nx دارای 11 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
معماری دوره سامانی
بقعه اسماعیل سامانیمقدمهدر تاریخ هر كشوری، با گذشت زمان و برخوردار با آداب و رسوم، فرهنگها و هنرهای گوناگون همواره سبكهای خاصی از هنر و بخصوص معماری بوجود می آیند كه مطالعه هر كدام از این طریق، خود نشانگر ذوق، سلیقه، استعداد و امكانات آن عصر می باشد.طبیعی است این آثار در ابنیه در طی قرون متمادی، همواره مورد اسیب و لطمات گوناگون قرار گرفته و شكل اصلی خود را از دست می دهند. اما در این بین، همواره آثاری نیز وجود دارند كه از استحكام خوبی برخوردار بوده و تا زمالن حاضر، بر جای مانده اند.
آنچه حائز اهمیت است، دسترسی به این اثار می باشد كه متاسفانه در مورد ایران، با توجه به تغییر حدود و ثغور، در طی سالیان متمادی، برخی از این آثار به سایر كشورهای همسایه تعلق یافته است.از جمله می توان از معماری و هنر دوره سامانی، متعلق به اواخر سده سوم هجری – نیمه دوم قرن نهم میلادی – نام برد كه از جمله ادوار قابل توجه در تاریخ ایران بوده و موجبات شكوفایی هنر و معماری ایرانی – اسلامی را فراهم آورده است. اما همانگونه كه بعداً ذكر خواهد شد، از این زمان، آثار چندانی در دست نبوده و آنچه در دست است، بنای بقعه اسماعیل سامانی است كه امروز در بخارا، در جمهوری ازبكستان شوری قرار دارد.
این بنا، به علت استحكام، طرلح و نمای زیبای آن و همچنین از نظر به رفد بودن، همواره مورد توجه بوده و از مشخصات بارز دوره سامانی بشمار می رود.با روی كار آمدن سامانیان دراواخر قرن سوم هجری، نوزایشی اصیل در خراسان – گه بعدها ماوراءالنهر و افغانستان نامیده شد – پدیدار گشت.در خصوص تكامل تدریجی معماری در اوایل این دوره سامانیان نتیجه گیری كلی مشكل است. از سه قرن اول هجری، بناهای زیاید موجود نیست، در صورتیكه از منابع چنین مستفاد می شود كه در این دوره، صدها بنای زیبا و مساجد عالی ساخته می شود.
معماری و بطور كلی هنر، در دوره سامانیان، آمیزه ای بود از سنن پیشین هنری، همراه با ذوق جدید اسلامی كه در نتیجه، هنری ایرانی – اسلامی، مهذب و دارای كیفیت عالی، بوجود آورده بود. اما لازم به تذكر است كه بعلت اشیاء هنری و اینكه برخی از آنها را بطور قطع نمی توان به اصل ئ مكان مشخصی متعلق دانست، تشخیص طرحهای هنری، آسیای مركزی از طرحها ادوار اسلامی ایران، كمی دشوار است. با توجه به كاوشهای باستان شناسی در اسیای مركزی
شوروی، می توان به این نكته اشاره نمود كه آثار هنری دوره سامانیان، تركیبی از سنن هنری محلی، سنن ایران دوره سامانی و بیشتر هنر دروه اولیه اسلامی و هنر اسلامی جدیدی كه در دوره عباسیان توسعه یافت. نمونه بارز این مكتب جدید اسلامی، آثار مكشوف در شهر ساوه، پایتخت موقت خلفای عباسی است كه از این رو، به مكتب ساوه معروف است. مقبره اسماعیل سامانی در بخارا از نمونه های متأثر از این مكتب در ایران دوره سامالنی بشمار می رود.
برای آشنایی بیشتر با معماری و تزئینات رایج این عهد، بد نیست كه به تأثیر آجر، در این عهد اشاره ای داشته باشیم. بلژعلت شرایط اقلیمی، شكل متداول ساختمان در آسیای مركزی، بناهای خشتی و گلی بود. در ساختمانهای بزرگتر و بناهای عمومی، خشت خام و آجر، هر دو بكگتار می رفته است و معمولاً داخل این بناها را با گچ، سفید می كردند. خاكهای رسی، به سهولت در مناطق مختلف موجود بود و فراوانی خاكی، شكل پذیر، به همراه ملاطی چسبندهؤ شكل گیری آجر اسانتر می نمود. ساختمان آجری، فاقد ناهمواری های روی سنگ و سختی و سنگینی بوده است. از طرفی، ایجاد بمایی با شكوه و عظیم – كه همزمان نوعی لطافت و ظرافت را برای بیننده به همراه داشته باشد – مسئله ای بود كه در این دوره، با ساتفاده از آجر قابل حل بود.
از این رو، می توان گفت كه كارگران این زمان، در آجرپزی و آجركاری كاملاً استاد بودن و در بناهای موجود نیز، نشانی از عجله زیاد، یا بی دقتی كه در برخی از ادواز ادوار بعد دیده می شود، مشاهده نمی گردد. در ساختمان بناهای اولیه، تمام توجه به استفاده از بنا نبود، بلكه به آرایش و تزئین اهمیت داده می شود و ارتباطی كامل بین ساختمان و اشكال تزئینی آندیده می شود. این ارایش، تنها تزئین بی تناسب و جداگانه نیست كه روی سطح بنا اضافه شده باشد، بلكه نتیجه وحدت واقعی بین مصالح و سبك ساختمان است. همینكه اشكال معماری در تنوع و مقدار، زیاد گردید، معماران متوجه شدند كه مقصود از تزئین، اهمیت دادن نقشه اصلی ساختمان است. تكامل آجركاری برای این مقصود بسیار مناسب بود؛ چنانكه از دیوارهایی كه آجر در كمال سادگی استعمال می شد، تا آنهایی كه تنوع بی حد، در طرح و نقشها داشت، به خوبی ددیه می شود.
بقعه اسماعیل سامانی، این تنوع قریب را به خوبی نشان می دهد. از روی این بنا و برجهای معروف محمود غزنوی در غزنین، چنین مستفاد می گردد كه از این ناحیه بسوی شمال شرقی بود كه طرق گوناگون آجركاری به سایر نقاط ایران برده شد.بقعه اسماعیل سامانی
بقعه اسماعیل سامانی در بخارا – كه می توان گفت پیش از سال 332 هـ.ق 943/م بنا دشه – تقریباً یه شكل مربع كاملی است كه دیوارهای خارجی آن، كمی بسوی داخل قایل داشته و طول هر ضلع آم، دو متر است. در گوشه ها، ستونهای مدوری است كه در داخل بنا تعبیه گشته، از گوشه های ساختمان و سنگینی بالا بر روی آنها فاشر می آورد. راهروی طاقداری در بالای دیوار دور تا دور ساخته شده و در بالای چهار گوشه بنا، چهار گنبد كوچك واقع گشته است. این دو قسمت، از ساختمان آتشكده اقتباس شده و بیننده را به یاد راهروی پوشیده ای كه دور اتاق موج شكل آتشكده ساخته می شد و گنبد كوچكی داشت، می
اندازد. این سبك معماری، به چهار طاق معروف است. دیوارهای جانبی بنا، دارای مدخل بزرگ گود رفته و قوس داری است كه چهارچوبی با گوشه های راست دارد.از آنجایی كه ابنیه ساخته شدهدر قرون اولیه اسلامی، پس از مدتی فرو ریخته و ویران گشتند، فنونی برای استحكام گنبدها تا پیش از بنای بقعه اسماعیل، كاملاً مورد بهره برداری قرار نگرفته بود. برای اینكه گنبد مدوری روی بنای مكعب شكلی گذاشته شود، راه حلهایی متانوع و تكلف آمیزتری جانشین طاقهای پله پله ای قدیمی شد كه در دوره اشكانیان و ساسانیان در گوشه های بنا زده می شود.
بارزترین ویژگی درون بنا، كمربند انتقال از مربع به گنبد می باشد. این بخش بنا، مركب از بخشی شانزده ضلعی است كه بر شانزده پایه نهاده شده است. پایه های از دو طاق موازی هم ساخته شد و بر نیم طاق عموید تكیه داده كه به پیچ غلام گردشی كه قسمت بالایی بنا را طی می كند، نزدیك می شود. این طرز بنا، از فشار گنبد به سوی سطوح زیرین كاسته و فاشر آن را تقسیم می نمالید. این سبك از معماری، در معماری اروپایی سبك گوتیك به FLYING-BUTTRESS مشهور بوده كه در بنای بسیاری از كاتیدراتلها بكار می رفته است.
همانگونه كه در نمای درونی و در نمای كلی این بقعه هماهنگی و قدرت در معماری و طرح بنا به چشم می خورد، در نمای بیرونی نیز چگونگی كاربرد آجرها مورد توجه قرار می گیرد. همانگونه كه در گذشته ذكر شد، آجر، نقش مهمی در در تزئینات ساختمان در این عهد داشته است. در این بنا، هر آجر چنان تعبیه گشته كه گویی در تركیب بنا ناپدید می شود. آجرها با گوناگونی و فشردگی كم سابقه ای در معماری بكار برده شده و تركیب عمیق سایه روشن دیوارها – كه تصویری از بافت سبد را تداعی نموده – همانند لفافی است كه از انعكاس شدیبد نور آفتاب جلوگیری می نماید.
لازم به تذكر است، محتملاً بسیاری از تزئینات از كنده كاری روی چوب مشتق گشته اند؛ چرا كه روی چوب، هنری است كه بطور ممتازی به آسیای مركزی و به دوره سامانیان تعلق داشته است. این مسئله، تأییدی است بر گفته «اصطخری» كه چوب در مساجد این دوره كاربرد داشته است.
همانگونه كه در گذشته ذكر شد، بقعه اسماعیا سامانی، وابستگی هایی با مكتب سامره داشت. از ممیزات مكتب سامره در تزئینات، وجود رویه های محدبی در سطح كم و بیش برجسته برای گچبری می باشد كه در این بنا نیز مشهود است. این نكته نیز قابل توجه است كه علی رغم هماهنگی در ابعاد بنا، اجزای آن از لحاظ اصول معماری، هماهنگی ندارد. ستونهای چهار گوشه، گنبدهای كوچك، غلام گردشی و كمربند شانزه ضلعی نه در استواری بنا ضروری است و نه
بوسیله ساختمان به هم پیوند می یابند، جز اینكه از طرذیق یك بستگی دل انگیزی كه به واسطه تركیب آرایش سه هنری پدید می آید، به هم ارتباط می یابد.می توان گفت با وجودیكه طرح ساختمان تازه نبوده و ریشه در سنت قدیمی سرزمینهای اسلامی اطراف مدیترانه و خاور نزدیك و مكتب سامره دارد، نمای شكوهمند بتا، كاملاً تازه و بدیع بوده و بعلت عدم وجود چنین طرحی، در مساجد سایر نقاط، احتمالاً معمار ی آن وابسته به هنر كاخها بوده است.
بطور كلی این بنا در پیشرفت معماری و استفاده از مصالح، تأثیر بسیاری بر معماری اسلامی در اینده بخصوص در دوره سلجوقیان در تمام ایران و در دوره تیموریان در بخارا و سمرقند داشته است. بقعه اسماعیل سامانی علی رغم كوچكی، سادگی و تأثیر آن در ظاهر همراه با توازن و تناسب كلی، در مره شاهكارهای معماری ایران قرار دارد.
1: قرن 9-10 میلادی بخارا – مقبره شاه اسماعیل سامانی 1: قرن 9-10 میلادی بخارا – كقبره شاه اسماعیل سامانی. ابوابراهین اسماعیل بن احمد سامانی دومین امیر و نخستین پادشاه مستقل سامانی است كه در دهه های آخر سده نهم میلادی بر تمام ماوارء النهر حكومت می كرد. وی كه در تاریخ به عنوان پادشاهی شایسته و دادگر شناخته شده از پایه گذاران فارسی دری بود و در امر ترویج این زبان شیوا خدمات شایانی نموده است. بنای این مقبره كه به صورت مقبره خانوادگی سامانیان درآمده از نمونه های درخشان معماری قرن دهم میلادی و شاید قدیمی ترین بنای به جا مانده از تاریخ پرافتخار اسلام در این منطقه است. با آن كه حدود هزار و صد سال از عمر این ساختمان
می گذرد، ولی تازگی اندام و شادابی آجرها حیرت آور است. این بنای مكعب شكل كه طول هر ضلعش 2/7 متر است، گنبدی تشمه كروی كه بر پایه هشت پهلو استوار است، بر بالای خود داشته و از چهار طرف باز است و هوا می گیرد. گمان می رود این مقبره چهار دهنه از معماری ایران پیش از اسلام مایه گرفته است. وای آن چه در این ساختمان بیش تر جلوه می كند، استفاده از آجر پخته در ساختمان این بنای بی نظیر است.
ادامه خواندن مقاله معماري دوره ساماني
نوشته مقاله معماري دوره ساماني اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.