nx دارای 20 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
خصوصیات گیاه برنج
مقدمه واژه شلتوك از كلمه هندی چلتو (chalto ) گرفته شده و در زبان انگلیسی به شلتوك (دانه برنج همراه با پوست آن) Rice Paddy گفته می شود. نام برنج از زبان هندی گرفته شده كه به آن Ariai می گویند.در زبان انگلیسی به برنج Rice گفته می شود كه همان نام عمومی برنج است. در زبان فرانسه Riz ، در زبان ایتالیایی Rizo ، روسی Ris و در زبان المانی Ries می گویند. نام علمی آن Oryza Satival می باشد. در استان گیلان به برنج « بج» ( Bej ) به خوشه ان « ورزه » ( Vorze ) و به شلتوك آن « جو» گفته می شود.
خصوصیات گیاهشناسی:برنج با نام علمی Oryza Sativa از تیره Gramineae گیاهی است یكساله و علفی به طول 1 متر با برگهای كشیده و غلافی و نوك تیز و گل آذین به شكل سنبله بوده و دانه‌ها دارای یك پوشش قهوه‌ای رنگی به نام سبوس می‌باشد.زیستگاه: این گیاه بومی جنوب شرقی آسیا بوده ولی در كشورهایی مثل چین، ژاپن، هیمالیا و كانادا گسترش یافته است وهمچنین در مناطق تروپیكال رشد می‌كند.
تاریخچه:برنج به عنوان یك محصول غذایی مهم در سراسر جهان محسوب می‌شود تا آنجایی كه بیش از غذای جمعیت جهان را تشكیل می‌دهد. در كشورهای آسیایی بیش از 9% از مردمان از برنح به عنوان یك غذای اصلی استفاده می‌كنند. از آب برنج برای شستشوی زخم، اسهال خونی، ورم معده و روده استفاده می‌كردند و همچنین از دمكرده ریشه و ساقه زیرزمینی برنج در افزایش ترشح ادرار و دفع سموم از بدن استفاده می‌شود و خوردن سبوس برنج در كشورهای چینی به عنوان ماده ضد پیری است.
مشخصات گیاه شناسی برنج نباتی است از تیره غلات از جنس Oriza كه گونه آن Sativa است. گیاهی است یكساله دارای ریشه های افشان و قوی كه عمیق نبوده و معمولا در لایه فوقانی خاك تا عمق 20 الی 25 سانتی متر قرار می گیرند. سازگاری ریشه برنج در زمین هایی است كه اكسیژن آن كم است زیرا ریشه نیازی به اكسیژن هوا ندارد و از اكسیژن محلول استفاده می نماید. ریشه تا زمان تشكیل پانیكول ( خوشه رفتن ) حداكثر رشد را می نماید.همچنین برگ ها دارای پهنك باریك و بلند در بعضی انواع مانند O.Sativa كرك دار و در O.glaberrima بی كرك هستند. زبانك (لیگول ) در برنج نسبتا بلند هستند. تعداد برگ روی ساقه در انواع مختلف برنج، متفاوت و به شرح زیر است:در انواع زود رس در روی هر ساقه 14 الی 15 برگ ( چمپا و غریب ).در انواع متوسط زود رس حدود 16 الی 17 برگ ( سرد چمپا )
شرایط اقلیمی مناسب برای شالیزار برنج را اصولاً محصول گرمسیری و نیمه گرمسیری بحساب می آورند كه ویژه نواحی مرطوب استوایی در مناطق نسبتاً گرم و باتلاقی و یا معتدل است.(1) این گیاه در طول دوره رشد آب فراوان نیاز دارد كه در حدود 30000 متر مكعب در هكتار است. بنابراین باید در مناطقی كه بارندگی در آن به اندازه كافی وجود داشته باشد كشت شود. در مناطقی كه بارندگی آنها در حدود 1000 میلی متر باشد كشت برنج امكان پذیر بوده و محصول خوبی بدست می آید. وجود سرما نیز باعث توقف رشد برنج خواهد شد و تولید محصول را پایین می آورد و متوسط دمای مورد نیاز برنج حدود 33 درجه سانتی گراد است كه این رقم در مورد ارقام زودرس كمتر و در مورد ارقام دیررس بیشتر است و ممكن است به 40 درجه سانتی گراد و یا حتی بیشتر نیز برسد.بهترین درجه حرارت برای جوانه زدن بذر برنج 30 درجه سانتی گراد می باشد. بذر در درجه حرارت پایین تر از 10 درجه و بالاتر از 40 درجه سانتی گراد جوانه نمی زند، لذا برای جوانه زدن هیچكاه نباید در جای خنك و یا خیلی گرم گذاشته است. با توجه به مطالب گفته شده می بایست بذور برنج را در آبی با درجه حرارت مناسب خیساند ( 22- 30 درجه سانتی گراد موجب تسریع در جذب آب و جوانه می گردد )، تا بدین وسیله رشد جنین افزایش یافته و جوانه زدن یكنواخت صورت گیرد.میانگین دمای محیط كشت برنج باید بین 22-30 درجه سانتی گراد باشد هرگاه دمای محیط از 13 درجه سانتی كراد پایین تر آید برنج با سرما روبرو می شود. همچنین هرگاه دمای محیط از 40 درجه سانتی گراد بیشتر شود باعث اختلال در رشد ریشه خواهد شد و گیاه را از بین می برد. دمای محیط كشت در طول دوره رشد همواره باید متناسب با مراحل رشد گیاه باشد. دمای مذكور بویژه در زمان گل دادن باید مناسب و كافی باشد، زیرا در این دوره گیاه به حداكثر درجه حرارت نیاز دارد.
بهترین دما در این زمان 23 درجه سانتی گراد است. چنانچه در این مرحله از رشد برنج دمای محیط پیرامون بعللی پایین باشد و رطوبت هوا نیز بیش از اندازه طبیعی بالاتر از 80 درصد باشد تلقیح بخوبی انجام شده و دانه تشكیل نخواهد شد، بعبارت دیگر برنج پوك شده و در نتیجه میزان تولید محصول به اندازه قابل ملاحظه ای پایین خواهد بود. بطور كلی رطوبت در محیط كشت برنج نباید كمتر از 40 درصد و بیشتر از 90 درصد باشد . برنج گیاهی است ویژه كاشت در مناطق باتلاقی و بنابراین محیط كشت برنج همیشه باید به صورت
غرقاب باشد. با وجود این در عمل تنفس این گیاه اختلالی بوجود نمی آید زیرا برنج می تواند از اكسیژن محلول در آب استفاده نموده و نیاز تنفسی خود را برطرف نماید. همچنین می توان مقداری از این اكسیژن را از طریق ساقه تامین نماید. بطور كلی دمای آب در روز باید دو برابر شب یعنی حدود 31 درجه سانتی گراد باشد، معذالك آب داخل كرنها را باید در شب خارج نمود تا دمای خاك در شب كاهش یابد و مجدداً با وارد كردن آب خنك دما را كاهش داد. این عمل مزیت مهمی دارد و آن این است كه در نتیجه این عمل تنفس
گیاه در شب كاهش یافته و از تجزیه مواد آلی تولید شده در روز جلوگیری بعمل می آید. شدت نور نیز در رشد گیاه برنج تاثیر مهمی دارد. بطوری كه این گیاه برای انجام عمل تلقیح به شدت نور بالایی نیاز دارد. ار تفاع از سطح دریا در رشد برنج تاثیر زیادی نداشته و این گیاه را می توان تا ارتفاع 1400 متری از سطح دریا نیز كشت نمود. شرایط اقلیمی استانهای گیلان و مازندران به دلایل زیر برای كشت برنج مناسب می باشند. جدا شدن جلگه های پست خزر از فلات مركزی ایران توسط رشته كوههای البرز سب ایجاد آب و هوای معتدل مدیترانه ای با درصد رطوبت بالا در استان گیلان شده است. مجاورت استانهای گیلان و مازندران با دریای خزر وجود توده های كوهستانی اورال باعث بوجود آمدن منطقه ای باران خیز شده است. مجموع شرایط حاصله باعث شده كه كشت برنج در این مناطق موفقیت آمیز باشد.( میانگین دمای مناسب برای كشت برنج حدود 24 درجه سانتی گراد است كه این رقم در تابستان به36 درجه سانتی گراد نیز می رسد. )میزان بارندگی در استان گیلان اغلب بالاتر از 800 میلی متر است و اغلب ممكن است این رقم به 2000 میلیمتر برسد كه این مقدار مناسب برای كشت برنج است. این استان از نظر رطوبت نیز برای كشت برنج مناسب می باشد. رطوبت مناسب برای كاشت برنج 70 تا 80 درصد است. شرایط مذكور باعث شد تا كاشت برنج در شمال كشور رونق یافته و با موفقیت همراه باشد. البته گاهی اوقات نیز بارندگی مصادف با زمان تلقیح برنج بوده كه در این صورت شدیداً تاثیر منفی روی تولید محصول خواهد داشت. همچنین گاهی اوقات نیز بارندگی های شدید و مداومی در زمان كشت برنج انجام می گیرد كه سبب ورس محصول شده و برداشت آن را با مشكل روبرو می سازد.
كودهای مناسب برای شالیزار كودهایی كه در مزارع شالی كاری بكار می روند عبارتند از:كودهای سبز – كودهای دامی – كودهای شیماییكودهای سبز كودهای سبز باقیمانده گیاهان است كه پس از برداشت محصولات قسمتی از آن در خاك باقی می ماند و دارای اهمیت زیادی برای حاصلخیزی خاك است. مثل كلش و سبوس، برگ، ساقه و باقیمانده ریشه ها. اضافه شدن مواد آلی به خاك توسط گیاه بستگی به نوع كشت و آب و هوا دارد. كلش به برگ و ساقه گیاهن تیره غلات گفته می شود كه عمده ترین مواداولیه تولید كننده و قسمت آلی و هوموس خاك را تشكیل می دهد و از نظر پتاس و كلسیم غنی است. افزودن این ماده در خزانه باعث افزایش مواد غذایی سطح خاك می گردد. كلش دارای مواد شیمیایی زیادی است ولی
عموماً فاقد اسید هومیك است.كلش را می توان مستقیماً به خاك افزود و یا اینكه ابتداء آن را در محل مخصوصی تبدیل به كود نمود و سپس به خاك اضافه كرد. شخم كود سبز باید سطحی باشد، زیرا اگر شخم عمیق صورت گیرد كلش در زیر خاك بدون تخمیر و پوسیده مانده و موجب اختلالاتی در خاك می گردد. كودهای سبزی كه در شالیزارها استفاده می گردد عموماً شبدر یا یونجه است. با توجه به اینكه هر هكتار زراعت برنج در طول هر دوره رشد به 80 تا 150 واحد ازت نیاز دارد
و خاك برنج كاری باید همیشه از عناصر مصرفی غنی باشد مقدار ازت خاك نباید از 2/1 در هزار هكتار كمتر باشد . استفاده از كودهای شیمیایی ازت دار برای تامین این مقدار ازت به خاك برنج كاری هزینه های گزافی را می طلبد. بر این اساس محققین پژوهشگران در كشورهایی نظیر ژاپن، چین و ویتنام بعد از تحقیقات زیاد متوجه شدند كه نوعی سرخس بنام آزولا (Azolla ) كه از تیره Salriniaceae می باشد، وجود دارد كه بین این گیاه و نوعی جلبگ همزیستی وجود داشته و جلبك به علت جذب ازت موجود در جو یا ازتی كه به صورت محلول در آب وجود دارد هر ساله مقدار زیادی ازت در حدود 200 كیلوگرم به خاك می افزاید. آزولا را چند ماه قبل از شروع كشت برنج در مزرعه یا شالیزار كشت می كنند و پس از حدود 3 تا 4 ماه از آن را با خاك كاملاً شخم می زنند و سپس نشاء های برنج را روی آن می كارند. گیاه آزولا علاوه بر اینكه باعث افزایش ازت خاك می گردد در كنترل علفهای هرز نیز موثر و مفید است، چون مانند لایه ای سطح آب را می پوشاند. همچنین آزولا باعث بهبود خصوصیات فیزیكی خاك نیز می گردد ولی باید توجه نمود كه در تعارض با برنج قرارنگیرد. دوره رشد آزولا در هر مرحله حدود یك ماه است كه در این مدت 10 تا 15 تن محصول تر تولید می نماید كه در نتیجه 20 تا 40 گرم ازت حاصل می گردد.
كود دامی استفاده از كود دامی برای خاكهای شالیزار امری مهم و ضروری است. كشاورزان باید هر ساله كود دامی به خاك اضافه نماید، زیرا كود دامی مهمترین منبع تولید هوموس خاك است كه در نتیجه موجب افزایش ازت خاك خواهد شد . كودهای دامی از قبیل: كود اسب، كود گاو، كود گوسفند، كودهای مخلوط قدیمی و كود طیور می توانند مورد استفاده قرار گیرند. در آب و هوای مرطوب مانند گیلان كه رطوبت زیاد است نباید مقدار كود مورد استفاده از 10 تا 12 تن در هر هكتار تجاوز نماید. بهترین مقدار مصرف كود دامی در زمین های هوموس رسی یا لیمونی 8 تا 10 در هر هكتار است. در زمینهای شنی، مانند شالیزارهای اطراف سواحل دریا این مقدار افزایش یافته و ممكن است بسته به درصد شن و فقیر بودن خاك تا 20 تن در هكتار برسد. كودهای دامی دارای مواد آلی و معدنی عناصر پر مصرف از قبیل فسفر، پتاس، كلسیم، منیزیم، گوگرد، منكنز. بور، مس و كبالت می باشد كه در غنی سازی خاك شالیزار بسیار مهم بوده و
در نتیجه باعث افزایش محصول برنج خواهد شد و هر ساله از پرداخت هزینه گزاف جهت تامین كودهای شیمایی پرهیز می شود. كودهای دامی را باید در پاییز و قبل از از رسیدن فصل سرما به خاك افزود. این نوع كودها باید كاملاً پوسیده باشند، در غیر این صورت باعث رشد بی رویه علفهای هرز شالیزار شده و همچنین جذب آن نیز توسط گیاه مشكل خواهد شد و سبب عوارض و بیماری نیز روی برنج می گردد.
كودهای شیمیایی برنج درطی دوره رشدخود به سه نوع كود ازت، فسفرو پتاس نیار بیشتری نسبت به سایر عناصر دارد كه باید دراین مدت بطریق صحیح و مناسبی در اختیار گیاه قرار داده شود. ازت ازت از جمله بهترین كودهای شیمیایی در خاك است و این عنصر موجب سرعت رشد، سهولت تنفس، شادابی رنگ بوته ها افزایش رشد ریشه ها، بالا رفتن مقدار پروتئین گردیده و همچنین اضافه كردن ازت به خاك باعث افزایش سطح برگ می گردد و بیشترین تاثیر آن زمانی است كه قبل از تشكیل خوشه به گیاه داده شود. در خاكهای رسی مقدار مصرف كمتر و در خاكهای شنی بشتر است. كود ازته را بیشتر به صورت آمونیاكی به خاك می افزایند ولی در آخرین مرحله می توان آن را به صورت نیتراتی نیز به خاك افزود. استفاده از كود اوره ( شكری ) كه دارای 46 درصد ماده ازته قابل جذب است بیشتز از كودهای دیگر در برنجكاری مورد استفاده قرار می گیرد. كود اوره بهترین و مناسبترین ماده ازته برای مزارع برنج محسوب می شود.مقدار مصرف كود ازته با توجه به نوع خام و واریته ها یا رقم، شرایط اقلیمی و اكولوژیكی مطابق ارقام گفته شئده متغیر است. مواد ازته را باید همواره به موقع و به اندازه مناسب به خاك شالیزار افزود زیرا در غیر این صورت برای محصول مضر خواهد بود. طول عمر ازت در خاك كم است و باید آن را در دو مرحله به خاك افزود. نصف كود ازته را قبل از كاشت یا در موقع نشاء و نصف دیگر را 20 تا 30 روز قبل از ظهور پانیكول ( خوشه سنبل) بخاك می دهند. فسفر فسفر یكی دیگر ازعناصر تشكیل دهنده برنج بوده و از عناصر مهم و ضروری در رشد برنج است. درد غلات ثابت شده است كه 80 درصد فسفر در اوایل جوانی گیاه مصرف می شود و زیادی فسفر به ندرت مضر است. فسفر باعث تولید ریشه های قوی و گسترده ساقه های محكم و ضخیم تشكیل و پر شدن دانه ها، افزایش كمیت محصول و زود رسی محصول برنج می شود. كودهای فسفر را باید خیلی زودتر قبل از كاشت بخاك افزود و آنرا عمق 10 تا 15 سانتی متر با خاك مخلوط نمود.
پتاس پتاسیم یكی از عناصر تقریباً مهم تشكیل دهنده بافت لغات بوده و مقدار آن در گیاهان مختلف 5/2 تا 5 درصد وزن ماده خشك است. پتاسیم برعكس فسفر و ازت در تركیبات سلولی شركت نمی كند و تنها نقش آن بیشتر در فعل و انفعالات گیاهی مهم است. برنج قسمت اعظم پتاسیم را بین مرحله پنجه زنی و تولید پانیكول جذب می نماید. بطور كلی گیاهان تیره غلات در حدود 100 كیلوگرم پتاسیم (K2O ) را از خاك جذب می نمایند. پتاسیم در برنج موجب ثبات گیاه، بهتر انجام شدن عمل تلقیح، افزایش مقاومت گیاه در برابر بیماریها، رشد و نمو گیاه و تسهیل انتقال نشاسته ار برگها به دانه می گردد. همچنین پتاس با ازت اثر رقابتی داشته و باعث می شود ازت بیشتری جذب گیاه گردد و سنتز ازت را نیز در گیاه مساعد می سازد. مصرف بیش از حد ازت می توان مضر باشد، بطوری كه مانع جذب آهن خواهد شد. چون برنج در خاكهای اسیدی رشد می نماید و همچنین املاح پتاس در آبهای مشروب برنج گیلان موجود است در نتیجه مقدار مصرف پتاس خیلی كم است. كمبود پتاس سبب زرد شدن برگ گیاه شده كه این عمل از برگهای مسن آزاد می گردد و سپس به قهوه ای تبدیل شده و سرانجام برگها خشك شده و می ریزد. كود پتاس را معمولاً 2 تا 3 ماه قبل از كاشت و در هنگام شخم پاییز به خاك می
دهند و آن را تا عمق 15 سانتی متری با خاك مخلوط می نمایند. بطور كلی پتاس خاك برنج كاری هرگز نباید كمتر از 30% باشد. بطور خلاصه كود دامی و كودهای پتاسیك و فسفر را در پاییز و در هنگام شخم به زمین می دهند و كود ازته را در دو مرحله به خاك می افزایند
آفات برنج برنج از مهم ترین غذای اصلی مردم كشور ماست و از نظر اهمیت پس از گندم در مرحله دوم قرار دارد.
ادامه خواندن مقاله در موردخصوصيات گياه برنج
نوشته مقاله در موردخصوصيات گياه برنج اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.