nx دارای 13 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
آناتومی كاربردی
Applied Anatomy
از نظر ساختمان و عمل گوش به سه قسمت: گوش خارجی. میانی و داخلی تقسیم می شود:گوش خارجی External Ear :
گوش خارجی خود شامل سه قسمت(1)لله گوش (2) كانال یا مجرای شنوایی خارجی و (3) پرده صماخ است.لاله گوش Auricle (pinna) :ساختمان لاله گوش غضروفی است(به جز نرمه گوش) و در حوالی هفته نهم جنینی توسط 6 تكمه یا برجستگی در دو طرف اولین شیار حلقی در بین اولین و دومین ثوس تشكیل می شود و در حوای ماه چهارم جنینی شكل واقعی خود را به دست می اورد.
پوست لاله گوش نسبتاً نازك و دارای غدد سبابه بوده و در سطح اقدامی(خارجی) به سختی به پری كندریوم چسبیده است كه به همین دلیل كوفتگی های لاله گوش با تشكیل هماتوم در این سطح همراه خواهد بود.كانال یا مجرای شنوایی خارجی External Auditory Canal (Meatus):
كانال شنوایی خارجی (EAM) از قسمت شیار حلقی به وجود آمده. در بالغین طول آن حدود 25 تا 30 میلیمتر است. یك سوم خارجی آن غضروفی و مابقی آن استخوانی است(در شیر خواران تماماً غضروفی است) قسمت غضروفی(خارجی) آن دارای انحنایی به خلف و بالا و قسمت استخوانی(داخلی) آن انحنایی به قدام و پایین دارد. لذا در بالغین جهت مشاهده كامل كانال شنوایی و پرده سماخ و بوسیله اتوسكوپ لاله گوش به سمت عقب و كمی بالا كشیده می شود. اما در اطفال (كمتر از 3 سال) انحنای آن كمتر و تا حدی بر عكس بالغین است و بایستی در مواقع معاینه لاله گوش به عقب و حتی كمی پایین كشیده شود.
پوست لاله گوش به داخل مجرا نیز امتداد یافته و بتدریج از ضخامت ان كم می شود بطوری كه در روی پرده صماخ به نازكترین حد خود می رسد و فقط اپیدرم باقی می ماند. بر خلاف قسمت استخوانی پوست ناحیه غضروفی حاوی واحدهای پیلوسباسه و غدد سرومنو مجموع ترشحات آنها موم یا واكس گوش را تشكیل می دهند.نكته: مجرای گوش دو تنگه دارد یكی در مرز بین قسمت غضروفی و استخوانی و دیگری در 5 میلیمتری پرده صماخ. اجسام خارجی معمولاً در این دو ناحیه به دام افتاده و گیر می كنند.موم یا سرومن (Ear cerumen) :
موم یا سرومن گوش مجموع ترشحات غدد سباسه و سرومن بوده. حاوی انواعی از تاسیدهای آمینه و اسیدهای چرب لیزوزیم و ایمونوگلوبولین است و بر اساس فنوتیپ ژنتیكی شخص ممكن است نرم و زرد تیره(فنوتیپ غالب) یا جامد. سفت و شكننده به رنگ زرد مایل به خاكستری باشد(فنوتیپ مغلوب).
غدد سرومن در واقع غدد عرق آپوكرین تغییر شكل یافته پوست بوده و ترشحات ان تحت تأثیر تحریكات آدرنرژیك حالات هیجانی تحریك فیزیكی مجرای گوش و مصرف داروهای آدرنرژیك مختصری افزایش می یابد.
نكته: قسمت غضروفی كانال گوش یكپارچه و مستحكم نبوده و دارای دو شكاف عرضی موسوم به شكافهای سارتورینی است و از این طریق عفونتهای شدید گوش خارجی می توانند به فضای بنا گوش تحت آهیانه ای و قاعده جمجمه انتشار یابد كه نمونه مشخص ان اوتیت خارجی برخیم است.پرده صماخ (Tympanic Membrane) :
پرده صماخ صفحه ای بیضی شكل و كمی مایل با تحدب به گوش قسمت میانی با قطرهای 810 میلیمتر و ضخامتی حدود 130 میكرون بوده. از سه لایه(لایه اپیدرم در خارج. لایه فیبروزی در وسط و لایه مخاطی در داخل) تشكیل شده است.(شكل 1-1)پرده صماخ به دو قسمت به نامهای ناحیه سخت و
ناحیه شل تقسیم می شود. برآمدگی طولی دسته استخوان چكشی(مهمترین علامت راهنما) است كه در وسط از ناحیه فوقانی قدامی به طرف ناحیه تحتانی خلفی امتداد دارد. به رأس یا نوك آن ناف یا قوز گفته می شود. علامت راهنمای دیگر مخلوط یا مثلث نورانی است كه به صورت یك ناحیه مثلثی و درخسان در ربع قدامی تحتانی پرده صماخ دیده می شود و
علت درخشان بودن آن انعكاس نور ثانویه به انحنای خاص این ناحیه است.
گوش میانی Middle Ear :گوش میانی محفظه ای حاوی هوا به ابعاد تقریبی ارتفاع 15 میلیمتر(فوقانی تحتانی) طول 15 میلیمتر (قدامی خلفی) و عمق حدود 2 میلیمتر در قسمت تحتانی و 6 میلیمتر در قسمت فوقانی در داخل استخوان گیجگاهی بوده و شامل حفره یا فضای صماخی استخوانچه های شنوایی شیپوراستاش. حجره ماستوئید. سیستم پنوماتیك استخوان گیجگاهی و عصب كورداتیمپانیك است.فضای صماخی (Tympanic Cavity):فضای صماخی خود به ه قسمت به نام های Epitympanic Reccess یا (Attic) Mesotympanum و Hypotympanic Recces تقسیم می شود(شكل 2-1).بین دو ناحیه اپی و مزوتیمپانوم یك تنگی آناتومیك وجود دارد و این مسأله می تواند منجر به احتباس و لوكالیزه شدن ترشحات التهابی در ناحیه آتیك و در نتیجه صدمات بیشتر عناصر این ناحیه شود.
حجره ماستوئید (Mastoid Antrum) :حجره ای كوچك در قسمت فوقانی خلفی خارجی حفره صماخی بوده و از یك طرف با واسطه یك منفذ كوچك با آتیك و از بقیه جهات با سلولهای هوایی استخوان گیجگاهی در ارتباط است.
سیستم پنوماتیك گیجگاهی (Temporal Paneumatic System) :در داخل تنه استخوان گیجگاهی و زائه ماستوئید حفرات ریز هوایی همانند كندوی عسل وجود دارد. این حفرا با فضای تیمپاتیك در ارتباط بوده و به عنوان یك منبع ذخیره هوایی فضای تیمپاتیك عمل كرده و از تغیرات فشار داخل آن تا حدود زیادی جلوگیری میكند.
نكته: زائده ماستوئید پس از تولد به پیدایش و در بین 2تا5 سالگی شروع به تشكیل حفرات هوایی كرده و در سن 6تا12 سالگی كامل می شود. لذا در سن كمتر از یك سالگی ماستوئیت واقعی برزو نمی كند.
لوله یا شیپور استاس (Eustachian Tube) :شیپور استاس چند رابط گوش میانی با نازوفارنكس بوده و مسئول تأمین و تهویه هوای گوش میانی است. یك سوم اول ان استخوانی و مابقی آن غضروفی است. قسمت انتهایی آن به دلیل خاصیت الاستیسیته در حالت عادی روی هم خوابیده و بسته شده است اما در موقع بلع خمیازه كشیدن. مانوروالسالوا و … باز می شود.چند نكته:
شیپورذ استاش در كودكان افقی تر است لذا مواد و میكروبهای موجود در نازوفارنكس راحت تر می توانند وارد گوش میانی شوند. این مسأله یكی از علل شیوع بیشتر عفونتهای گوش میانی در كودكان نسبت به بالغین است. عضلات كشنده و بالا برنده كام مسئول بازكردن دهانه شیپور استاس در موقع بلع هستند.استوانچه های شنوایی:به استخوانهای كوچك به نامهای : چكشی. سندانی و ركابی به یكدیگر مفصل وبوسیله لیگمانهای متعددی در موقعیتهای خود پایدار و با ثبات شده و انرژی صوتی را به گوش داخلی انتقال می دهند. دو عضله در تنظیم این
سیستم هدایتی نقش ایفا می كنند یكی عضله ركابی است كه تاندون آن به گردن استخوان ركابی متصل شده و از عصب صورتی عصب گیری می كند. این عضله در اثر صداهای قوی بوسیله یك رفلكس عصبی( موسوم به رفلكس آكوستیك یا ركابی) منقبض شده و از انتقال بیش از حد انرژی صوتی به گوش داخلی جلوگیری می كند. عضله دیگر كه به بالای گردن استخوان چكشی متصل شده و شاخه كوچكی از عصب فكی دریافت می كند.بیماریهای لاله گوش
سرما زدگی و یخ زدگی Chilbains & Frostbite:از آنجا كه سرما زدگی و یخ زدگی لاله گوش معمولاً همراه با ضایعات مشابه در انتهای اندامهای دیگر نیز است. لذا لازم است این مبحث بطور كامل شرح داده شود. صدمات ناشی از سرما به عوامل بسیار متعددی همچون شدت و كیفیت سرما طول مدت تماس. شدت وزش باد. وضعیت عروقی. سن. ارتفاع و غیره بستگی دارد. حساسیت بافتها نسبت به صدمنات ناشی از سرما به ترتیب عبارتند از: اعصاب. عضلات. عروق. درم.غضروف و استخوان.
یخ زدگیFrostbite :اولین واكنشی كه در كاهش دمای بافت به وجود می آید انقباض عروق است. زمانی كه دمای عمقییك عضو(نظیر انگشتان) به 15 درجه سانتیگراد برسد انقباض عروق همراه با حملات منظمی (3تا5بار در ساعت) از اتساع عروقی بروز خواهد كرد كه به آن « پدیده مقابله كردن» گفته می شود. این وتكنش تا حدی با انجماد عضو مقابله می كند. زمانی كه دمای بافت به 10 درجه برسد صدمات و ضایعات بافتی آغاز می شود كه در صورت گرم بودن سریع عضو برگشت پذیر خواهند بود. ولی زمانی كه دمای عضو به نقطه انجماد(یخ زدگی) برسد كریستالهای یخ در فضای خارج سلولی تشكیل شده در نتیجه منجر به افزایش فشار اسموتیك و شیفت مایع از داخل سلول به خارج سلول دهیدراتاسیون سلولی و دناتوراسیون پروتئین های غشاء و داخل سلول و بالاخره تخریب سلولی و آزاد شدن مواد وازواكتیو و نكروز بافت می شود. همانند سوختگی شدت یخ زدگی نیز درجه بندی می شود كه اساس آن یافته های بالینی پس از گرم شدن عضو است:یخ زدگی درجه یك: در این حالت عضو مبتلا دچار گزگز و كرختی شده. س از گرم كردن اریتم و ادم و معمولاً سوزش و درد بروز كرده بدون عارضه مهمی بهبود می یابد.یخ زدگی درجه دو: در این نوع یخ زدگی ضایعات محدود به اپیدرم بوده. با بروز تاول سفت متراكم. شفاف یا صورتی همراه با سوزش نسبتاً شدید پس از گرم كردن مشخص می شود. حس لامسه تقریباً مختل بوده ولی برگشت پذیر می باشد. ادم بتدریج برطرف شده. تاول طی 2تا3 هفته جذب و خشك شده و اسكار تیره رنگی به جا می ماند. اسكار به ظاهر نكروتیك به نظر می رسد اما در واقع لایه بازال دست نخورده باقی مانده طی 4 هفته اپیدرم طبیعی شكل می گیرد.یخ زدگی درجه سه: در این حالت پوست به طور كامل و بافتهای زیر جلدی عضلات و حتی غضروف و استخوان ناحیه تا حدی دچار صدمه و یا نكروز شده. با سفید و سخت شدن عضو عدم قابلیت تحریك و فقدان حس لامسه و فشار مشخص می شود.یخ زدگی درجه چهار: تقریباً همانند یخ زدگكی درجه سه بوده با این تفاوت كه عضو مبتلا (پوست.بافت زیر جلدی.غضروف و استخوان) به طور كامل نكروزه شده(عدم بروز درد و ادم خفیف پس از گرم كردن) طی 1تا3 ماه خود بخود قطع و كنده می شود.
سرمازدگی Chiblains (prenio) :این حالت در اثر تماس طولانی مدت با هوای سرد اما خشك و غیر منجمد كننده(مثلاً در كوهنوردان)به وجود امده. موجب بروز ندول جلدی یا زیر جلدی موضعی(احتمالاً به دلیل واسكولیت) و التهاب تاندون و كپسول مفصلی می شود. در افراد سالخورده ممكن است زخمهای سطحی(خصوصاً در ساق پا) نیز دیده شود. توجه: اكثر مبتلایان به سرما زدگی دچار درجاتی از هیپوترمی نیز بوده. بایستی از این نظر به طور كامل مورد بررسی و درمان قرار گیرند. تدابیر درمانیدر درمان یخ زدگی بایستی همیشه چند اصل زیر را به خاطر داشت: صدمات ناشی از یخ زدگی برای مدت 24 تا 48 ساعت به مراتب كمتر از حالتی است كه یخ زده گرم و مجدداض دچار یخ زدگی شود. لذا هر گاه امكان بروز یخ زدگی مجدد وجود داشته باشد هرگز اقدام به گرم كردن عضو نكنید. هرگز اقدام به ماساژ عضو با برف نكنید. از مصرف الكل اجتناب شود(هیپوترمی را تشدید می كند) به دلیل اثرات هیپوكسیك و انقباض عروقی سیگار حداقل تا چند هفته بعد از حادثه بیمار از استعمال دخانیات منع شود.بیماریهای التهابی مجرای گوشExternal Otitisاصولاً به هر نوع بیماری التهابی گوش خارجی External Otitis گفته می شود كه ممكن است منتشر یا موضعی. حاد یا مزمن.باكتریال یا قارچی یا ویروسی و یا اگزمایی باشد.
اوتیت خارجی حاد منتشر (گوش شنا گران)Acute Diffuse External Otitis (Swimmer s Ear)
در این حالت پوست مجرای گوش(خصوصاً قسمت استخوانی) به طور یكپارچه دچار التهاب و عفونت می شود. چهار فاكتور در بروز عفونت گوش دخیل می باشد: 1) افزایش PH مجرا (بیش از 6)2) رطوبت زیاد3) گرما4) صدمه پوست مجرا از آنجایی كه اكثر این فاكتورها در شناگران وجود دارد لذا این بیماری در شنا گران شایعتر بوده به همین دلیل به این بیماری گوش شناگران نیز گفته می شود.به جز در مناطق حاره ای شایعترین جرم مسئول پسودومونا آئروژیناز بوده. پس از آن پروتئوس ولگاریس و بندرت استافیلوكوك طلایی قرار داردند.وجه مشخصه بیماری درد گوش همراه با تغییرات التهابی مجرای گوش (ادم اریتم و پوسته های كثیف مجرای گوش همراه با ترشحات بد بو و كثیف) است. درد با حركات فك یا كشیدن پرده گوش یا فشار بر روی تراگوس تشدید می یابد. تغییرات التهابی ممكن است موجب انسداد كامل مجرای گوش شده یا به لاله گوش یا حتی پایین صورت انتشار یابد. در موارد شدید بیماری معمولاً تب و آدنوپاتی اطراف گوش یا گردن وجود دارد. نكته: شروع بیماری معمولاً با خارش خفیف تا متوسط همراه بوده ولی خیلی سریع درد بروز كرده و خارش محو می شود.
تدابیر درمانیاصولاً در درمان هر نوع اوتیت خارجی بایستی كلیه تمهیدات زیر را به كار بست:1 تسكین درد با استفاده از كمپرس موضعی گرم روزی 3-2 بار . هر بار به مدت 10تا 20 دقیقه و از داروهای ضدالتهابی غیر استروئید در صورت لزوم با ضد دردهای مخدر نظیر استامینوفن كدئین و یا مپریدین.2 در صورت شدید بودن بیماری( درد بسیار شدید وجود علائم سیستمیك نظیر تب و …) بهتر است بیمار چند روز اول را در بستر استراحت كند.3 بر طرف كردن علل زمینه ای و مستعد كننده بیماری( نظیر بیماریهای پوستی. اندوكرین. آنمی. هیپوویتامین و …)4 مهمترین فاكتور در درمان ( و حتی پیشگیری) تمیز و خشك نگهداشتن مجرای گوش است.
عفونت قارچی گوش خارجی:Otomycosis عفونتهای قارچی مجرای گوش در مناطق حاره ای (گرم و مرطوب) شایع بوده. معمولاً در افراد مسن دیابتیك و یا بیماران با ضعف سیستم ایمنی بروز كرده در یك فرد سالم بندرت به طور خالص دیده مكی شود. اما در صورت بروز صدمه و ترك پوست(ثانویه و خاراندن شدید) و یا وجود توأم عفونت باكتریایی درد نیز وجود خواهد داشت. تشخیص بیماری براحتی با بررسی مستقیم ترشحات و پوسته ها زیر میكروسكوپ با بزرگنمایی 6 تا10 برابر و دیدن میسیلیوم و هیف ها داده می شود.
تدابیر درمانی:1) رعایت اصول كلی درمان2) چكاندن محلول ویوله دوژانسیان 2% در الكل 95 ¬¬ داخل گوش روزی3-2 بار هر بار 4-2 قطره.3) در صورت وجود. درمان اختلال زمینه ای.
بیماریها و اختلالات پرده صماخ
میرنژیت تاولیBullous Myringitis:این بیماری یك التهاب و تشكیل تاول در زیر لایه خارجی پرده صماخ به وسیله عوامل نا شناخته ویروسی یا باكتریایی از جمله دیپلوكوك پنومونی (متعاقب اوتیت میانی) و یا مایكوپلاسما(متعاقب پنومونی) بوده و تاول )هایی) حاوی سرم یا خون بر روی پرده صماخ تشكیل می شود. علائم آن عبارتند از:درد شدید و احساس پری گوش و در صورت پاره شدن تاول. ترشح مایع سروز یا خونی-سروزی. از آنجا كه تشخیص افتراقی میان ویروسی یا باكتریایی بودن آن بسیار مشكل است لذا تجویز آنتی بیوتیك منطقی تر به نظر می رسد.
تدابیر درمانی:1 كنترل درد با استفاده از مسكن های قوی.2 در صورتی كه درد بسیار شدید باشد و به وسیله درمان طبی كنترل نشود می توان اقدام به برش و تخلیه تاول نمود. برای این منظور می توان پس از بیحس كردن پرده صماخ به كمك چاقوی میرنگوتومی تاول را پاره كرد. این عمل تأثیر چندانی در سیر بیماری نداشته فقط به منظور تسكین دردهای غیر قابل تحمل و كنترل انجام می شود.3 آنتی بیوتیك مناسب اریترومایسین است.
عفونت گوش میانیOtitis Media (OM)
به التهاب مخاط گوش میانی اوتیت میانی (OM) گفته می شود و بعد از عفونتهای تنفسی شایعترین بیماری در كودكان است . بطوری كه حدود 65%-5% كودكان تا سن یكسالگی و 85%-70% كودكان تا سن 3 سالگی حداقل یكبار دچار (OM) می شوند.اختلالات شیپور استاش و عفونتهای مجاری تنفسی فوقانی مهمترین و اصلی ترین عامل در بروز (OM) هستند. عوامل مستعد كننده و خطر ساز دیگری از این دو طریق عمل می كنند عبارتند از: اختلالات آناتومیك (نظیر شكاف كام) رینیت آلرژیكرینیتوازوموتورتریزومی21 فیبروز سیستیكآدنوئیدانسداد دهنده تغذیه با شیشه شیر(خصوصاً در حالت دراز كش)در معرض دود سیگار قرار گرفتن.وضعیت اقتصادی و بهداشتی پایینزندگی در مناطق شلوغ و پر جمعیت(از جمله نگهداری اطفال در مهد كودك) هیوتیروئیدیهوای سردتومورهای نازوفارنكس و جنس مذكراز نقطه نظر مقاصد عملی و درمانی (OM) را به چند نوع تقسیم كرده و مورد بررسی قرار می دهیم:1 اوتیت میانی حاد: به بروز اخیر عفونت علامت دار گوش گفته می شود.2 اوتیت میانی مقاوم: به تداوم علایم و نشانه های عفونت حاد 48 ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیكی اطلاق می شود.3 اوتیت میانی با افیوژن: به وجود مایع در گوش میانی برای مدتی بیش از 3 هفته در غیاب علایم عفونی گفته می شود.4 اوتیت میانی حاد راجعه: به بروز حملات حاد عفونت گوش میانی 3بار طی 6ماه و یا4 بار طی یك سال گفته می شود.5 اوتیت میانی چركی مزمن: به وجود سوراخ یا پارگی پرده صماخ همراه با ترشح از گوش به مدت بیش از 6 هفته گفته می شود.كاهش شنوایی یا كریHearing Loss or Deafness
در حدود 4 درصد افراد زیر45 سال دچار درجات متفاوتی از كاهش شنوایی هستند.(مرد و زن بطور یكسان) و با افزایش سن بیشتر می شود. به طوری كه شیوع ان در افراد 65 سال به بالا به حدود30% و در افراد بالای 75 سال به حدود 35% می رسد.در كل شایعترین علت كری متوسط یا شدید در اطفال اختلال ژنیتیكی در حدود 50% موارد و سپس مننژیت است. علل كری بسیار زیاد است و ما در اینجا فقط به ذكر علل شایع و مهم آن اكتفا میكنیم.
عفونتها:عفونتهای گوش:شایعترین علت كاهش شنوایی انتقالی در اطفال اوتیت میانیاست كه با درمان مناسب اكثراً گذرا و موقتی است در صورت بروز عوارضی همچون لابیرنتیت چركی. آبسه مغزی و منژیت كاهش شنوایی حسی-عصبی نیز وجود خواهد داشت.
نكته: در اوتیت میانی حاد و مزمن چركی حتی بدون بروز عارضه ای ممكن است كاهش شنوایی حسی- عصبی نیز بروز كند كه علت آن ورود توكینهای باكتریها به گوش داخلی است.
منژیت باكتریال: منژیت دومین علت شناخته شده كری حسی-عصبی دركودكان بوده و علت ان بروز لابیرنتیت چركی است. علت شیوع SNHL در مننژیت پینوموكوكی 30% مننگوكوكی 10% و در مننژیت ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا b بین 5%تا20% است. نكته: تجویز دگزامتازون در مننژیت باكتریال كودكان می تواند از بروز كاهش شنوایی به میزان زیادی جلوگیری كند.عفونت اسپیروكتی: سیفیلیس مادرزادی و نیز اكتسابی می تواند منجر به كاهش شنوایی یك یا دو طرفه بشود كه ممكن است به طور ناگهانی و یا تدریجی با سیری پیشرونده باشند.
سلك عفونت سل در كشورهای آسیایی نسبتاً شایع بوده می تواند منجر به كاهش شنوایی هدایتی یا حسی- عصبی شود. چند نكته:
1 عفونت سلی گوش تقریباًهمیشه با سل ریوی همراه است.2 در هر بیمار با اوتیت میانی مزمن و وجود سوراخهای متعدد در پرده صماخ بایستی به فكر TB بود تا اینكه خلافش ثابت شود.
عفونتهای ویروسی:عفونتهای ویروسی خصوصاً سیتومگالوویروس اوریون سرخك هرپس زوستر و آنفلوانزا می تواند باعث SNHL شوند.(از طریق مننگوانسفالیت و یا لابیرنتیت).
پیر گوشی:Presbycusis
این نوع كاهش شنوایی حسی –عصبی و متعاقب افزایش سن بوده یك روند طبیعی محسوب می شود و احتمالاً به دلیل تغییرات آتروفیك سلولهای گانگلیون اسپیرال است. «فاكتورهای ژنتیك- متابولیسم – تغذیه- آب و هوا- استرس- تغییرات بافت همبند –واكنش های عروقی همبند- واكنش های عروقی و سر وصدا» احتمالاً در ایجاد آن مؤثرند.كاهش شنوایی حسی –عصبی دو طرفه بوده و معمولاً در فركانس های بالا دیده می شود و بتدریج به طرف فركانس های پایین پیشرفت می كند و سن شروع آن معمولاً 50الی 60 سالگی بوده و سیر آهسته ولی پیشرونده ای دارد.
تدابیر درمانی:پرهیز از سر و صدا و در صورت لزوم استفاده از سمعك.
ادامه خواندن مقاله آناتومي كاربردي
نوشته مقاله آناتومي كاربردي اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.