nx دارای 14 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
فضای سبز درون شهری
آب بند ها نقش آب بند ها(cut off) در شالوده , جلوگیر ی از حركت كامل آب و یا دست كم طولانی كردن مسیر آب می باشد كه در این مورد از فشار تخریبی زه كاسته می گردد و به هر حال دبی كلّ زه كاهش می یابد . در این فصل به طور عمومی و خلاصه در مورد انواع معمول روش های آب بندی توضیح داده می شود.
1آب بند تزریقی 1-1عوامل مؤثّر در تزریق تكنیك تزریق(grouting) امروزه در بسیاری از پروژه های ساختمانی ودر هدف های متنوّع مورد استفاده قرار می گیرد كه در پاره ای موارد به منظور مستحكم كردن زمین ,كاهش دادن تأثیر ارتعاش در خاك و كاهش دادن نشست خاك در اثر بارهای دینامیك و استاتیك و اهدافی مشابه آنچه ذكر شد می باشد, و در مواردی به منظور جلوگیری از حركت آب است كه بر اساس همین هدف در سد سازی مورد استفاده است .
استفاده از تزریق در پروژه های سد سازی گاه به منظور پر كردن شكاف ها و غارهای درون سنگ های آهكی در ارتباط با مخزن سد می باشد و زمانی به منظور پر كردن حفره های درون خاك در كل یك محدوده ی آب بندی و زمانی به منظور تكمیل آب بندهای دیگر از قبیل آب بندهای پرده سپری می باشد. در مورد آب بندی خاك ها توسّط تزریق ,این روش معمولاً در محیطی كارایی لازم را دارد كه نفوذپذیری محیط قبل از تزریق از cm/sec001/0 بیشتر باشد.
تزریق مواد در درون حفره های بین دانه های خاك , ضمن آب بندی كردن آن به استحكام آن نیز كمك می كند . موادی كه در تزریق به كار می رود متنوّع بوده و معمول ترین آن ها شامل سیمان, آسفالت ,رس و مواد شیمیایی است كه انتخاب نوع آن ها , عمق نفوذ آن ها , ترتیب و چگونگی تزریق و فشار آن بستگی به شرایط شالوده , نوع و وضعیت آن , ارتفاع سد و هدف از تزریق دارد. مثلاً نوع دانه بندی و اندازه ی دانه ها و نفوذپذیری خاك نقش مؤثّری در انتخاب نوع ماده ی تزریقی دارد . جدول زیر به عنوان نمونه حدود تقریبی اندازه ی دانه ها را در ارتباط با مناسب بودن برای نوع خاصی از ماده ی تزریقی نشان می دهد :
نوع ماده ی تزریقی قطر متوسّط دانه ها(mm) مناسب برای تزریق;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;.. سیمان 4/1- 5/0بنتونیت با رس-سیمان 5/0-3/0رس-مواد شیمیایی, بنتونیت-مواد شیمیایی 4/0-2/0موادّ شیمیایی 2/0-1/0;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;.. به لحاظ تاریخی , تا سال 1925 تنها ماده ی تزریقی معمول تقریباً فقط سیمان پرتلند خالص بود. هر چند سیمان خالص هنگامی ممكن است قابل استفاده در تزریق باشد كه قطر مؤثّر دانه های خاك ( ) در حالت سست از 5/0 میلیمتر و در حالت متراكم از 4/1 میلیمتر بزرگ تر باشد و این شرط به ندرت ممكن است وجود داشته باشد . بنابر این گرچه تعداد معدودی از پرده های آب بند تزریقی با سیمان موفّقیت آمیز بوده و در مورد آن ها تبلیغ شده است ولی اكثریت آن ها ناموفق بوده و محرمانه باقی مانده است(مأخذ شماره ی 6 ) . در سال 1925 , “یوستن(Joosten)” روشی را به منظور استحكام و غیر قابل نفوذ كردن خاك ابداع نمود كه مبتنی بر تزریق پی در پی محلول های سیلیكات سدیم و كلرور كلسیم بود . این روش هنوز هم مورد استفاده است , هر چند هزینه ی آن در پروژه های بزرگ یعنی برای آب بندهای پرحجم گران تمام می شود و تقریباً تا آن حد پر هزینه است كه از اجرای آن صرف نظر می شود. این روش به صورت دیگری , مخصوصاً در فرانسه , پی گیری گردید , یعنی با استفاده از مخلوطی از سیمان و رس ( و گاهی با مواد شیمیایی به عنوان ضدّ انعقاد ) جایگزین گردید . بعد از مدّتی ماده ی
شیمیایی به نامAM-9 مورد بهره برداری قرار گرفت. ویژگی این ماده این است كه درون مجاری خاك پلیمریزه می شود و حفره ها را پر می كند و دانه ها را به هم پیوند می دهد , گرچه این روش نیز پر هزینه است. به طور كلّی موادّ تزریقی در منافذ بزرگ تر یعنی در موادّ درشت دانه بهتر نفوذ كرده و با شرایط ارزان نیز ضخامت بیشتر را تشكیل می دهند ولی در مورد موادّ دانه ریز باید موادّ تزریقی با لزجت كمتر به كار برده شوند .
آزمایش های واقعی در مقیاس بزرگ در مورد نتیجه ی تزریق نشان داده اند كه صرف نظر از مقدار نفوذپذیری رسوبات شالوده ,میزان نفوذ پذیری بخش تزریق شدهبه حدود تا سانتیمتر در ثانیه می رسد ( مأخذ شماره ی 6 ). این ارقام را می توان برای محاسبه ی مقدار زه در بخش تزریقی و به عنوان مبنایی برای تنظیم ضخامت آن به كار برد .1-2اجرای تزریق و روش های آن
از نظر اجرایی(در مورد تزریق , اخیراً كتا
ب “عملیات مهندسی تزریق” تألیفNonveiller توسّط مهندسین مشاور زاینداب(اصفهان) ترجمه شده است. علاقه مندان به این كتاب ارجاع می شوند.) به منظور تزریق مواد گمانه هایی به فاصله و عمق مناسب حفر شده و آن گاه ماده ی انتخابی را به داخل آن ها تزریق می كنند . فاصله و تعداد و عمق گمانه ها بستگی به نوع شالوده و نوع ماده ی تزریق و ضخامت خواسته
شده برای پرده ی تزریقی دارد . معمولاً ضخامت پرده ی تزریقی حاصل را می توان تا حدود تا ارتفاع سطح آب در مخزن انتخاب نمود . در بسیاری از سدها یك ردیف گمانه كافی است , اما اقلاًّ دو ردیف گمانه به منظور اطمینان بیشتر ضروری به نظر می رسد. در مواردی تزریق های مرحله ای را با دو نوع غلظت متفاوت ماده ی تزریق اجرا می كنند , یعنی در مرحله ی اوّل در گمانه های با فاصله ی زیادتر , ملات سیمانی غلیظ تر به كار برده می شود و در مرحله ی بعدی در گمانه های با فاصله ی كمتر از ملات های رقیق تر استفاده می شود .
گاهی با حفر گمانه هایی تا عمق محدود ولی در یك محدوده ی وسیع می توان نوعی پوشش لایه ای نفوذ ناپذیر(blanket grouting) به وجود آورد . فاصله ی گمانه ها برای این منظور 3 تا 5 متر و عمق آن ها 5 تا 10 متر انتخاب می شود . در استفاده از چنین روشی باید شرایط زمین , ویژگی ها ی زه و گمانه ها را با دقّت مورد بررسی قرار دهند تا بتوان از عدم پیدایش احتمالی پدیده ی پایپینگ اطمینان كافی حاصل نمود .
فاصله ی گمانه ها در تزریق بستگی به شرایط متعدّدی دارد , از جمله این كه تا چه وسعتی باید موادّ تزریقی نفوذ كنند و امكانات نصب دستگاه حفّاری و نوع خاك و نوع ماده ی تزریقی چگونه است . مثلاً موادّ تزریقی ریزدانه تر و محلول های معلّق , ژل ها و رزین ها موادی هستند كه برای تزریق در خاك های ریزدانه تر و با نفوذپذیری كم به كار می روند, بنا بر این فاصله ی تأثیرآن ها به طور نسبی كم است , در صورتی كه برای خاك های درشت دانه و با نفوذپذیری زیاد باید از موادّ تزریقی درشت دانه مثل سیمان- رس استفاده نمود , و چون این مواد در خاك های درشت
دانه تزریق می شوند شعاع تأثیر آن ها بیشتر است . بنا بر این در محیط ریز دانه ترفاصله ی گمانه ها كمتر و در محیط دانه درشت تر فاصله ی گمانه ها را می توان بزرگ تر انتخاب نمود . فشار تزریق نیز بستگی به شرایط متعدّد دارد كه از جمله فاصله ی گمانه ها , نوع ماده ی تزریقی , نوع محیط , مرحله ی تزریق و محدوده ی مطلوب تأثیر تزریق می باشد و علاوه بر این شرایط كه ذكر شد , لزجت و غلظت ماده ی تزریقی و عمق نقطه ی مورد تزریق نیز در انتخاب فشار مناسب تأثیر اساسی دارد . در خاك های با نفوذپذیری كم به طور نسبی فشار بیشتری نسبت به خاك های با نفوذپذیری زیاد مورد احتیاج است . امّا فشار زیادتر از یك حد نیز موجب پكیده شدن محلّ تحت تأثیر
فشار می گردد . در خاك های درشت دانه و در سنگ های شكاف دار می توان به سهولت ماده ی تزریقی و فشار لازم را انتخاب نمود امّا در مورد خاك های ریز دانه دقّت بیشتری لازم است , زیرا زیاد كردن فشار ممكن است موجب پكیدن خاك گردد و رقیق تر كردن ماده ی تزریقی همراه با فشار كمتر ممكن است موجب شود كه ماده ی تزریقی با از دست دادن آب در نتیجه جذب بین دانه ها غلیظ تر شده مجاری را برای پیشروی تزریق مسدود نماید .
جدول زیر مشخصات خاك ها و نوع ماده ی تزریقی مناسب آن ها را نشان می دهد .
این كه پیشروی تزریق در عمق خاك چگونه است بستگی به روش اجرای آن دارد , كه در این مورد به طور كلی می توان سه روش را نام برد . انتخاب نوع روش بستگی به شرایط پروژه , اقتصاد , امكانات و هدف ها دارد . این سه روش كلّی عبارت اند از : روش در جا(tube a manchetts) , روش پایین رو و روش بالارو هر كدام از این روش ها معایب و مزایایی دارند , هر چند به علّت شرایط محلّ تزریق و نوع پروژه ممكن است معایب یك روش خاصّ انتخابی در محدوده ی آن پروژه پدیدار نگردد. بهترین و مجهّزترین روش , نوع “درجا ” می باشد كه بر اساس آن می توان ترتیب مورد نظر برای تزریق در عمق های مختلف , تزریق مكرّر, و تزریق مرحله ای را به سهولت اجرا نمود .
به طور خلاصه هرگونه روش و ماده ی تزریقی كه به كار برده شود خالی از نقایص كلّی نخواهد بود . از جمله اینكه اندازه و محلّ قسمت هایی از لایه ی مورد تزریق كه تحت تأثیر تزریق قرار نگرفته است معلوم نخواهد شد و چنانچه در لایه های نفوذپذیر لایه ای از ماسه بدون تزریق , احیاناً بخش تزریق شده را قطع كند , بعد از پر شدن مخزن سد , به علّت ایجاد گرادیان هیدرولیك زیاد در آن نقطه , شدّت حركت زه در آن جا زیاد شده و به تدریج شكاف عریضی ایجاد می شود كه عواقب آن قابل پیش بینی نیست . تزریق های شیمیایی در اثر تأثیر طولانی فشار زه ممكن است سوراخ شوند . به علاوه كارایی روش تزریق بستگی به مهارت و تجربه ی اجراكنندگان آن دارد و به هر حال كارایی دراز مدّت اكثریت پرده های تزریقی تا حدّی نامعلوم است.
1-3نمونه هایی از سدهای تزریق شده به عنوان نمونه ( مأخذ شماره ی 7 ) سدّ خاكی “دورلاسبودن” در استرالیا در این جا مورد بحث قرار می كیرد . این سدّ خاكی به ارتفاع 70 متر , شیب دامنه های از 5/1:1 تا 1:3 در نقاط مختلف و با مغزه ی مركزی روی شالوده ای شن و ماسه ای به عمق 50 متر ساخته می شود . حجم عملیات خاكی آن 5/2 میلیون متر مكعب و تولید انرژی آن 25 مگاوات می باشد. در زیر مغزه ی سد 8 ردیف گمانه ی تزریقی وجود دارد كه 5 ردیف آن ها تا عمق 15 تا 21 و 3 ردیف میانی تا عمق 65 متر می باشد . فاصله ی گمانه ها 5/2 تا 3 متر و فشار نهایی تزریق تا 50 و60 كیلوگرم بر سانتی متر مربّع رسیده است . نفوذپذیری لایه بلافاصله زیر سد است كه طبقه ی زیر این لایه را موادّ ماسه ای سیلتی با نفوذپذیری حدود تشكیل می دهد . لایه ی نفوذ پذیر
تزریق شده پس از تزریق به نفوذپذیری می رسد . در این سد جمعاً 10579 متر مربّع از خاك در محل آب بندی شده و برای این عمل 20577 متر گمانه حفر شده و 15577 متر لوله های تزریقی درجا به كار رفته است . در فاز اوّل و دوم تزریق , 22540 متر مكعب از مخلوطی به كار رفته است كه برای هر 1000 لیتر آب , 150 كیلوگرم سیمان و500 كیلوگرم رس وجود داشته و لزجت آن به 38 مارش ثانیه رسیده است. در فاز سوم , 25132 مترمكعب ژل بنتونیت ( مخلوطی از بنتونیت , مونوفسفات سدیم , سیلیكات سدیم وآب ) با لزجت 38 مارش ثانیه , و در فاز چهارم , 6724 متر مكعب ژل های شیمیایی ( عمدتاً آلوموسیلیكات ها ) با لزجت 32 مارش ثانیه مورد استفاده قرار گرفته است .
نمونه ی دیگر به عنوان سدّ “میشن(Mission Dam)” در “بریتش كلمبیا ” می باشد . برای این سد 5 ردیف گمانه ی تزریقی به عمق 150 متر و فاصله ی 3 متر انتخاب شده و ماده ی تزریقی در ردیف های بیرونی سیمان خالص , در ردیف های دوم و چهارم مخلوطی از سیمان و رس به نسبت های متفاوت و در ردیف وسط مخلوطی از سیمان و رس و مقدار كمی موادّ شیمیایی به كار برده شده است . ضریب نفوذپذیری بخش تزریق شده به سانتیمتر در ثانیه و راندمان این آب بند به 90% رسیده است.
2ترانشه ی آب بند
ترانشه ی آب بند در شالوده ی سد یعنی در قاعده ی آن حفر شده واز مواد رسی و نفوذناپذیر كاملاً متراكم پر می شود. شیب كناره های آن حدود 45 درجه گرفته می شود و اندازه و عمق آن بستگی به شرایط دارد و محلّ محور آن ممكن است منطبق به محور مغزه ی سد و یا در سمت بالادست جلوتر از محور سد قرار گیرد. اگر لایه ی نفوذپذیر شالوده تا اعماقی بیش از 15 متر نباشد , می توان این ترانشه را تا سنگ بستر و یا تا لایه ی نفوذناپذیر زیرین ادامه داد. عرض قاعده ی
ترانشه را اقلاًّ حدود 5 متر می گیرند , هرچند بر حسب وسعت كار و تجهیزات تراكم و مسائل اقتصادی ابعاد ترانشه را می توان به طور مناسب انتخاب نمود. اگر نتوان تمام ضخامت لایه ی نفوذپذیر را به وسیله ی ترانشه آب بندی نمود , می توان از ترانشه ی ناقص كه به وسیله ی یك دیافراگم بتنی قائم تكمیل می شود آب بندی كاملی تشكیل داد . شكل(1) نشان دهنده ی وضعیت ترانشه ی آب بند در نیم رخ می باشد
.3آب بند ناقص آب بندی ناقص به روشی از آب بندی گفته می شود كه شالوده را به طور كامل آب بندی نمی كنند و عمل اصلی آن قطع كلّی زه نیست بلكه در محدود نمودن آن و در افزایش طول مسیر آن مؤثّر است. آب بندهای ناقص در شالوده هایی كه در طبقات عمیق تر نفوذناپذیرتر می شوند بسیار
مؤثّرند , امّا در شالوده هایی كه تا اعماق زیاد نفوذپذیری قابل توجّه دارند , راندمان آب بندهای ناقص كم است به طوری كه اگر تا80% عمق كلّی لایه ی نفوذپذیر آب بندی شود راندمان كاهش زه از آن فقط تا50% می رسد. از این رو هنگامی می توان از آب بند ناقص نتیجه ی رضایت بخش گرفت كه همراه با آب بند ناقص از پوشش بالادست نیز استفاده گردد.
4آب بند سپری آب بندی سپری یا سپرهای آب بند , در شالوده های سیلتی , ماسه ای و شنی ریز قابل اجرا می باشند. این سپرها به روش كوبیدن در شالوده اجرا می شود و هیچ گاه نمی توان از عدم نشت آب در حدّ فاصل قطعات آن ها مطمئن بود. به همین علّت معمولاً آن ها را به وسیله ی تزریق سیمان , بتن ریزی و یا تزریق بنتونیت آب بندی می كنند. سپرهای آب بند حتّی المقدور در طرف بالادست شالوده كوبیده می شوند(شكل 2).
5آب بند سیمانی و پرده ی بتنی درجا این نوع آب بندها در شالوده هایی كه قلوه سنگ ها و قطعات سنگ های بزرگ ندارند قابل اجرا می باشند. به طور خلاصه روش اجرای آن ها به این ترتیب است كه بعد از حفر گمانه هایی در یك یا چند ردیف تعیین شده , داخل آن ها را ملات سیمان ریخته و به وسیله ی انتهای سرمته این ملات با شن و ماسه درون گمانه مخلوط می شود و به تدریج گمانه ها پر می شوند. در نتیجه جداری از بتن در عرض شالوده به وجود می آید.
در روش دیگر ترانشه ای به طول 5 تا 10 متر و عرض ثابت حدود 2/1 تا 2 متر به وسیله ی ماشین آلات مخصوص حفّاری می شود. در این نوع حفّاری از گل حفّاری به عنوان محكم كننده ی جدار ترانشه و انتقال موادّ حفّاری شده به بالا استفاده می شود و در مخزن های مخصوص آن مجدّداً تصفیه شده و با بنتونیت اضافه شده به
ترانشه برگرد ا نده می شود . بعد از حفر تا عمق مورد نظر , ترانشه به وسیله ی بتن ساخته شده پر می گردد. ترانشه های دیگری به همین ترتیب و در یك امتداد ساخته می گردند تا این كه تمامی طول شالوده در محدوده ی مورد نظر به وسیله ی یك دیوار بتنی آب بندی می گردد. ساختن پرده ی سیمانی توسّط گمانه و یا به وسیله ی ترانشه در هر حال مشكلات اجرایی فراوان ( از جمله وجود آب و خشكانیدن آن ) و مسائل اقتصادی زیادی دارد.
ادامه خواندن مقاله در مورد فضاي سبز درون شهري
نوشته مقاله در مورد فضاي سبز درون شهري اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.