nx دارای 36 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
بناها و یادمان های تاریخیكاخ ها و عمارت هاسر در عالی قاپو یكی از بناهای مهم دوره صفویه در قزوین «حیاط نادری» با عمارت ها و باغ های بسیار زیبا بوده است. این مجموعه هفت در داشته است كه یكی از آن ها را عالی قاپو می نامیدند. از درهای آن جز در عالی قاپو، اثری باقی نمانده است.
این بنا درگاه بلندی دارد كه به خیابان شهدای قزوین مشرف است. این در به هشتی بزرگی متصل است و در داخل، در دو طرف آن دو اتاق وجود دارد كه جایگاه دربانان بوده است. راهرو طبقه دوم بنا نیز از همین اتاق ها می گذشته است. در سمت غرب این در، سه اتاق طولانی پهلوی هم در اتاق ها در دوره قاجاریه به قرائت خانه و دیگری به چای خانه و دیگری به چای خانه تبدیل شد. اكنون تمام اتاق ها متعلق به چای خانه است. در طرف شرقی بنا، بعدها، مدرسه ای ساخته شد. این قسمت نیز در گذشته مانند طرف غربی، جایگاه قراولان و نگهبانان بوده است. جلو در عالی قاپو جلوخانی است كه در دو طرف آن دو سكوی پهن با سنگ ساخته شده است.
از اره های سردر، با كاشی پوشیده شده اند و بقیه سر در با گچ پوشیده شده است. در قسمت میانی سر در و بالای در، كتیبه ای به خط ثلث جلی به قلم علی رضا عباسی- نقاش معروف- در كاشی معرق نوشته شده است. بالای كتیبه در وسط سر در، پنجره مشبك بزرگی از كاشی معرق نوشته شده است. بالای كتیبه، در وسط سردر، پنجره مشبك بزرگی از كاشی معرق دورو قرار دارد نظیر آن را در دیوار شمالی نیز كار گذاشته اند. یكی از پنجره ها به خیابان شهدا و دیگری به حیاط شهربانی كنونی گشوده می شود. امروزه سر در عالی قاپو و حیاط و ساختمان های شمالی آن، از محل اداره شهربانی قزوین است.
عمارت چهل ستون این بنای تاریخی كه یادگاری از دوران صفویه است، در وسط یك باغ قرار گرفته است. این بنا در دو طبقه ساخته شده و تالار بزرگی دارد و در روزگار رونق، دارای درهای خاتم كاری، راهروهایی با تزئینات نقاشی، كاشی كاری و طلا كاری جالب بوده است كه به مرور زمان، این تزئینات از بین رفته و یا زیبایی اولیه خود را از دست داده است.قطعه های تاریخی
در نقاط مختلف استان قزوین، قلعه های متعددی وجود دارد كه برجسته ترین آن ها قلعه الموت است كه با جنبش سیاسی و دینی حسن صباح ارتباط مستقیم دارد. در زیر، به معرفی مهم ترین قلعه های محدوده استان قزوین می پردازیم:قلعه الموت این قلعه بر فراز كوهی است كه اطراف آن را پرتگاه های عظیم بریدگی های شگفت فرا گرفته است. این كوه از نرمه گردن (میان نرمه لات و گمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پیدا كرده است. صخره های پیرامون قلعه كه رنگ سرخ و خاكستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی كشیده شده اند. پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه دسترسی به آن راه بسیار باریكی است كه در جانب شمال آن قرار دارد.
قلعه الموت را مردم محل «قلعه حسن» می نامند. این قلعه از دو بخش غربی و شرقی تشكیل شده است. هر بخش به دو بخش: قلعه پایین و قلعه بالا تقسیم شده است كه در اصطلاح محلی، آن ها را «جورقلا» و «پیازقلا» می نامند. طول قلعه حدود 120 متر و عرض آن در نقاط مختلف بین 10 تا 35 متر متغیر است.
دیوار شرقی قلعه بالا یا قلعه بزرگ كه از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است، كم تر از سایر قسمت ها آسیب دیده است. طول آن حدود 10 متر و ارتفاع آن بین 4 تا 5 متر است. در طرف جنوب، در داخل صخره اتاقی كنده شده كه محل نگهبانی بوده است. در جانب شمال غربی قلعه بالا نیز دو اتاق به داخل در داخل سنگ كوه كنده اند. در اتاق اول، چاله آب كوچكی قرار دارد كه اگر آب آن را كاملا تخلیه بكنند، داشته باشد. در پای این اتاق، دیوار شمالی قلعه به طول 12 متر و پنهای 1 دارد. در جانب جنوب غربی این قسمت، قلعه پایین تر
واقع شده است و پرتگاه مخوفی دارد. در جانب جنوب غربی این قسمت قلعه، حوضی به طول 8 متر و عرض 5 متر در سنگ كنده اند كه هنوز هم بر اثر بارندگی های زمستان و بهار پر از آب می شود. در كنج جنوب غربی این حوض، درخت تاك كهن سالی كه هم چنان سبز و شاداب است، جلب توجه می كند. اهالی محل معتقدند كه آن را «حسن صباح» كاشته است. این قسمت از قلعه، به احتمال زیاد همان محلی است كه حسن صباح مدت 35 سال در آن اقامت داشته و پیروان خود را رهبری می نموده است.
در جانب شرقی قلعه، پاسداران قلعه و افراد خانواده هایآن ها ساكن بوده اند. در حال حاضر آثار كمی از دیوار جنوبی این قسمت باقی مانده است. در جانب شمال این دیوار، ده آخور برای چارپایان در داخل سنگ كوه كنده شده است. گذشته از آثار دیور جنوبی، دیوار غربی این قسمت به ارتفاع 2 متر هم چنان پابرجاست، ولی از دیوار شرقی اثری دیده نمی شود. در این قسمت، سه آب انبار كوچك در دل سنگ كنده اند و چند اتاق نیز در سنگ ساخدته شده كه در حال حاض ویران شده اند.
بین دو قسمت قلعه یعنی قلعه بالا و پایین میدانگاهی قرار دارد كه بر گرداگرد آن دیواری محوطه قلعه را به دو قسمت تقسیم كرده است. در حال حاضر در میان میدان آثار فراوانی به صورت توده های سنگ و خاك مشاهده می شود كه بی شك باقی مانده بناها و ساختمان های فراوانی است كه در این محل وجود داشته و ویران گشته اند.
به طور كلی باید گفت، قلعه الموت كه دو قلعه بالا پایین را در بر می گیرد، به صورت بنای سترگی بر فراز صخره ای سنگی بنا شده و دیوارهای چهارگانه آن به تبعیت از شكل و وضع صخره ها ساخته شده اند، از این رو عرض آن به خصوص در قسمت های مختلف فرق می كند از این برج های قلعه سه برج گوشه های شمالی و جنوبی و شرقی هم چنان بر پای اند و برج گوشه شرقی آن سالم تر است. دروازه و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی قرار دارد. مدخل راه منتهی به دروازه از پای برج شرقی است و چند متر پایین تر از آن واقع شده است. در این محل تونلی به موازات ضلع جنوب شرقی قلعه به طول 6 متر و عرض 2 متر و ارتفاع 2 متر در دل سنگ های كوه كنده شده است. با گذشتن از این تونل، برج
جنوبی قلعه و دیوار جنوب غربی آن كه روی شیب تخته سنگ ساخته شده است، نمایان می گردد. این دیوار بر دشت وسیع گازرخان كه در جنوب قلعه قرار دارد مشرف است؛ به نحوی كه دره الموت رود از آن دیده می شود. راه ورود به قلعه با گذشتن از كنار برج شرقی و پای ضلع جنوب شرقی به طرف برج شمالی می رود. از آنجا كه راه ورود آن در امتداد دیوار میان دو برج شمالی و شرقی واقع شده است، استحكامات این قسمت، از سایر قمست ها مفصل تر است و آثار برج های كوچك تری در فاصله دو برج مزبور دیده می شود. دیوارهای اطراف قلعه و برج ها در همه جا دارای یك دیوار پشت بندی است كه 8 متر ارتفاع دارد و به موازات دیورا اصلی بنا شده است و ضخامت آن به 2 متر می رسد.
از آنجا كه در تمام طول سال گروه زیادی در قلعه سكونت داشته و به آب بسیار نیاز داشته اند سازندگان قلعه با هنرمندی خاصی اقدام به ساخت آب انبار هایی كرده اند و به كم آب روهایی كه در دل سنگ كنده اند از فاصله دور آب را بر این آب انبارها سوار می نمودند. در پای كوه الموت، در گوشه شمال شرقی، غار كوچكی كه از آب رو (مجرا)های قلعه بوده دیده می شود. آب قلعه از چشم «كلدر» كه در دامنه كوه شمال قلعه قرار دارد تامین می شده است.
مصالح قسمت های مختلف قلعه سنگ (از سنگ كوه های اطراف)، ملاط گچ، آجر، كاشی و تنپوشه سفالی است. آجرهای بناها كه مربع شكل و به ضلع 21 سانتی متر و ضخامت 5 سانتی مترند، روكار بنا به كار برده شده اند. در ساختمان دیوارها، برای نگهداری دیوارها، متصل كردن قسمت های جلو برج ها به قسمت های عقب، در داخل كار كلاف های چوبی به طور افقی به كار برده اند. از جمله قطعات كوچك كاشی كه در ویرانه های قلعه به دست آمده قطعه ای است به رنگ آبی آسمانی با نقش صورت آدمی كه قسمتی از چشم و ابرو و بینی آن كاملا واضح است.
امروزه در دامنه جنوبی كوه هودكان كه در شمال كوه قلعه الموت واقع شده است، خرابه های بسیاری دیده می شود كه نشان می دهد روزگاری بر جای این خرابه ها، ساختمان های بسیاری وجود داشته است. در حال حاضر، اهالی محل خرابه های این محوطه را دیلمان ده، اغوزبن، خرازرو و زهیر كلفی می نامند. هم چنین در سمت غرب قلعه، قبرستانی قدیمی معروف به «اسبه كله چال» وجود دارد كه در بالای تپه مجاور آن، بقایای چند كوره آجرپزی نمایان است. در قله كوه هودكان نیز پویه سوزهای سفالین كهن به دست آمده است.
قلعه نویزرشاه این قلعه در شرق «شترخان» و در شمال شرقی روستای «گرم رود» بر فراز كوه بلندی كه دیوارهای صخره ای آن به طور عمودی به سوی دره های اطراف پایین می رود و بلندترین نقطه آن 2000 با ارتفاع دارد، واقع شده است.
از دیوار قلعه هنوز قسمتی برپا است و در بالای یكی از دو دیوار آن، روزنی قرار دارد. از بنایهای آن چند اتاق و ساختمان بزرگ هنوز برپا است. این قلعه با توجه به وضع طبیعی آن، از جمله قلعه های مستحكم و تسخیر ناپذیر منطقه به شمار می رفته است.
قلعه لمبسر در ناحیه رودبار نیز بیش از هر چیز ویرانه های مربوطه به قلعه های اسماعیلیه كه بر فراز ستیغ كوهساران خودنمایی می كنند، نمایان است. دژ لمبسر یكی از عظیم ترین و وسیع ترین دژهای منطقه است كه دو رود «نینه رود» و «لمه در» در دو سوی آن جریان دارد. قلعه لمبسر از سه جهت مشرق، جنوب و شمال به پرتگاه های مخوفی منتهی می گردد. بخشی از سمت شرقی آن یعنی سمت رودخانه نینه رود. شیب كم تری دارد. به همین جهت، دیواری عظیم و قطور با سنگ های بسیار بزرگ ساخته اند كه تا امروز قسمتی از آن پابرجاست و در حدود 20 متر طول و 10 متر ارتفاع دارد.
قلعه سمیران این قلعه بر بالای تپه سنگی در دهستانی طارم قرار دارد و دسترسی به آن جز از سمت شمال، بسیار دشوار است. سفید رود از جانب جنوبی این قلعه می گذرد و آن سوی رود، رشته ارتفاعات بلند سنگی سر به آسمان كشیده اند. بنای اصلی قلعه در بالای كوه قرار دارد و بخشی از شیب آن را كه به طرف جنوب می باشد، در بر میگیرد. در حال حاضر از دیوارهای قلعه، گذشته از دیوار اصلی در بالا قسمتی نیز در دامنه شمالی پابرجاست. ین بخش از دیوار كه بر روی یك رگه سنگی استوار شده است،به خاطر به وجود آمده تا در مسیر دسترسی باشد و امكان نفوذ به قلعه را سد ساخته باشند. باید دانست كه در دوران آبادانی این قلعه چنان كه ناصر خسرو نقل نموده، قلعه مزبور دارای سه دیوار تو در تو است.
قلعه سنگرود در شمال روستای زردگرد كه در ناحیه كوهستانی شمال قزوین قرار دارد از دهات كوهپایه به شمار می رود، بر فراز قله كوهی آثاری از بناهای ویرانه سنگی به چشم می خورد كه احتمالا یك قرار گاه و یا یك قلعه نظامی بوده است. در پای كوه، رودخانه ای به نام سنگرود در بستر دره پلنگ دره جاری است. بر روی تپه مرتفع كنار این دره، آثاری شبیه به چهار تاقی های دوره ساسانی دیده می شود.
قلعه شیركوه برفراز كوه بیدلان كه بر الموت رود و طالقان رود مشرف است، بقایای قلعه ای مشاهده می شود كه از دژهای اسماعیلی است و برای حفاظت دره الموت مورد استفاده قرار می گرفته است. بقایای قلعه شیركوه عبارت است از هشت آب انبار، یك برج و بخشی از دیوار قلعه. همه این بناها در دل سنگ های كوه كنده شده اند. برای رسیدن به قلعه از راهی بسیار دشوار باید گذشت.
قلعه شیركوه در زمان حمله هلاكوخان مغول از بزرگترین قلعه های اسماعیلیان بوده كه به علت استواری آن و بسیاری مردان، لشگر مغول موفق به تسخیر آن نگردیده.قلعه ساسان (آرامگاه بزرگ) این قلعه در دهستان طارم قرار دارد و بر فراز تپه بلندی ساخته شده كه قسمت بالای آن فاقد پوشش گیاهی است و به صورت سكویی از سنگ سیاه خودنمایی می كند. این بنا از سه جهت دارای شیب تند است كه تا حدی دسترسی به بنای روی تپه را دشوار می سازد. در حال حاضر آب دریاچه سدی كه در نزدیكی آن قرار دارد، این تپه ادامه یافته و چشم انداز زیبایی را پدید آورده است.
بنای قلعه ساسان عبارت است از برجی با طرح هشت ضعلی كه در قسمت پایین آن دور تا دور دیواری به ارتفاع 2 متر قرار دارد. طول هر ضلع برج از خارج 50/6 متر است.قلعه دختر (قزقلعه) این قلعه در 15 كیلومتری جاده تاكستان- رنجان، در نزدیكی روستای آبك لو، بر بالای كوهی واقع شده است. دسترسی به این قلعه از راهی است كه از گرده جنوبی به بالای قله و پای بنای قلعه منتهی می شود.
در مسیر منتهی به قلعه آثاری از سكوهای متعدد مشاهده می وشد و نشانگر آن است كه در زمان آبادانی بنا، این پله ها جهت دسترسی به بنای قلعه ساخته شده است.
قلعه و آثار ایوان نیاق روستای نیاق در 16 كیلومتری قزوین و در یك منطقه كوهستانی واقع شده است. در این روستای بقایای آثاری تاریخی وجود دارد كه به ایوان نیاق و تاق محمد حنیفه معروف شده است. این اثر تاریخی بر بالای كوه سنگی مجاور روستاست و عبارت از گودالی به طول 8 و عرض 5/2 متر می باشد كه یك ضلع آن به صورت منحنی است. این گودال به یك حوض سنگی شبیه است. در گوشه این حوض پلكانی سنگی با هفت پله دردل سنگ های كوه كنده شده است.
بر روی سطح كوه، آثار دیگری مربوط به ویرانه های یك قلعه دیده می شوند كه از آن میان تنها سنگ های لاشه ای كه در بنای قلعه به كار رفته ان را می توان تشخیص داد. علاوهن بر آن چندین گودال دیگر نیز به قطرهای تقریبی یك تا دو متر در این قسمت دیده می شوند كه احتمالا به عنوان انبار و محل ذخیره گندم و حبوبات مورد استفاده قرار می گرفته اند. در نزدیكی آثار یاد شده، ایوان دیگری دیده می شود كه فقط یك صندلی سنگی كه در كوه كنده شده است، از آن باقی است.قلعه های دیگر استان قزوین عبارتند از: قلعه قسطین لار، شهرك رشگین، میمون دژ واقع دهستان رودبار.
برج های تاریخیبرج های آرامگاهی خرقان این برج ها در یك كیلومتری روستای حصار ارمنی- از توابع خرقان غربی، و در 32 كیلومتری جاده قزوین- همدان قرار دارد. برج های سخرقان در محوطه وسیعی به فاصله كمی از یكدیگر قرار گرفته اند و از بسیاری جهات با هم شباهت دارند؛ اما برج شرقی، قدیمی تر از برج غربی است.برج باراجین
در فاصله 12 كیلومتری از شمال قزوین، محل خوش منظره و خوش آب و هوایی قرار دارد كه به علت ارتفاع زیاد هوای آن از هوای قزوین خنك تر است. در این محل، بر روی ارتفاعات جانب جپ، رودخانه عریضی به نام ارنزك جریان دارد. برج بلندی نیز از دور بر فراز این بلندی خودنمایی می كند؛ چنان كه از مسافتی بسیار دور از میان دشت ها و صحراهای اطراف فزوین می توان آن را دید. بلندی مزبور بر تمام محیط اطراف مسلط است و از فراز آن می توان شهر قزوین را به خوبی مشاهده كرد. برج باراجین بر روی سكویی هشت ضعلی كه حدود یك متر از كف زمین ارتفاع دارد، بنا شده است. برج اول سنگ چین سكوی مزبور با سنگ های صاف و تراش دار چهارگوش بنا شده است و این تنها قسمت از بنای برج است كه از سنگ های تراش دار در بنای آن استفاده شده است. طول هر یك از ضلع های هشت ضلعی، 70/3 متر است.برج سنگی با كتبیه كوفی
بر روی تپه ای كه در جانب شمال شرقی قلعه ساسان- از دهستان طارم قرار دارد، برج سنگی ویرانه دیگری كه با سنگ لاشه و ملاط گچ ساخته شده است، دیده می شود. با گذشت زمان، این برج آسیب های فراوانی دیده است.
در سال 1962 این برج توسط یكی از باستان شناسان خارجی به نام «ویلی» مورد مطالعه قرار گرفته است. در این بررسی، كتیبه ای به خط كوفی تزئینی در قسمت زیر سقف آن سقف آن مشاهده شده كه فقط دو كلمه آن باقی مانده و بقیه آن فرو ریخته است. خط كوفی این كتیبه، از نظر زیبایی و ارزش های هنری، از زیباترین نمونه های خط كوفی تزئینی به شمار می رود.
گنبدهای تاریخییله گنبداین بنا كه در 37 كیلومتری جاده قزوین- رشت و بر فراز یك رشته بلندی قرار گرفته است، بنای مدور است كه به جز گنبد آن به تمامی از سنگ لاشه و با دقتی در خور ستایش ساخته شده است. بر روی نمایان خارجی بنا پنج برجستگی به صورت ستون های مدور تعبیه كرده اند. ورودی بنا در شرق آن و در میان یك جلو خان مستطیل شكل جای دارد. پوشش زیرین به صورت یك گنبد آجری مخروطی شكل در میان دیوارهای جانبی برج دیده می شود.
كافر گنبد این گنبد در روستای نیاق، در 16 كیلومتری قزوین و در نزدیك امام زاده سلطان ویس قرار دارد. این بنا، بنایی با نماد هشت ضلعی است كه طول هر ضلع آن از خارج 80/2 متر است. در زاویه هر دو ضلع، برجستگی ای وجود دارد كه به صورت دور قاب هر ضلع درآمده است. قسمت از راه بنا از سنگ و بقیه آن با آجر ساخته شده است. نمای خارجی بنا هیچ گونه تزئینی ندارد و تنها در قسمت بالا یك رج آجركاری كه در امتداد جرزهای نبش با برجستگی كمتری بالا رفته، شكل یك قوس و طاق نمای تزئینی را به وجود آورده است. در وسط ضلع از هشت ضلع بنا، سه در ورودی تعبیه شده است كه در بالای دو در شمالی و غربی، قوسی تیره دار و در اطراف آن ها، قاب مستطیل شكلی قرار گرفته است. در شرقی، در حال حاضر با لاشه
سنگ مسدود شده است. در اطراف این در قاب مستطیل وجود ندارد. در بالای این در- بر روی دیوار- آثار یك سر در هلالی شكل تزئینی مشاهده می شود كه در حال حاضر جز طرح قوس آن كه با ملاط گچ ساخته شده چیز دیگری از آن باقی نیست. در حال حاضر بر بالای بنا بقایای پوشش گنبد مدوری به چشم می خورد. به نظر می رسد گنبد اولیه دو پوسته بوده است و پوشش دوم آن، احتمالا مخروطی بوده است. در قسمت بالای بنا، در حد فاصل پوشش اول و دوم گذشته از آجر، در پایه گنبد قدری سنگ لاشه نیز به كار رفته است.حمام های قدیمی
حمام شاه عباسی این حمام قدیمی كه از آثار دوره صفویه است در شهر تاكستان قرار دارد. نقشه داخل حمام با نقشه حمام صفا در قزوین شباهت كامل دارد. این حمام از سه قسمت: رخت كنی (سربینه) با طرح مستطیل شكل، گرمخانه و خزانه تشكیل شده است. گرمخانه دارای طرح هشت ضلعی است كه ضلع ها آن، یك در میان،با هم برابرند. در چهار طرف این محل چهار فضای شاه نشین مانند ساخته شده است كه افراد برای شست و شو از آن ها استفاده می كنند. در وسط گرمخانه یك حوض بزرگ سنگی با همان طرح هشت ضعلی قرار دارد.گرمابه صفا
این حمام در حاشیه شرقی و انتهای خیابان مولوی قزوین واقع شده و از دو بخش مردانه و زنانه تشكیل شده است. به هنگام احداث خیابان مولوی، قسمتی از حمام و در ورودی آن را خراب كرده و در دیگری برای آن ساخته اند. در دو طرف در نقش دو سرباز در سنگ مرمر كنده كاری شده است. تاریخ ساخت بنا، برابر كتبیه ای كه به خط نستعلیق و به شعر، در بالای در ورودی نوشته شده است، 1259 هجری قمری و بانی آن «حاجی حسن بن حاجی عبدالله تبریزی» است.
از دیگر گرمابه های قزوین عبارت است از: آخوند در میدان محله آخوند؛ امینی در خیابان فردوسی؛ امجد در خیابان سپه؛ بلاغی نزدیك مسجد و مدرسه حیدریه؛ سعدیه (یا سعائت) داخل تیمچه شرقی سرای سعدالسلطنه: قوشه محله سكه شریحان؛ میرزا رحیم محله پنبه ریسه نزدیك میدانگاه؛ حاج محمد رحیم مردانه، بازارچه حاج محمد رحیم، خیابان مولوی، حاج محمد رحیم زنانه، بازارچه حاج محمد رحیم، كوچه پت بازارچه، صارم لشگر، محله آخوند روبروی آرامگاه آخوند ملاخلیلا؛ نزدیك بازارچه آمعصوم و حاج میرزا كریم در كوچه مدرسه پنجه علی.آب انبار های قدیمی– آب انبار حاج كاظم این آب انبار كه یكی از زیباترین و بزرگ ترین آب انبارهای قزوین است، در انتهای خیابان تبریز شهر قزوین قرار گرفته است. این آب انبار، 37 پله ساخته شده است. از سنگ های تراشیده و دو شیر آب دارد. پوشش سقف آن مسطح بوده و در گذشته چهار هواكش داشته كه امروزه تنها یكی از آن ها باقی مانده است. هواكش آب انبار با آجر ساخته شده است و دارای تزئینات آجری و كاشی در نما می باشد. سر در آب انبار در نهایت عظیم و با كمال ظرافت و زیبایی ساخته و دارای تزئینات آجری و كاشی است. واژه «علی» به صورت خط بنایی در دو طرف راه پله، در نمای آجری اجرا شده است. بانی آب انبار، مرحوم «حاج كاظم كوزه گر» است كه به دستیابی حاجی اسماعیل نامی به سال 1256 هجری قمری آب انبار را بنا كرده اند. تاریخ و بانی بنا، در كتیبه ای به شعر در سنگ مرمر، و به خط نستعلیق بسیار زیبا كنده شده است.– آب انبار حكیم– آب انبار سردار بزرگ– آب انبار سردار كوچك– آب انبار پنجه علی– آب انبار جنب مسجد جامع كبیر– آب انبار حاج ملا آقا– آب انبار حاج كریم– آب انبار رزگره كوچه– آب انبار شیشه گر– آب انبار خان– آب انبال لالوآب انبارهای دیگر قزوین عبارتند از: آقابالا در محله پنبه ریسه، آبگوشتی ها در محله خندقبار، آهنی ها در محله قملاق، تنورسازان در گذر مولوی، حاج رضا در محله پنبه ریسه، حاج كریم در گرده محله؛ رفیعی در خیابان تبریز؛ زیر زمین مسجد شاه در كوچه بازار مولامادی در جنب مدرسه جدید یخچال در كوچه یخچال؛ صالحی (صالحیه) در خیابان مولوی و زنانه بازار و ….پل ها و سدهای تاریخیپل شاه عباسی پل شاه عباسی دارای سه دهانه است كه دو تای آن ها بزرگ تر و دارای عرضی در حدود 50/7 متر است. دهانه های سه گانه دارای قوس های تیره دار می باشند. كم ترین عرض پایه ها كه میان دو قوس واقع شده اند، 4 متر است. پایه های پل در خلاف جهت جریان آب دارای دماغه كف رودخانه تا ارتفاع یك متر، پایه های جانبی قوس میانی با بلوك های سنگی و ملاط ساخته شده اند تا شدت برخورد امواج با پایه میل را كاهش دهند.پل لوشاناین پل بزرگ در جاده قزوین- رشت قرار دارد. این پل را «حاجی محمد هادی تاجر میانجی» كه ساكن قزوین بوده، در سال 12098 هـ. ق ساخته است. پل لوشان دارای طرح خاصی است. برخلاف پیش تر پل ها كه دهانه های آن‌ها نسبت به محور عرضی میان پل قرینه هستند، با یك شیب منظم بر ارتفاع آن افزوده می شود. پل مزبور دارای چهار دهانه است كه دو دهانه اول كوچك ترند و دهانه سوم دو دهانه اول بزرگ تر است. ارتفاع و دهانه چهارم از همه دهانه ها بیش تر و تیزه قوس آن نیز بلندتر از دهانه سوم است.سد قدیمی سید علی خان یكی از رودهایی كه بخشی از باغ های اطراف قزوین را سیراب می كند رودخانه ارزنك است كه از نزدیك روستای میزوج واقع در 20 كیلومتری شمال قزوین سرچشمه می گیرد. بر روی این رودخانه ها در پای گردنه كماسمار، توسط «سید علی خان» (جد خانواده امیرشاهی) سدی زده شده است كه در حال حاضر كاملا ویران شده و غیر قابل استفاده است.سد قدیمی سپهسالار در فاصله 3 كیلومتری سد سید علی خان، بند سنگی دیگری نیز وجود دارد. كه به نام سد سپهسلالار معروف است. این بند در سال 1336 هـ . ق به منظور تامین آب بیش تر برای روستای شریف آباد كه از املاك محمد ولی خان سپهسالار تنكابنی بود، توسط وی بنا گردید. این سد نیز به صورت یك دیوار سنگی به كمك سنگ های تراشیده به طول 50 و ارتفاع 12 متر بنا شده است. دریچه های سد از لوله های آهنی با قطر زیاد ساخته شده اند. در حال حاضر این سد كاملا ویران شده است.
گورستان شاه كوه در آن سوی شاهرود در دامنه شاه كوه، قبرستانی قرار دارد كه در میان آن دو آرامگاه سنگی به چشم می خورد. یكی از این آرامگاه ها سالم و دیگری نیمه ویران است. نقشه بنای هر دو آرامگاه یكسان است. نقشه پایه بنا عبارت است از یك چهار ضلعی، كه چهار دیوار آن به ارتفاع حدود 2 متر با سنگ لاشه و ملاط ساخته شده است. تنها در یك سوی آن دری كار گذاشته شده كه بالای آن نیز پنجره ای برای تامین نور داخل بقعه تعبیه شده است. بر روی پایه سنگی مزبور، گردنی بلند گنبد سنگی به ارتفاع تقریبی 4 متر با همان مصالح سنگ لاشه و ملاط گچ برپا شده است. گردنی مزبور در قسمت بالا به طرف داخل متمایز شده و حالت گنبدی شكل را به وجود آورده است.
دو بنای سنگی شاه كوه از نظر كلی و نحوه ساخت، از جمله آثار منحصر به فرد ناحیه رودبار و اصولا سرزمین قزوین به شمار می روند و می توان آن دو را با آرامگاه سنگی حسن آباد مقایسه نمود؛ با این فرق كه آرامگاه سنگی حسن آباد، از نظر شیوه كار و هنر معماری، معرف تكامل بیش تر و تكنیك پیشرفته تری می باشد. به طور كلی، این آرامگاههای سنگی را می توان از جمله آثار بسیار كهن منطقه و به احتمال زیاد، به دوران ساسانی مربوط دانست.روستاهای تاریخیگازرخان
گازرخان از روستاهای معروف ناحیه الموت قزوین به شمار می رود. در گازرخان بیش از چهار چنار كهن سال در میان میدان ده جلب توجه می نماید. میدان وسط روستا كه محل قبرستان قدیمی آن است به نام «قتلگاه» خوانده می شود. از این درخت چنار سه تا دارای ارتفاع قابل ملاحظه انئد. پیرامون تنه یكی از آن ها 50/7 متر و دیگری 60/7 متر و سومی 6 متر است. با توجه به اندازه پیرامون تنه درخت های مزبور می توان گفت كه سن آن ها باید در حدود هزار سال باشد و به احتمال زیاد در زمان نفوذ و قدرت اسماعیلیه در این ناحیه كاشته شده اند.هزویل
«هزویل» روستایی است با خانه هایی از سنگ لاشه، كاهگل و چوب كه در كنار یك دیگر بنا شده اند. در فاصله بین هر ردیف از خانه ها، كوچه باریكی قرار دارد. در جلوی تعدادی از خانه ها ایوانی قرار دارد كه سقف آن بر روی تیرهای چوبی استوار شده است. بر روی هم، نمای كلی هزویل با خانه هایی كه اغلب طبقه به طبقه ساخته شده اند و بام یكی، محوطه جلوی خانه دیگری را تشكیل می دهد، از جمله نماهای جالب یك روستای شمالی ایران به شمار می رود.
ادامه خواندن مقاله بناها و يادمان هاي تاريخي
نوشته مقاله بناها و يادمان هاي تاريخي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.