nx دارای 78 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
آب های زیر زمینی
كلیاتعلمی كه به مطالعه منابع آب موجود در زیر زمین می پردازد، «هیدروژئولوژی» (زمین شناسی آب) یا «ژئوهیدرولوژی»(آب شناسی زیر زمینی) خوانده می شود. در این علم به طور كلی مسائلی مثل محل پیدایش ، توزیع ، خواص و چگونگی حركت آبهای زیر زمینی مورد بررسی قرار می گیرد. البته اصطلاح هیدروژئولوژی توسط برخی از مؤلفین به معنای دیگر نیز به كار رفته است، مثلاً گاهی آن را شاخه ای از دانش زمین شناسی می دانند كه تنها به مطالعه تغییرات زمین توسط آب و پدیده
های وابسته به آن می پردازد. ولی امروز غالباً هیدروژئولوژی به كار می رود ، منتها بر روی جنبه های زمین شناسی این علم و رابطه آبهای زیرزمینی با محیط زمین شناسی تأكید بیشتری دارد. در حالی كه در ژئوهیدرولوژی جنبه های آب شناسی این علم (خصوصیات جریان سیال) بیشتر مورد توجه است.اهمیت استفاده از آبهای زیر زمینی آب زیر زمینی یكی از مهمترین منابع تامین آب شیرین مورد نیاز انسان است. آب زیر زمینی ، بعد از یخچالها و یخ پهنه ها، بزرگترین ذخیره آب شیرین زمین را تشكل می دهد. امروزه بهره برداری از منابع آب زیر زمینی ، برای مصارفی چون كشاورزی ، صنعت و شرب ، توسعه زیادی پیدا كرده است. در مناطق خشك و دور از رودخانه ها و دریاچه های آب شیرین ، غالباً تنها تامین آب برای مصارف مختلف استفاده از منابع آب زیرزمینی است. حتی در نقاطی كه آبهای سطحی به قدر كافی
موجود باشد ، ممكن است آبهای زیر زمینی ترجیح داده شود. استفاده از آب زیر زمینی ، با وججود آن كه استخراج آن معمولاً گرانتر از برداشت آب از رودخانه هاست و نمكهای محلول در آن به طور كلی بیش از رودخانه هاست، به دلایل زیر بیشتر مورد توجه است:1- معمولاً آبهای زیر زمینی عاری از جانداران بیماری زاست و احتیاج به تصفیه ندارد.
2- دمای آبهای زیر زمینی نسبتاً ثابت و برای عمل تبادل حرارتی در كارخانه ها مفید است.3- تركیب شیمیایی آبهای زیر زمینی معمولاً ثابت است.4- آبهای زیر زمینی غالباً بی رنگ و فاقد مواد تیره كننده است.5- آلودگیهای زیستی و رادیواكتیو كمتر روی آب زیر زمینی تأثیر دارد.6- آبهای زیر زمینی غالباً تحت تأثیر خشك سالیهای كوتاه مدت قرار نمی گیرد.7- در بسیاری از مناطقی كه آب سطحی قابل اطمینانی وجود مدارد آبهای زیر زمینی غالباً در دسترس است.استفاده از آبهای زیر زمینی در كشور ما، كه فاقد منابع آب سطحی فراروان است، از دیر باز رواج بسیار داشته است. امروزه نیز بخش مهمی از آبهای مورد نیاز ، بخصوص در كشاورزی و برای
مصارف شهری ، از منابع زیر زمینی تأمین می شود. در حال حاضر در سطح كشور سالانه حدود 49 میلیارد متر مكعب آب از منابع زیر زمینی برداشت می شود (جدول 1-1 ) این رقم بخش بزرگی از كل آبهای مصرفی در كشور ما را تشكیل می دهد. مقایسه این رقم با حجم جریانهای سطحی ، اهمیت استفاده از آبهای زیر زمینی را رد ایران نشان می دهد. بنا به آمار موجود حجم تقریبی
جریانهای سطحی در حوضه های آبریز كشور به طور متوسط سالانه حدود 68 میلیار متر مكعب است، كه تمام این آب نیز توسط سدهای مخزنی مهار نشده و بخشی از آن بخصوص در ماههایی از سال كه نیاز كمتری به آب وجود دارد هدر می رود.
جدول 1-1 میزان بهره برداری و تخلیه منابع آب زیرزمینی در ایران سال آبی 70-69 (به میلیون متر مكعب)چاه عمیق چاه نیمه عمیق قنات چشمه جمع23741 9225 7899 7919 48784
تاریخچه بهره برداری از آبهای زیر زمینیبهره برداری از آبهای زیر زمینی ، برای رفع نیازهای روزمره ، به گذشته های دور بر می گردد. پیش از آن كه انسان راه استفاده از آبهای زیر زمینی را بیابد ، در كنار رودخانه ها، دریاچهها و چشمه ها زندگی می كرده است. مسلماً یكی از قدمهای بزرگ تمدن زمانی برداشته شد كه انسان راه به دست آوردن آب با وسایل مصنوعی را یافت . بهره برداری از آبهای زیرزمینی ، بخصوص در مناطق خشك آسیا سابقه های طولانی دارد. اولین راه بهره برداری از آب زیرزمینی احتمالاً چاه بوده است . قدیمی ترین چاه آبی كه تاكنون بجای مانده در دره رود سند است كه ساختمان آنرا به 6000
سال پیش مربوط می دانند . مصریان در 3000 یال قبل از میلاد مسیح در حفر چاه در زمینهای سنگی مهارت داشته اند. چینیان قدیم با روش حفاری آهسته ، كه ساله و بلكه دهها سال طول می كشید و شبیه روش حفاری ضربه ای امروزی بود، چاههایی با عمق اعجاب انگیز 1500 متر نیز حفر كرده اند.
بزرگترین ابتكار در استفاده از آبهای زیر زمینی در گذشته ساختن قننات یا كاریز بوده است ایرانیان مبتكر ساختن قنات اند. ساختن قنات در ایران از حدود 3000 سال پیش شروع شده و سپس به دیگر نقاط گسترش پیدا كرده است. آثار قناتهای قدیمی در نقاط مختلف كشور ما به فراوانی دیده می شود . طول پاره ای از این قناتها به دهها كیلومتر می رسد.در اوایل قرن 12 میلادی با پیدا شدن چاههای آرتزین در اروپا ، تكنیك حفاری چاهها توسعه زیادی پیدا كرد. معهذا تا اواخر قرن 18 عمق چاهها به ندرت از 300 متر تاوز می كرد. تنها در اواخر قرن 19 بود كه عمق چاههای حفر شده با وسایل ماشینی جدید توانست از عمق چاههای قدیمی
چینی ها بیشتر شود.گرچه بهره برداری از آبهای زیر زمینی از گذشته های دور معمول بوده و روشهای استخراج آن توسعه پیدا كرده ولی نظریه های مربوط به منشاء و حركت آب زیر زمینی همپای آن بسط نیافته است فیلسوفان قدیم یونان اغلب چنین تصور می كردند كه مجراهایی در زیر زمین وجود دارند كه مستقیم یا غیر مستقیم با دریاها در ارتباط اند و آب دریا از طریق آنها ، پس از صاف شدن به صورت چشمه در سطح زمین ظاهر می شود. در تمام قرون وسطی حتی تا قرن 17 میلادی ، نظریه های فیلسوفان یونانی ، در میان دانشمندان مغرب زمین رواج داشته است اغلب چنین می پنداشتند كه باران و برف به تنهایی نمی تواند آب چشمه ها و رودخانه ها را تأمین كند.كردهاند. از جمله «ابوبكر محمد بن الحسن الحاسب كرجی» (قرن چهارم و پنجم هجری قمری) در كتابی تحت عنوان
«استخراج آبهای پنهانی» در باره منشاء و راههای استخراج آب زیرزمینی گفتگو می كند. در این كتاب به روشنی گفته شده كه «مایه آبهای ساكن در شكم زمین و منشاء چشمه ها ، رودها و نهرها از باران و برف است» ابوریحان بیرونی (قرن چهارم و پنجم هجری قمری) در آثار الباقیه منشاء آب چشمه ها و علت تغییرات مقدار آب آنها را ذكر كرده است. وی برای اولین بار خروج آب از
چاههای آرتزین را بر اساس قانون ظروف مرتبط بیان می كند. «ابوحاتم مظفر اسفرازی» (قرن پنجم و ششم هجری قمری) در «رساله آثار علوی» در باره پدید آمدن جویها، رودها و چشمه ها ، نفوذ آب به زمین ، حركت آب در زیر زمین ، تغییر كیفیت آب به دلیل وجود كانیهای قابل حل در مسیر آب و بسیار مسایل آب شناسی دیگر به تفضیل سخن گفتن است.
اولین كسانی كه توانستند بر اساس مشاهده تجزیه منشاء آبهای سطحی و زیر زمینی را نشان دهند، «پیرپرو» (1680 – 1608) و «آدمه ماریوت» (1684 – 1620)، دانشمندان فرانسوی ، بودند . پرو با اندازه گیری مقدار بارندگی و آب جاری در یك حوضه نشان داد كه مقدار آب جاری خیلی كمتر از مقدار باران بوده است. ماریوت ضمن تأیید تجزبه پرو ، راجع به نفع آب در زمین بررسیهایی انجام داد و نتیجه گیری كرد كه چشمه ها با بارانی كه به زمین نفوذ می كند ، تغذیه می شوند. «ادموند هالی» (1742-1656) دانشمند انگلیسی نشان داد كه مقدار تبخیر از دریای مدیترانه برای تامین كلیه آبهایی كه رودخانه ها ب این دریا می ریزند كافی است. «هنری دارسی» (1858 – 1803) مهندس فرانسوی ، اولین كسی بود كه قانون حاكم بر جریان آب در محیطهای متخلخل را بیان كرد و قدم بزرگی در راه مطالعه آبهای زیر زمینی برداشت.
در خلال قرن نوزدهم و قرن حاضر ، باپیشرفت علوم زمین شناسی و هیدرولیك ، كه رابطه نزدیكی با مطالعه آبهای زیر زمینی دارند، همچنین گسترش مطالعات شیمی آب ژئوفیزیك ، دانش انسان درباره شناخت آبهای زیرزمینی توسعه بسیار یافته است.فصل 2 آب در زمین و لایه های آبدارآب در زمین در منافذ و فضاهای خالی سنگها و خاكها جمع می شود . اما همه آب موجود در زیر سطح زمین به راههای معمولی ، مثل حفر چاه قابل برداشت نیستند. وقتی چاهی در زمین حفر می شود ممكن است به خاكها یا سنگهای مرطوب یا حتی اشباع از آب برخورد كند. ولی تا زما
نی كه این آبها نتوانند آزادانه به داخل چاه تراوش كنند. مستقیماً قابل بهره برداری نیستند. «آب زیرزمینی» یا «آب زیر سطحی» اصطلاحی است كه به تمام آبهای موجود در زیر سطح زمین اطلاق می شود. ولی هیدروژئولوگها عمدتاً با آبهایی سر و كار دارند كه تمام منافذ سنگها و خاكها را در زیر سطح ایستابی اشغال كرده است. از این رو غالباً اصطلاح «آب زیرزمینی » را برای این بخش از آبهای زیر سطح زمین ، كه قابل برداشت به وسیله چاه ، چشمه یا قنات است، به كار می برند.
قسمت اعظم آب موجود در زیر زمین بخشی از «چرخه آب» است. بنابر این آب باران و برف (به طور كلی آبهای جوی) منشاء اصلی آبهای زیرزمینی است. البته مقادیر كمی آب از منابع دیگر مثلاً آبهای محبوس یا فسیل (آبهای باقیمانده در منافذ سنگهای رسوبی از زمان تشكیل) یا آبهای جوان (آبهای ماگمایی یا آتشفشانی ) نیز ممكن است وارد این چرخه شود.
ویژگیهای فیزیكی و سنگ شناسی محیطهای متخلخلحجم آب موجود در منافذ خالی سنگه و خاكها ممكن است نسبتاً كم یا زیاد باشد. به علاوه آب در پاره ای از سنگها به سختی و در برخی دیگر به آسانی جا به جا می شود. امكان تشكیل مخزن آب زیرزمینی و قابلیت آبدهی هر مخزن قبل از هر
چیز به ویژگیهای فیزیكی و سنگ شناسی محیطهای متخلخل وابسته است. از این رو بررسی خصوصیات سنگها و منافذ موجود در آنها، از نظر مطالعه آبهای زیرزمینی اهمیت زیادی دارد.منافذ موجود در سنگاغلب سنگهای نزدیك سطح زمین ، كم و بیش ، دارای فضاهای خالی یا منافذی هستند كه آب می تواند درون آنها جمع شده و به حركت در آید. اختلافات موجود در شكل، اندازه، تعداد ، نحوه ارتباط و ترتیب قرار گرفتن منافذ سنگها، نتیجه فرایندهای زمین شناسی مختلف در تشكیل سنگها و تغییرات بعدی در آنهاست. منافذ موجود در سنگها ، اغلب كوچك و در ارتباط با هم اند. ولی گاهی نیز در بعضی سنگها فضاهای خالی بزرگ یافت می شود. مثلاً در سنگهای آهكی مجاری بزرگ زیرزمینی و غارها ممكن است توسعه پیدا كرده باشد. در پاره ای از سنگها نیز ممكن است منافذ سنگ بی ارتباط با هم باشند و در نتیجه آب در درون سنگ قارد به حركت نباشد. منافذ موجود در سنگها را ، از نظر نحوه تشكیل انها می توان به دو گروه تقسیم كرد:– منافذ اولیه : منافذی هستند كه در زمان تشكیل سنگ در آن به وجود آمده اند، مثل فضاهای خالی بین دانه ها در یك رسوب یا سنگ رسوبی یا حفرات موجود در یك سنگ آتشفشانی– منافذ ثانویه: منافذی هستند كه در نتیجه فرایندهای زمین شناسی مختلف پس از تشكیل سنگ در آن به وجود آمده اند، از قبیل درزها ، شكافها ، گسلها، فضاهای خالی ناشی از انحلال سنگها و منافذی كه بر اثر فعالیت گیاهان و جانوران در سنگها ایجاد می شود.
اغلب سنگها سخت و متراكم دارای درزهایی هستند كه سنگ را در چند جهت شكسته اند و تا اعماق مختلف گسترش دارند . این منافذ ثانویه كه بر اثر چین خوردگی فشار و تغییرات بعدی در سنگ ایجاد شده اند از نظر اندازه و تعداد متفاوت اند. درزها غالباً یكدیگر را قطع می كنند و فاصله بین آنها نظم مشخصی ندارد ولی در اعماق غالباً از هم دور می شوند منافذ ثانویه بر اثر تجزیه شیمیایی سنگها شكسته شدن مواد قابل حل یا انحلال در سنگها نیز ایجاد می شوند. انحلال سیمان كلسیتی در یك ماسه سنگ یا انحلال مواد قابل حل دیگر حفرات و منافذ ثانویه فراوانی در بعضی مناطق ایجاد می كند عموماً با افزایش عمق منافذ موجود در سنگها كاهش پیدا می كند. اغلب چاهای عمیق در اعماق زیر 1500 متر با سنگهائی كه منافذ كمی دارند برخورد می كنند.
تخلخل مقدار فضاهای خالی موجود در یك سنگ یا خاك را با كمیّت «تخلخل» بیان می كنند. بنا به تعریف ، تخلخل (a) عبارت است از درصد حجم فضاهای خالی موجود در یك نمونه سنگ یا خاك (Vv) به حجم كل آن نمونه (Vt):
(2-1) ؟Vv را می توان حجم آب لازم برای پر كردن تمام منافذ نمونه در نظر گرفت.میزان تخلخل در سنگها و رسوبات مختلف متفاوت است و از نزدیك به صفر تا بیش از 50 درصد تغییر می كند.(جدول 2-1)جدول 2-1 حدود تغییرات تخلخل در چند نمونه (نقل از Bouwer 1978)رسوب یا سنگ درصد تخلخللای و رس 60 – 50ماسه دانه ریز 50 – 40ماسه دانه متوسط 40 – 35
ماسه دانه درشت 35 – 25 گراول 30 -20مخلوط ماسه و گراول 30 -10سنگهای متراكم 1 ›
سنگهای آذرین درز و شكافدار و هوازده 10 -2بازالت های جدید نفوذپذیر 50 – 10گدازه های حفره دار 50 – 10توفها 30ماسه سنگ 30 – 5 سنگهای كربناته با منافذ اولیه و ثانویه 20 – 10
عوامل مؤثر بر تخلخل مقدار تخلخل به عوامل گوناگون بستگی دارد . در رسوبات سخت نشده ،تخلخل به شكل درجه جورشدگی (شكل 2-1) و آرایش دانه ها وابشته است. در سنگهای رسوبی آواری معمولاً تخلخل كمتر از رسوبات سخت نشده است؛ چون بخشی از منافذ توسط سیمان اشغال می شود. بعضی از سنگها ممكن است تخلخل نسبتاً زیادی داشته باشند ولی حفرات آنها به هم مربوط نباشند (شكل 2-2) سطوح لایه بندی، درزها و گسلها نیز از دیگر عوامل مؤثر بر تخلخل اند. سنگهای
متراكم مثل سنگهای آذرین و دگرگونی معمولاض تخلخل خیلی كمی دارند مگر آن كه بر اثر عوامل تكتونیكی یا هوازدگی شكسته و خرد شده باشند. عمل انحلال به ویژه در سنگهای آهكی می تواند موجب افزایش تخلخل شود. دولومیتی شدن نیز تخلخل را می افزاید، چون یونهای منیزیم ، كه جانشین یونهای كلسیم می شوند ، از آنها كوچكترند.نحوه قرار گرفتن یا آرایش دانه های یك رسوب در كنار هم نیز در میزان تخلخل آن موثر است. اگر رسوب را در نظر بگیریم كه از دانه هایی به شكل كره كامل و هم
اندازه تشكیل شده باشد، این دانه ها می توانند به صورتهای مختلفی در كنار هم قرار گیرند (شكل 2-3) كمترین تراكم مربوط به آرایش مكعبی و بیشترین تراكم مربوط به آرایش رومبوئدری است. به این جهت ارایش مكعبی بیشترین و آرایش رومبوئدری كمترین تخلخل را یاجادمی كنند. البته در شرایط طبیعی دانه ها به صورت كره های كامل یك اندازه نیستند و كمتر به یكی از دو صورت منظم فوق قرار می گیرند و غالباً آرایش مشخص و منظمی ندارند.انواع لایه های آبدار
لایه های آبدار به طور كلی بر دو نوع اند: آزاد و تحت فشار . «لایه آبدار آزاد» یا «نامحصور» شبیه یك دریاچه زیرزمینی در مواد متخلخل است (شكل 2 – 12) در این سفره ها هیچگونه لایه رشی یا لایه محصور كننده دیگری در بالای منطقه اشباع آب زیرزمینی وجود ندارد. در واقع آنچه كه در شكل 2 -5 نشان داده شده یك لایه آبدار آزاد است. سطح فوقانی لایه ابدار آزاد، «ایستابی» است كه می تواند آزادانه نوسان كند بالا و پایین رفتن سطح ایستابی به میزان تغذیه و تخلیه سفره یا حجم آب ذخیره شده در آن بستگی دارد. چنانكه گفتیم ارتفاع سطح ایستابی سفره آزاد با تراز تعادلی آب در چاهی كه تا سفره آزاد حفر شود مطابقت دارد. مرز پایینی لایه های آبدار آزاد را لایه ای از
موادی كه نفوذپذیری خیلی كمتری از خود سفره دارند تشكیل می دهد. این گونه لایه های نفوذناپذیر ممكن است رس یا دیگر مواد دانه ریز شیل ، سنگ آهك متراكم ، سنگ آذرین یا انواع دیگر سنگ بستر (سنگ كف) تشكیل شده باشند. سفره های آزاد معمولاً در آبرفتها، تلماسه ها یا نهشته های یخچالی یافت می شوند. ضخامت لایه های آبدار ازاد از چند متر تا صدها متر می تواند تغییر كند. منبع اصلی تغذیه آب زیرزمینی در لایه های آبدار آزاد بارش است . آب باران با آبهای حاصل از ذوب یخ و برف می تواند مستقیماً از خاك بالای سفره در آن نفوذ كند یا آن كه غیر
مستقیم از طریق رواناب سطحی و نشت از روخانه ها و دریاچه ها وارد سفره شود. بخشی از آبهای مصرفی در آبیاری نیز با عبور از منطقه ریشه گیاهان می تواند در تغذیه سفره آزاد شركت كند.«لایه آبدار تحت فشار» یا «محصور» لایه آبداری است كه بین دو لایه با نفوذپذیری خیلی كمتر قرار گرفته باشد (شكل 2 13) مثلاً یك لایه ماسه ای بین دو لایه رسی ، یا یك لایه ماسه سنگ بین لایه های شیل یا سنگ آهك متراكم . لایه های محصور كننده ممكن است لایه های ناتراوا یا كم تراوا باشند. در جایی كه لایه های محصور كننده به سطح زمین می رسند یا زیر زمین قطع می
محل را «منطقه تغذیه » یا «منطقه آبگیری» می نامند. علاوه بر نفوذ آب از منطقه تغذیه ، بخشی از آب سفره های تحت فشار بر اثر نشت از لایه های كم تراوای بالا و پایین سفره نیز ممكن است تأمین شود.
لایه های آبدار تحت فشار به طور كامل از آب پر شده اند. بنابر این سطح فوقانی آنها را سطح ایستابی تشكیل نمی دهد. در این سفره ها به جای سطح ایستابی از «سطح پیزومتریك» صحبت می شود. سطح پیزومتریك یا «سطح فشار» سطحی است فرضی كه ارتفاع آن در هر نقطه برابر ارتفاع نظیر فشار آب یا بار فشار در سفره است. در پیزومتری كه تا سفره تحت فشار پایین رفته باشد، آب از زیر لایه محصور كننده بالاتر می آید، (چون ارتفاع سطح ایستابی در منطقه تغذیه سفره تحت فشار بالاتر از نقطه برخورد پیزومتر با سفره تحت فشار است) ارتفاع آب در این پیزومترها نماینگر فشار آب در هر نقطه است. بنابر این تراز آب در تعدادی پیزومتر، كه تا سفره معینی نفوذ كرده باشند، مشخص كننده سطح پیزومتریك است. اگر سطح پیزومتریك بالاتر از سطح زمین باشد آب چاه خود به خود (بدون پمپاژ) به بیرون جریان پیدا می كند. این گونه چاهها را «چاه سرریز» یا «آرتزین» می خوانند. اصطلاح «آرتزین» گاهی در مورد هر چاهی كه در لایه های آبدار تحت فشار حفر شود، یا خود این گونه لایه های آبدار، و گاهی تنها در مورد چاهها و لایه های آبداری كه آب آنها بتواند به سطح زمین راه یابد به كار می رود. آبهای آرتزین همچنین می توانند به وسیله مجاری طبیعی مثل گسلها به سطح زمین راه پیدا كنند و چشمه هایی به وجود آورند.سفره های تحت فشار در یك محل ممكن است به صورت تعدادی لایه های آبدار روی هم باشند كه با لایه های ناتراوا یا كم تراوایی از هم جدا شده اند. بالاترین سفره معمولاً یك سفره آزاد است. نفوذپذیری و كیفیت آب این سفره ها ممكن است تفاوت قابل ملاحظه ای داشته باشند.
لایه های آبدار تحت فشار یا آزادی كه بتوانند از طریق لایه های كم تراوای بالا یا پایین خود آب جذب كنند یا از دست بدهند، «لایه های آبدار نشتی » خوانده می شوند. لایه های آبدار تحت فشار نشتی را لایه های آبدار «نیمه محصور» نیز می گویند. گر چه سازندهای نیمه تراوایی محصور كننده این سفره ها مقاومت نسبتاً زیادی در مقابل جریان آب دارند، ولی چنانكه گفتیم ممكن است در امتداد سطوح وسیع تماس آنها با سفره ، مقادیر قابل ملاحظه ای آب از سفره نشت كند. مقدار
و جهت نشت در هر نقطه به اختلاف بار فشار موجود در طرفین لایه نیمه تراوا وابسته است. در شكل 2 -13 یك سفره آزاد (A) و دو سفره تحت فشار (C , B) همراه با تعدادی پیزومتر نشان داده شده است. سفره B در منطقه تغذیه به یك سفره آزاد تبدیل شده است.
ادامه خواندن مقاله آب هاي زير زميني
نوشته مقاله آب هاي زير زميني اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.