nx دارای 106 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
توسعه شهر ها
مقدمهوجود برنامه توسعه شهرها از ابتدای قرن اخیر یك ضرور غیر قابل انكار مطرح گردیده و این ضرورت در ایران در دهه چهل با تهیه و تصویب اولین طرح های جامع شهری عینیت یافت. ولی طی این سال ها اجرای اینگونه طرح ها در اكثر موارد پیش بینی شده به علل گوناگون محقق نشد كه بررسی این علل خارج از بحث می باشد. ولی یكی از علل عدم موفقیت اجرای طرح های جامع و تفصیلی را می توان در جدا بودن فرآیند تهیه و تصویب طرح ها از روند اجرای این طرح ها
دانست. به همین علت هیچ گاه شهرداری ها خود را موظف به تجهیز و سازماندهی برای تهیه برنامه های توسعه شهرها نمی دانستند و اگر هم به ندرت شاهد وجود تشكیلاتی برای تهیه اینگونه طرح های توسعه در شهرداری ها هستیم، نباید آن را به منزله ورود شهرداری ها به عرصه تهیه برنامه های توسعه شهری دانست. یكی از موارد معدودی كه نوید ورود شهرداری ها به عرصه تهیه برنامه های توسعه شهری را می دهد تشكیل معاونت طرح و برنامه در منطقه 6
است. كه برای اولین بار با تهیه برنامه پنج ساله اجرایی- عمرانی شهرداری منطقه 6 به صورت جدید به سمت تهیه برنامه توسعه برای منطقه 6 حركت كرده است ولی تهیه این برنامه نیز خود با مشكلات متعددی روبرو است كه مهمترین آنها به شرح زیر است:
1-نبود طرح و برنامه بهنگام برای كل شهر تهران 2-قدیمی بودن طرح های قبلی شهر تهران مثل طرح جامع و طرح ساماندهی 3-مدیریت غیر متمركز شهری 4-عدم انسجام كافی در سازمان های مختلف شهرداری 5-رشد بدون برنامه در شهر تهران بخصوص طی دو دهه ی اخیر 6- خلاءهای اطلاعاتی بسیار زیاد 7-منابع مالی ناپایدار در شهرداری تهران.
مجموعه مشكلات بالا سبب می گردد كه نتوان برای شهر تهران برنامه پنج ساله ای را بصورت بسیار قاطع و مطمئن و منسجم ارایه داد و این موضوع به نحو بسیار شدیدتری برای مناطق شهری صدق می كند. بخصوص آنكه با توجه نبود طرح های بالادست، نمی توان به نقش مناطق شهری در كل پهنه شهر تهران دست پیدا كرد ولی از سوی دیگر نیز نمی توان توسعه شهر و مناطق آنرا به دست روزمرگی سپرده و چاره ای جز برنامه ریزی با ملحوظ قرار دادن موانع و
مشكلات نمی باشد. تهیه برنامه پنج ساله اجرایی-عمرانی شهرداری منطقه 6 تهران با توجه به مشكلات و موانع ذكر شده از اواخر سال 80 شروع گردید و از همان ابتدا ضمن جمع آوری اطلاعات پایه سعی گردید كه به تصویر نسبتاً صحیح و دقیقی از این منطقه در زمینه های مختلف دست پیدا كرد تا با انعطاف پذیری زیاد به تهیه برنامه پنج ساله شهرداری منطقه 6 پرداخت. در هر صورت طرح پیش رو اولین نمونه از تهیه برنامه پنج ساله شهرداری های كشور می باشد و مسلماً با كاستی هایی رو به رو است ولی در هر صورت تلاش بر این بوده كه با استفاده از كارشناسان با تجربه در زمینه های مختلف مطالعاتی، برنامه
اجرایی- عمرانی شهرداری منطقه 6 به نحوی تدوین گردد كه بعنوان یك سند اجرایی و برنامه ای مورد استفاده مدیریت شهرداری منطقه قرار گیرد.از آنجا كه شه سیستمی باز است، پیچیده، چند بعدی و پویا، پیش بینی برای تمام اجزاء و تغییر و تحولات آن و برنامه ریزی دقیق و كامل برای تمام عناصر و اجراء آن، نه ممكن و نه لازم است و برنامه ریزی شهری اگرچه به «جامع نگری» نیاز دارد ولی نمی توان تمام حیات آنرا در چارچوب یك «طرح جامع» شناسایی و برنامه ریزی كرد.
تفكرات و جهت گیری های مبتنی بر معماری در طراحی شهری:جهت گیری های مبتنی بر معماری شهری بیشتر زاییده ی اندیشه ی طرح های وسیع، مراكز شهری، مجموعه های مسكونی و مانند آن به صورت بخش هایی در شهر است. بویژه تفكرات زیباسازی و سیمای شهری، آذین شهری شامل تولیدی و روشنایی و علایم و مانند آن در این جهت گیری غلبه دارد. تردیدی نیست كه چنین مباحثی در حوزه ی فعالیت طراحی شهری قرار دارند، اما طراحی شهری تنها متوجه چنین مواردی نیست. از طرفی خصوصیت كار معماری به طور عام نشان می دهد كه فعالیت در مرجله ای خاتمه یافته است، اما توسعه و تحول كالبدی شهر فضاهای شهری در طول تاریخ حاكی از این است كه ایجاد هیچ
شهری با یك طرح مشخص و تغییرناپذیری شروع نشده تا در مرحله ای معین تمام شود، و این امر حتی در مورد شهرهای از پیش طراحی شده مانند میله توس و پیرینه در یونان باستان و مونپازیه در قرون وسطی نیز صادق بوده است. در ضمن، شاید قوت یافتن جهت گیری مبتنی در طراحی شهری معلول برداشت از برخی نوشته های پیشگام چند دهه ی اخیر در حوزه‌ی طراحی شهری است. برای مثال، مآخذی مانند كتاب ارزشمند اسپرای ریگن به نام طراحی شهری:
معماری شهرها…(14)ممكن است این تصور خطا را به وجود آورده باشد كه طراحی شهری همان معماری است منتهی در مقیاسی بزرگ تر، حال آنكه مباحث كتاب غیر از این است. طراحی شهری، به ویژه در كشورهایی كه دارای فرهنگ غنی معماری و شهرسازی هستند، رشتهای مستقل است نه معماری است نه برنامه ریزی شهری، اما با هر دوی اینها و تخصص های دیگری كه بدان ها اشاره شد رابطه دارد طراحی فضای شهری (فضاهای شهر و جایگاه آن در زندگی و سیمای شهری) محمود توسلی با همكاری ناصر بنیادی
اهمیت تاریخ معماری و شهرسازی:معمولاً در تاریخ هنر هر دوره ای مدرجاً بر پایه ی تلفیقی از عناصر شكلی و عملكردی دوه های گذشته استوار می شود. لذا نادیده گرفتن تاریخ تحلیل معماری و شهرسازی به طراحی سبك سرانه برای زمان حال می انجامد و چنین حالی برای ساختن آینده نیز حرفی نخواهد داشت. بار دیگر لازم است به این ظر تبیین دقت كنیم كه زندگی جریان هماهنگ و پیوسته ی تجربه هاست و هر تجربه ی نوی بر اساس تجارب قبلی است كه شكل می گیرد.
روی گرد آن از مفاهیم، معانی و اصول شكل دهنده ی فضاهای معماری و شهری گذشته است. چگونه می توان فرهنگ بشری را در طول تمام قرون و اعسار نادیده گرفت. آینده ی مستحكم بر تكمیل و تصحیح گذشته استوار می گردد. اشتباه مدرنیسم گسستن از تاریخ و نادیده گرفتن سنت بود. در بررسی مسئله ی مدرنیسم در معماری و شهرسازی باید به تأثیر آن در مجموع توجه كرد نه طراحی چند ساختمان منفرد توسط هنرمندانی سنت شكن، بدعت گذار و نوآور كه در هر دوره ی تاریخی یافت می شوند. در ایران تأثیر مدرنیسم در مدارس معمارس و شهرسازی بحثی است بنیادی. مدرنیسم كه در دهه های اول تأسیس رشته های معماری و شهرسازی فراگیر بود، برهنه عمل كرد و نظر شهروند ایرانی را نسبت به گذشته آلوده نمود. معماری آرام و نجیب ایرانی در برابر حملات
گستاخانه مدرنیسم تاب نیاورد و متلاشی شد. اگر در غرب به تدریج زیر خشم نقادان آگاه معماری و شهرسازی از دوره ی پس از مدرنیسم به در كرد! در ایران از همان آغاز بدون مقاومت پذیرفته شد. هر روز هزاران مسجد و مدرسه و خانه در شهرهای ایران بر پا می شود بدون اینكه كوچكترین ارتباط با فرهنگ معماری ایران داشته باشد. این گونه بحث درباره ی ارزش های گذشته و مدرنیسم ممكن است نشانه ی طرفداری از تقلید و تكرار گذشته به شمار آید. حاشا و كلا كه
این توقف است و از حركت باز ایستادن. مقصود ادراك گذشته و آموختن آن گوهر اساسی معماری گذشته، یعنی فضاست، چیزی كه دیگر زمان نمی شناسد و فضای شهر واجد همین گوهر اساسی است، به ویژه فضاهایی كه در طول تاریخ به تدریج شكل گرفته اند.
تخریبگرایی، یك پدیده اجتماعیامروزه در اكثر مناطق شهری، تخریب گرایی، به شدت شیوع پیدا كرده است. این پدیده، مختص جوامع صنعتی نیست و در مناطق رو به توسعه ی شهرنشینی، و در مناطقی كه بافت جمعیتی ناهمگونی دارند یا با افزایش جمعیت، مهاجرت و دگرگونی در نظام ارزشی رو در رو هستند به وفور یافت می شود.تخریب گرایی جنبه های زیر را دارا است:
الف)جنبه های خضونت و تخریبب)صدمه به چیزهایی كه متعلق به دیگران است و نه شخص تخریب گرپ)صدمه به اموال عمومی و مردم
ت)در كل هر خسارتی كه فرد خسارت زننده باید آن را جبران كند و مسئولیت خسارت وارد بر عهده ی اوست آن چه در این میان بیشتر دیده شده است، صدمه به اموال عمومی است كه مبلمان شهر هم در آن جای دارد.
در این مورد شاید از آن جا نشأت می گیرد به نظر نمی رسد اموال یاد شده صاحبی داشته باشد، یا حداقل تعیین مالكیت آنها دشوار است.از دیدگاه اجتماعی، انگیزه ی تخریبگرایی را می توان در پنج گروه دسته بندی كرد:1تخریبگرایی مال اندوزی 2تخریبگرایی تاكتیكی 3تخریبگرایی تفریحی 4تخریبگرایی خصومت
تخریب گرایی، عامل تأثیرگذار بر طراحیتخریبگرایی یكی از اصلی ترین عوامل مؤثر در حیطه مبلمان و المانهای شهری است. این تأثیر آن قدر عمیق است كه محصولی بدون رعایت نكات ضد تخریبگرایی، در عمل فاقد كاربرد است و تنها به منزله ی یك تندیس زیباست برای موزه های شهر. دو نكته مهم در این میان، طراحی كامل با عنایت به تخریبگرایی و شرایط محل بوده و دوم نحوه ی نصب و استقرار اجزای شهری است. این دو نكته، مهم ترین مسئولیت طراح مبلمان شهری است.
نقش طراحدر حیطه ی طراحی مبلمان مقاوم در برابر تخریب گرایی، نقش طراح نقشی كلیدی است. او می تواند همراه با آفرینش یك محیط انسانی احساس احترام و تملك را در افراد بر انگیزد و عامل نومیدی تخریبگران باشد. به عبارت دیگر طراح، جزئیات ابنیه و تجهیزات عمومی را باید به گونه ای طراحی كند كه به راحتی دیده شود و شبیه شئ دیگری نباشد، توهم و مشكل در استفاده ایجاد نكند و حس تعلق و مسؤولیت بیافزاید. در كل طراح باید درك درستی از تخریب گرایی در جامعه مورد نظرش داشته باشد. آموزشات نیز درعلل عدم تخریب گرایی نقش به سزایی داد و با تكرار اینكه مبلمان شهری جزء عوامل عمومی محسوب می شود و تخریب گرایی آن زشت شدن شهر خودمان را به همراه دارد، می تواند اثرات مثبت به سزایی داشته باشد.
كلیات1تعیین قلمرو حرفه ای و فهرست مبلمان شهریپیش از پرداختن به جزئیات موضوع مبلمان، به نظر می رسد ترسیم نمایی كلی و مختصر از قلمرو و فهرست اجزای آن ضروری باشد. طراحی مبلمان شهری یك موضوع میان رشته ای است، موضوعی كه فصل مشتركی است از رشته ها و گرایشهای مختلف؛ موضوعی چند سویه كه در تخصص های مختلف می توان حقی بر آن قائل شد. گروه بسیاری، مسؤول آن هستند و در مواردی نیز همین چند مسؤولیتی، عامل ركود آن شده است. دامنه آن چنان گسترده است كه به
سختی می توان قیم دلسوزی برایش یافت. طراحی و برنامه ریزی شهری، طراحی صنعتی، معماری، معماری فضای سبز، معماری داخلی، طراحی گرافیك، مهندسی عمران، مجسمه سازی، نقاشی و مهندسی تأسیسات و ترافیك، تعدادی از تخصص هایی هستند كه درگیری و ارتباط بیشتری با طراحان مبلمان شهری در مجموعه شهر و خیابان دارند.
برای درك صحیح رابطه رشته های مختلف در طراحی مبلمان شهری، در ابتدا باید از وظایفی كه بر عهده آنهاست درك درستی داشت. به طور ساده و خلاصه وظیفه هدایت، كنترل، امنیت، ارتباط، راحتی، تبلیغات، تزیین و تفریح در سطح شهر و خیابان بر عهده مبلمان شهری است.تنظیم چنین فعالیت های در سطح شهر از توانایی یك تخصص و چند متخصص خار است. این تنوع ساختاری، اساس شكل گیری تسهیلات و امكاناتی در سطح شهر با عنوان «مبلمان شهری» است.
مشاهده انواع آبنما، جوی، استخر، حوض خیابانی و از این قبیل نیاز به تخصص مهندسان تأسیسات را آشكار می كند. كلیه علایم راهنمایی و رانندگی، طراحی و جانمایی آنها و هرچه در این مجموعه جای می گیرد، نظر مهندسان ترافیك را می‌طلبد. در طراحی تبلیغات محیطی و هماهنگ سازی علایم و تابلوها باید گفت كه طراحی گرافیك با هدف ایجاد ارتباط تصویری مناسب بین شهروندان در سطح معابر عمومی نقش مهمی ایفا می كند.
وقتی بحث سازه های فضایی، كفسازی، جوی و جدول، پله و شیبراهه در منظر شهر پیش می آید، وجود متخصصان مهندسی عمران ضروری است. مجسمه سازان و نقاشان یا هنر خود در عرصه ی تجسمی و كاربردی در صدد روح بخشیدن به سطوح سرد و خشك شهر و پر كردن فضاهای خالی و كسل كننده آن هستند. معماران با طراحی حجم های متنوع و كاربردی با بهره گرفتن از المان های روشنایی و گلدانهای تزییینی، فضاهای باز را زینت می بخشند. طراحی برخی اجزای مبلمان شهری به وسیله معماران به ویژه هنگامی صورت می گیرد كه مجموعه های مسكونی، تجاری، اداری یا صنعتی با تمام ملزومات زیستی مد نظر باشد.
متخصصان طراحی و برنامه ریزی شهری و نیز معماری فضای سبز (كه گرایشهای طراحی پارك و محوطه زیر مجموعه تخصص آنهاست)، از اصلی ترین گروه های مسؤول تجهیز فضاهای شهری هستند.طراحان فضای سبط نیز در گروه دیگری از مبلمان شهری یا به عبارتی مبلمان پاركی نقش عمده ای دارند. این گروه از مبلمان بیشتر، نیمكت، زباله دان، روشنایی، علایم، آبخوری، وسایل بازی، كیوسك و اقلام دیگری كه معمولاً در پارك یا فضاهای سبز وجود دارند را شامل می شود.
صحنه ی خیابان های معاصر با به هم ریختگی فراوان اثاثیه و تجهیزاتش پدیده ای نسبتاً جدید است؛ اگر به یكی از عكس های قدیمی نگاه كنید در آن معدودی تیر برق، نیمكت، یك فواره آب و تعداد محدودی تابلو علامت در نمای طبقه همكف ساختمانها مشاهده می كنید. بتدریج تأسیسات مختلف روشنایی سرد و بی احساس (فلورسنت) خیابان و توقف سنج (پاركومتر)ها همراه با انبوهی از آگهی ها و علایم تبلیغاتی برای جلب توجه مردم ظاهر شدند. ظرف های پلاستیكی و یكبار مصرف، فرهنگ دور ریختن خود ظرف و در نتیجه سطل های زباله را به همراه آورد كه در همه جا به چشم می‌خورد.
در ابتدا این اجزای مختلف تجهیزات خیابانی به شیوه ای ناهماهنگ طراحی می شدند. این وضع را تنوع مواد جدید وخیم تر كرد. اما با شهور طرحهای احیای شهری؛ نظیر خیابان های پیاده، معابر ساحلی و نواحی تاریخی، توجه بیشتری به اهمیت طراحی منظر خیابانی از جمله سنگ فرش و تجهیزات خیابانی معطوف شده است.
هویت بخشی در طراحی منظر خیابانی (منظر شهری)پروژه های احیای فضاهای شهری، چه بزرگ، چه كوچك و چه به صورت طرح های پیاده سازی یا تعریض پیاده روها، فرصت هایی برای طراحی مجدد و همه جانبه اثاثیه خیابانی فراهم می آورند. اصلاح روسازی خیابان ها و اثاثیه آنها به نوبه خود تأثیر منقابل بر املاك مجاور باقی می گذارد و انگیزه ای برای ردم ایجاد می كند تا كیفیت ساختمان های خود را بهتر كنند و به محیط خویش مباهات نمایند.
ملاحظات طراحیانتخاب و استقرار عناصر تجهیزات خیابانی، طبق سنت توسط مهندسان و اغلب به شیوه خاصی انجام می گیرد و در نتیجه هیچ گونه انسجام طراحی ویژه ای در آنها به چشم نمی خورد.
از سوی دیگر در برخی مكان ها، تلاش های مضحكی صورت می گیرد تا از اثاثیه و تجهیزات عهد گذشته تقلید كنند. این كار ممكن است در برخی پروژه های مرمت نواحی تاریخی معنی دار باشد؛ اما استفاده از آن در فضاهای خیابانی معاصر بیهوده است.مسأله دیگر گرایش به افراط در طراحی منظر خیابانی و خلق صحنه های تصنعی است. تجهیزات خیابانی خوب، نظیر بناهای خوب، باید خود انگیخته باشد و چنان به نظر رسد كه گویی همیشه به این خیابان تعلق داشته است. در این زمینه استفاده از مواد طبیعی مانند چوب، سنگ، سفال و … از لحاظ بافت و رنگ بسیار مطلوب تر از مواد پلاستیكی است.
تجهیزات خیابانی هماهنگطراحی و نصب بیشار عناصر مبلمان و اثاثیه خیابان در حوزه مسؤولیت اداره ها و سازمان های مختلفی؛ مانند: مخابرات، برق، آب، راهنمایی و رانندگی و شركت واحد اتوبوسرانی قرار دارد كه در نتیجه آرایش ناهماهنگی در خیابان به وجود می آورند. مسأله تنها تنوع عناصر نیست، بلكه شیوه توزیع آنها در سطح خیابان نیز اهمیت دارد.
بنابراین، در ابتدا همكاری میان ادارات و سازمان های گوناگون لازم است تا بتوان تعداد و انواع عناصر را به میزان معقولی رسانید. از این رو، حتی در طراحی كوچك ترین عناصر خیابانی، نباید منظره كلی و فراگیر را فراموش كرد.
شهر یك اثر هنری بزرگ است كه آفرینندگانی به وسعت خود و به تعداد جمعیتش دارد. «هدف غایی یك شهر ایجاد محیطی خلاق و پرورنده برای مردمی است كه در آن زندگی می كنند.» ، چنین محیطی با گوناگونی بسیار، آزادی انتخاب به افراد می دهد و زمینه خلاقیت فراهم می آورد، فضای شهر حداكثر ارتباط را با مردم و زیستگاه پیرامونشان برقرار می سازد و تنها یك شرط برای در اختیار گذاردن تمام این فرصت ها قائل است: امكانات مناسب شهری.
در فضای میان ساختمانها و بناها، وسایل و ضمایم مكملی نیاز است تا زندگی شهری را سامان بخشد، تجهیزاتی كه همچون اثاث یك خانه، امكان زندگی را در فضای محصور میان سنگ و بتن و شیشه فراهم آورد. این اجزاء، جریان حركت یا مبلمان شهری، خیابانی یا فضای باز اصطلاحات رایج این تسهیلات و امكانات هستند. این تسهیلات در انگلستان بیشتر به «مبلان خیابانی» و در آمریكا به «مبلمان همگانی» یا «مبلمان فضای باز» معروف هستند.
مبلمان شهری به مجموعه وسیعی از وسایل، اشیاء، دستگاه ها، نمادعا، خرده بناها، فضاها و عناصری گفته می شود كه چون در شهر و خیابان و در كل در فضای باز نصب شده اند و استفاده عمومی دارند، به این اصطلاح معروف شده اند. برای این مجموعه كاربردهای زیر را می توان متصور شد:• «تعیین جهت و ارائه اطلاعات به شهروندان (تابلوهای راهنما، پلاك، نام خیابانها، اطلاعات، ساعت، تابلو، تبلیغات …»
• ارائه مقررات (تابلوهای توقف، ممنوعیت توقف، مقررات الزامی…»• نحوه توزیع یا جمع آوری كالا و محصولات (صندوق پست، دكه روزنامه و …».• مراقبت از تجهیزات مخصوص به خدمات راهداری.
• حفاظت (نرده، تارمی، حصار).• استراحت یا پناهگاه (نیمكت، سرپناه).• بازی كودكان (وسایل بازی پارك).• روشنایی.• نمادهای فرهنگی (تندیس، سمبل، بنای یادبود و …).
ادامه خواندن مقاله توسعه شهر ها
نوشته مقاله توسعه شهر ها اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.