nx دارای 14 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
دین پژوهی در پرتو قرآن
مقدمه و طرح بحث1 «دین پژوهی در پرتو قرآن» سلسله مباحثی است كه به مطالعه، بحث و تحقیق درباره مهمترین مفاهیم و تعالیم دینی در پرتو نخستین منبع اسلام یعنی قرآن كریم می‌‌پردازد و می‌‌كوشد از منظر “درون دینی” به اهم پرسشهای جدید درباره دین پاسخ دهد و سیمای ایجابی و اثباتی از اندیشه اسلامی در این زمانه ارائه دهد. مخاطب اصلی این مباحث دینداران هستند و هدف از آن تعمیق و ارتقای معرفت دینی است.
2 در دین پژوهی، از «دین» سه مراد می‌توان داشت: مراد اول دین در متون اصلی آن یعنی كتاب خدا و سنت پیامبر است. مراد دوم: فهم عالمان دین و مفسران تعالیم دینی و عرف دین‌شناسان است و مراد سوم: دین در سنت و سیره عملی دینداران میباشد. واضح است كه زندگی دینداران منبع مطمئنی برای ارزیابی دین نیست، هر چند غفلت از این زاویه جامعه شناختی نیز پذیرفته
نیست. فهم عالمان دین نیز رنگ و بوی مقتضیات زمانه آنها دارد و به هر حال امری بشری و تاریخی است. مراجعه به سطح اول در این زمانه نیز به هر حال تفسیری دیگر از متن دین است و در زمره دین در مراد دوم آن قرار می‌گیرد. آنچه از “دین‌پژوهی در پرتو قرآن” اراده كرده‌ایم. پژوهشی در چارچوب مسایل این زمان و درگیر كردن آیات قرآن كریم با مباحث زندگی امروز است.
3 تعالیم قرآنی همانند دیگر گزاره‌های دینی از سه ویژگی برخوردار است: اول سازگاری درونی. نمی‌توان به یك مجموعه ناسازگار ایمان داشت. دوم عادلانه بودن. نمی‌توان گزاره‌ای را ظالمانه و غیر عادلانه دانست و در عین حال آن را دینی شمرد. سوم برخلاف عقل نباشد. واضح است كه فوق عقل بودن بامنافی عقل بودن متفاوت است. معیارهای این سه ویژگی در طول زمان چه بسا دچار تحول و تغییر گردد. برای قبول و باور هر گزاره دینی در این زمان چاره‌ای جز جریان این سه
ضابطه مطابق فهم و درك همین زمان نداریم. هر گزاره دینی امروز نیز می‌باید در نظر دیندار عادلانه، عقلایی و سازگار با مجموعه تعالیم دینی باشد. در غیر این صورت گزاره فاقد چنین ضوابطی، گزاره فرازمانی دینی محسوب نمیشود بلكه از تعالیم زمانمند و موقت دینی به حساب میآید كه دوران اعتبار آن به سر رسیده است. تفكیك گزاره‌های فرازمانی از گزاره‌های زمانمند و مناسب با مقتضیات زمان و مكان نزول از لوازم دین‌پژوهی پویا و زنده است. مگر ممكن است دینی از حل مسایل خاص عصر نزول غفلت كرده باشد؟! در «دین پژوهی در پرتو قرآن» متكای بحث گزاره‌های فرازمانی دینی است كه در قرآن بیش از سنت یافت میشود. چنین گزاره‌هایی ذاتیات دین را تشكیل می‌دهند. یعنی اموری كه دین بدون آنها دین نمیشود. معنای این سخن آن است كه در این مجموعه عرضیات نیز یافت میشود كه نبود آنها در بعضی زمانها خللی به اصل دین نمی‌زند و تفكیك بین ذاتیات و عرضیات دین همانند تفكیك بین گزاره‌های فرازمانی و زمان بند دینی كاری دشوار و حساس و در عین حال لازم و ضروری است و بدون چنین تفكیكی كار سترگ دین پژوهی به سامان نمی‌‌رسد.
4 در نخستین دوره سلسله مباحث «دین پژوهی در پرتو قرآن» ایمان دینی مورد مطالعه قرار گرفت و اینك همزمان با عید سعید مبعث كه جشن تولد اسلام است دومین دوره این مباحث را حول محور «پیامبری» آغاز می‌كنیم. پیامبری نیز همانند ایمان از ذاتیات دین است و سؤالات فراوان مرتبط با آن باعث تقدم مطالعه آن نسبت به دیگر مفاهیم بنیادی دین شده است. پیامبری یا نبوت پس از توحید و معاد مهمترین اصل اعتقادی اسلام و دیگر ادیان الهی و از اهم مباحث قرآنی میباشد. ن اصل اعتقادی ارائه كرده است. در علم كلام نبوت عامه و نبوت به نبوت خاصه تقسیم شده است. نبوت عامه متكفل مباحث عام پیامبری بدون اختصاص به پیامبر دین خاص است و در نبوت خاصه مباحث مرتبط با پیامبر اسلام مورد تحقیق و مطالعه قرار می‌گیرد. مسأله نبوت در تفسیر موضوعی قرآن كریم (و به شكل پراكنده در تفسیر ترتیبی قرآن كریم نیز)، كتب روایی و شرح احادیث به صورت نقلی مورد بحث واقع شده است. در كتب تاریخ پدیده نبوت از زاویه خاص تاریخی مطالعه شده است. عرفان نیز از منظر ویژه خود از پیامبری سخن گفته است. اخیرآً نیز در فلسفه دین برخی
مباحث مرتبط با پیامبری مطرح شده است. 6 در بحث سنتی از نبوت مسایل ذیل به عنوان سؤالات اصلی نبوت مورد مطالعه قرار گرفته است: یك: ضرورت دین و وجه نیاز به انبیاء. دو: نحوه ارتباط پیامبر با خداوند یا مسأله وحی. سه: دلیل و نشانه پیامبری یا مسأله معجزه. چهار: مهمترین صفت پیامبران و یا مسأله عصمت. پنج: مهمترین ویژگی پیامبر اسلام یا مسأله خاتمیت و بالاخره ششم: صفات معجزه پیامبر خاتم یعنی قرآن ومسأله تحدی.بسیاری از این مسایل هنوز به قوت خود باقی‌اند، هر چند برخی راه‌حلهای پیشین قابل تأمل و تجدید نظر است. اما در این حوزه مسایل تازه‌ای نیز مطرح است. از جمله: آیا وحی و متن كتاب
همان تجربه نبوی پیامبر است؟ آیا پیامبر تابع وحی است یا وحی تابع پیامبر؟ آیا سیاست و زمامداری یا بطور كلی تدبیر دنیا و سامان جامعه از لوازم و ذاتیات پیامبری است؟ تعالیم پیامبر با مقتضیات زمانی و مكانی عصر نزول چه نسبتی دارد؟ پیامبری و دین با عقل و علم چه نسبتی دارد؟ تبعیت و پیروی از پیامبر یعنی چه و دیندار مسلمان كیست؟ تفاوت پیامبران در چیست و را
ز تنوع ادیان كدام است؟ اقامه دین یعنی چه؟ در این سلسله مباحث می‌‌كوشیم پاسخ قرآن كریم را به پرسشهای فوق استخراج نماییم. به نظر می‌رسد تلقی از پیامبری در شكل دادن به زندگی دیندار درهر عصر نهایت تأثیر را دارد، چرا كه روش و منش پیامبر برای هر دیندار الگوی مطلوب واسوه محبوب است و نهایت دینداری وصول به چنان شرایطی است. لذا واضح است كه ارائه تصویری صحیح از پیامبری از مهمترین راهكارهای اصلاح اندیشه و عمل دینی خواهد بود.
7 در بحث پیامبری پنج ركن به چشم می‌‌خورد؛ اول: فرستنده پیام یعنی خداوند. دوم: مخاطب پیام یعنی انسان. سوم: پیام‌آور یعنی انبیا و رسولان. چهارم: متن پیام یعنی دین. پنجم: هدف از پیام یعنی هدایت انسان و سعادت او. دراین بحث از ركن اول یعنی خداوند كمتر سخن به میان میآید چرا كه به دلیل اهمیت وافر آن در بحثی مستقل به مطالعه مهمترین ركن دین یعنی خداوند خواهیم پرداخت (ان شاءالله). بحث از ركن دوم یعنی انسان نیز به مبحث مستقلی تحت عنوان انسان‌شناسی دینی موكول است. در این مجال از سه ركن باقیمانده سخن خواهیم گفت. 8 قرآن از دو واژه در معنای پیامبری استفاده كرده است: نبوت و رسالت.
نبوت مشتق از نبأ است یعنی خبر. اما نه هر خبری، خبری مهم و دارای فواید فراوان كه از علم یا اطمینان حاصل شود. بر این اساس نبوت، سفارت بین خداوند و بندگان صاحب عقل او جهت اصلاح معاد و معاش است. نبی گزارشگر اخبار الهی است. اخباری كه به مخاطبان آرامش می‌دهد. نبی بر وزن فعیل به معنای فاعل (خبر دهنده) یا به معنای مفعول (خبرداده شده) است (رجوع كنید به مفردات راغب).
رسالت از ماده رسل به معنای رها و غیر مقید مشتق است. رسالت یعنی پیامبری. رسول بر وزن فعول یعنی فرستاده و پیامبر. مرسل (اسم مفعول از ارسال) نیز به معنای فرستاده شده به پیامبر اطلاق میشود. بنابراین قرآن از سه واژه نبی، رسول و مرسل به معنای پیامبر استفاده می‌كند كه جمع آنها انبیاء و نبیین، رسل و مرسلین است. به نمونه‌ای از استعمالات قرآنی واژه‌‌های فوق الذكر در دنبال اشاره می‌كنیم:– كان الناس امه واحده. فبعث النبیین مبشرین و منذرین و انزل معهم الكتاب بالحق. لیحكم بین الناس فیما اختلفوا فیه…
(بقره 2/213 )مردم امتی واحد بودند. پس خداوند پیامبران را مبعوث كرد در حالیكه بشارت می‌دادند و انذار می‌دادند. و با ایشان كتاب را به حق فرو فرستادیم تا بین مردم در آنچه اختلاف داشتند حكم شود. – ما كان لبشرٍ أن یوتیه الله الكتاب و الحكم و النبوه ثم یقول الناس كونوا عباداً لی من دون الله… (آل عمران 3/79 )هیچ بشری را نرسد كه خداوند به او كتاب و حكم و نبوت دهد سپس به مردم بگویید بجای خداوند بنده من باشید.– النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم (احزاب36/6 ) پیامبر از مؤمنان به خودشان اولی است.– یا ایهاالناس قد جاء كم الرسول بالحق من ربكم فآمنو اخیراً لكم و ان تكفروا فان الّه ما فی السموات و الارض و كان الله علیماً حكیماً. (نساء 4/170 )ای مردم! پیامبر از جانب خدایتان به حق آمده است. اگر (به او) ایمان بیاورید برایتان بهتر است و اگر (به او) كفر بورزید، آنچه در آسمانها و زمین است برای خداوند است و خداوند علیم و حكیم است.
– انا او حینا الیك كما او حینا الی نوح و النبیین من بعده و او حینا الی ابراهیم و اسمعیل و اسحاق و …./ رسلاً قد قصصنا هم علیك من قبل و رسلاً لم نقصصهم علیك و كلم الله موسی تكلیما / رسلاً مبشرین و منذرین لئلایكون للناس علی الله حجه بعد الرسل و كان الله عزیزا حكیما (نساء 4/165-163 ) ما به تو وحی كردیم آنچنان كه به نوح و پیامبران بعد از او وحی كردیم. به ابراهیم، اسماعیل، اسحاق،… / و رسولانی كه سرگذشتشان را برای تو از پیش بازگو كردیم و رسولانی كه برای تو بازگو نكرده‌ایم و خداوند به موسی سخن گفت/ رسولانی كه بشارت دهنده و بیم دهنده بودند تا پس از ایشان برای مردم بر خداوند حجتی نباشد و خداوند عزیز و حكیم است. – اللَّه أَعلَم حیث یجعل رسالته (انعام 6/124)
خداوند آگاهتر است به آنجا كه رسالتش را می‌نهد.– تلك آیات الله نتلواها علیك بالحق وانك لمن المرسلین (بقره 2/252 )این آیات خداوند است كه برای توبه حق تلاوت می‌كنیم و تو از زمره مرسلین هستی.9 اگر چه متكلمان بین نبوت و رسالت از یك سو و بین انبیاء و رسل از سوی دیگر فرق نهاده‌اند، قرآن كریم چنین فرقی را تائید نمی‌كند و هر دو را به یك معنا استعمال كرده است و گاه در كنار هم به كار برده است: الذین یتبعون الرسول النبی الامی الذی یجدونه مكتوبا عندهم فی التورات و الانجیل …(اعراف 7/157)آنان كه از نبی رسول امی ـ كه او را در تورات و انجیل نوشته شده نزدشان می‌بینند ـ پیروی می‌كنند… آری از یك سو بین نبی و رسول یا مرسل تفاوت است. قرآن نبی و انبیاء را تنها در مورد پیامبران اصطلاحی استعمال كرده است اما رسول و مرسل را در دو معنی به كار برده است: یكی پیامبر و دیگری واسطه در عمل. بر این اساس ملائكه الهی از قبیل جبرئیل و عزرائیل نیز رسول خوانده می‌شوند و ا زفرشتگان عذاب یا بشارت به رسل یا مرسلین تعبیر شده است. اما واژه نبی یا انبیاء هرگز به معنای واسطه در عمل به كار نرفته است.– و هو القاهر فوق عباده و یرسل علیكم حفظه حتی اذا جاء احدكم الموت توفته رسلنا وهم لایفّرطون (انعام 6/61)او بر بندگانش قاهر است و حافظانی برایتان می‌فرستد تا اینكه مرگ یكی از شما فرا رسد، ]آنگاه[ رسولان ما ]جان او را [ می‌گیرند و زیاده روی نمی‌كنند. مراد از رسل در آیه فوق وسایط قبض روح هستند.
– انه لقول رسول كریم / ذی قوه عند ذی العرش مكین (تكویر 81/19) این ]قرآن[قول فرستاده‌‌ای كریم است. صاحب قوت نزد صاحب عرش گرانقدر. مراد از این رسول كریم جبرئیل ـ فرشته وحی ـ است.– قال انما انا رسول ربك لاهب لك غلاما زكیا (مریم 19/19)
ادامه خواندن مقاله در مورد دين پژوهي در پرتو قرآن
نوشته مقاله در مورد دين پژوهي در پرتو قرآن اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.