nx دارای 15 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
گردشگری پایدار
چكیده: ( ABSTRACT): گردشگری از اواخر قرن بیستم یكی از بخشهای مهم فعالیتهای اقتصادی شده است و تمامی نشانه ها حاكی از آن است كه در سالهای آتی نیز به این رشد ادامه خواهد داد. علاوه بر این گردشگری فرصت بسیار مناسبی را در جهت آشنایی با سایر فرهنگها ، ملتها و جوامع فراهم می كند. امروزه گردشگری یكی از بزرگترین كارفرمایان در سطح جهانی می باشد دهها میلیون نفر در
سرتاسر دنیا به طور مستقیم و تعداد بسیار بیشتری به طور غیر مستقیم در این صنعت مشغول به كار هستند (Masson2003). براساس پیش بینی های صورت گرفته از طرف سازمان جهانی گردشگری (WTO) در سال 2010 میلادی تعداد گردشگران بین المللی بالغ بر یك میلیارد نفر خواهد شد. این تعداد گردشگر حجم بسیار بالایی از فعالیتهای اقتصادی و در آمد زایی را برای مناطق میزبان به همراه خواهد داشت.شهرستان ایذه با داشتن پتانسیلهای بسیار مناسب طبیعی و تاریخی – فرهنگی كه ناشی از تنوع اقلیمی مناسب ،پیشینه تاریخی كهن و تعداد اقوام ساكن در این سرزمین باستانی می باشد از بستر مناسبی جهت توسعه گردشگری برخوردار است ، پراكندگی جاذبه های متنوع در سرتاسر شهرستان این امكان را فراهم می آورد تا با توسعه پایدار گردشگری بتوان علاوه بر كسب در آمد از این بخش ، مناطق محروم شهرستان را نیز (كه اغلب دارای پتانسیلهای گردشگری بسیاری می باشد ) توسعه داد. در این مقاله به لزوم و ضرورت توجه به گردشگری پایدار كه نشات گرفته از توسعه پایدار می باشد و همچنین پیشنهادهایی جهت تبدیل شدن شهرستان ایذه به یكی از قطب های گردشگری به دلیل ضرورت و نیاز به پاسخگویی و مقابله با اثرات منفی صنعت تورس
یم در سطح شهرستان پرداخته شده است.
كلید واژه : گردشگری پایدار – توسعه پایدار – صنعت توریسم – توسعه پایدار گردشگری – توسعه گردشگری – توسعه گردشگری پایدار
: (INTRODUCTION) مقدمه انسن و طبیعت تركیبی جدایی ناپذیرند ، آدمی در طبیعت به دنیا می آید در طبیعت زندگی می كند و در طبیعت می میرد. تمامی جلوه های طبیعی و تاریخی اعم از جنگل ، كوهستان ، جلگه ، دریا ، حوضه های رودخانه ای ، آبشار ها ، چشمه سازان و آثار تاریخی و باستانی تماماً گستره های جهانگردی (( اكوتوریسم )) را رقم می زنند. اكوتوریسم سفری مسؤلانه به مناطق طبیعی است كه ضمن حفاظت از محیط زیست ، سلامت جوامع محلی را نیز به ارمغان می آورد (رضوانی،1380). در كنفرانس سازمان ملل در زمینه محیط زیست و توسعه، معروف به «اجلاس زمین» در ریودوژانیرو سال 1992، توسعه پایدار در بند 21 دستور كاربه تصویب رسیده تشریح و تبیین شد. در حال حاضر توسعه پایدار به عنوان روشی تازه مطرح است كه جوامع می‌توانند به این وسیله درباره سطح زندگی، عدالت اجتماعی و حفظ منابع بیندیشند.بعد از كنفرانس ریو در سال 1992، كمیته محیط زیست سازمان جهانی گردشگری فعالیت‌هایی را انجام داد و توسعه گردشگری پایدار به این شكل تعریف كرد:توسعه گردشگری پایدار نیازهای گردشگران فعلی و مناطق میزبان را برآورده و شانس آیندگان را حفظ و تقویت می‌كند. توسعه گردشگری پایدار منجر به مدیریت منابع تمام مناطق به شیوه‌ای می‌شود كه نیازهای اقتصادی و اجتماعی و زیبایی‌شناسی را برآورده و تعامل فرهنگی، فرایندهای اكولوژیكی، تنوع حیات و سیستم‌های حمایت از حیات حفظ می‌شود.
در این تعریف توسعه پایدار به عنوان فعالیتی شناخته شده است كه نه تنها منابع طبیعی و فرهنگی را حفظ كند، بلكه ظرفیت آن را برای ایجاد درآمد و اشتغال افزایش دهد. برای دستیابی به موفقیت در یك جامعه، گردشگری به بهبود زندگی ساكنین و حفاظت از محیط زیست محلی، طبیعی و فرهنگی برنامه‌ریزی و مدیریت شود.تعریف توسعه پایدار از دید كلان : حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی برای تعادل بخشیدن به حیات انسانها و دستیابی به توسعه پایدار و ارگانیك كه روند تكامل تمدن بشری را در پی خواهد داشت. از چنان اهمیتی برخوردار است كه یك بسیج عمومی، جهانی، دولتی و مردمی را می‌طلبد. مردم باید محیط‌های طبیعی و فرهنگی را به عنوان نهاد همبستگی معنوی در اجتماعات محلی خود تلقی كنند و بپذیرند كه همانگون
ه كه با انهدام و تخریب منابع طبیعی زندگی بشر به مخاطره می‌افكند، امروزه اهمیت حفاظت از محیط زیست كه میراث‌های طبیعی و فرهنگی در آن جای گرفته‌اند در تمامی كشورها بر همگان روشن است. 3 اصل اساسی پایداری عبارتند از:1 پایداری زیست محیطی، بدین معنی كه توسعه با حفظ فرایند های زیست محیطی، بیول
وژیك و منابع ذیربط سازگار است.2 پایداری عوامل فرهنگی و اجتماعی، بدین معنی كه توسعه موجب كنترل انسان بر زندگی خود می‌شود و توسعه با عوامل فرهنگی و ارزشی كه در این راه تحت تاثیر قرار می‌گیرند منافات ندارد و موجب تقویت هویت جامعه می‌گردد.3 پایداری اقتصادی بدان معنی است كه توسعه از نظر اقتصادی با راندمانی بالا انجام شده، به گونه‌ای است كه نظارت و كنترل لازم بر منابع اعمال می‌شود و می‌توان آن را برای نسلهای آینده حفظ كرد.اهداف گردشگری پایدار به عنوان الگویی برای توسعه پایدار عبارتند از:الف) اصلاح كیفیت زندگی جامعه میزبانب) تامین تجارب كیفی برای بازدیدگر
ج) حفاظت محیط زیست جامعه میزبانتاكید بر كیفیت زندگی مبین آن است كه گردشگری پایدار از هدفهای محدود كمی رشد و كسب درآمدهای اقتصادی فراتر می‌رود. و مواردی مانند امنیت، حفظ ارزشهای فرهنگی، دسترسی به خدمات، مالكیت واحد مسكونی، داشتن اوقات فراغت، رفاه اقتصادی و مشاركت و اشتغال مطمئن را شامل می‌شود.با این نگرش حفاظت از فرهنگ و ارز
شهای فرهنگی و انسانی علاوه بر آنكه
جنبه مهمی از توسعه پایدار محسوب می‌شود، برای حفاظت از محیط زیست نیز اهمیت اساسی دارد.
توسعه پایدار گردشگری دارای دو بعد اصلی حفاظت از محیط زیست و منابع گردشگری و میراث فرهنگی و یك مفهوم اساسی و كلیدی «ظرفیت‌پذیری» است. این ابعاد اصولاً در چارچوب ظرفیت‌پذیری و سنجش مرزهای آن در قالب تعیین خط مشی و برنامه‌ریزی‌های منسجم و یكپارچه محلی به اجرا در می‌آید.ظرفیت‌پذیری (Carring capacity) دارای دو بعد اساسی است. كه یك بعد آن اجتماعی (Sociological carring capacity) و بعد دیگر آن اكولوژیكی (Ecological carring capacity) است.و به طور كلی منظور از ظرفیت‌پذیری شامل موارد زیر است:1- چه تعدادی مسافر می‌تواند از یك مكان بازدید كند بدون اینكه آب و هوا محیط آلوده شوند بدون اینكه حیات وحش آسیب ببیند.2- ساكنان افراد محلی تحمل پذیرایی از چه تعداد گردشگر را دارند.3- چه تعدادی می‌توانند در یك مكان اقامت گزینند بدون اینكه شلوغی و هیاهو را احساس كنند.4- منابع آب، تاسیسات زیربنایی و روبنایی چه میزان جمعیت را پاسخگو هستند.خصوصیات گردشگری پایدار:1- حفظ منابع به صورت پایدار2- بازاریابی و تبلیغات مناسب3- كاهش بیش از حد مصرف و اتلاف منابع4- حفظ تنوع
5- استراتژیك بودن در برنامه‌ریزی6- حفاظت از نظام اقتصاد محلی برای حفظ محیط زیست7- مشاركت محلی مردم در برنامه‌ریزی8- مذاكره با افراد با نفوذ محلی9- انجام تحقیقات در جهت بهبود كیفیت خدمات10- آموزش نیروی انسانی ماهر11- كنترل و نظارت بر فعالیتهای خدماتی و استفاده از تجارب دیگران
توسعه پایدار و برنامه‌ریزی جهانگردی :توسعه در هر بعدی نیازمند برنامه‌ریزی می‌باشد و در واقع برنامه‌ریزی نقش مهم و كلیدی در توسعه اعم از اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ایفا می‌كند. گرچه توجه به نقش برنامه‌ریزی در توسعه در كشورهای توسعه یافته دارای سابقه‌ای نسبتاً طولانی می‌باشد و این گونه كشورها به منظور دستیابی به یك توسعه پایدار همواره از برنامه‌ریزی علمی و دقیق بهره برده‌اند اما در كشورهای حال توسعه عموماً كمتر به این امر توجه كافی داشته‌اند.
به هر حال امروزه تمام كشورها اعم از توسعه یافته و در حال توسعه و حتی كشورهای عقب مانده نیز پذیرفته‌اند كه هر توسعه‌ای تنها با برنامه‌ریزی امكان‌پذیر است. این موضوع به خصوص در ارتباط با توسعه پایدار بیشتر اهمیت می‌یابد. توسعه گردشگری پایدار، به دلیل اهمیت آن و اثرات بالقوه مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و زیست محیطی كه می‌تواند داشته باشد بدون برنامه‌ریزی امكان‌پذیر و دست یافتنی نخواهد بود.به طور كلی برنامه‌ریزی قادر است تا نقش مهم و كلیدی در حل تضادهایی كه این توسعه می‌تواند ایجاد نماید، ایفا كند. توسعه گردشگری از یك سو می‌تواند اثرات و منافع مثبت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و زیست محیطی در جامعه گردشگر پذیر داشته باشد و از یك سوی دیگر دارای اثرات منفی در تمامی ابعاد و به خصوص در بعد زیست محیطی ایجاد نماید. ایجاد تعادل در این زمینه به گونه‌ای كه اثرات مثبت بیش از اثرات منفی باشند نیازمند اتخاذ سیاست‌گذاری اصولی از طریق فرایند برنامه‌ریزی می‌باشد. فرایند برنامه‌ریزی می‌تواند به منظور توسعه پایدار گردشگری در ابعاد زیر موثر واقع شود.1- همسو كردن توسعه گردشگری با سایر بخشهای اقتصادی كشور2- برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی و كنترل الگوهای كالبدی توسعه گردشگری3- حفاظت از منابع مهم و كمیاب طبیعی و زیست محیطی4- فراهم آوردن چارچوب مناسب جهت پیشرفت اقتصادی و مقاصد بازاریابیبا توجه به این مباحث می‌توان نتیجه گرفت كه در صورت فقدان یك فرایند برنامه‌ریزی، توسعه گردشگری می‌تواند ناكارآمد و ناهماهنگ با سایر بخشهای اقتصادی و سازمان نیافته باشد كه منجر به ایجاد و یا تشدید اثرات منفی اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی- فرهنگی گردد. توسعه پایدار و گردشگری پایدار:فلسفه گردشگری پایدار نشات گرفته از توسعه پایدار می‌باشد و لذا با توجه به اینكه توسعه پایدار از اصول و مبانی پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در جهان محسوب می‌شود و به دلیل نقشی كه گردشگری می‌تواند در این زمینه به خصوص در كشورهایی مانند ایران ایفا نماید، لزوم و ضرورت توجه به گردشگری پایدار حائز اهمیت فراوان می‌باشد.در عین حال گردشگری پایدار نتیجه ضرورت و نیاز به پاسخگویی و مقابله با اثرات منفی این صنعت در كشورها و یا به طور مقاصد گردشگر پذیر می‌باشد.
صنعت گردشگری به عنوان یکی از مهم ترین پدیده های هزاره سوم، طی نیم قرن گذشته با رشد تصاعد گونه خود تاثیر به سزایی در رشد و پویایی اقتصادی، تبادلات فرهنگی کشورها داشته است؛ به طوری که بسیاری از صاحب نظران، قرن حاضر را قرن گردشگری نام نهاده اند. توسعه گردشگری همانند توسعه جهانی توجهی به عناصر و بسترهای ایجاد کننده این صنعت نداشته وبا هدف سودآوری و افزایش رفاه اجتماعی اثرات مخربی را به همراه داشته به همین جهت در این میان
تصویر نادرست و نامناسبی از رابطه گردشگری و محیط به جا گذاشته است.در نخستین ماههای سال 1997، کنفرانس وزراء جهانگردی کشورهای آسیایی حوزه اقیانوس آرام درباره جهانگردی و محیط، وابسته به سازمان جهانی جهانگردی در جمهوری مالدیو تشکیل شد. بیانیه ماله که بیانگر روندی جهانی است با محوریت جهانگردی پایدار ماحصل کنفرانس مذکور می باشد. پس از بیانیه ماله سازمانهای جهانگردی سعی در ارایه راهکارها و سیاستهایی بودند که موجب پایداری این صنعت گردد.
اصول گردشگری پایدار:گردشگری پایدار ریشه در توسعه پایدار دارد. بطور‌کلی این تلاش ها نشان ازآن دارد که گردشگری قادر است در پردازش توسعه پایدار راهکاری عملی را شکل دهد.از این رو هدف اصلی در بس
ط معنایی گردشگری پایدار پیرامون ارائه روش های منطقی در بهره گیری از منابع طبیعی و انسانی و ممانعت از به کارگیری غیر علمی این منابع می باشد. توسعه پایدار گردشگری دارای دو جنبه حفاظت از محیط زیست، منابع و میراث فرهنگی جوامع است. از این رو گردشگری پایدار باید با سیاست مشخص و مدونی به اجرا در آید تا بتواند حرکت امید بخشی را در توسعه همه جانبه فضاهای جغرافیایی تضمین کند. گردشگری پایدار برای کارایی بالاتر در این زمینه دارای اصولی می باشد که هماهنگ کننده اهداف و راهکارهای عملی می باشد.
– محیط ارزش ذاتی دارد و این ارزش مهم تر از آن است که دارایی صنعت گردشگری محسوب شود. نباید منافع بلند مدت و حفاظت از محیط را فدای ملاحظات کوتاه مدت کرد. همانطوری که در اصل 3 بیانیه ریو آمده است ” حق توسعه باید به نحوی اعمال شود كه متساویاً نیازهای نسل كنونی و نسلهای آینده را در زمینه توسعه و حفظ محیط زیست برآورده سازد.”
– گردشگری باید عامل مثبت با توانمندیهای مفید برای جامعه و نیز گردشگران شناخته شود.– روابط بین محیط و گردشگری باید به گونه ای مدیریت شود که پایداری محیط در بلند مدت حفظ شود. فعالیت های گردشگری نباید به محیط آسیب برساند ویا آثار نامطلوبی ایجاد کند.– فعالیت های گردشگری و توسعه باید با توجه به ویژگی های محیط و طبیعت منطقه مورد نظر طرح ریزی شود.– در هر منطقه ای باید بین نیازهای ملاقات کنندگان، محل مورد بازدید و جامعه میزبان هماهنگی وجود داشته باشد.– دردنیای پویا، برخی تغییرات اجتناب ناپذیرند و تغییرات ممکن است مفید باشد. انطباق با تغییرات نباید باعث خدشه دار شدن هیچ یک از اصول شود.
– صنعت گردشگری، نهادهای محلی و سازمانهای محیطی، همه باید با توجه به این اصول در جهت کسب اهداف تلاش کنند.
2- خصوصیات گردشگری پایدار::حفظ منابع به صورت پایدار حفظ و استفاده از منابع (طبیعی، اجتماعی و فرهنگی) بسیار حائز اهمیت است وبه معنای تجارت دراز مدت می باشد به عبارت دیگر تامین نیازهای کنونی جامعه و حفظ و نگهداری از سرمایه و منابع نسلهای آتیبازاریابی و تبلیغات مناسب:تبلیغات و بازاریابی نقش موثری در شناسایی اهداف و مزایای گردشگری پایدار به عهده دارد. از این طریق اطلاعات بسیار کامل و جامعی در اختیار گردشگران قرار می گیرد و در پی آن شناخت و توسعه و استقبال مردم از گردشگری پایدار، سبب افزایش احترام نسبت به محیط فرهنگی، اجتماعی و طبیعی نواحی دیدنی می شود، و رضایت مشتری را نیز افزایش می دهد.كاهش بیش از حد مصرف و اتلاف منابع:
توسعه گردشگری، افزایش تولید منابع طبیعی به خصوص آب و زمین را در پی دارد. ترویج الگوی صحیح مصرف مخصوصا در مورد جهانگردان و گردشگران جلوی هزینه های بازسازی، زیانهای دراز مدت را گرفته و به کیفیت گردشگری کمک می کند.( اصل 8 بیانیه ریو “جهت نیل به توسعه پایدار و كیفیت بالاتر زندگی برای همگان، دولت‌ها باید الگوهای تولید و مصرف غیر پایدار را كاهش داده و رها نمایند و سیاست‌های جمعیتی متناسب اتخاذ نمایند. “)
حفظ تنوع:حفظ و ارتقای تنوع طبیعی، اجتماعی وفرهنگی برای پایداری دراز مدت گردشگری اهمیت ویژه دارد وپایگاه انعطاف پذیری را برای گردشگری به وجود می آورد.
: استراتژیك بودن در برنامه‌ریزیبرنامه ریزی عمل توسعه هر فرآیندی است وبرنامه ریزی، اهداف کوتاه مدت و بلند مدت را مشخص می کند و تمامی عوامل را برای دستیابی به هدف مذکور هماهنگ می سازد .با برنامه ریزی در گردشگری دستیابی به اهداف اقتصادی (افزایش درآمد و ایجاد شغل، و اهداف غیر اقتصادی (حفظ محیط زیست، محیط اقتصادی، محیط فرهنگی ومحیط اجتماعی) ) کاری سهل و آسان خواهد بود. :حفظ محیط زیست حفاظت از نظام اقتصاد محلی برای
گردشگری که تعداد زیادی از فعالیت های اقتصادی محلی را مورد حمایت وتحت پوشش خود قرار می دهد و ارزش ها و هزینه های محیط زیست را مد نظر قرار می دهد، علاوه بر حمایت از این نظامهای اقتصادی جلوی انهدام محیط زیست را می گیرد.:مشاركت محلی مردم در برنامه‌ریزی مشارکت کلی اجتماع های محلی در بخش گردشگری نه تنها به نفع خود آنها ومحیط است بلکه نوع تجربه گردشگری را بهبود می بخشد.
:نفوذ محلیمذاكره با افراد بامشاوره بین صنعت گردشگری و اجتماع ها، سازمان ها و نهادهای محلی مهم است البته در صورتی که دوشادوش هم کار کنند واختلافات منافع را کنار بگذارند.: انجام تحقیقات در جهت بهبود كیفیت خدماتپژوهش در حال پیشرفت ونظارت برآن از طریق صنعت با استفاده از تجزیه وتحلیل وجمع آوری موثر اطلاعات نه تنها ما را در حل وفصل مشکلات گردشگری یاری می کند بلکه مزایایی را برای مقاصد، صنعت ومشتریان در بر خواهد داشت.:انسانی ماهر آموزش نیرویآموزش خدمه که گردشگری پایدار را وارد روش های اشتغال می کن
د و در کنار آن استخدام خدمه محلی در تمامی مقاطع، سبب بهبود کیفیت گردشگری می شود.
كنترل و نظارت بر فعالیتهای خدماتی و استفاده از تجارب دیگران: اثر بخشی هر برنامه و فعالیتی باید ارزیابی شده و بر کیفیت فعالیت های انجام شده و خدمات ارایه شده نظارت دقیق وجود داشته باشد، تا تغییر برنامه ها و راهکارها در جهت نیل به اهداف صورت پذیرد در این بین نباید از تجربیات موفق سایر کشورها غافل بود. 3- ظرفیت پذیری و توسعه پایدار:توسعه پایدار گردشگری دارای دو بعد اصلی حفاظت از محیط زیست و منابع گردشگری و میراث فرهنگی و یك مفهوم اساسی و كلیدی «ظرفیت‌پذیری» است. این ابعاد اصولاً در چارچوب ظرفیت‌پذیری و سنجش مرزهای آن در قالب تعیین خط مشی و برنامه‌ریزی‌های منسجم و یكپارچه محلی به اجرا در می‌آید.ظرفیت‌پذیری (Carrying capacity) دارای دو بعد اساسی است.كه یك بعد آن اجتماعی(Sociological carrying capacity) و بعد دیگر آن اكولوژیكی (Ecological carrying capacity) است و به طور كلی منظور از ظرفیت‌پذیری شامل موارد زیر است: چه تعدادی مسافر می‌تواند از یك مكان بازدید كند بدوناینكه آب و هوا محیط آلوده شوندو بدون اینكه حیات وحش آسیب ببیند .ساكنان و افراد محلی تحمل پذیرایی از چه تعداد گردشگر را دارند.چه تعدادی می‌تواننددر یك مكان اقامت گزینند بدون اینكه شلوغی و هیاهو را احساس کنند.منابع آب،تاسیسات زیربنایی و روبنایی چه میزان جمعیت را پاسخگو
هستند.
مناطق دارای توان بالقوه گردشگری در شهرستان ایذه:1 آثار باستانی منحصر به فرد و كهن مناطق اشكفت سلمان ، كولفرح و خنگ اژدر و ;2 حوضه بالا دست و پائین دست سد كارو ن33 دریاچه سد كارون 3 به دلیل پتانسیل بالا برای قایق سواری و اسكی روی آب و ماهیگیری4 منطقه حفاظت شده شالو و منگشت5 آبشار طبیعی شیوند6 دشت كوچك و دشت بزرگ و وجود زمینه ایجاد تله كابین و پیست اسكی7 منطقه بلوط بلند به دلیل وجود جاذبه های طبیعی8 اماكن مذهبی و مقبره های امامزادگان در نقاط مختلف شهرستان و مناطق جذاب و دیدنی اطراف آنها9 تالاب های زیبای میانگران و بندون10 وجود گونه های مختلف حیات وحش در بخش دهدز وبسیاری از مناطق دیگر
بحث و نتیجه گیری(DISSCUSION):مطالعات و بررسی های انجام شده نشان می دهد كه با اتخاذ خط مشی های كلی در بلند مدت و كوتاه مدت و همچنین تدوین ضوابطی ویژه برای شناسایی و معرفی مناطق بالقوه گردشگری و به طور كلی مد نظر قرار دادن توسعه پایدار برای رسیدن به گردشگری پایدار امری لازم و ضروری است.
تهیه طرح جامع برای توسعه مناطق گردشگری (گردشگری پایدار) در سطح شهرستان ایذه و تدوین ضوابط اصولی در این راستا به منظور شناسایی و معرفی و حفاظت و بهبود و احیای محیط زیست (آثار طبیعی و باستانی) و جلوگیری از استفاده های نامطلوب از اراضی طبیعی و تاریخی دارای استعداد بالقوه گردشگری كه آثار نامطلوبی در این محدوده های آسیب پذیر به جای گذاشته است.
انسان با تلاش زیاد و با صرف هزینه های سنگین اقدام به ساخت پاركها و فضای سبز شهری می نماید تا بتواند فضای دلنشین ایجاد كند در صورتیكه وجود منابع طبیعی و تاریخی وسیع مانند جنگلها، كوهها، مناظر طبیعی، آبشارها ، آثار باستانی و تاریخی و ; در نزدیكی یك شهر می تواند بدون صرف هزینه زیاد عاملی برای استفاده گردد بصورتی كه در برخی از موارد می توان از این طبیعت خدادادی بهره اقتصادی نیز برد و در عین اینكه ماده اولیه صنعت توریسم می باشد
می تواند محصول آن صنعت نیز تلقی گردد پس می توان در اینجا صنعت گردشگری پایدار با تكیه بر اصول كلی توسعه پایدار را نهایت استفاده از یك سرزمین را برد.
ادامه خواندن مقاله در مورد گردشگري پايدار
نوشته مقاله در مورد گردشگري پايدار اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.