nx دارای 96 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
تعلیم و تربیت سازنده
مقدمهتعلیم و تربیت سازنده، آن است كه خودآموزی را به انسان بیاموزد و او را در شكل دادن به روش و ساختار یادگیری خود توانا سازد، به انسان بیاموزد كه چگونه مسئولیت ادامه آموزش و پروش خود را بر عهده بگیرد، و او را چنان بپرورد كه جویندگی و بیش آموختن، خوی او شود و در دل و جان او جای گیرد.اما، انسان جویا و پژوهشگر، باید ابزار جویندگی و پژوهش را بشناسد تا بتواند به گنجینه های گذشته و حال دانش بشری كه در كتابخانه ها و مراكز اسناد و مدارك علمی گردآوری شده، دسترسی پیدا كند، و آن گنجینه ها را پشتوانه كار تحقیقی خود سازد، و آن گاه به یافته های تازه ای دست یابد و آنها را بر آن گنجینه های عظیم بیفزاید.
در دنیای شتاب زده علم و صنعت امروز، دانستنی ها مرز زمان و مكان نمی شناسند، چنان دم به دم در حال گسترش است، و سیل بی امان انتشار كتابها و مقاله ها و نشریه های گوناگون چنان بی وقفه است كه كار تهیه، ضبط و بازیابی مدارك علمی و منابع پژوهش، دیگر كار آسانی نیست. دایره كار پژوهشگر امروز، مانند زمان ابن سینا به صندوق ها و رف های یك كتابخانه محدود نمی ماند. و ابعادی به وسعت تمام كشورهای روی زمین دارد. دانش هایی كه در عصر ابن سینا در چند كتاب می گنجید، چنان گسترش یافته و پیش رفته كه یك پژوهشگر گاه باید برای یافتن پاسخ یك سؤال، ساعتها و روزها در پای شبكه های اطلاع رسانی و در كنار رایانه ها بنشیند. او، به جای رف یا صندوق انباشته از كتاب با شبكه های وسیع الكترونیكی و پایگاههای اطلاعاتی ملی، منطقه‌یی و جهانی سر و كار دارد، و ناگزیر است كه همه این ابزارها را بشناسد.
فصل اول: منابع مرجع دست اولهر پژوهنده ای، در هر سطحی از معلومات، برای یافتن پاسخ پرسشهای خود، اولین راهی كه به ذهنش می رسد، پرسیدن از یك متخصص در همان زمینه است. می دانیم كه همیشه دسترسی به یك متخصص آسان نیست. و در هنگام دسترسی نیز انتظار نمی توان داشت كه یك تن همه جزئیات یك مطلب را دقیق به خاطر سپرده باشد و با یك نظم منطقی به یاد آورد و به ما بگوید.
پس چه باید كرد؟ دومین راهی كه به ذهن می آید، جستجوی پاسخ در یك كتاب مرجع است، و این خود پرسش های دیگری را هم به ذهن می آورد كه:-آیا هر كتاب مرجعی، پاسخ هر پرسشی را در بر دارد؟-برای پاسخ به پرسش مورد نظر، از میان مرجع ها، مناسب ترین مرجع را چگونه می توان یافت؟-آیا جز افراد متحصص و كتاب های مرجع، منابع دیگری هم وجود دارد كه با كمك آنها پاسخ پرسش های خود را بیابیم؟-آیا;؟
پاسخ این «پرسش های دیگر» را كسی می داند كه معنی «كتاب مرجع» را دقیق و درست بداند، انواع مرجع ها را بشناسد، و بداند كه هر نوع مرجع، پاسخگوی چه نوع پرسش هایی است؟ و نیز بداند كه یك مرجع را چگونه به كار باید برد؟
در پاسخ به این كه آیا افراد متخصص و كتاب های مرجع، تنها منابع پاسخ به پرسش های ما هستند؟ باید گفت كه در درجه اول: بله، اما هر منبع دیگری كه ما را به پاسخ درست و روشن برساند، نیز در شمار منابع مرجع است مانند كتاب های دیگری كه در ظاهر كتاب مرجع نیست، اما می تواند پاسخ دقیق و درستی به پرسش های ما بدهد، مجله ها، روزنامه ها، نقشه های جغرافیایی، مواد و ابزارهای دیداری – شنیداری مانند فیلم و اسلاید و ; كه این منابع نیز در صورتی پاسخگوی پرسش های ما خواهد بود كه از آنها در موقع مناسب و برای پوشش مربوط و مناسب بهره بگیریم. تلفظ درست یك واژه را در یك واژه نامه باید جست، و موقع جغرافیایی یك شهر یا روستا را در یك فرهنگ جغرافیایی.
در این گفتار، منابع مرجع تعریف و گروه بندی می شود، و در باره مرجع اصلی و دست اول، و انواع و موارد استفاده و ارزیابی آنها، آنچه برای یك پژوهشگر ضروری و سودمند است، می آید، و معرفی منابع مرجع رابط یا دست دوم، در گفتار بعد خواهد آمد.
تعریف كتاب مرجع:نخستین تعریفی كه به ذهن می رسد، این است كه یك كتاب مرجع باید پاسخ پرسش های بسیاری را در بر داشته باشد، و در هر مورد، پاسخ مناسب را در جای خود و در درون یك ساختار منظم پیش چشم ما بیاورد، و به آسانی بتوان گفت كه پاسخ مورد نظر در ردیف الفبائی یا در فصل بندی آن كتاب، كجا قرار گرفته است؟ نیز در تعریف مرجع گفته‌اند: كتابی است كه مطالب آن با حدس و گمان و خیال و احتمال به ذهن نیامده، و آنچه در اختیار ما می گذارد، حاصل جستجو و مطالعه و دقت، و رسیدن به امور یقینی و مقبول اهل فن است.
باید بدانیم كه هدف یك كتاب مرجع، بیان نقطه نظرهای گوناگون و بحث گسترده و سؤال آفرینی نیست. یك مرجع فقط اطلاعات اصلی و بنیادی و تأیید شده را به صورتی فشرده و جامع باید در اختیار خواننده بگذارد. كتاب مرجع برای مطالعه پیوسته تدوین نمی شود، و حاوی پاسخ های بسیار برای پرسش های گوناگون است، و هنگامی به آن مراجعه می شود كه یك پرسش مشخص در برابر پژوهنده قرار دارد. به همین دلیل، مطالب یك مرجع باید به صورتی تنظیم شود كه هر مطلب را با ترتیب و تنظیم خاص، در آن بتوان یافت. آن ترتیب و تنظیم خاص به نوع و موضوع مرجع نیز بستگی دارد، مثلاً واژه نامه ها و دایره المعارف ها عموماً تنظیم الفبائی دارد، و مرجع های تاریخی را به ترتیب سالهای وقایع تنظیم می كنند.
در كتابخانه ها، عموماً كتاب های مرجع را در یك بخش جدا از كتابهای دیگر و در نقطه ای دیدرس و دسترس می گذارند، و چون مرجع ها مورد مراجعه مكرر و همگانی است، به امانت داده نمی شود، و فقط در درئون كتابخانه می توان از آنها استفاده كرد.
ارزیابی منابع مرجعارزیابی منابع مرجع یعنی تعیین ارزش محتوای آنها، كارآیی و سودمندی آنها در پاسخ گویی، و اعتمادی كه به پاسخ های آنها می توان داشت، و بخصوص آنچه هدف مشترك تمام كتابهای مرجع است: دادن پاسخ درست در زمانی كوتاه. در ارزیابی منابع مرجع، آنچه به عنوان معیارهای كلی و در مورد تمام مراجع باید درنظر گرفت، موارد زیر است:1-اعتبار پدیده آورنده اثر، یعنی صلاحیت علمی و تخصص و تجربه نویسنده یا نویسندگان، و همه كسانی كه در تألیف و تدوین آن مرجع شركت داشته اند. توجه به آثار دیگری كه از نویسندگان نشر شده، ارتباط سوابق تحصیلی و تجربی آنها با مفاد و مندرجات مرجع، توجه آنها به آخرین پژوهش های مربوط و بهره گیری از آن پژوهش ها در كار خود، و به طور كلی استناد آنها به منابع معتبر و قابل اعتماد، نشانه های اعتبار نویسنده یا نویسندگان یك مرجع است.
2-اعتبار ناشر – مؤسسه هایی هستند كه به نشر آثار معتبر و با ارزش شهرت دارند و غالباً این شهرت نتیجه یك تبلیغ بازرگانی نیست. بعضی از ناشران ب رای حفظ اعتبار خود، روی كتاب هایی سرمایه گذاری می كنند كه نویسنده آنها خود شهرت و اعتباری داشته باشد، و طبعاً بیشتر انتشارات آنها دارای اعتبار است.
3-تازه بودن اطلاعات – تازگی معلومات مندرج در یك مرجع، بخصوص در مراجع مربوط به علوم و فنون، بسیار اهمیت دارد. در مرجعی كه محتوی شرح زندگانی گذشتگان و وقایع تاریخی است، ممكن است یك مطلب سالیان دراز و برای همیشه به یك صورت نوشته شود و قابل قبول باشد، اما در علوم و فنون و حرفه ها و صنایع هر روز نكته هایی تازه كشف می شود، و گاه یك قانون علمی كه چند قرن مورد قبول بوده، بی اعتبار می شود. این امر، اهمیت تازه بودن مرجع و تازه بودن مآخذ و منابع آن درا بیشتر می كند.
4-زبان و شیوه نگارش – در بیان مطالب یك مرجع، نویسندگان باید هشیار باشند كه تعبیرات و واژگانی كه به كار می برند برای مراجعه كنندگان قابل فهم، و مناسب با ذخیره آنها از واژگان زبان باشد، برای مثال در مرجعی كه ویژه كودكان و نوجوانان است، واژگان كتابهای دبستان و دوره راهنمایی تحصیلی باشد.
5-تنظیم منطقی- تنظیم یك مرجع یعنی این كه مطالب گوناگون آن چگونه در پی هم یا در كنار هم بیاید كه مراجعه كننده، هر مطلب را، جدا از مطالب دیگر به آسانی پیدا كند؟ در ارزیابی یك مرجع توجه به این نكته بسیار مهم است. د ر واژه نامه ها و دایره المعارف ها مناسبترین تنظیم، ترتیب الفبائی است كه به مراجعه كننده امكان می دهد كه مطالب مورد نظر خود را در ردیف الفبائی عنوان آن پیدا كند. در مراجعی كه تنظیم آنها تابع ترتیب الفبا نیست، وجود نمایه ها (فهرست ها)ی الفبائی ضرورت دارد و بازیابی مطلب موئرد نظر را آسان می كند.6-شكل ظاهری – در انتخاب یك مرجع برای كتابخانه، پس از توجه به محتوا و نظم علمی و منطقی و نگارش آن، شكل ظاهری كتاب را نیز نباید از نظر دور داشت. كتابی كه مكرر مورد مراجعه است و و كسانی كه با زمینه ها و خصوصیات مختلف آن را به كار می برند، باید از نظر چاپ و حروف چینی، كاغذ، صحافی و جلد، تصاویر و نمودارها عرضه ای مطلوب داشته باشد.
همان طور كه در گفتار نخست خواندیم، مقدمه و پیشگفتار و فهرست مندرجات یك كتاب، ما را از هدف و محتوای كتاب آگاه می كند، و در انتخاب یك كتاب مرجع نیز باید از همان طریق دریابیم كه آیا كتاب برای مراجعان كتابخانه ما مناسب و پاسخگوی نیاز آنها هست یا خیر؟ اگر كتاب ویرایش های مكرر دارد، باید به تغییراتی كه در طی ویرایش پدید آمده توجه كرد. نیز باید وجود سیاهه اختصارها و آغازه ها، نمایه ها و فهرست های ارجاعی دیگر را درنظر گرفت، و از خود باید پرسید كه آیا مراجعان كتابخانه یا گروه سنی كه كتاب را در اختیارشان می گذاریم، می توانند آن اختصارها و رمزها را درك كنند؟ و آن آگاهی را در بهره گیری از متن مرجع می توانند به كار ببرند؟
انواع منابع مرجع؟منابع مرجع را از روی شكل به دو گروه می توان تقسیم كرد: مآخذی كه شكل كتاب دارد و مآخذی مانند نقشه های جغرافیایی، كره جغرافیایی و مواد و رسانه های دیداری – شنیداری كه آنها كه آنها را به طور كلی مراجع یا مآخذ غیركتابی می گوییم.كتاب های مرجع نیز با توجه به نقشی كه در ارائه اطلاعات دارد، به دو گره تقسیم می شود:-كتاب های مرجع اصلی یا دست اول كه منبع مستقیم اطلاعات است و پژوهنده، پاسخ پرسش خود را مستقیماً از آنها می گیرد، و در این گفتار از آنها سخن كی گوییم.-گروه دوم كتاب های مرجع دست دوم یا هدایت كننده كه مانند یك پا، جوینده را به مرجع دیگر مربوط می كند كه پاسخ پرسش او را در بردارد و از این مرجع های هدایت كننده یا دست دوم در گفتار بعد سخن خواهیم گفت.
كتاب های مرجع دست اول یا اصلی عبارتند از: واژه نامه ها، دایره المعارف ها، مجموعه های معلومات عمومی، سالنامه ها، دستنامه ها، دستورنامه ها، راهنماها، سرگذشت نامه ها، منابع جغرافیایی و نشریات دولتی كه از هر یك جداگانه در این گفتار سخن می گوییم.
1-واژه نامه هاواژه نامه كتابی است كه به توضیح واژه های یك زبان یا واژه ها و اصطلاحات خاص یك رشته یا یك موضوع می پردازد. واژه نامه زبان واژه های بسیط یا مركب و اصطلاحات رایج در یك زبان را، در گذشته و حال، همراه با هویت دستوری آنها ضبط می كند، و معانی گوناگون هر واژه یا اصطلاح را شرح می دهد، و در بعضی از واژه نامه ها، شواهدی از آثار نویسندگان و شاعران نیز با شرح واژه است. در زبان فارسی – تا آنجا كه می دانیم – فرهنگ اسدی طوسی (ف: 465 هـ) معروف به «لغت فرس» قدیم ترین واژه نامه موجود است، و پس از آن كتابهایی چون مصالح الفرس، مجمع الفرس، برهان جامع، برهان قاطع، فرهنگ رشیدی، و در قرن اخیر فرهنگ نظام و انجمن آزادی ناصری شهرت دارد، و در دوره معاصر فرنودسار یا فرهنگ نفیسی اثر دكتر علی نفیسی ناظم الاطبا، لغت نامه دهخدا، و فرهنگ فارسی از دكتر محمد معین واژه نامه های معتبری است كه از نظر محتوا و نظم بر آثار گذشتگان برتری دارد. در اینجا واژه نامه ها را به دو گروه اصلی تقسیم. و در باره هر گروه جداگانه گفتگو می كنیم.
-واژه نامه های زبان-واژه نامه های تخصصی و موضوعی
واژه های زبان:واژه های زبان، با توجه به معلوماتی كه مراجعه كننده از آنها دریافت می كند، به دو گروه تقسیم می شود: واژه نامه های عمومی زبان، و واژه نامه های اختصاصی زبان.1-واژه نامه های عمومی زبان كلمات و اصطلاحات یك زبان را شرح، و به زبان ساده تر، معنی می كند، و همراه با شرح، املاء درست، تلفظ درست، هویت دستوری، متضادها، مترادف ها، و در واژه نامه های مفصل، نمونه هایی از كاربرد كلمه را در جمله، و بخصوص در متون قدیم، نشان می دهد. در بعضی از واژه نامه ها ریشه كلمه در زبان كهن یا زبان های هم خانواده، و نیز ریشه های اجزا یك كلمه مركب نیز ذكر می شود. در این شمار «فرهنگ فارسی» معین، و حواشی دكتر محمد معین بر «برهان قاطع» را می توان نام برد.
واژه نامه های عمومی زبان، به نسبت وسعت، در یك یا چند جلد عرضه می شود، و گاه از واژه نامه های بزرگ و مفصل، صورت های فشرده و كوتاه یا فشرده تر و كوتاه تر تدوین می شود. یك مؤسسه واحد، ممكن است واژه نامه ای را در بیست یا سی جلد برای كتابخانه های بزرگ نشر كند، و همان را فشرده تر مثلاً در دو جلد یا یك جلد برای استفاده در خانه یا دفتر كار به بازار بیاورد. نمونه این كار واژه نامه های چندین جلدی آكسفورد و لاروس است كه از آنها نشر یك جلدی نیز مكرر صورت گرفته یا در زبان فارسی، انتخاب اصلاح شده یا از لغت نامه دهخدا كه به عنوان «لغت فارسی» در دست انتشار است.
واژه نامه های عمومی زبان، گاه یك زبانی است، یعنی واژه های یك زبان را به همان زبان شرح می كند. مانند فرهنگ نفیسی و فرهنگ فارسی معین؛ و گاه دو زبانی است كه واژه های یك زبان را به زبان دیگر معنی می كند، مثل واژه نامه های رایج انگلیسی به فارسی، فرانسه به فارسی، آلمانی به فارسی و بالعكس. در واژه نامه های دو زبانی، گاه كتاب شامل دو واژه نامه است، و در یك نیمه ان مثلاً واژه های فرانسه به انگلیسی معنی شده، و در نیمه دیگر واژه های انگلیسی به فرانسه، و این نوع، برای بیشتر زبانهای غربی آن قدر فراوان است كه نیازی به ذكر مثال ندارد. نوعی از واژه نامه های دو زبانه هم داریم كه در آنها به جای شرح به نثر، از عبارات منظوم استفاده شده، و در خلال ابیات، واژه های یك زبان دیگر به نظم معنی شده، مثال معروف این نوع «نصاب الصبیان» ابونصر فراهی است، كه معنی واژه های عربیر را به نظم فارسی بیان می كند.
یك واژه نامه ممكن است چند زبانی باشد، و معادل یك واژه یا اصطلاح را مثلاً در سه زبان مختلف در مقابل یكدیگر بیاورد، مانند «فرهنگنامه جدید فارسی – اردو – انگلیسی»گاه در بعضی از واژه نامه های عمومی زبان، علاوه بر شرح لغات و تركیبات و اصطلاحات، نام بزرگان تاریخ و فرهنگ یك سرزمین، عنوان وقایع مهم تاریخ، و نام شهرهای مهم را نیز در ردیف الفبائی در میان واژه ها و اصطلاحات می آورند و در باره آنها شرحی می افزاید. از این نوع، در فارسی لغت نامه را می توان نام برد.
2-واژه نامه های اختصاصی زبان، واژه نامه هایی است كه در آنها واژه ها و تركیبات و اصطلاحات یك رشته خاص یا یك موضوع خاص ضبط و شرح می شود یا واژه هایی كه در محدوده جغرافیایی و قومی خاص به كار می رود، و از جمله آنهاست:
الفف. واژه نامه های گویش ها و لهجه ها كه شامل واژه های خاص و كاربردهای یك گویش یا یك لهجه خاص است، و غالباً معادل آن واژه ها و كاربردها را در زبان عمومی و رسمی كشور به دست می دهد. و ویژگی های لفظی یا ساختاری آن گویش و لهجه را بیان می كند، مثل «واژه نامه یزدی» یا فرهنگ نائینی».ب-واژه نامه های تاریخی، كه همان واژه های زبان رسمی را ضبط می كند، اما در شرح هر واژه تحول آن را در دوره های تاریخی، و احتمالاًُ تغییرهای جزئی معنی واژه ها را در هر دوره، با ذكر مثال هایی از متون ادبی بیان می كند، و از این نوع است: «فرهنگ تاریخی زبان فارسی».ج-واژه نامه های زبان عوام. واژه نامه هایی است كه در آن ها واژه ها، كاربردها، تركیبات، تكیه كلامها، و ضرب المثلهای زبان كوچه و بازار ضبط، و معنی آنها بیان می شود، مانند «فرهنگ لغات عامیانه» و «كتاب كوچه».
د-كتاتب های امثال و حكم، كه در آنها ضرب المثل های رایج یك زبان، آنچه در متون و آثار ادبی گذشته، بكار رفته، و آنچه در زبان روزگار مولف رایج است، گردآوری، و شرح آن نوشته می شود، و در فارسی نمونه ممتاز و گستره آن كتاب چهار جلدی «امثال و حكم» از دهخداست.ه. واژه نامه اختصارات و آغازه ها كه در آن نشانه های اختصاری و صورت كوتاه شده اصطلاحات رشته های گوناگون كه در زبان یك كشور به كار یم رود یا اختصارات رایج بین المللی، ضبط و تعریف می شود. همین اختصارات ممكن است در واژه نامه های عمومی زبان نیز بیاید.
تنظیم واژه نامه های عمومی و اخاتصاصی زبان، غالبا تابع ترتیب الفبایی هر زبان و از روی حرف اول و بعد حرف های دوم و سوم و ; است. اما در بعضی از واژه نامه های فارسی، همان ترتیب الفبائی را از حرف آخر واژه ها آغاز كرده اند. در لغت فرس اسدی طوسی فقط حرف آخر منظور شده است. در واژه نامه های عربی غالبا تمام واژه های مشتق از یك ریشه ثلاثی یا رباعی را، زیر آن ریشه می آورند.
واژه های تخصصی و موضوعی:شرح و تعریف واژه هایی است كه در یك زمینه مشخص یا یك رشته خاص علمی به كار می رود و اصطلاحات و علائم، و در مورد مباحث علمی، قوانین علمی را نیز تضویح می دهد. گاه در واژه نامه های عمومی زبان نیز ضبط و شرح این گونه واژه ها را در ردیف الفبائی هر یك می توان یافت. اما در یك واژه نامه تخصصی، غالباٌ شرح و تعریف دقیق تر و مبسوط تر، و بیشتر قابل اعتماد است.
واژه نامه های تخصصی و موضوعی نیز می تواند یك زبانی، دو زبانی یا چند زبانی باشد، «فرهنگ اصطلاحات نفت» یك واژه نامه تخصصی چهار زبانی است كه اصطلاحاتت صنعت نفت را در چهار زبان انگلیسی، فرانسه، آلمانی و فارسی در برابر یكدیگر می گذارد.واژه نامه های تخصصی و موضوعی در دنیای امروز برای بسیاری از رشته هیا علوم و فنون تدوین شده، و نمونه های آن به ویژه در زبان های اروپایی بسیار است. علاوه بر واژه نامه های تخصصی مستقل، بسیاری از مولفان، همراه با آثار خود، واژه های تخصصی مربوط به موضوع كتاب را نیز به ترتیب الفبایی تنظیم، و با شرح واژه ها در پایان كتاب خود یم آورند. برای بعضی از كتابها نیز، واژه نامه های خاص تهیه می شود كه تمام واژگان آن كتاب را ضبط و تعریف می كند، مانند «فرهنگ لغات قرآن» یا «فرهنگ اشعار حافظ».
ارزیابی واژه نامه ها:علاوه بر معیارهای كلی ارزیابی كتاب های مرجع كه در آغاز این گفتار خواندیم، در مورد واژه نامه ها باید توجه داشت كه:1-پیشرفت های علمی و فنی، و اكتشافات و اختراعات، همواره واه ها و كاربردهای تازه ای پدید می آورد، و مولفان واژه نامه ها باید در ویرایش های اثر خود، این واژه ها و كاربردهای تازه را بیفزایند، و دانستنی های تازه را در كتاب بگنجانند.
ادامه خواندن مقاله تعليم و تربيت سازنده
نوشته مقاله تعليم و تربيت سازنده اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.