تحقيق در مورد يونجه

 nx دارای 9 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است فایل ورد nx  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد. این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد بخشی از متن nx : یونجهفهرست مطالب مقدمه 1تولید یونجه با كیفیت بالا 1كودهای مورد نیاز زراعت یونجه 3ازت 4تهیه زمین 4خصوصیات گیاه‌شناسی 5توصیه 6تاریخ و روش كاشت 7داشت 7برداشت 8فسفر 8پتاس 8گوگرد 9بیماری های یونجه Diseases of Lucern 10بیماری های ویروسی 13بیماری فیتوپلاسمایی 15منابع 17 مقدمهیونجه نباتی علوفه‌ای از خانواده بقولات است كه امروزه كشت آن به سرعت در حال توسعه است. مصرف این محصو به علت كیفیت بالا و خوش خوراكی و همچنین دارا بودن ذخایر غذایی، مانند: پروتئین و مواد غذایی مختلف از قبیل: كلسیم و حتی انواع ویتامین‌ها (به ویژه ویتامین‌های A, C) از اهمیت بالایی در تغذیه و سلامت دام برخوردار است. توسعه كشت نباتات علوفه‌ای، بالاخص یونجه علاوه بر تامین قسمتی از كمبود غذایی مورد نیاز دام‌های استان برای كشاورزی و حفظ منابع طبیعی و اقتصاد استان، حائز اهمیت است.تولید یونجه با كیفیت بالااز یونجه به صورت‌های مختلف بهره‌برداری می‌شود. این گیاه به صورت علوفه خشك، سلویی، چرای مستقیم و علوفه سبز درو شده و به مصرف می‌رسد. كیفیت آن در تناوب با گیاهان دیگر بی‌رقیب و بی‌نظیر است. برای دستیابی به عملكرد بالا و كیفیت خوب مزارع یونجه، مدیریت ویژه‌ای لازم است كه كشاورزان باید آن را درنظر بگیرند. موفقیت در كشت یونجه و پایداری آن به 3 مرحله وابسته است:1 مرحله استقرار گیاه؛2 نگهداری از گیاهان؛3 برداشت صحیح و اصولی.یكی از راه‌های افزایش عملكرد یونجه، استقرار و پایداری گیاه یا به عبارتی تراكم و قوی بودن مزرعه است. در یك مزرعه با گیاهان مقاوم و باثبات، ضمن داشتن عمكلرد بالا، توان رقابت با علف‌های هرز نیز افزایش می‌یابد، استقرار ضعیف یونجه، تراكم علف‌های هرز را در مزرعه زیاد كرده و موجب رشد بیشتر آنها خواهد شد. طول هر كرت، بسته به ساختمان خاك و چگونگی شیب زمین متغیر است. در خاك‌های شنی رسی طول هر كرت را نسبت به خاك‌های رسی شنی كمتر درنظر می‌گیرند. حداقل طول كرت‌های زراعت یونجه، معمولاً 50 متر و حداكثر آن گاهی به 100 متر هم می‌رسد. بعد از آماده شدن ردیف‌ها و كرت‌‌ها، نهرهای مخصوص آبیاری احداث خواهد شد.پس كشت بهاره یونجه با شخم عمیق زمین در پاییز، آغاز می‌شود. سپس در بهار پس از یك شخم دیگر (در صورت لزوم) دیسك زدن، دندانه زد، مرزكشی و سرانجام نهركنی مزرعه یونجه آماده برای آبیاری خواهد شد.البته مطالعه كشت یونجه‌های یكساله (M. Scutellata)‌در طرح مقایسه عملكرد یا بررسی فصل كاشت یونجه یكساله در منطقه گرگان و دشت، تایید كننده این مطلب است كه بهترین فصل كاشت این گونه در منطقه پاییز بوده و حداكثر تولید ماده گیاهی (بیوماس) آن در فاصله زمانی فروردین ـ اردیبهشت به دست می‌آید. كودهای مورد نیاز زراعت یونجهكودهای فسفاته، ازته، سولفات پتاسیم، گوگرد و ریزمغذی‌های قبل از شخم و كشت یونجه مصرف می‌شوند و سپس اقدام به شخم زدن می‌كنیم. در صورت استفاده از كود حیوانی، بهتر است دو ماه قبل از كاشت بوسیله شخم با خاك مخلوط شود. بهترین راه برای شناسایی كمبود مواد غذایی در خاك، آزمون خاك است كه قبل از یونجه‌كاری اقدام به تهیه نمونه خاك می‌نماییم.ازتبه دلیل همزیستی گیاه با باكتری‌های تثبیت كننده ازت خاك Rhizobium meliloti انتظار می‌رود كه یونجه قسمت عمده نیاز خود را از طریق باكتری‌های تثبیت كننده همزیست دریافت كنند، ولی به دلیل شرایط آب و هوایی و خواص فیزیكی و شیمیایی خاك‌ها و چین‌برداری زیاد و در صورت عدم تلقیح بذر به باكتری بهتر است كود ازته را قبل از كاشت مقدار 30-20 كیلوگرم در هكتار (به عنوان كود استارتر) و پس از هر چین 25-20 كیلوگرم در هكتار به صورت سرك مصرف ‌كنیم.در این صورت، عملكرد و دوره پایداری گیاه كاهش می‌یابد. لذا بسیار مهم است كه قبل از كاشت یونجه، با علف‌های هرز به صورت جدی مبارزه شود. یونجه از جمله محصولاتی است كه دارای بازدهی اقتصادی خود بوده و در صورتی كه كاملاً از آن مواظبت شود، می‌توان تا پنج سال از این زراعت بهره‌برداری كرد.تهیه زمینیونجه را می‌توان در دو فصل بهار و پاییز كشت نمود. در كش‌های پاییزه، قبل از شروع بارندگی، خاك را به عمق 30-25 سانتیمتر (بسته به ساختمان خاك) ‌شخص عمیق می‌زنند، بعد از فرا رسیدن بهار یا یكی دو هفته قبل از كشت در صورت لزوم، شخم دیگری، این بار در جهت عمود بر شخم پاییزه، زده می‌شود. این شخم باعث خرد كردن كلوخه و دفن مابقی علف‌های هرز و بقایای گیاهی می‌شود.بعد از شخم بهاره، دیسك می‌زنند و در صورت وجود بقایای خشتی یا ریشه علف‌های هرز باید به وسیله دندانه آنها را جمع‌آوری كرده، سپس زمین را تسطیح می‌كنند. عمل تسطیح دوباره در جهت عمود بر هم انجام می‌گیرد. تسطیح زمین در زراعت‌های مكانیزه یونجه، اهمیت دارد. فواصل ردیف‌های كشت یونجه را 50-20 سانتیمتر انتخاب می‌كنند. این گیاه مهمترین گیاه علوفه‌ای دنیا و اولین گیاه علوفه‌ای اهلی شده، به شمار می‌رود كه بشر اولیه آن را به درستی به عنوان یك گیاه با ارزش از لحاظ تغذیه دام تشخیص داده است. مركز جغرافیایی یونجه را اغلب ایران می‌دانند و باید گفت كه كاشت یونجه از دیرباز در ایران معمول بوده است و به عنوان ملكه گیاهان علوفه‌ای و همچنین طلای سبز شناخته شده است. از آنجایی كه ریشه‌های یونجه سبب تثبیت نیتروژن در خاك می‌شوند، كشت آن برای تناوب زراعی، بسیار مطلوب است، زیرا علاوه بر توسعه و بهبود خاك، نیتروژن تثبیت شده برای محصولات بعدی فراهم می‌شود.خصوصیات گیاه‌شناسییونجه گیاهی است دارای ریشه راست و عمیق كه از رشد مریستم انتهایی ریشه‌چه، حاصل می‌شود. به موازات پیدایش ریشه اولیه، قسمت زیر لپه نیز رشد كرده و لپه را از خاك خارج می‌كند. ساقه اصلی یونجه دارای انشعاب‌های بسیار زیاد و ظریفی است كه هر كدام برگ‌های مركب زیادی را در بر دارد. توصیهقدرت اسیدی یا pH مطلوب خاك برای كشت یونجه را باید حدود 7 (یا خنثی) درنظر گرفت. pH بالاتر از 7 (قلیایی) برای زراعت یونجه مناسب و كمتر از 7 (اسیدی) نامناسب است. به همین دلیل زراعت یونجه در خاك‌هایی كه در آنجا میزان بارندگی بالا و خاك نیز اسیدی است،‌ یا عمل نمی‌آید و یا در صورت پاگرفتن زراعت، عملكر‌د آن بسیار ناچیز و طول عمر آن كوتاه است.بنابراین برای فراهم آوردن شرایط مناسب رشد و نمو برای یونجه در خاك‌های اسیدی،‌ باید به خاك‌هایی كه pH كمتر از 7 دارند، به مقدار لازم آهك داد. آهك را باید حدود 6 ماه قبل از كاشت، به خاك اسیدی اضافه كرد و یا می‌توان نصف آن را در موقع كشت و نصف دیگر به عنوان سرك به زمین داد. تاریخ و روش كاشتمیزان بذر لازم برای كشت یك هكتار یونجه، 25-20 كیلوگرم در هكتار است. باید توجه داشت كه بذر یونجه را قبل از كشت با باكتری مخصوص یونجه آغشته می‌كنند. كاشت باید سطحی انجام شود (2-1 سانتیمتر)، زیرا در غیراینصورت احتمال پوسیدگی بذر زیاد است. فقط در خاك‌های سبك می‌توان عمق كاشت را بیشتر گرفت. یونجه را می‌توان در اوایل پاییز پس از برداشت محصولات تابستانه یا اوایل بهار كاشت.داشتآبیاری بخصوص در اوایل دوره رشد اهمیت دارد. به طور كلی، فواصل آبیاری بین 12-7 روز است. باید توجه داشت كه یونجه جوانه زده نسبت به زیادی و یا كمبود آب آبیاری، شوری خاك و یا سله بستن سطح خاك، حساسیت خاصی نشان می‌دهد. به همین منظور بهتر است بعد از هر دو چین یونجه، حدود 80-50 كیلوگرم اوره به صورت سرك مصرف نمود.برداشتبرداشت یونجه به دو طریق دستی و ماشینی صورت می‌گیرد. در زراعت‌های كوچكتر، یونجه را با داس‌های مخصوص درو نمود، سپس به جمع‌آوری آن اقدام می‌نمایند كه می‌توان آن را به صورت تر به مصرف تعلیق دام رسانید یا آن را برای ذخیره‌ زمستان خشك نمود. در صورتی كه بخواهند یونجه را به صورت خشك در زمستان استفاده كنند،فسفردر صورتی كه فسفر قابل استفاده خاك كمتر از 5p.p.m باشد، مصرف 200 كیلوگرم در هكتار كود سوپر فسفات تریپل مورد نیاز است. به طور متوسط میزان فسفر اكثر خاك‌ها بین 5-10p.p.m است و در صورتی كه آزمون خاك انجام نشده باشد، مقدار 150-100 كیلوگرم در هكتار كود سوپرفسفات تریپل استفاده گردد. كودهای فسفاته به دلیل عدم تحرك در خاك باید در عمق مناسب جاگذاری شوند، بهتر است بوسیله شخم با خاك مخلوط شود. علائم كمبود فسفر در یونجه توقف رشد،‌ تاخیر در گلدهی و باریك و ضعیف شدن رنگ تیره گیاه می‌باشد.پتاسپتاسیم بعد از ازت، بیشترین عنصر غذایی مورد نیاز یونجه است. نظریه برداشت مكرر از محصول مقادیر قابل توجهی پتاسیم از خاك خارج می‌شود. افزودن پتاسیم سبب افزایش مقاومت گیاه به بیماری و نیز جلوگیری از خوابیدگی و افزایش محصول در واحد سطح می‌شود.در اثر كمبود پتاس، رشد ساقه‌ها و ریشه‌ها كم می‌شود و لكه‌های كوچك سفید یا زردرنگ در اطراف برگ‌چه‌ها نمایان می‌شود و در برخی موارد حاشیه‌ برگ‌ها به رنگ قرمز یا قهوه‌ای درآمده و برگچه‌ها به صورت فنجانی به سمت پایین متمایل می‌شوند و در صورت تشدید كمبود، برگ‌ها می‌ریزند. دو نوع كود پتاسه وجود دارد كه سولفات پتاسیم بهتر است قبل از كاشت توسط شخم با خاك مخلوط شود و از كود كلرور پتاسیم به صورت سرك مصرف شود. در اراضی شور، كود كلرور پتاسیم توصیه نمی‌شود، ولی به طور متوسط 150-100 كیلوگرم در هكتار قبل از كاشت و پس از هر چین به همراه كود ازته مقدار 50 كیلوگرم در هكتار به صورت سرك توصیه می‌شود.گوگردنیاز بعضی از گیاهان مخصوصاً یونجه به گوگرد بیشتر از فسفر است. گوگرد را می‌توان به مقدار 1000-500 كیلوگرم در هكتار همراه با باكتری تیوباسیلوس و یا مقدار زیادی كود حیوانی توسط شخم با خاك مخلوط نمود. در اثر كمبود گوگرد، برگ‌های بالایی گیاه به رنگ زرد روشن درمی‌آیند و در صورت تداوم كمبود، رشد و بلوغ گیاه به تاخیر افتاده و یا متوقف می‌شود. برگ‌ها باریك و دراز می‌شوند و انشعابات بوته غیرعادی و به تدریج مزرعه تنك می‌شود.بهتر است كه آن را بسته‌بندی نموده تا از ضایع شدن آن جلوگیری شده و حمل و نقل آن ساده‌تر شود. در زراعت‌های وسیع، از نظر اقتصادی بهتر است كه از ماشین برداشت و بسته‌بندی استفاده شود.یونجه كاشته شده در اوایل پاییز را نباید همان سال برداشت نمود. یونجه جوان و تازه كشت شده را باید مواظبت كرد تا در سال‌های بعد محصول مرغوب‌تر و بیشتر تولید كند. در برداشت یونجه لازم است دقت شود كه ساقه آن حدو 5 سانتیمتر از سطح زمین بریده یا چیده شود، نه اینكه كنده شود. برای سرعت بخشیدن به رشد ریشه و شاخ و برگ گیاه لازم است یونجه را در سال اول كاشت یا چین اول هنگان گل دادن كامل برداشت نمود.ولی بهترین تاریخ برداشت در سال‌های بعد، زمانی است كه نیمی از بوته‌های مزرعه به گل رفته باشد، زیرا در زمان گل دادن كامل یا از گل افتادن و به بذر نشستن، الیاف زیاد و مواد قابل هضم كمتری دارد. چین‌های به موقع، موجب تنومندی بوته‌ها می‌شود و همچنین در زمین گل كردن كامل به دلیل خوابیدگی بوته، همچنین كاهش میزان برگ و افزایش الیاف ساقه علوفه از ارزش غذایی پایینی برخوردار است.بیماری های یونجه Diseases of Lucern الف – بیماری های قارچی 1 – بیماری سفیدك داخلی یونجه Downey Mildew of lucern• عامل بیماری Peronospora trifoliurum f.sp. medicaginsis-sativaسفیدك داخلی یونجه از شایع‌ترین بیماریها در یونجه بشمار می رود. با اینحال این بیماری بندرت خسارات شدید وارد می‌آورد. شرایط مساعد برای این بیماری شرایط آب و هوایی خنك و مرطوب می باشد. برگها در ابتدا رنگ پریده شده و بتدریج زرد می‌شوند و بنظر پیچ خورده می‌رسند. در مراحل پیشرفته لكه ها قهوه ای می شوند و اطراف آن زردی دیده میشود. در زیر برگ پوشش ظریف و خاكستری تا بنفش رنگ قارچ در شرایط مرطوب ظاهر می شود. این بیماری در بهار و در پاییز مشكل ساز می باشد.پوشش قارچی شامل اسپورانژیوم‌ها و اسپورانژیوفوری است كه دارای انشعابات دوشاخه است.كنترل بیماری1 – ارقام مقاوم به این بی ماری وجود دارد.2 –در صورت شدید بودن بیماری برداشت سریع یونجه و كم كردن فاصله چین ها توصیه می شود. برداشت موجب برداشته شدن اكثر بافت های آلوده وكاهش رطوبت در كانوپی محصول می شود.3 – تناوب با محص ول غیر لگوم2 – زنگ یونجه Alfalfa rustعامل بیماری Uromyces striatus f.sp. medicaginisزنگ یونجه از شایعترین بیماری های قارچی یونجه در كشور می باشد. این زنگ یك زنگ ماكروسیكل و دومیزبانه می باشد. میزبان حدواسط این زنگ گیاهان فرفیون می باشد و مراحل اوریدیا، تلیا و بازیدیا بر روی یونجه و مراحل پیكنیا و ائیسیا در فرفیون دیده می شود.جوش های اوردیایی با رنگ مایل به قرمز اغلب در قسمت زیری برگها دیده می شوند. برگهایی كه آلودگی شدیدی دارند زرد شده و پیش از موعد فرو می ریزند. این بیماری در شبدر نیز دیده می شود. كنترل بیماریاستفاده از ارقام مقاوماز بین بردن فرفیون های اطراف مزرعهكم كردن فاصله چین ها3 – لكه قهوه ای یونجه Alfalfa Brown Spotعامل بیماری Pseudopeziza medicaginis یكی از مهمترین بیماریهای گیاهان زراعی می باشد كه باعث افت شدید عملكرد و كیفیت محصول می شود.علایم بر روی برگهای جوان ظاهر می شود. لكه های گرد و كوچك (به قطر 1 تا چند میلیمتر) قهوه ای رنگ كه دارای حاشیه منظم می باشد، ایجاد می شود. معمولاً این لكه ها بهم نمی پیوندند. در وسط لكه ها اندام زایشی جنسی قارچ (آپوتسیوم ها) قابل مشاهده می باشند. این آپوتسیوم ها بدون پایه بوده و حاوی آسكها و رشته ها عقیم می باشند كه در كنار هم قرار گرفته اند. آپوتسیوم ها در داخل استروما قرار داشته و دارای آسكهای استوانه ای شكل و باریكی می باشند كه در داخل خود حاوی آسكوسپورهای تك سلولی شفاف و تخم مرغی شكلی می‌باشد. پارافیزهای گرزی شكل (رشته های عقیم) در این قارچ در بین آسكها با اندازه ای بزرگتر قرار دارند. آپوتسیوم ها ددر زیر اپیدرم تشكیل شده و پس از جذب رطوبت آسكها متورم و اپیدرم پاره و آسكها در معرص قرار می گیرند. برگ های مبتلا زرد شده و فرو می ریزند. این قارچ خنك دوست است و از اینرو بیماری در اوایل بهار و اواخر تابستان كه هوا خنك است شدید تر می شود. فرم غیر جنسی قارچ در طبیعت مشاهده نشده است و انتشار و تكثیر بیماری به عهده آسكوسپورهای فرم جنسی قارچ می باشد. برای مشاهده بخش غیرجنسی قارچ می توان قارچ را در محیط غذایی كشت داده و مرحله كنیدیزایی آن را مشاهده نمود. قارچ، زمستان را به صورت آپوتسیوم در بقایای گیاهی سپری می كند. در بهار با تامین رطوبت و دمای مناسب آسكها و آسكوسپورها از آپوتسیوم ها آزاد و آلودگی های بهاره آغاز می شود.كنترل بیماری بهترین راه مبارزه افزایش تعداد چین‌ها است. رعایت اصول صحیح آبیاری و استفاده از ارقام مقاوم توصیه شده است. درصورتیكه یونجه برای بذرگیری كاشته شده است می توان از سموم مختلف مثل بنومیل 4/0 در هزار و توپسین 3 – 2 در هزار نیز می توان استفاده2 – سفیدك سطحی یونجه Alfalfa Powdery mildewعامل بیماری Erysiphe polygoniویژگی ها مثل سایر سفیدكهای سطحی می باشد.بیماری های ویروسی1 – بیماری ویروسی موزاییك یونجه Alfalfa Mosaic Virus (AMV)عامل بیماری Alfalfa Mosaic Virus (AMV) این بیماری مهمترین بیماری ویروسی یونجه در دنیاست. گیاهان آلوده دارای موزاییك خفیف در برگها تا زردشدن كامل آنها می باشند. گاه ممكن است گیاهان آلوده فاقد علایم باشند. ممكن است تعداد كثیری از گیاهان مزرعه دچار این ویروس باشند ولی علایمی ندهند. این ویروس توسط گونه های مختلف شته ها مثل شته نخود و شته آبی یونجه منتقل می شود. این بیماری توسط بذر نیز در یونجه انتقال می یابد.از اینرو كه ویروس با شیره گیاهی نیز قابل انتقال می باشد براحتی با ابزار و ماشینهای برداشت نیز انتقال می یابد.سویه های زیادی از این ویروس وجود دارد كه تعداد زیادی از گیاهان مختلف را آلوده می سازد. از جمله این گیاهان می توان به فلفل، گوجه فرنگی، سیب زمینی، كاهو، بقولات و ; اشاره نمود. این بیماری در سیب زمینی به بیماری Calico نیز معروف می باشد.ویروس عامل بیماری دارای 4 پیكره باسیلی شكل با اندازه های مختلف می باشد.كنترل بیماری استفاده از رقم های مقاوم بهترین روش مبارزه است.استفاده از بذور سالم و عاری از بیماریمبارزه با ناقلین (شته ها) قبل از تغذیه از گیاهان سالم در صورت صرفه اقتصادیكنترل سایر میزبانان حساس به این ویروس توصیه شده استبیماری فیتوپلاسمایی 1 – بیماری جارویی یونجه Lucerne proliferationعامل بیماری یك فیتوپلاسما یا شبه مایكوپلاسماست.این بیماری در ایران بویژه استان سیستان و بلوچستان، كرمان، ‌هرمزگان دیده می شود و دارای طیف وسیع میزبانی است (16 خانواده). گیاهان مبتلا دچار كوتولگی شدید شده و برگها كوچك می شوند و در اثر كاهش فاصله میانگره ها و رشد جوانه ها و شاخه های متعدد در محل طوقه و ساقه حالت جارویی ایجاد می شود. رنگ گلبرگها سبز شده (Viresence) و اجزای گل به برگ تبدیل می شود (Phyllody). بیماری انتقال مكانیكی ندارد و از طریق بذر، خاك، آب آبیاری، ادوات و وسایل برداشت، حیوانات و غیره منتقل نمی شود. ناقل بیماری زنجره ای با نام علمی Urosius albicinctus می باشد و در ایران فقط در استان فارس شناسایی شده است. كنترل بیماری 1 – بازدید مستمر مزرعه و انهدام بوته های مبتلا در مناطقی كه بیماری به تازگی دیده شده است. قبل از آن سمپاشی با حشه كش های قوی توصیه می شود.2 – در مناطقی كه بیماری معمول است، حذف تدریجی مزارع قدیمی و جایگزینی آن با كشتهای جدید و حفظ فاصله با كشت های قدیم3 – دیر كاشت مزارع جدی در پاییز برای همزمانی سبز شدن یونجه با كاهش فعالیت زنجره های ناقل4 – بلافاصله پس از سبز شدن سمپاشی با حشره كش ها اقدام شود. سمپاشی مجدد در بهار و اسفند همزمان با هجوم زنجره ها5 – عدم نقل و انتقال یونجه به مناطق سالم (یونجه خشك كاملاً بی خطر است)6 – مزارع یكنواخت باشد و تنك نباشد.7 – كاشت سورگوم اطراف مزرعهاز سایر بیماری های مهم یونجه می توان به موارد زیر اشاره نمود: سس یونجه نماتد ساقه و پیاز در یونجه لكه آجری یونجه پژمردگی آوندی باكتریای یونجه منابع www.wikipedia.comwww.keshavarz.irwww.tebyan.ir ادامه خواندن تحقيق در مورد يونجه

نوشته تحقيق در مورد يونجه اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.