nx دارای 45 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
آسیب های ورزشیآسیبهای ورزشی، آسیبهایی است كه در اثر فعالیتهای ورزشی و یا عوارض و عواقب آن به وجود میآید و معمولا به دو گروه بزرگ حاد و مزمن تقسیم بندی میشوند. آسیبهای حاد، آسیبهایی هستند كه به صورت ناگهانی به وجود میآیند و یا هنگام مراجعه به پزشك از بروز آن كمتر از دو هفته گذشته باشد. اما آسیبهای مزمن، آسیبهایی هستند كه به مرور زمان به وجود آمدهاند و یا آسیبهای حاد بودهاند كه هنگام مراجعه به پزشك از زمان بروز آن بیشتر از دوهفته گذشته باشد.
از آسیبهای حاد میتوان به شكستگیها، در رفتگیها، بریدگیها و سوختگیها اشاره كرد و از آسیبهای مزمن، میتوان به آرنج تنیس بازان و زانوی دوندگان اشاره كرد. از طرف دیگر فرض كنید یك ورزشكار دچار پیچ خوردگی مچ پا شده ولی برای درمان اصولی آن اقدامی نكرده و پس از دو هفته با درد مچ پا به پزشك مراجعه نموده است، این آسیب در ابتدا از نوع حاد بوده ولی به علت عدم درمان و گذشت زمان به یك آسیب مزمن تبدیل شده است.
علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟عدم آمادگی بدنی،گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی،استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند. چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران،داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می توانند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهند
اقدامات درمانی اولیه بعد از آسیب های ورزشی بعد از اینکه یک آسیب حادث می شود ناحیه آسیب دیده پرخون شده و ملتهب می شود . پدیده التیام با جایگزینی بافت آسیب دیده توسط کلاژن شروع شده که بعنوان اسکار ( اثر زخم ) نامیده می شود . که سخت و سفت است و قبل از شروع مجدد ورزش باید اصلاح شود و با دقت درمان شود .
روش ( RICE ) ( استراحت، یخ فشار، بالا بردن عضو صدمه دیده ) برای اداره کردن آسیب های مختصر و در مراحل اولیه توصیه می شود . لطفاً به موارد زیر توجه فرمائید : 1 فوراً باید خونریزی را کاهش داد . در 48 تا 72 ساعت اول بعد از آسیب یک پاکت یخ باید بکار برده شود بدین صورت که هر 2 ساعت یکبار بمدت 10 تا 12 دقیقه از آن استفاده شود . 2 به منظور کاهش خونریزی از منطقه آسیب دیده باید منطقه آسیب دیده را بالا برد و با استفاده از یک باند دور تا دور منطقه را محکم بست و با فشار از خونریزی بیشتر جلوگیری کرد . 3 استراحت می تواند از توسعه و گسترش آسیب جلوگیری کند . استفاده از بریس – محافظ یا عصا و باندهای کشی می تواند در حین فعالیتهای معمولی روزانه ما را از آسیب بیشتر محافظت کند . این وسایل هم چنین هنگامی که در رفتگی درجه 3 وجود داشته باشد نقش محافظتی دارند که البته باید توسط پزشک تجویز شود .
4 ماساژ خیلی خفیف هم حتی هنگام شروع خونریزی نباید انجام شود . استفاده کردن از روغن از خراشیدگی پوست پیشگیری می کند و می تواند عملکرد بافت ترمیم شده را اصلاح کند . 5 انجام حرکات کششی البته با احتیاط کامل می تواند عملکرد بافت در حال ترمیم و شکل گرفتن آنرا اصلاح کند . که البته این عمل برای ماهیچه ها و تاندونها بکار می رود نه برای رباط ها که فقط از ماساژ بهره می برند .
6 مصرف ویتامین C می تواند به پیشرفت بهبودی و التیام کمک کند . که این به علت نیاز کلاژنها به ویتامین C می باشد که در صورت مصرف درست ویتامین C می تواند مفید باشد . 7 بعد از اینکه آسیب و صدمه بافتی از مرحله حاد گذشت و خونریزی متوقف شد گرم کردن موضع برای افزایش جریان خون موضع و پیشرفت بهبودی و التیام ضروری است. 8 بعد از اینکه آسیب بهبود یافت و فروکش نمود می توان ورزشهای قدرتی را شروع کرد . استفاده از بریس و محافظ و مانند اینها در این مرحله فوق العاده موثر است . 9 پیشگیری ، از درمان بهتر است یک محافظ دهان می تواند از دندانها و فک محافظت کند .
چسبهای جلوگیری از تاول طبی – ورزشی می تواند از بروز تاول جلوگیری کند البته اگر فوراً و سریع به کار رود و استفاده از نوشیدنیهای ورزشی که از نظر غلظت با خون یکسان هستند از بی آب شدن بدن جلوگیری می کند . مراحل مختلف آسیب دیدگی و ترمیم آن
ردیف مرحله توضیحات 1 اولیه فاز حاد آسیب – پیش از آنکه بتوانیم از ناحیه آسیب دیده با کمترین درد و ناراحتی استفاده کنیم . 2 میانی هنگامی که فعالیتهای روزانه بدون هر گونه دردی قابل انجام است ، همچنین زمانی که ترمیم و بازتوانی انجام شده است . هنگامی که توصیه های ورزشی قابل انجام است و ناحیه آسیب دیده قویتر و محکمتر شده است . برنامه تمرینات ورزشی پیشگیری کننده از آسیب ، شش جزء اصلی دارد که عبارتند از :
1- انعطاف پذیری ( flexibility ) 2 – تمرینات قدرتی ( strength training ) 3 – تمرینات هوازی ( Aerobic training ) 4- آنالیز عملکرد زنجیره حرکتی
5 – مهارتهای اختصاصی ورزشی 6- برنامه عملی تمرینات در زیر به طور مختصر به تشریح هر یک از اجزاء می پردازیم : 1 – انعطاف پذیری
برای حفظ انعطاف پذیری نیاز به تمرینات کششی ( Stretching ) داریم . در اینجا باید به موارد عدم تقارن ( Asymetry ) توجه نموده و با کشش مناسب آن را برطرف نمود . چرا که یکی از مهمترین زمینه های آسیب در آینده ، ، وجود تاریخچه آسیب قبلی و وجود هر گونه انعطاف ناپذیری و عدم تقارن است که ریسک آسیب های اسکلتی – عضلانی را بالا می برد . کشش از نظر فیزیولوژیک کمک شایانی به پیشگیری از آسیب ، از طریق برطرف نمودن اثر مهاری عضلات انعطاف ناپذیر بر گروه عضلات آنتاگو نیست و علاوه بر این افزایش دمای تاندون که از طریق افزایش توان کششی ( tensile ) عضله اثر محافظتی اعمال می نماید ، می کند .
تکنیک درست کشش بسیار مهم است ، چرا که وضعیت بدن در هنگام کشش و نیز مدت زمان ادامه آن در به حداکثر رساندن اثرات کشش ، مؤثرند . زمان توصیه شده برابر حداقل سی (30 ) ثانیه است . ایده آل آنست که کشش قبل و بعد از مسابقه یا تمرین انجام شود اما اگر تنها یکبار انجام می شود ، بهتر است که پس از ورزش باشد ، چرا که درصد افزایش طول تاندون ، هنگامی که دمای تاندون بالاتر باشد ؛ بیشتر است . حتی دویدن برای مدت کوتاه دمای بافت را بالا برده و کشش را تسهیل می نماید .
در ضمن باید نکات خاصی را در رابطه با سن و نوع ورزش جهت کشش در نظر گرفت . مثلاً سفتی عضلانی خاص ( مثل سفتی عضله چهار سر ران ، در نوجوانی می تواند باعث مشکلات اسکلتی – عضلانی مربوط به رشد ، همچون بیماری Osgood – Schlatter بشود . بنابراین در این مرحله تمرکز بیشتر روی عضلات دو مفصلی مثل هامسترینگ (خلف ران ) ، فلکسورهای هیپ ( قدام ران ) و رکتوس فموریس ( قدام ران ) ، مهم است . افراد بزرگسالتر مشکلات انعطاف پذیری در رابطه با وضعیت گیری بدن و بیومکانیک آن دارند . با افزایش سن حفظ انعطاف پذیری عضلات هامسترینگ و فلکسورهای هیپ اهمیت پیدا می کند .
از طرفی کشش اختصاصی برای بیومکانیک و حرکت شناسی هر ورزش مهم است . مخصوصاً در صورتی که فرد در چندین رشته ورزشی فعال باشد . مثلاً یک دوچرخه سوار ممکن است در تابستان دچار سفتی رکتوس فموریس ( قدام ران ) شده ، که این مسئله بر فعالیت هایش در پاییز مثل والیبال و دو( Cross – Country running ) اثر می گذارد . 2 – تمرینات قدرتی :
نقش تمرینات قدرتی در پیشگیری از آسیب به دو مکانیسم بستگی دارد . اول آنکه عضله قویتر قادر به جذب نیرو و بار کششی بیشتر در خود عضله یا اتصال تاندون – عضله می باشد . دوم آنکه از نظر کلینیکی پیدا کردن هر گونه ضعف نسبی عضله ،عدم تقارن یا عدم تعادل با اهمیت است . مثلاً ضعف فیبرهای مایل عضله ( vastus medialis ) ( قدام ران ) باعث دردهای ناحیه کشکک و ران می شود . ضعف عضلات تثبت کننده کتف ، باعث درد و اختلال عملکرد شانه می شود و ضعف عضلات شکم باعث مشکلات کمر و اندام تحتانی می گردد . 3 – تمرینات هوازی : تمرینات هوازی جزء کلیدی برنامه تمرینات اسکلتی – عضلانی پیشگیری کننده است . اثرات محافظت کننده قلبی – عروقی این نوع تمرینات به خوبی شناخته شده و برای ورزشکاران استقامتی به منظور بهبود حداکثر جذب اکسیژن (Vo2max) ضروری است . اثرات تمرینات هوازی بر سیستم اسکلتی – عضلانی کمتر شناخته شده و آثار اثبات شده عبارتند از : 1 – افزایش تراکم مویرگ ها
2- افزایش تعداد میتوکندری ها و آنزیم های اکسیداتیو آنها 3 – بهبود استفاده از اسیدهای چرب آزاد 4 – افزایش درصد فیبرهای عضلانی تیپ A
که مجموعه این عوامل باعث تجمع دیرهنگام ترلاکتات در خون و کاهش خستگی عضله و نیز بهبود عملکرد سیستم اسکلتی عضلانی می گردد . مشاهده شده که بیشترین آسیب اسکی ، در اواخر هفته اسکی یا آخر روز اسکی ایجاد می شوند و احتمالاً مربوط به خستگی عضله بعلت تحلیل ذخائر گلیکوژن می باشند ، بنابراین تمرینات هوازی می تواند جزء اصلی تمرینات جهت پیشگیری از خستگی زودرس اسکلتی – عضلانی باشد ، که می تواند به پیشگیری از آسیب کمک نماید . تمرینات قدرتی می تواند برخی آثار مفید افزایش تراکم مویرگی را خنثی نماید و یک جزء آئروبیک منظم ، می تواند به ایجاد تعادل در این مورد کمک نماید . به طور کلی سیستم های انرژی در بدن بر سه نوعند
1 – سیستم انرژی ( ATP – Phosphocreatinine ) : که انرژی لازم نیروهای انفجاری را تأمین کرده و بسیار کوتاه مدت است ( 5 تا 10 ثانیه) تمرین در این سیستم باعث افزایش سرعت و چابکی می گردد . تمرینات با وزنه سبک تر و تکرار بیشتر که بر سرعت و ناگهانی بودن حرکت تأکید دارند ، به تقویت این سیستم انرژی کمک می کنند . 2 – سیستم انرژی آنائروبیک ( بی هوازی) :
این سیستم نیرو با مدت زمان متوسط ( 60 تا 90 ثانیه ) ، انرژی را از راه گلیکولیز تأمین می کند تقویت این سیستم امکان فعالیت های سریع و شدید را بطور مداوم ، برای دوره های زمانی کوتاه ، فراهم می نماید .
3 – سیستم انرژی آئروبیک ( هوازی ) : تقویت این سیستم امکان ورزش های مداوم با شدت بیشتر و بازگشت ( Recovery ) سریعترین جلسات تمرین را فراهم می کند . در افراد با تناسب بدنی ، انتقال اکسیژن به بافت ها و عضلات کارآمدتر بوده و بازگشت به وضعیت عادی پس از یک روز ورزش و تمرین سخت ، سریعتر است . مسلماً تمرینات اختصاصی برای هر ورزش ، بیشترین کار انجام شده را متوجه سیستم انرژی اصلی که مورد نیاز آن ورزش خاص است ، می نماید . 4 – عملکرد زنجیره حرکتی :
توجه تنها به موضع درد و درمان آن ، به طور قابل توجهی باعث تداوم علائم می شود . مثلاً در بیماری « آرنج تنیس باز » که با دردناک شدن بخش خارجی آرنج مشخص می شود ،می توان درمان موضعی با یخ و داروهای ضد التهابی انجام داد ، اما اگر نقائص بیومکانیک قدرت یا مکانیک قدرت یا مکانیک نامتناسب مچ و شانه برطرف نشوند ، یا اشکالات تجیهزات ورزشی در نظر گرفته نشوند ،مشکل ادامه پیدا خواهد کرد .
در مورد آسیب های اسکلتی – عضلانی در اثر استفاده بیش از توان از آنها یا ضربه ، باید قبل از بازگشت به ورزش یا فعالیتی که ایجاد مشکل نموده ، مداخله درمانی برای « تغییر دادن بیماری » صورت گیرد . باید بافت آسیب دیده را به گونه ای اصلاح نمود که بطور مؤثرتری با نیروهای وارده کنار آمده و با پیشبرد عاقلانه تمرینات اختصاصی آن ورزش فعالیت انجام شده را دوباره با زنجیره حرکتی عملکردی یکپارچه نمود .
این تمرینات از گروههای عضلانی به شکل هماهنگ و نه مجزا ، استفاده می کنند و کشش ها در یک زنجیره حرکتی انجام می گیرد . کشش های ایزوله می تواند به بهبود و اصلاح بافت در محل آسیب کمک نماید ، اما کشش عملکردی واقعی تنها وقتی صورت می گیرد که بافت بطور یکپارچه و هماهنگ با زنجیره حرکتی عمل نماید .
5 – مهارتهای اختصاصی ورزشی : قبل از آنکه فرد آسیب دیده به فعالیت های ورزشی بازگردد ، یا قبل از شروع رشته ورزشی خاص ، بدست آوردن مهارتهای اختصاصی آن موقعیت یا ورزش ، برای اطمینان از آنکه مهارتهای وابسته به آن رشته ، با چیره دستی و سهولت انجام می شوند ، الزامی است یعنی ابتدا باید آمادگی لازم را ایجاد نمود و بعد ورزش را شروع کرد ، نه اینکه برای حصول آمادگی ورزش اختصاصی نمود .
6 – ترکیب اجزاء بصورت برنامه عملی تمرینات : هیچیک از اجزاء ذکر شده در بالا مؤثر نخواهند بود ، مگر آنکه بصورت یک برنامه تمرینی ترکیبی شخصی یا گروهی ، بکار گرفته شوند . در این مورد آموزش نقش بنیادی داشته و در سه سطح اعمال می شود .
ادامه خواندن مقاله آسيب هاي ورزشي
نوشته مقاله آسيب هاي ورزشي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.