nx دارای 14 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
تایباد شهر مقبره ها
مقدمه :نام تایباد را زیاد شنیده اید. از صداوسیما به عنوان یك منطقه محروم یا محل عبور و گذشتن از مرز. تایباد مكانى كوچك و بى سروصدا در خراسان است. شهرستانى جلگه اى و كوهستانى با آب و هوایى بیابانى و نیمه بیابانى. مى گویند وجه تسمیه تایباد را به مفاهیم پاكان و نیكان و مردان نیكو پشت داده اند. اما اگر گذرتان به تایباد افتاد اگر میان جاده
تابلویى سبز رنگ به شما نوید نزدیك شدن به این شهرستان را خبر داد بدون گشت و گذار از آن رد نشوید. آرامگاه مولانا زین الدین ابوبكر تایبادى در این دیار در سكوت آرمیده است.زین الدین ابوبكر یكى از صوفیان برجسته قرن هشتم هجرى است كه در سال 791 ه.ق وفات یافته است. مقبره مولانا زین الدین ابوبكر، در ابتداى جاده تایباد به خواب واقع شده است. بر اطراف مرقد، معجرى كشیده شده است و دو لوح سنگى خاكسترى رنگ، یكى بر روى قبر و دیگرى در بالاى سر آن به صورت افراشته قرار داده شده اند. معجر خاكسترى در سال
1030 ه.ق توسط شخصى به نام «خواجه درویش» تقدیم مزار شده است.در برابر این مزار بناى مجللى وجود دارد كه در سال 848 ه.ق توسط پیر احمد خوافى _ وزیر شاهرخ، پسر تیمور _ براى مسجد و نمازخانه بنا شده است. در شرق مقبره مولانا، در میان قبرستانى بنایى قرار دارد كه به مقبره شیخ زین الدین على _ پدر شیخ زین الدین ابوبكر- منسوب است. اهمیت این بنا به كتیبه هاى زیباى سردر، كاشى كارى معرق و حواشى آن مربوط است. كتیبه منظومى به خط نستعلیق روى سنگ نقر شده و در بالاى سر قبر قرار داده شده است. این كتیبه حاكى از این است كه معجر مشبكى از سنگ رخام در سال 1030 ه.ق از طرف خواجه درویش نامى براى قبر شیخ زین الدین على ساخته شده است. این معجر هم اینك در خارج مسجد و جلو ایوان نصب شده است. این بنا در زمره آثار تاریخى تایباد به ثبت رسیده است.
تایباد
تایباد در گذشته بنام باخرز شهرت داشته که از نواحی قدیمی ایران بوده است . حمدالله مستوفی در نزهه القلوب نوشته : ( باخرز ولایتی است از اقلیم چهارم و ولایتی بسیار دارد و معتبر است و در مجموع مواضع ، باغات انگور و میوه فراوان باشد ) باخرز از حدود هزاره سوم پیش از میلاد در نقاطی محدود مسکون گردیده (دو تپه ملاحسن و بزه خور) در دوران تاریخی جمعیت زیادی را به خود جلب کرده است . تپه های مربوط به آن دوران مانند حصار سرخ – اسکندر آباد – تپه های دشت پلبند – تپه شاه عباس – تپه حوض و شرشره از جمله آنان می باشد . اما دوران طلایی شکوفایی باخرز از قرن چهارم تا هفتم هجری بوده ایت که تپه های تاریخی مالین – فیض آباد – ارزنه جوزقان و چند منطقه دیگر با وسعت زیاد سفالها اشیا متنوع و متعدد بهترین گواه ب این امر است از دوران صفویه به بعد بجز قلاع خشت و گلی آثار برجسته دیگری در منطقه نداریم.
فرهنگ نامه ها و کتب قدیمی در مورد وجه تسمیه باخرز اشاراتی نموده اند از جمله لغت نامه دهخدا می نویسد باخرز ناحیه ای است دارای قریه های بزرک که بین نیشابور و هرات واقع است و اصل آن به زبان پهلوی باد هرزه می باشد نام تایباد که شهرت و قدمت آن کمتر از باخرز می باشد در سال 1359 به شهرستان تبدیل شد و نام آن در برخی کتب قدیمی و همچنین در باور عام با اسامی تایاباد ، طایاباد ، طیبات ، تائب آباد ، تای باد ، ته باد آورده شده است ولی مستند ترین نام همان تایباد می باشد که در گویش محلی به نیمی از شبانه روز (12 ساعت) گفته می شود و بدین صورت تایباد یعنی محلی که در آن نیمی از شبانه روز باد می وزد .
بنا های تاریخی و باستانی شهرستان
شهرستان تایباد در اعصار گذشته جایگاه تمدنهای باشكوهی بوده است، بنا بر این نشانه هایی از آثار و ابنیه مدنی و شهرنشینی در گوشه و كنار شهرستان به چشم می خورد، لذا برای اینكه مروری بر آثار تاریخی و ابنیه باستانی شهرستان داشته باشیم آنها را به چهار دسته: آثار بجای مانده از شهرهای قدیمی، تپه های باستانی و آثار معماری و آثار بجای مانده از گورستانها و مزارات تقسیم مینماییم.
شهر تایباد نیز یكی از شهرهای قدیمی در شهرستان محسوب می شود. شهر اولیه تایباد در اطراف مزار مولانا قرار داشته است. آبادی شهر تایباد به قرون سوم و چهارم هجری می رسد، زیرا كه گروهی معتقدند بر اثر حمله مغول این شهر یا قصبه ویران شده است. آبادی شهر تایباد مجددا توسط خود سربازان مغول صورت گرفته و گروهی در این شهر ساكن می شوند و محله ای كه اینها ساكن شدند هنوز هم به مغول آباد مشهور است.در سالهای 640 ق بر اثر بیماری طاعون جمعیت ساكن به نواحی اطراف پراكنده میشوند و شهر در اثر حوادث طبیعی تخریب میشود. بعدها شهر آباد می شود و به عنوان مركز حكام محلی شهرستان محسوب می شده است، زیرا در زمان حمله تیمور جزء شهرهای بزرگ منطقه بوده و حاكمان و امرای محل بر آن حكومت میكردند. پس از حمله تیمور و ملاقات وی با مولانا زین الدین ابوبكر تایبادی این شهر به مرور رونق می گیرد و در طی تاریخ گذشته تا امروز حوادث زیادی را دیده است.
اوضاع طبیعی شهرستان تایباد
شهرستان تایباد بین 60 درجه و 5 دقیقه تا 61 درجه و 5 دقیقه طول شرقی در نیمكره شرقی و بین 34 درجه و 30 دقیقه تا 35 درجه و 18 دقیقه عرض شمالی در نیمكره شمالی واقع شده است . این شهرستان در شمال شرقی استان خراسان واقع شده و در شمال با شهرستان تربت جام حدود 110 كیلومتر مرز مشترك دارد، در شمال غربی با شهرستان تربت حیدریه 60 كیلومتر در جنوب و جنوب غربی با شهرستان خواف حدود 70 كیلومتر و در مرز شرقی در مجاورت كشور افغانستان قرار داشته و حدود 75 كیلومتر مرز مشترك دارد . این شهر در فاصله 220 كیلومتری جنوب شرقی مشهد قرار دارد و با افغانستان 20 كیلومتر فاصله دارد. مساحت شهرستان تایباد در حدود 5084 كیلومتر مربع است و پس از شهرستانهای شیروان و درگز كوچكترین شهرستان استان خراسان است كه 63/1 درصد سطح كل استان را به خود اختصاص داده است.
وضع زمین، پستی و بلندیسرزمین تایباد در دره های بین كوههای سیجه در شمال وكوههای ارزنه در جنوب واقع شده كه تا كوه سیجه 3 كیلومتر و تا كوههای ارزنه 12 كیلنمتر است . این دره جزء حوزه آب ریز هریرود است و یكی از شعبات هریرود بنام « راوس» یا« رود باخرز» در این دره جاری می باشد و از قسمت شمال شرقی تایبادگذشته، به هریرود می ریزد.
سرزمین وسیعی كه بخش مركزی تایباد را تشكیل می دهد از نظر پستی و بلندی می توان به دو بخش كوهستانی و جلگه ای تقسیم نمود. قسمت كوهستانی شامل كوهستان جوان تایباد و پایكوههای آن می باشد.. این كوهستان در فسمت جنوب غربی شروع و تمام جنوب را چون دیواری تمام كرده و در قسمت شرقی به كوههای كم ارتفاع مرزی متصل می
گردد . دره های آن اكثرا سر سبزند و تا ارتفاع كم از درختان میوه كه روستائیان نشاء كرده اند پوشیده است و در سراسر كوهستان قسمت سنگلاخی عریان كمتر دیده می شود . از دره های معروف قسمت تایباد دره ارزنه و دره خور قابل ذكراست.
قسمت جلگه ای یا بخش هموار تایباد از نظر وسعت به مراتب بیشتر از قسمت كوهستانی است و در قسمت شرقی شهرستان واقع است.
مشاهیر و فرزانگانمولانا شیخ زین الدین ابوبكر تایبادیمولانا شیخ زین الدین ابوبكر تایبادی والی ملك ولایت و هادی راه هدایت از مشایخ صوفیه و از اجله عرفای قرن نهم هجری است. منابع موجود از زمان تولد و دوران كودكی او خبری بدست نمی دهد. وی از شاگردان مولانا نظام الدین هروی بوده است. و از شیخ الاسلام احمد النمامقی الجامی تربیت روحانی یافته است. آورده اند ((مولانا زین الدین ابوبكر )) به مدت هفت سال با پای برهنه از تایباد به جام میآمد و بر مزار شیخ احمد به تلاوت قرآن می پرداخت به طوریكه در روایت ها آمده هزار ختم قرآن به این طریق كرده است. پس از آن به زیارت
حرم مطهر رضوی در مشهد نایل گشت و در انجا خلعتها و نوازشها یافت. بعدها عزیمت طواف مزارات توس آغاز كرد و با ریاضات شاعقه به مقامات عالیه ارباب طریقت و حقیقت رسید. مولانا در دوران زندگانی خود ملاقاتهایی با امیر گورگان بهالدین نقشبند در تایباد و در راه سفر حج با حافظ در شیراز داشته است. وی سر انجام در ظهر روز پنجشنبه آخر محرم الحرام سال 791ه.ق (سال وفات حافظ شیرازی) به دیار باقی شتافت.
سیف الدین ابوالمعالی سعیدبن مطهرباخرزی مشهوربه ((شیخ العالم
وی به سال586هجری قمری درولایت باخرز چشم به جهان گشود. پس از سپری شدن چند سالی از عمرش به تحصیل فقه و حدیث نزد مشاهیر آن عصر پرداخت سپس عازم خوارزم گردید تا از وجود شخصیتی عرفانی بنام ((شیخ نجم الدین كبری)) كسب فیض نماید. چند سال بعد به امر راهبر خویش به بخارا رفت و در آنجا به ارشاد مردم مشغول گشت. دوران زندگی شیخ العالم مقارن باحكمرانی ((منكوقاآن)) و ((هلاكوخان)) مغول بود. سرانجام روح این عالم بزرگ در سال 659 ه.ق به سوی ملكوت پرواز نمود و پیكر پاكش در فتح آباد بخارا به خاك سپرده شد. بقعه ای كه بر مزار وی برپا است از بناهای امیر تیمور می باشد كه به سال 778 ه.ق بنیان شده است.
ابوالمفاخر یحیی باخرزی
متون كهن بر جای مانده از دوران اسلامی از زمان تولد و دوران زندگانی این دانشمند بزرگ اطلاعاتی بدست نمی دهد. وی نوه شیخ سیف الدین باخرزی و از علمای مشهور عصر خویش بود كه به سال 736 ه.ق در بخارا وفات یافت. از تالیفات مهم یحیی باخرزی باید به ((اوراد الاحباب)) اشاره كرد.
ابولقاسم علی ابن حسن ابن ابی الطیب باخرزی
وی از مورخین, ادبا, شاعران و نویسندگان بنام بود كه بعدها به وزارت دربار سلجوقیان رسید. كتابی از او در شرح ادیان عصر خویش بنام ((دمیه القصر و عصره اهل العمر)) و همچنین دیوانی بر جای مانده است.
ادامه خواندن مقاله تايباد شهر مقبره ها
نوشته مقاله تايباد شهر مقبره ها اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.