداكثر (Fatmax) می رسند ولی برخی تا 84 درصدی حداكثری هم به این نقطه نمی رسند. در این نقطه ضربان قلب به 74 درصد حداكثر
خود می رسد ولی در اینجا هم تغییری بین 54 درصد تا 92 درصد را شاهد هستیم. ناحیه سوخت حداكثر چربی بین 55 تا 72 درصد حداكثری یا بین 68 تا 79 درصد ضربان قلب حداكثر قرار دارد. چنانكه در بالا نشان داده شد، وقتی ورزشكار بالاتر از منطقه سوخت چربی حداكثری می رسد، میزان سوخت و ساز چربی كاهش می یابد و افت می كند. در واقع سوخت و ساز چربی در بالاتر از 89 درصد حداكثری به صفر می رسد. البته بازهم تفاوت زیادی بین افراد وجود دارد. در برخی ورزشكاران وقتی به 71 درصد حداكثری می رسند سوخت چربی صفر می شود و در برخی دیگر سوخت و ساز چربی تا 99 درصد این مقدار هم ادامه می یابد. در فعالیتهای آهسته چربی آزاد می شود. چنانكه در این تحقیق دیدیم، چربی انرژی خود را در
طول فعالیتهای آرام هم از دست داده آزاد می كند. در حقیقت، تحقیقات دیگر نشان داده است كه وقتی شما دوچرخه سواری، شنا، دویدن و … را با شدت متوسط و تنها 50 درصد حداكثری آن انجام می دهید. چربیها نیمی از كالری مورد نیاز شما را تأمین می كند دور یك ساعت اول، سوخت چربی پس از 2 ساعت ممكن است به مقدار 70 درصد انرژی مورد نیاز شما هم برسد و در سه ساعت حتی تا 80 درصد این انرژی را هم تأمین می كند. چنانكه چربی در فعالیتها و تمرینات با شدت بالا می سوزد، می تواند در فعالیتهای خفیفتر مثل
تمرینات نرمشی، آئروبیك، تمرینات شخصی و … هم مورد سوخت و ساز قرار گیرد. معمولاً محدوده بین 50 تا 65 درصد حداكثری را به نام «ناحیه چربی سوری» (FBI) می شناسند. چنانكه می بینیم FBI بسیار شبیه ناحیه سوخت حداكثری بیرمنگام است، FBZ و تمرینات واقع در این منطقه واقعاً سبك هستند: 50 تا 65 درصد حداكثر تنها 65 تا 70 درصد میزان ضربان قلب حداكثری است، مقدار كه هر انسان در حال قدم زدن معمولی به آن می‌رسد برای یك ورزشكار با حداكثر ضربان قلب 200، این مقدار حدود 130-152 می باشد كه بسیار مقدار پایینی محسوب می شود. افرادی كه در اندام مناسب نیستند لازم است بدانند كه احتیاج به تمرینات سخت نیست تا آنها چربی خود را آب كنند، حتی آنها با حركات ساده هم
می توانند به اندام متناسب برسند. اما مقدار كالری و چربی كه باید برای تناسب اندام آزاد شود، بسیار بیش از مقداری است كه در FBZ می‌سوزد. سوخت اضافه كالریها كه به علت فعالیتهای شدید انجام می گیرد می تواند باعث كسری انرژی در بدن شود. وقتی كالریهای تولیدی برای تهیه كالری مورد نیاز بدن ناكافی باشد بدن شروع به «هضم خودش» می كند و این كار را با جستن در انرژیهای ذخیره شده انجام می دهد. این یك نمونه از چگونگی فرایند FBZ می باشد: فرض كنید شما در حال به پایان رساندن 30 دقیقه تمرین دوچرخه سواری
هستید ولی مطمئن نیستند كه در FBZ قرار دارید یا نه- در 50 درصد حداكثر- و یا در 75 درصد حداكثر هستید. این شدت تمرین حتماً بالاتر از FBZ می باشد. ولی هنوز برای شما آسان می نماید، چه تمرینی بهترین راه برای شكست و تجزیه چربی ناخواسته بدن می باشد؟ اگر شما به 50 درصد حداكثر برسید به طور میانگین 50 درصد انرژی مورد نیاز شما را چربی تأمین می كند، در سوی دیگر اگر شما به 75 درصد حداكثر می رسید چربی تنها 33 درصد كالری مورد نیاز شما را تأمین می كند، پس تمرین آرام تر باعث تجزیه بهتر چربی می شود.
مصرف كل كالری كلید اصلی است. در اینجا تنها یك مشكل وجود دارد. «تمرین ساده تر بهتر به نظر می رسد اگر شما مقدار كلی كالری مصرفی در طول تمرین را در نظر نگیرید.» این نكته را جك ویلمور، فیزیولوژیست از دانشگاه تگزاس بیان می كند. از تحقیقات فیزیولوژیست معروف «دیوكاستل» ویلمر دریافت كه تمرین فردی سبك در حد 50 درصد حدود 220 كالری را در 30 دقیقه مصرف می كند ولی وقتی مقدار به 75 درصد برسد این مصرف انرژی به 330 كالری می رسد. البته 50 درصد 220 كالری و 33 درصد 330 كالری عدد 110 را به ما نشان می دهد. به بیان دیگر فعالیتهای FBZ، و غیر FBZ دقیقاً مقادیر یكسانی چربی را سوخت و ساز می كنند در حالیكه در فعالیتهای شدید، حالت غیر FBZ شانس تولید یك انرژی لازم را
برای یك روز را افزایش می دهد و بدن را مجبور به استفاده از ذخایر چربی برای متابولیسم روزمره می‌كنند. اگر چربی تمام انرژی مورد نیاز شما را تأمین كند شما نیاز به سوزاندن كربوهیدراتها ندارید و ماهیچه های پای شما پر از گلیكوژن می ماند، هر باریكه غذا می‌خورید كربوهیدرات از غذای شما به داخل جریان خون شما می شود و خون آنها را به ماهیچه ها منتقل می كند و سلولهای ماهیچه ای شما به علت پر بودن ذخیره آنها را نمی پذیرند. و كربوهیدرات اضافی دوباره تبدیل به چربی می شود. وقتی شدت تمرین FBZ كم باشد، سوخت كالری در دقیقه مقدار اندكی است. و میزان سوخت كالری در یك چرخه FBZ معلوم و ثابت است. و در واقع ورزشكاری كه یك ساعت با شدت 75 درصد تمرین می كند می تواند یك تمرین 2 ساعته را با شدت 50 درصد به پایان برساند و در واقع كالری بیشتری (880 نسبت به 660) می‌سوزاند و این برای كسانی كه می خواهند وقت بیشتری صرف كنند بهتر است.
البته ایراد این منطق آن است كه فردی كه نمی تواند یك ساعت با شدت 75 درصد فعالیت كند، می تواند به سادگی این شدت را به 50 درصد (یا حتی 60 درصد) كاهش دهد ولی بیشتر ادامه دهد. تنها 30 دقیقه بیشتر فعالیت در این شدت می تواند به مقدار یك فعالیت 90 دقیقه ای و یا 120 دقیقه در حالت FBZ كالری بسوزاند. به علاوه اغلب كسانی كه تمرین می كنند تحت فشار زمانی و كمبود وقت قرار دارند و نمی توانند زمان زیادی را صرف تمرینات كم شدت بكنند، وقتی زمان تمرین محدود است دلیلی برای كاهش سرعت تمرینات وجود ندارد مگر اینكه بدن كم بیاورد. مؤثرترین راه برای كاهش چربی بدن سوزاندن آرام كالری به مقداری بیشتر از مقدار تأمین شدن می باشد و همچنین ادامه این چرخه منفی در یك دوره
زمانی. یك تغییر اندك در برنامه تمرینی- با كامل كردن حجم تمرین خود با شدت بیشتر و یا افزودن چند مایل یا دقیقه پیاده روی معمولی- می تواند باعث رسیدن به هدف باشد. درباره ورزشكارانی كه به سختی چربی های اضافه خود را می سوزانند و در واقع برای رسیدن به كالری مورد نیاز با سوزاندن بافتهای چربی مشكل دارند چه باید كرد؟ این هم یك امكان است- تضمینی وجود ندارد كه یك سوخت و ساز كننده ضعیف چربی هم بتواند با تمرینات مؤثر چربی های خود را بسوزاند. با استفاده از شیوه های آزمایشی بیرمنگان هم نمی توان به
دقت میزات شدت تمرین را برای كسی كه می خواهد حداكثر مقدار سوخت چربی را داشته باشد تجویز كرد. چنانكه دیدیم، برخی ورزشكاران در 84 درصد به مرحله سوخت حداكثری می رسند در حالی كه دیگران در 42 درصد هم به این مرحله می رسند. تمرینات طولانی كه بیش از 90 دقیقه طول می كشد، هم توانایی سوزاندن چربی در ورزشكاران را نشان می دهد. برخی ورزشكاران استقامت مثل دوندگان ما را تن عقیده دارند كه سوخت و ساز چربی اصلی ترین منبع انرژی در طول مسابقات می باشد، حتی اگر تنها آب و نوشیدنیهای ورزشی بنوشند. البته این ورزشكاران تا چند ساعت قبل از مسابقه غذاهای شامل كربوهیدرات مصرف می كنند. این هضم و بلع كربوهیدراتی باعث كاهش فاحشی در میزان
اكسیداسیون چربیها در طول تمرین می شود. این ورزشكاران بهتر است كه در طول تمرین از نوشیدن نوشیدنیهای ورزشی منصرف شوند زیرا باعث قطع اكسیداسیون چربیها می شود. یك مورد دیگر هم هست كه توجه بیشتری به تمرین FBZ جلب می كند: سوخت حداكثری چربی نه تنها به ورود و جذب كربوهیدرات اولیه بلكه به وضع تمرین هم بستگی دارد. در یك تحقیق افرادی كه خوب تمرین كرده بودند در 40 درصدی به نقطه سوحت حداكثر چربی نه تنها به ورود و جذب كربوهیدرات اولیه بلكه به وضع تمرین هم بستگی دارد. در یك تحقیق افرادی كه خوب تمرین كرده بودند در 40 درصدی به نقطه سوخت حداكثری چربی نه تنها به ورود و جذب كربوهیدرات اولیه بلكه به وضع تمرین بلكه به وضع تمرین هم بستگی دارد. در
یك تحقیق افرادی كه خوب تمرین كرده بودند در 40 درصدی به نقطه سوخت حداكثری چربی رسیدند، در حالیكه افراد بدون تمرین در 59 درصدی به این نقطه رسیدند. البته این مشكلی برای ورزشكارانی كه می خواهند چربی از دست دهند نیست. چنانكه گفتیم تمرینات و جلسات FBZ می تواند فرد را به نقطه سوخت چربی برساند كه مقدار آن كمتر از زمانی است كه شدت تمرین زیاد است و تمرینات FBZ كالری كمتری می‌سوزاند. برای از دست دادن چربی بدن، نیازی نیست كه یك متخصص سوخت و ساز چربی باشید، تنها كالری را در یك راه مناسب و مستدل مصرف كنید.
فیزیولوژی گام زدن در ورزشكاران استقامت اغلب ورزشكاران استقامت با «تقسیم دوگانه منفی» دور مسابقه خود به بهترین زمان دست می یابند حركت سریعتر در نیمه دوم مسابقات نسبت به نیمه اول آن) برای دونده ها این مورد از یك مایل تا دوی ماراتن صدق می كند و استراتژی زمانی هم حدود 5/49-5/50 تا 49-51 می باشد كه بدین معنی است كه بخش اول مسابقه حدود 5/50 تا 51 درصد زمان كلی و بخش دوم 49 تا 5/49 درصد را به خود اختصاص می دهند. پس چرا كنیائی ها سریعتر این مسابقه ها را انجام می دهند؟ اگرچه شیوه های مسابقه در دوندگان كنیائی مختلف متفاوت است ولی مشهورترین آنها استارت خود را آنقدر سریع می زنند كه دیگران را به ماندن در كنار خود به مبارزه می طلبد. این به طور خاص در مورد برخی صدق می‌كند. اگر شما یك دونده غیر كنایی هستید و می خواهید جزء. جزء 10 نفر اول باشید باید نزدیك به گروه پیشرو در حركت باشید و در واقع از قانون «تقسیم
دوگانه منفی» دور بمانید. من خاطرات زیادی از مسابقات بزرگ دارم ولی برجسته ترین آنها در 1991 در بلژیك بود. در اولین مسابقه روز، دو دونده كنیایی زن به سرعت از خط آغاز جدا شوند و دیگران با با فاصله زیادی از خود جا نهادند. بعد از 400 متر یك فاصله 50 متری بین آنها و نزدیك ترین تعقیب كننده باقی ماند. تخمین محتاطانه من از زمان 400 متر اولیه آنها 63 تا 65 ثانیه می باشد. بعد از 800 متر، فاصله بین آنها و دیگران به 100 متر رسید كه این فاصله در اغلب مسیر مسابقه باقی ماند و بالاخره یا فاصله 21 ثانیه نسبت به نفر دوم و 29 ثانیه نسبت به سومین نفر یكی از آنها از خط گذشت. هر دو كنیایی قانون دویدن را كنار زده و با قنون «تقسیم مثبت» مسابقه دادند. یعنی قسمت اول آنها بسیار سریعتر از قسمت
دوم بود. نفر سوم كه محتاطانه و علمی و طبق عادت علمی دویده بود نتوانست برنده شود. ولی چرا آنها اینگونه عمل كردند؟ شروع سریع كنیایی ها اصل طلائی «تقسیم دوگانه منفی» اخذ شد را كرد، پس ما باید بپرسیم چه رخ داده است. آیا این قانون به اندازه ای كه گفته می شود بزرگ و كامل نیست و یا كنیایی ها كاری می كنند كه به آنها اجازه می دهد قوانین ثابت فیزیولوژی تمرینات را نادیده بگیرند. برای پاسخ یك نقطه آغاز خوب لازم است، ابتدا دانشمندان تمرینات دوست دارند بیان كنند كه شروع سریعتر، یا تقسیم مثبت باعث
زمانهای كم بهینه می شوند زیرا خستگی استارت سریع اثر شدیدی بر قسمت دوم مسابقه می گذارد. در سوی دیگر شیوه تقسیم منفی باعث شادابی دوم مسابقه شده و اثرات خستگی در خط پایان را بسیار ناچیز می كند، ورزشكاری كه بداند خط پایان نزدیك است سعی بیشتریدر رسیدن به آن می كند. در كل آلریك ورزشكار اتقامت با تقسیم منفی- بیش از مثبت- مسابقه را به دو بخش تقسیم كند، زمان كلی در مقایسه با زمان مرده و خستگی بسیار كم است- معمولاً آخرین تا مسیر(با تقسیم منفی) به جای آخرین تا مسیر (با تقسیم مثبت) بنابراین وقتی كسی تقسیم دوگانه مثبت انجام دهد، اثر كاهشی كمتری دارد. در واقع شروع هوشیارانه با زمان از دست رفته اش با گامهای بلند باعث پایان قویتر مسابقه می شود. در حقیقت شروع سریع با زمان ذخیره شده اش با خستگی و سستی در طول مسابقه خنثی می‌شود. كه باعث نوسان در طول مسابقه می شود.
ادامه خواندن تحقيق در مورد فيزيولوژي متابوليسم
نوشته تحقيق در مورد فيزيولوژي متابوليسم اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.