nx دارای 27 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
حقوق فرهنگی
عضو كمیسیون فرهنگی مجلس در گفتگو با قدس: حقوق فرهنگی شهروندان مغفول مانده است درحوالی امروز،تكتم بهاردوست:چندی پیش، طرح بررسی حقوق فرهنگی شهروندان در دستور كار كمیسیون فرهنگی مجلس قرار گرفت. اما حقوق فرهنگی چیست و كدام بخش از حقوق شهروندی را شامل می شود؟ دو عضو كمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، در گفت و گو با خبرنگار”قدس” به این سؤال پاسخ می دهند.
كوتاهی در حقوق فرهنگی شهروندانفاطمه آلیا، نماینده مردم تهران در مجلس، در تشریح طرح بررسی حقوق فرهنگی شهروندان گفت:كلیه كسانی را كه در یك كشور زندگی می كنند”شهروند” آن كشور می دانیم. شهروندان حقوق متفاوتی دارند. از حقوق سیاسی گرفته تا حقوق اجتماعی و اقتصادی و مجموع اینها حقوق شهروندی را تشكیل می دهد. به طور مثال، حاكمیت ملزم است آرامش، امنیت، محیط زیست سالم، معیشت مناسب و ; را برای تمامی شهروندان فراهم كند. وقتی مردم رأی می دهند و خود را مكلف می دانند در انتخابات شركت كنند، از آن طرف دولت مردان موظفند به حقوق
شهروندی آحاد جامعه توجه كنند و نسبت به برآورده كردن آنها تلاش نمایند. در آن صورت، شهروندان می توانند با آسودگی زندگی كنند و زمینه های پیشرفت آنان فراهم می شود. وی در تشریح حقوق فرهنگی شهروندان گفت:در جامعه ما، از حقوق سیاسی شهروندان فراوان صحبت می شود. همچنین، از حقوق اقتصادی مانند حق مالكیت و;؛ اما حقوق فرهنگی مغفول مانده است. از جمله حقوق فرهنگی شهروندان، توجه به هویت آنهاست. ملتی كه هویت ندارد، نمی تواند ادعا كند زنده است و رشد می كند. هویت ما یك ایرانی و اسلامی است و فرهنگ ما از همین هویت ریشه گرفته است. نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، ادامه داد:حقوق
فرهنگی شهروندان ایرانی باید شناخته و شناسانده شود. بسیاری از مردم به حقوق فرهنگی خود واقف نیستند. دولتها باید به بخشهای مختلفی از حقوق شهروندان بپردازند. یك دولت به حقوق اقتصادی شهروندان پرداخته است، یك دولت به حقوق اجتماعی و یك دولت هم به حقوق سیاسی. متولیان فرهنگی باید بكوشند و مردم را از حقوق فرهنگی شان مطلع كنند. وقتی مر
دم از حقوق فرهنگی شان آگاه شدند، می كوشند به آنها دست پیدا كنند. فاطمه آلیا افزود:بخشی از میراث فرهنگی، ابنیه تاریخی است؛ بخش دیگر آن هویت فرهنگی ماست كه نمادها و شاخصهای فراوانی را شامل می شود. این هویت باید حفظ شود تا نسلهای بعد نیز این هویت را بشناسند و آن را دریافت كنند.
حقوق فرهنگی، تضمینی بر سلامت فرهنگی جامعهدر همین حال، جواد”آرین منش” نیز در گفت و گو با خبرنگار ما، در تشریح مفهوم مطرح شده در كمیسیون فرهنگی مجلس، گفت:اگر بتوانیم فرهنگ عمومی را اصلاح كنیم، بخش عمده ای از حقوق فرهنگی شهروندان برآورده خواهد شد و این البته تنها از عهده مجلس بر نمی آید و عزمی همگانی را می طلبد. وی افزود:مردم همچنان كه حق برخورداری از حیات را دارند، حق دارند در یك فضای سالم فرهنگی زندگی كنند و دولت باید تلاش كند تا این حق جامعه برآورده شود. وی با اشاره به طرح كمیسیون فرهنگی برای احقاق حقوق فرهنگی جامعه گفت:مجموعه طرحهای
كمیسیون فرهنگی در دو بخش قابل بررسی است؛ بخش اول طرحهای بازدارنده است كه به دولت و نهادهای فرهنگی و غیرفرهنگی تكلیف می شود تا سلامت فرهنگی جامعه را حفظ كنند. بخش دیگر این طرحها طرحهای ایجابی است؛ یعنی فراهم كردن زمینه هایی كه مردم بتوانند در فضای سالم فرهنگی زندگی كنند. به طور مثال، می توانم به طرح تسهیل ازدواج اشاره كنم كه از جمله طرحهایی است كه مراحل نهایی خود را طی می كند. طرحهایی نیز در حوزه دین و تعمیق
فعالیتهای فرهنگی و معرفتی است كه به زودی اجرایی خواهد شد. این طرحها در مجموع سالم سازی جامعه از نظر فرهنگی را مدنظر دارند. وی ادامه داد:حقوق فرهنگی مقوله گسترده ای است كه آداب، رسوم، سنتها، ارزشها و اعتقادها و هنجارهای حاكم بر جامعه را شامل می شود و احقاق آن فضای فرهنگی جامعه را متحول خواهد كرد.
مفاهیم: سیاست فرهنگی چیست؟
روابط فرهنگی- همشهری آنلاین – ترجمه دكتر علی صباغیان:سیاست فرهنگی چیست؟ واژه “سیاست فرهنگی” به طور عام بر ارزش ها و اصولی كه‌موجودات اجتماعی را در مسائل فرهنگی هدایت و راهنمایی می‌كند، اطلاق می‌شود. یك اظهار نظر سیاسی ممكن است به طورساده یك گزاره شخصی همچون من” قصد دارم از زبان‌خشونت‌آمیز در نوشته‌هایم بپرهیزم” باشد. اما به طور، معمول سیاست ها پیچیده‌تر هستند و حاصل جمع ارزش ها ومعیارهای تصمیم‌گیری یك سازمان می‌باشد.سیاست های فرهنگی هر چند اغلب توسط دولت ها و از پای تخته‌سیاه‌ه
ای مدارس تا درون ساختمان های مجالس قانونگذاری وقوه مجریه تعیین می‌شود اما تعداد بسیار زیادی ازموسسه‌های دیگر در بخش خصوصی همچون شركت ها و سازمان های‌اجتماعی نیز در این امر دخیل هستند . سیاست های فرهنگی‌اصول راهنما برای كسانی كه تصمیمات و اقدامات آنها برزندگی فرهنگی تاثیرگذاراست، فراهم می‌كند.
سیاست فرهنگی بعضی اوقات به صورت آشكار از طریق یك‌فرایند تعریف شده توسط یك سازمان متولی این امر تعیین‌می‌گردد . به عنوان نمونه، یك وزارت فرهنگ و یا یك سازمان‌هنری ممكن است سیاستی تصویب كند كه در بردارنده اهداف واصول عملی آن سازمان در خصوص تقویت موسسه‌های تئاتر درمناطق مختلف باشد. با این وجود، اغلب موارد سیاست فرهنگی‌به طور رسمی تعریف نمی‌شود. در عوض، آنچه در این شرایط وجود دارد آثار فرهنگی حركت اجتماعی است كه برخی
اوقات‌غیرقابل پیش‌بینی نیز می‌باشد.به عنوان نمونه، “پدیده نوسازی شهری” را در نظر بگیرید.هدف سیاست‌های نوسازی شهری حل مشكلات مربوط به تخریب زیربناها، شرایط غیراستاندارد زندگی، جنایت و شلوغی بیش‌از حد شهرهاست. اما در همین حال این سیاست‌ها تاثیرات‌عمیقی بر كیفیت زندگی فرهنگی در مراكز شهری از طریق‌تضعیف زندگی فرهنگی، همسایگی، حذف پاتوقهای تجمع مردم،نابودی آثار تاریخی و سایر عواملی كه تاثیر زیادی برفرهنگ مردم دارد به اضافه تضعیف ساختار اجتماعی، روابط وسازمان اجتماعی بر جا می‌گذارد.
این نوع سیاست فرهنگی مقطعی در واقع واكنش در برابرعوارض منفی آن دسته از اقدامات اجتماعی دولتها وسازمان‌هاست كه بدون در نظر گرفتن آثار فرهنگی آنها انجام می‌شود.“اگوستین گیرارد” از بخش مطالعات و تحقیقات وزارت فرهنگ‌فرانسه در كتاب خود تحت عنوان” توسعه فرهنگی : تجربه‌ها وسیاست ها” كه از كارهای اساسی انجام شده در این زمینه است،سیاست فرهنگی را به صورت زیر تعریف كرده است: “یك سیاست، نظامی از اهداف غایی، مقاصد عملی و شیوه‌هایی‌است كه توسط یك گروه دنبال می‌شود و به وسیله یك سازمان‌اعمال می‌گردد . سیاست های فرهنگی در یك اتحادیه صنفی، یك حزب، یك نه
ضت آموزشی، یك شركت، یك شهر یا یك دولت قابل‌تشخیص است.اما صرف‌نظر از عامل مربوطه، یك سیاست بیانگروجود اهداف غایی (بلندمدت)، اهداف (كوتاه مدت و قابل سنجش) و ابزارهایی( همچون نیروی انسانی، منابع مالی وقانونی)است كه در یك نظام “كامل همیشه با هم تركیب شده‌اند” (گیرارد صفحات 171 و 172).همان طوری كه فرهنگ یك امر فراگیر است، سیاست فرهنگی نیزمركب از یك رشته اقداماتی است كه برای توسعه زندگی‌فرهنگی انجام می‌شود. بسیاری از سیاست هایی كه دارای‌پیامدهای عمیق فرهنگی هستند توسط سیاستگذارانی اتخاذمی‌شود كه به ندرت قادر به درك ملاحظات فرهنگی‌تصمیم‌گیری‌های مربوط به مسایلی همچون حمل و نقل یا بودجه‌كل كشور می‌باشند. در یك جامعه كاملا، دمكراتیك‌پیامدهای فرهنگی امور مختلف نیز در كنار آثار اقتصادی وسیاسی آنها مورد ملاحظه قرار می‌گیرد. به عنوان نمونه‌هنگام تصمیم‌گیری درباره مسائل حمل و نقل عمومی نقش این‌تصمیمات در تشویق یا ممانعت از مشاركت فرهنگی مردم موردارزیابی قرار می‌گیرد.امروزه، بسیاری از سیاستگذاران دچار آن تحول نظری كه‌فرهنگ را به طور كامل در ذهن و وجدان آنها قرار می‌دهد،نشده‌اند . به عنوان نمونه، وقتی سازمانهای دولتی دركشورهای صنعتی سیاست فرهنگی را تعریف می‌كنند،عموما خود را به تخصصی‌ترین تعریف‌های فرهنگ همچون مطبوعات و ارتباطات، هنر، آموزش و پرورش و در برخی كشورها ورزش محدود می‌كنند. شیوه‌های متخذه برای اجرای سیاست فرهنگی‌نیز كاملا متفاوت هستند. كمك به هنرمندان و موسسات‌فرهنگی معمول‌ترین شیوه‌ها هستند و همچون برنا
مه‌های‌ایجاد اشتغال در بخش عمومی در سیاست اقتصادی می‌باشند.علاوه بر این ایجاد ساختمان‌ها و حفظ تسهیلات فرهنگی،تشویق و تامین منابع مالی برای حفظ آثار تاریخی و تنظیم‌مقررات برای رسانه‌های صوتی و تصویری از دیگر شیوه‌های‌اجرای سیاست فرهنگی دولتها به شمار می‌رود.تاثیر “حقوق فرهنگی”“حقوق فرهنگی” از پایه‌های اساسی سیاست فرهنگی است. درسال 1948 بلافاصله پس از تاسیس سازمان ملل متحد، اعضای این سازمان “اعلامیه جهانی حقوق بشر” را تصویب كردند كه‌اعلام می‌كرد: “هر فرد از حق مشاركت آزادانه در زندگی‌فرهنگی جامعه برخوردار است.” “رنه ماهیو”، دبیر كل پیشین یونسكو در سال1970 در كنفرانس بین‌المللی یونسكو درباره جوانب نهادی، اداری و مالی سیاست فرهنگی بر این حق تاكید كرد و گفت: معلوم نیست كه اهمیت كامل این متن كه حق فرهنگی را به عنوان یك حق جدید بشر اعلام می‌كند كاملا در زمان ما درك شده است یا نه . اگر هركس، به عنوان یك بخش اساسی از شان انسانی خود، حق مشاركت در
میراث فرهنگی و فعالیت های فرهنگی‌اجتماع را داراست، پس مسئولان جامعه وظیفه دارند تا حدی‌كه امكانات آنها اجازه می‌دهد وسایل چنین مشاركتی رابرای او فراهم سازند. همچنین هر فرد دارای حقوق فرهنگی‌است همان طوری كه او دارای حق آموزش و حق كاركردن است .این بنیان و اولین هدف سیاست فرهنگی است (گیرارد صفحات182و 183
درك وظیفه فراهم نمودن وسایل مشاركت فرهنگی طی دهه‌های اخیر باعث شده تا مقامات دولتی در سراسر جهان بر سرعت اقدامات خود برای تضمین مشاركت عموم مردم در توسعه فرهنگی بیفزایند.ریشه‌های تاریخی سیاست فرهنگی‌نظریات شكل دهنده سیاست فرهنگی از منابع متعددی همچون‌رویه‌های سنتی در جوامع مختلف، دیدگاه‌های فلاسفه و نظریه‌پردازان، تجربه‌های تاریخی و اندیشه‌های یوتوپیایی نشات گرفته است.دادگاهها، مراكز مذهبی، قانونگذاران و پاسبانان طی‌قرن‌های متمادی تصمیمات مربوط به این كه
چرا و چگونه ازكار در زمینه‌های هنر و تسهیلات فرهنگی حمایت شود و یا تصمیمات مربوط به زبان و مذهب یك جامعه و نیز تصمیمات درباره مسائل مربوط به پوشش و رفتار مناسب رامی‌گرفته‌اند. فیلسوفان و تاریخدانان نقش مهمی در تعیین‌مسیر حركت جامعه به طوری كه همراه با احترام به فرهنگ باشد، دارا هستند. در هر جامعه و هر برهه ازتاریخ، مردم انتخاب‌هایی درباره فرهنگی كه ساخته‌اند، انجام داده‌اند.
ادامه خواندن مقاله در مورد حقوق فرهنگي
نوشته مقاله در مورد حقوق فرهنگي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.