nx دارای 31 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
معرفی و خواص شیرین بیان
معرفی و گیاه شناسیشیرین بیان یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی جهان است که از دیرباز مورد توجه انسان بوده و بواسطه ی قدمت زیاد آن به پدربزرگ گیاهان دارویی مشهور می باشد. شیرین بیان گیاهی است چندساله و از خانواده ی بقولات Fabaceae که ارتفاع آن گاها به 1 تا 2 متر می رسد. برگ های آن به فرم شانه ای مرکب فرد می باشند که برگچه های آن دارای حالت چسبناکی هستند. گل های شیرین بیان به رنگ های آبی یا آبی متمایل به ارغوانی و گاها زرد دیده می شوند. میوه ی این
گیاه از نوع نیام است که معمولا هر میوه دارای 3 تا 6 عدد دانه ی لوبیایی شکل می باشد. ریشه ها و ریزوم های این گیاه دارای پوستی قهوه ای رنگ هستند که پس از جدا کردن این پوسته ی خارجی به سایر قسمت های ریشه می رسیم که به رنگ زرد دیده می شوند و دارای طعم شیرینی می باشند.
پراکنش و نیازهای اکولوژیکیشیرین بیان در اکثر مناطق جهان بخصوص میان دو عرض جغرافیایی 30 و 45 درجه در نیمکره شمالی زمین می روید. این گیاه در کشورمان نیز پراکنش بسیار وسیعی دارد و در استان هایی چون خراسان (شمالی و رضوی)، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، گلستان، کردستان، فارس، اصفهان، تهران و ; مشاهده می شود. شیرین بیان بطور کلی گیاهی نورپسند است که در طول رویش به هوای گرم و رطوبت متوسط نیاز دارد. این گیاه در خاک های شنی عمیق که حاوی
ترکیبات کلسیمی باشند بخوبی رشد می کند و pH مناسب برای این گیاه 5/5 تا 2/8 ذکر شده است. کاشت، داشت و برداشتآماده سازی زمین برای کشت این گیاه شامل یک شخم عمیق در ابتدای فصل پائیز به همراه افزودن 30 تا 40 تن کود دامی کاملا پوسیده است. تکثیر رویشی (تقسیم ریزوم و ریشه) روش تجاری تکثیر شیرین بیان می باشد اما این گیاه را بوسیله ی بذر نیز می توان تکثیر نمود که در اینجا به تکثیر رویشی این گیاه می پردازیم. در فصل پائیز (آبان ماه) ریزوم گیاهان 3 تا 4 ساله را پس از خروج از خاک به قطعات 15 تا 25 سانتی متری تقسیم می کنند. این قطعات را در ردیف هایی با فاصله ی 60 تا 80 سانتی متر و با فاصله ی30 تا 40 سانتی متر از یکدیگر کشت می نمایند.
پس از کاشت بایست به سرعت آبیاری صورت بگیرد. شیرین بیان یکی از گیاهان دارویی است که بیشتر بصورت بهره برداری از طبیعت به بازار مصرف می رسد و کمتر مورد کشت و کار قرار می گیرد و جالب است که بدانیم ریشه ی این گیاه بصورت خشک شده یا عصاره، یکی از مهمترین اقلام صادراتی کشورمان در بخش گیاهان دارویی است و در بسیاری از کشورهای اروپایی نظیر انگلیس، آلمان، بلژیک، فرانسه و ; مورد کشت وسیع قرار می گیرد. مرحله ی داشت این گیاه شامل مبارزه ی مکانیکی با علف های هرز و قطع ساقه های این گیاه از فاصله ی 10 سانتی متری خاک در ابتدای فصل رویش هر سال می باشد.
برداشت ریشه های این گیاه در فصل پائیز سال سوم یا چهارم صورت می گیرد. این عمل در سطوح کوچک با استفاده از بیل و در سطوح وسیع توسط ماشین های مخصوص انجام می شود. میزان عملکرد ریشه بصورت خشک شده 5/1 تا 2 تن در هکتار ذکر شده است.فرآوریقسمت مورد استفاده ی این ریشه های این گیاه هستند که دارای ترکیبات مختلفی می باشند. مهمترین ترکیب موجود در ریشه های این گیاه اسید گلیسریزیک است که 50 بار از شکر شیرین تر می باشد و مقدار آن با توجه به شرایط محیطی و واریته ی گیاه بین 5 تا 20 درصد می باشد.خواص درمانی و کاربردمهمترین خواص درمانی ریشه های این گیاه عبارتند از: ملین،خلط آور، مدر، درمان کننده ی زخم معده و اثنی عشر، موثر در درمان بیماری های دستگاه تنفس مانند برونشیت و التهاب نای و ; . در داروسازی از عصاره ی ریشه ها برای شیرین کردن طعم داروها بصورت گسترده استفاده می شود.احتیاطات مصرف: مصرف بی رویه ی ریشه های این گیاه بدلیل تحریک غدد فوق کلیوی و ترشح بیش از اندازه ی هورمون آلدسترون ممنوع اعلام گردیده است. این حالت سبب عوارضی چون اختلال در فعالیت های متابولیسمی، بالا رفتن فشار خون و ; می گردد. مصرف این گیاه در دوران بارداری و شیردهی منع شده است.نحوه ی مصرف: 1 تا 4 گرم از پودر ریشه ها را بصورت دمکرده و یا جوشانده به تعداد سه مرتبه در طول روز استفاده می کنیم.
شیرین بیانLicoriceشیرین بیان از دیرباز برای درمان انواع سرفه ها و نیز به عنوان یك داروی مسكن در پوست مورد استفاده بوده است. مردم از آن برای درمان اسپاسم و تورم، برونشیت، روماتیسم و روم مفاصل نیز سود می جویند. می توانید از آن به عنوان ملین نیز استفاده كنید. بسیاری از پزشكان فرآورده های تهیه شده از ریشه این گیاه را برای درمان زخم گوارشی و التهاب معده مزمن تجویز می كنند (گاستریت مزمن). برخ
ی دیگر ریشه این گیاه را برای نارسایی اولیه فوق كلیه تجویزمی كنند.معرفی گیاهشیرین بیان اسپانیایی (Glycyrrhiza glabra) به صورت خودرو در برخی از نقاط اروپا و آسیا می روید. شیرین بیان نوعی گیاه بادوام است كه طول آن به 3 تا 7 پا می رسد و سیستم ریشه ای پرشاخ و برگی دارد. ریشه های آن مشتمل بر بخشهای مستقیم چوب چین و چروك دار و الیافی بلند و سیلندری شكل است و به طور افقی در زیرزمین رشد می كند.ریشه های این گیاه در بیرون از زمین به رنگ قهوه ای و در زیر خاك به رنگ زرد است.“گلی سیریزین” (Glycyrrhizin) به عنوان ماده ای فعال در ریشه شیرین بیان پنجاه برابر از شكر شیرینتر است. این ماده حاوی تركیبی به نام “اسید گلی سیریزیك” مخلوط با نمكهای پتاسیم و كلسیم است. گلی سیریزین و اسید گلی سیریزیك برای درمان زخم های گوارشی مفید است. شیرین بیان همیشه باید با احتیاط مصرف گردد چون ماده گلی سیریزین و اسید گلی سیریزیك موجود در آن می توانند به غدد فوق كلیه آسیب رسانند.
تركیبات گیاهفرآورده های حاصله از شیرین بیان از ریشه ها و ساقه های زیرزمینی گیاه فراهم می آیند. گلی سیریزین و اسید گلی سیریزیك مهمترین مواد موجود در این گیاه هستند. ریشه های این گیاه حاوی كومارین، فلاون، روغنهای فرار و استرول گیاهی نیز هست.
اشكال موجودفرآورده های شیرین بیان از ریشه پوست كنده یا پوست دار خشك آن تهیه میشوند. شكل پودری ریشه و همچنین محصولات ریشه ای كه به شكل خوبی برش داده شده اند، عصاره های خشك و عصاره های مایع این گیاه نیز یافت می شوند. برخی از عصاره های ریشه این گیاه فاقد عناصر زیانباری است. به اینگونه عصاره های گیاهی، شیرین بیان عاری از گلی سیریزین (DGL) گفته میشود و به غدد فوق كلیه آسیب نمی رساند. اگر از انواع زخم های معهده ای یا دوازدهه گانه رنج می برید، می توانید شیرین بیان عاری از گلی سیریزین مصرف كنید.نحوه مصرفعصاره های ریشه شیرین بیان عفونتهای استاف و استرپ را از بین می برد و در قبال ویروسهایی نظیر HIV، هپاتیت A و هرپس ها مقاومت می كند. ریشه این گیاه خمیر عامل عفونتهای كاندیدا را از بین می برد. تحقیقات علمی نشان می دهد كه شیرین بیان عاری از گلی سیریزین تورم را كاهش می دهد و به اندازه برخی از داروهای تجویزی برای درمان زخم های گاستریت مؤثر است.شیرین بیان را به طریق زیر می توانید مصرف كنید:• ریشه خشك: 1 تا 5 گرم جوشانیده یا دم كرده روزی سه بار.• تنتور شیرین بیان: 2 تا 5 میلی لیتر روزی سه بار.
• عصاره شیرین بیان عاری از گلی سیریزین: 0/4 تا 1/6 گرم برای درمان زخم گواری، روزانه سه بار.• عصاره شیرین بیان 1:4، در قالب قرص جویدنی با محتوای 300 تا 400 میلی گرم به مدت 20 دقیقه قبل از صرف غذا برای درمان زخم گوارشی.نكات احتیاطیدر صورت مصرف بالای فرآورده های تهیه شده از شیرین بیان یا در صورت جویدن تنباكوی دارای عطر شیرین بیان یا در صورت مصرف سایر فرآورده های حاصل از شیرین بیان كمال احتیاط را از خود نشان دهید. در چنین حالاتی خطر مسمومیت شیرین بیانی ممكن است. اگر روزانه بیشتر از 20 گرم شیرین بیان مصرف می كنید، بروز واكنش به دور از انتظار نیست. مصرف زیادی گلی سیریزین سبب بروز حالتی به نام “سودوآلدسترونیسم” می گردد كه سبب میشود تا نسبت به هورمون
موجود در قشر فوق كلیه آشكارا حساس باشید. این حالت موجب سردرد خستگی میشود.همچنین سبب میشود كه آب بدن نگهداشته شود. مصرف میزان بالای گلی سیریزین می تواند به بروز حالات خطرناكی نظیر فشارخون بالا و حتی سكته قلبی منجر گردد. این علایم در صورت مصرف روزانه بیش از 100 گرم گلی كریزین ظرف یك هفته بروز می كند.
انسان معمولاً در اثر مصرف زیاده از حد شیرین بیان یا گلی سیریزین نمی میرد اما اگر مصرف شیرین بیان در حد متوسط هم باشد، بروز عوارض جانبی دور از انتظار نیست.گزارش شده است كه برخی از افراد در اثر مصرف آن با درد عضله روبرو شده و عده ای دیگر با كرخ شدن دست و پا مواجه شده اند. افزایش بیش از حد شیرین بیان سبب افزایش وزن نیز میشود.اگر میزان مصرفی را در حد توصیه شده رعایت كنید می توان از این مشكلات اجتناب كرد. اگر با هرگونه مشكلات یا نگرانیهای درمانی مواجه شدید، موضوع را با پزشك معالج خود در میان بگذارید. در صورت بالا بودن فشار خون یا ناراحتی كلیه، قلب یا كبد از مصرف شیرین بیان بپرهیزید. اگر باردار هستید از فرآورده های این گیاه استفاده نكنید. اگر شیر می دهید، باز هم از مصرف شیرین بیان بپرهیزید. صرفنظر از نحوه سلامتی، از مصرف بیش از چهار تا شش هفته شیرین بیان دوری جویند.
تداخل های احتمالی
اگر مدرهای تیازید مصرف می كنید، فرآورده های شیرین بیان مصرف نكنید چون مصرف آنها می تواند با مصرف شیرین بیان تداخل ایجاد كند و در نتیجه سبب میشود تا پتاسیم زیادی را از دست بدهید.شیرین‌بیان
شیرین‌بیان (Glycyrrhiza glabra)گیاهی خودرو از تیره سبزی‌آساها، بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و نواحی معتدل آسیا ست. در اکثر نقاط ایران خصوصاً نواحی شرقی و شمال شرقی و همچنین آذربایجان به فراوانی می‌روید. برگهای آن مرکب است و از 4 تا 7 زوج برگ به اضافه یک برگچه انتهایی تشکیل یافته‌است که به سبب ترشح شیره، چسبنده‌اند. گلهایش مایل به آبی و میوه‌اش شامل 5 تا 6 دانه مایل به قهوه‌ای است. ریشه و ساقه زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد.[1]. ریشه‌ها و ریزومهای این گیاه دارای پوستی قهوه‌ای‌رنگ یا سیاه و مغز زردرنگ است.
شیرین‌بیان از زمره گیاهان بنشنی و بومی جنوب اروپا و قسمتهایی از آسیاست. این گیاه از رستنیهای علفی چندساله‌است. ارتفاع این گیاه تا یک متر و در نواحی معتدل تا دو متر می‌رسد. طول برگهای باریک آن از 7 تا 15 سانتیمتر است و شامل 9 تا 17 برگچه‌است. برگچه‌ها بیضوی بوده، کناره آنها صاف است. گلهای این گیاه به رنگهای ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید است و به صورت مجتمع در انتهای ساقه‌های گل‌دهنده مشاهده میشود. زمان ظهور گلها اوایل تابستان است. میوه این گیاه، غلافی و مستطیل شکل به طول 2 تا 3 سانتیمتر است و معمولاً هر میوه دارای 3 تا 6 عدد دانه لوبیاشکل است.شیرین بیان انواع مختلف دارد:• گونه اسپانیایی «G. typical» که میوه آن صاف و بدون کرک است و ریزومهای قهوه‌ای به قطر 6 تا 18 میلیمتر دارد. • گونه روسی «G. glandulifera» که برگهای آن چسبناک است و ریشه‌های متعدد به ضخامت 5 سامتیمتر دارد. پوست ریشه آن فلس‌دار و قهوه‌ای رنگ است و شیرینی ملایم دارد. • گونه ترکی «G. pallida» که ضخامت ریشه آن حدود 8 سانتیمتر است. • گونه ایرانی «G. violacca» که ریشه‌های آن نیز نسبتاً ضخیم است.
عصاره ریشه شیرین بیان دارای مقادیری گلوکز، ساکاروز، آسپاراژین، مواد آلبومیدی، رزین و اسانس است و در پزشکی، داروسازی و صنایع غذایی و بهداشتی مصارف متعدد دارد.بابلیان در حدود 4000 سال پیش شیرین بیان را به عنوان تقویت کننده بدن می‌شناخته‌اند. همچنین مصریان عهد باستان از ریشه آن عصاره تهیه می‌کرده‌اند؛ چنانکه در سال 1923 میلادی از مقبره توتانخامون ریشه این گیاه یافت شد. پزشکان مصر قدیم عصاره شیرین بیان را جهت کاستن از تلخی داروهای تلخ‌مزه و معالجه امراض کبد و دستگاه گوارش به کار می‌برده‌اند.[2]
کشت و برداشت شیرین‌بیانشیرین بیان از جمله گیاهان دارویی خودروست و کمتر مورد کشت و کار قرار می‌گیرد. این گیاه نورپسند است و در مدت رویش به هوای گرم و رطوبت متوسط نیاز دارد؛ بنا بر این شرایط مطلوب برای رشد این گیاه، خاکهای حاصلخیز در زمینهای کم ارتفاع (از سطح دریا)است که به خوبی زهکشی شده باشد (در مناطقی که سطح آب زمین بالاست). همچنین باید از آفتاب کافی برخوردار باشد.روش تکثیر این گیاه تقسیم ریزوم و ریشه آن است. در فصل پاییز (آبان‌ماه) ریزوم گیاهان سه تا چهارساله را پس از خروج از خاک به قطعات 15 تا 25 سانتیمتری تقسیم می‌کنند. سپس این قطعات را در ردیف‌هایی با فاصله 60 تا 80 سانتیمتر می‌کارند. فاصله مناسب ریزومها از هم 30 تا 40 سانتیمتر است. پس از کاشت باید آبیاری انجام گیرد.با کاشت بذر نیز می‌توان به تکثیر این گیاه پرداخت.برداشت ریشه‌های این گیاه در فصل پاییز سال سوم یا چهارم صورت می‌گیرد. این عمل در سطوح کم وسعت با استفاده از بیل و در سطوح وسیع با ماشین‌های مخصوص انجام می‌گیرد.عصاره شیرین‌بیان
عصاره شیرین بیان تقریباً حاوی 100 کالری در هر اونس (35/28 گرم) است. با جوشاندن ریشه گیاه و تبخیر بخش عمده آب آن، ماده‌ای سیاه‌رنگ (مایل به قهوه‌ای) به دست می‌آید. این ماده به دو صورت جامد و شیره عرضه می‌گردد.کاربرد اصلی این ماده، (در کشورهای غربی) شیرین کردن فرآورده‌های غذایی است؛ چون پنجاه برابر از قند (Sucrose) شیرین تر است و علاوه بر این، خواص دارویی دارد. ریشه خشکیده شیرین بیان را می‌توان به عنوان چاشنی جوید.
انواع تنقلات ساخته‌شده از عصاره شیرین‌بیان.(در کشورهای غربی) طعم عصاره شیرین‌بیان در انواع گسترده‌ای از تنقلات شیرین (همچون آب‌نبات) یافت میشود. محبوب‌ترین این شیرینی‌جات در انگلستان Liqourice allsorts است.در قاره اروپا (به غیر از انگلستان) آب‌نباتهایی با طعم تند و شور (فراورده با شیرین‌بیان) بر انواع دیگر ترجیح دارند. هرچند باید توجه داشت که طعم اغلب این گونه از تنقلات با روغن تخم انیسون (بادیان رومی) تقویت میشود و مقدار واقعی شیرین‌بیان در آن بسیار اندک است. به هر حال در هلند –
که در آن آب‌نبات شیرین‌بیان موسوم به Drop(قطره) یکی از پرطرفدارترین انواع آب‌نباتهاست- فقط در اندکی از انواع متعدد این تنقلات عرضه شده به بازار، تخم انیسون (بادیان رومی)به کار می‌رود. گرچه مردم ترکیب آن با نعنا، جوهر نعنا یا برگ‌بو را نیز دوست دارند و آمیختن آن با کلراید آمونیوم نوعی آب‌نبات نمکی[4] می‌سازد که به زبان هلندی به zout drop معروف است. پانتفرکت در یورکشایر نخستین محلی بود که ترکیب شیرین بیان با شکر به عنوان نوعی از شیرینی‌جات، به شکل امروزین مورد استفاده قرار گرفت. شیرینی پانتفرکت در اصل همان‌جا ساخته شد.
ادامه خواندن مقاله در مورد معرفي و خواص شيرين بيان
نوشته مقاله در مورد معرفي و خواص شيرين بيان اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.