مقاله در مورد بيماري هاي كبد

 nx دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است فایل ورد nx  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد. این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد بخشی از متن nx : بیماری های كبد هپاتیت ویروسیهپاتیت ویروسی نوعی عفونت سیستمیك ویروسی همراه با نكروز و التهاب سلول های كبدی است كه مجموعه ای مشخص از تغییرات بالینی،بیوشیمیایی،و سلولی را به وجود می آورد.تا امروز پنج نوع مشخص هپاتیت(A,B,C,D,E)شناخته شده اند.هپاتیت E,A از نظر انتقال (راه مدفوعی – دهانی) شبیه هم هستند و هپاتیت های E,D,C نیز بسیاری خصوصیات مشتر دارند.راهنمای ترمینولوژی هپاتیت ویروسی در نمودار شماره یك ارائه شده است.به نظر می رسد انواع دیگری از هپاتیت نیز وجود دارند. افزایش شیوع هپاتیت ویروسی موجب نگرانی سلامت عمومی جامعه شده است.هپاتیت ویروسی به دلیل سادگی سرایت آنبسیار مهم است،موربیدیتی زیادی دارد،و باعث اتلاف زمان مفید حضور در مدارس یا مشذاغل می شود.تخمین می زنند كه 60 تا 90 درصد موارد هپاتیت ویروسی به دلیل عدم گزارش در آماز وارد نمی شود.مواردی مثل هپاتیت های ساب كلینیكال (ابتلا به هپاتیت بدون تظاهرات بالینی واضح)،هپاتیت های خفیف،و اشتباهات تشخیصی نیز در عدم گزارش دقیق هپاتیت ویروسی دخالت دارند.آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت A تقریباً در 50 درثصد از بالغین آمریكایی مثبت است ولی اغلب آنها نمی توانند ابتلا به هپاتیت را به خاطر بیاورند. مشاركت های پرستاری:در هپاتیت ویروسی پرستار با 3 موضوع عمده مواجه می شود:(1)مراقبت از بیمار مبتلا به هپاتیت ویروسی؛(2)این حقیقت كه بسیاری از مبتلایان فاقد علامت هستند و خود این مسئله ممكن است باعث مسائل اپیدمیولوژیك جدی بشود؛(3)نیاز واضح به براندازی و ریشه كن شدن این بیماری.مورد اخیر شامل نكات زیر است:• دفع كاملاً بهداشتی و صحیح مدفوع در جامعه و منزل.• رعایت بهداشت شخص دقیق در تمام اوقات.• استفاده از روش های مطئمن و بی خطر در تولید و توزیع مواد غذایی.• نظارت بهداشتی مؤثر در مدارس،خوابگاه های شبانه روزی،مراكز نگهداری بزرگ،سرباز خانه ها و مسكن موقت كارگران،و اردوها.• برنامه های مداوم آموزش بهداشت.• گزارش تمام موارد هپاتیت ویروسی به دپارتمان بهداشت محلی.برای مقایسه بسیاری از خصوصیات اشكال عمده هپاتیت به جدول 3 نگاه كنید.ویروس هپاتیت Aهپاتیت A كه قبلاً هپاتیت عفونی نامیده می شد.احتمالاً نوعی ویروس RNA از خانواده انترو ویروس ها است.این بیماری به شكل مدفوعی – دهانی و عمدتاً با خوردن غذاها یا مایعات آلوده به ویروس منتقل می شود.ویروس قبل از بروز علائم و در چند روز اول ناخوشی در مدفوع مبتلایان وجود دارد.در متداول ترین شكل،معولاً فردی بالغ و جوان در مدرسه به این ویروس مبتلا می شود و آن را به منزل می برد.در منزل نیز به علت عدم رعایت اصول صحیح دفع فاضلاب بیماری بین افراد خانواده پخش می شود.این بیماری در كشورهای عقب مانده یا محیط های شلوغ و دارای سیستم ناقص فاضلاب شیوع بیشتری دارد.فردی عفونی كه در كار تهیه و تولید غذا است بیماری را به دیگران سرایت می دهد و مردم با مصرف آب یا صدف آلوده به این بیماری مبتلا می شوند.كسانی كه با حیوانات سر و كار دارند نیز با خوردن آب یا صدف آلوده به هپاتیت A مبتلا می گردند.این بیماری بندرت توسط ترانسفوزیون های خون منتقل می شود.دوران نهفته بطور تخمینی یك تا 7 هفته و بطور متوسط 30 روز است.سیر بیماری ممكن است طولانی باشد و 4 – 8 هفته ادامه پیدا كند.مدت و شدت بیماری در مبتلایان بالای چهل سال معمولاً بیشتر است.ویروس مدت كوتاهی در سرم باقی می ماند و با شروع یرقان احتمالاً بیمار عفونی نخواهد بود.بررسی و تظاهرات بالینی:اكثر بیماران فاقد علامت هستند و دچار یرقان نمی شوند.علائم بیماری اگر تظاهر كنند خفیف هستند و سرما خوردگی همراه با تب خفیف شباهت دارند.بی اشتهایی از علائم ابتدایی و اكثراً شدید است.به نظر می رسد این حالت نتیجه رها شدن ماده ای سمی از سلول های كبدی یا ناتوانی كبد برای خنثی كردن ماده ای غیر عادی باشد.پس از مدتی ممكن است بیمار دچار یرقان بشود و ادرار رنگ تیره پیدا كند.سوء هاضمه بدرجات مختلف وجود دارد و به شكل ناراحتی مبهم ناحیه اپیگاستر،تهوع،سوزش سر دل،و نفخ شكم تظاهر می كند.عده ای از بیماران با كشیدن سیگار یا استشمام دود سیگار یا دودهای قوی دیگر بشدت ناراحت می شوند.این علائم كه تقریباً 10 روز بعد از شروع بیماری،یعنی زمانی كه یرقان به حداكثر شدت خود می رسد،بتدریج برطرف می گردند.تا چند روز بعد از شروع بیماری،كبد و طحال معمولاً كمی بزرگ می شوند،در این زمان غیر از یرقان علائم چندان دیگری وجود ندارد.مراقبت و درمان:استراحت در مرحله حاد و نظارت بر مصرف غذای مطبوع و مغذی،بخشی از درمان و مراقبت پرستاری هستند.در مرحله بی اشتهایی لازم است وعده های مختصر غذا و فواصل كوتاه به بیمار بدهند و در صورت لزوم گلوكز داخل سیاهرگی نیز تجویزی شود.این بیماران حتی به غذا نگاه هم نمی كند،بنابراین باید صبر كرد تا اشتهای بیمار باز گردد.برای مقابله با كاهش وزن و دوران نقاهت طولانی بایستی دریافت مواد غذایی در بهترین شكل ممكن ادامه پیدا كند.عده ای از بیماران حتی قبل از بروز یرقان اشتهای خود را باز می یابند و بنابراین احتیاجی به تذكر برای دریافت رژیم غذایی مناسب ندارند.احساس سلامتی خود بیمار و نتایج آزمون های آزمایشگاهی عموماً راهنماهای مناسبی برای استراحت در بستر و محدود كردن فعالیت بدنی هستند.افزایش تدریجی فعالیت باعث تسریع بهبودی بیمار می شوند به شرطی كه بیمار بعد از هر بار فعالیت به استراحت بپردازد و در ضمن آن قدر فعالیت نكند كه خسته شود.پیش آگهی:همه بیماران مبتلا به هپاتیت A تقریباً بدون استثناء بهبود می یابند؛در موارد بسیار نادری بیماری به سمت نكروز حاد كبد یا هپاتیت برق آسا پیشرفت می كند و در آخر باعث سیروز كبد یا مرگ بیمار می شود.مصونیت بعد از ابتلا به هپاتیت A فقط به همین بیماری مربوط است و به هر صورت بیمار ممكن است به دیگر انواع هپاتیت مبتلا شود.مرگ و میر ناشی از هپاتیت A تقریباً 5/0 درصد است.مبتلایان به هپاتیت A به شكل ناقل درنمی آیند و شكل مزمن بیماری در هپاتیت A نیز وجود ندارد.آموزش بیمار:بیماران معمولاً در منزل تحت مراقبت و درمان قرار می گیرند مگر آنكه علائم بسیار شدید باشند.در مورد ناتوانی و خستگی بیمار به علت هپاتیت و زمان لازم برای مراجعه پزشك در صورت ادامه یا بدتر شدن وضعیت بیمار بایستی به آنها كمك كرد.علاوه بر اینها بیمار و خانواده اش به توصیه و راهنمایی هایی در مورد رژیم غذایی،استراحت،مطالعات پی گیری خونی،همین طور روش دفع فاضلاب و اصول بهداشتی،بخصوص شستن دست برای جلوگیری از انتشار عفونت به دیگر اعضاء خانواده احتیاج دارند.كنترل و پیشگیری راههای برای كم كردن خطر ابتل به هپاتیت A عبارتند از: واكسن هپاتیت A اولیت واكسن بر علیه هپاتیت A در فوریه 1995 توسط FDA برای مصرف عمومی مورد تأیید قرار گرفت.توجه بر این است كه بالغین بالاتر از 18 سال 2 نوبت واكسن با فاصله 6 6 تا 12 ماه دریافت نمایند.مصونیت در مقابل هپاتیت A حدود چند هفته پس از تزریق اولین نوبت واكسن ایجاد می شود.كودكان و افراد زیر 18 سال سه نوبت واكسن دریافت می كنند.به این ترتیب كه واكسن نوبت دوم یك ماه بعد و نوبت سوم 6 تا 12 ماه بعد تزریق می شود.مصونیت در برابر هپاتیت A با این روش حداقل 20 سال تخمین زده می شود. استفاده از واكسن هپاتیت A برای مسافرین به مناطقی كه از نظر بهداشت و فاضلاب وضعیت خوبی ندارند توصیه شده است.در گورههای در معرض خطر (مردان هم جنس باز،معتادین به داروهای داخل سیاهرگی،كاركنان مراقبت های بهداشتی) نیز واكسیناسیون توصیه شده است.در این حالت نیز باید مواردی مثل جلوگیری،تشخیص و درمان واكنش های حساسیت مفرط نسبت به واكسیناسیون به دقت رعایت شود.بهداشت شخصی خوب،تأكید در شستن دقیق دست ها(بعد از اجابت مزاج و قبل از خوردن غذا).رعایت اصول بهداشت محیط – منابع آب و غذای سالم،همین طور سیستم دفن مؤثر فاضلاب.تجویز ایمون گلوبوبین:با تزریق عضلانی ایمون گلوبولین در دوران نهفته و چنانچه تا 2 هفته بعد از تماس انجام شود می توان از بروز هپاتیت A پیشگیری كرد.این عمل باعث تقویت تولید آنتی بادی توسط خود بیمار می شود و نوعی مصونیت غیر فعال به مدت 6 – 8 هفته ایجاد می كند.تزریق ایمون گلوبولین مممن است علائم واضح بیماری را كاملاً تخفیف بدهد و بیمار مبتلا به هپاتیت A بدون علائم بالینی مصونیت فعال بر علیه حمله بعدی ویروس پیدا می كند.امكان بروز واكنش های سیستمیك نسبت به ایمون گلوبولین وجود دارد ولی نادر است.در مورد درمان با ایمون گلوبرولین انسانی برای تمام كسانی كه قبلاً دچار ادم عروقی،كهیر،یا سایر واكنش های آرژیك شده اند بایستی جوانب احتیاط رعایت شوند.برای درمان واكنش های سیستمیك یا آنافیلاكتیك بایستی اپ نفرین در دسترس باشد.پروفیلاكسی قبل از تماس به مسافرین به كشورهای در حال توسعه یا نامناسب بودن وضع بهداشت و فاضلاب(كه فرصت كافی برای واكسیناسیون ندارند) توصیه شده است.ایمون گلوبولین برای هم خانه ها و افراد دارای تماس جنسی با مبتلایان به هپاتیت A توصیه می شود (هم خانه های مستعد معمولاً در هنگام تشخیص هپاتیت A در بیمار خود نیز مبتلا و عفونی هستند و این افراد نیز باید ایمون گلوبولین دریافت كنند.) ویروی هپاتیت Bویروس هپاتیت B یك پارتیكل دو پوسته ای حاوی DNA است و از اجزاء زیر تشكیل می شود:آنتی ژن:آنتی ژن Core (قلب ویروس) هپاتیت B (ماده آنتی ژنی كه در قلب ویروس وجود دارد).آنتی ژن HBS:آنتی ژن سطحی هپاتیت B (ماده آنتی ژن موجود در پوشش خارج ویروس).آنتی ژن HBE:پروتئین مستقل از ویروس كه در گردش خون بیماران وجود دارد.هر كدام از این آنتی ژن ها باعث تحریك تولید آنتی بادی مخصوص خود می شود كه عبارتند از:Anti – HBe؛در مرحله حاد بیماری وجود دارد؛ممكن است نشان دهنده ادامه حضور ویروس ه پاتیت B در كبد باشد.Anti – Hbe؛در دوران نقاهت قابل شناسایی است؛معمولاً نشان دهنده بهبودی و پیدایش مصونیت است.Anti – Hbe؛معمولاً نشان دهنده كاهش عفونت زدایی در بیمار است.Anti – HB * Ag ؛آنتی بادی ضد آنتی ژن *HB ؛ممكن است نشانه رپلیكاسیون مداوم HBV باشد.آنتی ژن سطحی هپاتیت B را می توان به شكل زود گذر در گردش خون 80 – 90 درصد از مبتلایان پیدا كرد.آنتی ژن Hbe را نمی توان ر خون ردیابی كرد.آنتی ژن HB* ممكن است ماهها یا سالها در خون بیمار وجود داشته باشد كه در غیاب آنتی ژن Hbe احتمال این را مطرح می كند كه بیمار به ناقل بدون علامت تبدیل شده است.در صورت وجود آنتی ژن Hbe ممكن است بیمار دچار هپاتیت مزمن باشد و حالت عفونت زایی(انتقال به دیگران) شدیدی داشته باشد.از نقطه نظر بهداشت عمومی در حدود 15 درصد از افراد بالغ آمریكایی از جهت آنتی ژن HBs مثبت هستند،بدین معنی كه قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده اند.آنتی ژن HBs ممكن است در دوم سوم استفاده كنندگا از داورهای تزریقی قاچجاض مثبت باشد.سیر بیماری و عوامل خطر آفرینبرخلاف هپاتیت A كه عمدتاً از راه مدفوعی – دهانی منتقل می شود،هپاتیت B توسط خون (راههای پوستی،و مخاطی)انتقال می یابد.ویروس هپاتیت B را از خون،بزاق،مایع منی،و تشرحات مهبلی جدا كرده اند و می تواند از راه مخاط یا گسیختگی های پوستی سرایت كند.بنابراین جراحان عمومی،كاركنان آزمایشگاههای بالینی،دندانپزشكان،پرستاران،و فیزیوتراپیست های ریه در معرص خطر ابتلاء به هپاتیت B قرار دارند.كاركنان و بیماران بخش های همودیالیز و اونكولوژی،و مردان همجنس باز فعال نیز در معرض خطر قرار دارند.مورد یابی اجباری خون های اهدایی از نظر آنتی ژن HBs میزان وقوع هپاتیت B بدنبال ترانسفوزیون خون را تا حد قابل ملاحظه ای كاهش داده است.بررسی و تظاهرات بالینی.این بیماری از نظر بالینی شباهت زیادی به هپاتیت A دارد ولی د وران نهفته نسبتاً طولانی تر است(بین 1 تا 6 ماه).میزان مرگ و میر ناشی از هپاتیت B قابل توجه است و بسته به میزان عفونت وضعیت بیمار از یك تا 10 درصد تفاوت می كند.علائم تنفسی نادر هستند:برخی از بیماران دچار درد مفصلی و بثورات پوستی می شوند.بیمار ممكن است اشتهای خود را از دست بدهد و دچار سوء هاضمه،درد شكم،درد خفیف در تمام بدن،ناخوشی،و ضعف بشود.در صرت بروز یرقان،این حالت با مدفوع رنگ پریده و ادرار تیره رنگ همراه خواهد بود.كبد بیمار ممكن است حساس باشد و طول آن بطور عمودی به 12- 4 سانتی متر برسد.در تعدادی ك می از بیماران سحال بزرگ می شود و قابل لمس است؛عقده های لنفاوی عقب گردن ممكن است بزرگ بشوند.نكاتی درباره بیماران سالخورده.بیمار سالخورده ای كه دچار عفونت با هپاتیت B می شود،بخصوص در صورت ابتلاء به سایر امراض در معرض خطر زیادی از نظر نكروز شدید سلول كبدی یا نارسایی برق اسای كبد قرار دارد.این بیماران بسیار بد حال هستند و پیش آگهی خوبی ندارند.مراقبت و درمان.استراحت مطلق تا فروكش كردن قطعی هپاتیت بسیار اهمیت دارد.بعد از این مرحله نیز تا برطرف شدن بزرگی كبد و بازگشت سطح بیلیروبین سرم به حدود طبیعی بایستی بیمار فعالیت های خود را محدود كند.تغذیه بیمار باید به اندازه كافی ادامه پیدا كند؛مصرف پروتئین ها در صورت ناتوانی كبد برای متابولیزه كردن محصولات جانبی آن را بایستی محدود كرد(با توجه به علائم بیمار).برای برطرف شدن سوء هاضمه،و ناخوشی از مواد قلیایی(آنتاسیدها)،بلادونا و داروهای ضد تهوع استفاده می شود.با این حال اگر مشكل بیمار به حالت تهوع او مربوط می شود بایستی هیچ دارویی مصرف نشود.این بیماران باید در بیمارستان بستری شوند و با مایعات تحت درمان قرار بگیرند.تجربیات اخیر بالینی با استفاده از اینترفرون نشان داده است كه تزریق روزانه این دارو(به صورت زیر پوستی) می تواند در یك سوم بیماران باعث فروكش كردن هپاتیت B و از بین رفتن آنتی ژن سطحی هپاتیت B (افراد ناقل) در 10 درصد موارد بگردد،به شرطی كه درمان در مراحل اولیه و به موقع شروع شده باشد.علیرغم این نتایج بسیار قابل توجه بایستی در نظر داشت كه اینترفرون در عده قابل ملاحظه ای از بیماران نیز مؤثر نیست و در عین حال بایستی به شكل روزانه تزریق گردد و عوارض جانبی آن نیز به بیمار تحمیل شود.آثار نامطلوب اینترفرون به شكل زكام و خستگی در عده ای از بیماران تظاهر می كند.برای اطمینان از دایمی بودن اثرات اینترفرون و كاهش وقوع سرطان در مبتلایان به هپاتیت B باید بیماران را مدت های طولانی پیگیری كرد.دوران نقاهت طولانی است و گاهی علائم بیماری بعد از 4 – 3 ماه یا بیشتر برطرف می شود.در این مرحله و بعد از برطرف شدن یرقان بطور كامل بیمار را تشویق می كنیم فعالیت بدنی را شروع كند و بتدریج آن را افزایش دهد. پرستار بایستی نكات روانی این بیماری،بخصوص اثرات قرنطینه و جدا شدن از خانواده و دوستان در مرحله حاد و عفونی بیماری را در نظر داشته باشد.برای به حداقل رساندن اختلالات درك حسی بایستی از برنامه های ویژه ای استفاده كرد.برای كم كردن ترس بیمار و خانواده اش از سرایت بیماری،خانواده بیمار را در این برنامه های شركت می دهیم.پیش آگهی.میزان مرگ و میز هپاتیت B در حدود 10 درصد گزارش شده است.ده درصد دیگر از مبتلایان به هپاتیت B نیز به علت پیشفت بیماری دچار هپاتیت مزمن می شوند یا بصورت ناقل بیماری درمی آیند.این بیماری مهم ترین علت سیروز و سرطان كبد در تمام دنیا است.آموزش بیمار و مراقبت بهداشتی در منزل.بدلیل طولانی بودن دوران نقاهت لازم است بیمار و خانواده اش برای مراقبت در منزل آماده شوند.قبل از ترخیص بیمار بایستی با مراقبت ها و نظارت از كفایت تغذیه و استراحت اطمینان حاصل كرد.اعضاء خانواده یا دوستان بیمار كه با او تماس حاصل كرد.اعضاء خانواده یا دوستان بیمار كه با او تماس نزدیك دارند در معرض خطر هپاتیت B هستند و بایستی اقدامات لازم برای واكسیناسیون هپاتیت B یا تزریق ایمونو گلوبولین هپاتیت B برای آنها انجام شود.ملاقات های پیگیری توسط پرستار بهداشت عمومی در منزل برای بررسی پیشرفت بیماری و پاسخ به سؤالات خانواده در مورد انتقال بیماری ضرورت دارد.با ملاقات در منزل می توان درك بیمار و خانواده اش درباره اهمیت تغذیه و استراحت كافی را نیز ارزیابی كرد.به دلیل خطر سرایت بیماری از طریق تماس جنسی باید اقدامات لازم جهت جلوگیری از تبادل مایعات بدن(مثل استفاده از كاندوم) به دقت تمام رعایت شوند.به مبتلایان به تمام انواع هپاتیت توصیه می شود از نوشیدن الكل خودداری كنند.كنترل و پیشگیری.اهداف عبارتند از:1)قطع زنجیره انتقال بیماری،2)حفاظت از افراد در معرض خطر زیاد با استفاده از واكسن هپاتیت B،3)استفاده از مصونیت غیر فعال برای افراد غیر مصون كه با هپاتیت B تماس پیدا كرده اند.ادامه موردیابی خون های اهدایی از نظر وجود آنتی ژن HBs خطر سرایت به علت ترانسفوزیون خون را كاهش می دهد.چنانچه بتوان خونگیری از اهدا كنندگان حرفه ای(اهداء خون در ازای دریافت پول) را بطور كلی با اهداء كنندگان داوطلب جایگزین كرد،خطر سرایت هپاتیت B توسط خون از این مقدا هم كاهش ببیشتری خواهد یافت.گلبول های قرمز شسته شده ظاهراص خطر سرایت د نمونه گیری خون یا درمانهای پارنترال خطر انتقال هپاتیت B را كاهش می دهند.رعایت بهداشت شخصی خوب اساس پیشگیری و كنترل این بیماری است.در آزمایشگاهها باید محل كار را هر روز ضد عفونی كرد.در حمل و جابجایی نمونه هایی كه از نظر آنتی ژن HBs مثبت هستند،بایستی دستكش پوشید.خوردن هر نوع ماده غذایی و مایعات در آزمایشگاه ممنوع است.تزریق داروها با آمپول حاوی مقدار مطلوب دارو اهمیت اساسی دارد.در معتادین به داروهای تزریقی كه از سرنگ مشترك استفاده می كنند،همه گیری های محدود ولی جدی هپاتیت اتفاق افتاده است.مصونیت فعال واكسن هپاتیت B.مصون سازی فعال برای افراد در معرض خطر هپاتیت B توصیه شده است.واكسن هپاتیت B در دو شل در دسترس است كه یك نوع آن از پلاسمای انسانی افراد مبتلا به عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B تهیه می شود.با وجود مطرح شدن احتمال انتقال عفونت ویروس نقص ایمنی انسان،مطالعات زیادی نشان داده اند كه سندرم نقص ایمنی انسان توسط واكسن هپاتیت B منتقل نمی گردد.تمام ویروس ها از جمله ویروس نقص ایمنی انسان در جریان آماده سازی واكسن كشته می شوند.اخیراً نوعی واكسن نوتركیبی هپاتیت B با استفاده از مخمرها (Recombivax HB) تولید شده است.پاسخ های ایمنی نسبت به این واكسن مشابه واكسن هعای مشتق از پلاسما است ولی عیار آنتی بادی تولید شده كمتر است؛بنابراین تزریق یادآور ضرورت می یابد.واكسن هپاتیت B ممكن است 5 تا 7 سال از شخص محافظت یا تعیین لزوم تزریق واكسن یادآور توصیه می شود.هر دو نوع واكسن فوق در سه نوبت جداگانه (نوبت دوم یك ماه بعد و نوبت سوم 6 ماه بعد از تزریق نوبت اول) تزریق می شوند.تزریق واكسن هپاتیت B در بالغین بایستی عضله دلتوئید انجام شود زیرا تزریق در عضله گلوتئال ممكن است با تولید آنتی بادی به میزان مطلوب همراه نباشد.افراد در معرض خطر شامل پرستاران و سایر كاركنان مراقبت های بهداشتی كه با خون یا فرآورده های خونی تماس دارند باید واكسن هپاتیت B دریافت كنند.(برای فهرست سایر افراد در معرض خطر هپاتیت B به نمودار 2 نگاه كنید.) در افرادی كه تماس زیادی با خون یا فرآورده های خونی داشته اند باید سطح آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B را در خون اندازه گیری كرد تا مطمئن شویم در اثر تماس های قبلی مصونیت كافی پیدا كرده است یا خیر.مطالعات نشان داده اند كه واكسن هپاتیت B می تواند در 90 درصد موارد باعث مصونیت كاركنان مراقبت های بهداشتی بگردد.این واكسن در افرادی كه قبلاً با ویروس هپاتیت B تماس گرفته اند باعث محافظت بدن نمی گردد و از بروز هپاتیت C یا A نیز نمی تواند جلوگیری كند.درد و قرمزی محل تزریق واكسن شایع ترین عارضیه پس از واكسیناسیون است.ایمون گلوبولین هپاتیت B.تزریق ایمون گلولوین هپاتیت B (HBIG) برای افرادی كه با ویروسهپاتیت B تماس پیدا كرده اند ولی قبلاً دچار هپاتیت B نشده اند یا واكسن آن را دریافت نكرده اند،توصیه می گردد.اندیكاسیون های اختصاصی تزریق ایمون گلوبولین هپاتیت B عبارتند از:1)تماس اتفاقی با خونی كه از نظر آنتی ژن سطحی هپاتیت B مثبت است.از راه پوست (فرو رفتن سوزن سرنگ)،یا از راه مخاط (پاشیدن ترشحات آلوده به پرده های مخاطی)؛2)تماس جنسی با افرادی كه نظر آنتی ژن سطحی هپاتیت B مثبت هستند؛ و3)تماس در هنگام زایمان(تماس نوزاد با خون مادر آلوده).ایمون گلوبولین هپاتیت B از سرم انتخاب شده برای عیارهای بالای آنتی ژن سطحی هپاتیت B تهیه می شود و نوعی مصونیت غیر فعال در شخص بوجود می آورد.نشانه ای دال بر انتقال ویروس نقص ایمنی انسان توسط ایمون گلوبولین هپاتیت B وجود ندارد.نمودار 2افرادی كه در معرص خطر ابتلا به هپاتیت B قرار دارند.كاركنان مراقبت های بهداشتی با تماس مكرر با خون،فرآورده های خونی،و سایر مایعات بدن شامل (ولی نه محدود به) كاركنان بخض همودیالیز،پرستاران اونكولوژی/شیمی درمانی،سایرین كه در معرض خطر فرو رفتن سوزن سرنگ قرار دارند،كاركانان اتاق عمل،درمانگرهای ریه،دنداپزشكان.بیماران همودیالیزمردان همجنس باز فعالمعتادین به داروهای تزریقی(داخل سیاهرگی)هم خانه ها و تماس های جنسی با ناقلین هپاتیت Bمسافرین به مناطق دارای سیستم های نامناسب دفع فضولاتافراد دگر جنس باز كه شركای جنسی متعدد دارند.گیرندگان فرآورده های خونی(مثل كنسانتره عوامل انعقادی)هپاتیت Cموارد قابل ملاحظه ای از هپاتیت ها از نوع A یا B یا D نیستند و به همین دلیل آنها را تحت عنوان هپاتیت C طبقه بندی می كنند كه قبلاً آن را هپاتیت B – non و A – non می نامیدند.حداقل سه نوع ویروس در بروز این هپاتیت دخالت دارند.در ایالات متحده حداقل 90 درصد موارد هپاتیت C در اثر ترانسفوزیون خون منتقل می گردند و هپاتیت C شایع ترین نوع هپاتیت است كه بدنبال ترانسفوزیون خون ایجاد می شود.كودكانی كه مكرراً به ترانسفوزیون خون احتیاج دارند یا افرادی كه حجم زیادی خون دریافت می كنند بیش از دیگران در معرض ابتلا به هپاتیت C قرار دارند.احتمال ابتلا به هپاتیت در اثر ترانسفوزیون خونهایی كه از اهدا كنندگان حرفه ای(افرادی كه خون خود را می فروشند) تهیه شده است در مقایسه یا اهدا كنندگان عادی بیشتر است. هپاتیت C علاوه بر ترانسفوزیون و معتادین به داروهای تزریقی در بیمارانی كه همودیالیز می شوند و در ساكنین محله های نگهداری از افراد عقب افتاده ذهنی نیز شایع است و در اثر تماس جنسی با افراد آلوده نیز منتقل می شود.دوره نهفته هپاتیت C متغیر است كه این موضوع گوناگونی عوامل ایجاد كننده هپاتیت C را نشان می دهد.علایم هپاتیت C ناشی از ترانسفوزیون خون حدود 15 تا 160 روز پس از ترانسفوزیون شروع می شوند.سیر بالینی هپاتیت C به هپاتیت B شباهت دارد و علایم معمولاً خفیف تر هستند.در اغلب موارد حالت ماقل مزمن در افراد مبتلا بوجود می آید و تعداد قابل ملاحظه ای از بیماران دچار اختلالات مزمن كبدی می گردند.خطر ابتلا به سیروز كبدی پس از هپاتیت C افزایش می یابد.درمان بلند مدت با مقادیر كم اینترفرن در عده ای از مبتلایان به هپاتیت C با نتایج رضایت بخشی همراه بوده است.مجموعه اینترفرون و ریباویرین جهت بررسی اثر طولانی تر تحت مطالعه است. روشی برای مورد یابی هپاتیت C به تأیید رسیده است كه به این ترتیب امید می رود از تعداد مبتلایان به هپاتیت C بدنبال ترانسفوزیون خون تا حد قابل ملاحظه ای كاسته شود.هپاتیت Dهپاتیت D (عامل دلتا) در عده ای مبتلایان به هپاتیت B بوجود می آید.با توجه به اینكه ویروس برای تكثیر خود به وجود آنتی ژن سطحی هپاتیت B احتیاج دارد فقط مبتلایان به هپاتیت B در معرص خطر هپاتیت D قرار دارند.وجود آنتی بادی های ضد عامل دلتا در صورت مثبت بودن آنتی ژ سطحی هپاتیت B،تشخیص هپاتیت D را تأیید می كند.این بماری در معتادین به داروهای تزریقی،بیماران همودیالیز،و گیرندگان ترانسفوزیون های متعدد خون نیز شایع است.علایم هپاتیت D به هپاتیت B شباهت زیادی دارد غیر از این كه مبتلایان به هپاتیت D تا حد زیادی در معرض خطر هپاتیت های برق آسا قرار دارند و تبدیل به هپاتیت مزمن و سیروز كبدی در آنها شایع تر است. ادامه خواندن مقاله در مورد بيماري هاي كبد

نوشته مقاله در مورد بيماري هاي كبد اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.