nx دارای 46 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
آیین‌نامه ایمنی معادن
فصل اول – تعاریف:1 – مسئول معدن یا سرپرست معدن:شخصی است كه توسط دارنده پروانه عملیات به این سمت منصوب می‌شود و مسئولیت كلیه عملیات معدن را به عهده دارد.2 – مسئول فنی:طبق ماده 66 آیین نامه اجرایی قانون معادن مسئول فنی عملیات كسی است كه اداره كلیه امور فنی معدن به عهده اوست و توسط دارنده پروانه عملیات از میان افراد واجد شرایط انتخاب و به وزارت صنایع و معادن معرفی می‌شود و طبق ماده 65 آیین نامه اجرایی ضوابط و حدود صلاحیت مسئولین فنی معادن تا تصویب و ابلاغ قانون نظام مهندسی معدن توسط وزارت معادن و فلزات تعیین می‌شود.
3 – مسئول ایمنی:مسئول ایمنی هر معدن نظارت بر ایمنی عملیات معدن را به عهده داشته توسط مسئول یا سرپرست معدن به این سمت منصوب می‌شود. طبق ماده 65 آیین نامه اجرایی قانون معادن ضوابط و حدود صلاحیت مسئول ایمنی از طریق وزارت كار و امور اجتماعی با هماهنگیوزارت صنایعومعادن تعیینمیشود.جانشینمسئول ایمنی نیز تابع همینشرایط است.4 – مهندس ناظر:شخصی است كه طبق ماده 69 آیین نامه اجرایی قانون معادن تعیین می‌شود و از طرف وزارت صنایع و معادن مامور نظارت و كنترل عملیات معدنی است.5 – پروانه اكتشاف – پروانه بهره برداری:طبق مواد مندرج در قانون معادن و آیین نامه اجرایی آن تعریف می‌شود.
6 – تونل:حفاری زیرزمینی افقی یا تقریباً افقی است.7 – تونل شیب دار:تونل‌هایی كه تا حدود 18 درجه شیب داشته باشند.8 – چاه مایل:حفاری مایلی كه به سطح زمین راه داشته و دارای شیب بین 18 درجه تا 90 درجه باشد و برای باربری مورد استفاده قرار می‌گیرد.9 – چاه یا چاه قائم:حفاری قائم یا با شیب 90 درجه است كه به سطح زمین راه داشته باشد و معمولاً برای باربری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
10 – دویل:حفاری زیرزمینی شیب دار و با سطح مقطع نسبتاً كوچك كه معمولاً به طرف بالا حفاری می‌شود و برای منظورهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.11 – پذیرگاه:محل توقف، بارگیری و تخلیه واگن‌ها و انجام وظایف مختلف زیرزمینی كه معمولاً در محل ارتباط با چاه قائم یا چاه مایل در زیرزمین احداث می‌شود.12 – گالری – راهرو:انواع حفاری‌های زیرزمینی و معمولاً با طول زیاد است.13 – راه مورب:به انواع راهروهای شیب دار راه مورب گفته می‌شود.14 – بونكر:محلی برای تخلیه و انباشت سنگ می‌باشد.15 – چال:
سوراخی كه در سنگ برای قراردادن ماده منفجره حفر می‌شود.16 – خرجگذاری:قراردادن مواد منفجره در داخل چال است.17 – فشنگ:به هر قطعه ماده منفجره جامد (معمولاً انواع دینامیت) گفته می‌شود.18 – آتشباری:به عملیات خرجگذاری و انفجار مواد منفجره برای تخریب سنگ آتشباری گفته می‌شود.19 – آتشبار:شخصی كه مسئولیت عملیات آتشباری را به عهد دارد.
20 – مواد ناریه – مواد منفجره:موادی كه قابلیت انفجار داشته و در معدن برای تخریب سنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد.21 – گاز ذغال:گازی كه دركانسارهای ذغالسنگ همراه با سایر هیدروكربورها وجوددارد و عمدتاً از متان تشكیل شدهاست. اینگاز چنانچه بهنسبت معینی با هوا مخلوطشود قابلیتانفجارپیدا می‌كند.22 – كلیه تجهیزات، دستگاه‌ها و ماشین آلات معدنی كه در این آیین نامه از آنها نام برده شده:مانند شاول یا بیل مكانیكی، لودر، بلدوزر، پرفراتور، گریدر، واگن، لوكوموتیو، دستگاه گمانهزنی، دستگاه سیم برش، بالا بر چاه، وینچ و غیره و كلیه قسم
ت‌ها و قطعات آنها مطابق تعاریفی است كه در متون و كتاب‌های معدنی آورده شده است.
فصل دوم – كلیاتماده 1: منظور از عملیات در این آیین نامه كلیه عملیات معدنی (اعم از اكتشاف یا بهره‌برداری و استخراج معدن) است كه در قانون معادن و آیین نامه اجرایی قانون معادن پیش‌بینی شده است.ماده 2: دركلیه معادن كه دارای حداقل 25 نفر كارگر می‌باشند، می‌بایست یك نفر ذیصلاح
به عنوان مسئول ایمنی و یك نفر به عنوان مسئول بهداشت حرفه‌ای به استناد آیین‌نامه كمیته حفاظت فنی و بهداشت كار تعیین گردد. بدیهی است در معادن كمتر از 25 نفر كارگر وجود یك نفر مسئول ایمنی ضروری است، اما این مسئولیت را می‌توان به مسئول فنی واگذار كرد كه تعیین صلاحیت وی به استناد آیین نامه فوق الذكر خواهد بود.ماده 3: مسئول ایمنی هر معدن به عنوان ناظر و كنترل كننده عملیات و انطباق دادن معدن با بندهای مندرج در این آیین نامه و دیگر آیین نامه‌های مصوب شورایعالی حفاظت فنی تعیین
می‌گردد، كه با حضور و بارزسی از معدن توصیه‌ها و پیشنهادهای خود را جهت پیشیگیری و رفع خطر تذكر داده و در صورت حساسیت موضوع آن را كتباً به مسئولین معدن گزارش می‌نماید و در صورت تشخیص خطر حتمی برابر مقررات این آیین نامه تا رفع خطر نسبت به توقف عملیات در محل خطر اقدام نماید.ماده 4: كلیه كارگاه‌های معدنی اعم از سطحی یا زیرزمینی لازم است در هر شیفت كاری حداقل یك بار توسط مسئول ایمنی یا جانشین وی مورد بازدید قرار گیرد.ماده5: قبل ازشروع بهكار در هرشیفتكاری مسئول ایمنی معدن و یا جانشین او باید از كارگاه مربوطه بازدیدنماید و پساز اطمینان ازایمن بودن آنبهكارگرانمجوز ورودداده شود.ماده 6: وزارت صنایع و معادن می‌بایست رونوشت پروانه‌های اكتشاف و بهره برداری را به وزارت كار و امور اجتماعی ارسال نماید و دارنده پروانه اكتشاف یا بهره برداری مكلف است تاریخ شروع عملیات خود را به وزارتخانه‌های معادن و فلزات، كار و امور اجتماعی (ادارات كل كار و امور اجتماعی) اطلاع دهد.ماده 7: اكتشاف كننده یا بهره بردار باید مدارك مشروحه زیر را در سر معدن نگهداری كرده و برای ارایه به مهندسین ناظر وزارت صنایع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعی آماده داشته باشد.
الف – پروانه اكتشاف یا پروانه بهره برداری یا كپی آنها.ب – نقشه محدوده به مقیاس حداقل و نقشه بهره برداری به مقیاس حداقل و برای معادنی كه عملیات زیرزمینی دارند، نقشه به مقیاس حداقل از قسمت درون معدن و همچنین یك نقشه از كارگاه‌ها و تاسیسات خارج معدن به مقیاس حداقل .ج – دفتر حاوی مشخصات كاركنان معدن و استخراج روزانه طبق نمونه‌ای كه وزارت صنایع و معادن تعیین خواهد كرد.د – دفتر مخصوصی جهت ثبت نظرات و تذكرات و دستوراتی كه در اجرای آیین نامه‌های مربوط نسبت به طرز كار و رعایت اصول فنی و حفاظت و بهداشت كار و سایر مواردی كه از طرف
مهندسین ناظر وزارت صنایع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعی داده می‌شود. هـ – دفتر مخصوص ثبت حوادث و گزارش اقدامات معموله طبق نمونه‌ای كه از طرف وزارت كار و امور اجتماعی تعیین می‌شود.و – دفاتری مخصوص جهت ثبت كلیه اقدامات ایمنی و بهداشت كار كه به ترتیب توسط مسئول ایمنی و مسئول بهداشت حرفه‌ای كه در اجرای آیین نامه‌ها و مقررات مربوطه تكمیل می‌گردد.ز – آیین نامه ایمنی معادن و كلیه آیین نامه‌های حفاظتی فنی و بهداشت كار مصوب شورای عالی حفاظت فنی.ماده 8: رعایت مفاد كلیه مقررات و آیین نامه‌های مصوب شورای عالی حفاظت فنی درخصوص نكات ایمنی مرتبط با لوازم، كالاها و تجهیزات معدنی لازم الاجرا است.تبصره – كلیه سفارشات و نكات احتیاطی و ایمنی كه از طرف سازندگان و تولیدكنندگان لوازم، كالاها و تجهیزات معدنی توصیه می‌شود لازم الاجرا است.ماده 9: تمام شاغلین در معادن زیرزمینی و كارگرانی كه با تغییر شغل از قسمتی به قسمت دیگر معدن منتقل می‌شوند باید با راه‌های خروجی و اضطراری معدن آشنا شده و آگاهی كامل پیدا كنند.ماده 10: ورود كلیه افراد غیرشاغل در معدن منوط به كسب اجازه از سرپرست معدن یا جانشین وی می‌باشد.
ماده 11: ورود و كار در كارگاه‌ها و معادن زیرزمینی متروكه منوط به كسب مجوز از سرپرست معدن یا مسئول ذیربط بوده و باید با رعایت مقررات ایمنی و پس از حصول اطمینان از برقراری تهویه مناسب و سالم بودن وسایل نگهداری و عدم ریزش حفریات انجام گیرد.ماده 12: با تمهیداتی كه از طرف سرپرست معدن انجام می‌گیرد، بایستی همواره تعداد و اسامی كاركنانی كه در هر لحظه داخل معدن و بخصوص زیرزمین بوده مشخص باشد و تا زمانی كه كارگران در زیرزمین مشغول كار هستند حداقل یك نفر از مسئولین می‌بایست در دفتر سرمعدن حضور داشته باشد.
ماده 13: محل یا محل‌های حادثه ساز در معدن باید بوسیله سیم خاردار یا وسایل محصور‌كننده مناسب و علائم اخباری و هشدار دهنده از محل‌های مجاور مجزا باشد به طوری كه مانع عبور اشخاص متفرقه و حیوانات گردد.ماده 14: معادن زیرزمینی (به استثنای جبهه كارهای در حال حفاری) باید به وسیله حداقل دو راه با شرایط زیر به خارج ارتباط داشته باشد.الف – راه‌های مذكور در داخل معدن به هم ارتباط داشته باشد.ب – عبور افراد از هر یك از آنها به آسانی میسر باشد.پ – فاصله بین آنها بیش از 15 متر بوده و دهانه آنها زیر پوشش یك ساختمان واحد نبوده و مدخل آنها در نقاط سیل گیر و یا بهمن گیر و مانند آن نباشد.ماده 15: كارگاه می‌بایست طوری تجهیز شود كه به كسی آسیب نرسد. چنانچه فردی مشاهده كرد نقصی در كارگاه وجود دارد كه آسیب به دیگران می‌رساند بلافاصله می‌بایست افراد را مطلع نموده و مراتب را به رییس قسمت جهت رفع نقص اعلام نماید.ماده 16: هیچ كس نمی‌بایست بدون اجازه به محل ممنوعه وارد شده و این محل باید به وسیله تابلوی اخباری هشدار دهنده مشخص شود.ماده 17: نقاط نقشه برداری شده نباید توسط اشخاص غیرمسئول تخریب شود.ماده 18: رعایت ماده 92 قانون كار جمهوری اسلامی ایران در مورد معاینات پزشكی و بهداشتی شاغلین در معدن الزامی است.ماده 19: با توجه به ماده 90 قانون تامین اجتماعی ارجاع مشاغل معدنی به كاركنان جدیدالاستخدام و یا كاركنانی كه می‌خواهند به كار جدیدی گمارده شوند پس از انجام معاینات پزشكی از نظر قابلیت جسمانی و روانی متناسب با نوع كارهای مرجوع میسر است.ماده 20: استعمال دخانیات در كارگاه‌های زیرزمینی ممنوع است.
ماده 21: به استناد آیین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در كارگاه‌ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی ورود افراد همراه با سیگار، كبریت، فندك یا هر نوع وسایل و لوازم آتشزا به معادن زغالسنگ و سایر معادنی كهخطر آتشسوزی یا انفجارداشتهباشد مطلقاً ممنوع است.تبصره – در این گونه معادن همراه داشتن دوربین عكاسی یا فیلم برداری یا نظایر آنها كه چراغ فلاشر آنها از نظر جرقه حفاظت شده نیستند نیز ممنوع است.ماده22: روشن كردن آتش در سطح زمین تا شعاع 20 متری از دهانه دویل‌ها، چاه‌ها و ورودی
معادن زیرزمینی كه احتمال خطر آتش سوزی و انفجار وجود دارد مطلقاً ممنوع می‌باشد.ماده 23: درصورت بروز حادثه یا بیماری ناشی از كار می‌بایست برگه‌های مربوطه تكمیل و نسخه‌ای از آن را به ادارات كار و امور اجتماعی ، مراكز بهداشت و سازمان تامین اجتماعی محل ارسال نمود.تبصره – برگه مربوط به حوادث ناشی از كار از سوی وزارت كار و امور اجتماعی و برگه مربوط به بیماری‌های ناشی از كار از سوی وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشكی تهیه و به ترتیب می‌بایست توسط مسئول ایمنی و مسئول بهداشت حرفه‌ای تكمیل گردد.ماده 24: به استناد آیین نامه وسایل حفاظت انفرادی مصوب شورای عالی حفاظت فنی كلیه كارگران شاغل در معادن می‌بایست در هنگام ورود به معدن به وسایل حفاظت فردی مناسب و بر اساس نوع و شرایط كار مجهز گردند.تبصره – كلیه مفاد آیین نامه مذكور درخصوص نحوه انتخاب، بكارگیری، تعمیر و تعویض وسایل مذكور الزامی است.ماده 25: به استناد فصل هشتم قانون كار جمهوری اسلامی ایران و آیین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در كارگاه‌ها مصوب شورایعالی حفاظت فنی می‌بایست تسهیلات بهداشتی مناسب و كافی شامل روشوئی، حمام، توالت،رختكن، محل غذاخوری و نمازخانه و غیره در محل مناسبی از سطح زمین وجود داشته باشد.
فصل سوم – حفاری‌های معدنی و اكتشافیماده 26: در حفاری‌های سطحی و معادن روباز شیب موقت دیواره‌ها و شیب كلی آنها با توجه به خصوصیات مكانیكی سنگ‌ها باید به گونه‌ای تعیین شود كه خطر ریزش نداشته باشد. در جبهه كارهای فعال وقتی انتخاب شیب موقت برای پایداری كوتاه مدت مجاز است كه اطمینان كافی از عدم ریزش وجود داشته باشد.ماده 27: عبور و مرور وسایل نقلیه در جاده‌های معدنی مشمول مقررات عمومی مربوطه كشور می‌باشد.ماده 28: در معادنی كه از دستگاه سیم برش الماسه استفاده می‌شود، به منظور جلوگی
ری از پرتاب سگمنت (دندانه‌های الماسه روی سیم برش) و یا صدمات ناشی از شلاق زدن سیم پاره شده لازم است در مسیر سیم برش پوشش حفاظتی مناسب بكار گرفته شود.ماده 29: در هنگام برش، جدا كردن و جابجایی بلوك‌های سنگ، استقرار ماشین آلات و افراد در پایین دست بلوك سنگ ممنوع است.ماده 30: در معادن روباز و كارگاه‌های حفاری سطحی برای جلوگیری از لغزش و سقوط كارگر، محل استقرار و عبور و مرور آنان باید دارای عرض و شیب مناسب باشد. در غیر این صورت كارگر باید به كمربند ایمنی و طناب نجات كه به نقطه اتكا مطمئنی متصل شده باشد مجهز گردد.ماده 31: كار در سطح هنگام باد، برف یا باران شدید و احتمال وقوع رعد و برق باید با احتیاط كام
ل صورت گیرد.ماده 32: در حفر ترانشه برای اكتشاف و نمونهبرداری باید دقت شود تا خطر ریزش دیواره وجود نداشته باشد و در صورت لزوم با وسایل مناسب نگهداری شود. در ترانشه‌ها و چاهك‌هایی كه به عمق بیش از 5/1 متر هستند بایستی برای بالا و پایین رفتن از نردبان استفاده شود.ماده 33: در ترانشه و چاهك‌هایی كه خطر انباشتگی گاز وجود دارد ورود و كار افراد بایستی پس از تهویه و اطمینان از بی‌خطر بودن آن محل‌ها انجام گیرد.ماده 34: تمیز كردن یا میزان و مسطح كردن جبهه كار در معادن روباز و در اثنای كار ماشین حفاری بدون اخذ اجازه از مسئول دستگاه ممنوع است.ماده 35: دهانه چاه‌های قائم باید با در فولادی پوشانده شده و در اطراف آن نرده حفاظ نصب شود.ماده 36: دهانه چاه‌های مایل و تونل‌های شیبدار باید به درب مسدودكننده یا راه بند مجهز باشد.ماده 37: هنگام حفر چاه استفاده از سپر محافظ (سكو) در فاصله‌ای كمتر از 30 متر از جبهه كار الزامی است. این سكو می‌بایست علاوه بر كابل فلزی (سیم بكسل) تعلیق به كمك جك‌های مكانیكی افقی به دیواره چاه تثبیت شود.ماده 38: هنگام حفر چاه از زیر سكوی كار تا جبهه كار می‌توان از نردبان طنابی استفاده كرد
مشروط بر آن كه طول آن از 30 متر كمتر باشد.ماده 39: در تونل‌های شیب دار محل عبور افراد در تمام مسیر باید در یك سمت باشد.ماده 40: در تونل‌های افقی و شیب دار مجهز به نوار نقاله عرض راه عبور افراد می‌بایست در یك طرف حداقل 60 سانتیمتر و در طرف دیگر حداقل 40 سانتیمتر باشد.ماده 41: در تونل‌های افقی و شیبدار كه باربری ریلی دارند، باید عرض راه عبور افراد در یك طرف حداقل 60 سانتیمتر باشد.ماده 42: در حفریات شیب داری كه برای عبور و مرور افراد اختصاص داده می‌شود بایستی در شیب‌های مختلف به شكل زیر تجهیز گردند:الف – در شیب 15 – 7 درجه دستگیره سرتاسریب– در شیب 30 – 15 درجه پله‌های وسیع شیب دار و دستگیرهپ– در شیب 45-30 درجه نردبان و یا پله‌های افقی و دستگیره
مجهز به نردبان می‌گردد.ماده 43: در حفریات با شیب تند كه مجهز به نردبان شده‌اند باید دقت كرد كه:الف – شیب نردبان‌ها از 80 درجه بیشتر نباشد.ب – فاصله پایه نردبان تا دیواره نباید كمتر از 60 سانتیمتر باشد.پ – در انتهای هر نردبان، پاگردی به منظور استراحت و پیشگیری از خطرات سقوط ساخته شده باشد.ت – نردبان باید حداقل تا یك متر بالای پاگرد ادامه یابد و در غیر این صورت به دستگیرههای ثابتی مجهز باشد كه امكان بالا و پایین آمدن افراد را فراهم نماید.ث – فاصله پاگردها از 10 متر بیشتر نباشد.ماده 44: درتونل‌های شیب دار و چاه‌های مایل باید در فاصله حداكثر هر 50 متر یك جانپناه احداث شود. در محل سوزن‌های انشعاب ریل نیز باید جان پناه احداث شود.ماده 45: هنگام كار در سینه كارهای تونل‌های شیب دار، كارگران باید از خطر سقوط و افتادن واگن و ماشین آلات از بالا به طرف سینه كار محفوظ باشند. راه بند مسدود كننده عبور واگن باید در دو نقطه، یكی در دهانه تونل شیب دار و دیگری در فاصله 20 متری از محل كار كارگران نصب شود.ماده 46: در جبهه كارهای معادن روباز و زیرزمینی، بخصوص پس از آتشباری، لازم است كلیه قسمت‌های سست شده (لقی‌ها) در جبهه كار و دیواره‌ها و سقف‌ها با دقت لق‌گیری شده و یا به طور مطمئنی از ریزش آنها جلوگیری بعمل آید. ورود كارگران و شروع به كار آنان در محل باید پس از لق گیری به طور مطمئن انجام شود.ماده 47: حفاری‌های متروكه و كارگاه‌هایی كه استخراج آنها تمام شده باید مسدود شوند. این عمل باید طوری انجام گیرد كه هیچ گونه اختلالی در تهویه معدن بوجود نیاید.ماده48: درمورد فضای خالیشده درعملیات استخراج زیرزمینی باید امكان نشست سطح زمین و احتمال خطرات را در بیرون و یا درون معدن پیش‌بینی كرده و با تدابیری نظیر پركردن محل استخراج و یاكنترل نشستسطحزمین و یا مانندآن از بروزخطر جلوگیریكرد.ماده 49: سنگهای استخراجی (كوپ‌ها) بایستی به طور منظم و روی بزرگترین سطح اتكاء خ
ود انباشته شوند تا بدین وسیله از سقوط آنها و آسیب رسانی به كاركنان جلوگیری شود.ماده 50: از به كار بردن طناب، زنجیر، سیم بكسل و یا قلاب‌هایی كه معیوب و پوسیده هستند، جداً خودداری شود و برای بكسل كردن ماشین آلات، بلوك‌های سنگهای استخراجی و غیره از سیم بكسل با مقاومت مناسب استفاده شود.ماده 51: كلیه كارگران باید به اندازه كافی از حوزه عملكرد كابل‌ها و طناب‌ها و جك‌ها فاصله داشته باشند.ماده 52: كارگران نباید به هیچ وجه زیر بارهای معلق مخصوصاً كوپ‌های معلق قرار گیرند.ماده 53: لبه‌های سست و در حال ریزش و شكاف‌هایی كه در لبه‌ها بوجود آمده باید دائماً تحت كنترل و بازرسی قرار گیرد.
فصل چهارم – ماشین آلات معدنی
ماده 54: به استناد آیین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در كارگاه‌ها مصوب شورایعالی حفاظت فنی، روغنكاری اجزاء متحرك ماشین آلات حفاری هنگام كار ممنوع است.ماده 55: به استناد آیین نامه ایمنی كار بر روی خطوط و تجهیزات برقدار مصوب شورایعالی حفاظت فنی در معادن روباز عبور ماشین حفاری از زیركابل‌های انتقال برق هنگامی مجاز است كه فاصله بین بالاترین نقطه ماشین تا سیم‌های هادی برق از 5/1 متر كمتر نباشد.تبصره – فاصله مجاز بین بالاترین نقطه ماشین تا سیم‌های برق به میزان ولتاژ جریان عبوری بستگی دارد.ماده 56: كلیه دستگاه‌ها و ماشین آلات در حال كار در معدن روباز باید حسب مورد مجهز به برق گیر باشند.ماده 57: به استناد آیین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در كارگاه‌ها مصوب شورایعالی حفاظت فنی، كلیه قسمت‌های متحرك و انتقال دهنده نیرو از قبیل تسمه فلكه، زنجیر، چرخدهنده و امثال آن و همچنین قسمت‌هایی از ماشین‌ها كه امكان ایجاد سانحه برای كارگران و یا درگیری اشیاء وجود داشته باشد باید دارای پوشش یا حفاظی مناسب و با مقاومت باشند.ماده58:كلیه ماشین‌ها و تجهیزات معدنی بایدتوسط افرادماهر و آموزشدیدهبكاربرده شوند.ماده 59: هنگام كار با ماشین استخراج ذغال سنگ كه با زنجیر یا سیم بكسل كشیده می‌شود، ورود افراد به محدوده ماشین و كار در پایین دست ماشین ممنوع است.
ماده 60: استفاده از ماشین‌های با موتور احتراقی در محیط‌های آلوده به گازهای قابل انفجار ممنوع است.ماده 61: متصدیان دستگاه‌های برقی هنگام كار باید از وسایل حفاظت فردی مناسب شامل دستكش لاستیكی، كفش و كلاه ایمنی عایق در برابر الكتریسیته استفاده كنند.ماده 62: قبل از شروع به كار هر نوع ماشین، متصدی باید اطرافیان را از راه اندازی دستگاه آگاه نماید.ماده 63: برای كار با پمپ‌های دستگاه حفاری اكتشافی باید موارد زیر رعایت شود:
– موقعی كه پمپ روشن است، متصدی باید از دستكش لاستیكی عایق الكتریسیته استفاده نماید.– از سیستم اتصال به زمین تایید شده استفاده شود.– شاسی پمپ باید كاملاً به زمین محكم شود.ماده 64: برای كار با بیل‌های مكانیكی در معادن روباز باید موارد زیر رعایت شود:– به غیر از مكانیك مجاز، مسئول ایمنی و مسئول فنی هیچ كس حق ندارد بدون اجازه متصدی وارد اتاقك فرمان شود.– متصدی تنها در موارد اضطراری و به مدت كوتاه و به شرط آنكه كمك خود را جایگزین نماید مجاز به ترك ماشین در شیفت كار خود می‌باشد.– هنگام توقف كار، ولو به مدت كوتاه، باید جام و چنگك بیل پایین آورده شده و روی زمین قرار گیرد و رها كردن آن به حالت آویزان و معلق ممنوع است.– متصدی ماشین، ضمن كار باید چنان زمین را صاف كند كه احتیاج به دوباره كاری نباشد.– انجام هر نوع حركتی و هرگونه جابجایی بیل مكانیكی از قبیل راه اندازی، حركت به جلو یا عقب، بارگیری به كامیون و غیره باید همراه با علامت‌های صوتی مانند بوق یا زنگ یا سوت باشد و همه افرادی كه در معدن كار می‌كنند باید با علامت مربوطه آشنا باشند.ماده 65: بكارگیری جرثقیل و بازرسی فنی آن می‌بایست به استناد آیین نامه حفاظتی وسایل حمل و نقل و جابجا كردن مواد و اشیاء در كارگاه‌ها مصوب شورایعالی حفاظت فنی انجام پذیرد.تبصره – به استناد آیین نامه فوق الذكر ظرفیت مجاز انواع جرثقیل‌ها باید به وضوح بر روی‌آنها نوشته شده و جرثقیل مجهز به سیستم قطع كن یا آگاه كننده برای بار بیش از حد مجاز باشد.ماده 66: جام شاول (صندوقه بیل مكانیكی) در موقع كار هرگز نباید بالای سرافرادی كه در محل كار می‌كنند چرخانده شود.ماده67:جام شاول نباید بالای اطاق راننده كامیون و كابل‌های اتصال برق حركت دادهشود.ماده 68: همواره باید كنترل كاملی بر روی بارهای معلق وجودداشته باشد.ماده 69: شاول نباید در فاصله كمتراز 3 متر از خطوط برق ولتاژ بالا كار كند.ماده 70: متصدی باید قبل از حركت جام (لودر، شاول و غیره) به اطراف و بالا به دقت نگاه كرده و اطمینان پیدا كند كه همه چیز در وضعیت خوبی قرار دارد و در هنگام بلندكردن جام و م
تعلقات مربوطه و قبل از حركت از فرد مسئولی كه روی زمین علامت می‌دهد فرمان بگیرد.ماده 71: هرگز نباید از وسیله نقلیه سنگین بیرون پرید. بایستی دستگیره‌ها و آهن‌های نصب شده برای پیاده شدن را با دو دست محكم گرفته و در حالی كه صورت به طرف ماشین می‌باشد پیاده شد.ماده 72: جلو و عقب چرخ‌های ماشین آلات در حال توقف باید با دقت مسدود گردد تا از حركت احتمالی آنها جلوگیری شود خصوصاً اگر این ماشینآلات در شیب قرارگرفته باشند.ماده 73: سوار شدن افراد غیرمجاز بر لودر، گریدر، بولدوزر، شاول و غیره ممنوع بوده و هیچكس حق ندارد بر روی جام و تیغه‌های لودر، گریدر و غیره سوار شود.ماده 74: در هوای تاریك گریدر زنی نزدیك لبه‌ها و كنار دیواره‌های بلند ممنوع است.ماده 75: در ماشین آلات سنگین چرخ لاستیكی كه اجباراً بر روی لبه‌های تیز حركت می‌كنند
جهت جلوگیری از تركیدگی لاستیك و ایجاد شرایط ناایمن بعدی باید چرخ‌ها به زنجیر حفاظتی مجهز شوند.ماده76: تسطیح مواد تخلیهشده در محل تخلیه بار بلافاصله پس از تخلیه بار ممنوع است.ماده 77: توقفگاه ماشین آلات معدنی باید به اندازه كافی از انبارهای سوخت فاصله داشته و از نگهداری موادقابل اشتعالمانندبنزین، گازوئیل، نفت و روغن در داخل آن خودداریشود.ماده 78: داشتن گواهینامه ویژه جهت كار با ماشین آلات متحرك مانند بیل مكانیكی، تراكتور، لودر، بولدوزر و لوكوموتیو و غیره برای متصدیان اینگونه ماشین‌ها الزامی است.ماده 79: نكات زیر می‌بایست به هنگام كار با دستگاه‌های چال زنی رعایت شود:الف – مته‌ها كاملاً تیز باشند.ب – دكمه‌های لباس كارگر بسته باشد.پ – برای بیرون آوردن مته از چال فقط از آچار مخصوص استفاده شود.ت – نباید پرفراتور (دستگاه چال زنی برای چال‌های با قطر كم) را بدون مته روشن كرد.ث – نباید در صورت تاخوردگی شیلنگ دستگاه را روشن كرد.ج – تمام چال‌های حفر شده به دقت هواگیری شوند و دهانه چال‌های غیرافقی را با درپوش چوبی به طور موقت پوشاند.چ – جبهه كار در معادن قبل از شروع به كار چال زنی لق گیری شود.ح – چال زنی با دستگاه‌های الكتریكی به كمك دستكش عایق الكتریسیته انجام شود.خ – محل استقرار واگن دریل (دستگاه چال زنی ارابه‌ای) مسطح و شیب آن مطمئن باشد، به گونه‌ای كه خطر لغزش یا واژگونی دستگاه وجود نداشته باشد.د – در دستگاه‌های چال زنی برقی اتصال زمین موثر و كلید ضدانفجار و رله حفاظتی وجود داشته باشد.ذ – قبل از تعمیر و باز كردن قسمت‌های دستگاه برقی در سینه كار جریان برق قطع شود.ر – كابل‌های دستگاه برقی در محلی قرار داده شوند كه از خطر صدمه ناشی از عبور دستگاه‌ها یا برخورد قطعات سنگ مصون باشند.چال زنی باید با تزریق آب یا آب پاشی یا با استفاده از دستگاه غبارگیر انجام شود به طوری كه میزان غبار تولید شده از حد مجاز كمتر باشد.
فصل پنجم – نگهداریماده 80: شبكه حفاری‌های زیرزمینی با توجه به پایداری سنگ‌ها و تغییر شكل آنها بایستی به طور دائم بررسی و در صورت لزوم به وسائل نگهداری مناسب مجهز گردد.ماده 81: انجام حفاری‌های زیرزمینی بدون داشتن مشخصات فنی نگهداری از قبیل محل و نقشه كارگاه و نگهداری و مصالح بكار گرفته شده، فاصله نصب وسایل نگهداری از یكدیگر و از جبهه كار كه به تایید مسئول فنی یا سرپرست معدن نرسیده باشد، ممنوع است.ماده 82: وسایل نگهداری باید به شكلی كار گذارده شود كه بین آن با سقف و دیواره‌ها اتكای كامل حاصل شود و حفره‌های ایجاد شده كاملاً پر گردد.ماده83: كلیهوسایل نگهداری نصبشده درمعدن باید دارای مقاومت و استحكام لازم باشد.ماده 84: درموقع نصب، تعویض و یا تعمیر وسایل نگهداری باید احتیاط‌های لازم برای جلوگیری از ریزش بعمل آید.ماده 85: استاد كار هر قسمت موظف است در هر نوبت كار حداقل یك بار سقف، دیوارها، راهروها و وسایل نگهداری جبهه كار خود را كاملاً بازدید و در صورت مشاهده عیب و نقص فوراً نسبت به رفع آن اقدام نماید. به علاوه در پایان در هر نوبت كار قبل از حصول اطمینان از استحكام كارگاه نباید محل كار را ترك كند.
ماده 86: مسئولین ایمنی و نظارت مجاز می‌توانند در مورد تغییر وسایل نگهداری آسیبدیده و همینطور درمورد سنگهای معلق و نااستوار سقف و جوانب گالری‌هایی كه بدون وسایل نگهداری پیشروی می‌شوند، ضمن توقفكار سریعاً اقداماتایمنی را انجام دهند.ماده 87: مسئولین ایمنی و نظارت، چنانچه در محلی وسایل نگهداری را كافی و ایمن تشخیص ندهند، لازم است ضمن گزارش نظر خود به مسئولین معدن برای تقویت وسایل نگهداری موضوع را تا رسیدن به نتیجه نهایی پیگیری نمایند.
ماده 88: بازیابی وسایل نگهداری، باید توسط كارگران ماهر و با تجربه كافی و با نظارت مسئول ایمنی معدن صورت گیرد.ماده 89: بازیابی وسایل نگهداری لازم است با استفاده از وسایل و تجهیزات مناسب انجام شود و كارگران در حین بازیابی باید در محلی مطمئن مستقر شوند.ماده 90: وسایل نگهداری چاه‌ها و همچنین كارگاه‌ها و حفریاتی كه به طور مداوم فعال نیستند، لازم است حداكثر هر دو ماه یك بار مورد بازدید و كنترل قرار گیرند.
ماده 91: در كارگاه استخراج، استواری و پابرجا بودن كمر بالای سینه كار را باید از طریق بازدید و ضربه زدن مورد امتحان و كنترل قرار داده و در صورت مشاهده علایم خطر و شكستگی در كمر بالا و یا در سینه كار باید به ریختن سنگهای معلق اقدام نموده و چوب‌بست مربوطه را تقویت نمایند.ماده 92: ستون‌های چوبی نگهداری را باید از پوست و گره تمیز نموده و استفاده از چوب‌های با قطر كم، شكسته و یا درجا خشك شده به عنوان ستون یا جزء دیگر چوب‌بست كه تحت فشار طولی قرار گرفته ممنوع است.ماده 93: استحكاماتی كه در اثر عملیات انفجاری، برداشت و استخراج، جابجا نمودن نقاله و یا لوله‌های هوارسانی و غیره جابجا شده و یا صدمه دیده است باید بلافاصله جایگذاری و مستحكم گردد.
ماده 94: در هنگام تعویض وسایل نگهداری به منظور تعویض گالری و یا تعویض چوب به علت كهنگی و پوسیدگی آن برداشت بیش از 2 قاب چوبی و یا فلزی در یك زمان مجاز نبوده و قبل از برداشت هر قاب نگهداری لازم است قاب‌های طرفین آن به اندازه كافی تقویت و تخته كوبی گردند.ماده 95: تعویض وسایل نگهداری در محل تقاطع حفاری‌ها طبق مشخصات فنی مربوطه كه به تایید سرپرست معدن رسیده است و پس از آشنایی كارگران با مشخصات فنی فوق و برنامه و چگونگی عملیات و با حضور مسئول ایمنی انجام می‌شود:
ماده 96: در كارگاه‌های استخراج زیرزمینی با توجه به احتمال نشست زمین وخطرات احتمالی طریقه كنترل سقف پس از استخراج شامل باقی گذاردن فضای خالی یا پر كردن یا تخریب می‌باشد باید موارد زیرین به طور دقیق در طرح كارگاه استخراج مشخص شود.الف – در حالت باقی گذاردن فضای خالی، ابعاد مجاز فضای خالی و پایه‌ها با توجه به مشخصات و پایداری سنگ‌ها باید تعیین شود.
ب– درحالت پركردن فضای خالیشده باید مشخصات مواد پركننده، روش پركردن، فاصله زمانی و طولی پر كردن تا جبهه كار استخراجی، میزان تراكم ماده پر كننده باید تعیین شود.پ– درحالت تخریب لازماست گام تخریب، طرح نگهداری در خط تخریب، تخریب اجباری در صورت لزوم، روش برداشتن پایه‌ها و دستورات ایمنی برای كارگران تخریب كننده به دقت مشخص شود و عمل تخریب باید توسط كارگران مجرب و ماهر انجام شود.
فصل ششم – مواد ناریه و آتشباریالف – مقررات عمومیماده 97: آتشبار باید دوره آموزشی لازم را گذرانده و صلاحیت وی توسط سازمان‌های مربوطه تایید شود.ماده 98: هر آتشبار باید دفتر مخصوصی جهت ثبت مقدار ناریه دریافتی و مصرفی داشته باشد. پس از اتمام هر دفتر، آتشبار باید آن را به انبار تحویل داده و در انبار حداقل تا ششماه نگهداری شود.ماده 99: بكار بردن باروت در معادن زیرزمینی ممنوع است.ماده 100: قراردادن ماده منفجره در مجاورت برف، یخ و آتش ممنوع است.ماده 101: بكار بردن مواد ناریه یخ زده یا فاسد ممنوع است.ماده 102: بكار بردن فتیله‌ای كه حتی یك بار رطوبت به آن نفوذ كرده و یا تحت تاثیر حرارت و برودت قرار گرفته و یا به نحو دیگری مشخصات فنی خود را از دست داده باشد ممنوع است.ماده 103: پیدا شدن یا مفقود شدن مواد ناریه و دستگاه آتش كن در داخل یا خارج معدن باید فوراً به مسئول مربوطه (استاد كار و مسئول ایمنی) گزارش شود.
ماده 104: آتشباری فقط با خرجگذاری در چال مجاز بوده و استفاده از مواد منفجره در خارج از چال با كسب مجوز از مسئول معدن و مسئول ایمنی میسر می‌باشد.ماده 105: به منظور اطلاع از سالم بودن فتیله و همچنین سرعت اشتعال آن قبل از استفاده از هر صندوق باید از آن نمونه برداری و آزمایش شود.ماده 106: امحاء مواد ناریه فاسد می‌بایست منحصراً توسط مسئولین ذیربط و با رعایت اصول ایمنی مربوط به مخاطرات و آلودگی ناشی از عملیات امحاء انجام می‌شود.
ماده 107: با توجه به نقش اصلی آب در خاموش كردن آتش لازم است در جایی كه مواد منفجره غیرامولسیونی قرار دارد جریان آب كافی وجود داشته باشد.ماده 108: به منظور پیشگیری از سفت و خشك شدن مواد منفجره امولسیونی (مواد منفجره مایع) باید تا تاریخ مشخصی پس از ساخت مصرف شود به طوری كه این مواد نباید بیش از 6 هفته پس از ساخته شدن در انبار نگهداری شود.ب – انبارهای مواد ناریهماده 109: انبار مواد ناریه باید طبق ضوابط و مقررات اعلام شده از طرف سازمان ذیربط و همچنین با توجه به مفاد آیین نامه مواد خطرناك و قابل اشتعال مصوب شورایعالی حفاظت فنی ساخته شود.ماده 110: جایگاه موقت مواد ناریه محلی است كه در آن حداكثر مصرف یك روز نگهداری می‌شود. جایگاه موقت فتیله و چاشنی باید مجزا از جایگاه موقت سایر مواد ناریه بوده و فاصله بین آنها كمتر از 15 متر نباشد. این جایگاه نباید در جاهای سرد و مرطوب، پر رفت و آمد و در معرض بروز آتش سوزی و انفجار باشد. در و قفل و بست این جایگاه‌ها باید كاملاً محكم بوده و بر روی درب ورودی تابلوی اخباری با عبارت «مواد ناریه» با خط خوانا نصب گردد.ماده 111: آن مقدار از مواد ناریه پیش بینی شده برای مصرف روزانه كه به مصرف نرسیده است، یا مواد منفجره‌ای كه به علت عدم نقص در عملیات انفجاری باقی مانده است باید فقط در جایگاه موقت نگهداری شود.ماده 112: آتشبار نباید با همراه داشتن مواد منفجره به جایگاه موقت چاشنی و همچنین با همراه داشتن چاشنی به جایگاه موقت مواد منفجره وارد شود.
ماده 113: داخل انبار مواد ناریه و همچنین محوطه اطراف آن تا فاصله 50 متری باید از وجود كلیه مواد سریع الاحتراق مانند مواد نفتی، تكه‌های پارچه، كاغذ، خار، بته و غیره پاكیزه نگهداری شود.ماده 114: مقدار مواد ناریه وارده و صادره انبار باید با ذكر دقیق زمان در دفتر مخصوص ثبت گردد.ماده 115: در انبارها باید نكات زیر رعایت شود:الف–صندوق حاوی مواد ناریه طوری قرار دادهشود كه فشنگ‌ها به صورت قائم قرار نگیرد.ب – صندوق مواد ناریه و چاشنی در داخل انبار باز نشود.پ – صندوق مواد ناریه و چاشنی باید به آرامی جابجا گردد و از پرتاب كردن و یا لغزاندن آن خودداری شود.
ت – با كفش میخ دار نباید وارد انبار مواد ناریه و چاشنی شد.ث – صندوقهای محتوی مواد ناریه و چاشنی باید طوری روی هم چیده شوند كه ارتفاع آنها از 2 متر یا 5 صندوق در هر ردیف بیشتر نبوده و بین هر دو ردیف فضای كافی برای تهویه مناسب وجود داشته باشد. ضمناً فاصله ردیف صندوقهای مجاور دیوارهای انبار با دیوار باید حداقل30سانتیمترباشد. صندوقهای زیرین باید روی الوارهای مناسب چیدهشود.ج – انبار باید به استناد آیین نامه پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در كارگاه‌ها به وسایل پیشگیری در آتش سوزی مجهز گردد.
ادامه خواندن مقاله آيين‌نامه ايمني معادن
نوشته مقاله آيين‌نامه ايمني معادن اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.