nx دارای 16 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
رشد کودکان
همه جانداران اعم از انسان و حیوان می كوشند كه رفتار و كردار خود را در شكل و قالب موثر و مثمری عرضه كنند این فرایند را سازماندهی می نامند . چنان كه برای تنفس دهان بینی گلو حنجره و ریه ها سازماندهی بدنی كودك را تشكیل می دهند و سازماندهی روانی او از حدود 4 ماهگی با دیدن و چنگ زدن آغاز می شود . هم چنین وقتی جانور درنده شكار خود را می نیند خم میشود به روی چهار دست و پا فشار می آورد و با تمام توان خود به سوی شكار می جهد و او را به چنگ می آورد . چنین رفتاری سازماندهی جانور نامیده می شود .
سازگار یسازگاری به جنبه پویایی سازماندهی اطلاق می شود و بیانگر استعداد موجود زنده برای رشد به صورت های مختلف در اوضاع و احوال محیطی است . گرایش عموم جانداران از جمله آدمیان بر این است كه خود را با شرایط محیط زیست سازش دهند . هر چند كه روش های سازش در هر گروه با دیگری متفاوت است . به اعتقاد پیاژه سازش دو فرایند فرعی و مكمل همگون سازی و همسازی را در بر می گیرد .همگون سازی و همسازی پیاژه معتقد است كه رشد روانی كودك بر اثر و فرایند همگون سازی و همسازی صورت می گیرد . بدین معنی كه كودك در فرایند همگون سازی می كوشد در محیط زیست خود دگرگونی هایی پدید آورده و در فرایند همسازی رفتار موجود خود را تغییر می دهد تا بتواند با شرایط محیط سازش بیابد و تعادل روانی در او صورت بندد . همگون سازی هنگامی واقع می شود كه معلومات و تجربه های كذشته فرد در اوضاع و احوال نوین به كار رود . بدین معنی كه وقتی فرد د
ر برابر یك وضع نو قرار می گیرد ، می كوشد اطلاعات تازه را در ساختار پیكره های پیشین خود همگون سازی كند و اشیاء را آن گونه كه آموخته است ببیند ، یا آنها رابه اوضاع و امور آشنا تبدیل كند .
برای نمونه زمانی كه كودك بتواند در اشیاء و محیط خود تغییراتی ایجاد كند تا با رفتار او سازش یابد، می گویند فرایند همگون سازی رخ داده است . در این جا تغییر اوضاع و شرایط محیطی سبب سازگاری و تعادل روانی فرد می گویند .همسازی زمانی به وقوع می پیوندد كه فرد خود را با یك رشته شرایط محیطی كه بر او تحمیل شده است، سازگار كند . یعنی اگر كودك به سبب تجربه ای كه داشته ا
ست، اجباراً اندیشه و رفتار خود را تغییر دهد، می گویند فرایند همسازی رخ داده است .البته همگو.ن سازی و همسازی در حالی كه در دو سوی مخالف عمل می كنند، مانند دو روی یك سكه با هم مرتبط اند و یكدیگر را تكمیل می كنند .نگهداشت پیاژه یكی از مفهوم های مهمی را كه در نظریه رشد شناختی ـ ادراكی خود بررسی می كند مفهوم نگهداشت است . منظور از نگهداشت، پایستگی یا ثابت بودن مقدار توده ( ماده ) وزن و حجم اشیاء در صورت تغییر ظاهر آنهاست .وی از پژوهش های خود به این نتیجه می رسد كه كودكان مفهوم توده، وزن و حجم اشیاء را در یك زمان معین درك نمی كنند، بلكه نخست ادراك توده، سپس وزن و آن گاه حجم به توالی، در ذهن ایشان حاصل می گردد .درباره نگهداشت توده اشیاء به كودك دو گلوله گل رس كه هر دو به یك اندازه و شكل هستند نشان می دهند و به او می گویند كه مقدار گل رس در هر دو گلوله برابر است . سپس یكی از گلوله ها را به شكل لوله در می آورند و از كودك می پرسند كه آیا مقدار گل رس لوله برابر با گلوله است یا نه ؟ اگر كودك در پاسخ آن دو را برابر بداند به مفهوم نگهداشت توده دست یافته است .كودكان معمولا در 7 یا 8 سالگی به مفهوم نگهداشت توده پی می برند ، گرچه بعضی از آنان در 5 سالگی و بعضی دیگر در 10 سالگی توانایی ادراك آنرا پیدا می كنند . در مورد نگهداشت وزن دو گلوله از گل رس كه به یك شكل و اندازه هستند ، هر كدام را در یك كفه ترازو قرار می دهند و برابری وزن آنها را به كودك نشان می دهند . آن گاه یكی از آنها را به چند گلوله كوچك تر تقسیم می كنند و از او می پرسند كه آیا وزن مجموع گلوله های كوچك تر برابر با وزن گلوله بزرگ تر است یا نه ؟ اگر كودك برابری آنها را اعلام كند معلوم می شود كه به مفهوم نگهداشت وزن دسن یافته است .بنا به پژوهش های انجام شده كودكان معمولا در 9 و 10 سالگی به درك این مفهوم توفیق می یابند ، گرچه گروهی از باهوش ها در 6 سالگی و گروهی از كودكان دیگر فقط ذر 12ـ 10 سالگی به درك آن موفق می شوند.برای پی بردن به مفهوم نگهداشت حجم مقداری مایع رنگین را در دو لیوان هم شكل و هم حجم دریك سطح برابر قرار می دهند و به كودك می گویند به طوری كه مشاهده می شود حجم این مایع در دو لیوان یكی است . بعد مایع مایع یكی از لیوان ها را در یك لیوان باریك و بلند خالی می كنند . البته مایع خالی شده در این لیوان باریك در سطحی بالاتر قرار می گیرد، سپس از كودك می خواهند بیان كنند كه آیا حجم مایع در این دو لیوان بلند و كوتاه یك
ی است یا نه ؟ اگر كودك حجم مایع در این دولیوان را برابر اعلام كند،می گویند به درك نگهداشت حجم نائل شده است . در اینجا نیز پژوهشهای علمی پیاژه تعیین كرده اند كه كودكان در 11و12 سالگی به درك مفهوم نگهداشت حجم دست می یابند، اما گروه
ی هم هستند كه در سن 7 سالگی و گروهی دیگر نها در 13و 14 سالگی به توفیق درك آن نائل می گردند .دوره های رشد از دیدگاه پیاژه پیاژه معتقد است كه رشد از دوره ها و مرحله های مشخصی تشكیل می گردد و همان گونه كه رشد بدنی به صورت یك رشته دگرگونی ها با نظم و ترنیب معینی پدید می آید ، رشد روانی نیز همان رشد دوره ها و مرحله ها را می پیماید . وی اصطلاح دوره را برای فاصله زمانی زیاد و مرحله را برای فاصله زمانی كم به كار می برد . بنا براین هر دوره شامل چند مرحله است . پساژه كل دوران های رشد شناختی ادراكی را به قرار زیر به چهار دوره تقسیم می كند و معتقد است كه ادراك و توانائی های عقلی و فكری كودكان و نوجوانان در طی این چهار دوره تكامل می یابد .دوره اول : حسی و حركتی دوره حسی و حركتی از تولد تا 2 سالگی را در بر می گیرد و با توانائی كودك در ادراك امور ساده و تحركات و جنبش ها مشخص می شود . در این دوره كودك به تدریج از از حركات بازتابی ویژه نوزادان دست میكشد و به اعمال سازمان یافته می پردازد . به اعتقاد پیاژه این دوره از شش مرحله تشكیل می شود و در هر مرحله فرایند های زیر به ترتیب در كودك پدیدار می شوند، بازتاب های ساده،تنظیم بازتاب ها،توجه به محیط،رفتار مبتنی بر هدف،كشف وسیله های تازه و كاربرد نمادها،همه فرایند هایی هستند كه در این دوره انجام می گیرند .دوره دوم : قبل از عملیات عینی دوره قبل از عملیات عینی از پایان 2 سالگی تا 7 سالگی است . کودک بیشتر به نمادها و نمودارها روی می آورد چنان که صندلی گردان را اسب ، و عروسک را کودک شیر خوار می پندارد . زبان در این دوره دارای نقش نمادی بسیار مهمی است،زیرا می تواند درباره چیزهایی که حضور ندارند صحبت کند. برای نمونه بی آن که شیر یا ببری در صحنه باشد درباره آنها صحبت می کند . با این همه اندیشه کودک در این دوره پر از تفاوت ها و ناجوری هاست،به ویژه ادراک درستی از مفهوم های توده،وزن و حجم اشیاء ندارد . اما در دوره عملیات عینی نادرستی اندیشه او در این موارد رفع می شود . دوره قبل از عملیات عینی خود به دو دوزه پیش از مفاهیم ( 3 تا 4 سالگی ) و فکر شهودی ( 4 تا 7 سالگی) تقسیم می شود .دوره پیش از مفاهیم،کودک زبان می گشاید و با الفاظ و مفاهیم به طور مجمل آشنایی پیدا می کند،اشیاء را فقط بر اساس یک ویژگی کاملا محسوس طبقه بندی می کند،رابطه اشیاء را بر مبنای بازگشت ÷ذیزی نمی فهمد،استنتاج او جزء از جزء است. نه کل از جزء ( اسقراء) یا جزء از کل( قیاس ) و در نتیجه گیری منطقی توان است .اما در دوره فکر شهودی دگرگونی های مشهود
عبارتند از : پیشرفت زبان، حافظه، یادگیری، کاربرد نمادها و صورت های ذهنی . پیاژه این فعالیت های جدید را جلوه هایی از ساخت ها و نیروهای شناختی می داند گرچه این دوره گاهی فراتر از دوره حسی و حرکتی است، اما با اندیشه بزرگسالان بسیار فاصله دارد .در مورد هر شیئی یا هر
وضعی فکر او بیشتر به اجزاء متوجه است،اما نمی تواند این اجزاء را به صورت کل آن دریافت کند . هنوز اندیشه او به بازگشت پذیری دست نیافته است. بدین معنی که اگر چیزی را به دو قسمت کند دیگر آن را در قالب یک واحد کل درک نمی کند . یا این که می فهمد برادری دارد، اما نمی تواند بفهمد که برادرش هم برادری دارد .اندیشه کودک در دوره فکر شهودی ایستا و تحرک ناپذیر است . اشیاء را همیشه به یک وضع
ثابت می پندارد. رابطه مقدار ماده را با تغییر شکل آن درک نمی کند . چنان که اگر یک گلوله مومی به اندازه یک توپ پینگ پنگ را پهن کند نمی تواند بفهمد که مقدار موم در هر دو شکل یکی است .دوره سوم : عملیات عینی یشه درستی به دست می آورد. در رشد فکری او تغییر و تحول چشم گیری پیدا می شود و منطق او به مسائل عینی گرایش می یابد . همان طور که پیش از این بیان شد کودک به درک مفهوم نگهداشت توده،وزن و حجم اشیاء پی می برد و به تفکر منطقی در پایان این دوره دست می یابد و برای فعالیت های پیشرفته تر ذهنی در دوره عملیات صورت آمادگی پیدا می کند .یکی از یافته های بسیار مهم پیاژه در دوره عملیات عینی « چند سونگری » است. منظور از « چند سونگری » آن است که کودک موفق می شود هر شیئی یا وضعی یا رویدادی را از جنبه ها و سطوح مختلف مورد توجه قرار دهد، نه از یک سو مانند دوره پیشین یا دوره خود مداری. در « چند سونگری » کودک نسبت به محرک های خارجی انعطاف و واقع بینی بیشتری نشان می دهد. یکی دیگر از اکتشاف های این پژوهشگر مفهوم طبقه بندی اشیاء است. برای مثال کودک، پیش از این دوره فقط رنگ های سیر را در یک طرف و سایر رنگ ها را، هر کدام در طرف دیگر قرار داد. اما در دوره عملیات عینی طبقه بندی برحسب روابط درون اشیاء با هم انجام می گیرد . چنان که اشیاء فلزی را،هر رنگ و شکلی که داشته باشند، در یک طبقه و غیر فلزی را بر همین قیاس در طبقه دیگر قرار می دهد. دوره چهارم : عملیات صوری این دوره که از 12 تا 15 سالگی ادامه دارد. چهارمین و آخرین دوره رشد « شناختی ــ ادراکی » کودکان و نوجوانان است . نوجوانان در دوره عملیات صوری به اوج هوش و ادراک خود می رسد و می تواند به تهیه و تنظیم فرضیه های ذهنی بپر دازد و هر مساله ای را به صورت اصولی و منطقی آن بررسی کند. بدین معنی که مسایل مجرد را به خوبی تجزیه و تحلیل می کند. برای مثال می تواند پیامد های اجتماعی _ اقتصادی و حتی روانی جنگ را مشخص کند. در
صورتی که کودکاندوره های پایین تر قادر به درک آن نیستند. در این دوره است که نوجوان دوستی و یگانگی را ارزش و اعتبار می گزارد. می کوشد به به انگیزه های دیگران پی ببرد و در این راه از هیچ صرف وقتی دریغ نمی کند. بر خلاف کودکان، در دوره های پایین تر، می داند که رویدادها به شکل های مختلف تعبیر و تفسیر می شوند و برای حقیقت حرف آخر وجود ندارد. معلوملت سیاسی و نگرش های او با کودکان دوره های پیشین تفاوت بسیار دارد. زیرا وقتی قاعده یا قانونی را عملی نمی بیند حکم می کند که باید آن را تغییر داد. در صورتی که کودکایه و کیفرهای سخت را جایز می شمارند . خلاصه آن که فکر نوجران نسبت به دیگران حساس است و در حل مسایل برگیرد. در واقع نظام فکری بالغ اوست که وی را به درک نظام های پیچیده ادبی، علمی و ریاضی رهنمون می سازد و برای سازگاری با محیط از ترکیب تجزیه های گذشته و بینش حال بهره می جوید و به طرح هدف های آینده می پردازد . رشد داوری اخلاقی به اعتقاد پیازه داوری اخلاقی بدان معنی نیست که ببینیم رفتار کودک مطابق با اصول اخلاقی است یا نه. وی داوری اخلاقی را در این می داند که کودکان درباره مسایلی مانند قانون شکنی و انجام عمل خلاف چه می اندیشند و چگونه داوری می کنند. به این جهت وی ارزشی را که کودک به این گونه مسایل می دهد قضاوت یا « داوری اخلاقی » می نامد. پیاژه « داوری اخلاقی » را دارای دو دوره مهم و اصلی به ترتیب زیر می داند. دوره نخست به نام اخلاق عینی از 3 تا 7 ــ 8 سالگی است. پیاژه معـتـقــد است که کودکان کمتر از 7 سال زشتی یا شدت اعمال خلاف را تنها از نظر مقدار زیاد آن مورد توجه قرار می دهند و دلیل و انگیزه ارتکاب جرم را نادیده می گیرند. شناخت این کودکان محدود است. به همین علت قانون ها و آئین های بشری را مانند قانون های طبیعی و ثابت و تغییر ناپذیر می پندارند و آنها را به چشم قراردادهایی که به طور موقت برای زندگی بهتر وضع شده اند نمی نگرند. این پدیده به واقع گرایی اخلاقی عنوان شده است. اما باید در نظر داشت که کودکان این دوره قانون ها و قرارداها را فقط از لحاظ خودشان مورد توجه قرار می دهند، نه از جهت دیگران به این جهت این دسته از کودکان را « خودمدار » خوانده اند. پیاژه دوره دوم را ارزشیابی اخلاقی ذهنی نامیده است. در این دوره کودک علاوه بر جنبه محسوس رخدادها به عوامل درونی یا ذهنی آنها نیز توجه می کند. چنان که درباره قانون شکنی یا خلافکار از لحاظ قصد یا عللی که او را به ارتکاب جرم یا بزه واداشته است، داوری می کند. پیاژه معتقد است که پس از 7 یا 8 سالگی کودک می تواند اننتظارات خود در بازی و فعالیت ها
ی دیگر به وجود می آید. موضوع برابری و معامله به مثل یا دوستان همسن در کودک بیدار می شود. در این هنگام است که کودک معنی عدالت و انصاف را درک می کند، ب
رای قانون ها و مقررات اجتماعی علت وجودی قائل می شود و به انگیزه آنها توجه می کند و می تواند به تعیین و تفسیر آنها بپردازد. این دوره را « عدالت خود مختار » نامیدند .
تعلیم و تربیت حركتی چیست؟ مقدمه بدن و حركت، بخشی از وجود و شخصیت كودك است، زیرا تصور بدنی (Body Image) و تصور حركتی (Motor Image) ، بخشی مهمی از خودپنداری (Self-concept) او را تشكیل می‌دهد. بنابراین، كارایی حركتی در كنار تربیت شناختی و ذهنی كودك به رشد اجتماعی – عاطفی او كمك می‌كند و این كارایی به تجارب آموزشی سازنده و مداخله (Intervention) آگاهانه والدین، مربیان پیش‌دبستانی ومعلمان تربیت‌بدنی نیاز دارد. تحقیقات زیادی نشان داده‌اند كه كودكان بهره‌مند از محیط‌های پرتحركت و بازی، تجارب هیجانی و اجتماعی فراوانی را تجربه می‌كنند كه بر عملكرد آموزشی و تحصیلی آنان نیز به طور غیرمستقیم تأثیر می‌گذارد. از طرف دیگر، آموزش حركتی در اوایل كودكی، بستر مناسبی برای شناسایی و پرورش استعدادهای ورزشی در آینده است. حركت، اولین و ساده‌ترین رفتار كودك در مقابل محیط است؛ بنابراین، به عنوان اولین برنامه آموزشی تلقی میشود و پتانسیل بسیاری برای رشد كلی و همه‌جانبه كودك دارد. از سوی دیگر، غریزه حركت و بازی یا تمایل شدید كودكان به شركت در فعالیت‌های حركتی این امكان بی‌نظیر را برای تربیت‌بدنی به وجود آورده است كه یك فعالیت آموزشی اصلی در دوره پیش‌دبستانی و دبستانی تلقی شود. شاید بتوان ادعا كرد كه هر برنامه آموزشی در این دوران بدون تعلیم حركت و بازی به كودكان هرگز كامل نیست.
برنامه تعلیم و تربیت حركتی( آموزش حركت) یك برنامه حركتی سازنده، بدون توجه به سن و مراحل رشد حركتی باید شامل فعالیت‌هایی زیر باشد. 1- فعالیت‌های حسی – حركتی عمومی (General motor- sensory activities) 2- فعالیت‌های حركتی – ادراكی (Motor- perceptual activities) 3- فعالیت‌های حركتی بنیادی (Fundamental motor activities) 4- بازی‌های (Games) ورزشی این فعالیت‌های آموزشی نه فقط به رشد و یكپارچگی حسی و ادراكی – حركتی كودكان كمك می‌كند: بلكه توانایی‌های حركتی بنیادی كودك را به عنوان پیش‌نیاز فعالیت‌های ورزشی افزایش می‌دهد. از طرف دیگر و صرف‌نظر از سایر اثرات مثبت بازی و فعالیت‌های حركتی، برای حفظ واستمرار نگرش مثبت نسبت به فعالیت‌ها ی بدنی و ورزشی بسیار مفید است.
1- فعالیت‌ها ی حسی – حركتی عمومی: این فعالیت‌ها معمولاً به دو سال اول زندگی كودك محدود میشود و شامل تحریك و تمرین بازتاب‌های وضعیتی و قامتی و بازتاب گرفتن (چنگ زدن به اشیاء) است. ماساژ و حركت كلی بدن در حالت درازكش یا روی دستان والدین نیز جزء تمرینات اولیه محسوب میشود. اندام‌های حركتی دست، پا و سر و سایر گیرنده‌های حسی (تحریك شنیداری، دیداری و لا
مسه و حس حركت) باید در طول رشد به كار گرفته و تمرین شوند. حتی وقتی كودك حركات انتقالی افقی (خزیدن و چهار دست و پا رفتن) را شروع می‌كند، باید تحریكات و فعالیت‌های حركتی او بیشتر مورد تشویق قرار گیرد. آزادی حركت و سازماندهی محیطی ایمن و محرك برای ارضاء حس كنجكاوی و دستكاری و سركشیدن به اطراف در این مرحله بخشی از برنامه آموزشی كودك را تشكیل می‌دهد. در این مرحله دست، ابزار حسی و ادراكی مهمی برای
ورود اطلاعات به حافظه است؛ بنابراین می‌توان با یك برنامه آموزشی حركت‌آفرین و با استفاده از ابزارها و وسایل ساده بازی آگاهی بدنی، حركتی و آگاهی كودك را از محیط (افراد واشیاء) افزایش داد.
فعالیت‌های ادراكی – حركتی تفكیك فعالیت‌های حسی – حركتی از فعالیت‌های ادراكی – حركتی بسیار دشوار است، زیرا آنچه را كودك حس و تجربه می‌كند یك فعالیت ادراكی محسوب میشود، با این وجود، می‌توان درك كیفیت‌های پیچیده و تركیبی حسی، هماهنگی وتعادل را در این طبقه‌بندی قرار داد. كودكان دو ساله با توانایی راه رفتن می‌توانند درك حسی خود را با حركت تركیب كنند. بنابراین، آنها را باید برای هماهنگی چشم و دست، چشم و پا، گرفتن، ضربه زدن، پرتاب كردن، جابه جا كردن اشیاء، هل دادن، كشیدن و ده‌ها فعالیت دیگر تحت آموزش قرار داد؛ به ویژه اینكه هماهنگی چشم و دست، از مهارت‌های تحصیلی در مدرسه است. كودك همیشه باید در موقعیت حركت و بازی قرار گیرد تا تجارب آموزشی تعمیق یابد. به عبارت دیگر، دستكاری، حركت و بازی در فرایند یادگیری تجارب آموزشی را چندحسی و تركیبی و ماندگاری آن را نیز بیشتر می‌كند به ویژه اگر بتوان هماهنگی‌های تركیبی را مانند حمل توپ با دست و پا و پیچاندن نخ دور قرقره در هنگام راه رفتن جزء برنامه آموزشی حركتی قرار داد. تمرینات تعادلی به شكل‌های متنوع برای تحریك گیرنده‌های حس تعادل در گوش و سایر گیرنده‌های عمقی در مفاصل، بخشی مهم از این برنامه را تشكیل می‌دهد. به هر حال، كودك باید جنبه‌های مختلف حركت مانند زمان، فاصله، اندازه، حجم، نیرو، شكل بدن، روانی حركت، مكان، دور و نزدیك شدن، جهت و مسیر حركت و كنترل اشیاء و غیره را در این برنامه تج
ربه كند تا جنبه‌های حسی و ادراكی – حركتی او در فرایند رشد به طور هماهنگ توسعه یابند. به عبارت دیگر، باید به فرایند خودكار رشد اجازه داد عامل تعیین‌كننده پیشرفت او به سوی آینده باشد. همچنین با برنامه‌ریزی، مداخله و آموزش می‌توان از آشفتگی‌ها یا سردرگمی‌های احتمالی رشد جلوگیری نمود. بدون تردید برای سازماندهی فرایند رشد در اوایل زندگی، حركت و بازی بهترین وسیله است.
ادامه خواندن مقاله در مورد رشد کودکان
نوشته مقاله در مورد رشد کودکان اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.