nx دارای 21 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
تجزیه و تحلیل و نقد آثار تجسمیزمینه های نگارگری در ایران
هنر ایران از آغاز هنری، ذهنی و معنوی بوده و گرایش به سوی انتزاع داشته است سرازیر شدن یونانیان به ایران و تحمیل عناصر عینی، مادی و طبیعت گرایی عوامل سویی در هنر ایران به جا گذاشته است كه هنر سلوكی و اشكانی(226-250م) حاصل كوششهای این یونانی ماب كردم هند اصیل ایرانی است.به هر حال شكست پیامدهایی به دنبال داشت كه هنرمندان ناگزیر از پذیرفتن آن بودند. بدین معنی كه هنر ایرانی كه اصولا هنری تخیلی، تمثیلی، و فراخاكی بود، عواملی از هنر حقیقی طبیعت گرا و زمینی هنر هلنی با یونانی را پس از تحمل شكست در خود جای داد. به یك كلام هنر ایرانی كه اصولا لاهوتی بود تأثیراتی از هنر یونان كه ناسوتی بود با خود همراه ساخت و نمونه های آن هنر دوره سلوكی و سپس هنر التقاطی دوره اشكانی است (226م).
با وجودی كه در پشت بسیاری از سكه های این دوره حروف یونانی به چشم می خورد، ولی تدریجا این هنرمندان از نفوذ هنر مادی و طبیعت گرایی داشت نزدیك شدند. در دوره ساسانی (226 تا 636 م) هنر شكل اصیل خود را بازیافت و عوامل مادی، طبیعت گرا و زمینی هنر یونانی از آن دور گشت و پیوند مجدد خود را با هنر دوره هخامنشی بازیافت. به اعتقاد اغلب صاحب نظران هنر نگارگری این دوره از یك نظام دینی چون مانیگری سرچشمه می گیرد. مانی برای كتاب دینی خود ارژنگ از نگارگری سود جست. این نگاره ها ویژگی خاص هنر ایرانی را نظیر ذهن گرایی، دور شدن از تقلید محض طبیعت، و دو بعدی نمودن عوامل طبیعی، كه خاص ایرانیان بوده با خود همراه داشت.
ولی مانیگری به شدت تحت پیگرد بود، و بنیانگذاران آن مانی، كه به طور مستند آثاری از كتاب وی در دست است كه ویژگیهای خاص هنر ایران را با خود همراه دارد، در سال 290 میلادی كشته شد و كتاب مصورش را در آتش سوزاندند. ولی نسخ دیگر این كتاب تا سده ها باقی ماند، و در واقع بر منشاء نگارگری ایران مؤثر افتاد.1با آغاز اسلام و دعوت به توحید هنر نگارگری مجددا از هنر كشش به سوی عوامل طبیعی گرایی دور افتاد و هنرمندان كوشش نمودند تا با استفاده ار بیان تصویری فضایی مطابق با نیازهای معنوی و خلوص نفسانی رقم زنند. در این میان حكومت عباسی(656-133 ه.ق) پایگاه محكمی برای رشد و تخكیم هنرها، به ویژه هنرهایی گردید كه پیوند مسلمی با هنرهای تجسمی داشتند نظیر: نقاشی، كتابت، جلدسازی، فلزكاری و غیره.
ولی اغلب هنرشناسان و صاحب نظرانی كه در مورد هنر نگارگری ایران تحقیق و بررسی كرده اند از جمله بازیل گری، بر این اعتقادند كه “… عربی شمردن این هنر همانقدر خطاست كه ایرانی دانستن مطلق آن نادرست است”.1
بازیل گری در كتاب خود می نویسد:“ در اینكه ایرانیان تنها مردمانی بودند كه اینگونه نقاشی را بین خود پرورده و از درون آن پدیده تكامل یافته تری بوجود آورده بودند تردیدی نیست. این هنر در اسپانیا سده ها متبلور ماند و شكل نازلی از آن در شمال افریقا ابقا شد.”2 بنابراین در دوره عباسیان مكتب بغداد شكل می گیرد و برای مدت شش قرن هنری در دنیای اسلام قوام می یابد كه از نظر تداوم و هماهنگی و وحدت مضامین و مفاهیم كم نظیر بود.
حمله مغولها به سرزمینهای اسلامی در سال 616 ه.ق آغاز گشت. این حمله كه ابتدا توسط چنگیز صورت گرفت، با حمله پی در پی، به تسلط كامل مغولها به سرزمینهای اسلامی منجر شد و با سقوط بغداد و كشته شدن آخرین خلیفه عباسی، المستعصم بالله 256ه.ق(1285 م) صورت نهایی یافت. مغولها مقر حكومتی خود را زمستانها در بغداد و تابستانها در تبریز قرار دادند. فتوحات مغولها در سرزمینهای اسلامی باعث از میان رفتن مكتب بغداد نگردید، بلكه این هنرستان بعد از آنهم همچنان فعال بود، ولی بسیاری از عناصر چینی و ایرانی در آن راه یافتند. از آنجمله است كتاب منافع الحیوان “این بختیشوع” حدود 700 ه.ق (1300م) كه دارای 94 اثر بی نظیر از حیوانات افسانه ای و یا تغییر شكل یافته، طبیعی است. دیگری
كتاب جامع التواریخ 714 ه.ق (1314م) خواجه رسیدالدین فضل الله است كه در تبریز مركزی به نام ربع رشیدی بر پا ساخت و بسیاری از مؤلفان، نقاشان، خوشنویسها و استادان پیشه و هنر را برای تدوین كتب تاریخ و طبیعی استخدام نمود و به آفرینش گماشت. در حقیقت تصاویر كتاب مزبور مجموعه ایست كه در آن تقلید هنر خاور دور و هنرستان بغداد و نفوذ آن در یكدیگر به روشنی آشكار است. بازیل گری در این زمینه می نویسد:“ احتمال مقیم بودن هنرمندان چینی در كارگاه رشیدالدین كاملا وجود داشته و اینان قادر بودند نمایشگر و بیانگر سبك چینی باشند. نفوذ مستقیم چین در مورد جزئیات كار نیز به یقین بیش از میزانی است كه قبلا به چشم می خورد، و معروف است كه رشیدالدین از همكاری چینی ها در نگارش تاریخ خود مستفید بوده است. شك نیست كه سرپرست قسمت، كوشیده است تا نوعی یكدستی در آثار این مكتب پدید آورد.”(1)
از دیگر كتابهای مشهور این دوره شاهنامه ایست كه زمان آن به نیمه اول قرن هفتم هجری(14 م) می رسد. از آنجا كه شخصی به نام “ دموت” Demmote این شاهنامه را خریداری نموده و از ایران خارج كرده است این شاهنامه به شاهنامه دموت مشهور است. این شخص پس از تصاحب این مجموعه نفیس كه دارای حجمی زیاد و دارای صفحات بلند و از قدیمترین و معتبرترین نسخه های موجود می باشد، آن را مثله كرده و به صورت برگ برگ درآورده و آن را به موزه ها و مجموعه های شخصی در اروپا و آمریكا فروخت. از مشخصات نقاشیهای كتاب مزبور عوامل فارسی چینی و مغولی است كه در كنار هم قرار گرفته و با وجود این فضایی هماهنگ و یكپارچه بوجود آورده است.
پس از حمله مغولها عوامل بسیاری از هنر شرق دور در نگارگری ایران پدیدار گشت، ولی وجود این عناصر موجب گسستگی پیوند آن با سنت نگارگری ایران نگردید، بلكه تحرك تازه ای به آن داد و از تكرار و رخوت محفوظش داشت، اوج نگارگری ایران نیز در همین زمان، بین سالهای 807 تا 912 ه.ق در هرات صورت می بندد و هنرمندانی چون كمال الدین بهزاد، قاسمعلی، سلطان محمد نقاش، مظفر علی، میرسید علی و عبدالصمد، ظهور و رشد می یابند و نقاشیهای بی نظیر دوره تیموری را رقم می زنند. با شكست جانشینان تیمور و تسلط شاه اسماعیل صفوی به هرات در سال 916 ه (1510م) دوره سلطنت صفویان آغاز و این هنرمندان با حفظ امانتداری و دقت در پاسداری از میراث نگارگری ایران ابتدا در تبریز، به آفرینش و ترویج سنت تصویری می ردازند و سپس در دربار شاه طهماسب در قزوین و پس از آن در دوره فرمانروایی شاه عباس اول در اصفهان (985 تا 1038 ه.ق) به حركت غرور آفرین خود در
آفرینش نقوش ادامه می دهند.از زمان استقرار صفویان در اصفهان و آغاز ارتباط هر چه بیشتر سیاسی، اقتصادی و نظامی غربیان با دربار صفوی تدریجا نفوذ فرهنگی غرب در نگارگری ایران پدیدار می گردد و فضای ملكوتی، نورانی، فرازمینی و بهشت گونه این هنر با عواملی التقاطی همراه می گردد كه نه در فرهنگ سنتی ایران سابقه داشته و نه در پیوند با دیدگاههای “غیرمادی و غیر جسمانی” هنر آفرینان این سرزمین بوده است.
در اینجاست كه عواملی از قبیل سه بعد نمایی، اندكی سایه روشن، و كانونی متمركز از حضور انسان كه تا كنون در هنر تصویری ایران سابقه نداشته است آشكار می شود. در همین مقطع است كه فضا و زمان نیوتونی یعنی زمان و مكان مادی كه با واقعیت ملموس پیوند دارد از طریق باسمه ها و آمد شدهای درباری و نیز به كار گماشتن نگارگران غربی، برای تك چهره نگاری و شبیه سازی درباریان و شاهزادگان،به هنری كه دارای فضایی غیر از این فضای عادی عالم مادی و جسمانی محسوس است، راه می یابد و تدریجا این هنر فراخاكی را به سطح نازلی كه آن را با كشمكشهای حیات دنیوی همراه می سازد، نزدیك می كند. تك چهره نگاری، سایه روشن های جزئی، استفاده از رنگ و روغن به جای رنگ های لعابی(كه خود در اینجا فضای سبك و شفاف بی تأثیر نیست)، پرداختن به مسایل سبكسرانه از عوارضی است كه سنت نگارگری ایران در این دوره با آن روبرو می گردد و كار تنها به همین جا نیز
خاتمه نمی یابد و در زمان شاه عباس دوم(1076-1052)علاوه بر به كار گرفتن مستشاران نظامی، سیاسی و فرهنگی در اصفهان تنی چند از نگارگرانی كه از میان آنها تنها نام محمد زمان بر ما روشن است، جهت فراگرفتن فنون نقاشی غربی به رم اعزام می شوند. محمد زمان در دیار غرب نه تنها شیفته فرهنگ تصویری غرب می شود، بلكه مضامینی را نیز كه برای نقاشی انتخاب می كند همان مضامین انجیلی از دیدگاه صرفا مادی است. محمد زمان همچنین تحت تأثیر تبلیغات مبلغین عیسوی، مسیحی می گردد و نام “ پائولو” را، شاید به لحاظ ارادتی كه به پائولوا وچلو (Paola Uccello c.1396-1495) ، نقاش صدر رنسانس ایتالیا داشته است، برای خود برمی گزیند. نفوذ نقاشی اروپایی از قرن یازدهم هجری شدت گرفت و دهها نقاش ایتالیایی و هلندی در دربار صفوی مشغول نگارگری و آموزش شیوه های نقاشی غربی به نقاشان و هنر آفرینان ایرانی گردیدند.
ادامه خواندن مقاله تجزيه و تحليل و نقد آثار تجسمي
نوشته مقاله تجزيه و تحليل و نقد آثار تجسمي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.