مقاله در مورد تاريخچه رئال مادريد

 nx دارای 67 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است فایل ورد nx  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد. این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد بخشی از متن nx : تاریخچه رئال مادرید نام رسمی: رئال مادرید سال تاسیس: 1902 رئیس باشگاه: رامون کالدرون نایب رئیس باشگاه : خوسه لوئیز لوپز سررانو رئیس افتخاری: آلفردو دی‌استفانو استادیوم: سانتیاگو برنابئو (78 هزار نفری) زمین تمرین: سینداد دپورتیوا حامی مالی:Bwin طراح لباس: آدیداس لباس اصلی: سراسر سفید با خطوط آبی و سرشانه اسامی مستعار: سپیدها، ققنوس‌ها، وایكینگ‌ها و كهكشانی‌ها اسطوره همیشگی:رائول گونزالس بلانكو و زین الدین زیدان هوادارن ویژه: ژنرال فرانكو (دیكتاتور اسبق اسپانیا، خوان كارلوس ،پادشاه اسبق اسپانیا( قهرمانی لالیگا: 30 بار، اولین بار در سال (32-1931) و آخرین بار در فصل (2006-2007( قهرمانی جام حذفی: 17 بار، اولین بار (5-1904) آخرین بار در فصل (93-1992) افتخارات اروپایی: قهرمان جام قهرمانی اروپا: (لیگ قهرمانان 9 بار)، اولین بار در فصل (56-1955)، آخرین بار در فصل (2002-2001) قهرمان جام یوفا: 2 بار در سال‌های (86-1985) و (85- 1984) قهرمان جام بین قاره‌ای: 3 بار در سال‌های (2000-1960) نگاهی کوتاه به اسطوره های باشگاه 1 آلفردو دی ‌استفانو (پیكان طلایی) اگر فوتبال باشگاهی را دنیایی متفاوت از فوتبال ملی بدانیم، آلفردودی‌استفانو در رده‌بندی بهترین فوتبالیست‌های قرن بعد از پله قرار داشت، او به دلیل مصدومیت فرصت خودنمایی در جام‌های جهانی نیافت اما پنج بار پیاپی رئال را قهرمان اروپا كرد و نخستین بازیكنی بود كه دو بار پیاپی توپ طلایی را صاحب شد. او در سه باشگاه معتبر دنیا نظیر ریورپلاته، بارسلونا و رئال مادرید بازی كرد. اما مساله ملیت او بسیار مبهم است. او در سال 1926 در یك خانواده ایتالیایی در بوینوس آیرس متولد شد و بعدها از آرژانتین به اسپانیا رفت و تبعه این كشور شد. او بهترین گلزن تمامی رقابت‌های اروپایی محسوب می‌شود. دی‌استفانو امروز رئیس افتخاری باشگاه به شمار می‌رود. دوره حضور وی در رئال به عنوان بازیكن (1966-1954) و به عنوان مربی (83-1982) و (91-1990) می‌باشد 2فرانتس پوشكاش «گلزن رؤیایی« پوشكاش نابغه چپ پای مجار كه از نوجوانی عضو سواره نظام مجارستان شده بود، در 18 سالگی نخستین بازی ملی‌اش را مقابل اتریش انجام داد و پس از یك دهه رویایی در كنار مجارهای جادویی، چشم فوتبال دوستان را خیره كرد. در سال 1958 به دلیل اشغال كشورش توسط روس‌ها به اسپانیا رفت و تبعه این كشور شد و عصر طلایی رئال را در كنار دی‌استفانو خلق كرد. او در 80 بازی ملی 83 گل به ثمر رساند. پوشكاش در سال 1996 بازنشسته شد و مربیگری رئال را به عهده گرفت و در 39 بازی اروپایی، 35 پیروزی را برای رئال به ارمغان آورد. دوران حضور در رئال به عنوان بازیكن (66-1959) و به عنوان مربی(1966-1968) 3هوگو سانچس (اعجوبه مكزیكی) سانچس درخشش خود را با كسب عنوان آقای گل جام جهانی جوانان در 17 سالگی آغاز كرد. او چهار سال برای اتلتیكو گلزنی كرد و سرانجام با پیوستن به رئال باشكوه‌ترین دوران زندگی‌اش را آغاز كرد. سانچس پنج بار آقای گل لالیگا شد و با قیچی برگردان بی‌نظیرش، كه از میانه میدان برای رئال به ثمر رساند، بهترین گل سال 1990 را زد. دوران حضور در رئال (1992-1985) 4 امیلیو بوتراگئینو (ملقب به ال بوتره( امیلیو از آغاز تا پایان برای رئال بازی كرد. او از 17 سالگی به عضویت كارسیا، تیم پایه‌ای رئال درآمد و با این تیم توانست در فینال جام حذفی مقابل تیم اصلی رئال بایستد. او در 341 بازی همراه رئال توانست 217 گل به ثمر برساند و هفتمین گلزن برتر تاریخ باشگاه محسوب شود. سرانجام وقتی كه در سال 1995 بازنشسته شد، برای اینكه به بارسلونا نپیوندد به مكزیك رفت و سه سال در آنجا بازی كرد. 5خوزه آنتونیو كاماچا: او كه سابقه هدایت سپیدها را داشت بعد از ناكامی اسپانیا در یورو 2000 به پرتغال رفت و در تیم بنفیكا به فعالیت خود ادامه داد. او پس از شكست‌های تلخ رئال و اخراج كوئیروز، به دعوت پرس پاسخ مثبت داد و هدایت این تیم افسانه‌ای را به دست گرفت. رئال مادرید پس از او ناكامی های فراوانی را تجربه كرد تا اینكه به دست مطمئن و كار بلد مردی از برزیل به نام واندرلی لوكزامبورگو سپرده شد. آلفردو دی استفانو بزرگترین اسطوره تاریخ باشگاه رئال مادرید تولد: چهارم جولای 1926 محل تولد: بوینوس آیوس- آرژانتین باشگاهها: ریورپلات، هوراکان، میلوناریوس، رئال مادرید، اسپانول مهمترین افتخارات: قهرمان لیگ آرژاتین 1945، 1947، قهرمان کوپا آمریکا 1947، قهرمان جام باشگاه های اروپا 1956، 1957، 1958، 1959، 1960، قهرمان جام باشگاه های جهان 1960، پنج بار آقای گل لیگ اسپانیا، مرد سال فوتبال اروپا 1957 و 1959 تیم ملی آرژانتین : 7 بازی، 7 گل تیم ملی اسپانیا: 31 بازی، 23 گل بی شک آلفردو دی استانو بزرگترین اسطوره تاریخ باشگاه رئال مادرید است. نابغه ای که این باشگاه را به پر افتخارترین تیم تاریخ اروپا بدل ساخت وقتی که عامل اصلی پنج قهرمانی پیاپی این تیم در جام باشگاه های اروپا شد. دی استفانو در سال 1926 در بوینوس آیرس متولد شد و تحت تعلیم پدرش مهارت های اولیه فوتبال را آموخت. او با تیم محلی بارانکاش شروع کرد و در هفده سالگی توسط مدیر باشگاه ریور پلات کشف شد و به این تیم پیوست. از آنجا که در یورپلات امکان خودنمایی چندانی نیافت به مدت یک سال در هوراکان به طور قرضی بازی کرد و در 25 بازی 10 گل برای این تیم به ثمر رساند. در بازگشت به ریورپلات، دی استفانو در طی سه فصل برای تیمش 49 گل به ثمر رساند و در سال 1947 با این تیم قهرمان آرژانتین شد. سپس راهی میلوناریوس یکی از باشگاه های کلمبیا شد و در طی پنج سال 167 گل برای این تیم به ثمر رساند. به دنبال اخراج آرژانتین از فیفا، امکان ادامه فوتبال حرفه ای برایش ممکن نبود ،بنابراین راهی اسپانیا شد و به دنبال توافق مدیران میلوناریوس با رئال مادرید به این تیم پیوست. باشگاه بارسلونا که پیش از آن با ریورپلات بر سر انتقال دی استفانو به توافق رسیده بود جنجالی به راه انداخت که موجب دخالت فدراسیون فوتبال اسپانیا شد و مقرر گردید که دی استفانو یک سال برای رئال مادرید و سال دیگر برای بارسلونا بازی کند ولی وقتی مسئولان بارسلونا تمرین وی را دیند از سهم خود انصراف دادند. دی استفانو هنر خود را در اولین دیدار با بارسا به نمایش گذاشت و با چهار گلی که به ثمر رساند باعث پیروزی 5-0 رئال مادرید شد. در طی یازده فصل حضور این نابغه بزرگ، باشگاه رئال مادرید به هشت عنوان قهرمانی در لیگ اسپانیا دست یافت و پنج بار جام باشگاه های اروپا را فتح کرد. دی استفانو به عنوان یک مهاجم از مهارت های قابل توجهی برخوردار بود از جمله بازی با هر دو پا و همچنین قدرت بازی سازی و حتی شرکت در کارهای دفاعی. یکی از بیادماندنی ترین بازی های او، فینال جام باشگاه های اروپا در سال 1960 بود که طی آن تیم اینتراخت فرانکورت با سه گل او و چهار گل فرانس پوشکاش 7-3 شکست خورد و رئال مادرید به پنجمین قهرمانی خود دست یافت. دی استفانو در سال های 1957 و 1959 عنوان برترین بازیکن اروپا را به دست آورد و پس از کناره گیری از رئال مادرید،در سال 1964 به اسپانول پیوست و دو فصل برای این بازی کرد تا بالاخره در سن 40 سالگی کفش های خود را برای همیشه بیاویزد. دی استفانو در سالهای بعد به مربیگری روی آورد و با هدایت والنسیا این تیم را به مقام قهرمانی جام حذفی اسپانیا در سال 1979 رساند. مدتی هم سرمربی رئال مادرید بود و سپس سال ها به عنوان ریاست افتخاری این باشگاه در کنار تیم سابقش بوده است. نوع و رنگ پیراهن رئال مادرید در بازیهای مختلف شاید تنها عده كمی از طرفداران بایرن مونیخ و منچستر یونایتد هستند كه با تصمیم فیفا مبنی بر اعطای لقب «بزرگ‌ترین باشگاه تاریخ فوتبال» به رئال مخالف باشند. از شكست تلخ سه بر یك در مقابل بارسلونا در نخستین فصل لیگ اسپانیا دوران افسانه‌ای تیم آنها در دهه‌های 50 و 60 نیم‌قرن طول كشید و بعد رئال دوباره 32 سال انتظار كشید تا در سال 97 باردیگر قهرمان اروپا شود. آخرین توفیق بزرگ آنها فتح لیگ قهرمانان در سال 2002 و قهرمانی لالیگا در سال 2003 است. حالا این باشگاه سمبل فوتبال اسپانیا و به نوعی اسپانیا قلمداد می‌شود. دست یافتن رئال به اعتبار جهانی مقارن با زمانی بود كه اسپانیایی‌ها در جام جهانی 1950 غوغا به پا كرده بودند. در این دوران، كشور به خاطر آشفتگی پس از جنگ‌های داخلی از قحط سالی در عذاب بود. گرچه صنعت توریسم تازه شكل گرفته بود اما وضع اقتصادی خراب به نظر می رسید. ژنرال فرانكو، خودكامه بزرگ اسپانیا بر آن بود كه از پیروزی‌های رئال به عنوان ابزاری در جهت آشتی دادن غرب با حكومت دیكتاتوری‌اش استفاده كند. رئال به شدت از سوی فرانكو، ملقب به كادیو، حمایت می‌شد و در مقابل، بارسلونا، سمبل كاتالان‌ها مورد ظلم قرار می‌گرفت. پس از مرگ فرانكو شرایط تا حدودی تعدیل شد. گرچه شرایط مالی به‌رغم طبیعت ولخرج رئال همچنان در سطح عالی باقی ماند، اما قدرت گرفتن باشگاه‌های رقیب نظیر بارسلونا سبب شد كه رئال از سال 1957 به بعد اقتدار مطلق سه‌ دهه‌ای خود را از دست بدهد. همان طور كه تیم‌های بزرگ انگلیس تحت تاثیر افراد خاصی بوده‌ كه پایه‌های مستحكم باشگاه را بنا نهاده‌اند، ارتقای رئال از سطح یك تیم محلی مادرید تا جایگاه رؤیایی فعلی در دنیا نیز مدیون یك نفر است. منچستر یونایتد مت بیزلی را داشت، لیورپول بیل شنكلی را و آرسنال هم هربرت چیمن را، رئال هم سانتیاگو برنابئو را داشت. بازیكن دهه سی رئال كه از سال 1943 تا زمان مرگ ژنرال فرانكو در سال 1975 مدیر باشگاه بود. در آن زمان مادرید به خانه فعلی خود واقع در خیابان اصلی شهر مادرید «كاستیانا» نقل مكان كرد و پایه‌های یك باشگاه بین‌المللی شد تا با جمع‌آوری ستاره‌های فوتبال از سراسر دنیا بتواند افتخارات متعددی را نصیب خود سازد. گرچه شاه آلفونسوی سیزدهم در سال 1920 نشان سلطنتی خود را به باشگاه بزرگ پایتخت اهدا كرده بود اما حركت اصلی رئال دو دهه بعد با مدیریت كارآمد برنابئو آغاز شد. ژنرال فرانكو در 1947 همه اسپانیا را بسیج كرد تا با كمك‌های عمومی فراوان، استادیوم سانتیاگو برنابئو را افتتاح كنند. در ادامه آلفردو دی‌استفانو و فرانتس پوشكاش، تركیبی از تكنیك‌ لاتینی و قدرت هجومی مجارهای جادویی، در كنار فرانسیسكو خنتو، اساس تیم طلایی رئال را شكل دادند. پس از پیروزی قدرتمندانه هفت بر سه در مقابل اینتراخت فرانكفورت در فینال جام باشگاه‌های اروپای 1960 در هیمدون پارك گلاسكو آنها پنج دوره نخست این رقابت‌هارا فتح كردند كه این افتخار بزرگ به عنوان ركورد در جام باشگاه‌های اروپا به ثبت رسیده است. آنها سپس در فصل 62-61 مقابل بنفیكا شكست خوردند تا یك نایب قهرمانی اروپا را به دست آورده باشند. قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا در فصل 66-65 به عنوان ششمین قهرمانی «ققنوس‌ها» نامیده شد. پس از مرگ برنابئو افتی سریع در باشگاه پدید آمد. دو جام یوفا در سال‌های 86 و 1985 و چندین قهرمانی لیگ در آن شرایط ناامیدكننده، نظر كسی را جلب نكرد. در این مدت باشگاه عرصه رفت و آمد 17 مدیر شد، كه یكی پس از دیگر عزل شدند. ستاره‌های گرانقیمت خارجی كه به طور دیوانه‌وار و بدون هدف خرید و فروش می‌شدند نیز بلای دیگر رئال بودند. بازیكنان اسپانیایی مادرید در دهه 1970 بسیار استوار بودند و ستاره‌های دهه هشتاد درخششی دوچندان داشتند. امیلیو بوتراگئینو، گونسالس میشل، مارتین واسكس، در دهه نود كه مدیر وقت باشگاه رومان مندوسا برای خرید ستاره‌هایی مثل روبرتو كارلوس، پردراك میاتوویچ، كلارنس سیدورف سرمایه‌گذاری كرد. لورنسوسانس چندان بلند پرواز نبود و تنها مك منمن انگلیسی و نیكلاس آنلكای فرانسوی را به مادرید آورد. ریخت و پاش‌های آنچنانی باشگاه كه از دهه 1930 با شكستن ركورد نقل و انتقالات در جریان خرید «ریكاردوزامورا» دروازه‌بان افسانه‌ای بارسلونا،‌ سرآمد تمامی باشگاه‌ها شده بود، چیز چندان عجیبی نیست اما با نزدیك شدن به انتهای دهه نود، هرچقدر این ولخرجی‌ها فزونی یافت، پاداش‌های بیشتر و بیشتری را نصیب رئال ساخت. ابتدا پردراك میاتوویچ، با گلی كه در فینال لیگ قهرمانان 1998 به یوونتوس زد، مادریدی‌ها چندان در حسرت هفتمین جام می‌سوختند كه گویی برای نخستین قهرمانی انتظار می‌كشند. رئال با استفاده از تاكتیك‌های دفاعی فابیو كاپلو موسوم به «كاتانا چیو» قهرمان لیگ در فصل 97-1996 را كه در آن داور سوكر 24 گل و رائول 21 گل به ثمر رساندند، به دست آورد و دورانی جدید را آغاز كرد. حتی فرو ریختن اعتبار ملی اسپانیا در جام جهانی 97 هم رئال را سرافكنده نكرد. كاپیتان ایه رو محور اصلی تیم بود. او رهبری تیمی جوان متشكل از رائول، مورینتس، سالگادو و ایكركاسیاس را برعهده داشت كه پایه‌گذار ادامه قهرمانی‌های رئال شدند. پس از اینكه جان توشاك انگلیسی نتوانست در نیم فصل ابتدایی 2000-1999 رئال را به جایگاه مناسبی برساند، ویسنته دل بوسكه به عنوان مربی جدید معرفی شد. حضور «مرد خانه» بر روی نیمكت سبب شد كه رئال موقتا مشكلات را پشت سر بگذارد و در آستانه ورشكستگی با پیروزی والنسیا، آن هم با سه گل، دوباره قهرمان اروپا شود. قهرمانی رئال در لیگ قهرمانان 2000 بر پیشرفت تیم ملی اسپانیا در یورو 2000 هم تاثیر زیادی گذاشت. فصل بعد لوئیس فیگو با ركورد 56 میلیونی یورویی از چنگ بارسلونا بیرون كشیده شد. این به معنای تحقق نخستین شعار تبیلغاتی فلورنتینو پرس، رئیس جدید و جاه‌طلب رئال بود كه در انتخاباتی همانند انتخابات ایالات متحده با رسوایی بر لورنسوسانس پیروز شده بود. پرس رئال را با 185 میلیون یورو بدهی و در شرایط دشوار مالی تحویل گرفت و رؤیای افتخارات اروپایی در عالم واقعیت را با این حقیقت كه رئال صاحب گنجی رؤیایی است توام كرد. آنها زمین تمرینشان در مركز شهر مادرید را فروختند و بدهی‌هایشان را پرداختند، اما پرس به جای روش‌های صرف‌جویانه، زین‌الدین زیدان را هم به دنبال فیگو و با ركورد 64 میلیون یورو به برنابئو آورد. رئال جشن تولد صد سالگی‌اش را با گل جادویی زیدان در فینال لیگ قهرمانان 2002-2001 در مقابل لوركوزن، نهمین قهرمانی، اروپا كامل كرد. تحقق شعارهای پرس ادامه یافتند آنها ثابت كردند كه علاوه بر به دست آوردن جام، چگونه به دست آوردن آن همه برایشان اهمیت دارد. خرید رونالدو آخرین افتخاری بود كه در كارنامه رئال ثبت شد ولی بعدا معلوم شد كه آنها به دنبال افتخارات زیادی هستند. بنابراین دیوید بكام را خریدند. اما با ورود این دو عجوبه برزیلی انگلیسی فقط یك قهرمان لالیگا در این دو فصل به دست آمد. در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان مغلوب یوونتوس شدند و در فصل اخیر با شكست از موناكو از دور مسابقات حذف شدند و در لالیگا با شكست‌های پیاپی اواخر فصل بر رتبه چهارم ایستادند تا پس از فصل 1968 این بدترین عنوان تیم كهكشانی باشد. مادرید در فصل بعد ا رقیب دیرینه خود بارسلونا رقابتی تنگاتنگ داشتو اگر در نیوكمپ 3 بر 0 شكست نمی خورد می توانست رتبه دوم را با قهرمانی تعویض كند. آدرس:Avda. Concha Espina 1 ES – 28036 Madrid +34-913-984-300 : تلفن +34-913-984-382 : فكس سایت : www.realmadrid.com ایمیل : international@realmadrid.com آدرس ورزشگاه : Concha Espina 1, 28036, Madrid(Spain) ظرفیت ورزشگاه : 72116 ابعاد زمین : 107m x 72m منشی باشگاه : مارتا سیلوا دی لاپوئرتا مدیر مطبوعاتی : مارتا سنتیستبان تاریخچه بارسلونا بارسلونا شهری درایالت باسک واقع در نیمه شرقی کشور اسپانیاست. این قسمت از کشور اسپانیا همیشه مشکلات زیادی برای دولتمردان این کشور به وجود آورده است. کاتالان ها هیچ کدام از حکومت های اسپانیایی را نمی پذیرند و به دنبال استقلال هستند! بنابراین دشمن اصلی سلطنت اسپانیا محسوب می شوند در سال 1899 کاتالان ها بر آن شدند که با تاسیس یک تیم فوتبال ، عقاید و نظریات خود را به این سبک مطرح کنند. به دلیل همان فشارهای سیاسی، بارسلونا درابتدا مشکلات زیادی داشت. این تیم دورنگ آبی و اناری را به عنوان نماد کاتالان ها برتن کرد و دراولین بازی خود در یک دیدار دوستانه به مصاف یک تیم محلی انگلیس رفت و با یک گل شکست خورد. اما چیزی به آغاز روزهای طلایی مردان کاتالان باقی نمانده بود مردان بارسا اولین برگ از تاریخ افتخارات خود را درهمان اولین جام قهرمانی باشگاه های اسپانیا ورق زدند. اناری ها در سال 1929 این جام را به خانه بردند تا اقتدار خود را در فوتبال اسپانیا به اثبات برسانند. بارسلونا مجموعاً 15 بار دیگر این عنوان را به دست آورد. آخرین قهرمانی این تیم در رقابت های لالیگا در سال 1999 به دست آمد بارسا که 24 بار جام حذفی باشگاه های اسپانیا را به دست آورده است، در صحنه رقابت های اروپایی نیز افتخارات کم سابقه ای داشته و هیچ گاه در مراحل انتخابی جام های اروپایی ناکام نبوده است. این تیم تنها یک عنوان قهرمانی جام یوفا را در کارنامه خود نمی بیند. بارسلونا در سال 1961 اولین فینال اروپایی خود را تجربه کرد . فینالی که با شکست مردان کاتالان حکم نایب قهرمانی آنها را صادر کرد. آبی و اناری ها در سال های 1986 و 1994 نیز در فینال جام قهرمانان اروپا شکست خوردند، اما قهرمانی آنها در جام 1992 شیرینی خاصی داشت بارسا سه بار در سال های 1979، 1982 و 1989 عنوان قهرمانی جام برندگان باشگاه های اروپایی را نیز به دست آورده است. این تیم چندین بار به دلیل بدشانسی از راهیابی به جام های اروپایی باز مانده است. در غیر این صورت شاید ویترین افتخارات کامل تری از خود به جا می گذاشت. کسی چه می داند شاید در فصل آتی تنها جام غایب در آلبوم بارسلونا یا همان جام یوفا نیز به نیوکمپ بیاید تاریخ بارسلونا شاهد حضور بازیکنان بسیار بزرگی بوده است. شاید کاتالان ها از این حیث پرافتخارترین باشگاه اروپا محسوب شوند. دیه گو آرماندو مارادونا، جادوگر بی نظیر آرژانتین، از جمله بازیکنانی بوده که با یپراهن اناری بارسا در ورزشگاه نیوکمپ به میدان رفته است. به غیر از او چهره هایی همچون یوهان کرایوف ستاره افسانه ای فوتبال هلند، رونالد کومان ، فیگو از پرتغال ، هریستو استویچکوف بلغار، روماریو و رونالدوی برزیلی در مقاطع مختلف زمانی پیراهن این تیم را بر تن داشته اند. ریوالدو هم در همین فصل گذشته نیوکمپ را به مقصد میلان ترک کرده بود با حضور این ستارگان که روح تهاجمی خاصی به بارسا بخشیده است، هواداران این تیم علاقه خاصی به پیروزی های پر گل دارند. آنها حاضرند تیمشان به اندازه انگشتان دو دست گل بخورد، اما بیش از این گل بزند فصل جاری رقابت های فوتبال به هیچ وجه سال خوش یمنی برای هواداران بارسلونا نبود. ستاره های نیوکمپ به هیچ یک از اهداف خود دست نیافتند. مربیگری ضعیف لوئیزون گال در آغاز فصل، بارسا را تا مرز سقوط به دسته های پایین تر پیش برده بود اما آمدن آنتیچ، تحول مثبتی در روند حرکتی این تیم ایجاد کرد بارسلونا در صحنه رقابت های اروپایی چهره یک تیم افسانه ای را داشت. آنها تا پیش از بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی رنگ شکست را ندیده بودند. اما شکست ناعادلانه در برابر یوونتوس ، رویاهای اناری را به گورستان فرستاد. حالا کسب سهمیه جام یوفا و یا حتی جام قهرمانان اروپا تنها هدف شاگردان آنت یچ است. بارسلونا در این فصل با وجود ستاره هایی همچون ساویولا، مهاجم بیست و دو ساله آرژانتینی ، کلایورت گلزن بزرگ هلندی و همچنین مندیتا، اوورمارس، رایزیگر، ریکلمه، جرالد، کوکو و ; لیاقت کسب هر افتخاری را داشت. لوئیزانریکه 32 ساله، کاپیتان متعصب بارسا، را نیز نباید فراموش کرد. هواداران متعصب کاتالان در حقیقت می توان گفت نه تنها کاتالان ها ، بلکه همه ساکنان منطقه باسک جان خود را فدای اناری ها می کنند. بارسا همیشه به داشتن بیشترین و متعصب ترین هواداران مشهور بوده است. در تاریخ 29 نوامبر 1899، هانس گمپر به همراه یازده نفر از مشتاقان فوتبال، ورزشی كه در این قسمت از دنیا هنوز تا حد زیادی ناشناخته بود، باشگاه فوتبال اف سی بارسلونا را تاسیس كرد. او هرگز نمی توانست عظمتی را كه ابتكارش به آن تبدیل خواهد شد، تصور كند. اف سی بارسلونا در طی تاریخچه بیش از صدسالش، به طور ویژه ای در هر محیطی رشد كرده و به چیزی به مراتب فراتر از یك باشگاه تبدیل شده است تا شعار «فراتر از یك باشگاه» بارسا را به واقعیت تبدیل كند. بارسا برای میلیون ها نفر در سراسر دنیا، به سمبلی برای هویتشان، نه تنها در زمینه ورزش، بلكه در محدوده جامعه، سیاست و رسوم، تبدیل شده است ادامه خواندن مقاله در مورد تاريخچه رئال مادريد

نوشته مقاله در مورد تاريخچه رئال مادريد اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.