مقاله دستگاه تنفس

 nx دارای 13 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است فایل ورد nx  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد. این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد بخشی از متن nx : دستگاه تنفسAPPARATUS RESPIRAORIUS دستگاه تنفس از تعدادی مجاری هوایی در اندازه‌های مختلف (كه وظیفه انتقال، گرم و مرطوب كردن هوا را بر عهده دارند) و ششها (كه در تبادل اكسیژن نقش دارند) به وجود آمده است. بعلاوه بخشی از دستگاه تنفس در گفتار (تولید صوت) نیز نقش ویژه‌ای دارد. مخاط تنفسی در بیشتر مسیر از نوع اپی تلیوم منشوری‌ (استوانه‌ای) مژكدار است و در لابلای آن سلولهای موكوسی حضور دارند كه با ترشح موكوس، ناحیه را مرطوب و چسبنده می‌كنند و ذرات گردوغبار را به دام می‌اندازند. مژكهای موجود در دستگاه تنفس نیز با حركت مداوم خود، موكوس و ذرات گردوغبار را به سوی فضای حلق می‌رانند. هوای تنفس شده از طریق مجاری هوایی به ریه‌ها وارد و پس از عبور از مجاری هوایی داخل ریه‌ها، به كیسه‌های متسعی با جدار نازك به نام آلوئول alveolus می‌رسد. جدار آلوئولها را سلولهای اپی‌تلیال می‌پوشانند. این سلولها در مجاورت نزدیك با عروق خونی قرار گرفته‌اند و قادرند كه اكسیژن و گاز كربنیك را از خود عبور دهند. در نتیجه عمل نهایی تنفس در ریه‌ها انجام می‌گیرد. بینی noseبینی از دو قسمت تشكیل شده است، یكی بینی خارجی و دیگری حفره بینی. قسمت اول حفره بینی، دهلیز vestibule نام دارد و بخش عقبی آن را مجرا meatus می‌نامند. حفره بینی توسط تیغه بینی septum nasi كه در عقب استخوانی و در جلو غضروفی است به دو حفره تقسیم شده است. جدار خارجی حفره بینی توسط شاخكها ناصاف شده، در زیر هر شاخك مجرای كوچكتری ایجاد گردیده است. در مجرای تحتانی سوراخی است كه مجرای بینی- اشكی به آن باز می‌شود. در مجرای میانی، دهانه سینوس فك بالا باز می‌شود. سایر سینوس‌های اطراف بینی نیز توسط سوراخهایی به فضای بینی ارتباط دارند. حفره بینی توسط مخاط پرعروقی پوشیده شده، این مخاط، جدار سینوس‌ها را نیز مفروش می‌كند و التهاب آنها را سینوزیت می‌نامند. موهای مخصوصی در دهلیز بینی وجود دارند كه همراه با موكوسی كه سلولهای مخاطی تراوش می‌كنند عمل تصفیه‌ هوا را انجام می‌دهند. مخاطی كه روی شاخك فوقانی و ناحیه مجاور آن از تیغه بینی را می‌پوشانند، خرمایی رنگ و حاوی نورونهای بویایی است و مخاط بویایی نام دارد. حفره عقب توسط فضای چهارگوشی به نام كوانا cuana به حلق راه دارد. حلق pharynx حلق ناودانی عضلانی است كه در پشت بینی، دهان و حنجره واقع شده، مجرای مشترك هوا و غذا می‌باشد. حلق دارای سه قسمت است. بخشی كه عقب بینی قرار دارد، حلق بینی nasopharynx ، بخشی كه عقب دهان قرار دارد، حلق دهانی oropharynx و بخشی كه عقب حنجره واقع شده است، حلق حنجره‌ای laringopharynx نامیده می‌شود. دیواره جانبی حلق بینی در محاذات شاخك تحتانی بینی دارای سوراخی است كه ابتدای لوله شنوایی (شیپوراستاش) tuba auditiva است (ش 1). جدار حلق شامل سه عضله عرضی و تنگ كننده costrictor و چند عضله كوچك بالا برنده است. شكل 1: برش سهمی بینی، دهان، حلق وحنجره.حنجره larynx حنجره در جلوی سومین قسمت حلق (از سومین تا ششمین مهره گردن) قرار دارد. حنجره محل عبور هوا و عضو تولید صوت است و از تعدادی غضروف كه توسط رباطها و پرده‌های همبندی به یكدیگر متصل شده‌اند، به وجود آمده است. عضلات كوچك و بااهمیتی حركات حنجره و عمل تولید اصوات را به عهده دارند. غضروف‌های حنجرهغضروف‌های مهم حنجره عبارتند از: غضروف تیروئید (سپری) thyoridea ، انگشتری cricoidra ، هرمی arytenoidea و اپی‌گلوت epiglotis (ش 2). شكل 2: نمای قدامی حنجره.غضروف تیروئید بزرگترین غضروف حنجره است كه زیر استخوان لامی و بالای غضروف انگشتری قرار دارد. از دو ورقه چهارگوش lamina تشكیل شده است. این دو ورقه در جلو به یكدیگر می‌پیوندند و در جلوی گردن، برجستگی «سیب آدم» را می‌سازند. كنار فوقانی این صفحات در خط وسط فرو رفته است و بریدگی تیروئید incisura thyroidea را می‌سازد. از كنارهای خلفی تیروئید دو زائده به نام شاخ cornu به طرف بالا و پایین كشیده شده‌اند. شاخ‌های فوقانی طویلتر از شاخ‌های تحتانی هستند و توسط رباطی به استخوان لامی می‌چسبند. شاخ‌های تحتانی با غضروف انگشتری مفصل می‌شوند. غضروف انگشتری به صورت انگشتری است كه حلقه آن در جلو و نگین آن در عقب قرار گرفته باشد. كنار فوقانی نگین انگشتر در طرفین دارای دو رویه مفصلی است كه غضروفهای هرمی روی آ‎ن قرار می‌گیرند. غضروف هرمی بصورت هرم سه وجهی است كه رأس آن در بالا و قاعده آن در پایین قرار می‌گیرد. از زاویه قدامی قاعده آن، زائده‌ای به نام زائده صوتی vocalis . proc بطرف جلو كشیده شده است كه رباط صوتی به آن می‌چسبد. غضروف اپی گلوت شبیه راكت تنیس است و در پشت زبان قرار می‌گیرد. دسته آن در زاویه سطح خلفی غضروف تیروئید قرار دارد. غضروف‌های حنجره توسط رباطها و عضلات كوچكی به یكدیگر متصل شده‌اند و روی آنها را مخاط می‌پوشانند. فضای حنجره از بالا به پایین، توسط دو جفت چین مخاطی به سه قسمت تقسیم شده است. چین‌های بالایی را چین دهلیزی ploca vestibularis می‌نامند كه ارتعاشات آن اصوات مختلف را ایجاد می‌كند. فضای بین چین‌های صوتی را مزمار glottis می‌نامند. فضای بالای چین‌های دهلیزی را دهلیز vestibule می‌نامند. حد فاصل چین‌های دهلیزی و صوتی را سینوس‌، و فضای پایین چین‌های صوتی را كه در پایین با نای ادامه می‌یابد، حفره زیر گلوت می‌خوانند. نای و نایژه the trachea and bronchi نای لوله‌ای است كه از پایین غضروف انگشتری شروع شده، پس از عبور از گردن وارد قفسه سینه می‌شود و در محاذات مهره پنجم سینه‌ای به دو شاخه به نام نایژه (برونكوس) اصلی تقسیم می‌شود. نای از 15 تا 20 حلقه ناقص غضروفی به شكل C ایجاد شده است. انتهای این غضروف‌ها در عقب باز است و توسط پرده لیفی عضلانی بسته می‌شود. فضای داخل نای از مخاط مژكدار پوشیده شده است. آخرین حلقه نای با سایرین تفاوت دارد و دارای دو سوراخ است كه در امتداد نایژه‌های چپ و راست قرار می‌گیرد. در محاذات پنجمین مهره سینه‌ای، نای به دو شاخه تقسیم می‌شود. نایژه سمت راست كلفت‌تر و كوتاهتر است و در امتداد نای قرار دارد و پس از ورود به ریه، سه شاخه می‌شود. نایژه چپ دازتر و باریكتر است و با نای زاویه دارد و پس از ورود به ریه دو شاخه می‌شود. سرانجام هر كدام از نایژه‌های اصلی به ده شاخه ثانوی تقسیم می‌شوند و هر كدام به قطعه‌ای از ریه می‌روند كه آنها را segmentes می‌نامند. ادامه خواندن مقاله دستگاه تنفس

نوشته مقاله دستگاه تنفس اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.