nx دارای 34 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
آب در ایران کهن : شاید آن گونه که محققان و پژوهشگران درباره «میترا» ایزد روشنایی و پیمان جنگ و پیروزی که دارنده دشت های فراخ و نگاهبان سرزمین آریایی است مطالعه کرده اند به «اردوی سوارتا آناهیتا» که آب و برکت را نصیب دشت های پهناور و گسترده پارس نموده نپرداخته اند. اینکه حتی در اوستا نیز نزول باران به صورت پیروزی ایزد باران بردیو خشکی تصویر می شود. در نزد ایرانیان آب به مانند آتش و خاک مقدس بوده و آلوده کردن آن گناه محسوب می شود. در اوستا مکرر آب مورد ستایش قرار گرفته است.
حقایقی درباره جهان آب : بیش از 5/1 میلیارد نفر دسترسی به آب سالم و کافی ندارند. اگر اقدامات صورت نگیرد این رقم تا سال 2025 به 3/2 میلیارد نفر افزایش خواهد یافت از کل آب روی زمین 5/97 درصد آن آب شور بوده و از 5/2 درصد آب خام باقی مانده 70 درصد به صورت یخ در قطب هاست. 30 درصد از آن به صورت رطوبت خاک بوده و یا در سفره های آب زیرزمینی موجود است. همچنین کمتر از یک درصد آب خام دنیا مستقیماً قابل استفاده بشر بوده و در دریاچه ها، رودخانه ها،
مخازن و در منابع آب زیرزمینی که با قیمت مناسبی قابل استخراج می باشد موجود است. انسان قادر است حدود یک ماه بدون غذا زندگی کند در صورتی که بدون آب فقط یک هفته می تواند زنده بماند هر فردی روزانه به چهار تا پنج گالن آب برای زندگی نیاز دارد. تاریخچه لوله کشی آب در ایران : نخستین بار در سال 1301 طرح احداث شبکه های لوله کشی آب شرب شهرهای ایران بررسی شد و بخشی از شهرهای آبادان، مشهد و بیرجند لوله کشی شد. اولین سازمان آبرسانی شهری در ایران بنگاه مستقل خیریه آبلوله بیرجند بود که در سال 1302 با احداث و بهره برداری یک خط لواه به طول 9 کیلومتر و یک منبع و قنات تأمین کننده آب، فعالیت خود را آغاز کرد. پیش از فعالیت مؤسسه آب بیرجند، آب موردنیاز ساکنان این شهر چون دیگر شهرها از آب انبارهایی تأمین می شد که افراد خیّر و نیکوکار در شهرها بنا می کردند. آب انبارهای شهر بیرجند را با آب قنوات آبادی های دامنه کوه باقران پر می کردند. فکر احداث شبکه لوله کشی و تأمین آب سالم و بهداشتی برای مردم شهر در پایان جنگ جهانی اول مطرح شد و در اجرای این طرح از لوله هایی که مردم ارتش انگلستان برای لوله کشی کمپهای نظامی خود به منطقه سفید آبه واقع در 250 کیلومتری بیرجند و نقاط دیگر آورده و بلااستفاده مانده بود استفاده شد. برای تأمین آب موردنیاز، بعضی از مالکین سهم خود از قنات علی آباد را واگذار کردند و با همت معتمدین و مسئولین شهر کمیسیون لوله کشی تشکیل و برای احداث خط لوله و منبع اقدام به جمع آوری اعانه کرد. خط لوله ای که آب قنات را به شهر بیرجند می آورد 9 کیلومتر طول داشت. در مرتفع ترین نطقه شهر آب به داخل منبع می ریخت و از آنجا آب سالم با دو خط لوله که در مسیر آب شیرهای برداشت نصب شده بود در دسترس مردم قرار می گرفت. در تهران آب مشروب اهالی قبل از احداث شبکه لوله کشی با ابتدایی ترین روشهای استحصال آب یعنی از طریق 48 رشته قنات وقفی خصوصی تأمین می شد. محل ظهور قناتها از محل سکونت و زیستگاههای مردم دور بود. به همین دلیل فرسنگها فرسنگ، گذرگاههای آبی برای انتقال آببنا می شد تا آب به محل زندگی می رسید.
آب در مسیر طولانی خود، پس از گذشتن از نهرها و گذرگاههای آبی رو باز، با انواع آلایشها و ناپاکی های برخورد می کرد و با انواع ضایعات مواد پاک کننده، شوینده ها، سمپاشها، دوده ظرفها و خاکروبه خانه ها، زباله ها و لاشه حیوانات و سایر آلودگیها، مخلوط می شد و سرانجام به آب انبارهای آن زمان یا عمومی بودند یا خصوصی. آب انیارهای عمومی بزرگتر بوده و دارای پله های زیادی بودند (گاه تا 40 پله) در بعضی از آب انبارها به کبفبت آب توجه می شد و در این آب انبارها مقادیری آهک، خاکستر و زغال برای تصفیه و ته نشینی مواد معلق به آب اضافه می کردند تا در جهت بهداشتی بودن آب اقدامی کرده باشند. سالهای متمادی آب تهران از طریق قنوات تأمین می شد. اما افزایش روز افزون جمعیت شهر و همچنین شیوع بیماریهای ناشی از نوشیدن آب آلوده، مسوولان را به فکر چاره جویی انداخت
و از سال 1301 به بعد متوجه شدند که تنها راه برطرف کردن مشکلات آب تهران، لوله کشی آب مصرفی شهر و جلوگیری از اتلاف آن است. در سال 1306 عملیات احداث مجرای رودخانه کرج به تهران آغاز شد و عملیات اجرایی این طرح از روستای «بیلقان کرج» تا «جمشید آباد» تهران به طول 53 کیلومتر 4 ماه طول کشید. 20 کیلومتر از این مسیر را کانال کشی کرده بودند اما این آب در مسیر هرز می رفت و انواع آلودگی را دربر داشت. در سال 1330 اولین طرح لوله کشی آب تهران براساس جمعیت 900 هزار نفر اجرا شد. در محاسبات تأمین و برداشت آب از رودخانه کرج میزان مصرف آب برای هر نفر بین 150 تا 300 لیتر در شبانه روز درنظر گرفته شده بود و برای آبیاری هر هکتار در ختکاری اراضی نیم لیتر در ثانیه آب محاسبه شده بود. ظرفیت انتقال دو لوله آبرسانی از محل آبگیر بیلقان رودخانه کرج تا اولین تصفیه خانه آب واقع در منطقه جلالیه 256 256 هزار مترمکعب در شبانه روز تعیین شده بود. سابقه تاریخی تشکیل شهرهای آب و فاضلاب : برای اولین بار در تبصره 22 قانون بودجه سال 1328 کشور به بانک ملی ایران اجازه داده شد تا به میزان یک میلیارد ریال اعتبار جهت انجام لوله کشی آب تهران به صورت وام در اختیار شهرداری تهران قرار دهد که با نظارت بانک به مصرف برسد. وثیقه وام مذکور کلیه تأسیسات و اموال لوله کشی شهر تهران و عواید حاصل از حق انشعاب و آب بها و همچنین سهمیه شهرداری تهران از آب کرج و کن و سهمیه قنوات شهرداری تهران تعبین شده بود. به موجب تبصره 32 همان قانون امتیاز لوله کشی آب شهر مشهد به آستان قدس رضوی واگذار گردید.
به استناد تبصره 28 قانون مذکور شرکتهایی که برای تأمین آب مشروب شهرها تشکیل می شود به مدت 7 سال از پرداخت هر نوع مالیات و عوارض معاف شناخته شدند. در سال 1331 به موجب ماده واحده قانون انجام لوله کشی آب و فاضلاب شهر تهران (مصوب 7 خردارد 1331 ) انجام لوله کشی آب شهر تا پایان سال 1332 تمدید گردید. اگرچه به موجب ماده 56 لایحه مصوب 11آبان ماه 1331 تنظیف و نگهداری انهار عمومی و مجاری آبها و فاضلاب و تنقیه قنوات مرتبط به شهر به عهده شهرداری گذارده شده بود در سال 1333 به استناد لایحه قانونی اصلاح قانون آب و فاضلاب شهر تهران مسئولیت اداره کردن سازمان مستقل آب متعلق به شهرداری به عهده مدیر عامل سازمان آب تهران محول گردید. به موجب لایحه قانونی تأسیس وزارت آب و برق مصوب سال 1342 تهیه و اجرای برنامه ها و طرحهای مربوط به تأمین آب و انتقال آب به مراکز عمده مصرف و نظارت بر نحوه جاری ساختن فاضلاب شهرها و واحدهای صنعتی به عهده وزارت آب و برق گذارده شد. به موجب ماده 2 قانون مذکور وزارت آب و برق مکلف شد تا مؤسساتی را که طبق اصول بازرگانی اداره شوند برای اداره امور آب شهرها به وجود آورد در این رابطه سازمانهای آب منطقه ای و شرکتهای آب مشروب شهرها و در برخی از استانها سازمانهای آب و برق ایجاد شد. با تصویب قانون تأسیس وزارت نیرو در سال 1353 در ماده 1 این قانون به نحوی مسئولیت وزارت نیرو در امر آب و فاضلاب پیش بینی شده بود. در سال 1354 قانون تشکیل شرکتهای تأمین و توزیع آب و تأسیسات آب و فا
ضلاب شهرها از تصویب مجلسین گذشت. به موجب این قانون شرکتهای منطقه ای تابع وزارت نیرو موظف شدند برای بهره برداری از شبکه توزیع آب و احداث تأسیسات فاضلاب شهرها شرکتهایی را رأساً یا با مشارکت شهرداریها و بخش خصوصی با رعایت شرایط مذکور در قانون فوق ایجاد نمایند. گرچه اساسنامه تیپ شرکتهای موردنظر قانو گذار نیز تهیه شد ولی به دلیل اختلاف
نظر وزارت نیرو با وزارت کشور هیچگاه شرکتهای موضوع این قانون تشکیل نشد. در همین راستا به موجب لایحه قانونی راجع به تغییرات وظایف وزارت نیرو اداره امور آب مشروب شهرها به عهده استانداری یا شهرداری های مربوط محول و مقرر گردید آن قسمت از تشکیلات آب منطقه ای که عهده دار این وظیفه است به شهرداری یا استانداری ذیربط منتقل گردد. همچنین مقرر شد اداره امور شبکه و توزیع آب شهری مناطقی که توسط وزارت نیرو اداره می شود. طی مدت مناسبی به عهده شهرداریهای ذیربط محول گردد که این ذیربط محول گردد که این ضوابط عملی نشد. در سال 1361 با تصویب قانون توزیع عادلانه آب و به موجب تبصره 2 ماده 21 قانون فوق، تقسیم و توزیع آب شهری و اداره تأسیسات جمع آوری و دفع فاضلاب در داخل محدوده شهرها به عهده شرکتهای مستقلی به نام شرکت آب و فاضلاب شهرها که باید تحت نظارت شورای شهر و وابسته به شهرداریها باشد محول گردید و قرار شد که اساسنامه این شرکتها یا مؤسسات ظرف مدت شش ماه تدوین و به تصویب هیأت وزیران برسد. در تاریخ 3/2/1364 شرحی توسط وزرای وقت نیرو و کشور تهیه و لایحه ای ضمیمه آب مبنی بر اینکه شرکتهای موضوع تبصره 2 ماده 21 قانون توزیع عادلانه آب باید تحت نظر وزارت نیرو اداره شوند به هیأت دولت وقت ارایه شد. در سال 1366 لایحه قانون تشکیل شرکتهای آب و فاضلاب تهیه و به مجلس شورای اسلامی تقدیم شد. به موجب این لایحه قانونی شرکتهای آب منطقه ای تابع وزارت نیرو مبادت به تشکیل شرکتهای مستقلی به نام شرکتهای آب و فاضلاب می نمودند و شهرداریها و بخش خصوصی نیز می توانستند در آن مشارکت داشته باشند. این لایحه با اینکه در شور اول مجلس طرح و کلیات آن به تصویب رسیده بود با درخواست وزارت نیرو مسترد و بلا اقدام ماند. همزمان با تشکیل معاونت آب و فاضلاب شهری در وزارت نیرو در سال 1368 و فعال شدن رسیدگی به مسایل آب و فاضلاب شهرها در سال 1369 طرح تشکیل شرکتهای آب و فاضلاب با اهتمام اعضاء کمیسیون نیرو در مجلس شورای اسلامی مورد بحث نمایندگان قرار گرفت. با مشارکت جدی مقامان وزارت نیرو در بحثهای مذکور و پس از طی مراحل قانونی بالاخره قانون تشکیل شرکتهای آب و فاضلاب در تاریخ 11/10/69 به تصویب نهایی رسیده و برای
اجرا به وزارت نیرو ابلاغ گردید. سابقه اجرای اولین طرح های فاضلاب در کشور : توسعه شبکه های جمع آوری و دفع فاضلاب شهرها در گذشته با رشد سایر بخشهای اقتصادی و افزایش جمعیت همگام و هماهنگ نبوده و مشکلات ناشی از این رویه در آغاز نامشهود بود. اما این مشکلات با افزایش جمعیت و عدم تأمین منابع مالی متناسب و افزایش آلودگی به تدریج به مسایل پیچیده ای تبدیل شد که اغلب کشورهای در حال توسعه هم اکنون با آن دست به گریبانند. با نگرشی به تاریخچه طرحهای جمع آوری فاضلاب در ایران در می یابیم که در برخی از شهرهای ایران که چاههای جاذب به دلیل بالا بودن سطح آبهای زیرزمینی و یا جنس زمین، توان جذب فاضلاب تولیدی را ندارد، با احداث شبکه های سنتی و یا سایر روشهای معمولی فاضلاب را جمع می کردند. به همین طریق در طی سالیان متمادی اهالی برخی از شهرها فاضلاب خانه ها را به داخل این شبکه ها که اکثراً به صورت نقب احداث می شدند هدایت کرده و اصطلاحاً در محدوده خود مشکل فاضلاب را حل می کردند. شبکه های سنتی به دلیل ناهماهنگی با اصول فنی با گذشت زمان و افزایش حجم فاضلاب تولیدی کارایی خود را از دست داده و به تدریج به دلیل تصفیه نشدن فاضلابها مشکلات خاصی را برای اهالی شهرها به وجود می آورند. از این نوع شبکه ها می توان شبکه های سنتی شهر رشت، کرمانشاه، سنندج و خرم آباد و اهواز را نام برد. در برخی از مناطق شهر اصفهان با توجه به نفوذناپذیر بودن زمین چاره ای جز تخلیه مداوم فاضلاب نبود و به همین دلیل فاضلابها را در داخل وسایل خاصی ریخته و سپس با گاری های دستی به داخل کوچه ها و خیابانها تا دفع محل دفع فاضلاب حمل می کردند، افزایش مشکلات بهداشتی، پخش شدن فوضلات در محیط زندگی و معابر شهرها، بوی بد، مزاحمت حشرات از مسایل گربانگیر این طریق دفع فاضلاب بود. در سالهای 1366 تا 1340 طرح اولین مرحله شبکه جمع آوری فاضلاب شهر اصفهان به طول 84 کیلومتر اجرا شد. با احداث شبکه جمع آوری فاضلاب بر طبق اصول فنی مشکلات اشاره شده برطرف شد. با توجه به توسعه شهر اصفهان، در سال 1349 قرارداد طرح توسعه و احداث تصفیه خانه ای جدید با مهندسین مشاور منعقد شد و به دنبال آن طرح تصفیه خانه شهر اصفهان برای جمعیتی معادل دو میلیون و یکصد هزار نفر مورد مطالعه قرار گرفت. در سال 1354 مطالعه فاز اول و دوم این طرح تهیه و تکمیل شد. براساس مطالعات انجام شده احداث دو تصفیه خانه برای تصفیه فاضلاب قسمتهای شمالی و جنوبی شهر پیش بینی شد. تصفیه خانه جنوب هم اکنون با ظرفیت 890 هزار نفر جمعیت معادل، در حال بهره برداری است. طرح تصفیه خانه شمال به ظرفیت 1200000 نفر، در 4 مرحله پیش بینی شد تا در هر مرحله با ظرفیتی معادل دویست هزار نفر مورد بهره برداری قرار گیرد. این تصفیه خانه در حال حاضر با ظرفیت 400 هزار نفر در حال بهره برداری است. با توجه به رشد جمعیت و توسعه شهر احداث تصفیه خانه دیگری برای مناطق شرقی اصفهان در دستور کار قرار گرفته است. جمعیت معادل برای این نقطه تا 20 سال آینده 7/1 میلیون نفر تخمین زده شده
است. همانگونه که در ابتدا اشاره شد در نگاهی گذرا به گذشته، یکی از بارزترین مشکلات شهری افزایش جمعیت ناشی از توسعه صنعت، محدود شدن منابع آب و الزام ارتقای سطح بهداشت ور فاه مردم بوده است. با گذشت زمان اثرات افزایش جمعیت و محدودیت آب تشدید شده و اگر اقدامات لازم انجام نشود باید در انتظار بحران محیط زیست و تنگناهای اجتماعی باشیم که رفاه عمومی را تحت الشعاع قرار خواهد داد. حفاظت از منابع آب : در آسیب شناسی منابع آب، انسان به عنوان یکی از عوامل اصلی محسوب می گردد. عوا
مل جغرافیایی و محیطی، منطقه ی آب و هوایی و عوامل جوی و انسان در آسیب شناسی آب دخیل هستند. متغیرهایی که در بالا به آنها اشاره گردید ضمن تاثیر بر افزایش و کاهش آب بر آسیب های آن نیز اثر گذارند. پیشروی خشکی و شوری آب خشکسالی، سیلاب از جمله آسیب های طبیعی آب هستند. انسان به عنوان یکی از عواملی که نقش اساسی در تقاضای آب و مصرف آن داشته، در آسیب شناسی آب نیز از مهمترین و اساسی ترین محورهاست. انسان از طریق افزایش تقاضا و نوع مصرف (صنعتی، کشاورزی، خانگی) آسیب هایی را به آب و منابع آن وارد می کند، از جمله این آسیب ها، پساب های صنعتی و کشاورزی و خانگی است. تقاضا و مصرف انسان نیز در تخریب منابع آب موثر است. آب استراتژیک ترین کالای اقتصادی استو در جنگ ها یکی از مهمترین سلاح ها، آب بوده و از سوی طرفین متخاصم هم استفاده می شده است و تاکنون نیز به عنوان یک سلاح و کالای استراتژیک باقی مانده است. با افزایش روز افزون جمعیت در بعضی از کشورها به خصوص مناطق گرمسیر، تقاضا برای آب به حدی رسیده است که نه تنها جوابگوی نیازهای آب شرب نیست بلکه آب مورد مصرف بخش کشاورزی نیز تأمین نشده و خشکسالی از پدیده های معمولی این گونه مناطق است. باید توجه داشت که آب شرب و آب موردنیاز بخش کشاورزی از منابع مختلف تأمین می گردد؛ دریا و رودخانه ها یکی از منابع تأمین آب شرب و کشاورزی و صنتعی کشورند، که متأسفانه به علت استفاده ی نادرست از این منابع، دچار آسیب جدی و آلودگی شده اند. آمار چنین نشان می دهد که « از 80 رودخانه ی جاری کشور 50 رودخانه آلوده به مواد صنعتی، شیمیایی و همچنین پساب های بیمارستانی و عفونی است؛ که از این میان بیشترین آلودگی رودخانه های کشور به علت روان شدن پساب ها و پسماندهای صنعتی و شیمیایی به داخل رودخانه ها بوده است. » در طول سال، عوامل آلودگی فوق در آلوده شدن دریا و رودخانه به صورت مستمر دخیل
اند و علاوه بر آن در فصل تابستان، با افزایش میزان مسافرت ها آسیب رسانی به منابع آب از جمله دریا و رودخانه ها بیشتر می شود افزایش زباله های پراکنده علاوه بر تخریب محیط زیست، رودخانه ها را نیز آلوده می کند. دریا و رودخانه ها باید از آسیب های ناشی از عامل انسانی دور بماند تا گردش حیات و زندگی انسانی دچار آسیبب نگردد. انسان ها از راه مختلف چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم دریا و رودخانه ها را نخریب و آلوده می کنند، که در حقیقت حیات خود را تهدید می کنند. باید برای حفظ حیات انسان از منابع حیات او حفاظت شود. آب مهمترین کالایی است که در حیات انسان و تداوم آن نقش دارد. آب مساوی حیات است و جهت حفظ آن باید کوشید. به نظر می رسد که در رابطه با بحث فرهنگ سازی برای حفظ محیط زیست و مناسب نگه داشتن زیست محیط برای نسلهای آینده، با توجه به شرایط جمعیتی و نیز افزایش میل مردم به گردش و گذراندن تعطیلات در طبیعت و بالطبع حریم رودخانه ها و دریاها، به ویژه در تابستان و شرایط ب و هوایی گرم تر باید بیش از پیش مطالعه و جهت گیری انجام گیرد. لذا مناسب است سازمان های مرتبط با منابع آب و محیط زیست از جمله سازمان محیط زیست، شرکت مدیریت منابع آب، سازمان آب و فاضلاب و سایر اداره های مرتبط با آب در وزارت نیرو، وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، استانداردها و شهرداری ها با نظارت بر ساخت و سازهای کنار دریا و رودخانه ها، بهداشت غذایی و محیطی رستوران ها، پساب ها و پسماندهای حاشیه ی آنها و کنترل و نظارت بر نوع استفاده از محیط کنار دریا و رودخانه ها ضمن بازنگری قوانین موجود، در صورت لزوم با ارائه لایحه نسبت به حفظ منابع آب کمک نمایند. از سال 1370 و به دنبال تشکیل شرکت های آب و فاضلاب تلاش گسترده ای برای ارتقاء کمی و کیفی سطح خدمات آبرسانی به ساکنین شهرهای کشور انجام گرفت. هرچند در ابتدا کمیت بیشتر مورد توجه قرار گرفته بود ولی به تدریج کیفیت آب نیز مورد توجه قرار گرفت. بخش های کنترل کیفیت آب به تدریج در اکثر شرکت های آب و فاضلاب شکل گرفت. همزمان تعداد آزمایشگاه های آب و فاضلاب از 32 به 381 آزمایشگاه افزایش یافت و تجهیزات و امکانات آنها به گونه ای توسعه یافت که قادر باشند کلیه ی عوامل کیفی آب را تحت کنترل داشته باشند. شرکت هایی که خود فاقد تجهیزات لازم برای اندازه گیری برخی عوامل کیفی آب هستند (همچون فلزات سنگین و سموم شیمیایی)، در حال حاضر از سایز سازمان ها و یا بخش خصوصی بهره می گیرند. سامانه های گندزدایی آب نیز به تدریج توسعه یافت به گونه ای که مطلوبیت کلر باقیمانده در شبکه های آب از 70 درصد به بیش از 99 درصد افزایش یافت. این مسئله با توجه به اینکه میزان کدورت در اکثر شبکه های آب کمتر از یک واحد NTU می باشد، اطمینان از عدم وجود عوامل میکروبی
بیماریزا را به دنبال خواهد داشت. با این وجود اندازه گیری این عوامل در آب مطابق با استاندارد ملی مؤید مطلوبیت 98 درصدی کیفیت میکروبی آب در شبکه های توزیع آب در شهرهای کشور می باشد. در بخش آب و فاضلاب روستایی با توجه به اینکه شرکت های مربوطه در سال 1376 تشکیل شده و از سال 80 به وزارت نیرو پیوستند، هنچنین با توجه به محدودیت های مالی و نیروی انسانی متخصص، سازمان دهی و ارتقاء سامانه های کنترل کیفیت در آنها به کندی پیشرفته است، علیرغم تلاش های انجام گرفته در سال های اخیر هنوز با شرایط ایده آل فاصله داریم. احداث155 آزمایشگاه شیمی، میکروبی و 11 آزمایشگاه سیار، افزایش مطلوبیت کلر باقیمانده تا حد 5/91 درصد و عدم وجود عوامل میکروبی در 5/92 درصد از نمونه های برداشت شده از شبکه های آب
بیانگر گوشه ای تلاش هایی است که طی چند سال اخیر به عمل آمده است. مهمترین چالش هایی که در بخش کنترل کیفیت آب با آن مواجه هستیم عبارت است از : – کافی نبودن تعداد آزمایشگاه های آب به ویژه در بخش روستایی ؛ – کمبود تجهیزات آزمایشگاهی به ویژه برای اندازه گیری ریز آلاینده ها ؛ – کمبود نیروی انسانی متخصص با توجه به تراکم نیروی انسانی غیرمتخصص و مشکلات جذب نیرو ؛ – تهدید کیفیت منابع آب در اثر گسترش و توسعه شهرها و روستاها و روند کند اجرای طرح های فاضلاب ، – استحصال بیش از حد آب از منابع آب زیرزمینی که در نهایت باعث افت کمیت و کیفیت آب می شود ؛ – فرسودگی شبکه های آب که باعث افزایش احتمال وقوع آلودگی های ثانویه خواهد شد. یکی از مهمترین دلیل بروز چالش های فوق الذکر، عدم اداره ی شرکت های آب و فاضلاب به صورت یک بنگاه اقتصادی و زیان ده بودن آنها به دلیل اعمال تعرفه های تکلیفی و عدم جبران زیان شرکتها از سایر منابع دولتی است. هزینه های بالای دستگاه های اندازه گیری زیرآلاینده های آب (شامل فلزات سنگین، مواد آلی و سموم شیمیایی) و تجهیزات اندازه گیری آنلاین عوامل کیفی آب از جمله دلایل کندی توسعه ی آزمایشگاه های آب و بهبود سامانه های کنترل کیفیت آب بوده کمبود نیروی انسانی متخصص نیز
مزید بر علت می باشد. از طرف دیگر عدم تخصیص منابع مالی کافی برای اجرای طرح های فاضلاب تهدیدی جدی برای آلودگی منابع آب می باشد. با توجه به کمبود منابع آب با کیفیت مطلوب برای شرب، خارج از مدار شدن چاه های آب در اثر آلوده شدن، می تواند بحران های جدی در منطقه را ایجاد کند. حجم قابل توجهی از منابع آب زیرزمینی در کشور نیز به دلیل بافت زمین از کیفیت چندان مطلوبی برای شرب برخوردار نمی باشند. از این رو در این مناطق، اقتصادی ترین روش برای تأمین نیاز شرب هر نفر در شبانه روز (در حدود 2 تای 5 لیتر) استفاده از آب های بسته بندی است.
زیرا روش های شیرین سازی و حذف املاح از آب (همچون غشاء مولکولی RO ) بسیار پرهزینه می باشند. در پایان یادآور می شود کنترل کیفیت آب یک فرایند هزینه بر و ضروری برای اطمینان از سلامت آبی است که در اختیار مشترکین قرار می گیرد. از این رو باید در اولویت برنامه های شرکت های آب
فاضلاب قرار گیرد. صرفه جویی در مصرف آب : آب منشاء حیات است (آیه شریفه و جعلنا من الماء کل شیء حی) و در هر کشوری میزان دسترسی به منابع آب تجدیدپذیر از جمله شاخص های مهم توسعه پایدار است و ادامه حیات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی هر ملتی براساس چگونگی استفاده از منابع ارزشمند آب شکل می گیرد. 1/1 میلیارد نفر از ساکنین کره زمین از فقدان دسترسی به آب آشامیدنی سالم رنج می برند و 6/2 میلیارد نفر نیز با کمبود سامانه ی دفع بهداشتی فاضلاب مواجه می باشند. 8/1 میلیون نفر از مردم هر سال در اثر ابتلا به بیماری وبا جان خود را از دست می دهند که 90 درصد آنها را بچه های زیر 5 سال تشکیل می دهند. برای مقابله با بحران آب سازمان ملل اهدافی را تحت عنوان اهداف توسعه هزاره به منظور کاهش فقط و دستیابی به توسعه پایدار تعریف نمود. یکی از اهداف مذکور (تا سال 2015) کاهش 50 درصدی افرادی است که به آب آشامیدنی سالم و سامانه های بهداشتی دسترسی ندارند. وقوع تنش های آبی در یک منطقه ناشی از به هم خوردن تعادل بین منابع آب و مصارف آب است، نسبت بین میزان استحصال آب و کل منابع آب تجدیدپذیر در یک منطقه به عنوان یکی از شاخص های تعیین شدت تنش آب در آن منطقه شناخته شده است. در صورتی که این نسبت بالای 40 درصد باشد (به عبارت دیگر بیش از 40 درصد از کل منابع آب تجدیدپذیر استحصال شود) با تنش بالای آب مواجه خواهیم بود و اگر این شاخص بیش از 80 درصد شود در آن صورت وقوع بحران های شدید در آن منطقه اجتناب ناپذیر است. کشور ایران با بهره گیری از 71 درصد از منابع تجدیدشونده در حال حاضر در شرایط تنش بالای آبی قرار دارد و در برخی مناطق نیز شرایط بحران شدید آب حاکم است. چنین میزان برداشتی تاثیر مخربی بر کمیت و کیفیت منابع آب خواهد داشت. لذا ضروریست با کنترل میزان مصرف آب استحصالی از منابع محدود ارزشمند آب در کشورمان از شدت تنش های موجود کاست. این مهم تنها در سایه ی یک عزم ملی برای تغییر فرهنگ مصرف آب و استفاده از تمام توان فکر و فنی کشور برای تغییر الگوهای مصرف آب در بخش های مختلف (شرب، کشاورزی و صنعت) امکان پذیر خواهد شد.
در این راستا و در سال 1365 در ابتدای تاسیس معاونت آب و فاضلاب، وزیر نیروی وقت پیشنهاد داد با آغاز فصل گرما و افزایش مصرف آب هفته (ابتدای تابستان هر سال) به عنوان صرفه جویی در مصرف آب معرفی شود که هر روز با یک عنوان نامگذاری می شود که همزمان تلاش گسترده ای در راستای اطلاع رسانی به مردم، مسئولان و دست اندرکاران صنعت آب صورت می گیرد تا لزوم استفاده از شیوه های صحیح بهره مندی از منابع آب مورد توجه همگان قرار گیرد.
از آنجا که کمبود منابع آب در ایران تنها مربوط به ماه های گرم سال نبوده و کشور ما در این خصوص با چالش جدی مواجه است و رسالت ما حفظ این سرمایه ی حیات بخش برای آیندگان است، ضروری است که سیاست های استفاده ی بهینه از آب در کلیه ی بخش های جامعه به شکل نهادینه اجرا شود به شکلی که همگان خود را به عنوان حامیان و متولیان این امر درنظر بگیرند. روش های صرفه جویی در مصرف آب : 1 ) آبیاری چمن و گیاهان در صبح زود یا در شب ؛ 2 ) روشن کردن ماشین لباسشویی و ظرفشویی با ظرفیت کامل ؛ 3 ) کوتاه کردن زمان دوش گرفتن ؛ 4 ) قراردادن تیغه چمن زدن در ارتفاع مناسب ؛ 5 ) استفاده از روش آبیاری قطره ای برای گیاهان و درختچه ها و بوته ها ؛ 6 ) نصب یک دوش خوب و کارآمد ؛ 7 ) بازبینی و رسیدگی چمن ؛ 8 ) کاشتن گیاهان مقاوم متناسب با محل های موردنظر ؛ 9 ) خیساندن ظروف هنگام شست شو با دست ؛ 10 ) قراردادن آبپاش در محل مناسب ؛ 11 ) استفاده از یخچال برای سرد کردن آب ؛ 12 ) استفاده از یک تشت برای شست و شوی میوه ها و سبزیجات ؛ 13 ) استفاده از کود گیاهی برای گیاهان و بستر گل ها ؛ 14 ) جارو کردن زمین به جای شستن آن ؛ 15 ) استخر سرپوشیده و وان های آب گرم ؛ 16 ) وارسی برای پیدارکردن سوراخ و نشتی لوله و بستن آنها ؛ 17 ) استفاده از آب آکواریم برای تغذیه گیاهان ؛ 18 ) مادامیکه گیاهان هنوز به آبیاری نیاز ندارند آب ندهید ؛ 19 ) پوشاندن سطوح شیبدار به وسیله گیاهان ؛
20 ) استفاده از مواد حیوانی برای کنترل علف های هرز ؛ 21 ) محدود کردن استفاده از کودهای شیمیایی ؛ 22 ) استفاده از کارواش به جای شست و شوی ماشین در خانه ؛ 23 ) بستن آب به هنگام مسواک زدن ؛ 24 ) استفاده از ماشین ظرفشویی بر اساس راهنمای کارخانه سازنده ؛ 25 ) مجزا کردن لوله آب گرم ؛ 26 ) عدم استفاده از توالت به جای سطل زباله ؛
27 ) استفاده از نگهدارنده های طبیعی خاک ؛ 28 ) شستن لباس های تیره با آب سرد ؛ 29 ) اجازه بدهید چمن های شما در تابستان خوابیده بمانند ؛ 30 ) استفاده از آبپاش قطره ای بزرگ ؛ 31 ) گیاهان و گل ها را خیس نکنید ؛ 32 ) تغییر سیستم آبیاری به سیستم اتوماتیک آبیاری برنامه ریزی شده ؛ 33 ) برنامه زمانبدی سیستم آبیاری اتوماتیکی تان را تغییر دهید ؛ 34 ) شستن با آب کم ؛ 35 ) شستن حیوانات اهلی در بیرون ؛ 36 ) هوادهی چمن یک یا دو بار در سال ؛ 37 ) بستن شیر آب زمان تراشیدن صورت ؛ 38 ) قراردادن یخ کنار نهال ها ؛
39 ) گرفتن دوش به جای استفاده از وان ؛ 40 ) استفاده از وسائل خانگی جدید ؛ 41 ) کاشت و استفاده از گیاهان مقاوم در مقابل آفت و خشکسالی. روابط عمومی و اصلاح الگوی مصرف آب : نامگذاری دوران کنونی به عنوان عصر اطلاعات و ارتباطات نتیجه قدرت و اثربخشی حیرت انگیز اطلاعات بر زندگی انسان هاست. به نحوی که میزان دوری و نزدیکی به منابع تولید و انتشار اطلاعات در زمینه های مختلف نشان دهنده جایگاه جوامع؛ نهادها و مراکز مختلف است. بر این اساس و به اذعان صاحب نظران علوم ارتباطات روابط عمومی ها یکی از مراکز حساس تبادل و تلاقی اطلاعات در جامعه هستند که از یک سو دریافت کننده پیام های ارسالی از سوی مردم، افکار عمومی، رسانه ها و سایر منابع خارج از سازمان بوده و از سوی دیگر انتقال دهنده و منعکس کننده اطلاعات و رویدادهای درون سازمان ها به بیرون و به ویژه ذینفعان هستند.
با توجه به وجود چنین جایگاهی و همچنین با توجه به نقش اطلاع رسانی درست و به موقع در توفیق رسیدن به اهداف پیام نوروزی مقام معظم رهبری مبنی بر اصلاح الگوی مصرف در کلیه شئون زندگی، روابط عمومی ها می توانند به عنوان یکی از بازوهای موثر سازمان عمل کنند. اصلاح الگوی مصرف بیش از هر اقدامی نیازمند فرهنگ سازی و به نوعی اصلاح فرهنگ حاکم بر عادت های مصرفی مردم است. یکی از مواردی که در پیام مقام معظم رهبری به عنوان نمادهای نادرست بودن الگوی مصرف مطرح شد، زیاده روی در مصرف و هدر دادن آب توسط مردم و مسئولان بود. بنابراین روابط عمومی شرکت های آب و فاضلاب وظیفه ور سالت سنگینی در حرکت به سمت آرمان و اهداف شعار امسال دارند، البته این روابط عمومی ها در سال های اخیر برنامه ها و اقدامات گسترده و ارزنده ای در راستای فرهنگ سازی و توجه دادن مردم به حفظ منابع آب داشته اند و در حد توان در این راه کوشیده اند. طرح شعار اصلاح الگوی مصرف از یک سو نشان دهنده اهمیت و ارزش تلاش های گذشته روابط عمومی شرکت های آب و فاضلاب در ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب بوده و از سوی دیگر فرصت مناسبی برای جلب مشارکت همگانی در حفظ و صیانت از آب به عنوان مایه حیات و کالای تولیدی گران قدر این شرکت هاست. برای رسیدن به نتیجه مطلوب در این زمینه نیازمند برنامه ریزی همه جانبه و آینده نگر هستیم، چرا که یکی از تفاوت های اصلی روابط عمومی با تبلیغات، برنامه ریزی است چرا که روابط عمومی برای بلند مدت برنامه ریزی می کند اما تبلیغات در کوتاه ترین زمان ممکن به دنبال نتیجه است، بر این ساسا سال 88 و شعار آن می تواند نقطه آغازین برای برنامه ریزی اثربخش و موثر در آینده باشد تا ضمن حفظ و توسعه خدمات تأمین آب شرب سالم و بهداشتی و همچنین دفع بهداشتی فاضلاب، رضایت و بهره مندی مردم را کسب نماییم و در نتیجه ضمن جلب اطمینان و اعتماد مشترکان
، همراهی و مشارکت آنان در اجرای بهتر و موفق تر برنامه ها را به دست آوریم. امنیت منابع آب : امروزه حفاظت کیفی منابع آب شیرین با چالش ها و معضلات جدی تری روبروست، اگر تا دیروز هزینه های گزاف خرید و تملک زمین حریم منابع آب شیرین مطرح بوده، در آینده ی نزدیک با
انتخاب روش های غیرمتعارف و گران تصفیه و مقابله با حملات تروریستی منابع (بیولوژیکی، رادیوالکتیویته، شیمایی) روبروست. از طرفی مدیریت بحران آب معمولاً برای شرایط اضطراری پیش آمده، برنامه ریزی و اقدامات فوری اضطراری به عمل می آورد. عرصه ی فعالیت مدیریت بحران آب منحصر به حوادث و بلایای طبیعی نیست و چشم اندازی وسیع تر پیش رو دارد. بلایای خرابکاری (حملات بیولوژیکی، رادیواکتیو، شیمیایی) از آن جمله است. اقتصاد جهانی با چالش های جدی رکود، کمبود بازار، عدم توان خرید مردم جهان دست به گریبان است. در حال حاضر 80 درصد درآمد جهان در اختیار کمتر از 15 درصد مردم قرار دارد. در واقع این وضعیت با استثمار ملل ضعیف جهان روی داده است و همواره تلاش می شود برای حفظ وضعیت نابرابر درآمد (وضع موجود) روش های مخربتری را پیشه کند. در جهان امروز فقر توزیع می شود و آثار فقر، ظهور بیماری های ناشناخته، بی خانمانی، کم آبی و فقدان بهداشت می باشد، از طرفی عوامل چرخه فقر بر هم موثر بوده و یکدیگر را تشدید می نمایند. کما اینکه کم آبی خود معضلات بهداشتی جوامع را مضاعف می سازد. فلسفه خرابکاری ها از هیچ معیار اخلاقی، انسانی و آموزه های دینی پیروی نمی کند. لذا سیستم توزیع آب گسترده ترین عرصه ای است که می تواند بیشترین تلفات انسانی را در پی داشته باشد و به دلیل ماهیت آب که کالای جانشین ندارد، حفظ وحراست از منابع آب شیرین به ویژه در شهرهای بزرگ از اهم وضایف تضمین شهروندان می باشد. باید توجه داشت که تنها با حفاظت فیزیکی نظامی قادر به حفاظت کیفی منابع آب نیستیم و همواره باید این آمادگی در متولیان آب کشور وجود داشته باشد که برای هر آلاینده جدید روش تصفیه یا حذف پیش بینی نمایند.
بدیهی است حفاظت منابع محدود آب شیرین در حوزه ملی و محلی عملیاتی می شود، اما در بعد بین المللی یافته های علمی به اشتراک گذاشته می شود. در مقاله ارائه شده تلاش می شود ابتدا فرایند عملیات امنیتی از منظر متولیان بهداشتی منابع آب ترسیم شود و البته همکاری همه فرهیختگان صنعت را می طلبد تا به توان دستورالعمل های مقابله، تصفیه و حذف و بهره برداری مطمئن در شرایط اضطراری در برابر حملات (بیولوژیکی، رادیواکتیو، شیمیایی) را جمع آوری و بومی نمود. اهداف اصلی و جانبی برنامه : هدف اصلی از اجرای برنامه عملیاتی مقابله با اضطرارهای کیفی در درجه اول ایجاد آمادگیرسی موثر و کارآمد از پشتیبانی های تخصصی و علمی دانشگاهی در حداقل زمان در شرایط فوق العاده می باشد. همچنین دسترسی موثر و به موقع به لجستیک و تدارکات سازمان های همکار و مسول می باشد. مکانیزم مقابله با بحران کیفی نیازمند وجود راهنما و دستورالعمل و رش ها شناخته شده برای تسفیه و حذف و بی اثرسازی آلاینده می باشد. دامنه فعالیت برنامه : – پیشگیری و مقابله با ورود آلاینده های (بیولوژیکی، شیمیایی و رادیواکتیو) به تاسیسات آب شرب می باشد. – پیشگیری از حملات فیزیکی به تاسیسات آب. – حفاظت اطلاعات و داده های کیفی و کمی منابع آب در برابر دسترسی غیرمسولانه افراد یا سازمنان های سازماندهی می گردد. – ارزیابی موارد ریسک که با جمع آوری راهنما و دستورالعمل و روش های عملیاتی حذف و تصفیه آلاینده همراه می باشد. مراتب عملیات : – شناسایی و استقرار سیستم حفاظت فیزیکی با بهره گیری از نیروی انسانی، سیستم های هشدار دهنده در تاسیسات. – تدوین سناریوی مقابله و حذف و تصفیه آلاینده های متحمل در تاسیسات آب. – توسعه متدلوژی پایش و آنالیز آلاینده ها به نحوی فراگیر. – شناسایی و گردآوری و مستندسازی روش های مقابله، حذف و تصفیه آلاینده های احتمالی دارای ریسک بالا. – تهیه و آرشیو کارآمد نقشه های جانمایی تاسیسات (تامین، تصفیه، ذخیره). – اجرای برنامه حفاظت فیزیکی برای خطوط انتقال. – شناسایی منابع ورود آلاینده ریسک پذیر.چالشهای مدیریت آب شهری در ایران : با افزایش جمعیت و تغییرات اقلیمی، مدیریت آب شهرها و به خصوص کلان شهرها با مسایل متعددی روبرو هستند. کشور ایران نیز با توجه به قرار گرفتن در نواحی خشک و نیمه خشک جهان کمابیش با این مشکلات دست به گریبان است. البته ایران در سالهای اخیر، موفقیتهای خوبی را در جهت بهبود شاخصهای برخورداری از آب بهداشتی و سالم به دست آورده. در حالیکه در سال 1978 از جمعیت شهری 174 میلیون نفری ایران، 753 درصد تحت پوشش شبکه های آب رسا
نی بوده اند، این شاخص در سال 2006 و با جمعیت 496 میلیون نفری ایران به 984 درصد رسیده است. در یک دسته بندی کلی می توان چالشهای عمده ای که مدیریت آب شهری در ایران با آن مواجه است را در 7 عنوان تقسیم بندی نمود : 1 ) رشد جمعیت شهری و افزایش مصرف آب ناشی از ارتقای رفاه : جمعیت شهری ایران طی سالهای اخیر، به صورت کم سابقه ای افزایش یافته است. مهاجرت گسترده روستاییان به شهر
ها و نرخ بالای رشد جمعیت در آنها، همچنین گسترش و تبدیل برخی روستاها به شهر باعث شده است که در حال حاضر جمعیت شهری کشور در حدود 684 درصد کل جمعیت ایران را تشکیل دهد. پدیده کلان شهرها یکی دیگر از موضوعاتی است که مدیریت آب شهری در ایران با آن مواجه است به طوریکه شهر تهران با جمعیتی بیش از 7/7 میلیون نفر، حدود 11 درصد از کل جمعیت ایران را در خود جای داده است. با گذشت زمان علاوه بر افزایش مصرف آب ناشی از افزایش جمعیت، موضوع ارتقای رفاه نیز باعث فزونی یافتن تقاضا و مصرف آب در شهرهای ایران شده است. گسترش فضاهای سبز و توجه بیشتر به مسایل بهداشتی و از طرفی نیز استفاده از انواع وسایل خانگی با آب بری بالا این مساله را تشدید کرده است. مجموع آب مصرفی در شهر تهران از 9843 میلیون متر مکعب در سال 1966 به 1456 میلیون متر مکعب در سال 2006 افزایش داشته است. در مجموع مصرف آب شرب و بهداشتی در ایران از حدود 200 میلیون متر مکعب در سال 1956 به بیش از 3500 میلیون متر مکعب در سال 2006 افزایش داشته است. 2 ) محدودیت منابع آب شهرها : کشور ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد. همین امر موجب شده است تا محدودیتهای زیادی از نظر منابع آبی وجود داشته باشد. آمارها نشان می دهد که کل ریزشهای جوی در ایران حدود 416 میلیارد مترمکعب است که تنها 135 تا 140 میلیارد مترمکعب به عنوان منابع بالقوه تجدید شونده در دسترس می باشد. بروز بحرانهای
خشکسالی در ایران و برداشت بیش از حد از سفره های زیرزمینی موجب تشدید مسایل موجود شده. گسترش شهرهایی که دارای منابع آبی لازم برای تامین نیازهای روزانه نیستند و تبدیل آنها به کلان شهرهایی با مصارف آبی بالا، متصدیان امر را ناچار به انتقال آب از مناطق دور دست کرده است.
ادامه خواندن مقاله در مورد نگاهي بر مديريت در شرکتهاي مهندسي آب فاضلاب ايران
نوشته مقاله در مورد نگاهي بر مديريت در شرکتهاي مهندسي آب فاضلاب ايران اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.