nx دارای 334 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
صنعت مسافرت و جهانگردی
فصل اول: تعاریف و مفاهیم جهانگردیصنعت مسافرت و جهانگردی به عنوان بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین صنعت در دنیا به حساب می‌آید. بسیاری از كشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی می‌دانند. صنعت جهانگردی در سراسر دنیا، به ویژه در كشورهای در حال توسعه، كه شكل‌های دیگر اقتصادی مانند تولید یا استخراج منابع طبیعی به صرفه نیست، بسیار مورد توجه می‌باشد.
مردم به دلیل متعدد و مختلفی به مسافرت می‌روند. رشد سریع و قدرتمند جهانگردی در مدتی نسبتاٌ كوتاه، باعث شده است كه تأثیر فراوانی بر مسافرت‌های تجربی بگذارد. در ابتدا، مسافرت و جابه‌جایی به مكان‌های دور، بعید به نظر می‌رسید و از نظر مالی بیشتر مردم توانایی این كار را نداشتند. میهمانخانه‌ها و رستوران‌هایی در نقاط مختلف به صورت یكی از اقلام عمده بودجهبزرگ درآمدند م همگی درصدد ایجاد مكان‌هایی كنار فرودگاه‌ها راه‌های اصلی و مناطق روستایی برآمدند. خدمات مهمی كه آژانس‌های مسافرتی و دست‌اندركاران و متصدیان امور مسافرتی ارائه می‌دادند، و كارهایی را كه دفاتر گردشگری در بخش دولتی انجام می‌دادند و سرانجام فناوری پیشرفته، همه باعث شدند كه مسافران بالقوه كنونی بتوانند سفرهایی سالم، بی‌خطر، آرام و لذت‌بخش انجام دهند.
تعریف« مسافرت و جهانگردی »نیاز به ارائه تعریفی از واژگان فنیبحث درباره اصطلاحات و واژگانی فنی كه در این صنعت پویا مورد استفاده قرار می‌گیرند، حائز اهمیت است. بیشتر لغت‌نامه واژه ساده مسافرت را عمل جابه‌جایی تعریف كرده‌اند، كه البته در مفهوم جهانگردی این واژه تعریف دیگری دارد. با توجه به هدف این كتاب، مسافرت بدین گونه تعریف می‌شود: «عمل جابه‌جایی به خارج از جامعه برای تجارت یا تفریح و نه برای انجام كار روزمره یا تحصیل» (گی، ماكنز و چوی، 1989، ص12) . برای این كه مسافرت نوعی صنعت به حساب آید، باید در سایه این گونه فعالیت‌ها نوعی ارزش اقتصادی ایجاد شود.با درك واژگان و مفاهیم اصولی كه در محتوای مسافرت و صنعت جهانگردی به كار برده می‌شود، چارچوبی ارائه می‌شود كه بیشتد بحث‌های مربوط به این صنعت بر اساس آن است. به علت ناملموس بودن ماهیت این صنعت، از نظر واژه‌شناسی، تعریف عمومی ارائه شده كه از جهات مختلفی حائز اهمیت است.با استانداردشدن واژگان از جانب دست‌اندركاران و گروه‌های ذی‌ربط این اطمینان به وجود می‌آید كه از اصطلاحات و عبارت‌های مشابهی استفاده شود و مانع از هر نوع تحریف و سوءتفاهم گردد. از این رو، تعریفی واحد برای دست‌اندركاران و مدیران اجرایی مناطق یا كشورهای مختلف این صنعت كه می‌خواهند درباره مسائل جهانگردی و مسافرت بحث كنند، بسیار ضروری است.
گذشته از این، برنامه‌ریزان با داشتن تعریف‌های استاندارد جهت اتخاذ تصمیمات تجاری قادر خواهند بود كه از داده‌های مقایسه‌ای استفاده كنند. به هر حال، نمی‌توان فرض را بر این گذاشت كه تعریف واحدی مورد قبول همگان واقع شود. در نیمه اول قرن بیستم، ورود و خروج مسافران و جهانگردان در بسیاری از كشورها به ندرت ثبت می‌شد و اگر هم این كار انجام می‌گرفت روش ثبت از كشوری به كشور دیگر فرق می‌كرد. در ضمن شمارش نهایی این مسافران و جهانگردان، به علت وجود تعریف‌های مختلفی از جهانگردان، امكان نداشت و فقط از روی گذرنامه های افراد خارجی امكان این ثبت ایجاد می‌شد.
سرانجام، با ارائه تعریف استانداردی از این صنعت، پژوهشگران جهانگردی، درباره صنعت مربوطه مفروضات علمی قابل اتكایی ارائه دادند؛ از این رو، این صنعت به سرعت گسترش یافت، به صورتی كه پژوهشگران جهانگردی، تصمیم‌گیرندگان بخش عمومی و مدیران اجرایی بخش خصوصی را ترغیب كردند كه باعث شود این صنعت نقش فوق‌العاده‌ای در سیستم اقتصاد جهانی ایفا كند. صنعت جهانگردی به عنوان یك رشته آموزشی و علمی نوین هنوز فاقد تحقیقاتی است كه در سایر رشته‌های بازرگانی مشاهده می‌شود. پس از پذیرفتن تعریف استاندارد، پژوهشگران می‌توانند با شرایط بهتری داده‌های مقایسه‌ای را جمع‌آوری كنند و در این زمینه تحقیقات معنا‌دارتری ارایه كنند.تعریف جهانگردی
در مارس 1993، كمسیون آمار ملل متحد، تعریف ارائه شده از جهانگردی توسط سازمان جهانی جهانگردی را پذیرفت. بر اساس این تعریف، جهانگردی عبارت است از: «مجموع فعالیت‌های افرادی كه به مكان‌هایی خارج از محل زندگی و كار خود به قصد تقریح و استراحت و انجام امور دیگر مسافرت میكنند و بیش از یك سال متوالی در آن مكان‌ها نمی‌مانند.»
این تعریف، به بعد «تقاضا»ی جهانگردی توجه و تأكید دارد. تعاریف ارائه شده از جهانگردی معمولاٌ هر دو بعد «عرضه» و«تقاضا»ی جهانگردی را مد نظر قرار می‌دهد. تعاریفی كه متوجه بعد «عرضه» جهانگردی هستند، بر محصولات و خدمات ارائه شده به جهانگردان متمركز می‌باشند؛ در حالی كه تعریف‌های مربوط به بعد «تقاضا»ی جهانگردی بر رفتار جهانگردان و آنچه آنان دارند و جستجو میكنند، تمركز میكنند.
جهانگردی، اگر چه یك بخش اقتصادی محسوب می‌شود، اما فعالیت اقتصادی چند بخشی است. به همین علت اقتصاددان و دولتمردان، طبقه‌بندی و هماهنگ كردن آن را بسیار مشكل می‌یابند. تعیین محدوده جهانگردی در كلیت، در واقع مشكل و دشوار است و به همین علت فعالیتی است كه هم تعریف آن و هم مدیریت آن بسیار دشوار است.
به جهانگردی باید از دیده تعاملی بین عرضه و تقاضا نگریست؛ طراحی و توسعه یك محصول، به منظور مرتفع ساختن یك نیاز. همین تعامل است كه آثار اقتصادی، زیست‌محیطی، اجتماعی، فرهنگی و دیگر آثار را تعریف می‌كند.راه‌های بسیاری برای بررسی فعالیت جهانگردی وجود دارد. یك راه این است كه جهانگردی را به سه مرحله تقسیم كنیم:• آنچه پیش از ترك خانه روی می‌دهد (مطالعه مواد تبلیغاتی یعنی آگهی‌ها و …، انتخاب مقصد، خرید و…)• آنچه در راه رفتن به مقصد معین شده و برگشت از آنجا روی می‌دهد (مسافرت، عزیمت، ورود).• آنچه كه در مقصد برای مسافر اتفاق می‌افتد (خاطرات و رضایتمندی‌ها، نارضایتی‌ها و دلخوری‌ها).تعاریف
سازمان جهانی جهانگردی (كه بسیاری از دولت‌ها در آن عضویت دارند) راهی را برای ارائه تعریفی عمومی از جهانگردی نشان داده است. در سال 1991، سازمان جهانی جهانگردی و دولت كانادا كنفرانس بین‌المللی درباره مسافرت و آمارهای جهانگردی در اتاوا، كانادا تشكیل دادند كه نظر و پیشنهاد‌هایی مربوط به جهانگردی (تعریف و طبقه‌بندی آن) ارائه دادند. تعاریفی كه در زیر آمده‌اند مبتنی بر تعریف‌هایی هستند كه سازمان جهانی جهانگردی از جهانگردی و جهانگردان ارائه نموده است:
• جهانگردی : به عمل فردی كه به مسافرت می‌رود و در آن مكان كه خارج از محیط زندگی وی است برای مدتی كمتر از یك سال جهت تفریح، تجارت و دیگر هدف‌ها اقامت نماید، گفته می‌شود.• جهانگرد : (بازدید كننده یك شبه): كسی كه حداقل یك شب در یك اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید، به سر برد.• گردشگر یك روزه (جهانگرد): گردشگری كه شب را در یك اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید به سر نمی‌برد (مسافرت یك روزه).
• بازدیدكننده : كسی كه به محلی غیر از محل زندگی خود به مدتی كمتر از 12 ماه مسافرت كند و هدف از ماندنش كسب درآمد، در آن محل سفر كرده، نباشد.• مسافر : كسی كه بین دو یا چند مكان سفر كند (سازمان جهانی جهانگردی، b1995، ص17).شكل و نوع مسافرت همان‌گونه كه بازدیدكنندگان (مسافران) متفاوت هستند، شكل و نوع مسافرت نیز متفاوت است، كه البته به شخص مسافر، مقصد و انگیزه مسافرت بستگی دارد؛ برای مثال، مسافرت‌های خارجی و داخلی، درون منطقه‌ای و برون‌منطقه‌ای و درون مرزی و برون‌مرزی.
جهانگردی بین‌المللی و گردشگری داخل كشور (بین‌المللی و داخلی)از دیدگاه سازمان جهانی جهانگردی بین‌المللی با گردشگری داخلی متفاوت است و به محدوده مرزی كشور مربوط می‌شود. ولی این بدان معنی نیست كه هر مسافر بین‌المللی، یك بازدیدكننده تلقی شود. مسافر كسی است كه برای خارج شدن از محل سكونتش، سفر می‌كند؛ برای مثال كارگری كه برای كار از مرز خارج می‌شود بازدیدكننده محسوب نمی‌شود. جهانگردی بین‌المللی همیشه، در وهله اول، از نظر اقتصادی مدنظر قرار می‌گیرد، زیرا این شكل گردشگری نقش مهمی در بازرگانی و جریان ارزی ملت‌ها بازی می‌كند.
گردشگری داخلی نیز تحت‌الشعاع جهانگردی بین‌المللی است، با وجود این تصور بر این بود كه گونه مسافرت‌ها اثر بین‌المللی ندارند و به آمارهای تجاری همان كشور مربوط بوده و اهمیت دارند. بدیهی است كه این دو گردشگری رابطه تنگاتنگی با هم دارند. مسافران تحت تأثیر شرایط محیطی قرار می‌گیرند، و با توجه به عوامل خارجی مانند رشد نسبی درآمد واقعی، تفاوت قیمت بین كشورها و سیاست بین‌الملل، مسافرت‌های داخلی جای خود را به جهانگردی بین‌المللی می‌دهند و یا برعكس. در چند دهه گذشته، در بسیاری از كشورهای غربی روزهای تعطیل تبدیل به سفرهای بیرون شهری شده‌اند و این به علت بالا رفتن استاندارد زندگی و كسب درآمد‌های اضافی است؛ در حالی كه در كشورهای در حال توسعه گردشگری داخلی افزایش یافته است (سازمان جهانی جهانگردی،b1995، ص34)مسافرت‌های منطقه‌ای
منطقه به بخش كوچك جغرافیایی از یك ناحیه گفته می‌شود كه با شاخصی معین یا با چارچوب مرجعی موثق مشخص می‌شود. در تحقیقات جهانگردی منطقه را به سه دسته تقسیم میكنند. نخست، موقعیت جغرافیایی منطقه كه برای مثال می‌توان به مناطق «شمال» یا «شرق» اشاره
كرد. دوم، نواحی (مناطق) اداری، مانند «استانx». سوم منطقه‌ای كه از نظر فیزیكی در برگیرنده طبیعت بیشتری است، برای مثال «حوزه دریاچه» یا «حوزه اقیانوس آرام». از نظر در دسترس بودن و قابل استفاده بودن می‌توان به چند دسته‌بندی دیگر اشاره كرد، برای نمونه «منطقه روستایی» یا «منطقه ساحلی». مقصود از مسافرت‌های بین منطقه‌ای، مسافرت‌هایی است كه بین مناطق مختلف صورت می‌گیرد، حال این مناطق در یك استان یا ایالت، یك كشور و یا در مناطق مختلف دنیا باشد. از طرفی، مسافرت‌های درون منطقه‌ای به مسافرت‌هایی كه در داخل یك منطقه مشخص صورت می‌گیرد؛ اطلاق می‌شود (حال این منطقه بومی باشد یا در سطح بین‌المللی). برای مثال، می‌توان به مسافرت‌های بین كشورهای آسیای شرقی اشاره كرد.گردشگری درون مرزی یا برون مرزی
در هر حوزه‌ای متناسب با منطقه مورد نظر (منطقه بومی، كشوری یا گروهی از كشورها) سه نوع جهانگردی دسته می‌شود: • گردشگری داخلی، به ساكنان منطقه‌ای خاص می‌شود كه فقط در منطقه مربوطه سفر میكنند (مانند بازدیدكنندگان).• گردشگری درون مرزی ، به افرادی غیر از ساكنان منطقه‌ای خاص گفته می‌شود كه مانند بازدیدكنندگان از محل دیدن میكنند.• گردشگری برون مرزی ، افراد ساكن یك منطقه كه به منطقه‌ای غیر از منطقه سكونت خود سفر میكنند. اگر معیار سنجش را كشور قرار دهیم می‌توان عبارت‌های جهانگردی «داخلی»، «درون‌مرزی» و«برون مرزی» را به روش‌های مختلفی تركیب كرد و سه دسته‌بندی زیر را ارائه داد: • گردشگری داخلی ، كه شامل گردشگری داخلی و درون‌مرزی می‌شود.
• گردشگری ملی ، كه شامل گردشگری داخلی و گردشگری برون‌مرزی می‌شود.• جهانگردی بین‌المللی ، كه شامل گردشگری درون‌مرزی و برون‌مرزی می‌شود.باید توجه داشت كه این عبارت‌‌ها (درون مرزی، برون مرزی، داخلی، ملی و جهانگردی بین‌المللی) بر مبنای معیار قرار دادن كشور به عنوان مرجع سنجش، ارائه شده‌اند. در ضمن، بعضی مناطق از نظر سیاسی، كه از كشور كوچك‌تر هستند و با ایالت فرق میكنند، نیز بدین گونه دسته‌بندی می‌شوند. مانند جامعه مشترك‌المنافع پوارتوریكو و جامعه مشترك‌المنافع جزایر شمالی ماری‌یانا كه هر دو بخشی از ایالات متحده آمریكا می‌باشند (سازمان جهانی جهانگردی، b1995، ص27).
فصل دوم: تاریخچه مسافرت و جهانگردیاز آن جا كه مسافرت و جهانگردی به قدمت تمدن است، تاریخ نشان می‌دهد كه مسافرت همیشه با تجربه‌های خوشایندی همراه نبوده است. در این قسمت به طور خلاصه مروری بر تكامل تاریخچه جهانگردی از عهده باستان تا دنیای امروز انجام می‌شود و چالش‌های پیش روی جهانگردی در حالی كه دنیا پا به هزاره جدید می‌گذارد، مورد بررسی می‌گیرد.
عهد باستان مردم تمدن‌های ماقبل تاریخ با انگیزه به دست آوردن غذا، دوری از خطر و نقل مكان به آب‌و‌هوای مساعد، مسافرت می‌كردند. با افزایش مهارت و كسب فنون، نیاز انسان به زندگی بدوی و خانه بدوشی كاهشی یافت و دیگر با انگیزه تجارت و معامله كالا، مسافرت می‌كرد. از آنجا كه امپراطوری‌های عهد باستان در قاره‌های آفریقا، آسیا و خاورمیانه ایجاد شدند، زیربنای اقتصادی به وجود آمد كه باعث ایجاد جاده و راه‌های آبی و هم چنین وسایل نقلیه‌ای برای سهولت راه شد.
اولین مسافرت‌های رسمی دولتی از جانب حكام مناطق مختلف بود كه نمایندگان خود را به مكان‌های دوردست اعزام می‌كردند تا جنگ‌های قبیله‌ای را اداره كنند و از شهروندان مالیات و خراج بگیرند. در دوره حكومت خانواده‌های سلطنتی در مصر، مسافرت با قصد تجارت و تفریح انجام می‌گرفت، كه این گونه مسافرت‌ها رونق زیادی یافت و در نتیجه در مسیرهای طولانی و شهرها برای پذیرایی از مسافرانی كه بین قرارگاه‌های دولت مركزی و مناطق خارج از قلمرو مسافرت
می‌كردند، میهمانخانه‌هایی ساخته شد. در دوره اوج اقتدار امپراطوری آسوری مفهوم مسافرت گسترش یافت و وسایل و تشكیلاتی برای مسافرت‌های ارتشی ایجاد شد، جاده‌سازی بسیار گسترش یافت و در نقاط مختلف علامت‌‌های خاصی نصب گردید تا فواصل مشخص شوند. ایرانیان كه امپراطوری آسوری را شكست دادند، اقدام به توسعه سیستم راه‌سازی نمودند و كالسكه‌هایی ساختند كه در مسافرت و حملونقل به كار گرفته می‌شوند.
یونانیان باستان در دو مرحله، باعث پیشبرد و توسعه مسافرت و جهانگردی شدند. نخست، با گسترش ضرب سكه كه دیگر مسافران مجبور نبودند به خاطر معاوضه كالاهای خود با كالاهای مورد نظر، آن كالاها را به مقصد مورد نظر ببرند. دوم، با گسترش زبان یونانی در سراسر حوزه مدیترانه كه باعث شد مسافران بتوانند به راحتی با یكدیگر ارتباط برقرار كنند. از آن جایی كه بیشتر شهرها و شهرك‌های یونان كنار ساحل قرار داشتند، اصولاٌ مسافرت‌ها به وسیله خطوط دریایی انجام می‌شدند. مسافرت‌های دولتی رونق زیادی نداشتند، زیرا سیستم اداره شهر به گونه‌ای بود كه باعث استقلال این امپراطوری شد. یونانیان علاقه بسیاری به بازدید از شهرها به ویژه آتن، داشتند؛ در ضمن آنها از مسافرت برای تماشای جشن‌های مذهبی لذت می‌بردند و می‌كوشیدند مسابقات المپیك را كه هر چهار سال یكبار برگزار می‌شد، ببینند.
زمانی كه امپرطوری روم به اوج قدرت رسید، طبقه اشراف‌زاده حاكم، سرگرم تفریح در دوره‌ای نسبتاٌ آرام بودند. آنها همانند یونانیان از مراسم مذهبی و ورزشی لذت می‌بردند و بدین منظور به نقاط مربوطه مسافرت می‌كردند. اشراف‌زادگان روم علاوه بر دیدن جاهای دیدنی از یونان نیز بازدید می‌كردند. فردی به نام پوسانیاس كه اهل یونان بود در 170 میلادی كتاب ده‌جلدی به نام راهنمای یونان منتشر كرد تا باستانی، مجسمه‌ها، داستان‌ها، و افسانه‌هایی كه درباره این آثار وجود
داشت، توصیف گردید. برعكس، اهالی روم به مصر مسافرت می‌كردند تا از مجسمه ا‌بو‌الهول و اهرام ثلاثه دیدن كنند. از آن جایی كه اسكندریه شهر بزرگ و پایتخت بود، و اشراف روم در آن جا به سر می‌بردند، ملیت‌های مختلفی از جمله مصری‌ها، یونانیان، یهودیان، حبشه‌ای‌ها، هندی‌ها و سوری‌ها به آن مكان روی آورده و آن جا را محل دادوستد و تفریح خود قرار دادند. آسمان مصر همیشه آفتابی بود و آب و هوای گرم و خشكی داشت؛ از این دو، رومی‌ها مجذوب این مكان شدند. شهروندان امپراطوری روم باستان به خرید از مكان‌های دور علاقه بسیاری داشتند،
همان‌گونه كه امروزه جهانگردان علاقه بسیاری به این كار دارند. مسئله پنهان كردن كالاهایی كه از گمرك وارد كشور می‌شد امری عادی بود. كه این وضع هنوز هم ادامه دارد، زیرا در آن زمان 25 درصد واردات به عنوان عوارض گمركی ضبط می‌گردید.در تمدن‌های آسیایی هم تاریخ بلندبالایی از سیاحت، تفریح و گردش وجود دارد، كه نمونه‌های شناخته شده آن وجود تفریح‌گاه‌هایی در مناطق خوش آب وهوای چین و ژاپن است. اشراف چینی و میهمانان در فصل تابستان به مناطق خوش آب و هوای سوژو، هنگ‌ژو و سایر مناطق دیدنی می‌رفتند و در ویلاها و عمارت‌های كلاه‌فرنگی خوش می‌گذرانیدند.
قرون وسطیتجارت و مسافرت در قرون وسطی (دوره پنجم تا چهاردهم میلادی) رونق كمتری داشت، به صورتی كه جاده‌ها تقریباً از بین رفته و شرایط مسافرت بسیار مشكل و حتی خطرناك شد. طی این دوره، دیدار از كلیساهای مسیحیان نخسیتن اولویت مسافرت بود، زیرا صومعه‌های زیادی در نقاط مختلف پراكنده بودند و راهبان و كشیشان مسیحی مردم را تشویق به زیارت این مكان‌ها می‌كردند. در سده چهاردهم، مسافرت به قصد زیارت به صورت یك پدیده انبوه و سازمان‌یافته درآمد و شبكه بزرگی از سازمان‌های خیریه به كمك طبقات مختلف اجتماعی ایجاد شد. مسیحیان به بیت‌المقدس و روم مسافرت می‌كردند و با وجود این كه این مسافرت‌ها اساس و رنگ مذهبی داشتند، مسافرت‌های تفریحی و اجتماعی هم به حساب می‌آمدند.
در نیمه دوم سده سیزدهم، ماركوپولو مسیری از اروپا به آسیا تعیین كرد. او در چین، پی به یك سیستم جاده‌ای بسیار عالی، كه برای اولین بار در زمان سلطنت خانواده چو ساخته شده بود، برد، (1122- 1221 قبل از میلاد). ماركوپولو كتاب خود را بر مبنای این سفر نوشت و این كتاب نخستین منبع اطلاعاتی غرب درباره زندگی شرق در آن دوران قرار گرفت. با اختراع چاپ، كتاب‌ها در این زمینه رونق بسیار یافت، برای نمونه كتاب سرجان مندویل به نام مسافرت در سال 1357 به چندین زبان منتشر شد، كه شرح مسافرت به نقاط دور و نزدیك دنیا، حتی تا آسیای جنوب شرقی به تفصیل در آن آمده است.
نخستین مسافرت كاروانی (دسته جمعی) مربوط به كاروانی است كه در سده پانزدهم از ونیز به بیت‌المقدس می‌رفت. پیش از شروع سفر از مسافران مبلغ مشخصی برای هزینه‌های سفر مانند رفت و برگشت، غذا، استراحت‌گاه، حیوان برای حمل مسافر و بار و پولی كه به عنوان رشوه باید پرداخت می‌شد، می‌گرفتند. نخستین نمونه (تاریخچه) غذاهای فوری امروزی را می‌توان در مسیر این مسافرت‌های پرجمعیت مشاهده كرد. فروشندگانی كه انواع غذاها، میوه‌ها، گوشت، ماهی، نان و شیرینی‌جات وا به زوار می‌فروختند، بدین منظور چادر‌هایی در مسید كاروان‌ها زده بودند.رنسانساز سده چهارده تا هفده
، بیشتر مسافرت‌ها با هدف كسب دانش و تجربه آموزی انجام می‌شد. در انگلستان، ملكه الیزابت اول برای تربیت و پرورش نمایندگان خارجی مسافرت‌هایی را برای آنها فراهم كرد و دانشگاه‌هایی مانند آكسفورد و كمبریج در انگلستان و سالامانكا در اسپانیا به همراه بورس تحصیلی برای دانشجویان ایجاد نمود. علاوه بر این، جواز مسافرت كه دو تا سه سال اعتبار داشت صادر گردید و بدین وسیله محدودیت‌هایی بر مقدار پول، تعداد اسب و خدمه (معمولاً سه نفر) مشخص شد.
برای هر مسافر فقط هنگام خروج از كشور (سفرهای خارجی) گذرنامه‌ای صادر می‌شد و طی هر بار مسافرت به خارج گذرنامه جدید صادر می‌گردید. مسافران پول نقد كمتری حمل می‌كردند و در ازای پول نقد زیاد، از برگ‌های اعتباری كه امروزه به چك‌های مسافرتی معروف‌اند، استفاده می‌نمودند. مسافران دوره الیزابت معمولاً از راه پاریس و فرانكفورت به ایتالیا می‌رفتند. كاروان‌های مسافرتی دوره الیزابت پس از چندی، دارای ساختار و سازمان منظمی گردیدند و آن را «گراند تور» نامیدند. این كاروان‌ها كار خود را در نیمه سده هفده شروع كردند و با نیمه سده نوزده پابرجا بودند.
بیشتر اعضای این كاروان‌ها برای كسب دانش و تجربه‌های حدید به مسافرت می‌رفتند، معمولاً این افراد از طبقه بالای اجتماع بودند كه برای كسب دانش و فرهنگ مسافرت می‌كردند. اصولاً، پسران خانواده‌های مرفه برای دیدن آثار باستانی، مطالعه و نیز فراگیری علوم معماری و تاریخ به كشورهای خاصی اعزام می‌شدند. گراندتور یك راهنمای سفر داشت كه در سال 1778 توسط توماس نوگنت تهیه شد و پرفروش‌ترین كتاب معرفی گردید. انقلاب صنعتی انقلاب صنعتی كه از سال 1750 تا 1850 ادامه یافت، پایه و اساس گردش‌های دسته جمعی را، كه امروز ما با آن آشنا هستیم، به وجود آورد. در این دوره تغییرات اقتصادی و اجتماعی عمیقی به وجود آمد كه از آن جمله مهاجرت كارگران كشاورز از مناطق روستایی و روی آوردن آنها به شهرنشینی بود. انقلاب صنعتی قدرت بخار را كه در قطارها و كشتی ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، معرفی كرد. تغییرات اجتماعی، موجب تغییر مشاغل و گسترش طبقه میانی اجتماع گردید و این طبقه توان بیشتری یافت تا بیشتر به تفریح و مسافرت برود؛ در نتیجه افزایش تقاضا برای مسافرت باعث شد كه مسافرت‌های تخصصی طبقه اشراف گراند تور شكل تازه‌ای به خود بگیرد و به مسافرت‌های تفریحی در سطح عمومی تبدیل شود.
در ابتدا مسافرت‌های تفریحی، یك روزه بودند؛ زیرا هم مردم دارای توان مالی زیاد نبودند و هم این كه روزهای كاری هفته پنج روز نبود. در پایان سده نوزدهم كارگران تعطیلات سالانه داشتند. آنها برای فرار از مناطق شهری آلوده و شلوغ به كنار دریاها می‌رفتند و تعطیلات خود را آن نقاط می گذراندند، كه تا حدی همانند كارهایی بود كه جهانگردان كنونی انجام می‌دهند.
برخی از مكان‌هایی كه تا آن زمان محل تفریح و گردش خانواده‌های ثروتمند و مرفه بود، گسترش یافت و تأسیسات جدیدی به وجود آمد تا بتواند فضای لازم را برای طبقه متوسط جامعه كه رو به گسترش بودند، تأمین نماید. در این مكان‌ها، طبقه متوسط جامعه بازاد بزرگی به وجود آورد (البته در مقایسه با تعداد اندكی از این مكان ها كه در گذشته برای اشراف و ثروتمندان تهیه شده بود.) اگر چه این مسافران جدید هزینه‌های زیادی نمی‌پرداختند، ولی تعداد روزافزون آنها این كمبود را جبران می‌كرد.
جهانگردی نوینجهانگردی امروز به همراه مجموعه‌ای از تمایلات، حركت،دسترسی یافتن به امكانات و توانایی‌های مالی، مسافرت توده‌ها را امكان‌پذیر ساخت. فناوری‌های نوین مانند خطوط هواپیمایی، كامپیوتر، آدم آهنی و ارتباطات ماهواره‌ای باعث شد كه در سده بیستم، شیوه زندگی، كار، بازی و تفریح افراد دگرگون شود. پیشرفت فناوری باعث شد كه به دلیل‌های متعددی میزان مسافرت‌های دسته جمعی افزایش یابد كه این دلایل شامل افزایش زمان تفریح، بالارفتن درآمد، پیشرفت ارتباطات دور و ایجاد راه‌های كارآمد حمل و نقلی است.
در حالی كه دنیای امروز پا به هزاره جدید می‌گذارد، تردیدی نیست كه صنعت جهانگردی و مسافرت به صورت یكی از پایه‌های استوار سیستم اقتصاد جهانی درآید. با .جود ركودهای دوره‌ای، شورش‌های سیاسی، جنگ‌ها، نوسانات قیمت و دسترسی به سوخت، بودجه‌ای كه صرف جهانگردی خارجی می‌شود، سه برابر بودجه‌ای است كه صرف امور دفاعی می‌شود. امروزه جهانگردی فقط مختص خانواده‌های ورفه و ثروتمند نیست، بلكه میلیون‌ها نفر از مكان‌های تازه، دیدن كرده و علاقه‌مند به شناخت هر چه بیشتر محیط زندگی خود و كسب تجربیات جدید هستند. در حالی كه عصر جدیدی از جهانگردی آغاز شده اشت و سیر تكاملی خود را می‌پیماید، تعداد زیادی از عوامل برون‌زا بر آن اثر خواهند گذاشت (نمودار 2-1). پیشرفت‌های اقتصادی و مالی، پیشرفت‌های فناوری و نو‌آوری‌ها، مسائل مربوط به محیط زیست از عواملی هستند كه بر بخش اداره مسافرت و جهانگردی و تولید محصولات تأثیر می‌گذارند.
نمودار 1-2 : عواملی كه بر توسعه جهانگردی اثر می گذارند
فصل سوم: اجزای تشكیل دهنده صنعت مسافرت حمل و نقل ساختارهای زیربناییاز مسئولیت‌هایی كه در حملونقل جهانگردی باید مورد توجه قرار گیرد، جابه‌جایی مسافران، رساندن آنان به مقصد و برگرداندن آنها از واه هوا، دریا یا زمین می‌باشد كه همه این تسهیلات و خدمات باید به نحو احسن در جهت توسعه هدف‌های موفقیت آمیز از جانب شركت مربوطه ارائه شود. برای هرچه زودتر رسیدن به این هدف و توسعه جهانگردی‌های بین‌المللی و گردش‌های داخلی باید تسهیلات و پیشرفت پایانه‌های هوایی، بنادر و سیستم حملونقل مناسب و كافی
باعث خواهد شد كه بخش‌های دیگر جهانگردی نیز توسعه یابند. وسایل حملونقل با شرایط مسافر تغییر می‌كند؛ برای مثال وسیله‌ای كه مسافر از فرودگاه تا محل سكونت اختیار می‌كند یا وسیله‌ای كه برای خارج شدن از هتل و رفتن به رستوران‌های مختلف و تفریح شبانه صرف می‌كند. یا وسیله‌ای كه برای دیدن از جاهای دیدنی مورد استفاده قرار می‌دهد و سرانجام هنگام بازگشت به فرودگاه از چه وسیله‌ای استفاده می‌كند، همه با هم فرق میكنند.مقصود از ساختار زیربنایی سیستم‌هایی است كه در زیر یا سطح زمین قرار می‌گیرند و باعث ایجاد چارچوبی اساسی در تأثیرگذاری بر سیستم های توسعه كارآمد در مناطق شهری،صنعتی و جهاتگردی می‌شوند (اینسكیپ، 1991، ص119) . ساختارهای زیربنایی مانند سیستم آبرسانی، نیروی برق، فاضلاب، دفع ضایعات و ارتباطات دور برخی ازاركان اصلی جهانگردی هستند كه باید این نوع خدمات و وسایل به صورت مناست ارائه شوند.
اقامتگاه‌ها و سرویس‌های پذیرایی تسهیلات جهانگردی كه در فصل 4 خواهد آمد، خدماتی را در زمینه تأمین نیازهای اصلی راحتی و كمك به مسافر ارائه می‌دهد. از آن جا كه مسافر از خانه خود دور افتاده است، باید نیازهای اولیه وی مانند مكانی برای استراحت، غذا، نوشابه و فروشگاه، تأمین شوند؛ در ضمن، در این مكان‌ها مسائل ایمنی و بهداشتی رعایت شود و به راحتی در اختیار مسافر قرار گیرد.اقامتگاه اقامتگاه‌ها یا خانه‌های كرایه‌ای و تسهیلات مربوطه شامل جایی می‌شود كه مسافر شب را در آن جا به سر میبرد و اصولاً با توجه به كیفیت اقامتگاه، مقصد و هدف مسافرت، این مبلغ حدود بیست تا سی درصد كل هزینه‌های مسافرت را تشكیل می‌دهد. با توجه به تقاضای مسافران و نوع خواسته‌های آنها، در مقصد مسافران تجهیزاتی چون تختخواب، صبحانه، سالن‌های تفریحی به سبك اروپایی، میهمان‌پذیرهای جوانان، زمین تفریح یا بازی، وسایل بازی بچه‌ها و كشتی های تفریحی وجود دارد. متداول‌ترین اقامتگاه‌ها همان هتل‌ها هستند كه دارای شكل‌ها و گونه‌های متفاوتی می‌باشند. برای نمونه میهمانخانه‌های مجلل در مراكز شهر‌های صنعتی یا
میهمانسراهایی كه در اطراف شهرها به نام متل و خانه‌های كرایه‌ای تأسیس می‌شوند. در بیشتر كشورها بین اقامتگاه به ویژه بین هتل‌ها و متل‌ها طبقه بندی و سیستم نرخ‌بندی وجود دارد كه البته این كار مسافران را در امر انتخاب بسیار كمك می‌كند.غذا و نوشیدنیتالارهای پذیرایی و جاهایی كه انواع نوشیدنی و خوراكی‌ها را ارائه می‌دهند، از نظر اندازه و ارائه خدمات متفاوت‌اند؛ در برخی از آنها مشتری درمقابل مغاره نوشیدنی را می‌نوشد و گاهی در اتاقكی دنج در گوشه‌ای از طبقات بالای میهمانخانه نوشیدنی صرف می‌كند. یكی دیگر از اقلامی كه در صحنه رقابت موجب می‌شود بازدیدكنندگان مبلغ بیشتری هزینه كنند، همانا، غذا و نوشیدنی است. نوع غذا معمولاً‌در اولویت اول یا دوم برای جلب جهانگردان، مورد توجه قرار می‌گیرد.
مكان‌هایی چون لیون، پاریس، رم، هنگ‌كنگ، سانفرانسیسكو، نیواورلئان، در بین شهر‌های دیدنی و بزرگ دیگر، از مكان‌هایی به حساب می آیند كه شهرت جهانی دارند. برخی از جهانگردان ماجراجو بوده و غذاهای خارجی را آزمایش میكنند. با وجود این، بیشتر جهانگردان ترجیح می‌دهند كه از همان غذاها و نوشابه‌هایی مصرف كنند كه با آنها آشنایی كامل دارند. در نتیجه، نوع غذا باید متنوع باشد تا مسافر بتواند با توجه به بودجه‌ای كه در نظر گرفته است، آن را خریداری نماید.
خدمات جانبی خدمات جانبی شامل امكان و سهولت خرید و خدماتی می‌شود كه مسافر را در تهیه مایحتاج سفر خود یاری كند. مغازه‌هایی كه مسافران بیشتر به آنها نیاز دارند شامل مغازه‌های دارای سوغات‌های شهر مربوطه، بوتیك‌ها، مغازه لباس شویی، خواربارفروشی‌ها و فروشگاه‌ها می شوند. علاوه بر این خدمات، خدمات دیگری مانند راهنمای سفر، خرده‌فروشی‌های ورزشی و تفریحی و تسهیلات تفریحی مورد نیاز مسافران می‌باشند. این خدمات جانبی نه تنها نیازهای
مسافران را تأمین میكنند، بلكه موجب می‌شوند تا آنها از سفر خود لذت بیشتری ببرند و تجربه‌های بیشتری بیاموزند. علاوه براین، این نوع تجارت نیز باعث خواهد شد كه فرصت‌های شغلی برای افراد محلی به وجود آید و درآمد‌ها و پول‌های نقد از محل بازدید شده (میزبان) خارج نشود.سیستم توزیع خدمات و محصولات جهانگردی می‌توان از زوایای مختلفی به خدمات و كالاهایی كه وسیله صنعت جهانگردی ارائه می‌شوند، نگاه كرد؛ كه از آن جمله می‌توان به بررسی مسافران جهانگرد، محصولات تولیدی از جهانگردان و توزیع مستقیم و غیر مستقیم كالاها و خدمات مربوط به سفر اشاره كرد. همان‌گونه كه در فصل 5 آمده است، اصولاً مشتری به خدماتی مانند بلیت هواپیما، ذخیره جا در یك وسیله نقلیه دریایی، محل
استراحت در هتل و سرانجام وسیله نقلیه كرایه‌ای، نیاز دارد. مقصود از توزیع مستقیم، خدمت یا وظیفه‌ای است كه محصولی را به مسافر به طور مستقیم ارائه می‌كند. یك توزیع غیرمستقیم نیز شامل آژانس‌های مسافرتی، سازمان یا فرد تشكیل دهنده تورهای مسافرتی، افراد و كانال‌های ویژه‌ای كه حال ممكن است نقش واسطه را برای رساندن محصول به مشتری به طور مستقیم بازی كنند یا خیر، می‌شود. این كانال‌های توزیع كننده خدمات، معمولاً متصدیان صنعت جهانگردی و مشتریان را به هم مرتبط می‌سازند.
نقش بخش خصوصی و بخش عمومی در جهانگردیزمانی چنین تصور می‌شد كه جهانگردی به علت معامله‌ها و فعالیت‌هایی كه به جهانگردی مربوط بود و سود و پاداش‌هایی كه از این كار حاصل می‌شد، به بخش خصوصی مرتبط است. تصور بر این بود كه این وظیفه بخش خصوصی است كه مسئولیت تهیه و توسعه خدمات و محصولات به بازدیدكنندگان را بر عهده بگیرد. در این زمان بخش دولتی (عمومی) كه از جانب دولت ایجاد شد،
تصمیم گرفت كه به علت بااهمیت بودن این صنعت از نظر اقتصادی، به ویژه از نظر اشتغال زایی و منبع بزرگ درآمد مالیاتی، نگرش خاصی به این صنعت داشته باشد و مقداری از بودجه را صرف سرمایه گذاری در این زمینه كند، تا توجه سرمایه گذاران خصوصی را جلب نماید. امروزه، این صنعت از جانب بخش‌های خصوصی رشد و توسعه چشم گیری داشته است و در سازمان‌های بزرگ و كوچك دولتی، مراكزی را در سطح بین‌المللی، منطقه‌ای و ملی تشكیل داده‌اند؛ البته سازمان‌های دولتی دیگری در مراكز ملی، ناحیه‌ای، ایالتی، استانی و شهرداری‌ها دایر شده‌اند.
در مورد تأمین و تخصیص منابع جهانگردی هر در بخش خصوصی، فعالیت‌های خود را به ارائه كالاها و خدماتی سودآور متمركز می‌نماید؛ بخش عمومی (سازمان‌های دولتی) به چیزی بیش از سود می‌اندیشد و می‌كوشد تا منافع كل جامعه را تأمین نماید. محصولات عمومی شامل منابع و جاذبه‌های طبیعی، فرهنگی و تاریخی می‌شود كه دولت مسئولیت حفظ و نگهداری آنها را بر عهده می‌گیرد تا بدین وسیله منافع كل جامعه را تأمین نماید و كسانی كه از آنها بازدید میكنند بدون پرداخت هیچ مبلغی بتوانند از دیدن آنها لذت ببرند و استفاده كنند. سایر كالاها و خدماتی كه به وسیله دولت، در مورد صنعت جهانگردی ارائه می‌شود، شامل تدوین مقررات برای حفظ و نگهداری این منابع ارزشمند و از سوی دیگر تشویق و ترغیب به بازدید از آنها و سرانجام، بازاریابی منابع جهانگردی می‌باشد.
سازمان‌ها و اداره‌های ملی جهانگردی، چه زیر نظر مقامات دولتی باشند یا توسط بخش خصوصی اداره شوند، در چارچوب امكانات یك كشور، ایالت، استان و حتی سازمان‌های محلی در حفظ، توسعه و رشد این صنعت می‌كوشند و زمینه‌های لازم را برای رشد و توسعه آن (حتی در مناطق كوچك) فراهم می‌آورند. سازمان‌های بین‌المللی، كه برخی از آنها از نظر ماهیت منطقه‌ای روبه‌رشد هستند، زمینه‌های بحث در مورد بازاریابی و تحقیق در این صنعت را فراهم می آورند و می‌كوشند تا موانع بر سر راه مسافرت را از میان بردارند و در این راه از هیچ كوششی فروگذار نمی‌كنند. بین
سازمان‌های درون دولتی (سازمان جهانی جهانگردی) یك سازمان وابسته به سازمان ملل به نام سازمان جهانی جهانگردی وجود دارد كه در سال 1996، 130 كشور در آن سازمان عضویت داشتند و 300 سازمان بدان وابسته بودند؛ البته این سازمان از پیشگامان این صنعت به حساب می‌آید كه در سطح جهانی فعالیت می‌كند در فصل‌های 13 و14 درباره نقش دولت و سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی بحث خواهیم كرد.از آن جا كه صنعت جهانگردی می‌تواند خزانه عمومی را پر كند و فرصت‌های شغلی بسیاری ایجاد نماید، بخش دولتی در هر دو زمینه داخلی و خارجی برای گسترش . رشد این صنعت فعالیت‌های چشم‌گیری انجام داده است.
سه سطح جهانگردی بنابراین، از بعد «عرضه»، جهانگردی شامل همه خدمات و ویژگی‌هایی می‌شود كه در كنار هم قرار می‌گیرند، تا آنچه را كه مسافر می‌خواهد، فراهم آورند. همان‌گونه كه در نمودار 1-1 نمایش داده شده است، به جهانگردی می‌توان در سه سطح نگریست. نمودار 1-1 : سه سطح بخش جهانگردیسطح اول سیاست های جهانگردی و چارچوب استراتژی، دستگاه دولتی متولی جهانگردی (GTA)سطح دوم هتل ها، اسكان، پذیرایی (تهیه و ارائه غذا)، جاذبه ها، حمل و نقل سطح سوم شبكه خدمات حمایتی
سطح اول، شامل نقش دولت در تدوین خط مشی‌های جهانگردی، برنامه‌ریزی و ایجاد چارچوبی است كه این بخش باید در آن فعالیت كند. این چارچوب اهداف اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در تمام سطوح دولتی و نظام كنترل‌های مشابه را شامل می‌شود. این نظارت‌ها شامل نظارت‌های برنامه‌ریزی عملی، نظارت‌های مربوط به اعطای مجوز، نظارت بر نیروی انسانی و نظارت‌های مالی و حمل و نقل هستند. دستگاه دولتی متولی امور جهانگردی به توسعه و مدیریت چارچوب مذكور می‌پردازد. دستگاه مزبور این كار را از طریق بخش‌های اصلی مانند، بازاریابی،
توسعه محصول، نظارت و مقررات، توسعه منابع انسانی، اطلاع‌رسانی و تحقیقات انجام می‌دهد.سطح دوم، سازمان‌های متولی امور عملیاتی و توسعه جهانگردی را شامل می‌شود. این سازمان‌ها عبارتند از: هتل‌ها، سایر تسهیلات اسكان، خدمات پذیرایی و دیگر بخش‌های مربوط به آن، جاذبه‌های طبیعی و تاریخی- فرهنگی و مراكز و تسهیلات تفریحی و سرگرمی. همچنین تعداد دیگری از این سازمان‌ها عبارتند از:
تجارت جهانگردی و خدمات مختلف آن، و انواع حمل و نقل شامل: هوایی، جاده‌ای، دریایی و راه‌آهن.سطح سوم، شامل طیفی گسترده از سازمان‌ها و دیگر خدمات حمایتی كه در هر دو بخش خصوصی و دولتی فعال هستند می‌شود. این گروه سازمان‌ها و بخش‌های خدماتی شامل: پلیس، اداره پست، گمرك و مهاجرت، سازمان‌های حمایت از مصرف كنندگان، رسانه‌ها، بانك‌ها، كلیساها (و به طور كلی مكان های مذهبی)، دانشگاه‌ها و مراكز آموزشی، اتحادیه‌های تجاری و كلیه مؤسسات و صنوف فعال در امر جهانگردی می‌شود.آمار جهانگردیواژگان و تعاریف ارائه شده در این بخش از الگوی توصیه شده توسط سازمان جهانی جهانگردی پیروی میكنند (1993، سازمان جهانی جهانگردی). جهانگردی به سه شكل صورت می‌گیرد:• گردشگری داخلی: «ساكنان یك كشور كه فقط داخل آن كشور مسافرت میكنند.»• گردشگری خارجی‌ها: «افرادی كه ساكن یك كشور نیستند و به آن كشور مسافرت میكنند.»• گردشگری خارجی : « افراد ساكن یك كشور كه به خارج از آن كشور مسافرت میكنند.»این سه شكل جهانگردی را، مطابق آنچه كه سازمان جهانی جهانگردی توصیف كرده است، در نمودار3-1 ملاحظه میكنید:
همان‌گونه كه ملاحظه میكنید «جهانگردی داخلی» شامل گردشگری داخلی و گردشگری خارجی‌ها می‌شود. جهانگردی ملی شامل گردشگری داخلی و داخلی و گردشگری خارجی است. جهانگردی بین‌المللی شامل گردشگری داخلی و گردشگری خارجی‌ها می‌شود. به همه مسافرانی كه به فعالیت‌های جهانگردی می‌پردازند، عنوان «دیداركننده» اطلاق می‌شود. این واژه نماینده مفهومی است كه شامل همه اشكال و گروه‌های جهانگردی می‌شود. نمودار 4-1 را ملاحظه كنید.
به دلایل آماری از دیداركنندگان بین‌المللی آغاز می‌كنیم. دیداركنندگان بین‌المللی به افرادی گفته می‌شود كه به خارج از كشور محل سكونت خود (به مدت حداكثر 12 ماه) مسافرت نموده و هدف اصلی آنها دیدار از آن كشور است. دیداركنندگان بین‌المللی عبارت هستند از:جهانگرد (دیداركننده یك شبه)دیداركننده‌ای كه حداقل یك شب را در یك اقامتگاه عمومی یا خصوصی، در محل بازدید به سر میبرد. دیداركننده گذری (دیداركننده یك روزه) دیداركننده‌ای كه شب را در كشور مورد بازدید نمی‌گذراند. این مورد شامل مسافران كشتی‌ها می‌شود، حتی اگر كشتی یك یا بیش از یك شب در یكی از لنگرگاه‌های آن كشور توقف كند. این تعریف، مسافران قطار را كه شب را در آن می‌گذرانند، نیز شامل می‌شود. هنگام طبقه‌بندی خاستگاه دیداركنندگان، انتساب آنها به كشور محل سكونتشان بهتر است توجه به ملیت آنها. هر كشوری باید یك نظام طبقه‌بندی خاص داشته باشد تا بتواند مبدأ مسافران خارجی به كشور را مشخص كند.
ادامه خواندن مقاله صنعت مسافرت و جهانگردي
نوشته مقاله صنعت مسافرت و جهانگردي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.