nx دارای 55 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
چالش‌ها و فرصت‌های توسعه صنایع فرهنگی در كشور از دید صاحب‌نظران (گزارش هم‌اندیشی)
صنایع فرهنگی، قدمت و پیشینه‌ای دیرینه در كشورمان دارد. از فرش كاشان و تبریز گرفته كه زینت‌بخش تالار قصر پادشاهان بوده تا ظرف‌های سفالی و قلم‌كاری شده كه زینت‌بخش سفره‌های ایرانیان می‌باشد و همچنین هزاران هزار مورد دیگر كه متعلق به تمدن هزاره ایران اسلامی بوده است. در حالی‌كه تنها صنعت فرهنگی تمدن غرب، صنعت سینما بوده كه كاملاً جنبه اقتصادی و سیاسی دارد.
مقدمه عصر قدرت‌نمایی ماشین و خستگی دنیای دیجیتال، احتیاج به اقتصادی دارد كه با ماهیتی متفاوت، روح انسان‌ها را آرامش داده و عرصه رقابت اقتصادی را نیز مدیریت كند. این‌گونه است كه نام “صنایع فرهنگی” در رده اول برنامه‌‌ریزی‌های اقتصادی كشورها قرار می‌گیرد.
از طرفی صنایع فرهنگی، قدمت و پیشینه‌ای دیرینه در كشورمان دارد. از فرش كاشان و تبریز گرفته كه زینت‌بخش تالار قصر پادشاهان بوده تا ظرف‌های سفالی و قلم‌كاری شده كه زینت‌بخش سفره‌های ایرانیان می‌باشد و همچنین هزاران هزار مورد دیگر كه متعلق به تمدن هزاره ایران اسلامی بوده است. در حالی‌كه تنها صنعت فرهنگی تمدن غرب، صنعت سینما بوده كه كاملاً جنبه اقتصادی و سیاسی دارد. حال چه شده است كه ما با چنین پشتوانه‌هایی، اكنون این‌چنین تهیدست و بی‌بضاعت در این قرار گرفته‌ایم.این آسیب جدی و پراكندگی و عدم یكپارچگی و نداشتن برنامه‌ی مدون جهت توسعه و ساماندهی این صنعت در كشور، اندیشگاه تحلیلگران فناوری نوین شریف را بر آن داشت تا با استفاده از ملجاء همایش بتواند اولین گام را در بازگشایی مسیر توسعه و ساماندهی این صنعت بردارد.این همایش از جانب اندیشگاه تحلیلگران فناوری نوین شریف و با همكاری شبكه تحلیلگران فناوری ایران در تاریخ 14 آبان 1387 در محل تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شد. در ادامه چكیده‌ای از سخرانی‌های صاحب‌نظران در همایش از منظرتان می‌گذرد.گزارش سخنرانی‌های همایش:پروفسور مولانا (مشاور محترم رئیس جمهور در امور رسانه و رئیس دانشكده علوم ارتباطات دانشگاه جورج واشنگتن):پروفسور مولانا، با ارایه سخنرانی تحت عنوان “تعریف و ادبیات صنایع فرهنگی به‌عنوان كلید پیشرفت” به تعریف ادبیات و بیان اهمیت موضوع و همچنین با ذكر آمار بسیار ضعیف در حوزه برخی از محصولات فرهنگی همچون روزنامه و نشریه در ایران، وضعیت تاسف‌انگیزی را خاطر نشان كردند. ایشان با اشاره به اهمیت توسعه صنایع فرهنگی كشور، گفتند: “توسعه صنایع فرهنگی با وحدت ملی و همبستگی مردم، آموزش و پرورش، رادیو و تلویزیون، تشكل سیاسی و عمومی، امنیت كشور، اخلاق، دین، سنت، هنر و تفریحات رابطه مستقیم دارد” دكتر عزیرزاده (معاون محترم مدیر كل سازمان آیسسكو):
دكتر عزیززاده، میهمان ویژه همایش بودند كه پیغام آیسسكو به همایش را قرائت فرمودند. در بخشی از این پیام آمده بود: “به عقیده ISESCO، ایران از جمله كشورهایی است كه توانسته است دیدگاهی كلی‌نگر نسبت به میراث فرهنگی داشته باشد و این امر نه تنها از طریق ابنیه، آثار تاریخی و موزه‌ها، بلكه از طریق توسعه صنایع فرهنگی و تجارت فرهنگی، منجر به ابقاء و ارتقاء میراث این كشور می‌گردد.”دكتر ایمانی (معاون محترم هنری وزارت فرهنك و ارشاد اسلامی):ایشان با موضوع “اقتصاد هنر و فعالیت‌های هنری و نقش آنها در توسعه صنایع فرهنگی” از پیوندهای ناگسستنی هنر و اقتصاد یاد كردند و به نقش مهم این فعالیت‌ها در شكل‌دهی
شخصیت اجتماعی جامعه و نیز چرخاندن چرخه‌های اقتصادی اشاره كردند. ایشان همچنین گزارشی از فعالیت‌های مربوط به معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ارتباط با صنایع فرهنگی ارائه كردند. دكتر سعیدآبادی (دبیركل محترم یونسكو در ایران):دكتر سعیدآبادی گزارشی از نقشه استراتژی فرهنگی كشورهای پیشرفته و در حال توسعه را دادند و با ذكر آمار سالیانه یونسكو در حوزه صنایع فرهنگی، متذكر شدند كه جایگاه ایران در این آمار بسیار پایین است و اگر مدیران فرهنگی كشور برای توسعه این صنایع اقدامی جدی در پیش نگیرند، ما در مدت كوتاهی شاهد از دست دادن همه ظرفیت‌های كشور خواهیم بود.
مهندس واعظی (دبیر محترم شورای فرهنگ عمومی و دبیركل نهاد كتابخانه‌های عمومی كشور):ایشان با ذكر رابطه مستقیم شكل‌دهی فرهنگ عمومی و نظام تولید صنایع فرهنگی، اشاره داشتند كه “از جمله عوامل تحول اساسی شكل‌گیری فرهنگ عمومی، می‌توان 3 عامل حكومت، اقتصاد و ارتباطات را نام برد. صنایع فرهنگی در واقع می‌تواند عرصه تداخل و درهم‌آمیزی و پیوند این عرصه‌ها باشد. دكتر كریمی (دبیركل محترم كمیسیون ملی آیسسكو در ایران):دكتر كریمی، با عنوان “نقش صنایع فرهنگی در هویت بخشی امت اسلامی” ایراد سخنرانی كردند. ایشان به این نكته اشاره كردند كه صنایع فرهنگی، بار فرهنگی بسیار سنگینی دارند و اگر زمانی كشوری نتواند در مقابل بار صنایع فرهنگی تولیدی دیگران بایستد، به‌طور كلی هویت خود را از دست خواهد داد و بازگرداندن این هویت از دست رفته كاری ناممكن خواهد بود.
مهندس بنیانیان (ریاست محترم حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی):مهندس بنیانیان با موضوع “صنایع فرهنگی و نقش آنها در استراتژی توسعه فرهنگی كشور با رویكرد مهندسی فرهنگی”، به بررسی نقش و اهمیت مدیریت صحیح صنایع فرهنگی در نقشه مهندسی فرهنگی كشور تاكید نمودند و بیان داشتند كه بدنه مریض فرهنگ تا زمانی كه به درونش نگاهی عمیق نداشته باشیم، مریض‌تر خواهد شد. ایشان بیان داشتند كه گاهی فرهنگ خلاصه می‌شود در ساختن فرهنگ‌سراها و ساختن مدرسه و مسجد در حالی‌كه به بطن مكان‌های فرهنگی هیچ اهمیتی داده نمی‌شود.
دكتر نقیب‌السادات (عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی و دبیر علمی همایش):ایشان با “موضوع صنایع فرهنگی و نقش آن در توسعه اقتصادی و اجتماعی” ایراد سخنرانی كردند.دكتر نقیب‌السادات با بیان برخی از اهمیت‌های توسعه صنایع فرهنگی، جدیت دولت مردان و برنامه‌ریزان فرهنگی كشور را در زمینه توسعه همه جانبه این صنعت خواستار شدند. از دید ایشان، برخی از عوامل اهمیت پرداختن به صنایع فرهنگی عبارتند از : 1 صنایع فرهنگی بیان كننده هویت ملی- مذهبی هستند.2 صنایع فرهنگی اطمینان و اعتماد به نفس ایجاد می‌كنند. 3 صنایع فرهنگی نمایانگر تعلق می‌باشند. 4 صنایع فرهنگی مشوق جریان آزاد ایده‌ها هستند.
5 صنایع فرهنگی تسهیل كننده درك متقابل هستند. مهندس سلجوقی (مدیركل محترم اسبق كارآفرینی وزارت كار و استاد دانشگاه):ایشان با موضوع “كارآفرینی فرهنگی، اهمیت، ضرورت و جایگاه”، سخنرانی كردند. “كارآفرینی فرهنگی، در یك كلام به‌معنای مدیریت روندها و فرآیندهای تولید و عرضه‌ی خدمات و كالاهای فرهنگی و هنری است، به‌گونه‌ای كه نوآورانه به احیاء و آفرینش ارزش فرهنگی بپردازد. ایشان همچنین بیان كردند كه كارآفرینی فرهنگی در واقع نوعی ارزش آفرینی فرهنگی است و با توجه به مسیر كارآفرینی در ایران، توجه به این نوع كارآفرینی را در برنامه‌های توسعه، بسیار لازم و ضروری دانسته و اقدامی جدی در این زمینه را از مسئولین خواستار شدند. خانم دكتر طبیب‌زاده (مشاور محترم رئیس جمهور در امور زنان و خانواده و رئیس مركز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری):موضوع سخنرانی ایشان “نقش و تعامل خانواده در مدیریت تولید محصولات فرهنگی” بود. ایشان ذكر كردند كه تنها مسیر و ملجایی كه مسیر تولید محصولات فرهنگی را هدایت می‌كند، سلیقه مشتری است و مشتری نیز، همان خانواده اسلامی است، همان خانواده‌ای كه ما برای استحكام، دوام و بقایش هزارگونه فكر و تدبیر می‌كنیم، برنامه می‌ریزیم و ساعت‌ها جلسه می‌گذاریم؛ غافل از اینكه با مدیریت صحیح محصولات فرهنگی به راحتی می‌توانیم سلیقه و تفكر خود را به خانواده، بدون هیچ دغدقه و مقاومتی بقبولانیم.دكتر صاحبكار (مدیر محترم شبكه تحلیلگران فناوری ایران):ایشان با موضوع “تاثیر و نقش كانون‌های تفكر و شبكه‌سازی آنها در مدیریت فرهنگی كشور با تاكید بر صنایع فرهنگی” ایراد سخنرانی كردند.
دكتر صاحبكار با رویكردی متفاوت به معضل مدیریت فرهنگی كشور پرداختند. ایشان علاوه بر ذكر مواردی بسیار مفید در باب لزوم ایجاد كانون تفكر در تمام بدنه سیاست‌گذاری‌ها، راه حل استفاده از كانون تفكر را راهی مطمئن و تضمین شده برای مدیران فرهنگی كشور دانستند.مهندس رحمتی (مدیر كل محترم حفظ و احیای هنرهای سنتی و صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری):ایشان با موضوع “صنایع دستی و جایگاه و نقش آن در توسعه اقتصادی، اجتماعی و دفاعی كشور” به بیان اهمیت و جایگاه صنایع دستی به‌عنوان یكی از شاخه‌های مهم صنعت فرهنگی در نقش بخشیدن به‌هویت ملی و به‌عنوان عاملی مهم برای اقتدار ملی پرداختند و بیان داشتند كه با تمركز و مدیریت صحیح فعالیت‌های پراكنده در حوزه صنایع دستی و هنرهای سنتی و نیز حمایت به‌جا و مناسب از تولید‌كنندگان، به‌راحتی خواهیم توانست بازارهای بین‌المللی را اشباع كنیم. دكتر ناظمی (دبیر محترم كارگروه مدیریت كلان دستگاه‌های فرهنگی، شورای عالی انقلاب
فرهنگی):ایشان با موضوع ” نقش سازمان‌های فرهنگی در توسعه صنایع فرهنگی با تاكید بر نقش شورای عالی انقلاب فرهنگی” سخنران بعدی همایش بودند كه با تعریف مختصری از نقش صنایع فرهنگی در مدیریت و تحول فرهنگی كشور، به تبیین جایگاه این صنایع در مهندسی فرهنگی پرداختند و متذكر شدند كه بازیگر اصلی این حوزه، شورایعالی انقلاب فرهنگی است.
دكتر رشیدی (مدیر كل محترم دفتر مطالعات فرهنگی جهاد دانشگاهی):دكتر رشیدی با موضوع ” نقش سازمان‌های دانش‌محور در توسعه صنایع فرهنگی، چالش‌ها و فرصت‌ها ” به ارائه تعاریفی متفاوت و رویكردهای مختلف جامع شناختی به صنایع فرهنگی پرداختند. ایشان با ارائه آمار و گزارش‌هایی از روند صادرات محصولات فرهنگی، به نقش
سازمان‌های دانش‌محور در توسعه این صنایع اشاره داشته و ذكر كردند كه سازمان‌های دانش‌محور، در مدیریت، شكل‌دهی، ساماندهی و حتی تولید این صنایع، نقش اساسی و اثرگذاری دارند. دكتر فولادی (سرپرست محترم مركز آینده‌پژوهی علوم و فناوری دفاعی): سخنران پایانی همایش، با موضوع “صنایع فرهنگی، دفاع و امنیت ملی” اظهار داشتند كه صنایع فرهنگی- دفاعی، اعم از رسانه و سایر شاخه‌های صنعت فرهنگی، به‌گونه‌ای به ابزار دفاع و هجمه كشورها نیز تبدیل شده است و ما با مدیریت صحیح این صنایع خواهیم توانست گامی مهم در راستای تقویت بنیه دفاعی كشور برداریم.عصر قدرت نمایی ماشین و خستگی دنیای دیجیتال، احتیاج به اقتصادی دارد که با ماهیتی متفاوت، روح انسان ها را آرامش داده و عرصه رقابت اقتصادی را نیز مدیریت کند. این گونه است که نام “ صنایع فرهنگی” در رده اول برنامه ریزی های اقتصادی کشورها قرار می گیرد. از طرفی صنایع فرهنگی، قدمت و پیشینه ای دیرینه در کشورمان دارد. از فرش کاشان و تبریز گرفته که زینت بخش تالار قصر پادشاهان بوده تا ظرف های سفالی و قلمکاری شده که زینت بخش سفره های ایرانیان می باشد و همچنین هزاران هزار مورد دیگر که متعلق به تمدن هزاره ایران اسلامی بوده است. در حالی که تنها صنعت فرهنگی تمدن غرب، صنعت سینما بوده که کاملا جنبه اقتصادی و سیاسی دارد. حال چه شده است که ما با چنین پشتوانه هایی، اکنون این چنین تهیدست و بی بضاعت در این وضع قرار گرفته ایم. مفهوم صنایع فرهنگی
مفهوم “صنایع فرهنگی” نخستین بار در طی جنگ جهانی دوم و در مکتب فلسفی فرانکفورت برای توصیف صنعت قدرتمند فیلمسازی آمریکا شکل گرفت. طبق تعاریف متداول، صنایع فرهنگی متشکل از بنگاه هایی است که برای عموم مردم، اطلاعات و سرگرمی های آموزشی، علمی و فرهنگی در قالب های مختلف قابل تکثیر، طراحی و تهیه می کنند. هدف صنایع فرهنگی (که تحت عناوین دیگری همچون “صنایع رسانه ای”، “صنایع حق تکثیر (کپی رایت)“ و حتی “صنایع محتوایی” نیز شناخته می شود) مفهوم سازی، هماهنگ سازی، تولید، ارتقا و تجارت کالاهای فرهنگی در قالب های مختلف اعم از کتاب، مجله، روزنامه و ژورنال، فیلم و محصولاتصوتی – تصویری، ویدیو و
نوارکاست، نرم افزار، لوح فشرده (سی دی رام) و دیگر محصولات است. شایان ذکر است اخیرا با توجه به پیشرفت های فناوری می توان محتوای موجود در این محصولات کم وبیش “سنتی” را به راحتی و در کمترین زمان از طریق شبکه های الکترونیکی از جایی به جای دیگر منتقل کرد. کشورهایی که به اهمیت استراتژیک صنایع فرهنگی پی برده و اقدامات متناسبی را به انجام رسانده اند، امروز از نظر اقتصادی و همچنین نفوذ فرهنگی در سطح بین المللی، موقعیت ممتازی دارند و به عکس کشورهایی که به دلایل مختلف اعم از ایدئولوژیک، سیاسی، اهداف اقتصادی کوتاه مدت یا حتی ماهیت فرهنگی، از صنایع فرهنگی خود حمایت نکرده اند امروز گرفتار هجوم محصولات و محتواهای فرهنگی بیگانه شده اند و در معرض همه گونه پیامدهای جدی آن همچون ه خطرافتادن هویت فرهنگی و پرداخت هزینه های سنگین بابت حق تکثیر (کپی رایت) یا فشار برای ایجاد مانع در برابر واردات فرهنگی قرار گرفته اند و بدین سبب چه از لحاظ اقتصادی و چه فرهنگی در معرض خطر انزوا قرار دارند. در واقع، صنایع فرهنگی سهم چشمگیری در دسترسی افراد به
اطلاعات، آموزش، فرهنگ و نیز اشتغالزا یی دارند و نقش مهمی را در ارائه تصویر فرهنگی یک کشور یا ملت و ایجاد جایگاه مناسب در اقتصاد بین المللی ایفا می کنند. به همین علت باید در هرگونه تحلیل عمیق و مستدل فرهنگی و در تدوین استراتژی های حوزه “فرهنگ و توسعه” که هم اکنون از اولویت های دستور کاری نهادهای بین المللی است، به بررسی دقیق “صنایع فرهنگی” پرداخت. صنایع فرهنگی، حافظ هویت ملی و موتور آینده توسعه اقتصادی امروز صنایع فرهنگی نقش عمده ای را در قدرت اقتصادی کشورهای مختلف بازی می کنند. گسترش روزافزون فناوری اطلاعات در سرتاسر جهان، نویدبخش آینده ای پرشکوه تر و عظیم ت
ر برای صنایع فرهنگی است. کشورهای روبه توسعه، اولویت و اهمیت این بخش درآمدزا و اشتغالزا را باید بیشتر درک نمایند با ظهور شاهراه های اطلاعاتی (شکل گیری جامعه اطلاعاتی) و روند آزادسازی بازارهای جهانی (در قالب سازمان تجارت جهانی) چالش های عمده ای در برابر مبادلات فرهنگی آینده و چگونگی توزیع محصولات و کالاهای فرهنگی و همچنین الگوهای رفتاری افراد بوجود آمده است. بنابراین نسل جدیدی از “مصرف کنندگان فرهنگی” در کشورهای صنعتی روبه توسعه در حال ظهور می باشد. به علاوه امروزه صنایع فرهنگی دارای حق تکثیر (کپی رایت)، نقش بسیار مهمی در تولید ناخالص داخلی اکثر کشورهای صنعتی ایفا می کنند، در این کشورها صادرات کالاهای فرهنگی و تولیدات فکری افراد به مراتب مهم تر از صادرات کالاهای صنعتی متعارف است. اما متاسفانه صادرات
فرهنگی در کشورهای روبه توسعه جایگاه شایسته خود را نداشته و اقتصاد آنها بیشتر متکی بر صادرات مواد خام فاقد ارزش افزوده است و به راحتی از فرصت بالقوه صادرات محصولات فرهنگی و تولیدات فکری خود چشم پوشی می کنند. در ادمه بعد از اشاره به نقش مهم “خلاقیت ملی” و صنایع فرهنگی داخلی در توسعه ملی، کلیات طرح یونسکو برای کمک به کشورهای روبه توسعه در زمینه تدوین سیاست ها و استراتژی های حمایت از صنایع فرهنگی ارائه می شود. صنایع فرهنگی و شاهراه های اطلاعاتی دیجیتالی شدن اشکال مختلف اطلاعات اعم از متن، عدد، نمودار، صدا، تصویر و فیلم، یکپارچه سازی انواع اطلاعات در قالب یک محصول واحد را میسر ساخته است. به علاوه به مدد تکنیک های “فشرده سازی” می توان اطلاعات را با سرعت بسیار زیاد و به راحتی از طریق شبکه های بی سیم و باسیم و خطوط ماهواره ای از جایی به جایی دیگر منتقل کرد.
تحلیلگران بر این باورند که چنین فناوری های نوینی تنها در صورتی مفید و مقرون به صرفه هستند که محتوای انتقال یافته با علاقه مندی های مشتریان یا نیازمندی های خاص جوامع منطبق باشد. به نظر می رسد احترام به چندفرهنگی و مشارکت آزاد همه جوامع در این گفتمان بین فرهنگی در “دهکده جهانی” با چالش های عمده ای مواجهیم. در واقع باید تضمین نمود که در شاهراه های اطلاعاتی، عدالت فرهنگی و یا اقتصادی، چه در “ورودی” یعنی گوناگونی محتواها و چه در “خروجی” یعنی امکانات دسترسی، رعایت می گردد. شاهراه های اطلاعاتی تنها در صورتی به تحقق توسعه انسان محور کمک می کنند که صرف نظر از نژاد، ملیت، جنسیت، محل زندگی، ش
غل یا طبقه اجتماعی، در دسترس همگان باشند. یکی از چالش ها و تهدیدات عمده در باب امکان عدم دسترسی عادلانه به شاهراه های اطلاعاتی، پیدایش پدیده “چیرگی” الگوهای فرهنگی یا زبانی خاص است. بسیاری از صاحب نظران، جهانی شدن متاثر از فناوری را تهدیدی برای آداب و رسوم محلی، ارزش ها و باورهای فرهنگ های مختلف می دانند. به عنوان مثال، امروزه90 درصد خدمات و محصولات عرضه شده در اینترنت به زبان انگلیسی است. در نتیجه یکی از موضوعات مطرح و مهم، حفظ چندگانگی زبانی و فرهنگی در شاهراههای اطلاعاتی است. پارک تحقیقات فرهنگی: هدف اولیه از شکل گیری یک پارک تحقیقات فرهنگی گسترش و افزایش تعداد مو سسات فرهنگی کوچک و متوسط دانش محور و کارآفرین است تا در یک محیط اقتصادی فرهنگی به فعالیت پرداخته و همچنین به عنوان پشتوانه بخش خصوصی برای کمک به تنوع اقتصادی به حیات خویش ادامه دهند.کشورهای در حال توسعه که در این زمینه در حال کسب تجربه های جدید هستند ممک
ن است از پارک های تحقیقات فرهنگی برای جذب سرمایه گذاری خارجی برای ایجاد شغل و نیز افزایش درآمدهای مالیاتی استفاده کنند. پارک های تحقیقات فرهنگی در جهت دست یافتن به اهداف فوق الذکر امکانات زیر را فراهم می کنند: 1 – کمک حرفه ای، فنی، اداری و قانونی به موسسات فرهنگی دانش محور 2 – همکاری در تحقیق و توسعه با موسسات فرهنگی3 – خدمات ارتباط از راه دور و اطلاعات
4 – مشاوره و کمک مالی در کسب درآمد با کمک به رشد موسسات مستاجر- موسساتی که در فضای پارک تحقیقات فرهنگی قرار داشته و از امکانات این پارک در جهت دستیابی به اهداف خویش استفاده می کنند- پارک های تحقیقات فرهنگی نقش ارزنده ای در توسعه اقتصادی ایفا می کنند، این پارک ها مشاغل جدید ایجادکرده، سرمایه های خارجی را جذب می کنند و قدرت رقابت پذیری ملی و منطقه ای را در صنعت فرهنگی افزایش می دهند.همچنین اهداف زیر در ایجاد پارک های تحقیقات فرهنگی مدنظر بوده است: 1 – تکمیل چرخه تحقیقات از دانشگاهای علوم انسانی تا صنایع فرهنگی2 – حمایت از موسسات تحقیقاتی نوپا و کمک به رشد و موفقیت آنها3 – تجاری سازی فرهنگ و نتایج تحقیقات فرهنگی
4 – اشتغال مولد برای فارغ التحصیلان دانشگاهی در رشته علوم انسانیموقعیت مکانی پارک های تحقیقات فرهنگیموقعیت فیزیکی و مکانی می تواند عامل مهمی در موفقیت یک پارک تحقیقاتی فرهنگی باشد، در درجه اول پارک تحقیقاتی بایددرمجاورت یک دانشگاه یا مرکز تحقیقاتی یا “اندیشکده فرهنگی ” که مشغول به فعلیت های پژوهشی در امور فرهنگی می باشد احداث شود تا افراد فعال در بخش تحقیق و توسعه Develop Research( ) را برای پارک فرهنگی فراهم کند و در درجات بعدی باید فاکتورهای زیر را در نظر قرار داد: 1 – دسترسی به نیروی کاری ماهر و شایسته2 – دسترسی به سرمایه های ریسک پذیر موسسات فرهنگی3 – راه های وسیع در دسترسی و زیرساخت های کافی جایگاه پارک های تحقیقات فرهنگیبرای آشکار شدن جایگاه پارک های تحقیقات فرهنگی در روند تحقیقات هر کشوری نخست باید طبقه بندی مناسبی از انواع تحقیقات به عمل آید، که این طبقه بندی را می توان به شکل زیر انجام داد: 1 – تحقیقات بنیادی2 – تحقیقات کاربردی3 – تحقیقات توسعه ای تحقیقات بنیادی تحقیقات پایه ای و بنیادی Research Basic( ) تحقیقات اصلی هستند که هدف عمده آن توسعه مرزهای دانش و کشف ناشناخته ها در دنیای علم است – آن قسمت از این نوع تحقیقات که فارغ از هر گونه نتایج اقتصادی و اجتماعی انجام می پذیرد را تحقیقات محض (Research pure ی نامند- اکثر تحقیقات بنیادی توسط دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی انجام می پذیرد.
تحقیقات کاربردی تحقیقات کاربردی Research Applicable( ) به آن دسته از کاوش هایی گفته می شود که هدف اصلی آن کشف کاربرد یافته های تحقیقات بنیادی و نیز رفع مشکلات مربوط به کاربردی کردن نتایج تحقیقات محض است.امروز صنایع فرهنگی نقش عمده‌ای را در قدرت اقتصادی كشورهای مختلف بازی می‌كنند. گسترش روزافزون فناوری اطلاعات در سرتاسر جهان ، نویدبخش آینده‌ای پرشكوه‌تر و عظیم‌تر برای صنایع فرهنگی است. اگر كشورهای روبه‌توسعه، اولویت و اهمیت این بخش درآمدزا و اشتغال زا را بیشتر درك نمایند و تصمیم به توسعه آن بگیرند، می‌توانند از كمك‌های بین‌المللی بخصوص حمایت‌های فكری و اجرایی یونسكو استفده نمایند. این مقاله خلاصه‌ای است از سخنرانی آقای ”میلاگروس دِل كورال“ ، مسوول حوزه نشر و حق تكثیر یونسكو (در پاریس)، در كنفرانس توسعه صنایع فرهنگی كره جنوبی است. 1 مقاله با ظهور شاهراههای اطلاعاتی (شكل‌گیری جامعه اطلاعاتی) و روند آزادسازی بازارهای جهانی (در قالب سازمان تجارت جهانی) چالش‌های عمده‌ای در برابر مبادلات فرهنگی آینده و چگونگی توزیع محصولات و كالاهای فرهنگی، و همچنین الگوهای رفتاری افراد به وجود آمده است. بنابراین نسل جدیدی از ”مصرف‌كنندگان فرهنگی“ در كشورهای صنعتی روبه‌توسعه در حال ظهور می‌باشد. بعلاوه امروزه صنایع فرهنگی دارای حق‌تكثیر (كپی‌رایت)، نقش بسیار مهمی در تولید ناخالص داخلی اكثر كشورهای صنعتی ایفا می‌كنند، در این كشورها صادرات كالاهای فرهنگی و تولیدات فكری افراد به مراتب مهم‌تر از صادرات كالاهای صنعتیِ متعارف است. اما متأسفانه صادرات فرهنگی در كشورهای روبه‌توسعه جایگاه شایسته خود را نداشته و اقتصاد آن ها بیشتر متكی بر
صادرات مواد خامِ فاقدِ ارزش افزوده است و به راحتی از فرصت بالقوه صادرات محولات فرهنگی و تولیدات فكری خود چشم‌پوشی می‌كنند. در ادمه بعد از اشاره به نقش مهم ”خلاقیت ملی“ و صنایع فرهنگی داخلی در توسعه ملی، كلیات طرح یونسكو برای كمك به كشورهای روبه‌توسعه در زمینه تدوین سیاست‌ها و استراتژی‌های حمایت از صنایع فرهنگی ارایه می‌شود. 2 مفهوم صنایع فرهنگی مفهوم ”صنایع فرهنگی“ نخستین بار در طی جنگ جهانی دوم و در مكتب فلسفیِ فرانكفورت برای توصیف صنعت قدرتمند فیلمسازی آمریكا شكل گرفت. طبق تعاریف متداول، صنایع فرهنگی متشكل از بنگاه‌هایی است كه برای عموم مردم، اطلاعات و سرگرمی‌های آموزشی، علمی و فرهنگی در
قالب‌های مختلفِ قابل‌تكثیر، طراحی و تهیه می‌كنند. هدف صنایع فرهنگی (كه تحت عناوین دیگری همچون ”صنایع رسانه‌ای“، ”صنایع حق‌تكثیر (كپی‌رایت)“ و حتی ”صنایع محتوایی“ نیز شناخته می‌شود) مفهوم‌سازی، هماهنگ‌سازی، تولید، ارتقا و تجارت كالاهای فرهنگی در قالب‌های مختلف اعم از كتاب، مجله، روزنامه و ژورنال، فیلم و محصولاتصوتی ـ تصویری، ویدیو و نواركاست، نرم‌افزار، لوح فشرده (سی‌دی‌رام) و دیگر محصولات است. شایان ذكر است اخیراً با توجه به پیشرفت‌های فناوری می‌توان محتوای موجود در این محصولات كم‌وبیش ”سنتی“ را به‌راحتی و در كمترین زمان از طریق شبكه‌های الكترونیكی از جایی به جای دیگر منتقل كرد. كشورهایی كه به اهمیت استراتژیك صنایع فرهنگی پی برده و اقدامات متناسبی را به انجام رسانده‌اند، امروز از نظر اقتصادی و همچنین نفوذ فرهنگی در سطح بین‌المللی، موقعیت ممتازی دارند. و به‌عكس كشورهایی كه به دلایل مختلف اعم از ایدئولوژیك، سیاسی، اهداف اقتصادیِ كوتاه‌مدت یا حتی ماهیت فرهنگی، از صنایع فرهنگی خود حمایت نكرده‌اند امروز گرفتار هجوم محصولات و محتواهای فرهنگی بیگانه شده‌اند و در معرض همه‌گونه پیامدهای جدی آن همچون به خطرافتادن هویت فرهنگی و پرداخت هزینه‌های سنگین بابت حق‌تكثیر (كپی‌رایت) یا
فشار برای ایجاد مانع در برابر واردات فرهنگی قرار گرفته‌اند و بدین سبب چه از لحاظ اقتصادی و چه فرهنگی در معرض خطر انزوا قرار دارند. در واقع، صنایع فرهنگی سهم چشمگیری در دسترسی افراد به اطلاعات، آموزش، و فرهنگ و نیز اشتغال‌زایی دارند و نقش مهمی را در ارایه تصویر فرهنگی یك كشور یا ملت و ایجاد جایگاه مناسب در اقتصاد بین‌المللی ایفا می‌كنند. به همین علت باید در هرگونه تحلیل عمیق و مستدل فرهنگی و در تدوین استراتژی‌های حوزه ”فرهنگ و توسعه“ كه هم‌اكنون از اولویت‌های دستور كاری نهادهای بین‌المللی است، به بررسی دقیق ”صنایع فرهنگی“ پرداخت.
3 صنایع فرهنگی و شاهراههای اطلاعاتی دیجیتالی‌شدن اشكال مختلف اطلاعات اعم از متن، عدد، نمودار، صدا، تصویر و فیلم، یكپارچه‌سازی انواع اطلاعات در قالب یك محصول واحد را میسر ساخته است. بعلاوه به مدد تكنیك‌های ”فشرده‌سازی“ می‌توان اطلاعات را با سرعت بسیار زیاد و به راحتی از طریق شبكه‌های بی‌سیم و باسیم و خطوط ماهواره‌ای از جایی به جایی دیگر منتقل كرد. تحلیلگران بر این باورند كه چنین فناوری‌های نوینی تنها در صورتی مفید و مقرون‌به‌صرفه هستند كه محتوای انتقال‌یافته با علاقه‌مندی‌های مشتریان یا نیازمندی‌های خاص جوامع منطبق باشد. به‌نظر می‌رسد احترام به چندفرهنگی و مشاركت آزاد همه جوامع در این گفتمان بین‌فرهنگی در ”دهكده جهانی“ با چالش‌های عمده‌ای مواجهیم. در واقع باید تضمین نمود كه در شاهراههای اطلاعاتی
، عدالت فرهنگی و یا اقتصادی، چه در ”ورودی“ یعنی گوناگونی محتواها و چه در ”خروجی“ یعنی امكانات دسترسی، رعایت می‌گردد. شاهراههای اطلاعاتی تنها در صورتی به تحقق توسعه انسان‌محور كمك می‌كنند كه صرف‌نظر از نژاد، ملیت، جنسیت، محل زندگی، شغل یا طبقه اجتماعی، در دسترس همگان باشند. یكی از چالش‌ها و تهدیدات عمده در باب امكان عدم دسترسیِ عادلانه به شاهراههای اطلاعاتی، پیدایش پدیده ”چیرگی“ الگوهای فرهنگی یا زبانی خاص است. بسیاری از صاحب نظران، جهانی‌شدنِ متاثر از فناوری را تهدیدی برای آداب و رسوم محلی، ارزش‌ها و باورهای فرهنگ‌های مختلف می‌دانند. به‌عنوان مثال، امروزه 90 درصد خدمات و محصولات عرضه‌شده در اینترنت به زبان انگلیسی است. در نتیجه یكی از موضوعات مطرح و مهم، حفظ چندگانگی زبانی و فرهنگی در شاهراه های اطلاعاتی است. 4 نقش یونسكو یونسكو در حوزه‌های مرتبط با حق‌تكثیر (كپی‌رایت) و نشركتاب، تجربه‌ای طولانی‌مدت دارد. سازمان بلافاصله پس از تأسیس، در ارایه و ارتقای ابزارهای حقوقی بین‌المللی برای حفاظت از حقوق مالكیت معنوی در سطح بین‌المللی، فعالیت‌های چشمگیر و گسترده‌ای داشته است، چون حق‌تكثیر (كپی‌رایت) همانند حق دسترسی به آموزش، اطلاعات و فرهنگ، جزو حقوق بشر به شمار می‌رود (بند 1 ـ 26 و 2 ـ 26 اعلامیه حقوق بشر را ببینید) با توجه به توفیقات و دستاوردهای گذشته و چالش‌های پیش رو كه بیشتر متاثر از توسعه فناوری است، یونسكو وظیفه خود می‌دان
د كه اقدامات زیر را انجام دهد: – مشاركت در تحقیقات بین‌المللی با نگاه پیاده‌سازی اصول و قوانین جدیدِ حفاظت از حق‌تكثیر (كپی‌رایت) و در عین حال حفظ تعادلی ظریف مابین علاقه‌مندی‌های موجود. – طراحی اقدامات مناسب برای تطبیق سازوكارهای نظارتی جمعی بر انتقال الكترونیكی آثار تحت‌حفاظت. – تقویت فعالانه دوره‌های آموزشی مباحث حوزه حق‌تكثیر (كپی‌رایت) در دانشگاه‌ها، بعلاوه ارتقای آگاهی‌های عمومی در رابطه با احترام به حق‌تكثیر و دیگر حقوق مالكیت معنوی و فكری. – تسهیل تبادلات اطلاعاتی مابین متخصصان در سطوح بین‌المللی و حمایت از خلاقیت به‌عنوان موتور توسعه اقتصادی و فرهنگی كشورها. – ارایه خدمات ارزیابی بخش‌های خاصی از صنایع فرهنگی یا كل صنعت فرهنگی (به‌صورت ملی) به كشورها.
– فراهم‌سازی كمك‌های حقوقی و فنی برای كشورهای عضو به‌منظورتدوین سیاست‌های ملی توسعه صنایع فرهنگی با اتكا به بخش‌های خصوصی در چنین سیاست‌هایی باید فرصت‌ها و تهدیدهای ناشی از ظهور شاهراههای اطلاعاتی مدنظر قرار گیرند.
ادامه خواندن مقاله در مورد چالش‌ها و فرصت‌هاي توسعه صنايع فرهنگي در كشور از ديد صاحب‌نظران (گزارش هم‌انديشي)
نوشته مقاله در مورد چالش‌ها و فرصت‌هاي توسعه صنايع فرهنگي در كشور از ديد صاحب‌نظران (گزارش هم‌انديشي) اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.