nx دارای 18 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد nx کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز nx2 آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي nx،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن nx :
تولید پنبه
تاریخچه و كلیات پنبه مهمترین گیاهی لیفی است. این گیاه از زمان‌های دور در نقاط مختلف دنیا كه برای رشد و نمو آن ماسب بوده، كشت می‌شد. در كتب گیاه‌شناسی و كشاورزی به كشت این گیاه در هندوستان اشاره شده و گزارش گردیده كه حدود 1500 سال قبل از میلاد در این كشور گیاهی كشت می‌شده كه محصول آن مانند پشم سفید و كیفیت آن به مراتب بهتر از پشم گوسفند بوده است.
عده‌ای از گیاه‌شناسان اصل این گیاه را از آفریقا و برخی نیز از هندوچین دانسته و معتقدند كه این گیاه از طریق آفریقا به هندوستان و سپس به چین برده شده و در كشور اخیر آن را به عنوان بك گیاه زینتی كشت می‌نموده‌اند و پس از گذشت سالها موفق شدند از الیاف پنبه پارچه و لباس تهیه نمایند. قدیمی‌ترین نمونه پارچه‌های پنبه‌ای در دور Mohenjo dava واقع در دره سند پاكستان غربی به دست آمد كه آن را مربوط به 3000 سال قبل از میلاد می‌دانند. الیاف پنبه توسط كاروان‌های هندی به كناره دریای سرخ برده شده و درختچه‌های دائمی پنبه در نواحی مدیترانه‌ای به مقدار زیاد وجود داشته است.آنچه از مدارك بدست آمده، برمی‌آید مبداء پنبه به احتمال زیاد از هندوستان بوده و هرودو
ت نیز در نوشته‌هایش پنبه را جزء عجایب هندوستان به شمار آورده است. پنبه توسط اعراب به اروپا برده شد و احتمالاًٌ اولین كشور اروپایی كه زراعت پنبه در آنجا شروع گردیده، اسپانیا می‌باشد، زیرا نام فعلی پنبه در این كشور با نام عربی آن مطابقت كامل دارد و از طریق اسپانیا به مكزیك برده شد.
پنبه پس از ورود به اروپا در كشورهای مختلف این قاره كه دارای شرایط مناسب برای كشت آن بوده‌اند، زراعت آن رواج یافته و با استفاده از الیاف آن از قرن 15تا17 صنعت نساجی در بریتانیا متداول و از قرن 18 نیز كشت و صنعت آن در آمریكا شروع شد. در حال حاضر انواع وحشی پنبه در مناطق گرمسیری برخی از كشورهای جهان نیز وجود دارد.اسم پنبه از كلمه عربی «القعلن» گرفته شده كه در زبان‌های مختلف تقریباً مشابه و به شرح زیر بوده است:
آمریكا و انگلستان (كشورهای انگلیسی زبان) Cotton
اسپانیا Algodon
ایتالیا Cottoneفرانسه و بلژیك Cotonمكزیك Elalgodonهلند Katoonهندوستان Kapasدر زبان یونانی و لاتین، نام‌های Karbasus, Karpasos از ریشه سانسكریت «كارپاسا و كارباسا» كه در ایران نیز كرباس نام دارد، مشتق گردیده است. در كشور آلمان این گیاه Baumwoll (درخت پشم) نامیده می‌شود.كلمه قوزه كه كه اصطلاح میوه یا كپسول پنبه می‌باشد و در زبان‌های فارسی، افغانی، تركی و عربی با كمی تفاوت همنام هستند، از Gossypium اقتباس گردیده است.آبیاری پنبهپنبه محصولی است كه به آب نیاز كامل داشته و آبیاری به موقع و مرتب در عملكرد آن اثر فراوان دارد.این محصول در اغلب نقاط ایران احتیاج به آبیاری دارد. زیرا غیر از مازندران و گرگان، در سایر مناطق كشور ما میزان بارندگی سالیانه كفاف احتیاجات این محصول را از نظر آب نمی‌دهد. در ناحیه پنبه‌خیز شمال بخصوص گرگان و دشت گرچه ممكن است میزان بارندگی سالیانه از نظر مقدار ریزش مناسب به نظر برسد. با وجود این چون همه ساله این باران در فصول م
ساعد نمی‌بارد، نمی‌توان در كشت پنبه فقط به بارندگی اكتفا نمود. تنها زراعینی موفق می‌گردند كه آب برای زراعت پنبه در اختیار داشته باشند و در فصل تابستان چنانچه باران نبارد، به آبیاری مزرعه خود اقدام كنند.در مازندران نیز گاهی در تابستان به آبیاری نیاز پیدا می‌شود، ولی غالباً در این منطقه نزولات آسمانی كفاف احتیاجات پنبه را می‌دهد و بدون احتیاج به آبیاری پنبه را بطور دیم زراعت می‌كنند. در سایر نقاط كشور پنبه از ابتدای كاشت و در تمام دوره رویش باید آبیاری گردد و برای بدست آوردن حداكثر محصول در آبیاری آن دقت زیاد لازم است.
در هر ناحیه با درنظر گرفتن شرایط آب و هوایی، جنس خاك و میزان بارندگی، آبیاری پنبه عملی می‌گردد و هر زارع باید بر حسب مقدار آبی كه در مواقع حساس
تابستان در اختیار دارد، سطح كشتی برای پنبه‌كاری در نظر گیرد تا دچار خسارت و زیان نگردد.استفاده صحیح از آب در مناطقی كه آبیاری صورت می‌گیرد، مهمترین و دقیق‌ترین قسمت در زراعت پنبه بوده و مسئله آبیاری در طرز كاشت، تهیه زمین و سایر عملیات زراعی نیز تاثیر می‌نماید. واضح است كه برداشت محصول پنبه از یك هكتار در شرایط آبیاری و دیم از نظر میزان مخارج متفاوت بوده و زراعتی كه آبیاری می‌گردد، پرخرج‌تر خواهد بود، زیرا علاوه بر قیمت آب، تسطیح زمین، مرزبندی، ایجاد جویهای آبیاری و بالاخره مرز كارگرانی كه آبیاری می‌نماید، بر مخارج زراعت می‌افزاید، ولی به طور كلی در زراعتی كه آبیاری می‌گردد، مقدار عملكرد بیشتر بوده و جبران مخارج را خواهد كرد.طبق محاسباتی كه صورت گرفته، در شرایط معمولی و با طرز مرسوم، آبیاری در ایران در نقاط مختلف بطور متوسط حداكثر 40% از مقدار آب آبیاری به مصرف گیاه رسیده و بقیه یعنی 60% تلف می‌گردد. و بدین ترتیب راندمان آبیاری پایین است. این مقدار آب در اثر تبخیر سطحی و نفوذ در زمین، جویهای آبیاری و غیره از دست می‌رود. در كشورهای مترقی مانند آمریكا توانسته‌اند با اجرای روش‌های صحیح آبیاری تا میزان 75% از مقدار آب مصرفی استفاده برده و بدین ترتیب 25% از آب ناگزیر هدر می‌رود. با توجه به ارزش و كمبود آب در ایران، سیستم صحیح آبیاری و بالابردن راندمان آن بسیار ضروری و لازم به نظر می‌رسد.
روابط آب با خاك و گیاهقبل از تشریح آبیاری پنبه، دانستن مطالبی در مورد چگونگی استفاده گیاه از آب و اینكه به چه طریق آب در زمین ذخیره شده و به مصرف گیاه می‌رسد، مفید بوده و مسائل آبیاری را روشن‌تر می‌سازد.خالی بین زراعت آن بوسیله این دو اشغال می‌گردد. همینكه زمین آبیاری گردید، هرطبقه از خاك مقداری آب در بین ذرات خود نگه داشته و چنانچه بیش از ظرفیت نگهداری به این طبقات آب برسد، این آب به قسمت‌های پایین‌تر نفوذ كرده و بدین ترتیب هرچه بیشتر آب به زمین داده شود، عمق بیشتری از خاك مرطوب می‌گردد.هیچ‌وقت نمی‌توان بیش از ظرفیت نگهدرای آب در خاك ذخیره نمود، ولی می‌توان با دادن آب زیاد خاك را در عمق بیشتری تا حد ظرفیت نگهداری، مرطوب ساخت.ظرفیت نگهداری آب از درصد اشباع خاك كمتر است. درصد اشباع خاك عبارت است از تعداد آبی كه لازم است تا 100گرم خاك را به حالت اشباع درآورد و این مقدار آب در خاك‌های مختلف متفاوت می‌باشد. بنابراین می‌توان با اندازه‌گیری این عامل نوع خاك را تعیین نمود. در خاك‌هایی كه درصد اشباع از 20% كمتر باشد، خاك سبك محسوب می‌شود و چنانچه 30-45% باشد، خاك متوسط و از 45-60% خاك نسبتاً سنگین محسوب می‌شود.چگونگی گسترش ریشه در پنبهچون بوته پنبه فقط آب را از ناحیه گسترش ریشه جذب می‌كند، باین جهت دانستن طرز گسترش ریشه و عمقی كه در خاك نفوذ می‌نماید، در آبیاری اهمیت دارد. پس از آنكه بذر پنبه جوانه زد، ریشه‌ها شروع به نمو می‌نمایند، ابتدا ریشه عمومی ظاهر شده و با چند ریشه فرعی در زمین نفوذ می‌كند. به تدریج كه بوته بزرگ می‌شود، ریشه اصلی طویل شده و ریشه‌های فرعی نیز در خاك گسترش می‌یابند و تا كامل‌شدن بوته معمولاً تا عمق 100-150سانتی‌متری در داخل زمین گسترده می‌شوند. میزان آب مورد احتیاج پنبهمقدار كل آبی كه در زراعت پنبه مورد احتیاج است، عبارت از مقداریست كه بوسیله بوته‌ها مصرف می‌شود، به اضافه آنچه به طرق مختل از دست می‌رود. بنابراین چنانچه آبیاری با متدی انجام شود كه راندمان آن بالا باشد، مقدار آب مورد نیاز كمتر خواهد بود. بطور كلی آبیاری پنبه به جنس خاك، مقدار بارندگی، درجه حرارت محیط، میزان تبخیر و سطح آب زیرزمینی بستگی دارد. چون این عوامل در نواحی مختلف متفاوت است، به این جهت آبیاری پنبه نیز در هر ناحیه كم و بیش فرق می‌كند. سطح آب زیرزمینی اگر از چهار متر بالاتر باشد، در آبیاری پنبه موثر است، وگرنه اثری نخواهد داشت.
مقدار آب مورد نیاز در مراحل مختلف زندگی بوته متفاوت می‌باشد، بطوریكه در موقع شاخه‌زدن در هر روز 20-40متر مكعب آب در هكتار بوسیله بوته‌های پنبه مصرف می‌گردد و هنگام گل دادن مقدار مصرفی به 65-115مترمكعب می‌رسد. همانطوریكه گفته شد، اگر سطح آب زیرزمینی حداكثر تا 4متری سطح زمین باشد، بوته‌ها مقداری از آب مورد نیاز خود را از تحت‌الارض تامین می‌كنند. طبق آزمایشاتی كه در روسیه گردیده، ثابت شده است كه اگر آب زیرزمینی پایین‌تر از یك متر باشد، گیاه 10-20% از آب مورد نیاز خود را از زمین اخذ می‌نماید و چنانچه آب تحت‌الارض در فاصله یك‌متری از سطح زمین باشد، 40% آب مورد نیاز بوته‌ها از آن تامین می‌شود. در ای
ن صورت تعداد آبیاری فقط دو مرتبه و در موقع گل‌دادن بوته‌ها خواهد بود و هرگاه سطح آب از یك متر بالاتر باشد، 60% از آب مصرفی بوته‌ها از این طریق گرفته می‌شود. (2)عملكرد الیاف پنبه رابطه زیادی با كل مصرف آب دارد. اطلاعات حاصل از آبیاری در تمام فصل نشان می‌دهد كه حداكثر الیاف زمانی حاصل می‌شود كه مقدار آب مصرفی برابر با 68 سانتیمتر می‌باشد. (1)نتایج مربوط به پنبه دیم یا شرایط آبیاری تكمیلی تا حدودی با نتایج پنب
ه فاریاب متفاوت است. عملكرد الیاف با كل آب رابطه خطی دارد. با مصرف 20 سانتیمتر آب عملكردی حدود 400 كیوگرم الیاف در هكتار بدست می‌آید. ماهیت خطی بودن رابطه بین عملكرد مصرف كل آب چنین احتمال را برای موثرترین مصرف آب از تمام منابع تضمین می‌كند. به نظر می‌رسد مهمترین آنها به قرار زیر باشد:1 كاهش تبخیر خاك2 افزایش ذخیره آب خاك3 به حداكثر رساندن شاخص برداشت4 بهبود كارایی فتوسنتزی كه در نتیه افزایش شیب منحنی را باعث می‌شود. (1)دفعات و مواقع آبیاری بطور كلی آبیاری پنبه چهار مرحله مشخص دارد:1 آبیاری قبل از كاشت2 آبیاری از موقع كاشت تا هنگام گل‌دادن3 آبیاری در دوره گل‌دادن و رشد قوزه‌ها4 آبیاری در دوره بازشدن قوزه‌ها (2)آبیاری قبل از كاشتقبل از كشت پنبه بایستی اراضی پنبه‌كاری را كاملاً سیراب نمود، معمولاً در نقاطی كه باران می‌بارد، زمین به اندازه كافی و تا عمق مناسب مرطوب خواهد بود، در این صورت احتیاج به آبیاری نیست. چنانچه در نقطه‌ای باران‌های زمستانی كم ب
اشد، باید زمینی را كه برای كشت پنبه درنظر گرفته‌اند، آبیاری نمایند.در نقاطی كه تابستان آب به اندازه كافی در اختیار باشد، این آبیاری سبك بوده و باید به اندازه‌ای باشد كه پنبه تا آبیاری بتواند مقاومت نماید، اما در جاهایی كه آب تابستانه كم است، این آبیاری سنگین و لازم است زمین را تا عمق 150-180سانتی‌متری مرطوب نمایند.آبیاری قبل از كاشت به بوته‌های جوان اجازه می‌دهد كه ریشه خود را توسعه داده و در مراحل اولیه زندگی هرچه بیشتر رشد نمایند، به علاوه در تابستان كه بوته‌ها به آب زیاد احتیاج دارند، ذخیره آبی در اعماق زمین برای آنها موجود می‌باشد.در بعضی نقاط در فصل زمستان بعد از شخم پاییز، شیارهایی در زمین ایجاد می‌نمایند تا آب باران در آن نفوذ كرده و از تبخیر و جاری شدن آن جلوگیری گردد و بدین طریق مقدار قابل توجهی آب باران در زمین ذخیره می‌شود. چنانچه مقدار بارندگی در زمستان زیاد باشد، ممكن است از آبیاری قبل از كشت صرف‌نظر نمود. (2)آبیاری از موقع كشت تا هنگام گل دادنگرچه آبیاری به موقع در تمام مراحل رشد پنبه لازم است، ولی آبیاری اول اهمیت زیاد داشته و باید كمال دقت و مراقبت در آن بكار رود. طبق آزمایشاتی كه به عمل آمده، بوته‌هایی كه قبل از گل‌كردن رشد سریع و كافی داشته باشند، محصولشان از بوته‌هایی كه بی‌آبی كشیده‌اند، زیادتر است. به علاوه بوته‌هایی كه در ابتدای زندگی خشكی ندیده‌اند، زودرس‌تر شده و مقدار برداشت آنها در حین اول زیادتر بوده است. عده‌ای معتقدند كه اگر در اوایل كشت به بوته پنبه تشنگی داده شود، ریشه این گیاه در اعماق فرو رفته و می‌تواند رطوبت را از قسمت‌های عمقی‌تر در مواقع كم‌آبی تابستان بگیرد، از طرفی چون رشد نبات كمتر است، در فصل تابستان نقصان یافته و احتیاج كمتری به آبیاری دارد.آزمایشاتی كه در آمریكا و روسیه به عمل آمده، موید این عقیده نبوده و همیشه حداكثر عملكرد از مزرعه‌ای بدست آمده كه بوته‌هایش در اول فصل تشنگی ندیده و رشدشان سریع بوده است.در زمین‌های سنگین آبیاری اول دیرتر صورت گرفته و یك ماه پس از كاشت بذر انجام می‌شود، ولی در خاك‌های شنی و سبك این آبیاری باید زودتر انجام گیرد. در هرحال باید آبیاری آنقدر به تاخیر افتد تا بوته‌ها بپلاسند و این موضوع در تمام مراحل آبیاری باید رعایت گردد.آبیاری اول كه در غالب نقاط ایران شكرآب نامیده می‌شود، باید سبك بوده و مقدار آبی كه مصرف می‌شود، فقط به اندازه‌ای باشد كه كفاف آب ازدست رفته بوسیله بوته‌ها را بنماید.پس از آبیاری اول تا موقع گل‌كردن بوته‌ها یك آبیاری دیگر لازم بوده و این آبیاری بستگی به جنس زمین و درجه حرارت محیط داشته و 20-25روز پس از آبیاری اول انجام می‌گیرد. در این دوره در هر آبیاری در نواحی خشك مانند ورامین حدود 600مترمكعب آب در هكتار لازم است. (2)آبیاری در دوره گل‌دادن و رشد قوزه‌هااین دوره حساس‌ترین مرحله دوره آبیاری بوده و قسمت اعظم آبی كه به پنبه داده می‌شود، در این دوره مصرف می‌گردد. مزرعه پنبه در موقع گل‌دادن و تشكیل قوزه احتیاج زیادی به آب دارد و چون بوته‌ها در این موقع حجیم هستند، تبخیر زیاد بوده و آبیاری بایستی مكرر و سنگین انجام شود. در این دوره تشنگی، گیاه را به سختی تحت تاثیر قرار می‌دهد و كوچكترین غفلت در آبیاری سبب ریختن گلها و قوزه‌ها می‌شود. آزمایش نشان داده كه آبیاری صحیح و مرطوب نگه‌داشتن زمین كه همیشه خاك دارای رطوبت قابل استفاده برای بوته‌ها باشد، در مقدار عملكرد و كیفتی الیاف پنبه موثر است.همانطوریكه گفته شد، هیچگاه نباید آبیاری بتاخیر افتد كه بوته‌ها بپلاسند، بلكه باید
قبل از پلاسیدن بوته‌ها به تشنگی مزرعه پی برده و آبیاری انجام گیرد. زمانی كه آب محدود است و فقط آبیاری تكمیلی امكان‌پذیر است، زمان و مقدار آب مصرفی بی‌نهایت مهم هستند. هدف باید تامین آب در طی بحرانی‌ترین مراحل رشد باشد و اجازه داده نشود كمبود بیشتر در مراحل كمتر بحرانی رشد رخ دهد. شواهد فعلی نشان می‌دهد كه كاهش بیشتر عملكرد زمانی رخ می‌دهد كه كمبود در طی دوره حداكثر گلدهی در مقایسه با كاهش دراثر كمبود در مراحل اولیه یا اواخر گلدهی رخ دهد.در تحقیقات انجام شده روی خاك رسی الوویان در دشت‌های ساحلی اسرائیل، مارانی و فوچس ملاحظه كردند كه كاربرد یكبار آب به اندازه كافی برای مرطوب‌كردن نیم‌رخ خاك تا عمق 90سانتی‌متری (150م.م آب) در شروع گلدهی باعث تولید مطلوب عملكرد در پنبه Pima32 شد. مصرف مقدار بیشتر آب (200م.م) كه خاك را تا عمق بیشتری مرطوب كرد، رشد رویشی و گلدهی را بیشتر تحریك كرد، ولی عملكرد الیاف زیاد نشد. در آزمایشات دیگری كه تحت همین شرایط انجام شد، مادامیكه مقدار آب كل یكسان بود، مشابه زمانی بدست آمد كه عمق مرطوب‌شدن آبیاری خاك بین 45-120سانتیمتر متغیر بود. در شرایط متنوع‌تر، عمقی كه نیم‌رخ خاك باید مرطوب شود، باید دقیقاً همسان عمق ریشه‌دهی باشد و این عمق ممكن است با تیپ خاك فرق كند. زمانیكه آبیاری مكررتر امكان‌پذیر است، برای استفاده از آب زمانبندی صحیح نیز لازم است. با استفاده از اطلاعات مربوط به واكنش عملكرد در مطالعات زمان آبیاری، هیلر و همكاران، مفهوم شاخص روز تنش را پیشنهاد كرده‌اند كه در آن حساسیت گیاه زراعی به كمبود آب با معیار واقعی وضعیت آب گیاه یا خاك تركیب می‌شود تا زمانبندی آبیاری بهتر صورت گیرد. افزایش كارایی آب (تا 38%) ناشی از مقدار كل آب كم بود كه اضافه شده بود و ناشی از افزایش عملكرد نبود. این موضوع نشانگر این است كه ممكن است در بعضی شرایط بدون اینكه خساراتی به عملكرد وارد شود، مقدار آب موجود در مدت طولانی‌تری استفاده شود. تحقیقات زیادی بر روی دوره آبیاری و كل آب برای گیاهان زراعی فاریاب صورت گرفته است. مثال خوبی بوسیله گرنمیر و همكاران ارائه شده است كه در آن عملكرد نسبی الیاف در دو خاك دارای مقادیر مختلف ازت هستند، را می‌توان از تبخیر و تعرص پیشگیری كرد.صرفه‌جویی زیاد در آب و انرژی را می‌توان با زمانبندی صحیح آخرین آبیاری نیز انجام داد. اطلاع از ظرفیت نگهداری آب خاك همراه با تعیین زمان رسیدگی محصول تولیدكنندگان را قادر می‌سازد تاریخ برداشت را پیش‌بینی كند و یك یا چند آبیاری را حذف كند. (2)آبیاریآبیاری پنبه به سه روش انجام می‌شود: نخست آبیاری نشتی كه بیشترین سطح زیر كشت پنبه را شامل می‌شود. در این شیوه آب از نهر آبیاری وارد جویچه‌هایی می‌شود كه دانه پنبه روی پشته و در كنار آن كاشته شده است. طول این نشتی‌ها (جویچه‌ها) با توجه به شیب و جنس زمین و میزان آب تعیین می‌شود.روش دیگر آبیاری، جوی و پشته‌ای است. در این شیوه دانه پنبه را بالای خط داغ آب می‌كارند. آب از نهر اصلی مستقیم وارد این جوی می‌شود. این شیوه كشت و آبیاری را «غلام گروش»«كوزبند» هم می‌گویند. برخی از كشاورزان به جز پنبه محصولات دیگری مانند لوبیا را هم در داخل این جویهای آبیاری می‌كارند. این شیوه به علت هدررفتن آب به تدریج كنار گذاشته می‌شود.
روش سوم كرتی است. در این شیوه بوته داخل كرت كاشته شده و كرت‌ها به وسیله مرز‌های خاكی از هم حدا می‌شوند. آب از كرتی به كرت دیگر می‌رود. اندازه كرت‌ها بر اساس جنس و شیب زمین تعیین می‌شود. در برخی نقاط بعضی از كشاورزان داخل كرت‌های پنبه محصولاتی مانند آفتابگردان، چغندر علوفه‌ای و یا ذرت هم می‌كارند.
از نظر تعداد دفعات و فاصله آبیاری چهار مرحله زیر در زراعت پنبه اعمال می‌شود:مرحله اول آبیاری پیش از كاشت یا زمان كاشت است. این آبیاری برای آماده كردن زمین برای شخم و ایجاد رطوبت مناسب برای سبزشدن بذر انجام می‌شود.
مرحله دوم آبیاری از زمان كاشت تا دادن پنبه است. این آبیاری بسته به جنس زمین از 20 روز تا یك ماه پس از كاشت بذر آغاز می‌شود و تا زمان گل‌دادن هر 20-25روز یك بار زمین را آب می‌د
هند.مرحله سوم آبیاری مرحله گل‌دادن و رشد غوزه‌های پنبه است. در این مرحله بسته به شرایط آب و هوایی و جنس زمین هر 15-20روز یك بار زمین را آبیاری می‌كنند.آخرین مرحله آبیاری حدود 20-254روز پس از بازشدن اولیه غوزه‌های پنبه است. به این ترتیب با توجه به شرایط آب و هوایی، بافت و جنس خاك مزراع پنبه را 8-12مرتبه آبیاری می‌كنند. (3)
ادامه خواندن مقاله در مورد توليد پنبه
نوشته مقاله در مورد توليد پنبه اولین بار در دانلود رایگان پدیدار شد.