nx دارای 36 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
دلایل فراوان و مثبتی وجود دارد كه «سازهای زهی» را به عنوان مهمترین بخش و قلب‌اركستر می‌دانند. این دلایل به شرح زر است:1- سازهای زهی دارای وسعت صوتی بسیار وسیعی است. آهنگساز همه‌ی وسعت‌صوتی یعنی از بالاترین نت ویولن تا بم‌ترین نت كنترباس را در اختیار دارد.2- سازهای زهی از نظر تكنیكی بسیار متنوع هستند.
3- خصوصاً طنین و گرمی صوت سازهای زهی آنها را بیشتر قابل بهره‌وری كرده است.5- معمولاً دانه‌ی شدت و ضعف صوتی در گروه سازهای زهی بسیار وسیع است.6- سازهای زهی برخلاف سازهای بادی چوبی و برنجی كه باید گاهگاهی به آنهااستراحت داد تا نوازنده بتواند نفس تازه كند و لب‌های او رفع خستگی كند، سازهای زهی‌قادرند كه به طور مداوم و بدون سكوت برای مدت زمان طولانی كه لازم باشد نواخته‌شوند.
آرشه‌كشی و افه‌های مخصوص‌واژه‌ی «آرشه كشی» (bowing) می‌تواد فقط به معنی حركت آرشه روی سیم‌ها باشد، یا به‌معنی علایمی در بخش سازهای زهی كه راهنمای نوازندان در چگونگی آرشه‌كشی باشد.با استفاده از مفهوم دومی كلمه، آرشه كشی شامل این موارد است:1- خط منحنی اتحاد روی گروهی از نت‌ها كه باید با یك آرشه اجرا شوند؛2- آرشه راست (رو به پایین كشیده می‌شود) به وسیله‌ی علامت (TT) و آرشه‌ی چپ (روبه بالا) با علامت (V) نشان داده می‌شوند كه هرجا یكی از آنها موردنیاز باشد به كارمی‌روند.
3- علایمی مانند نقطه یا آكسان روی نت‌ها برای پیشنهاد نوع آرشه كشی مناسب.4- لغات حقیقی چون «سپیكاتو» برای مشخص كردن نوع واقعی آرشه كشی‌ای كه باید به‌كار رود. همچنین علامت‌های arco و pizzicato كه قبلاً توضیح داده شدند، می‌توانند تحت‌عنوان آرشه‌كشی نیز بیایند.
گرچه نوازندگان ممكن است درباره‌ی آرشه گذاری بیشتر از آهنگسازان بدانند، ولی آنهابدون مشخص شدن علایم آرشه گذاری نمی‌دانند دقیقاً چه افه‌ای موردنظر آهنگساز یاتنظیم كننده بوده است. به عبارت دیگر آرشه گذاری جزء جدایی‌ناپذیر موسیقی است ونباید آن را شانسی رها كرد.پاسخ دیگر اینكه طرح آرشه‌گذاری برای تمام گروه‌های سازهای زهی به طور همزمان‌ایجاد همگونی افه موسیقایی می‌كند كه امر مهمی است و كسب آن بسیار مشكل خواهدبود. اگر چنانچه نوازندگان هر گروه به تنهایی اجازه‌ی انتخاب آرشه‌گذاری خود را داشته‌باشند.
پارتیتورهایی وجود دارند كه در آن به جای آرشه گذاری، خطوط منحنی طویلی برای‌مشخص كردن جمله‌بندی موسیقایی در نقاط به خصوصی از بخش سازهای زهی قرارمی‌گیرند. معمولاً، این عمل در خطوط ملودیك كشیده و طولانی به كار می‌رود. در این‌گونه موارد، باید آرشه گذاری به عهده رهبر یا نوازندگان باشد. گاهگاهی هر دو علامت‌جمله‌بندی و خطوط اتحاد آرشه‌گذاری با هم به منظور تأمین افه‌ی یكنواخت و متصل درپارتیتور گنجانده می‌شوند. ولی اكثر پارتیتورها برای القاء ساختمان موسیقایی بخش‌سازهای زهی، فقط بر استفاده از خطوط اتحاد آرشه‌گذاری تكیه دارد.
بعضی عوامل كه بر آرشه‌گذاری تأثیر دارند، عبارتند از: شدت و ضعف صوتی و سرعت‌اثر، افه‌ی كلی موردنیاز و عوامل تكنیكی چون لزوم آرشه راست یا چپ در نقاط به‌خصوص.
انواع آرشه كشی‌شاید هیچ جنبه‌ای از اركستراسیون به اندازه‌ی نامگذاری و طبقه‌بندی انواع گوناگون‌آرشه‌كشی بیشترین فرصت را برای بحث و جدل فراهم نكند.در مرحله‌ی اوّل، درهم بودن اصطلاحات در زبان‌های مختلف مشكل ساز است. گاهی دویا سه نام مختلف در هر زبان برای یك نوع به خصوص آرشه كشی وجود دارد.انواع اصلی آرشه كشی را می‌توان به دو دسته مهم تقسیم بندی نمود: دسته‌ی اوّل، شامل‌انواعی است كه آرشه روی سیم می‌ماند و دسته‌ی دیگر آرشه از روی سیم جدا می‌شود.
آرشه كشی روی سیم«لگاتو» Legato – گروهی از نت‌های مختلف است كه به وسیله خط اتحاد به همدیگر وصل‌می‌شوند و تا حد ممكن افه كلی آن نرم است.«دتاشه» detche – در «دتاشه» هر نت دارای آرشه مجزا می‌باشد.
«مارتله» Martele – توصیف «چكشی» كه رسماً به این نوع آرشه‌كشی اطلاق می‌شود، به‌خاطر معنی لغوی «مارتله» است كه شاید گمراه كننده است، زیرا آرشه از بالا به سیم‌ضربه وارد نمی‌كند، بلكه روی سیم شروع می‌كند و چسبیده می‌ماند.«استاكاتو» Staccato – در به كار بردن مفهوم عام آن، كلمه‌ی «استاكاتو» می‌تواند به‌هرگونه آرشه كشی (چه روی سیم و چه جدا از سیم) كه در آن نت‌ها از همدیگر جدا باشنددلالت كند.
«استاكاتوی گروهی» group staccato – می‌نامند، در بخش‌های سازهای زهی اركسترظاهر می‌شوند. در اینجا دو نوع را می‌توان نام برد: نوع اوّل ضربه‌ی آرشه چپ است كه‌شامل سه یا چهار نت (گاهی بیشتر) است و نت‌ها به صورت جدا از هم به صدا درمی‌آیند.
نوع دوم كه می‌تواند هم با آرشه چپ و هم آرشه راست اجرا شود، شامل دو نت تكراری‌است كه به وسیله‌ی مكث كوتاه آرشه نت‌ها از همدیگر جدا می‌شوند.«لوره یا پورتاتو» Lour (portato) – این نوع آرشه كشی عموماً در موسیقی با حالت‌آهسته و فصیح (espressivo) به كار می‌رود كه در آن دو یا چند نت (به ندرت بیشتر ازچهار نت) به وسیله‌ی یك آرشه با یك فشار جداگانه و كمی خیزش در ابتدای صوت هر نت‌اجرا می‌شود. «لوره» در برخی از موسیقی‌ها شامل مكث نامحسوسی است در بین نت‌ها.
«سپیكاتو» spiccato، معمولاً یك ضربه‌ی سبك در وسط آرشه است كه در آن آرشه روی‌سیم می‌پرد و هر آرشه یك نت را اجرا می‌كند.«سپیكاتو گروهی» Group spiccato – اگرچه این واژه كمتر به كار برده می‌شود، ولی به‌نظر منطقی می‌رسد كه آن را به عنوان یك نوع آرشه كشی مشابه «استكاتو گروهی» ولی‌جدا از سیم توضیح داد.
«جته» (Jete – در زبان فرانسوی به معنی پرتاب است) آرشه در نصفه‌ی بالایی، به سرعت‌رو به پایین (آرشه راست) روی سیم پرش می‌كند، به طریقی كه یك گروه دو تا شش نت رابه صدا درمی‌آورد.
آرشه‌های چپ متوالی‌این نوع آرشه كشی هم، نت‌ها را به وضوح از همدیگر جدا می‌سازد، اما بیشتر از شدت‌صوتی ملایم‌تر و ظریف‌تر مفید است.
افه‌های مخصوص«ترمولو» Tremolos – اگرچه غالباً «ترمولو» را تحت عنوان انواع آرشه‌كشی می‌دانند(نوع آرشه‌كشی روی سیم)، جزو انواع آرشه كشی نمی‌باشد. «ترمولو»ی با آرشه در واقع‌یك نسخه‌ی تند شده‌ای است از «دتاشه» و «ترمولو» با انگشت (دو نت متوالی سریع با یك‌آرشه» از خط اتصال معمولی استفاده می‌كند، درحالی كه انگشتان افه مشخص ترمولو راایجاد می‌كنند.
در فرم نامنظم و آزاد «ترمولو» آرشه‌ای، تا آنجایی كه امكانپذیر است، آرشه روی سیم به‌سرعت به جلو و عقب حركت می‌كند.ترمولوی نامنظم، افه‌ی پرقدرت و هیجانی به دست می‌دهد، در مواقع دیگر خصوصاًهنگامی كه قوی و نرم به كار رود می‌تواند افه لرزان، مواج و آسمانی تولید كند.
دیگر افه‌های مخصوص‌افه‌ی خفه شده – Muted قرار دادن یك قطعه‌ی كوچك چوب، فلز، لاستیك، چرم و یاپلاستیك بر روی خرك ویولن، حجم و شدت صوتی را تقلیل می‌دهد و كیفیتی تاریك وپوشیده بدان می‌بخشد. برای گذاشتن سوردین باید حداقل به اندازه‌ی دو میزان چهارضربی (ترجیحاً بیشتر) با تمپوی معمولی به نوازنده فرصت داد و برای برداشتن آن‌حداقل یك میزان معمول‌ترین شیوه این است كه بر روی نت نوازندگان جایی كه سكوت‌قبل از پاساژ با سوردین است، اصطلاح “Put on mutes” یعنی «سوردین را بگذارید» و درسكوت بعد از آن اصطلاح “Take off mutes” یعنی «سوردین را بردارید» مشخص كنید،به طوری كه نوازندگان وقت كافی برای آماده شدن اجرای پاساژ بعدی را داشته باشند.
در ساز كنترباس كمتر از دیگر سازهای زهی از سوردین استفاده می‌شود، زیرا صوت‌كنترباس بدون سوردین می‌تواند تا حد بسیار آهسته و پچ پچ كردن تقلیل یابد كه در این‌صورت می‌تواند به خوبی با صوت سوردین‌دار دیگر سازهای زهی تركیب شود.«آرشه كشی روی خرك یا نزدیك آن» پونتی جلو می‌گویند.صوت حاصله از این نوع آرشه كشی، دارای كیفیتی زلال و ترسناك است. شدت این رنگ‌مشخص صوتی با نسبت نزدیكی آرشه به خرك تغییر پیدا می‌كند.آرشه كشی روی گریف را «تاستو» می‌گویند. صوت حاصله در این نوع آرشه كشی،نرم‌تر است و طنین كمتری دارد. اصطلاح flautando، نوازندگان را هدایت می‌كند كه فقط‌از آرشه‌ی خیلی كمی روی گریف استفاده كنند.
«اجرای با چوب پشت آرشه» «لنیو» می‌گویند. این افه‌ای است كه به ندرت استفاده می‌شودو معمولاً در فیگورهای نت تكراری به كار می‌رود، ولی نمونه‌های اندكی از به كارگیری به‌صورت آرشه كشی لگاتو و ترمولو نیز وجود دارد. صوت آن خشك است و امكان حجم‌صوتی كمی دارد.علامت خنثی كردن هركدام از این افه‌های مخصوص به صورت modo ordinario (یاخلاصه شده آن، ord) به معنی «برگشت به حالت معمولی» می‌باشد.
سازهای بادی چوبی‌فلوت THE FLUTEبرای شاگرد اركستراسیون كه ساز بادی نمی‌نوازد، همیشه مشكل است كه اختلافات‌فاحش قدرت و كیفیت بین مناطق صوتی متفاوت هر ساز بادی را بفهمد. موضوع بغرنج‌تراینكه اصول كلی كه در این مورد بر كلیه سازهای بادی دلالت كند وجود ندارد،
بعضی ازآنها در منطقه‌ی صوتی بم ضخیم و قوی هستند و در منطقه‌ی صوتی بالا نازك و سبك،درحالی كه در دیگر سازها این ارتباط برعكس می‌باشد. در مورد فلوت، اكتاو پایین‌ضعیف و تاحدی پرنفس است، اما صدایی مخملی و پراحساس دارد. چون در این منطقه‌ی‌صوتی بم، شدت صوتی كمی امكانپذیر است، بنابراین، برای اینكه فلوت شنیده شود، بایدقسمت اكمپانمیان آن سبك باشد.
ادامه خواندن مقاله گروه سازهاي زهي
نوشته مقاله گروه سازهاي زهي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.