nx دارای 22 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
موقعیت جغرافیایی و تقسیمات سیاسی استاناستان قزوین از شمال به استان گیلان، از جنوب به استان مركزی، از مشرق به استان تهران و از مغرب به استان زنجان و همدان محدود است و 1304 متر از سطح دریا ارتفاع دارد.استان قزوین با توجه به موقعیت جغرافیایی خود، مانند پلی، پایتخت كشور را به مناطق شمالی و غربی و كشورهای قفقاز و اروپا متصل می كند و به دلیل موقعیت مناسب، ضمن توسعه كشاورزی، صنعتی و خدماتی به یكی از قطب های مهم توسعه كشور تبدیل شده است.
شهر قزوین تا سال 1375 جزو محدوده سیاسی – اداری استان تهران بود. در این سال، این شهر از استان تهران جدا شد و همراه با شهرستان تاكستان از استان زنجان، به عنوان استان قزوین در تقسیمات كشوری جای گرفت. این استان، بر اساس آخرین تقسیمات كشوری، دارای 2 شهرستان، 10 بخش، 12 شهر، 37 دهستان . 936 آبادی دارای سكنه است و شهرستان قزوین و تاكستان مجموع شهرستان های آن را تشكیل می دهند.
عشایر استان به لحاظ وابستگی های قومی عبارت‌اند از:لرها و كردها: این گروه به احتمال زیاد در زمان شاه عباس به این منطقه كوچ داده شده اند. طایفه های كرد در نواحی طارم، قازقان، دودانگه، رودبار الموت، بشاریات و پشگلدره زندگی می كنند و تا این اواخر، زندگی چادرنشینی داشته و ییلاق و قشلاق می كرده اند.
طایفه های معروف كرد ساكن در استان قزوین عبارت‌اند از: چگنی، غیاثوند، كاكاوند، رشوند، مافی، بهتونی، جلیلوند، باجلان و كرمانی.شهسون ها: شاهسون ها از ایل هایی هستند كه در محدوده استان قزوین زندگی می كنند. بر اساس نوشته های اغلب مورخان، ایل های شاهسون در زمان شاه عباس صفوی به منظور مقابله با شورش طایفه های قزلباش سازماندهی شده اند. طایفه های مختلف شاهسون در استان قزوین شامل بغدادی ها و اینانلوها می باشند و بیش تر آن ها، در نواحی رامند، زهرا، خرقان و افشاریه یكجانشین شده اند و به كار دامپروری و كشاورزی اشتغال یافته اند. تعداد معدودی از شاهسون ها در محدوده ای میان كوه های خرقان و نواحی بزینه رود و كوه شاه كولك خمسه از یك طرف، و دهستان های زهرا، رامند و نواحی ساوه در استان مركزی و استان قم ییلاق و قشلاق می كنند.
مراغی ها یا كله بزی ها: علاوه بر طایفه های یاد شده، در استان قزوین، و به ویژه در منطقه رودبار، گروهی مشهور به «مراغی» یا «كله بزی» نیز زندگی می كنند كه گویش، نوع پوشش، آداب و رسوم و وابستگی قومی آنان بسیار جالب توجه و درخور توجه ویژه است.
رودخانه هارودخانه حاجی عرباین رود از كوه های مركزی سرچشمه می گیرد و تا سگزاباد ادامه دارد. در بعضی از سال ها، به علت وجود سیلاب ها، آب این رودخانه زیاد می شود.رودخانه الموتاین رود از كوه های هفت خانی در ارتفاعات البرز سرچشمه می گیرد و پس از دریافت آب پانزده رود دیگر، به صورت یك رودخانه بزرگ و پرآب به نام الموت جریان می یابد. در جنوب صائین كلایه، اندجرود نیز به آن می پویندد و سرانجام در روستای شیركوه با طالقان رود یكی می شود و شاهرودی را تشكیل می دهد.رودخانه شاهرود
این رود تنها رودخانه دامنه جنوبی البرز است كه آب آن به دریای مازندران می‌ریزد. این رودخانه از دو شاخه اصلی طالقان رود و الموت رود تشكیل می شود كه در شمال غربی روستای شیركوه به هم می پیوندند. رودخانه شاهرود همواره طغیانی است و تا اواخر بهار، آب آن با گل و لای فراوان همراه است. آبرفت این رود برای شالیزارهای پیرامون آن، اهمیت قابل توجهی دارد. این رود با جهت شرقی – غربی، پس از طی مسافتی و گذشتن از لواسان، در تنگه منجیل به دریاچه سد سفیدرود می ریزد.ابهر رود
این رود كه از حوالی سلطانیه سرچشمه می گیرد و از شمال غربی بخ جنوب شرقی جریان دارد، پس از سیراب كردن ابهر، هیدج، صائین قلعه و خرم دره، به تاكستان می رسد و آب مورد نیاز تعدادی از روستاهای دودانگه را فراهم می سازد.خر رود
این رود كه از كوه های قزل قلعه در خرقان خمسه سرچشمه می گیرد، در محل آب گرم جاده قزوین – همدان به طرف شمال غربی جریان پیدا می كند و پس از دریافت آب رودهای آوه و كلنجین، و گذشتن از دهستان های افشاریه، رامند و زهرا، به سوی ساوجبلاغ جریان می یابد. در این ناحیه، رودخانه های شور و كردان به آن می پیوندد و رود شور نام می گیرد. این رود، پس از رسیدن به شهریار، با دریافت آب رودخانه كرج و رودهای دیگر، بتا نام رود شور به طرف شوره زارها و دریاچه حوض سلطان می رود.
ارتفاعات و قله هاقلعه آواناین قله در خط الرأس اصلی رشته كوه البرز و در شمال رودبار با ارتفاع 3750 متر واقع شده و به «خشته چال» هم معروف است. خط الرأس این كوه، در جهت شمال غربی – جنوب شرقی است و قسمتی از مرز طبیعی شهرستان قزوین و تنكابن (شهسوار) به شمار می رود. از جهت جنوب غربی و به وسیله گردنه سیالان به قله سیالانؤ و از جهت شمال غربی به دو قسمت شمالی و غربی تقسیم می شود. یال شمالی آن به وسیله قله بزاكوه، به قله سوماسوس یا سمام كوه، و یال غربی آن به وسیله گردنه گرم كوه، به قله پارچ كوه متصل است. رودخانه های ازگین و سفیداب و آوان كه از شاخه های شاهرود (سفیدرود) می باشند، از ارتفاعات جنوبی، و رودخانه چتالك رود كه پس از گذشتن از دهستان جنت رودبار و
كلیجان، در بندر شیررود به دریای مازندران می ریزد، از ارتفاعات شمالی این كوه سرچشمه می گیرند. در دامنه جنوبی این كوه، دریاچه ای قرار دارد كه به نام آوان مشهور است. طول و عرض این دریاچه زیبای كوهستانی 500 متر است و در شمال دهكده آوان و در فاصله تقریبی 75 كیلومتری شمال شرقی قزوین واقع شده است. آب این دریاچه از چشمه های درون آن تأمین می شود. روستای جنت رودبار از شهرستان رامسر، در شمال، و روستای رودبار معلم كلایه از شهرستان قزوین، در جنوب این دریاچه واقع شده اند. راه صعود به این قله از مسیرهای زیر است:
– جبهه غربی: از طریق قزوین و معلم كلایه و شمس كلایه و آوان.– جبهه شمالی: از طریق تنكابن (شهسوار)، شیررود، دره رودخانه چالك رود و سرچشمه رودخانه چالك رود.– از طریق گردنه سیالان و گردنه گرم كوه نیز می توان به این قله صعود كرد.بناها و یادمان های تاریخی قزوینكاخ‌ها و عمارت‌هاسر در عالی قاپو
یكی از بناهای مهم دوره صفویه در قزوین «حیاط نادری» با عمارت ها و باغ های بسیار زیبا بوده است. این مجموعه هفت در داشته است كه یكی از آن ها را عالی قاپو می نامیدند. از درهای آن جز در عالی قاپو، اثری باقی نمانده است.ازاره های سردر، با كاشی پوشیده شده اند و بقیه سردر با گچ پوشیده شده است. در قسمت میانی سردر و بالای در، كتیبه ای به خط ثلث جلی به قلم علی رضا عباسی – نقاش معروف – در كاشی معرق نوشته شده است. بالای كتیبه، در وسط سردر، پنجره مشبك بزرگی از كاشی معرق دورو قرار دارد كه نظیر آن را در دیوار شمالی نیز كار گذاشته اند.عمارت چهل ستون
این بنای تاریخی كه یادگاری از دوران صفویه است، در وسط یك باغ قرار گرفته است. این بنا در دو طبقه ساخته شده و تالار بزرگی دارد و در روزگار رونق، دارای درهای خاتم كاری، راهروهایی با تزئینات نقاشی، كاشی كاری و طلاكاری جالب بوده است كه به مرور زمان، این تزئینات از بین رفته و یا زیبایی اولیه خود را از دست داده است.قلعه های تاریخی
این قلعه بر فراز كوهی است كه اطراف آن را پرتگاه عظیم و بریدگی های شگفت فرا گرفته است. این كوه از نرمه گردن (میان نرمه لات و گرمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پیدا كرده است. صخره های پیرامون قلعه كه رنگ سرخ و خاكستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی كشیده شده اند.قلعه الموت را مردم محل «قلعه حسن» می نامند. این قلعه از دو بخش غربی و شرقی تشكیل شده است. هر بخش، به دو بخش: قلعه پایین و قلعه بالا تقسیم شده است كه در اصطلاح محلی، آن ها را «جورقلا» و «پیازقلا» می نامند. طول قلعه حدود 120 متر و عرض آن در نقاط مختلف بین 10 تا 35 متر متغیر است.
دیوار شرقی قلعه بالا یا قلعه بزرگ كه از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است، كم تر از سایر قسمت ها آسیب دیده است. طول آن حدود 10 متر و ارتفاع آن بین 4 تا 5 متر است. در طرف جنوب، در داخل صخره اطاقی كنده شده كه محل نگهبانی بوده است. در جانب شرقی این اتاق، دیواری به ارتفاع 2 متر وجود دارد كه پی آن در سنگ كنده شده و پشت كار نیز از سنگ گچ بنا شده است، و نمای آن از آجر می باشد.
به طور كلی باید گفت، قلعه الموت كه دو قلعه بالا و پایین را در بر می گیرد، به صورت بنای سترگی بر فراز صخره ای سنگی بنا شده و دیوارهای چهارگانه آن به تبعیت از شكل و وضع صخره ها ساخته شده اند؛ از این رو عرض آن به خصوص در قسمت های مختلف فرق می كند.از آنجا كه در تمام طول سال، گروه زیادی در قلعه سكونت داشته و به آب بسیار نیاز داشته اند؛ سازندگان قلعه با هنرمندی خاصی اقدام به ساخت آب انبارهایی كرده اند و به كمك آب روهایی كه در دل سنگ كنده اند، از فاصله دور، آب را بر این آب انبارها سوار می نموده اند.هم چنین در قسمت غرب قلعه، قبرستانی قدیمی معروف به «اسبه كله چال» وجود دارد كه در بالای تپه مجاور آن، بقایای چند كوره آجرپزی نمایان است. در قله كوه هودكان نیز پیه سوزهای سفالین كهن به دست آمده است.
قلعه نویزرشاهاین قلعه در شرق «شترخان» و در شمال شرقی روستای «گرم رود» بر فراز كوه بلندی كه دیواره های صخره ای آن به طور عمودی به سوی دره های اطراف پایین می رود و بلندترین نقطه آن 2000 پا ارتفاع دارد، واقع شده است.از دیوار قلعه هنوز قسمتی بر پا است و در بالای یكی از دو دیوار آن، روزنی قرار دارد. از بناهای آن چند اتاق و ساختمان بزرگ هنوز برپا است. این قلعه با توجه به وضع طبیعی آن، از جمله قلعه های مستحكم و تسخیرناپذیر منطقه به شمار می رفته است.قلعه سنگرود
در شمال روستای زرگرد كه در ناحیه كوهستانی شمال قزوین قرار دارد و از دهات كوهپایه به شمار می رود، بر فراز قله كوهی آثاری از بناهای ویرانه سنگی به چشم می خورد كه احتمالاً یك قرارگاه و یا یك قلعه نظامی بوده است. در پای كوه، رودخانه ای به نام سنگرود در بستر دره پلنگ دره جاری است. برروی تپه مرتفع كنار این دره، آثاری شبیه به چهار تاقی های دوره ساسانی دیده می شود.
قلعه شیركوهبر فراز كوه بیدلان كه بر الموت و طالقان رود مشرف است، بقایای قلعه ای مشاهده می شود كه دژهای اسماعیلی است و برای حفاظت دره الموت مورد استفاده قرار می گرفته است. بقایای قلعه شیركوه عبارت است از هشت آب انبار، یك برج و بخشی از دیوار قلعه. همه این بناها در دل سنگ های كوه كنده شده اند. برای رسیدن به قلعه از راهی بیسار دشوار باید گذشت.
قلعه شیركوه در زمان حمله هلاكوخان مغول از بزرگترین قلعه های اسماعیلیان بوده كه به علت استواری آن و بسیاری مردان، لشگر مغول موفق به تسخیر آن نگردید.قلعه دختر (قز قلعه)
این قلعه در 15 كیلومتری جاده تاكستان – زنجان، در نزدیكی روستای آبك‌لو، بر بالای كوهی واقع شده است. دسترسی به این قلعه از راهی است كه از گرده جنوبی به بالای قله و پای بنای قلعه منتهی می شود.
در مسیر منتهی به قلعه آثاری از سكوهای متعدد مشاهده می شود و نشانگر آن است كه در زمان آبادی بنا، این پله ها جهت دسترسی به بنای قلعه ساخته شده اند.موقعیت استقرار بنای قلعه به محوی است كه از سه طرف بدون فاصله، به پرتگاه‌های پرشیب منتهی می شود و تنها از طرف جنوب است كه محوطه‌ای در جلوی آن وجود دارد.پل ها و سدهای تاریخی
پل شاه عباسیدر مسیر جاده ای كه از قزوین به طرف بوئین زهرا می رود، پلی قرار دارد كه در دوره شاه عباس ساخته شده است و فاصله آن تا قزوین 37 كیلومتر است.پل شاه عباسی دارای سه دهانه است كه دوتای آن ها بزرگ تر و دارای عرضی در حدود 50/7 متر است. دهانه های سه گانه دارای قوس های نیزه دار می باشند. كم عرض ترین پایه ها كه میان دو قوس واقع شده اند، 4 متر است. پایه های پل در خلاف جهت جریان آب دارای دماغه مثلثی شكل می باشند كه طول هر یك از ضلع های مثلث 80/2 متر است
. از كف رودخانه تا ارتفاع یك متر، پایه های جانبی قوس میانی با بلوك های سنگی و ملاط ساخته شده اند تا شدت برخورد امواج با پایه میل را كاهش دهند. عرض پل در حدود 70/4 متر و طول آن نزدیك به 52 متر است. وسط پل از دو جانب آن بلندتر است. برجسته ترین قسمت پل، میان دو قوس بزرگ قرار دارد. لبه پل در دو سوی آن دارای دست انداز بوده است كه در حال حاضر تنها قسمت كمی از آن باقی مانده است. قسمت های پایین و پایه پل با سنگ و ملاط آهك، و قسمت های بالای آن با آجر ساخته شده است.پل لوشاناین پل در جاده قزوین – رشت قرار دارد. این پل را «حاجی محمدهادی تاجر میانجی» كه ساكن قزوین بوده، در سال 1209هـ . ق ساخته است.پل لوشان دارای طرح خاصی است. برخلاف بیش تر پل ها كه دهانه های آن ها نسبت به محور عرضی میان پل قرینه هستند، با یك شیب منظم بر ارتفاع آن افزوده می شود. پل مزبور دارای چهار دهانه است كه دو دهانه اول كوچك ترند و دهانه سوم از دو دهانه اول بزرگ تر است؛ ارتفاع و دهانه چهارم از همه دهانه ها بیش تر و نیزه قوس آن نیز بلندتر از دهانه سوم است. قوس های هر چهار دهانه، قوس جناغی است و تیزه دهانه چهارم از سه دهانه دیگر بلندتر است. در فاصله دو دهانه كوچك و برروی پایه ای كه سر قوس های دو جانب برروی آن قرار دارد، غرفه ای ساخته شده است. در میان دهانه سوم و دهانه چهارم كه بزرگ تر هستند، نیز غرفه یا ساخته شده است.
ادامه خواندن تحقيق در مورد بررسي استان قزوين
نوشته تحقيق در مورد بررسي استان قزوين اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.